Η συγκυβέρνηση φτάνει στο σημείο να προσπαθεί να διεκδικήσει τα αυτονόητα.
Γράφοντας προχθές τις σκέψεις μου, μετά την ολοκλήρωση της διάσκεψης της ΕΕ και κάνοντας την σύγκριση των πολιτικών μορφών Μόντι, Ραχόι και των αντιστοίχων Ελλήνων Πρωθυπουργών των τελευταίων 3 ετών, μοιραία η πλάστιγγα έγειρε προς την πλευρά των ξένων, αφού υπερασπιζόμενοι τα εθνικά τους συμφέροντα, πάλεψαν με τον Γερμανικο-Φιλανδικο-Ολλανδικός άξονα και κατάφεραν την παροχή βοήθειας στο τραπεζικό σύστημα των χωρών τους, δίχως την επιβάρυνση των πολιτών στην αποπληρωμή των δανείων.
Μάλιστα καυτηρίασα την αδυναμία της ελληνικής πλευράς, να εκμεταλλευτεί την συγκυρία των γεγονότων και να ΑΞΙΩΣΕΙ ισοδύναμη αντιμετώπιση με αυτά τα κράτη.
Oι ιθύνοντες της ΕΕ, ξεκαθάρισαν αμέσως, ότι για να ισχύσει κάτι ανάλογο για την χώρα μας, θα πρέπει να αλλάξουν πολλές συνθήκες στην χώρα μας.
Οι δικοί μας πολιτικοί, προεξάρχοντος του Προέδρου της Δημοκρατίας, καθαρά για εσωτερική κατανάλωση, βιάστηκαν να θριαμβολογήσουν, υποστηρίζοντας ότι στο μέλλον, θα πρέπει να διεκδικήσουμε ανάλογο μερίδιο, χάνοντας ουσιαστικά το προνόμιο του αιφνιδιασμού και της διεκδίκησης ΙΣΗΣ μεταχείρισης, μεταξύ των μελών μιας οικονομικο-κοινωνικής παρέας.
Με την επικείμενη επίσκεψη των επικεφαλής της ΤΡΟΙΚΑΣ, άρχισε από προχθές (Κυριακή) η φιλολογία των θεμάτων επανεξέτασης (θα ξεκαθαρίσω παρακάτω γιατί δεν χρησιμοποιώ το όρο Επαναπραγμαδιάτευση) δεσμεύσεων του Μνημονίου, με την παρουσία στα πάνελ των ενημερωτικών εκπομπών των κυβερνητικών στελεχών να υπερασπίζονται με σθένος την κυβερνητική πρακτική στο θέμα της αντιμετώπισης του Μνημονίου.
Σε καμιά όμως εκπομπή, αγαπητοί συνοδοιπόροι, σε καμιά πολιτική ανάλυση, δεν παρουσιάσθηκε η απόλυτη υποταγή που εκφράσθηκε με την περιβόητη επιστολή Σαμαρά στους ευρωπαίους εταίρους μας.
Χαρακτηριστικά (για όσους δεν διάβασαν την επιστολή) να σας παραθέσω το πρώτο κομμάτι της «δήλωσης υποτέλειας» : «Με την παρούσα επιστολή θα ήθελα να σας επαναβεβαιώσω ότι η Ελλάδα είναι απόλυτα αποφασισμένη να εκπληρώσει τις υποσχέσεις που προκύπτουν από την πρόσφατη συμφωνία διάσωσης.»
Πως λοιπόν αγαπητοί συνοδοιπόροι, θα διεκδικήσουμε κάτι παραπάνω, ευνοϊκό για την χώρα μας, όταν ξεκαθαρίζουμε απʼ την αρχή, ότι θα εκπληρώσουμε τους όρους του απάνθρωπου Μνημονίου ;
Η σημερινή συγκυβέρνηση (και όχι μόνο) φτάνει στο σημείο να προσπαθεί να διεκδικήσει τα αυτονόητα.
Προσπαθεί να διεκδικήσει την ισότητα που επιβάλλεται να ισχύει ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας (βλέπε Ευρωπαϊκή Ένωση), μην τολμώντας να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι (και εδώ θα πρέπει να δώσουμε δίκαιο στον επικεφαλή στου ΣΥΡΙΖΑ, όσο και αν δεν συμφωνούμε με την μέχρι τώρα συνολική του πολιτική).
Είναι αυτονόητο ότι σε μια οικογένεια, όλα τα μέλη θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ισότιμα, έστω και όλοι μας έμμεσα αναγνωρίζουμε ότι μέχρι σήμερα, επιδιώξαμε την ηθελημένη εξαπάτηση των εταίρων μας (με το μεγάλο φαγοπότι των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων).
Και επειδή ίσως να ξεχνάμε εύκολα ως έθνος, αξίζει να θυμηθούμε ότι, από τον Μάιο του 2010, όταν η δημοσιονομική κρίση στην χώρας οξυνόταν επικίνδυνα και χρειάσθηκε να έρθει προς ψήφιση στην Βουλή το νομοσχέδιο με τίτλο «Μέτρα για την εφαρμογή του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από τα κράτη - μέλη της Ζώνης του ευρώ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο» (γνωστότερο βέβαια ως ΜΝΗΜΟΝΙΟ), η πλευρά της ΝΔ και ο κ. Σαμαράς αντιτάχθηκαν με τις γνωστές συνέπειες διαγραφής της Μπακογιάννη, αλλά και την μετέπειτα απαίτηση των εταίρων μας για έγγραφη συναίνεση των Ελλήνων πολιτικών, ακολουθώντας αντιπολιτευτική και αντιμνημονιακή πολιτική στα πλαίσια επαναδιαπραγμάτευσης και της υιοθέτησης νέου μίγματος πολιτικής, προς κατεύθυνση αναπτυξιακών μέτρων και τόνωση της αγοράς.
Αρκεί επίσης να φέρουμε στην μνήμη μας (από το πολύ πρόσφατο παρελθόν) τα προεκλογικά σποτάκια η ΝΔ, στα οποία χρησιμοποιεί τον όρο ΑΜΕΣΗΣ εφαρμογής θετικών μέτρων για την Ελληνική κοινωνία και που σήμερα μόλις 15 μέρες από την εκλογή της 17 Ιουνίου, ξεχνιούνται εντέχνως και με τρόπο προκλητικό.
Σήμερα όλοι (οι έχοντες κυβερνητική εξουσία και αρμόδιοι) μιλούν για σταδιακή επαναφορά (σε βάθος 4ετίας) του ΦΠΑ στο 13%, απʼ το 9% που ήτανε πριν και αναφέρεται ξεκάθαρα στα προεκλογικά μηνύματα, όλοι μιλούν για σταδιακή επαναφορά (σε βάθος 4ετίας) ορισμένων απʼ τα κεκτημένα της κοινωνίας που κονιορτοποιήθηκαν στην μέγγενη των επιβαλλόμενων μέτρων, ενώ ξεκάθαρα στην προεκλογική περίοδο δωρίζανε (ή αν προτιμάτε «τάζανε») λαγούς με πετραχήλια.
Και τέλος μέσα στον ορυμαγδό των απανωτών χτυπημάτων έχουμε και την σημερινή επαναφορά των οικονομικών αξιώσεων από πλευράς πρώην βουλευτών να συνεχίζουν στην διεκδίκηση αναδρομικών αποζημιώσεων ύψους 800 εκατομμυρίων ευρώ, αφού μόλις 7 πρώην βουλευτές από τους συνολικά 500, απέσυραν το δικαίωμα διεκδίκησης των ζητούμενων αναδρομικών.
Μάλιστα με τρόπο ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟΤΑΤΟ, το μέλος του ΔΣ του συλλόγου τους (Δελημήτρος), έχοντας διατελέσει μέλος του κοινοβουλίου, την περίοδο 90-93, εξασφάλισε σύνταξη 1.400 ευρώ, με περίοδο κοινοβουλευτικής παρουσία μόλις 3ετών, να υπερασπίζεται σήμερα των αξιώσεων αυτών, σε τηλεοπτική του εμφάνιση (ΑΝΤ1) και να δηλώνει ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ για το έργο του, ως βουλευτής και Υφυπουργός Οικονομικών (αλήθεια τον θυμάται κανείς;)
Δυστυχώς, δεν έχουμε γίνει σοφότεροι από τις «χάνδρες και τα ψεύτικα κοσμήματα» που μας δώριζαν χρόνια τώρα οι πολιτικοί μας, αλλά πολύ περισσότερο δεν έγιναν σοφότεροι οι σημερινά εκλεγέντες εκπρόσωποί μας, αφού ξέχασαν το μήνυμα του λαού της εκλογικής αναμέτρησης της 6ης Μαΐου και της 17ης Ιουνίου, θεωρώντας την ποσόστωσή τους, αρκετά ανθεκτική και άρχισαν να (όπως συνήθως γίνεται στην χώρα αυτή), «σφυρίζουν» αδιάφορα ΞΑΝΑ στην απύθμενη κατρακύλα της κοινωνίας μας.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου