Το είπαν και το έκαναν! Η Τεχεράνη έστειλε τελικά δύο σκάφη του Ναυτικού της στην Μεσόγειο, δια της διώρυγας του Σουέζ. Πως αποκρυπτογραφείται η συγκεκριμένη κίνηση;Μετά από παλινωδίες αρκετών ημερών το Ιράν έδωσε τελικά την έγκρισή του στην αποστολή δύο σκαφών των ναυτικού του στην Συρία.
Είναι προφανές πως τόσο η κατάσταση στην Αίγυπτο όσο και η εντεινόμενη αντιπαλότητα της Τεχεράνης με το Ισραήλ και την Δύση οδήγησαν την Τεχεράνη σε μία κίνηση εντυπωσιασμού με την οποία γίνεται μία καθαρή προσπάθεια προβολής ισχύος και προβολής σημαίας στο εξωτερικό και ειδικά σε μία πολύ ευαίσθητη περιοχή και κατά τη διάρκεια μίας πολύ ευαίσθητης χρονικής και πολιτικής συγκυρίας.
Το defence-point.gr έχει σημειώσει και κατά το παρελθόν πως το Ιράν φιλοδοξεί να «εξάγει» την «επανάσταση» και στις άλλες ισλαμικές χώρες και φιλοδοξεί να καταστεί η κυριαρχούσα μουσουλμανική δύναμη στον πλανήτη. Πέραν των εκφρασμένων φιλοδοξιών της Τεχεράνης υπάρχουν δύο παράμετροι οι οποίες θα πρέπει να τεθούν υπό εξέταση και οι οποίες συμβάλλουν, η μία θετικά και η άλλη αρνητικά, προς τον συγκεκριμένο σκοπό της Περσίας.
Η αρνητική παράμετρος έχει να κάνει με την ίδια την θρησκευτική δοξασία της χώρας αυτής, σε σχέση με τις υπόλοιπες μουσουλμανικές χώρες. Υπενθυμίζεται πως το Ιράν ασπάζεται τον Σιιτισμό ενώ οι περισσότερες μεγάλες μουσουλμανικές χώρες είναι Σουνιτικές. Όπως γίνεται κατανοητό το διαφορετικό θρησκευτικό δόγμα αποτελεί βασικό τροχοπέδη στα συγκεκριμένα σχέδια. Είναι πολύ απίθανο ο αραβικός κόσμος, εν πολλοίς σουνιτικός να ακολουθήσει μία μη-αραβική, αλλά ινδοευρωπαϊκής καταγωγής σιιτική δύναμη.
Είναι προφανές πως τόσο η κατάσταση στην Αίγυπτο όσο και η εντεινόμενη αντιπαλότητα της Τεχεράνης με το Ισραήλ και την Δύση οδήγησαν την Τεχεράνη σε μία κίνηση εντυπωσιασμού με την οποία γίνεται μία καθαρή προσπάθεια προβολής ισχύος και προβολής σημαίας στο εξωτερικό και ειδικά σε μία πολύ ευαίσθητη περιοχή και κατά τη διάρκεια μίας πολύ ευαίσθητης χρονικής και πολιτικής συγκυρίας.
Το defence-point.gr έχει σημειώσει και κατά το παρελθόν πως το Ιράν φιλοδοξεί να «εξάγει» την «επανάσταση» και στις άλλες ισλαμικές χώρες και φιλοδοξεί να καταστεί η κυριαρχούσα μουσουλμανική δύναμη στον πλανήτη. Πέραν των εκφρασμένων φιλοδοξιών της Τεχεράνης υπάρχουν δύο παράμετροι οι οποίες θα πρέπει να τεθούν υπό εξέταση και οι οποίες συμβάλλουν, η μία θετικά και η άλλη αρνητικά, προς τον συγκεκριμένο σκοπό της Περσίας.
Η αρνητική παράμετρος έχει να κάνει με την ίδια την θρησκευτική δοξασία της χώρας αυτής, σε σχέση με τις υπόλοιπες μουσουλμανικές χώρες. Υπενθυμίζεται πως το Ιράν ασπάζεται τον Σιιτισμό ενώ οι περισσότερες μεγάλες μουσουλμανικές χώρες είναι Σουνιτικές. Όπως γίνεται κατανοητό το διαφορετικό θρησκευτικό δόγμα αποτελεί βασικό τροχοπέδη στα συγκεκριμένα σχέδια. Είναι πολύ απίθανο ο αραβικός κόσμος, εν πολλοίς σουνιτικός να ακολουθήσει μία μη-αραβική, αλλά ινδοευρωπαϊκής καταγωγής σιιτική δύναμη.
Από την άλλη πλευρά, η θετική παράμετρος η οποία θα μπορούσε να συμβάλλει ιδιαιτέρως προς την κατεύθυνση της μετατροπής του Ιράν στην ηγέτιδα δύναμη του Μουσουλμανικού κόσμου είναι η ίδια η φύση του Σιιτισμού.
Φυσικά δεν είναι δυνατόν να γίνει εκτενής συγκριτική ανάλυση στα δόγματα του Ισλάμ, και οπωσδήποτε όχι σε μία ανάρτηση στα πλαίσια μίας ειδησεογραφικής ιστοσελίδας, αλλά είναι βασικό να υπογραμμιστεί η βασική ιδεολογική και πολιτική διαφορά μεταξύ των δύο κύριων δογμάτων του Ισλάμ, του Σουνιτισμού και του Σιιτισμού.
Εάν κάποιος θα ήθελε να προχωρήσει σε μία επιφανειακή αλλά αρκετά ακριβή περιγραφή των διαφορών των δύο δογμάτων σε ιδεολογικο-πολιτικό επίπεδο θα μπορούσε να υποστηρίξει πως ο Σουνιτισμός αποτελεί το κατεξοχήν «συστημικό» θρησκευτικό δόγμα του Ισλάμ, το οποίο κυριαρχεί και αντικατοπτρίζει το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο των ισλαμικών χωρών. Με άλλα λόγια, οι περισσότερες ηγετικές ελίτ, στις χώρες οι οποίες χτυπιούνται από τις επαναστάσεις αυτή τη στιγμή είναι σουνιτικές.
Από την πλευρά του ο Σιιτισμός αποτελεί την «αντισυστημική» παράμετρο το «αναρχικό» στοιχείο του Ισλάμ το οποίο προσπαθεί να ανατρέψει την άρχουσα και καθεστηκυία τάξη και να πάρει την εξουσία μέσω μίας παγκόσμιας ισλαμική επανάστασης, κατά την οποία οι διάφορες βασιλικές οικογένειες θα ανατραπούν και θα έρθει στην εξουσία ο... λαός, όπως ακριβώς συνέβη στο Ιράν πριν από τριάντα χρόνια.
Με άλλα λόγια δεν θα ήταν υπερβολικό να χαρακτηρίσουμε τον Σιιτισμό ως τον... μουσουλμανικό «κομμουνισμό» ο οποίος προσπαθεί να επιβληθεί σε έναν σουνιτικό «καπιταλισμό».
Καλύτερο παράδειγμα από το τι ακριβώς συμβαίνει στο Μπαχρέιν δεν υπάρχει. Οι Σιίτες έχουν ξεσηκωθεί κατά την Σουνιτική ηγεμονεύουσα οικογένεια. Στο Ιράκ, εδώ και καιρό ο Σιιτικός νότος ουσιαστικά αποτελεί την κυριαρχούσα δύναμη στην χώρα.
Είναι σαφές πως το Σιιτικό Ισλάμ παρά το γεγονός πως ιδεολογικοπολιτικά βρίσκεται σε αντίθεση με το Σουνιτικό Ισλάμ, δηλαδή είναι πολύ δύσκολο ένας Σουνιτικός πληθυσμός να ακολουθήσει μία Σιιτική ελίτ, ίσως να σημειώσει κάποια επιτυχία διότι εμπεριέχει τον σπόρο της επανάστασης και της εξέγερσης κατά του κατεστημένου.
Εάν κάποιος ιστορικά δει την πορεία Ισλάμ και το πως έλαβε χώρα ο διαχωρισμός μεταξύ Σουνιτών και Σιιτών, δεν μπορεί παρά να διαπιστώσει πως οι Σιίτες από την φύση τους αποτελούν του «αναρχικούς» και τους «αντισυστημικούς» οι οποίοι αγωνίζονται, στο να ανατρέψουν τα Σουνιτικά ηγετικά καθεστώτα.
Υπό το συγκεκριμένο πρίσμα, το Ιράν θα μπορούσε, εάν εκμεταλλευτεί καταλλήλως τις περιστάσεις να αποτελέσει ένα παράδειγμα όχι μόνο για το Σιιτικό Ισλάμ αλλά και για το Σουνιτικό επίσης, αφού θα μπορούσε να αποτελέσει το «φωτεινό» παράδειγμα των απανταχού αντικαθεστωτικών μουσουλμανικών στοιχείων.
Η κίνηση της Τεχεράνης να δηλώσει παρών, μετά από δεκαετίες στα νερά της ταραγμένης ανατολικής Μεσογείου δεν μπορεί παρά να εμπεριέχει βαθύτατους ιδεολογικοπολιτικούς συμβολισμούς τους οποίους εμείς στην... Δύση ίσως να μην μπορούμε να τους αντιληφθούμε στην πραγματική τους έκταση.
Σε κάθε περίπτωση το Ιράν δεν σκοπεύει να επιτεθεί με δύο σκάφη στο Ισραήλ, ούτε καν το επιθυμεί, αλλά προσπαθεί να κάνει κάτι το πολύ ποιο αποτελεσματικό, για αυτό. Προσπαθεί να κερδίσει τις ψυχές των απανταχού Σουντιικών αντικαθεστωτικών πληθυσμών...
Μένει φυσικά να δούμε εάν θα το πετύχει.
ΠΗΓΗ
Φυσικά δεν είναι δυνατόν να γίνει εκτενής συγκριτική ανάλυση στα δόγματα του Ισλάμ, και οπωσδήποτε όχι σε μία ανάρτηση στα πλαίσια μίας ειδησεογραφικής ιστοσελίδας, αλλά είναι βασικό να υπογραμμιστεί η βασική ιδεολογική και πολιτική διαφορά μεταξύ των δύο κύριων δογμάτων του Ισλάμ, του Σουνιτισμού και του Σιιτισμού.
Εάν κάποιος θα ήθελε να προχωρήσει σε μία επιφανειακή αλλά αρκετά ακριβή περιγραφή των διαφορών των δύο δογμάτων σε ιδεολογικο-πολιτικό επίπεδο θα μπορούσε να υποστηρίξει πως ο Σουνιτισμός αποτελεί το κατεξοχήν «συστημικό» θρησκευτικό δόγμα του Ισλάμ, το οποίο κυριαρχεί και αντικατοπτρίζει το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο των ισλαμικών χωρών. Με άλλα λόγια, οι περισσότερες ηγετικές ελίτ, στις χώρες οι οποίες χτυπιούνται από τις επαναστάσεις αυτή τη στιγμή είναι σουνιτικές.
Από την πλευρά του ο Σιιτισμός αποτελεί την «αντισυστημική» παράμετρο το «αναρχικό» στοιχείο του Ισλάμ το οποίο προσπαθεί να ανατρέψει την άρχουσα και καθεστηκυία τάξη και να πάρει την εξουσία μέσω μίας παγκόσμιας ισλαμική επανάστασης, κατά την οποία οι διάφορες βασιλικές οικογένειες θα ανατραπούν και θα έρθει στην εξουσία ο... λαός, όπως ακριβώς συνέβη στο Ιράν πριν από τριάντα χρόνια.
Με άλλα λόγια δεν θα ήταν υπερβολικό να χαρακτηρίσουμε τον Σιιτισμό ως τον... μουσουλμανικό «κομμουνισμό» ο οποίος προσπαθεί να επιβληθεί σε έναν σουνιτικό «καπιταλισμό».
Καλύτερο παράδειγμα από το τι ακριβώς συμβαίνει στο Μπαχρέιν δεν υπάρχει. Οι Σιίτες έχουν ξεσηκωθεί κατά την Σουνιτική ηγεμονεύουσα οικογένεια. Στο Ιράκ, εδώ και καιρό ο Σιιτικός νότος ουσιαστικά αποτελεί την κυριαρχούσα δύναμη στην χώρα.
Είναι σαφές πως το Σιιτικό Ισλάμ παρά το γεγονός πως ιδεολογικοπολιτικά βρίσκεται σε αντίθεση με το Σουνιτικό Ισλάμ, δηλαδή είναι πολύ δύσκολο ένας Σουνιτικός πληθυσμός να ακολουθήσει μία Σιιτική ελίτ, ίσως να σημειώσει κάποια επιτυχία διότι εμπεριέχει τον σπόρο της επανάστασης και της εξέγερσης κατά του κατεστημένου.
Εάν κάποιος ιστορικά δει την πορεία Ισλάμ και το πως έλαβε χώρα ο διαχωρισμός μεταξύ Σουνιτών και Σιιτών, δεν μπορεί παρά να διαπιστώσει πως οι Σιίτες από την φύση τους αποτελούν του «αναρχικούς» και τους «αντισυστημικούς» οι οποίοι αγωνίζονται, στο να ανατρέψουν τα Σουνιτικά ηγετικά καθεστώτα.
Υπό το συγκεκριμένο πρίσμα, το Ιράν θα μπορούσε, εάν εκμεταλλευτεί καταλλήλως τις περιστάσεις να αποτελέσει ένα παράδειγμα όχι μόνο για το Σιιτικό Ισλάμ αλλά και για το Σουνιτικό επίσης, αφού θα μπορούσε να αποτελέσει το «φωτεινό» παράδειγμα των απανταχού αντικαθεστωτικών μουσουλμανικών στοιχείων.
Η κίνηση της Τεχεράνης να δηλώσει παρών, μετά από δεκαετίες στα νερά της ταραγμένης ανατολικής Μεσογείου δεν μπορεί παρά να εμπεριέχει βαθύτατους ιδεολογικοπολιτικούς συμβολισμούς τους οποίους εμείς στην... Δύση ίσως να μην μπορούμε να τους αντιληφθούμε στην πραγματική τους έκταση.
Σε κάθε περίπτωση το Ιράν δεν σκοπεύει να επιτεθεί με δύο σκάφη στο Ισραήλ, ούτε καν το επιθυμεί, αλλά προσπαθεί να κάνει κάτι το πολύ ποιο αποτελεσματικό, για αυτό. Προσπαθεί να κερδίσει τις ψυχές των απανταχού Σουντιικών αντικαθεστωτικών πληθυσμών...
Μένει φυσικά να δούμε εάν θα το πετύχει.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου