Mια ιδιότυπη ρωσοϊσραηλινή συμφωνία, ως απόρροια της έκτακτης συνάντησης του Ρώσου πρωθυπουργού Β. Πούτιν και του Ισραηλινού υπουργού Εξωτερικών, Α. Λίμπερμαν επιτεύχθηκε τις τελευταίες ώρες, αναφέρουν από την Μόσχα απόλυτα έγκυρες πηγές της ρωσικής πρωτεύουσας. Η συμφωνία έχει να κάνει με τις ισραηλινές ανησυχίες για τη εγκατάσταση των δύο επάκτιων συστοιχιών Βaston με βλήματα cruise Yakhont, αλλά και την ρωσική βούληση να μην επιτρέψει την βίαιη ανατροπή του συριακού καθεστώτος και ως εκ τούτου να απωλέσει την μοναδική ναυτική βάση της Ρωσίας στην Μεσόγειο, η οποία είναι σχεδόν έτοιμη να ενεργοποιηθεί.
Σύμφωνα με πληροφορίες από το ρωσικό υπουργείο Άμυνας, η μεν Μόσχα εγγυήθηκε την αποτροπή σε οποιαδήποτε περίπτωση να περιέλθουν στη κατοχή της Χεζμπολάχ βλήματα Yakhont (τα οποία είναι πρακτικά μη αντιμετωπίσιμα), και το Ισραήλ έδειξε την κατανόησή του για την αποστολή της ρωσικής αρμάδας στην ανατολική Μεσόγειο, η οποία ήδη βρίσκεται κοντά στα βρετανικά νησιά και υπολογίζεται ότι εντός της εβδομάδας θα περάσει από τα στενά του Γιβραλτάρ.
Οι Ρώσοι φέρονται να έχουν διαβεβαιώσει τους Ισραηλινούς ότι έχουν εξασφαλίσει ασφαλιστικές δικλείδες για να μην υπάρξει «διαρροή» Yakhont προς την Χεζμπολάχ, και ως μία από αυτές θα είναι η συνεχής παρουσία Ρώσων «συμβούλων», όπως έχει συμβεί και στους S-300PMU2 που μεταφέρθηκαν στην Συρία.
Από την άλλη πλευρά οι Ισραηλινοί, δεν έχουν καμία διάθεση να δουν να επαναλαμβάνεται στην Συρία αυτό που συνέβη στην Λιβύη, το οποίο έτσι ή αλλιώς προσπάθησαν να το αποτρέψουν. Το Τελ Αβίβ έχει τελείως διαφορετική προσέγγιση από την Ουάσινγκτον και τις δυτικές πρωτεύουσες στο θέμα της «Αραβικής Άνοιξης», και θεωρεί ότι το μόνο που εξασφαλίζεται με τον τρόπο που γίνεται η ανατροπή των αραβικών καθεστώτων είναι η άνοδος στην εξουσία των ισλαμιστών, οι οποίοι είναι η δημοφιλέστερη πολιτική δύναμη. Ειδικά λοιπόν για την περίπτωση της Συρίας, τα ρωσικά και τα ισραηλινά συμφέροντα συνάδουν.
Από την άλλη πλευρά, οι Ρώσοι ξέρουν ότι αν δεν βοηθήσουν ενεργά το μπααθικό καθεστώς της Συρίας, αυτό θα κινδυνεύσει, έστω και αν είναι σαφές ότι δεν πρόκειται για εξέγερση σε όλη την Συρία, αλλά περιορίζεται σε δυο-τρεις πόλεις του Βορρά στην πλευρά των συνόρων με Τουρκία, ακριβώς όπως συνέβαινε και με την Λιβύη: Η εξέγερση ξεκίνησε από την ανατολική περιοχή της χώρας που συνόρευε με την Αίγυπτο που πρόσφατα είχε αλλάξει καθεστώς.
Με την άφιξη του ρωσικού στόλου υπό το αεροπλανοφόρο "Ναύαρχος Κουζνέτσοφ" περί τις 20 Δεκεμβρίου στις ακτές της Συρίας, το καθεστώς αποκτά «πλάτες» και ουσιαστική υποστήριξη, ακόμα και σε επίπεδο εντοπισμού και έγκαιρης προειδοποίησης των δυτικών και τουρκικών κινήσεων υποστήριξης των αντικαθεστωτικών…
Το παιχνίδι γενικά έχει «χοντρύνει», και βέβαια μόνο τυχαία δεν είναι η χρήση των δυτικών ΜΜΕ κατά της ρωσικής κυβέρνησης: Ποτέ άλλοτε μια κυβέρνηση που πήρε το 50% στις εκλογές, με το δεύτερο κόμμα, να είναι το το κομμουνιστικό και να λαμβάνει το 21%, το εθνικιστικό περί το 10% και τα φιλοδυτικά κόμματα να λαμβάνουν μεταξύ 1-3%, δεν κατηγορήθηκε με τόση σφοδρότητα για νοθεία, και οι 20.000 διαδηλωτές στην Μόσχα των 14.000.000 κατοίκων ουδέποτε άλλοτε στην ιστορία δεν χαρακτηρίστηκαν ως «εξέγερση»…
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου