Αν η κυβέρνηση και ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιμείνουν στην πραγματοποίηση της συνάντησης με τον Ερντογάν μετά από όλα όσα έχουν συμβεί, θα πρόκειται για ταπεινωτική για την Ελλάδα πράξη, εάν επαληθευθούν οι πληροφορίες που μεταδίδονται και θέλουν τους Τούρκους να έχουν χρησιμοποιήσει ψευδή δικαιολογία για να ζητήσουν την ακύρωση της συνάντησης Ερντογάν-Μητσοτάκη. Δεν μας κάνει διόλου περήφανους, αλλά η αρχική -εν πολλοίς διαισθητική- εκτίμηση, ότι επρόκειτο για σνομπάρισμα του Ερντογάν, δείχνει να επαληθεύεται.
Σύμφωνα με το Hellas Journal, οι Τούρκοι είπαν ότι η πολυμερής συνάντηση από τις 14.30 (τοπική ώρα – 21.30 ώρα Ελλάδος) μεταφέρθηκε νωρίτερα, στις 13.30 (τοπική ώρα – 20.30 ώρα Ελλάδος) … Με τα μέχρι στιγμής δεδομένα η συνάντηση ΔΕΝ έχει καν ξεκινήσει και δεν προβλέπεται να πραγματοποιηθεί πριν τις 16.30 (τοπική ώρα – 23.30 ώρα Ελλάδος). Σύμφωνα με πληροφορίες του καλά ενημερωμένου ιστοχώρου που επικαλείται διπλωματική πηγή, “η πολυμερής συνάντηση μεταφέρθηκε αργότερα το απόγευμα (πριν τα μεσάνυχτα ώρα Ελλάδος) -όχι νωρίτερα- όπως ισχυρίστηκαν οι Τούρκοι. Και η τουρκική αντιπροσωπεία γνώριζε την πληροφορία από το πρωί, όταν και είχε αποφασίσει να ακυρώσει τη συνάντηση με τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας”.
Δυστυχώς, όσο κι αν η κυβέρνηση δεν μπορεί να το παραδεχθεί δημοσίως, ο Ερντογάν επέλεξε να στείλει για μια ακόμα φορά το ίδιο μήνυμα στην ελληνική πλευρά: “Δεν είμαστε ίδιοι, η Τουρκία βρίσκεται σε άλλο επίπεδο, δεν έχετε προτεραιότητα“. Η νεο-οθωμανική υπεροψία και η αλαζονεία είναι δεδομένα. Απλά, η γνωστή “σχολή σκέψης” στην Ελλάδα στην οποία πρόσκεινται ο πρωθυπουργός και ο στενός του κύκλος, έχουν αναγάγει σε αυτοσκοπό τα “ήρεμα νερά” και είναι τόσο αφελείς που το διαφημίζουν ως μέγα επίτευγμα στην εξωτερική πολιτική.
Νομίζουν ότι η ελληνική κοινωνία αδυνατεί να αντιληφθεί, ότι στην καλύτερη περίπτωση για την επίτευξη του στόχου, το τίμημα είναι η απραξία, με αποτέλεσμα ο Ερντογάν να πετυχαίνει τον δικό του στόχο: να βραχυκυκλώσει οτιδήποτε δεν είναι συμβατό με την τουρκική πολιτική, όταν οι συνθήκες δεν ευνοούν την επίτευξή του, με την έμπρακτη χρήση στρατιωτικού καταναγκασμού. Διότι όπως έχει κατ΄επανάληψη αναφέρει το DP, με τις βασικές απειλές να προέρχονται από τα ανατολικά σύνορα και την άτυπη “γραμμή επαφής” στη Συρία, δεν θα ήταν συνετό να ανοίξει μέτωπα στα δυτικά, τα οποία μάλιστα θα μπορούσαν υπό προϋποθέσεις να συνδυαστούν.
Ελλάδα, ο… βολικός ουδέτερος
Δεν χρειάζεται όμως και πολύ προσπάθεια για να “ρυθμίσει” την ελληνική συμπεριφορά. Η Ελλάδα δεν έχει την παραμικρή διάθεση να “ενοχλήσει” την Τουρκία. Απλά περιμένει παθητικά πότε ο “σουλτάνος” θα κρίνει τον κατάλληλο τόπο και χρόνο για να ασχοληθεί ξανά μαζί μας. Να περάσει δηλαδή στο επόμενο βήμα της αναθεωρητικής του ατζέντας κατά της Ελλάδας. Με την κυβέρνηση απλά να ευελπιστεί ότι “η στραβή” δεν θα συμβεί στη δικιά της βάρδια…
Πώς αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς την κυβερνητική στάση να εξαγγέλλει διά του υπουργού Εθνικής Άμυνας προγράμματα εξοπλισμού τα οποία θα παράξουν αποτελέσματα σε μια δεκαετία στην καλύτερη περίπτωση, αλλά και να σκορπίζει δισεκατομμύρια αγοράζοντας πλατφόρμες με ανεπαρκέστατο για συνθήκες πραγματικού πολέμου οπλισμό!
Δυστυχώς, αυτά τα στοιχειώδη, αντί να έχουν γίνει σύνθημα για τα κόμματα της αντιπολίτευσης και η δημοσιογραφία να τα αναδεικνύει, αυτό που συμβαίνει είναι η αντιπολιτευτική ανεπάρκεια και αμηχανία, ενώ από δημοσιογραφικής πλευράς, η πλειοψηφία έχει μετατραπεί σε χειροκροτητές της κατάστασης των άνευ περιεχομένου μεγαλοστομιών και εξαγγελιών.
Χωρίς να τρέφουμε φρούδες ελπίδες, ας επανεξετάσουν υπό το φως των εξελίξεων και των αναφορών ανωτέρω, τις εξυπνάδες του κυβερνητικού εκπροσώπου, ότι “η Ελλάδα συνομιλεί για να κερδίσει και όχι για να υποχωρήσει”, λες και υπήρχε περίπτωση κανείς να ισχυριστεί το αντίθετο! Η συμπεριφορά πάντως στην υπόθεση της Κάσου και όχι μόνο, δίνει την εντύπωση ότι έχουν εκχωρήσει ατύπως “δικαίωμα βέτο” στους ισλαμοεθνικιστές της Άγκυρας και αυτό η χώρα θα το βρει πολλαπλώς μπροστά της…
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου