Του Δρ. Γεωργίου Κ. Φίλη
Όταν ο μεγάλος στοχαστής, ακτιβιστής, διπλωμάτης, και στο τέλος μάρτυρας των ιδεών του, αλλά και των ιδεοληψιών των πολιτικών του αντιπάλων, Ίων Δραγούμης (1878-1920), έγραφε το περίφημο πόνημά του «Όσοι ζωντανοί», το 1911, η χώρα μας βρισκόταν στην ίδια λίγο ως πολύ θέση στην οποία βρίσκεται σήμερα.
Η Ελλάς του 1911, προσπαθούσε από τη μία να επιβιώσει της επερχόμενης βαλκανικής, ευρωπαϊκής αλλά και παγκόσμιας θύελλας, βρισκόμενη σε δεινή οικονομική θέση, με ένα τελείως ασταθές και μετριοκρατικό πολιτικό σύστημα, αλλά από την άλλη διατηρούσε την ελπίδα της αναγέννησης η οποία βρισκόταν χαραγμένη στις ψυχές και τις σκέψεις των ανθρώπων της.
Πολύ σύντομα, μετά την έκδοση του έργου του, με το οποίο ο Ίωνας Δραγούμης καλούσε τον ελληνισμό να σηκωθεί από τον τάφο του, πολύ σύντομα, ίσως συντομότερα και από ότι ο ίδιος ο συγγραφέας φανταζόταν η εποποιία των βαλκανικών πολέμων στην ουσία απογείωσαν το έθνος και το έβαζαν στον γεωπολιτικό χάρτη της Ευρώπης μετά από αιώνες ανυπαρξίας, χάρτη στον οποίο παρέμεινε ακόμα και μετά το δράμα της Μικράς Ασίας.
Ακριβώς έναν αιώνα μετά, η Ελλάς βρίσκεται στην ίδια δεινή πολιτική και οικονομική θέση με την οποία βρισκόταν το 1911 και το 1912. Η χώρα είχε χρεοκοπήσει λόγο της υπερπροσπάθειας των πρώτων Ολυμπιακών αγώνων (1896), καθώς και της στρατιωτικής ήττας στον πόλεμο του 1897 με την Οθωμανική Αυτοκρατορία ενώ η εγκατάσταση μίας… Τρόικας για τη διαχείριση των οικονομικών της χώρας καθώς και της καταβολής πολεμικών αποζημιώσεων δημιουργούσε μία αφόρητη δημοσιονομική πραγματικότητα. Ταυτοχρόνως, το Μακεδονικό πρόβλημα βρισκόταν σε έξαρση και το πρόβλημα της Κρήτης ταλάνιζε τόσο την Αθήνα όσο και τη διεθνή κοινότητα. Μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο το πολιτικό προσωπικό της χώρας δεν μπορούσε να ανταποκριθεί, ενώ τα μικροπολιτικά παιχνίδια, ανέβαζαν και κατέβαζαν κυβερνήσεις οι οποίες λειτουργούσαν ως ατζέντηδες εγχώριων αλλά και εξωτερικών συμφερόντων.
Ελπίζουμε πως η σύντομη παραπάνω παράγραφος να θυμίζει στον ζαλισμένο από τις πανταχόθεν «σφαλιάρες» Έλληνα, πως όλα αυτά που ζει σήμερα κάπου τα έχει ξανασυναντήσει (είναι χαρακτηριστικό πως η μόνη διαφορά με 100 έτη πριν είναι πως στη θέση του «Κρητικού Ζητήματος» σήμερα έχουμε το «Κυπριακό Ζήτημα», η ουσία όμως παραμένει ίδια και σχετίζεται με τον έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου και της διώρυγας του Σουέζ).
Μέσα στο συγκεκριμένο πλαίσιο ο μεγάλος Έλληνας στοχαστής δουλεύει για την πατρίδα. Η δραστηριότητά του, την οποία κάθε Έλληνας θα έπρεπε να είχε διδαχτεί, μπορεί να συγκριθεί άνετα με τη δουλειά που επιτελούν σήμερα οι διάφορες μυστικές υπηρεσίες στο εσωτερικό κρατών που θέλουν να αποσταθεροποιήσουν. Δουλεύει ο Δραγούμης τόσο από την Οθωμανική Θεσσαλονίκη όσο και από την σκλαβωμένη Κωνσταντινούπολη, ενώ στον ελεύθερο (λέμε τώρα…) χρόνο του συγγράφει έργα τα οποία κάθε ελληνική ψυχή θα έπρεπε να είχε… αποστηθίσει και κάνει τρόπο ζωής. Αντ’ αυτού, το ελληνόφωνο νεοελληνικό κράτος ανέχεται και σπονσοράρει απόψεις όπως ότι στη Σμύρνη είχε «συνωστισμό» στη προβλήτα (μάλλον λόγω της ζέστης της εποχής με αποτέλεσμα να πέσουν οι Έλληνες στη θάλασσα για… μπάνιο).
Με το «Όσοι Ζωντανοί» ο Ίωνας στοχάζεται τον Έλληνα και την Ελλάδα όπως θα πρέπει να είναι και όχι όπως είναι, ενώ προτείνει – γενικά με το έργο του – μία πορεία την οποία εάν το έθνος είχε ακολουθήσει, τώρα ίσως να μη μιλάγαμε καν για τη Μικρασιατική τραγωδία. Σήμερα το έργο του Ι. Δραγούμη καθίσταται όχι μόνο επίκαιρο αλλά επιτακτικό τόσο στο να (ξανα)διαβάσουμε να το κατανοήσουμε και να ακολουθήσουμε τις επιταγές του. Σήμερα, ο νέος ελληνισμός, ο οποίος πρόκειται να αναγεννηθεί από τις στάχτες του παλαιού μεταπολιτευτικού/«προοδευτικού» συστήματος που μας οδήγησε στη παρούσα κατάσταση, καλείται στην ουσία θα ακολουθήσει το πρόσταγμα του μεγάλου Έλληνα.
«Όσοι ζωντανοί» καλούνται να απαιτήσουν από τις ελληνόφωνες κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης να λειτουργήσουν για μία φορά με γνώμονα το συμφέρον του ελληνικού έθνους. «Όσοι ζωντανοί» σε αυτό το ετοιμοθάνατο σύστημα καλούνται να υπογράψουν το πιστοποιητικό γέννησης του νέου Ελληνισμού το οποίο δεν είναι άλλο από την έκκληση-απαίτηση προς τους εκπροσώπους στη Βουλή των Ελλήνων να περάσουν νόμο για την δημιουργία Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ).
Το «defence-point.gr» ενώνει τη φωνή του με όλους αυτούς τους… «εμπόρους ελπίδας» σύμφωνα με τα γνωστά φθαρμένα μυαλά με τις ανάλογες συνειδήσεις, οι οποίοι φαίνεται πως μπορεί να μη πείθουν το εγχώριο… πρωτοκλασάτο προσωπικό για τα πλεονεκτήματα της ΑΟΖ, αλλά έχουν πείσει Άγγλους, Γάλλους… Πορτογάλους, με την παρουσίαση στοιχείων τα οποία έχουμε κατά καιρούς παρουσιάσει και από τη συγκεκριμένη διαδικτυακή γωνιά. Αίφνης, κάποιοι θυμήθηκαν ξαφνικά πως «τρώνε σε ελληνικό εστιατόριο», ή πως «ματώνει η καρδιά τους» για τους Έλληνες συνταξιούχους… ας είναι, κάλιο αργά παρά ποτέ.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου