Γεωπολιτικός
Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει άλλη μία επίπτωση, η οποία αν και δεν θα τη χαρακτήριζε κανείς “αθέατη”, διαβρώνει συστηματικά –στο όνομα της δημοκρατίας(!)– δημοκρατικές κατακτήσεις του Δυτικού Κόσμου. Το παρατεταμένο “επικοινωνιακό blitzkrieg” εναντίον της Ρωσίας, παρότι είναι απόλυτα κατανοητό από στρατηγική οπτική, καλλιεργεί κλίμα μεταμοντέρνου μακαρθισμού. Πρωτοστατούν οι “πραιτοριανοί” της δυτικής αλήθειας στη δημόσια σφαίρα που . Όποιος τολμήσει να αμφισβητήσει το κυρίαρχο αφήγημα ρίχνεται στην διαδικτυακή πυρά κι όχι μόνο!
Βλέπει κανείς επαγγελματίες (καθηγητές, δημοσιογράφους κ.α.) να δραστηριοποιούνται με τόση μεγάλη ένταση στα κοινωνικά δίκτυα, που απορεί για το πότε εργάζονται. Αυτό, ωστόσο, είναι παρεμπίπτον. Είναι εκτός αμφισβήτησης το δικαίωμα του καθενός να εκφράζει την όποια άποψή του. Το πρόβλημα δημιουργείται όταν αυτοί αμφισβητούν το ίδιο δικαίωμα σε όποιον αποκλίνει από το κυρίαρχο αφήγημα, σε όποιον υποστηρίζει μη αρεστές σ’ αυτούς απόψεις. Ειδικά, μάλιστα, όταν αυτοί ζητούν ευθέως τη δίωξη των “αιρετικών”! Πρόκειται για νέο-μακαρθισμό.
Αυτοί οι κύκλοι, που κατά τα άλλα ομνύουν στη δημοκρατία και στα ανθρώπινα δικαιώματα, έχουν αρχίσει το κυνήγι μαγισσών. Όποιος τολμήσει να συνοδεύσει την καταδίκη της ρωσικής εισβολής και με ένα «αλλά» και με μία προσπάθεια να ερμηνεύσει την αλληλουχία των γεγονότων που οδήγησε στον πόλεμο, χαρακτηρίζεται “πουτινικός”! Πρόκειται για μετάσταση του αντιδημοκρατικού καρκινώματος, που άνθισε στις ΗΠΑ στον Ψυχρό Πόλεμο, στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες με στόχο και πάλι τη Ρωσία. Αυτή τη φορά χωρίς το “ιδεολογικό” περιτύλιγμα του αντικομμουνισμού. Έχει, άλλωστε, αντικατασταθεί από τον “αντι-πουτινισμό”!
Μην φανταστείτε πως οι “σταυροφόροι” του νέου Μακαρθισμού είναι τίποτα αμόρφωτοι χούλιγκαν του διαδικτύου. Μπορεί να συμπεριφέρονται με έναν κεκαλυμμένο χουλιγκανισμό, αλλά κατά τα άλλα πρόκειται για πρόσωπα με περισσότερο ή λιγότερο “βαριά” βιογραφικά. Θα υπέκυπτα στον πειρασμό, να αποδώσω σ’ αυτό την αλαζονεία και την θεολογικού χαρακτήρα πεποίθηση ότι κατέχουν την απόλυτη αλήθεια.
Οι “πραιτοριανοί” της δυτικής αλήθειας
Είμαι, ωστόσο, υποχρεωμένος να λάβω υπόψη μου και την εξόφθαλμη καθεστωτική οσμή της συμπεριφοράς τους. Στην πραγματικότητα, ζητούν τη δίωξη όποιου καθηγητή αποκλίνει από το κυρίαρχο αφήγημα. Άρα, οι εν λόγω κύκλοι δεν κινούνται από απλή ιδεολογική αλαζονεία, που τους οδηγεί σε αντιδημοκρατική συμπεριφορά. Μάλλον πρόκειται για ιδεολογικούς “πραιτοριανούς” της “δυτικής αλήθειας”.
Εάν θέλουμε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, αυτές οι συμπεριφορές κατεδαφίζουν τις περιώνυμες δημοκρατικές ελευθερίες, για τις οποίες δικαιολογημένα επαίρεται ο δυτικός πολιτικός πολιτισμός. Αυτοί οι κύκλοι όχι μόνο δεν ενοχλήθηκαν από την απαγόρευση πρόσβασης όλων μας στη Δύση σε ρωσικά μέσα ενημέρωσης, αλλά θεώρησαν την απαγόρευση απολύτως δικαιολογημένη. Οχυρώθηκαν πίσω από το παραμύθι ότι τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης, που αντιπροσωπεύουν ένα απειροελάχιστο ποσοστό σε σύγκριση με την εμβέλεια των δυτικών μέσων, θα διαμόρφωναν τη δυτική κοινή γνώμη!
Ενώ αυτοί οι κύκλοι “μηρυκάζουν” αυτάρεσκα τη δυτική επικοινωνιακή καμπάνια, που ουσιαστικά είναι καμπάνια εμπολέμου κι όχι τρίτου, απαγορεύουν την πρόσβαση στον αντίλογο και κατ’ αυτόν τον τρόπο απαγορεύουν τη δυνατότητα ορθολογικής συζήτησης γι’ αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία, αλλά και για τις επιπτώσεις στην ΕΕ και στα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Γιατί έτσι όπως το πάνε θα καταργήσουν και την έννοια του εθνικού συμφέροντος, βάζοντας στη θέση του το θολά προσδιορισμένο ιδεολόγημα μιας “δυτικής πατρίδας”! Εάν πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, η Δύση επιστρέφει ιδεολογικά-επικοινωνιακά στον πόλεμο εναντίον της “Αυτοκρατορίας του Κακού”! Όπως προαναφέραμε, το σχήμα “το καλό εναντίον του κακού”, ακυρώνει αφετηριακά τη δυνατότητα ορθολογικής συζήτησης και για τον πόλεμο και για την ΕΕ και για την εξωτερική πολιτική.
Το παιχνίδι του Ερντογάν
Και μία σύντομη αναφορά σε μια τελευταία εξέλιξη: Δεν έχουν περάσει παρά ώρες από τη δήλωση Ερντογάν, με την οποία εγείρει ενστάσεις για την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ. Θα περίμενε κανείς ότι όλοι αυτοί οι “σταυροφόροι” της Δύσης θα έβγαζαν τα σπαθιά από το θηκάρι για να κατακεραυνώσουν την Τουρκία. Αμ δε! Αφού και η Ουάσιγκτον και τα εδώ “αφεντικά” τηρούν προς το παρόν προσεκτική στάση απέναντι στην Άγκυρα, το ίδιο πράττουν και οι “πραιτοριανοί” της δυτικής αλήθειας. Πολύ περισσότερο που πάσχουν και από εμφανή “τουρκο-λαγνεία”.
Όλα, πάντως, δείχνουν ότι ο Τούρκος πρόεδρος βρήκε άλλη μια ευκαιρία για ανατολίτικο παζάρι και εκβιασμούς, παράλληλα βέβαια με το “κλείσιμο του ματιού” στον Πούτιν. Ψάχνει ανταλλάγματα είτε στο μέτωπο με τους Κούρδους της Συρίας, είτε για τα μαχητικά F-16, είτε για οτιδήποτε άλλο. Ουσιαστικά, ο Ερντογάν προειδοποιεί τις ΗΠΑ ότι εάν δεν του γεμίσουν την παλάμη, δεν αποκλείεται να μπλοκάρει την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας.
Μήπως είναι ώρα η Ελλάδα να συνδέσει τη θετική ψήφο της στην ένταξη των δύο σκανδιναβικών χωρών με την ταυτόχρονη ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στο ΝΑΤΟ; Μήπως, το ενδεχόμενο βέτο της Άγκυρας θα πρέπει να αποτελέσει τη βάση για να τεθεί θέμα ακόμα και αποβολής της Τουρκίας από την Ατλαντική Συμμαχία; Ή μήπως αυτά είναι απαγορευμένα θέματα για συζήτηση;
Δημοσίευση σχολίου