Γράφει ο Χρήστος Κηπουρός Επιμέλεια Πασχάλης Χριστοδούλου
Από παλιά, με το που διάβαζα, άκουγα ή έβλεπα μια ρήση, ο νους μου πήγαινε στην πιθανή της αντιστροφή, στον αντίθετο λόγο. Ο οποίος πολλές φορές ήταν ο ορθός, μια και ο καθιερωμένος, συχνά ήταν λανθασμένος.
Έτσι όταν η επίσημη ιστορία αναφέρονταν στον Τρωικό πόλεμο, εγώ έγραφα για την Τρωική εισβολή. Ποια ωραία Ελένη, και ποιο κλέψιμο από τον Πάρη, σημείωνα.
Αν υπήρχε κάποια ωραία, αυτή ήταν η Τρωική Γεωοικονομία και η γεωστρατηγική θέση της πόλης με τους, συγγενείς των Θρακών, Τρώες. Αυτήν εποφθαλμιούσαν οι Αχαιοί, όταν ξεκινούσαν την, μετά θυσιών, επιχείρηση εισβολής. Και ότι πίσω από αυτή βρίσκονταν η ανήθικη Γεωοικονομία, με στόχο το Τρωικό χρυσωρυχείο των Δαρδανελίων. Όπως επίσης, μετά από πολλούς αιώνες, διαμέσου των χερσαίων Δαρδανελίων και του πλωτού Έβρου ποταμού, οι Ρωμαίοι εισέβαλαν στην ευρύτερη Βαλκανική.
Ανάλογες αντιστροφές κάνω και σήμερα. Π. χ. με το κείμενο για τη Θρακική Διώρυγα μεταξύ της Αλεξανδρούπολης και του Μπουργκάς, που ναι μεν για πρώτη φορά δημοσίευσα στα 2007 {1}, αλλά μόλις πρόσφατα το ίδιο γραπτό είδε το φως της δημοσιότητας, επαυξημένο και βελτιωμένο. Με την περί ουτοπίας, αν όχι ειρωνική κριτική την οποία δέχθηκε η δημοσίευσή του, έστω και αν αυτή ποσοστιαία ήταν μηδαμινή, εντούτοις επικαλείται και τη γνωστή παροιμία: “Ο Μανώλης με τα λόγια, χτίζει ανώγεια και κατώγια”. Η οποία πάντως, όπως μπορεί να αποδειχθεί, δεν είναι και για πάσα νόσο. Και επιπλέον, κάθε άλλο παρά ουτοπία είναι, αφού τόπος υπάρχει.
Οπότε εγώ, με βάση το ότι: “Εν αρχή ην ο λόγος”, επικαλούμαι την εξής αντεστραμμένη εκδοχή: “Χωρίς τα λόγια ούτε ανώγεια χτίζει κανείς ούτε κατώγια”. Με αποδέκτη της συγκεκριμένης παράφρασης, μια Βουλή βουβή, όσο και την ομώνυμη, άφωνη, βουβή και πάλι, Πολιτική Ελλάδα. Όπως η υπαρκτή εκδοχή της που επί δεκαετίες δεν διαθέτει λόγο. Ούτε λόγια ούτε και πολιτική.
Και αν το ζητούμενο είναι ο πολιτικός άνθρωπος, φτάνει κανείς να μνημονεύει την Αριστοτέλεια ρήση: “Άνθρωπος ζώο πολιτικό” ενώ για να το διευρύνω περισσότερο, μπορώ να προσθέσω ότι: “Με τα λόγια χτίζει κανείς μέχρι και απόγεια”. Υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι διαθέτει λόγο. Επόμενα και λόγια.
Και φυσικά δεν αναφέρομαι σε φλυαρίες αλλά στο: “Oυκ εν τω πολλώ το ευ”. Και γιατί ο λόγος της πολιτικής, η ίδια η πολιτική είναι αυτή που ο Δημόκριτος έλεγε ότι συνιστά σπουδαία τέχνη.
Την πολιτική άλλωστε αναζητά κανείς, ώστε να εκφράσει έναν οραματισμό. Μια φαντασίωση. Και αν η προσδοκώμενη από πολλών ετών Τέταρτη Ελληνική Δημοκρατία είναι κάτι, τότε αυτό αφορά την ύπαρξη και την ανάδειξη της πολιτικής.
Και αυτά που χρειάζονται είναι δύο think tanks. Ένας συλλογικός Αριστοτέλης και ένας συλλογικός Δημόκριτος. Φορείς δηλαδή ανασκαφής, εντοπισμού και συγκομιδής αυτού του τόσο σημαντικού προϊόντος που γεννάει το ανθρώπινο πνεύμα.
Ποια όμως είναι τα απόγεια στη συγκεκριμένη περίπτωση της Θρακικής Διώρυγας;
Σπεύδω να απαντήσω: “Από την απογείωση της δημογραφίας και της ανάπτυξης, ως την ομώνυμη εκδοχή της τελευταίας, όχι μόνο στο Θρακικό χώρο και στην ιστορική του διαδρομή, αλλά και στη χώρα ολόκληρη”.
Τι ακριβώς λοιπόν έγινε κατά τη σύλληψη και κυοφορία της ιδέας αυτής; Τι έκανα;
Πήρα την αρχαία πλωτότητα {1} του Έβρου Ποταμού, η οποία εκτείνονταν από το Δέλτα του, μέχρι τη Φιλιππούπολη, που μάλιστα διέρχονταν από το τότε λιμάνι της πόλης μου, της Πλωτινόπολης, του Διδυμότειχου, και το ιστορικό αυτό γεγονός, μετέτρεψα σε ιδέα για το αύριο. Επιστροφή της ιδέας αυτής, τόσο στην ιστορία και τη γεωγραφία, όσο στην εθνική άμυνα καθώς επίσης και σε μια πολύμορφη προοπτική απογείωσης.
Απλά τη θέση της Φιλιππούπολης, παίρνει το Μπουργκάς.
Και από τη στιγμή που μια αντίστοιχη απογείωση τη συναντήσει η αποδοχή του κειμένου από τους αναγνώστες του internet, με διευθύνσεις και ονόματα στο face book, τα πράγματα παίρνουν μια εντελώς διαφορετική τροπή. Προς επίρρωση αυτών, λέω ότι μόνο σε ένα site του Έβρου, το “Εvros-news”, περισσότεροι από 2.800 αναγνώστες προσυπέγραψαν στο face book, μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο! Και μόνο λιγότεροι από 100, επέλεξαν το “χα χα”.
Από την άλλη, e-mail που μόλις έλαβα από τον κ. Πιτιακούδη, αναφέρει ότι το ίδιο κείμενο για τη Θρακική Διώρυγα ξεπέρασε το μισό εκατομμύριο απηχήσεις, με βάση τα στατιστικά .
Δεν ξέρω πόσα δις Ευρώ θα κοστίσει ένα τέτοιο έργο, αν είναι τριάντα για κάθε μια από τις δύο χώρες, την Ελλάδα και τη Βουλγαρία, και πόσο μπορεί να συμβάλλει η Ε. Ε. ή αν εκδηλώσουν ενδιαφέρον οι ΗΠΑ ή η Ρωσία, και φυσικά, αν όντως μπορεί να κατασκευασθεί.
Εκείνο που γνωρίζω είναι η ανάγκη ανάληψης πρωτοβουλιών από σοβαρά διεθνή Πανεπιστήμια, ειδικά ως προς τους περιβαλλοντικούς όρους, και τις ειδικές συμβάσεις, όπως η Ramsar, που ισχύουν στο Δέλτα του Έβρου, όσο και τις ζώνες ειδικής προστασίας στα δάση του Νομού.
Όπως φαντάζομαι ότι δεν θα είναι και λίγα τα εκατομμύρια ανθρώπων που θα συρρεύσουν στον τόπο αυτό, κατά τη νέα δημογραφική και αναπτυξιακή Θρακική αναγέννηση. Ότι δημογραφικά, θα φτάσουμε ίσαμε με την Αττική.
Μια εξέλιξη που όχι μόνο θα φέρει τα πάνω κάτω, στο αναπτυξιακό ζήτημα της Ελλάδας και της Βουλγαρίας, αλλά ειδικά για την Ελληνική περίπτωση, θα φέρει και τα κάτω επάνω.
Τέλος μπορεί η ιδέα αυτή να συνιστά προϊόν κλοπιμαίο, από την πλευρά του Ερντογάν {2 &3}, και μπορεί να την έκλεψαν και ημεδαποί, παρουσιάζοντάς την ως δική τους ιδέα, παραλείποντας να μνημονεύσουν αυτόν που την εμπνεύστηκε, την έγραψε και την αναπτύσσει, όμως έχει σημασία το ότι: “Ο θεός αγαπάει τον κλέφτη αλλά κλπ.”
Και οι Θράκες θα σεμνυνόμαστε ότι μπορεί κάποτε να γίνουμε αυτό που δεν κατάφερε να κάνει η Αττική, κατά τους δύο αιώνες ελεύθερου εθνικού βίου. Μια και απέτυχε πολλαπλά. Και πρώτα από όλα, πολιτικά.
Δημοσίευση σχολίου