Οι πρώτες πληροφορίες για την επίθεση στο στρατο-βιομηχανικό σύμπλεγμα «Γιαρμούκ» στο Σουδάν έχουν αρχίσει να έρχονται στο φως της δημοσιότητας. Προτού αναφερθούμε σε όσα υποστηρίζει ο γνωστός ισραηλινός ιστοχώρος «debka», οφείλουμε να προειδοποιήσουμε ότι όσα λέγονται, εάν δεν αποδειχθούν, στερούνται εξ ορισμού αξιοπιστίας. Δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να ισχύουν, ωστόσο, κάλλιστα μπορεί να αποτελούν τμήμα του πολέμου προπαγάνδας που ακολουθεί τέτοιες ενέργειες στην προσπάθεια να δικαιολογηθεί η επίθεση.
Καταρχάς, το πρώτο συμπέρασμα που προκύπτει από το δημοσίευμα, είναι ότι δεν χωρά καμιά αμφιβολία ότι το Ισραήλ έχει την ευθύνη για το χτύπημα. Η ενέργεια έγινε πέντε λεπτά μετά τα χθεσινά μεσάνυχτα (Τρίτη προς Τετάρτη), ενώ η ενέργεια όντως αναλήφθηκε από τέσσερα μαχητικά της ισραηλινής Αεροπορίας.
Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον όμως έχει η ισραηλινή εκδοχή αναφορικά με τους λόγους που αποφασίστηκε η εξουδετέρωση του συγκεκριμένου στόχου: Στο συγκεκριμένο στρατο-βιομηχανικό σύμπλεγμα, οι Σουδανοί φέρονται να κατασκεύαζαν βαλλιστικούς πυραύλους Sehab που ανέπτυξε και κατασκευάζει η ιρανική αμυντική βιομηχανία, αφού πρώτα εξασφαλίστηκε σχετική άδεια από το καθεστώς των μουλάδων της Τεχεράνης!
Σύμφωνα με αυτούς τους ισχυρισμούς – εκδοχή, σκοπός των Ιρανών ήταν να δημιουργήσουν μια στρατηγική εφεδρεία των συγκεκριμένων πυραύλων σε περίπτωση που το Ισραήλ ή οι ΗΠΑ κατόρθωναν να τους εξουδετερώσουν με κάποιο αιφνιδιαστικό πλήγμα. Οι Σουδανοί, ως αντάλλαγμα, θα κρατούσαν έναν αριθμό πυραύλων για το οπλοστάσιό τους. Όπως αναφέρεται από το «debka» οι Ισραηλινοί έχουν ιστορία σε αυτού του είδους τα προληπτικά πλήγματα, όπως στον πόλεμο του 2006 όταν το 90% των πυραύλων μακρού βεληνεκούς της Χεζμπολάχ καταστράφηκε τις πρώτες ώρες της σύγκρουσης μετά από σφυροκόπημα της ισραηλινής Αεροπορίας.
Αναλυτές του ιστοχώρου, μελετώντας τα βίντεο που έχουν κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο, διαπίστωσαν μεγάλο όγκο από φλόγες που προέρχονται από καύση φωσφόρου, δίνοντας την εντύπωση ότι καταστράφηκε μεγάλος αριθμός πυραύλων, μαζί με τον εξοπλισμό που χρησιμοποιούνταν για τη συναρμολόγησή τους. Κατά πάσα πιθανότητα, όλη η εγκατάσταση όπου συναρμολογούνταν οι πύραυλοι πρέπει να ισοπεδώθηκε, αρχικά από τον βομβαρδισμό, για να αποτελειώσει το έργο η πυρκαγιά.
Ένα πρώτο ερώτημα που εγείρεται είναι το πώς μεταφέρονταν εκεί τα επί μέρους τμήματα των πυραύλων ώστε να συναρμολογηθούν, χωρίς να έχουν εντοπίσει κάτι οι Ισραηλινοί, οι οποίοι εμφανίζονται να διαθέτουν εξαιρετικά δίκτυα κατασκοπείας εντός του Ιράν, το οποίο επίτηδες έχουν αφήσει να διαρρεύσει, υπολογίζοντας στο να μεγιστοποιήσουν την «παράνοια» των Ιρανών με τον «εσωτερικό εχθρό» αλλά και το σύνηθες «κυνήγι μαγισσών» που ακολουθεί και οδηγεί σε απώλειες τόσο των «ξερών» όσο και των «χλωρών»…
Πολύ ενδιαφέρον έχουν και τα στοιχεία για την επιχείρηση που δόθηκαν, εάν όπως διευκρινίζουν η ευθύνη οριστικά ανήκει στους Ισραηλινούς.
Το πρώτο σοβαρότατο μήνυμα που στέλνει η επιχείρηση κυρίως προς τους Ιρανούς, είναι ότι τα ισραηλινά μαχητικά διήνυσαν μια απόσταση 1.800-1.900 χιλιομέτρων για να πλήξουν τους στόχους τους, ενώ το Ιράν απέχει 1.600 χιλιόμετρα… Βέβαια, οι συνθήκες που θα αντιμετώπιζε ενδεχόμενη επιχείρηση για να πληγούν οι ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις θα ήταν απείρως δυσκολότερες. Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι οι ικανότητες των Ισραηλινών στον τομέα του εναέριου ανεφοδιασμού είναι πολύ μεγάλες…
πηγή
Δημοσίευση σχολίου