Η πολιτική κατάσταση στην Ουάσιγκτον, δεν είναι καλή. Θα έλεγα πως στην κυβέρνηση κυριαρχούν χαρακτηριστικά απόλυτου χάους, σε σημείο που να νοιώθει κανείς πως η χώρα, ναι η υπερδύναμη Αμερική, είναι στον «αυτόματο πιλότο». Την ίδια στιγμή διεξάγεται ένας ανελέητος πόλεμος μεταξύ του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ και των σημαντικών μέσων ενημέρωσης, όπως οι εφημερίδες New York Times και Washington Post.
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Στον Λευκό Οίκο οι στενοί συνεργάτες του Αμερικανού προέδρου και τα μέλη της οικογένειάς του, βρίσκονται σε «πόλεμο». Οι αντίπαλοι του γαμπρού και της κόρης του κ. Τραμπ, η οποία προσπαθεί απεγνωσμένα να αλλάξει την εικόνα του πατέρα της, βρίσκονται στο στόχαστρο, επειδή –όπως λέγεται- δεν είναι καν Ρεπουμπλικάνοι, πόσο μάλλον ακροδεξιοί. Φαίνεται πως ψήφιζαν παραδοσιακά τους Δημοκρατικούς.
Άγνωστον, διότι ουδείς γνωρίζει τι κάνει ο καθένας από εμάς μπροστά στην κάλπη. Ο κ. Κούσνερ και η Ιβάνκα φαίνεται ότι διαφωνούν με σοβαρότητα για σειρά αποφάσεων του πεθερού και πατέρα, ο οποίος βεβαίως εξελέγη μέσω μίας ακροδεξιάς ατζέντας από την οποία δεν πρόκειται να υποχωρήσει στο ορατό μέλλον. Προφανώς θα μπορούσε να «μαλακώσει» κάτι που θα απέβαινε σε καλό της Προεδρίας του, αλλά ας μην ελπίζουμε σε θαύματα.
Στην μάχη αυτή, κερδίζουν οι συνεργάτες, όχι η οικογένεια. Ο περίφημος Στιβ Μπάννον, το «μυαλό» πίσω από τον Τραμπ, με τον ομογενή Ρέινς Πρίμπους, φαίνεται πως είναι τα «αφεντικά» του Λευκού Οίκου αν και πριν δέκα μέρες ο πρώτος μέσω των γνωριμιών του στα ρεπουμπλικανικά ΜΜΕ διέδιδε ότι ο δεύτερος είναι τελειωμένος. Την Πέμπτη παρουσιάστηκαν ενωμένοι και χέρι-χέρι μπροστά στους συντηρητικούς οπαδούς του Τραμπ, και ξεπέρασαν τους εαυτούς τους.
Μπορεί να ήταν και ένα καλοστημένο θέατρο…
Στο μεταξύ, στους λόγους του Αμερικανού Προέδρου όλο και περισσότερο κυριαρχούν η θρησκεία και ο κακός συντηρητισμός, που οδηγεί σε λάθη. Η ακραία μεταναστευτική πολιτική, που μέχρι της στιγμής χάνει κατά κράτος από την Δικαιοσύνη, ήταν το πιο σημαντικό λάθος. Ακολούθησαν και άλλα…
Στο μεταξύ, ο αντιπρόεδρος Πενς και οι υπουργοί Εξωτερικών και Άμυνας ταξιδεύουν ανά την Αμερική και τον κόσμο για να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα και εκφράζουν θέσεις που δεν έχουν ίχνος σχέσης με την προεκλογική πολιτική του κ. Τραμπ. Ήδη άλλα δηλώνει ο Πρόεδρος των ΗΠΑ δημόσια, και άλλα ο αντιπρόεδρος και οι δύο υπουργοί. Ποια είναι η αλήθεια; Ουδείς γνωρίζει.
Δεν είναι υπερβολή να υποστηρίξουμε ότι στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ δεν λειτουργεί ακόμα τίποτα. Παραμένουν αρκετοί από τους παλαιούς που ανήκουν στο στρατόπεδο του Τζον Κέρι και της Χίλαρι Κλίντον, εκατοντάδες διπλωμάτες έφυγαν και οι καινούργιοι δεν έχουν ακόμα αναλάβουν τις θέσεις τους. Από τις 19 Ιανουαρίου η αίθουσα ενημέρωσης παραμένει «νεκρή», δεν χρησιμοποιήθηκε από τους νέους.
Στην Ουάσιγκτον κυκλοφορεί ότι η κεντρική ενημέρωση θα γίνεται από τον Λευκό Οίκο, που σημαίνει -εάν υλοποιηθεί το σχέδιο- πως θα καταργηθούν όλες οι άλλες. Το πλήγμα για την ελευθεροτυπία θα είναι τεράστιο. Ήδη τα πρώτα δείγματα τα είδαμε χθες.
Κυκλοφορεί και μία άλλη φήμη, που γενικά μιλώντας αφορά και χώρες όπως η Ελλάδα. Είναι οι χώρες που έχουν αριστερές κυβερνήσεις. Ο Πρόεδρος Τραμπ και όλοι ανεξαιρέτως οι συνεργάτες του είναι συντηρητικοί. Αρκετοί είναι ΚΑΙ ακροδεξιοί και θα μπορούσα να αναφέρω πολλά παραδείγματα. Μερικοί έχουν τάσεις και ροπή προς τον αυταρχισμό και φαίνεται να θαυμάζουν τον Βλαντιμίρ Πούτιν, τον οποίο ΔΕΝ θεωρούν αριστερό. Πόσο μάλλον κομμουνιστή.
Τα πρώτα δείγματα εξωτερικής πολιτικής είναι θολά, υπό την έννοια ότι οι σκέψεις του κ. Τραμπ και του επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ συγκρούονται. Ο εκλεγμένος Πρόεδρος επιθυμεί τη ρήξη, ο υπουργός Εξωτερικών έδειξε δείγματα ήρεμης διπλωματίας. Ήταν ένας επιθετικός επιχειρηματίας και ως επαγγελματικό στέλεχος έφερε σε πέρας τις πιο δύσκολες συμφωνίες. Όμως φαίνεται να επιθυμεί να καταστεί η ήρεμη δύναμη της διπλωματίας.
ΕΡΩΤΗΜΑ: Τι θα συμβεί εάν ο Πρόεδρος Τραμπ υλοποιήσει την προειδοποίησή του ότι το «κίνημα» αλλαγής, όπως την βλέπει ο ίδιος, πρέπει να σαρώσει και την Ευρώπη. Και όταν χρησιμοποιεί τη λέξη «αλλαγή» εννοεί την επικράτηση ακροδεξιών και συντηρητικών κυβερνήσεων. Έτσι για να μην γεννώνται ελπίδες…
Ο κ. Τραμπ, σύμφωνα με δήλωση του Προσωπάρχη του -την οποία έχω βιντεοσκοπημένη- θα ήθελε να δει αυτή την «αλλαγή» στη Γερμανία. Μόνο που θα προηγηθούν οι εκλογές στην Ολλανδία και τη Γαλλία. Οι πληροφορίες που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή αναφέρουν ότι θα κάνει παρέμβαση στις γαλλικές εκλογές υπέρ της Μαρί Λεπέν.
Δεν γνωρίζουμε αν θα τη βοηθήσει ή την καταποντίσει, αλλά θα έχει συμβεί μία νέα αρνητική εξέλιξη στις σχέσεις των ΗΠΑ με άλλες χώρες. Η ευθεία παρέμβαση στις εσωτερικές επιθέσεις μίας χώρας-συμμάχου της Αμερικής.
Ο Πρόεδρος Τραμπ έχει ενώπιον του μία πρόταση από τους ακροδεξιούς συμβούλους του, να οργανώσει τις συντηρητικές κυβερνήσεις ανά τον κόσμο σε μία «φιλοαμερικανική συμμαχία», της οποίας θα ηγείται ο ίδιος ως αντίπαλο δέος στις κεντρώες και αριστερές κυβερνήσεις. Είναι δικαίωμα του βεβαίως να το πράξει, αλλά θυμίζει πολύ εκείνη την αλήστου μνήμης φράση του Τζόρτζ Μπους του τζούνιορ, ότι όσοι δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας.
Στην περίπτωση αυτή τι θα πράξει η αριστερή κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και ο συντηρητικός εταίρος του Πάνος Καμμένος; Θα επιλέξει να υποστηρίξει κυβερνήσεις και ιδεολογικούς χώρους, που συνεχίζουν και σήμερα να ταλαιπωρούν τον ελληνικό λαό με τις αποφάσεις τους. Ή θα επιλέξει τον ρόλο του «επιτήδειου ουδέτερου».
Τα προβλήματα είναι πολλά, και αυξάνονται αντί να μειώνονται. Το διπλωματικό παιγνίδι που ξεκίνησε από την Ουάσιγκτον είναι για πολύ έξυπνους και ριψοκίνδυνους παίκτες. Και με τη νέα ηγεσία στον Λευκό Οίκο, που την χαρακτηρίζει το «απόλυτο» των σκέψεων και των ιδεών της, όποιος χάσει καίγεται.
Τούτοι εδώ, δυστυχώς, δεν χωρατεύουν…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Για μερικούς ομογενείς με τους οποίους συζητώ τα πολιτικά δρώμενα της Ουάσιγκτον, είναι «ευλογία» η παρουσία του Προσωπάρχη Ρέινς Πρίμπους δίπλα από τον Πρόεδρο Τράμπ. Και συνδέουν τη λέξη «ευλογία» με το γεγονός ότι ο ομογενής Πρίμπους είναι Ορθόδοξος, ένας πολύ θρήσκος άνθρωπος. Η παρουσία της θρησκείας στην αμερικανική πολιτική σκηνή είναι πρωτόγνωρη εμπειρία ακόμα και για έμπειρους δημοσιογράφους που καταγράφουν για πολλά χρόνια τα δρώμενα στην Ουάσιγκτον.
Η θρησκεία ΔΕΝ ήταν στοιχείο ή «κομμάτι» της πολιτικής και της κυβέρνησης. Τώρα είναι. Θα βοηθήσει την Ελλάδα (και την Κύπρο) αν απαιτηθεί; Τι θα κάνει ο Τράμπ αν επιτεθεί στο Αιγαίο και την Κύπρο ο Ταγίπ Ερντογάν; Υπέβαλα το ερώτημα σε ομογενή που γνωρίζει προσωπικά τον κ. Πρίμπους. «Το Οικουμενικό Πατριαρχείο σίγουρα», μου απάντησε… Οπότε ας κάνουμε τα κουμάντα μας, διότι όταν πλακώνονται οι ελέφαντες την πληρώνουν όσοι δεν είχαν φροντίσει να καλυφθούν.
Δημοσίευση σχολίου