Της Dana Allin
Την προηγούμενη εβδομάδα, στο editorial της η Washington Post επισήμανε ότι η κυβέρνηση Obama δεν κάνει πολλά για να εξοπλίσει και να οργανώσει τα ήπια στοιχεία μιας συριακής αντιπολίτευσης. Υπάρχει μια άλυτη ασάφεια σχετικά με το τι ακριβώς μπορεί να κάνει η Ουάσιγκτον για να διαμορφώσει μια μάχη ενάντια στο καθεστώς του Bashar al-Assad, όταν οι πιο ισχυροί αντάρτες που τον πολεμούν, είναι οι ίδιοι ισλαμιστές που ελπίζουμε να μην καταλάβουν το Ιράκ. Η Post αναγνωρίζει ότι «Οι δυνάμεις του Ελεύθερου Συριακού Στρατού που η κυβέρνηση προτείνει να στηρίξει, χάνουν σταθερά έδαφος έναντι του καθεστώτος και των ισλαμιστών». Αλλά ήταν «απόφαση του Obama να σταθεί μακριά από τη Συρία και το Ιράκ», σύμφωνα με το editorial, που έχει κάνει τόσα πολλά για να δημιουργήσει την τωρινή απειλή για τις ΗΠΑ.
Η καταγγελία είναι γνωστή και βασίζεται, ως συνήθως, σε ένα υπονοούμενο: εάν οι ΗΠΑ είχαν μετακινηθεί νωρίτερα για να ενισχύσουν τους μετριοπαθείς κοσμικούς, δεν θα είχε να αντιμετωπίσει την τωρινή επιλογή μεταξύ ενός σκληρού καθεστώτος και φανατικών τζιχαντιστών. Αυτό είναι ένα αντιπαράδειγμα που είναι δύσκολο να διαψευστεί, αλλά επίσης δύσκολο να γίνει πιστευτό, όπως έχουν πειστικά υποστηρίξει τόσο ο Steven Simon όσο και ο Fareed Zakaria τις τελευταίες εβδομάδες.
Έχω «κολλήσει» ωστόσο σε ένα άλλο υπονοούμενο. Η Post ξεκινούσε το editorial της ως εξής: «οι μάχες στη Γάζα έχουν εξυπηρετήσει σκοτεινές εξελίξεις σε έναν άλλο πόλεμο της Μέσης Ανατολή που είναι πολύ πιο αιματηρός και πιο σημαντικός για τα συμφέροντα των ΗΠΑ». Τρεις παραγράφους μετά, διαμαρτύρεται: «Ο υπουργός Εξωτερικών John G. Kerry έχει στρατοπεδεύσει έξω από το Κάιρο για την επίτευξη κατάπαυση του πυρός στη Γάζα, αλλά κανένας ανώτερος απεσταλμένος δεν προσπαθεί να επεξεργαστεί μια πολιτική φόρμουλα που θα ενώσει τις μετριοπαθείς συριακές και ιρακινές δυνάμεις εναντίον του Ισλαμικού Κράτους».
Είναι συνηθισμένο οι ΗΠΑ, και ιδιαίτερα οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους, να ξοδεύουν υπερβολικά μεγάλο χρόνο και συναισθηματική ενέργεια σε μια περιορισμένη σύγκρουση μεταξύ των Ισραηλινών και των Παλαιστινίων, όταν καίει μια μεγαλύτερη φωτιά στην γειτονιά. Και είναι αλήθεια ότι η Συρία και το Ιράκ έχουν υποφέρει περισσότερο, με μεγαλύτερο αριθμό νεκρών και αποτελούν, ενδεχομένως, πιο σοβαρές τρομοκρατικές απειλές για τη Δύση.
Αλλά αυτή η αλληγορία αντανακλά μια κάποια σύγχυση σχετικά με το πώς διαμορφώνονται τα αμερικανικά συμφέροντα και ποιες είναι οι αντίστοιχες ενέργειες που λαμβάνουν χώρα. «Κανονικά, όπως γράψαμε ο Simon και εγώ πριν από μερικούς μήνες, «ένα συμφέρον θα θεωρούνταν ζωτικής σημασίας εάν η απειλή για εμάς μας αφορούσε στρατιωτική ή οικονομικά, ή εάν η παραμέλησή της αποτελούσε αθέτηση της στρατηγικής ή ηθικής δέσμευσης που έχουμε αναλάβει». Οι ΗΠΑ έχουν αναλάβει μια στρατηγική και ηθική δέσμευση έναντι του Ισραήλ. Αυτό σημαίνει ότι είμαστε δεσμευμένοι για την ασφάλειά του, αλλά σημαίνει επίσης ότι έχουμε εμπλακεί στα δεινά των Παλαιστινίων, έναντι των οποίων το Ισραήλ έχει τη δύναμη.
Οι Αμερικάνοι είναι γενικότερα ευνοϊκά διακείμενοι –τουλάχιστον περισσότερο από ό,τι είναι οι περισσότεροι Ευρωπαίοι- στους ισχυρισμούς του Ισραήλ ότι η Χαμάς είναι αυτή που προκάλεσε αυτή την εισβολή εναντίον της, και ότι το Ισραήλ έχει μια νόμιμη ανάγκη να αποκαταστήσει μια σχέση αποτροπής. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι Αμερικανοί είναι αδιάφοροι για την ανισότητα στο ανθρώπινο κόστος. Αυτά που υφίστανται οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα, σε σχέση με αυτά των Ισραηλινών, είναι ένα ζήτημα ηθικής συνέπειας, ανεξαρτήτως του ποιος άρχισε τον τρέχοντα γύρο των μαχών. Πραγματικά, υπάρχουν ενδείξεις ότι η κάλυψη από τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης δίνει μεγαλύτερη προσοχή στα παλαιστινιακά θύματα και στον πόνο από ό,τι έδιναν στα προηγούμενα επεισόδια αυτής της γνωστής «σειράς».
Η ισραηλινή κυβέρνηση δεν αγνοεί ή αδιαφορεί για αυτή την βραδεία αλλαγή των αμερικανικών αντιλήψεων, η οποία είναι μέρος της αιτίας που η αποστολή του Kerry δεν είναι απολύτως μάταιη. Υπάρχει ένα σημείο όπου το Ισραήλ και η Χαμάς θα συμφωνήσουν πως η κατάπαυση του πυρός είναι προς το συμφέρον και των δύο. Η Washington θα μπορούσε να επιταχύνει αυτή τη συμφωνία κατά μερικές ημέρες, χωρίς να λύνει το υποκείμενο πρόβλημα, αλλά σώζοντας κάποιες ζωές. Αυτό μπορεί να μην ακούγεται αρκετό, αλλά θα έπρεπε, σε σχέση με την πραγματική πιθανότητα η βαθύτερη εμπλοκή των ΗΠΑ στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας, να αυξήσει τον αριθμό των νεκρών. Τουλάχιστον, είναι σαφέστερο τι μπορεί να κάνει η Αμερική για να βελτιώσει την κατάσταση μεταξύ Ισραήλ-Παλαιστίνης από ό,τι στη Συρία.
Για αυτό ο John Kerry έχει κατασκηνώσει στο Κάιρο.
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ: http://www.iiss.org/en/politics%20and%20strategy/blogsections/2014-d2de/july-4784/washington-syria-and-gaza-d382
πηγή
Δημοσίευση σχολίου