Είτε άμεσα , συμμετέχοντας στις διαπραγματεύσεις για το μέλλον της Ουκρανίας, κυρίως η ομάδα των “προθύμων” , είτε έμμεσα, οι περισσότερες ευρωπαικές χώρες έχουν εκφράσει τις θέσεις και τις προθέσεις τους για μια ειρηνευτική συμφωνία και κυρίως για την επόμενη ημέρα του πολέμου και την αρχιτεκτονική ασφάλειας, παρά το κλίμα ασάφειας που επικρατεί. Ο μόνος ηγέτης που είτε δεν έχει καταλάβει ποιο είναι το διακύβευμα, είτε απλά περιμένει την εξέλιξη για να ακολουθήσει τις αποφάσεις των άλλων, είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Ο οποίος συμμετείχε την Τρίτη 19 Αυγούστου στην τηλεδιάσκεψη των ηγετών της ΕΕ που οργάνωσε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Αντόνιο Κόστα. Ενώ οι πάντες είτε ελπίζουν , είτε αναδιαμορφώνουν την στάση τους, είτε εμμένουν στην σκληρή γραμμή, όπως η Γαλλία, η Αγγλία και η Γερμανία, ο Έλληνας πρωθυπουργός είναι πίσω από τα γεγονότα. Στην διαρροή που έκανε για την συμμετοχή του στην τηλεδιάσκεψη , τάχθηκε υπέρ της εκεχειρίας, ενώ ο κόσμος συζητά το νέο χάρτη. Τα ίδια και χειρότερα ισχύουν και για τον υπουργείο Εξωτερικών, το οποίο είναι απομονωμένο από τον έξω κόσμο, με την έννοια ότι δεν δρα, δεν επιδρά και δεν εκφέρει ουσιαστική γνώμη. Εικόνα διάλυσης δηλαδή.
Κατά την διαρροή του Μεγάρου Μαξίμου, ο πρωθυπουργός εξέφρασε ικανοποίηση για την πρωτοβουλία των ΗΠΑ και την θέση του Τραμπ να στηρίξει τις εγγυήσεις ασφαλείας για την Ουκρανία , ενώ “τόνισε την πάγια θέση της Ελλάδας για το απαραβίαστο των συνόρων”. Πρόκειται για τοποθέτηση εκτός κλίματος , με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να αποφεύγει να τοποθετηθεί ουσιαστικά. Ναι μεν είναι διαχρονική η θέση της Ελλάδας για το απαραβίαστο των συνόρων, ωστόσο η θέση αυτή δεν είναι και θέση του Τραμπ και δεν επαναλαμβάνεται στην περίπτωση του Ισραήλ. Οπότε αν η πολιτική Τραμπ οδηγήσει σε παραδοχή υπέρ της αλλαγής των συνόρων μέσω μιας συμφωνίας τι θα κάνει η κυβέρνηση; αυτό είναι το πραγματικό δίλημμα, οπότε αναμένουμε την καταδίκη, όχι μόνο της Ρωσίας, αλλά και των ΗΠΑ αν ο Τραμπ εμμείνει στη θέση υπέρ της παραχώρησης εδαφών από τον Ζελένσκι.
Υπουργείο Εξωτερικών σε νάρκη
Σχετικά με τις εγγυήσεις ασφαλείας ο πρωθυπουργός είναι τόσο ασαφής όσο και όλη η συζήτηση εντός της ΕΕ , γιατί αυτές είναι ζήτημα , όχι μόνο μεταξύ Ουκρανίας -Ρωσίας, αλλά και μιας νέας αρχιτεκτονικής ασφάλειας για την οποία δεν ξέρουμε τι λέει η Αθήνα. Η Ελλάδα πρέπει να εμμείνει στη θέση κατά της αλλαγής συνόρων, αλλά με ενεργητική δημόσια διπλωματία και όχι με ανέξοδες διαρροές. Και επίσης, ο πρωθυπουργός οφείλει να τοποθετηθεί, είτε στη βουλή, είτε οπουδήποτε αλλού για την αρχιτεκτονική ασφάλειας της Ευρώπης και τον ρόλο της Ελλάδας σε αυτήν. Η σιωπή είναι ανικανότητα...
Η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται έτη φωτός μακριά από μια σταθερή θέση , ένα δόγμα ασφάλειας και ενώ και η ίδια η Ελλάδα δέχεται απειλές αναθεωρητικού τύπου από την Τουρκία. Αν η μη αλλαγή των συνόρων συνοδεύεται και από καταδίκη του αναθεωρητισμού, έχουμε μια ιδέα για την αναγκαία εξωτερική πολιτική που πρέπει να ακολουθήσει η Ελλάδα. Όμως τίποτα απ΄όλα αυτά δεν ισχύει
Υπό αυτή την οπτική οι γενικότητες , οι αοριστίες, η μη θέση δεν συνιστά εξωτερική πολιτική. Το υπουργείο Εξωτερικών βρίσκεται σε βαθύ λήθαργο με το δίδυμο Γεραπετρίτη -Παπαδοπούλου να είναι εκτός διεθνούς διπλωματίας, εκτός τραπεζιών. Όμως τίποτα δεν είναι τυχαίο. Το γεγονός ότι στο ΥΠΕΞ δεν δουλεύει τίποτα, πέρα από την διαχείριση των προσωπικών σχέσεων, ούτε παράγεται έστω και μια σελίδα σχεδιασμού πολιτικής , δεν υπάρχει καμία περίπτωση η Ελλάδα να ανακτήσει τον περιφερειακό της ρόλο στα βαλκάνια , στις σχέσεις με τον Αραβικό κόσμο και την ανατολική Μεσόγειο.
Ήδη, όλα τα σχήματα συνεργασιών της Ελλάδας με χώρες της ευρύτερης περιοχής, είτε υπολειτουργούν , είτε είναι νεκρά, ενώ η χώρα έχει καθηλωθεί ως προς την άσκηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων. Επίσης το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση λειτουργεί ως παράρτημα του ισραηλινού υπουργείου Εξωτερικών δυσκολεύει πολύ την κινητικότητα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Μια εξωτερική πολιτική μονοδιάστατη, υποτονική, σχεδόν ληθαργική, προκεχωρημένο φυλάκιο κύκλων των ΗΠΑ , ορισμένων ευρωπαικών χωρών και του Ισραήλ.
Οι επόμενες εβδομάδες είναι κρίσιμες για το μέλλον της Ευρώπης και των διατλαντικών σχέσεων, αλλά κυρίως για το αν επικρατήσει κάπως το διεθνές δίκαιο ή ο νόμος της ζούγκλας. Η Ελλάδα δεν είναι έτοιμη να διαχειριστεί μεγάλες διαπραγματεύσεις. Δυστυχώς…
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου