Της ΛΙΑΝΑΣ ΜΥΣΤΑΚΙΔΟΥ
Ο “πρόεδρος” του ψευδοκράτους βρέθηκε στο στόχαστρο της Άγκυρας γιατί τόλμησε να χαρακτηρίσει φρικτό γεγονός την ενδεχόμενη προσάρτηση των κατεχομένων από την Τουρκία. Άστραψαν και βρόντηξαν εναντίον του οι ιθύνοντες της Άγκυρας . Υπήρξαν, όμως, μερικές δημοσιογραφικές φωνές που τον υποστήριξαν. Σε μια χώρα με φιμωμένο τον Τύπο και ανύπαρκτη την ελευθερία έκφρασης αυτές οι τρεις γενναίες φωνές αποτελούν τιμητικές εξιαρέσεις . Θα παραθέσουμε συνοπτικά τα βασικά σημεία των απόψεων που εξέφρασαν.
Η έγκριτη δημοσιογράφος και συγγραφέας κ. Ογιά Μπαϊνταρ σε άρθρο της με τίτλο “Με σεβασμό στον Ακιντζί που μπόρεσε να πει ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός”, γράφει στην εφημερίδα Τ24:
“Ο τουρκικός κρατικός νους (μερικοί των αποκαλούν βαθύ κράτος) έχει τρεις κόκκινες γραμμές: Το Αρμενικό ζήτημα, το Κουρδικό και την Κύπρο. Μοναδική πηγή και των τριών γραμμών είναι ο σοβινιστικός εθνικισμός των Σουννιτών Τούρκων και ο μιλιταριστικός επεκτατισμός.. Κυβερνήσεις αλλάζουν, καθεστώτα αλλάζουν αυτές οι τρεις κόκκινες γραμμές παραμένουν αμετάβλητες. Όσοι επιχειρήσουν να τις αλλάξουν εντάσσονται στο σύστημα ή με πραξικόπημα ή με την υιοθέτηση της κρατικής λογικής.
“Ο τουρκικός κρατικός νους (μερικοί των αποκαλούν βαθύ κράτος) έχει τρεις κόκκινες γραμμές: Το Αρμενικό ζήτημα, το Κουρδικό και την Κύπρο. Μοναδική πηγή και των τριών γραμμών είναι ο σοβινιστικός εθνικισμός των Σουννιτών Τούρκων και ο μιλιταριστικός επεκτατισμός.. Κυβερνήσεις αλλάζουν, καθεστώτα αλλάζουν αυτές οι τρεις κόκκινες γραμμές παραμένουν αμετάβλητες. Όσοι επιχειρήσουν να τις αλλάξουν εντάσσονται στο σύστημα ή με πραξικόπημα ή με την υιοθέτηση της κρατικής λογικής.
Ένα ολοφάνερο παράδειγμα είναι η μεταβολή 180Ο που έκανε το ΑΚΡ του 2002 με το ΑΚΡ του Ερντογάν σήμερα.
Οι τρεις κόκκινες γραμμές έχουν εμποτιστεί στον γενετικό κώδικα και την ψυχή του τουρκικού λαού πάνω από εκατό χρόνια.”.
Στη συνέχεια η αρθρογράφος αναφέρεται στην ιστορία του Κυπριακού και καταλήγει: “Ο Ακιντζί εξέφρασε την πραγματικότητα και τις ανησυχίες του για την Κύπρο με ξεκάθαρο τρόπο, όπως δεν τόλμησε να το κάνει κανένας άλλος. Ο λόγος της ανησυχίας του είναι η αύξηση της τουρκικής παρουσίας στο Νησί.
Η στρατιωτική ενίσχυση δεν περιορίζεται μόνο στην παρουσία στρατού, αλλά επεκτείνεται και στην πολιτική.
Όσοι γνωρίζουν λιγάκι την Κύπρο διαπιστώνουν ότι τα τελευταία 15 χρόνια με τη συνεργασία ΑΚΡ-Χότζα και στη συνέχεια με την εξουσία Ερντογάν αλλοιώθηκε η ανεξάρτητη, κοσμική μορφή της Κύπρου. Η μικρή πατρίδα έμοιασε την μητέρα πατρίδα με όλα τα αρνητικά στοιχεία που μεταφέρθηκαν εκεί. Είναι δικαίωμα και υποχρέωση κάθε γνήσιου Τουρκοκύπριου να διαμαρτυρηθεί για αυτό.
Ο αξιότιμος Ακιντζί έδειξε το απαιτούμενο θάρρος για να πει την αλήθεια, να αποκαλύψει την πραγματικότητα και να αφυπνίσει όλους μας. Εάν είμαστε αντίθετοι σε αυτή την πολιτική που προκαλεί βουνά προβλημάτων και στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητά μας οφείλουμε να σεβαστούμε και να στηρίξουμε τον Ακιντζί¨….
Ο Αϊντίν Ενγκίν , επίσης στην εφημερίδα Τ24 γράφει: “Το παλαιότερο πρόβλημα που υπάρχει σήμερα στον πλανήτη είναι το Κυπριακό. Δεν αποκαλείται πλέον κόμπος αλλά γόρδιος δεσμός.
Η Μακεδονία είναι τουρκική και θα παραμείνει τουρκική , το Κιρκούκ είναι τουρκικό και θα παραμείνει τουρκικό, το Χαλέπι είναι τουρκικό και θα παραμείνει τουρκικό, το Ερμπίλ είναι τουρκικό και θα παραμείνει τουρκικό. Αντιλαμβάνεστε ότι λένε ανοησίες.
Γιατί, όμως δεν είναι ανοησία το η Κύπρος είναι τουρκική; Όπως η Σερβία , όπου δεν ζουν Τούρκοι ανήκει στους Σέρβους έτσι και τα νησιά Κρήτη, Ρόδος και Κύπρος δεν είναι πατρίδα των Τούρκων. Όταν οι Οθωμανοί κατέλαβαν την Κύπρο το 1571 , έστειλαν, όπως έκαναν σε όλες τις κατακτήσεις τους, Τούρκους στο Νησί. Αυτοί οι Τούρκοι είναι οι πρόγονοι των Τουρκοκυπρίων. Ήταν πάντα μειονότητα στο Νησί. Ακόμα και σήμερα αριθμούν το 30-32% του πληθυσμού και το υπόλοιπο είναι Έλληνες.”
Στη συνέχεια παραθέτει ιστορικά στοιχεία μέχρι την “ειρηνευτική επιχείρηση”. Σε όλα αυτά, αναφέρει, “δεν ρωτήθηκε ποτέ η γνώμη των Τουρκοκυπρίων με εξαίρεση το δημοψήφισμα του 2004.”
Ο Ενγκίν τονίζει: “Στη βόρεια Κύπρο υπάρχει σήμερα ένα ανυπόληπτο κράτος (κράτος;) Στη βόρεια τουρκοκυπριακή δημοκρατία όποιος πληρώνει παίρνει πτυχίο από παραπήγματα Πανεπιστημίων, οι πολίτες δηλητηριάζονται από τα Καζίνο και τη χαρτοπαιξία, οι υπάλληλοι από τον οδοκαθαριστή μέχρι τον βουλευτή αμείβονται από την Τουρκία και μια ομάδα ανθρώπων ζει αποκλειστικά με τα χρήματα που στέλνει η Άγκυρα.
Ο σημερινός πρόεδρος της δημοκρατίας κ. Ακιντζί είναι ένα πρόσωπο που θεωρώ μεγάλη μου τιμή που το γνώρισα. Είναι ένας εξαιρετικός πολιτικός με ανεπτυγμένη διορατικότητα. Αποτελεί κέρδος για τους τουρκοκυπρίους. Είναι επίσης θαρραλέος και δεν φοβάται τους τούρκους εθνικιστές που του επιτίθενται . Και πάνω από όλα είναι ένας πολιτικός που έθεσε την θεμελιώδη αρχή να αποφασίζουν οι τουρκοκύπριοι και μόνον αυτοί για το μέλλον τους¨.
Τέλος, ο Αλπ Αλτίνορς στην εφημερίδα Arti Gercek γράφει, μεταξύ άλλων: “Το μοναδικό κράτος που αναγνωρίζει την βόρεια τουρκοκυπριακή δημοκρατία έλεγαν ότι ήταν η Τουρκία. Φαίνεται, όμως, ότι και αυτή δεν αναγνωρίζει αυτό το κράτος αφού έβαλε στο στόχαστρο του τον Ακιντζί που εξέλεξε το 60% των πολιτών.
Ο Ακιντζί υποστήριξε ότι η μη επίλυση του κυπριακού θα φέρει στην επιφάνεια το ζήτημα της προσάρτησης του κρατιδίου από την Τουρκία και αυτό είναι ένα φρικτό ενδεχόμενο. Δήλωσε επίσης ότι δεν συμφωνεί με τη διάκριση μητέρας πατρίδας και μικρής πατρίδας. Ζήτησε την τήρηση ισότιμων σχέσεων μεταξύ δυο κρατών.
Δεν προσέβαλε με κανέναν τρόπο την Τουρκία και για αυτό δεν προκύπτει θέμα συγνώμης. Η Άγκυρα που συνήθισε να ακούει τον αντίλαλο της από τη Λευκωσία τα έχασε όταν άκουσε μια διαφορετική φωνή. Φυσικά ο Ακιντζί θεωρεί αναπόφευκτη την προσάρτηση σε περίπτωση που βρεθούν τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην περιοχή της”.
Ευτυχώς κάποιοι άνθρωποι αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα , την καταγράφουν κι ελπίζουν αν αφυπνίσουν τους συμπολίτες τους. Μακάρι να τα καταφέρουν..
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου