Το ότι ο Τραμπ χτύπησε τον Άσαντ δεν μας λέει τίποτα από μόνο του, αν δεν μάθουμε ή αν δεν καταλάβουμε στην πράξη γιατί το έκανε.
Γιατί αυτό που στην πραγματικότητα μετράει είναι αν το χτύπημα ο Τραμπ το έκανε επειδή θέλει να δείξει ότι είναι διατεθειμένος να βοηθήσει στην Συρία τους συμμάχους των ΗΠΑ, δηλαδή την Τουρκία, το Ισραήλ και τους Άραβες του Κόλπου, ή αν το έκανε επειδή θέλει, όπως και ο Ομπάμα, να προωθήσει το φυσικό αέριο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Ο Ομπάμα έβλεπε θετικά το να πάρει η Μουσουλμανική Αδελφότητα την εξουσία στην Αίγυπτο, την Συρία και την Σαουδική Αραβία.
Χάρτης 1 Το Δόγμα Ομπάμα – Ο Άξονας της Μουσουλμανικής Αδελφότητας (South Pars/North Field)
Ο Τραμπ βλέπει πολύ εχθρικά την Μουσουλμανική Αδελφότητα, και την εβδομάδα που πέρασε συνάντησε τον Αιγύπτιο δικτάτορα Σίσι, ο οποίος έχει μπουζουριάσει στην Αίγυπτο την Μουσουλμανική Αδελφότητα. Ο Τραμπ χαρακτηρίζει τον Σίσι φανταστικό τύπο.
Ο Τραμπ είναι από αυτούς που πιστεύουν ότι η Μουσουλμανική Αδελφότητα θα πρέπει να ανακηρυχθεί σε τρομοκρατική οργάνωση, άσχετα αν τελικά δεν τολμήσει να το κάνει, και το μεγαλύτερο κανάλι της Μουσουλμανικής Αδελφότητας είναι το Καταριανό Aljazeera. Άρα στο Κατάρ μεγάλη αγάπη ο Τραμπ δεν έχει, και για το Ιράν πια δεν το συζητάμε και καθόλου, και βλέπετε πως σκούζουν οι Μπογδανομπουσδούκοι.
Ο Τραμπ είναι από αυτούς που πιστεύουν ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν άλλο πάτημα από το Ιράκ στην Μέση Ανατολή, μετά το χτύπημα της 9/11, οπότε και αναγκάστηκαν να μεταφέρουν τις βάσεις τους από την Σαουδική Αραβία στο Κατάρ. Το οποίο Κατάρ βασίζεται για τις εξαγωγές του στην Κίνα, αλλά και στην Ιαπωνία και την Νότια Κορέα, χώρες που ο Τραμπ προτρέπει να συνεργαστούν με τους Ρώσους για να σπάσει τον άξονα Ρωσίας-Κίνας.
Την εποχή του Ψυχρού Πολέμου τα πράγματα ήταν σχετικά απλά. Το ΝΑΤΟ προστάτευε από τους Σοβιετικούς το πετρέλαιο της Βόρειας Αφρικής και του Περσικού Κόλπου, και οι Σοβιετικοί χτυπούσαν το ΝΑΤΟ με τους συμμάχους τους. Ακόμη και η Κίνα συνεργαζόταν από το 1980 και μετά περισσότερο με τις ΗΠΑ εναντίον των Σοβιετικών. Τώρα πλέον για τους Αμερικανούς η απειλή είναι η Κίνα και για τους Ευρωπαίους η απειλή είναι η Ρωσία, και γι’αυτό ο Τραμπ λέει ότι το ΝΑΤΟ είναι ξεπερασμένο.
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι η στρατηγική Τραμπ βασίζεται στο να γίνει η Ρωσία σκυλάκι των ΗΠΑ, γιατί η Ρωσία έχει και πολλά συμφέροντα με την Κίνα. Η λογική Τραμπ λέει ότι οι ΗΠΑ θα πρέπει να ενισχυθούν στρατιωτικά, και να προετοιμαστούν για έναν πόλεμο με την Κίνα. Και αν φυσικά μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα στον άξονα Ρωσίας-Κίνας θα πρέπει να το κάνουν. Και για να το κάνουν θα πρέπει να βοηθήσουν το Ρωσικό φυσικό αέριο να κυλήσει προς τους συμμάχους τους (ΕΕ, Ινδία, Ιαπωνία, Νότια Κορέα). Αλλά η στρατηγική Τραμπ δεν βασίζεται στην βοήθεια της Ρωσίας, αλλά στην στρατιωτική ενίσχυση των ΗΠΑ. Ήδη ο Τραμπ είπε ότι θα αυξήσει τις στρατιωτικές δαπάνες των ΗΠΑ κατά 50 δις δολάρια ετησίως. Θέλω να πω ότι οι Αμερικανοί θα προετοιμαστούν για έναν πόλεμο με την Κίνα, άσχετα με το πως θα κινηθεί τελικά η Ρωσία.
Χάρτης Δόγμα Τραμπ
Αλλά προφανώς για τους Αμερικανούς είναι χρήσιμο η Ρωσία να είναι τουλάχιστον ουδέτερη. Θα μου πεις τώρα, μα δεν ενδιαφέρει τον Τραμπ ο διάδρομος Ιράκ-Συρία, ο οποίος συνδέει τον Περσικό με την Μεσόγειο? Αιώνες σκοτώνονται για αυτόν τον διάδρομο, γιατί να μην ενδιαφέρει και τον Τραμπ?
Χάρτης Συρία-Ιράκ
Μα φυσικά και τον ενδιαφέρει τον Τραμπ ο διάδρομος αυτός, απλά αλλά όχι όσο ενδιαφέρει τους Γάλλους και τους Βρετανούς, γιατί για να πάρει το ΝΑΤΟ αυτόν τον άξονα θα γίνει ο άξονας Ρωσίας-Κίνας μπετόν αρμέ. Από την άλλη πλευρά όμως, ο Τραμπ στους Ρώσους δεν δίνει μόνο καρότο, αλλά και μαστίγιο. Τους ζητάει να τον βοηθήσουν, ώστε να μην αναγκαστεί να βοηθήσει τους Γάλλους και τους Άραβες, και πολλούς άλλους, πχ τους Πολωνούς, εναντίον του Άσαντ.
Να μην φαντάζεται όμως κανείς ότι ο Τραμπ έχει μόνο καρότο για τους Ρώσους. Προσπαθεί να βρει μαζί τους μία φόρμουλα, και βλέπετε τι προβλήματα δημιουργούν σε αυτή την προσπάθεια και οι σύμμαχοι των ΗΠΑ, πχ Γαλλία, ΕΕ, Κατάρ, αλλά και οι σύμμαχοι των Ρώσων, πχ Ιράν, Κίνα.
Άρα από μόνο του το χθεσινό χτύπημα δεν μας λέει απολύτως τίποτα. Είναι προφανές ότι επί Τραμπ οι Ρώσοι είναι διατεθειμένοι να δεχθούν να έχουν οι ΗΠΑ έναν μεγαλύτερο ρόλο στην Συρία, από αυτόν που επέτρεπαν επί Ομπάμα, ή που θα επέτρεπαν επί Κλίντον, και άρα είναι διατεθειμένοι να δεχτούν και μία μεγαλύτερη επιθετικότητα εναντίον του Άσαντ και του Ιράν από την πλευρά των ΗΠΑ. Και γι’αυτό και ο Τραμπ έκανε την επίθεση στον Άσαντ, γιατί ξέρει ότι οι Ρώσοι ξέρουν πως σκέφτεται, και δεν θα πάνε εύκολα σε μία σύγκρουση μαζί του.
Εξάλλου μην ξεχνάτε ότι το βασικό διαπραγματευτικό χαρτί του Ιράν απέναντι στους Ρώσους είναι ότι θα στείλουν αέριο στην Ευρώπη αν οι Ρώσοι τους πάνε κόντρα. Επομένως το να χτυπάει ο Τραμπ τους Ιρανούς για τους Ρώσους δεν νομίζω ότι στην πραγματικότητα είναι μεγάλο πρόβλημα. Αρκεί φυσικά να μην θίγονται τα συμφέροντα των Ρώσων. Και στην Συρία άλλα συμφέροντα έχουν οι Ρώσοι, άλλα οι Ιρανοί, και άλλα ο Άσαντ.
Άρα η επίθεση Τραμπ δεν είναι μία αξιόλογη εξέλιξη. Αυτό που έχει σημασία είναι το τι θα γίνει στις Γαλλικές εκλογές, και το πως θα αντιδράσουν οι Γάλλοι στην προσπάθεια του Τραμπ να προσεγγίσει την Ρωσία.
Επίσης μην θεωρείτε ότι ο Τραμπ θέλει να τα σπάσει με τους Κινέζους. Από τους Κινέζους θέλει να χαστουκίσουν την Βόρεια Κορέα, η οποία βασίζεται στην Κίνα για τις προμήθειες πετρελαίου της, να αφήσουν στο Ιράκ ήσυχες τις ΗΠΑ, και να κάνουν κάτι για τα εμπορικά ελλείμματα των ΗΠΑ με την Κίνα. Και φυσικά υπάρχει και η Νότια Κινεζική Θάλασσα. Αλλά θέλω να πω ότι για τους Κινέζους ο Τραμπ δεν θα βγάλει μόνο μαστίγιο, αλλά και καρότο, όπως ακριβώς και με τους Ρώσους.
Δημοσίευση σχολίου