Για να λύσεις ένα πρόβλημα, θα πρέπει πρώτα απ΄ όλα να το καταλάβεις. Οι λύσεις είναι πάντα δεδομένες. Δεν μπορείς να προσαρμόσεις τις λύσεις που σε βολεύουν, δεν σε ταλαιπωρούν, δεν χρειάζονται δουλειά και θυσίες ίσως για να το λύσεις. Όσο κι αν προσπαθείς το πρόβλημα θα ΄ναι εκεί. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να το αφήνεις άλυτο, ελπίζοντας ότι κάποτε εσύ ή κάποιος άλλος θα ΄χει τη διάθεση να το λύσει. Συνήθως το πρόβλημα παραμένει χωρίς λύση. Και τα άλυτα προβλήματα όσο περνά ο χρόνος γίνονται όλο και πιο δυσεπίλυτα.
Τα ελληνοτουρκικά είναι σ΄ αυτή τη κατηγορία.
Δεκαετίες πολλές, κυβερνήσεις περισσότερες, ήττες αρκετές και το πρόβλημα της τουρκικής επιθετικότητας έναντι της χώρας μας δεν παραμένει απλά άλυτο. Θεριεύει…
Αυτό που το τρέφει είναι η αναποφασιστικότητα των δικών μας κυβερνήσεων να το αντιμετωπίσουν . Όλες επέλεγαν διάφορα παραμύθια για να μας “καθησυχάζουν”. Θα λύναμε το θέμα με “την είσοδο μας στην ΕΟΚ”, “την οικονομική μας ανάπτυξη”, ” την είσοδό μας στην ΟΝΕ” και τον “εξευρωπαϊσμό της Τουρκίας”. Όλα τα παραμύθια τέλειωσαν και κανένα δεν είχε καλό τέλος για εμάς.
‘Ετσι και η σημερινή κυβέρνηση έχει τους δικούς της μύθους για να πείσει πρώτα απ΄ όλα τα μέλη της και μετά όλους εμάς ότι “όλα θα πάνε καλά”…
Τις τελευταίες ημέρες λοιπόν ακούμε τους 5 συν 1 μύθους της κυβέρνησης:
• “Η Τουρκία απομονώνεται”! Η φωτογραφία που δημοσιεύουμε δείχνει πόσο απομονωμένη είναι: ο Ερντογάν συμμετέχει, πριν μερικές ημέρες σε τετραμερή συνάντηση με Μέρκελ, Μακρόν και Τζόνσον, στην κατοικία του Βρετανού πρωθυπουργού! Δεν θα επεκταθούμε στα περί απομόνωσης, γιατί είναι αστείο και να το συζητάμε. ΟΛΟΙ μιλάνε με τον Ερντογάν. Φανερά, κρυφά και πάντως σίγουρα με “θετικό πνεύμα”. Ο Βούλγαρος πρωθυπουργός Μπορίσοφ, σε δηλώσεις του μετά από τη Σύνοδο Κορυφής ήταν αποκαλυπτικός στις δηλώσεις του. Είπε ότι διαπίστωσε “πιο χαλαρό κλίμα στη συζήτηση για την Τουρκία”, παραδεχόμενος ότι οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν προκαλέσουν τον Ερντογάν ,ο οποίος χρησιμοποιεί το προσφυγικό ως μέσο εκβιασμού.
•Διεθνές Δίκαιο. Πολύ σημαντική και αναγκαστική η επίκληση του από την Ελλάδα. Όμως υπάρχει και ο ρεαλισμός που λέει ότι το Διεθνές Δίκαιο ξαναγράφεται κάθε μέρα με συντάκτες όσους έχουν ισχύ. Η πρόσφατη εισβολή της Τουρκίας στη Συρία έχει παραβιάσει κάθε σελίδα του ,ο Ερντογάν και υπουργοί του θα είχαν κληθεί στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αν πραγματικά υπήρχε Διεθνές Δίκαιο. Όπως προαναφέραμε ο κ.Ερντογάν μιλά μ΄ όλους και πίνει τσάϊ στο Λονδίνο με τον Τζόνσον.
•Οι σύμμαχοι μας και το δίκαιο. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είπε σε τηλεοπτική του συνέντευξη ότι “έχουμε τους συμμάχους μας και το δίκιο με το μέρος μας”. Το δίκιο το ΄χουμε σίγουρα. Συμμάχους έχουμε σε …θεωρητικό επίπεδο. Εκτός από το “ταπ, ταπ” από τα φιλικά χτυπήματα στην πλάτη και τις δηλώσεις συμπαράστασης και κατανόησης δεν έχουμε κάτι χειροπιαστό που να αποδεικνύει ότι έχουμε συμμάχους. Ακόμη και η αποστολή μιας γαλλικής και μιας ιταλικής φρεγάτας -φθάσαμε στο σημείο να πανηγυρίζουμε γι΄αυτό- ακόμη στα λόγια βρίσκεται.
•Πόλεμος ή ειρήνη; Όλη την προηγούμενη εβδομάδα άρχισαν να ξεφυτρώνουν “τηλεοπτικά μανιτάρια” που έθεταν το γνωστό “δίλημμα τρομοκρατίας”: “Θέλετε ειρήνη ή πόλεμο”; Με λίγα λόγια ή δέχεστε να συζητήσουμε με τους Τούρκους ή ετοιμαστείτε να πολεμήσετε! Μόνο στην Ελλάδα έχουμε τόσο εύκολο τον πόλεμο! Κάθε φορά που η Τουρκία μας πιέζει στρατιωτικά αμέσως κάποιοι βγαίνουν και φωνάζουν “πόλεμος”! Είναι τόσο βέβαιοι ότι η Τουρκία θέλει πόλεμο; Το να διαφυλάξεις τα δικαιώματα που σου εξασφαλίζει το Διεθνές Δίκαιο που συνεχώς επικαλούμαστε ,γιατί θα μας οδηγήσει ντε και καλά σε πόλεμο;
Παραδόξως (;) όλοι οι απόστρατοι Αξιωματικοί που υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα πρέπει να αντιδράσει στην τουρκική επιθετικότητα έχουν “εξαφανιστεί” από τα τηλεοπτικά πάνελ.
•Η “δαιμονοποίηση της συνεκμετάλλευσης”! Το ακούσαμε κι αυτό. Όποιος πιστεύει ότι η Τουρκία θέλει να κάνει μια ειλικρινή και ψύχραιμη συζήτηση για το πως τέλος πάντων θα ΄χει συμμετοχή στο ενεργειακό παιχνίδι της περιοχής, είναι μάλλον αφελής. Ή τον παριστάνει. Η Τουρκία του Ερντογάν, αλλά και η Τουρκία που θα υπάρχει μετά απ΄ αυτόν τα θέλει όλα. Νιώθει δυνατή και το αίσθημα κυριαρχίας της το τρέφουμε κι εμείς με την αναβλητικότητα μας , την αναποφασιστικότητα μας ,την απραξία μας , η οποία όπως λέει στη σημερινή του συνέντευξη στο Militaire.gr ο Ναύαρχος Κοσμάς Χρηστίδης, υποκρύπτει “φοβία, δειλία και ανανδρία”.
Ο τελευταίος μύθος είναι διαχρονικός και διακομματικός: “Δεν θα γίνει τίποτα με την Τουρκία”…
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου