Το διήμερο 17 και 18 Αυγούστου, τρία ιστιοφόρα σκάφη με συνολικά 241 μετανάστες έφθασαν στα Κύθηρα όπου εντοπίστηκαν από τις τοπικές αρμόδιες αρχές μετά την άφιξη τους. Τα Κύθηρα είναι ένα ορεινό νησί που βρίσκονται μεταξύ Πελοποννήσου και Κρήτης. Ενδεικτικά απέχουν από το δυτικό άκρο της Κρήτης περί τα 100 χλμ. και από τις ακτές της Μικρασίας (απέναντι από τη Νίσυρο) περί τα 400 χλμ.
Επειδή ελέγχουν την πρόσβαση από το Αιγαίο προς τη δυτική Μεσόγειο καθώς και στον Κόλπο της Σούδας, η θέση τους είναι στρατηγική και αυτός ήταν ο λόγος που στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου πλησίον των Κυθήρων, εκτός των έξι ναυτικών μιλίων των εθνικών χωρικών υδάτων, λειτουργούσε αγκυροβόλιο τότε μοίρας της Μεσογείου (5th Eskandra, σήμερα «επιχειρησιακός σχηματισμός του Ναυτικού της Ρωσίας στη Μεσόγειο») του Σοβιετικού Ναυτικού.
Το αγκυροβόλιο είχε δημιουργηθεί σε δύο σημεία σχετικά χαμηλού βάθους και ουσιαστικά αποτελούσε πλωτό κέντρο ανεφοδιασμού και μικρής κλίμακας επισκευών. Ο ανεφοδιασμός σε τρόφιμα, πόσιμο νερό και καύσιμα γινόταν από βοηθητικά του Σοβιετικού Στόλου αλλά και από ελληνικές εταιρίες που είχαν συνάψει σχετικές συμβάσεις.
Η εντός 48 ωρών άφιξη τριών σκαφών με μετανάστες στο ίδιο σημείο προκαλεί σοβαρά ερωτήματα.
>Πρόκειται για σύμπτωση, ένδειξη εκτέλεσης κάποιου οργανωμένου σχεδίου ή ύπαρξης ενός θαλάσσιου διαδρόμου για τη μεταφορά, έναντι αδρής αμοιβής φυσικά, μεταναστών και προσφύγων στην Ευρώπη;
>Πώς αξιολογείται το γεγονός ότι και στις περιπτώσεις τα σκάφη ήταν ιστιοφόρα, δηλαδή με κύριο σύστημα πρόωσης και κατ’ επέκταση ταχύτητα που εξαρτάται άμεσα από τις καιρικές συνθήκες (διεύθυνση, ταχύτητα του ανέμου);
>Πώς τα τρία ιστιοφόρα διέσχισαν μία απόσταση περί τα 400 χιλιόμετρα χωρίς να εντοπιστούν / χωρίς να διευκρινιστεί ο λιμένας απόπλου, ο λιμένας προορισμού, η ταυτότητα των επιβαινόντων;
>Μια ματιά στον συνημμένο χάρτη από το Goggle Earth αρκεί για να γίνει αντιληπτό ότι οποιοδήποτε πλωτό μέσο που αποπλέει από τις μικρασιατικές ακτές για να εξέλθει στο Αιγαίο και στη συνέχεια να κινηθεί προς οποιαδήποτε κατεύθυνση είναι αναγκασμένο να κινηθεί μέσω των διαύλων που σχηματίζονται μεταξύ των μεγάλων, μεσαίων και μικρών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου.
Είναι επίσης γνωστό ότι τα τελευταία τρία χρόνια έχουν ενισχυθεί σημαντικά τα μέτρα επιτήρησης στις συγκεκριμένες περιοχές για την αποτροπή της οπλοποίησης των μεταναστευτικών και προσφυγικών ορών από την Τουρκία. Φυσικά, κανένα σύστημα επιτήρησης δεν είναι απόλυτα αποτελεσματικό.
Όπως αποδεικνύει και η εμπειρία από τον Έβρο μετά την κατασκευή εκτεταμένων τμημάτων του εμποδίου παρεμπόδισης («φράκτης»), απόλυτη «στεγανότητα» δεν μπορεί να επιτευχθεί. Μάλιστα, αυτή η θεώρηση θα ήταν επιεικώς αφελής και επικίνδυνη. Σε αυτό το πλαίσιο όμως, μήπως θα έπρεπε τα συγκεκριμένα περιστατικά να αποτελέσουν αντικείμενο σε βάθος ανάλυσης από τις ελληνικές αρχές ώστε να διερευνηθεί αν και σε ποιο βαθμό ήταν «υποβοηθούμενα»; Από ποιόν;
Προφανώς «κάποιον» που έχει «χαρτογραφήσει» τον τρόπο λειτουργίας (πρόγραμμα, συχνότητα περιπολίας, δυνατότητες εντοπισμού των ηλεκτρομαγνητικών και ηλεκτροπτικών αισθητήρων σε συγκεκριμένες καιρικές συνθήκες, ταχύτητα αντίδρασης, κ.λπ.) του ελληνικού συστήματος επιτήρησης και έχει ανακαλύψει «κενά» ή ελλιπώς επιτηρούμενους τομείς.
Ή και σε συνδυασμό με τα προηγούμενα έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει σε σημείο της επιλογής του καταστάσεις οι οποίες μπορούν να λειτουργήσουν ως αντιπερισπασμός που τα ελληνικό σύστημα επιτήρησης αναγκάζεται να αντιμετωπίσει μετακινώντας το ενδιαφέρον τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή και μέσα και δυνάμεις επί του πεδίου;
Μήπως αυτός ο «κάποιος» μεριμνούσε επίσης και την έγκαιρη ενημέρωση των διακινητών ώστε με τις κατάλληλες αλλαγές πορείας να αποφύγουν τον εντοπισμό και στη συνέχεια τον έλεγχο; Δηλαδή με άλλα λόγια, «κάποιος» που έχει τόσο αυξημένες δυνατότητες επιτήρησης που δυστυχώς έχει μετατρέψει το Αιγαίο σε επιτηρούμενη ζώνη;
Μήπως όντως το ελληνικό σύστημα επιτήρησης έχει κενά; Το παράδειγμα του ΕΣΟΘΕ (Εθνικό Σύστημα Ολοκληρωμένης Θαλάσσιας Επιτήρησης) είναι χαρακτηριστικό (σημείωση 1). Εν κατακλείδι, είτε πρόκειται περί σύμπτωσης είτε όχι, τα περιστατικά των Κυθήρων χρήζουν σε βάθος ανάλυση, διότι εκ του αποτελέσματος υπάρχει ζήτημα με το σύστημα θαλάσσιας επιτήρησης.
Εάν δε στοιχειοθετηθεί άμεσα ή έμμεσα η «υποβοήθηση» τότε υφίσταται μείζον θέμα που επιβάλλει ριζικές αναπροσαρμογές. Γιατί καλώς να αναφερόμαστε στον υβριδικό πόλεμο, αλλά πιο ωφέλιμο είναι όταν τον αναγνωρίζουμε στο πεδίο ώστε να μπορούμε να τον αντιμετωπίσουμε.
Σημείωση 1:
Η δημιουργία του ΕΣΟΘΕ αποφασίστηκε το 2011 και εντάχθηκε στο ΕΣΠΑ 2014-2020 με χρηματοδότηση 250 εκατ. ευρώ. Τελικά, ο σχετικός διαγωνισμός προκηρύχθηκε τον Ιούλιο του 2020, εννέα (!) χρόνια μετά την απόφαση υλοποίησης, με προϋπολογισμό μόλις 62 εκατ. ευρώ (συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ 24%), χρηματοδοτούμενος από εθνικούς πόρους. Δηλαδή λόγω της καθυστέρησης απωλέσθηκε η τετραπλάσιου ύψους ευρωπαϊκή χρηματοδότηση! Παρόλα αυτά με το θέμα ουδείς ασχολήθηκε!
Ούτε διερευνήθηκαν ούτε αποδόθηκαν σε πολιτικό και υπηρεσιακό επίπεδο οι ευθύνες για την απώλεια της ευρωπαϊκής χρηματοδότησης (ώστε να αναγκάζεται ο φορολογούμενος να καταβάλλει το κόστος), ούτε γιατί τελικά υλοποιείται (εφόσον οι διαγωνιστικές διαδικασίες ολοκληρωθούν ομαλά) μόλις το 25% (με βάση τον προϋπολογισμό) του αρχικά σχεδιασθέντος συστήματος. ΜΗΠΩΣ ΚΑΤΙ ΣΑΠΙΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ…
Δημοσίευση σχολίου