Ακόμη ένα ίδρυμα, η ευρωπαϊκή σχολή διοίκησης και τεχνολογίας (ESMT) τεκμηρίωσε ότι, η δήθεν διάσωση της Ελλάδας αποτελεί τη μεγαλύτερη φάρσα της ιστορίας – αφού από τα 216 δις € των δύο πρώτων πακέτων, τα 139,2 δις € οδηγήθηκαν στην πληρωμή υφισταμένων χρεών, τα 37,3 δις € στης τράπεζες που στη συνέχεια δόθηκαν ως δώρο στους ξένους (άρθρο), περίπου 30 δις € στους επενδυτές (PSI), ενώ μόλις τα 9,7 δις € κατέληξαν στον προϋπολογισμό (πηγή).
Λογικά λοιπόν ο πρόεδρος του ιδρύματος, το οποίο κατά ειρωνικό τρόπο είναι ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο που έχει ιδρυθεί από δύο γερμανικές τράπεζες (Deutsche Bank, HVB), καθώς επίσης από το μεγαλύτερο εκδοτικό οίκο της χώρας (Springer), επιβεβαίωσε με τη σειρά του αυτό που αναφέραμε από το 2010 – το ότι με τα πακέτα διασώθηκαν κυρίως οι τράπεζες, αφού οι ευρωπαίοι φορολογούμενοι εξαγόρασαν τις απαιτήσεις τους.
Η επόμενη ειρωνεία είναι το γεγονός ότι, στον εκδοτικό οίκο Springer ανήκει η γνωστή πλέον στους Έλληνες κίτρινη εφημερίδα, η Bild – η οποία δεν έπαψε ποτέ να κατηγορεί και να εξευτελίζει την πατρίδα μας, προσβάλλοντας την όσο περισσότερο μπορούσε, γράφοντας μεταξύ άλλων πως πρέπει να πουλήσουμε τα νησιά μας, καθώς επίσης την Ακρόπολη για να εξοφλήσουμε τους Γερμανούς. Αυτούς δηλαδή που αρνούνται να μας καταβάλλουν τις πολεμικές επανορθώσεις, ύψους τουλάχιστον 300 δις € – ενώ δεν αποδέχονται τη διαγραφή μέρους του χρέους μας, παρά το ότι οι ίδιοι το απαίτησαν το 1953.
Περαιτέρω, αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι κυβερνήσεις μας, κυρίως η παρούσα που τοποθετεί την ταφόπλακα στο ασφαλιστικό μας σύστημα, αφού προωθεί μειώσεις που φτάνουν στα 8,224 δις € έως το 2019 σύμφωνα με γερμανικά ΜΜΕ (πηγή), είναι το ότι, με τα μέτρα που λαμβάνονται δεν υπάρχει καμία απολύτως πιθανότητα εξόδου από την κρίση – γεγονός που έχουν αντιληφθεί πλέον ακόμη και οι μπράβοι των τοκογλύφων, το ΔΝΤ, το οποίο απαιτεί διαγραφή του χρέους για να συμμετέχει.
Βέβαια, το ΔΝΤ επιμένει στη λήψη περισσότερων μέτρων, οπότε αυτοαναιρείται – ενώ αυτό που μας έκανε μεγάλη εντύπωση είναι η στάση των δύο κεντρικών τραπεζιτών της χώρας μας, οι οποίοι πλέον κατηγορούν για συντηρητισμό και για εμμονές το ΔΝΤ, παρά το ότι ήταν ανέκαθεν ένθερμοι υποστηρικτές του!
Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση τάσσεται επίσης εκ των υστέρων εναντίον του ΔΝΤ, ενώ παραδόξως συνηγορεί υπέρ του νέου ασφαλιστικού και φορολογικού νομοσχεδίου – ευελπιστώντας προφανώς πως η ευρωπαϊκή Τρόικα θα λυπηθεί τελικά την Ελλάδα, συνηγορώντας στη διαγραφή μέρους των χρεών της ως αντάλλαγμα της πλήρους υποταγής και της κατοχής της. Την ίδια στιγμή η αξιωματική αντιπολίτευση δεν φέρνει καμία αντίρρηση ούτε στο ΔΝΤ, ούτε στην Τρόικα – προκρίνοντας απλά ένα άλλο μείγμα μέτρων, με το ίδιο όμως οικονομικό αποτέλεσμα!
Παράλληλα, τα ΜΜΕ έχουν φιμωθεί μόνα τους μέσω της απεργίας τους, ισχυριζόμενα πως δήθεν διαμαρτύρονται για τα νέα μέτρα, ενώ στην πραγματικότητα συμβάλλουν με τη στάση τους στην «αναίμακτη» υπογραφή τους – αφού είναι φανερό πως βοηθούν την κυβέρνηση, κρύβοντας έμμεσα τις λεπτομέρειες των μέτρων από τους Πολίτες και μη ενημερώνοντας τους.
Οι Έλληνες πάντως δεν έχουν αποπροσανατολισθεί από τα συνεχή «πραξικοπήματα» που διενεργούνται, συνειδητοποιούν ακριβώς τι συμβαίνει, γνωρίζουν πως έχει καταλυθεί το σύνταγμα τους και η Δημοκρατία, αλλά ισχυρίζονται ότι δεν ξέρουν πώς να αντιδράσουν – κυρίως επειδή δεν βλέπουν καμία εναλλακτική λύση, όσον αφορά τη διακυβέρνηση της χώρας τους! Στο σημείο αυτό εμείς απλά υπενθυμίζουμε τον επίλογο ενός κειμένου μας από το 2011 – όταν η κατάσταση της πατρίδας μας ήταν πολύ καλύτερη από τη σημερινή (πηγή):
“Άλλος ένας ανασχετικός παράγοντας στην ελεύθερη σκέψη και στην όποια ανατρεπτική δράση, είναι η θυματοποίηση και η προσωπολατρία – πιθανότατα σαν αποτέλεσμα της 400ετούς υποδούλωσης μας από τους Τούρκους. Η συντριπτική πλειοψηφία των «πολιτών» αναμένουν και λατρεύουν όποιον «ηγέτη» θα τους υποδείξει το σωστό – όντας ανίκανοι ή αρκετά βολεμένοι για να σκεφτούν από μόνοι τους.
Την ίδια στιγμή που οι «χαρισματικοί ηγέτες» απομυθοποιούνται, εξευτελίζονται και «αποκαλύπτονται» καθημερινά, το «ηρωικό Ελληνικό έθνος» προτιμά έναν «αρχηγό», ο οποίος τον εξαθλιώνει συστηματικά και ανερυθρίαστα – αντί να είναι αυτόνομο και να δρα συλλογικά (επειδή έχει πεισθεί ότι, χωρίς ηγέτες θα έλθει το χάος, ενώ ο πολίτης είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για το κατάντημα της χώρας του).
Δυστυχώς, εάν η κατάσταση αυτή συνεχίσει, η επανάσταση (για την οποία μιλάμε πολύ και κάνουμε ελάχιστα) θα παραμείνει «όνειρο θερινής νυκτός». Ακόμα χειρότερα, εάν όντως συμβεί, αυτό θα γίνει μόνο όταν θα είμαστε τόσο εξαθλιωμένοι, ώστε να αποτελέσουμε «έρμαιο» της όποιας ηγετικής ομάδας εκμεταλλευτεί τη συγκυρία. Κατά την άποψη μου, με πιθανότητες 99%, αυτή η ομάδα των πεφωτισμένων θα αποτελείται από τους χειρότερους δικτάτορες-καπιταλιστές στην ανθρώπινη Ιστορία.
Ολοκληρώνοντας, μόνο εάν παραλύσει ο μηχανισμός που συντηρεί αυτό το σύστημα, το σύστημα θα καταρρεύσει. Ο μηχανισμός όμως αυτός δεν παραλύει μόνο με συγκεντρώσεις και με πορείες. Εμείς οι ίδιοι τον συντηρούμε: με το να πληρώνουμε αυτά που μας επιβάλλει, με το να πηγαίνουμε υπάκουα στη δουλειά μας, με το να μη φέρνουμε αντιρρήσεις, με το να φοβόμαστε τον ίσκιο μας και με το να μην βλέπουμε τίποτα άλλο, πέρα απ’ την μίζερη ζωούλα μας και τον μικρόκοσμό μας.
Για να το πω απλά, εάν παραλύσουμε τον μηχανισμό που παράγει χρήματα και διεφθαρμένα κόμματα ή πολιτικούς, τότε αυτό το σαθρό σύστημα θα καταρρεύσει – αφού αυτό εξαρτάται από εμάς και όχι εμείς από αυτό.
Σε αυτή τη θέση βέβαια ο κλασικός αντίλογος των υπερασπιστών της υποτέλειας είναι ότι, θα κυριαρχήσει το χάος και η αναρχία. Όμως, είναι αδιαμφισβήτητο πλέον ότι ζούμε «κατ’ επίφαση εν τάξει» – εκτός εάν «τάξη» θεωρείται να μην ξέρεις τι φόρους θα σου επιβάλλουν την επόμενη εβδομάδα, αν θα έχεις δουλειά αύριο ή όχι, αν θα μπορείς να πληρώσεις φάρμακα, αν πρέπει να μεταναστεύσεις για να επιβιώσεις, αν τα νοσοκομεία θα έχουν γάζες, αν τα σχολεία θα συνεχίσουν να λειτουργούν και αν τα παιδιά σου θα έχουν το δικαίωμα να ονειρεύονται.
Ίσως πρέπει λοιπόν να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας – όχι όμως για να την παραδώσουμε ξανά σε κάποιον άλλον…….“
πηγήΟι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου