Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΔΕΡΗ
Η Τουρκία, παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα επιχειρεί να κρατήσει χαμηλούς τόνους στο θέμα της Κάσου, σπεύδει γι’ ακόμη μια φορά μέσα σε λίγες ημέρες να εκθέσει την Αθήνα και εμμέσως να στρατιωτικοποιήσει τις αιτιάσεις της ακόμη και στην περιοχή του Τούρκο-Λιβυκού συμφώνου.
Άλλωστε και η επίδειξη ισχύος με τις ναυτικές ομάδες κρούσης που συγκεντρώθηκαν νότια της Κάσου και της Καρπάθου, σε κοντινή ή και μεγαλύτερη απόσταση από το ιταλικό πλοίο που πραγματοποιούσε έρευνες και πόντιση καλωδίου, ήταν για το ελληνικό επιτελείο ένα σημάδι ότι ανά πάσα στιγμή τα ήρεμα νερά, μετατρέπονται σε φουρτουνιασμένη θάλασσα.
Επιπλέον οι επιτελείς σημειώνουν ότι οι γείτονες μας, παρά τις συνομιλίες και το κλίμα καλής θέλησης των δυο πλευρών, αυτοί πάντοτε παρουσιάζουν όχι μόνο τις πάγιες διεκδικήσεις τους αλλά ταυτόχρονα δείχνουν πλήρη ετοιμότητα να καταστρέψουν ότι έχει πλάσει η διπλωματία Αθήνας και Άγκυρας. Και μάλιστα μέσα από την συγκεκριμένη «ένταση» των λίγων ωρών η Τουρκία, ίσως για πρώτη φορά επιδίωξε να εμφανίσει ικανότητες στρατιωτικοποίησης στην ανοιχτή θάλασσα και όχι σε κοντινή απόσταση από τις τουρκικές ακτές, όπως ως τώρα έχει συνηθίσει να πράττει.
Την ίδια στιγμή συμβαίνει και κάτι ακόμα που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο. Το δόγμα της «Γαλάζιας πατρίδας» δεν υπηρετείται μόνο σε επίπεδο πολιτικό, διπλωματικό ή στο πεδίο. Η Τουρκία φροντίζει να ενισχύσει το δόγμα αυτό ακόμη και μέσω της αμυντικής βιομηχανίας, είτε αυτό σχετίζεται με τη συμφωνία των F-16, όπου ζητά από τις ΗΠΑ περισσότερα για να ενισχύσει τiς δικές της εταιρείες, είτε με τις ναυπηγήσεις νέων πλοίων.
Ειδικά στο κομμάτι των ναυπηγήσεων η Τουρκία δείχνει ότι έχει βαλθεί να υποστηρίξει με κάθε τρόπο ότι αποτελεί μεγάλη ναυτική δύναμη στη Μεσόγειο, ανεξαρτήτως απο το επίπεδο εκπαίδευσης και τεχνογνωσίας των πληρωμάτων που διαθέτει την παρούσα στιγμή.
Παράλληλα δεν σταματά να «διαβάζει» τα γεγονότα των Αθηνών, γνωρίζοντας ότι το πολεμικό ναυτικό ναι μεν είναι ιδιαίτερα αξιόμαχο, δεν παύει όμως ν’ ασκεί την εθνική του αποστολή με μονάδες που θεωρούνται ξεπερασμένες στο σύγχρονο ναυτικό πεδίο. Και η εν πλω παρέλαση των 50 μονάδων του τουρκικού στόλου ήταν μια μορφή επίδειξης αριθμητικού πλεονεκτήματος, αν και ορισμένα από τα πλοία είχαν παρόμοια ηλικία με τις ελληνικέ φρεγάτες, δηλαδή 40+ ετών.
Βεβαίως ο τουρκικός Τύπος σχεδόν κάθε εβδομάδα εκφράζει την αγωνία των «πηγών» του για την ανατροπή του ισοζυγίου από την επόμενη κι όλας χρονιά, δηλαδή από την ημέρα κατάπλου σε ελληνικά νερά της φρεγάτας ΚΙΜΩΝ. Πάντως την στιγμή που στην Τουρκία ναυπηγούν φρεγάτες και κορβέτες, τα ελληνικά ναυπηγεία κατάφεραν με πολλές προσπάθειες να αποδώσουν στο πολεμικό ναυτικό τα τελευταία χρόνια δυο πυραυλακάτους Super Vita, ενός προγράμματος δηλαδή που είχε ξεκινήσει δεκαετίες πριν. Η ναυτική ισχύς είναι η απάντηση
Όλες οι κύριες Μονάδες του Πολεμικού Ναυτικού είναι ήδη φορτωμένες με χιλιάδες μίλια στη θάλασσα και δεκάδες χρόνια επιχειρησιακής λειτουργίας στην «πλάτη» τους, ενώ η έως τώρα συμμετοχή στην ευρωπαϊκή επιχείρηση «ΑΣΠΙΔΕΣ» και στην εμπόλεμη ζώνη του Κόλπου του Άντεν, έδειξε ότι τα πιο ισχυρά πλοία του Στόλου, οι φρεγάτες ΜΕΚΟ, υπολείπονται μακράν σε ηλεκτρονικά συστήματα και αισθητήρες σε σχέση με τα σύγχρονα πλοία, την ώρα μάλιστα που το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού τους παραμένει ακόμα υπό συζήτηση.
Όπως επισημαίνεται χαρακτηριστικά, το Πολεμικό Ναυτικό θα μπορούσε να διαχειριστεί με πολύ καλύτερους όρους κάθε προσπάθεια από την Τουρκία να στήσει σκηνικό έντασης στο Αιγαίο εάν διέθετε ήδη τέσσερις εκσυγχρονισμένες φρεγάτες ΜΕΚΟ και εάν περίμενε να παραλάβει όχι τρεις αλλά τέσσερις φρεγάτες Belharra μαζί με τέσσερις καινούργιες κορβέτες, σύμφωνα με τον σχεδιασμό που είχε γίνει τα προηγούμενα χρόνια, αλλά εν τέλει δεν προχώρησε για μια σειρά από αιτίες.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου