Μητσοτάκης -Ερντογάν: ένα βολικό ναυάγιο με τοξικά απόνερα.

Του Σωτήρη Σιδέρη
Ιδιαίτερα βολικό για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, είναι το ναυάγιο που καταγράφηκε στη Νέα Υόρκη με την ματαίωση της συνάντησής του με τον Ερντογάν. Η εκμετάλλευση του γεγονότος από το επικοινωνιακό επιτελείο του πρωθυπουργού, που διοχέτευσε τον ισχυρισμό ότι η ματαίωση οφείλεται στην δυσφορία της Άγκυρας για τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό ή επειδή ο Μητσοτάκης θα έθετε το ζήτημα της άρσης του casus belli, αστεία επιχειρήματα δηλαδή, είναι ενδεικτική του τεχνητού κλίματος που θέλει να δημιουργήσει η Αθήνα.

Από την άλλη πλευρά, φιλικά προς τον Ερντογάν τουρκικά ΜΜΕ αποδίδουν τη ματαίωση στην πρόωρη ανακοίνωση της συνάντησης από την Αθήνα, παιδαριώδης δικαιολογία, για λόγους που δεν είναι σαφείς, αλλά ο καθένας μπορεί να το εκλάβει όπως νομίζει και να το εκμεταλλευθεί όπως τον βολεύει . Όπως και έγινε. Στην πραγματικότητα όμως ο μεν Μητσοτάκης επιχειρεί να βελτιώσει το προφίλ του, ο δε Ερντογάν να μείνει πιστός στην συνολική γραμμή που εφάρμοσε στη Νέα Υόρκη να είναι δηλαδή σκληρός και απαιτητικός. Όλα αυτά όμως οδηγούν σε νέο κύκλο έντασης ή υπάρχει ακόμη περιθώριο διαλόγου;

Διμερές ή ευρωπαϊκό;

Το πιο πιθανό είναι ότι και οι δύο πλευρές δεν ενοχλήθηκαν καθόλου από την ματαίωση της συνάντησης, γιατί σε αυτή τη φάση προφανώς δεν ήθελαν να αναδειχθούν αποκλίσεις και διαφωνίες και οι πολλές και επικίνδυνες εκκρεμότητες μεταξύ των δύο χωρών. Γιατί αν ήθελαν να γίνει η συνάντηση, θα έβρισκαν χρόνο , θα μπορούσε να ήταν σύντομη και τυπική και όλα να τελειώσουν χωρίς προστριβές.
Οι πληροφορίες για το τι πραγματικά συνέβη στη Νέα Υόρκη είναι συγκεχυμένες, αλλά δεν είναι και κοσμοϊστορικό γεγονός. Για την ακρίβεια, ξέρουμε τι διοχέτευσε η ελληνική κυβέρνηση, που έκανε εκ του ασφαλούς μια σχεδόν λεπτομερή περιγραφή των θέσεων που υποτίθεται θα έθετε στην συνάντηση ο Μητσοτάκης, αλλά με καθόλου πειστικό τρόπο. Λίγο πολύ το περιβάλλον του Έλληνα πρωθυπουργού αφήνει να εννοηθεί ότι ο Μητσοτάκης ανάγκασε τον Ερντογάν να το βάλει στα πόδια γιατί απειλεί με βέτο για το πρόγραμμα SAFE, ένα βέτο που δεν θα τεθεί ποτέ και φυσικά δεν είναι διμερές θέμα, αλλά ευρωπαικό. Δηλαδή ο πρωθυπουργός θα επιδίωκε να το κάνει διμερές, αντί να επιμείνει στην κοινοτικοποίησή του; . Πραγματικός τραγέλαφος.

Ρεσιτάλ αναξιοπιστίας

Να θυμίσουμε ότι από το 2019 ο πρωθυπουργός είχε δεσμευθεί για βέτο στην ευρωπαική προοπτική της Αλβανίας , αν δεν ικανοποιούνταν τα ευρωπαικά αιτήματα για την ψήφιση του νόμου περί αυτοπροσδιορισμού των μειονοτικών και τις περιουσίες τους, αλλά και για την οριοθέτηση της ΑΟΖ . Το βέτο αγνοείται και η Αλβανία συνεχίζει ακάθεκτη την ευρωπαική της πορεία και μάλιστα είναι και αναβαθμισμένη διπλωματικά. Επίσης είχε δεσμευθεί ότι θα έθετε βέτο για την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ αν τα Σκόπια δεν τηρούσαν την Συμφωνία των Πρεσπών. Όχι μόνο δεν έθεσε βέτο, αλλά και η Συμφωνία δεινοπαθεί και από την εθνικιστική κυβέρνηση του Μίτσκοσκι και από την ομηρεία του Μητσοτάκη από την ακροδεξιά του πτέρυγα.

Τώρα ο πρωθυπουργός απειλεί με βέτο σε μια πιθανή συμφωνία Τουρκίας -ΕΕ για το πρόγραμμα SAFE , αν δεν αρθεί η απειλή πολέμου και ενώ γνωρίζει ότι και πάλι παραπλανά τον ελληνικό λαό, γιατί και η Επιτροπή και η Γερμανία με την Γαλλία αντιτίθενται πλήρως. Την άρση του casus belli, αλλά και την επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία, είχε την ευκαιρία ο πρωθυπουργός να την απαιτήσει και στις περιπτώσεις του Ουρούτς Ρέις και στην περίπτωση της Κάσου, αλλά δεν μίλησε καν. Πέραν αυτών, δυνατότητα βέτο υπάρχει στην αναβάθμιση της Τελωνειακής Ένωσης ΕΕ -Τουρκίας, αλλά το ζήτημα αυτό δεν το αγγίζει ο Μητσοτάκης.

 
Στο ερώτημα αν απειλείται το μορατόριουμ στο Αιγαίο , αξιόπιστη απάντηση δεν υπάρχει. Ο Έλληνας πρωθυπουργός προσπαθεί να δημιουργήσει ένα τεχνητό κλίμα με στόχο να εμφανιστεί ότι διεκδικεί από την Τουρκία , ενώ στην πραγματικότητα ο διάλογος μεταξύ των δύο χωρών , είναι ουσιαστικά καθηλωμένος και χωρίς προοπτική θετικών εξελίξεων. Αυτό είναι το πιο αρνητικό στοιχείο. Η απουσία των ΗΠΑ από το Αιγαίο και τις διμερείς σχέσεις Ελλάδας -Τουρκίας προκαλεί αρκετή αμηχανία και κάποια αναστάτωση στην Αθήνα, αλλά προς το παρόν, η θύελλα Τραμπ δεν έχει φθάσει εδώ.

 
Η αποφυγή της διάσκεψης

Η ελληνική πλευρά πρόβαλλε και σωστά την επανάληψη της θέσης του Ερντογάν για την αναγνώριση του ψευδοκράτους και την απειλή, ότι χωρίς την συμμετοχή της Τουρκίας δεν μπορεί να υπάρξει πρόοδος ούτε στο καλώδιο, ούτε στις έρευνες της Chevron. Ωστόσο απόλυτη σιωπή επικρατεί στην Αθήνα ως προς την πρόταση του Ερντογάν για την πραγματοποίηση διεθνούς διάσκεψης για την Ανατολική Μεσόγειο . Παρασκηνιακά, η πρόταση είχε απορριφθεί από την εποχή που ΥΠΕΞ ήταν ο ανεκδιήγητος Νίκος Δένδιας και δεν διαφαίνεται καμία αλλαγή. Ούτε υπάρχει κάποια τοποθέτηση του πρωθυπουργού, του ΥΠΕΞ κάποιοι επίσημου ή ανεπίσημου αξιωματούχου στην Ελλάδα που να δικαιολογεί την αρνητική στάση. Το θέμα είναι τι θα κάνει η Αθήνα , αν την πρόταση υποστηρίξει ο Τραμπ….

Εν κατακλείδι, διάλογος δεν υφίσταται, θετικό κλίμα δεν υπάρχει. Στρατιωτική ένταση δεν υπάρχει αλλά η αμηχανία , η τάση διάβρωσης του μορατόριουμ και οι μεγάλες αποκλίσεις σε μια τεράστια ατζέντα, από τις γκρίζες ζώνες, την Γαλάζια Πατρίδα, τα νησιά , την ενέργεια κλπ συνιστούν απειλές που υποβόσκουν και κάποια στιγμή, μπορεί να αναδυθούν και να προκαλέσουν κρίση.
Προς το παρόν ο Κυριάκος Μητσοτάκης νομίζει πως πέτυχε , έστω μια επικοινωνιακή του νίκη επί του Ερντογάν. Μόνο που οι ψευδαισθήσεις δεν παράγουν αποτελέσματα και όταν φεύγουν, η πραγματικότητα είναι ενίοτε οδυνηρή…

πηγή




Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.