Τουρκικό μέσο ενημέρωσης υποστηρίζει ότι το καθεστώς Ερντογάν έχει καταλήξει σε συμφωνία με το Εμιράτο του Κατάρ για την ανάπτυξη ενός μικρού αλλά σημαντικού αεροπορικού στόλου σε τουρκικό έδαφος για περίοδο πέντε ετών. Εάν η συμφωνία επιβεβαιωθεί, χρήζει ενδελεχούς ανάλυσης και ερμηνείας από την ελληνικής πλευρά, αντιμετώπισης των δυνητικών συνεπειών της, αλλά και διπλωματικής αξιοποίησης των νέων δεδομένων με φίλους και συμμάχους…
Στην είδηση που μεταδίδει ο ιστοχώρος “haberyildizi.com”, η φερόμενη ως διμερής συμφωνία Τουρκίας-Κατάρ, περιλαμβάνει την ανάπτυξη των ακόλουθων αεροπορικών μέσων στην Τουρκία για περίοδο πέντε ετών:
12 μαχητικών αεροσκαφών Rafale
Εννιά (9) μαχητικών αεροσκαφών Mirage 2000
Τεσσάρων (4) αεροσκαφών στρατηγικών μεταφορών Boeing C-17A Globemaster III
Τεσσάρων (4) μεταφορικών αεροσκαφών C-130
Εφτά (7) ελικοπτέρων γενικής χρήσης AW-139
Η πρώτη παρατήρηση αναφορικά με την είδηση(;) είναι ότι ως στόχος της συμφωνίας είναι τόσο η κοινή εκπαίδευση όσο και η από κοινού ανάληψη αποστολών. Πρόκειται για γενική αναφορά, η οποία όμως προσφέρεται για τη διατύπωση σεναρίων.
Το πρώτο αφορά την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η τουρκική Αεροπορία (THK). Επαληθεύει η εν λόγω αναφορά τις καταστροφικές επιπτώσεις των διώξεων του καθεστώτος σε βάρος εκατοντάδων στελεχών – πολύπειρου επιχειρησιακού προσωπικού του Κλάδου μετά το πραξικόπημα του Ιουλίου 2016;
Τι είδους εκπαίδευση δεν καλύπτουν οι προμηθευτές των συστημάτων ώστε να απαιτείται η συνεργασία Τουρκίας και Κατάρ; Διότι ποιο πολύ αυτή η ανάπτυξη με βάση πενταετή συμφωνία, μοιάζει να έχει στόχο την κάλυψη πάγιων και ανελαστικών -μη καλυπτόμενων- αναγκών των Τούρκων.
Τι είδους εκπαίδευση και κοινές επιχειρήσεις μπορούν να γίνουν με τα στρατηγικά μεταφορικά C-17 εάν οι Τούρκοι δεν σκοπεύουν να επεκτείνουν την πολεμική τους εμπλοκή σε μέτωπα της ευρύτερης περιοχής που θα απαιτούν ικανότητες στρατηγικών μεταφορών;
Μήπως αφορά επικείμενη συμφωνία με τους Αμερικανούς για την ανάληψη κοινής δράσης Τούρκων και Καταριανών στο Αφγανιστάν; Εκεί όντως θα δημιουργούνταν σημαντικές ανάγκες, ενώ και η ιδιότητα του Εμιράτου του Κόλπου ως χρηματοδότη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας έχει τη δικιά της σημασία.
Ας μην λησμονηθεί επίσης ο ρόλος της Ντόχα στις συνομιλίες των Ταλιμπάν με τους Αμερικανούς, παρουσία του κορυφαίου ίσως αξιωματούχου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για θέματα Αφγανιστάν, με πολυετή εμπλοκή στη χώρα, πρέσβη Ζαλμάι Χαλιλζάντ…
Εάν αυτό το σενάριο όντως ερμηνεύει ανάγκες που αναμένεται να ανακύψουν προσεχώς, δεν ισχύει το ίδιο για την ανάπτυξη μαχητικών αεροσκαφών δύο τύπων και ελικοπτέρων. Πρόκειται για το δεύτερο σενάριο, η ισχύς του οποίου δεν αποκλείει την ισχύ και του πρώτου. Εκεί η δυνητική ερμηνεία μοιάζει να είναι αμιγώς τοπική – περιφερειακή, ενώ η πιθανότητα να εμπλέκει και την ελληνική ασφάλεια είναι υψηλή.
Η απόκτηση από την ελληνική Πολεμική Αεροπορία μαχητικών Rafale αλλά και η γενικότερη δυσκολία που παραδοσιακά αντιμετώπιζαν οι Τούρκοι στην αντιμετώπιση μαχητικών αεροσκαφών με φιλοσοφία και επιχειρησιακά χαρακτηριστικά διαφορετικά από των αμερικανικών μαχητικών, μοιάζει να είναι βασικό κίνητρο πίσω από τη συμφωνία.
Οι Τούρκοι έχουν ανησυχήσει με την προοπτική ελληνικής αεροπορικής κυριαρχίας με την προσθήκη των γαλλικών αεροσκαφών Rafale, την αναβάθμιση 84 F-16 στην κορυφαία διαθέσιμη επιχειρησιακή διαμόρφωση (V), αλλά και το ενδεχόμενο προσθήκης και F-35A Lightnong II στο αεροπορικό οπλοστάσιο της Ελλάδας.
Τα δεδομένα αυτά δημιουργούν σταδιακά τις προϋποθέσεις κυριαρχίας η οποία θα χρειαστεί μεγάλο χρονικό διάστημα για να εξισορροπηθεί, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη συνολική εικόνα του ισοζυγίου ισχύος στο ελληνοτουρκικό μέτωπο, στην πιο κρίσιμη συγκυρία, καθότι απειλείται η ακύρωση στην πράξη της αξιοποίησης του στρατιωτικού καταναγκασμού.
Κατά συνέπεια, το βασικό ερώτημα που εγείρεται και χρήζει διερεύνησης, είναι αν τα αεροσκάφη αυτά θα μπορούν να εμπλακούν στρατιωτικά στην περιοχή του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου, στο πλαίσιο των “κοινών επιχειρήσεων” που αναφέρει σύμφωνα με το δημοσίευμα η διμερής τουρκοκαταριανή συμφωνία.
Δηλαδή, ως θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν από τους Τούρκους, πέραν του προφανούς ρόλου τους στην εκπαίδευση της τουρκικής Αεροπορίας στην αντιμετώπισή τους, με την ανάπτυξη τακτικών αποφυγής του κινδύνου που συνιστούν για την Τουρκία. Σε δευτερεύοντα ρόλο το ίδιο ισχύει και για τα Mirage, καθώς έτσι δημιουργείται μια μοίρα μαχητικών που προσομοιώνει τον “γαλλικό” στόλο στις τάξεις της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας.
Η αποκωδικοποίηση των προθέσεων των Τούρκων αναφορικά με την εν λόγω συμφωνία, είναι καθοριστικής σημασίας, καθώς για την εξέλιξη θα πρέπει η Ελλάδα να συζητήσει με τη Γαλλία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ) και τη Σαουδική Αραβία. Ενδεχομένως δε και με την Ινδία…
Μια κίνηση εξαιρετικά υψηλού συμβολισμού και επιχειρησιακής ουσίας, θα ήταν η διερεύνηση από ελληνικής πλευράς την ολοκλήρωσης στα μαχητικά Rafale του ινδικού υπερηχητικού βλήματος αέρος- επιφανείας BrahMos, μόλις πιστοποιηθεί για χρήση στα ινδικά Rafale.
Είναι μη αντιμετωπίσιμο και έχει τη δυνατότητα να στείλει το κάθε Anadolu στον βυθό της θάλασσας, σε δυο κομμάτια… Παράλληλα, η ελληνική πλευρά οφείλει να κινηθεί και στην υπερφιλόδοξη στα επενδυτικά δρώμενα της Ελλάδας πλευρά του Κατάρ, διευκρινίζοντας ότι οι διμερείς σχέσεις δεν μπορούν να απομονωθούν στον οικονομικό τομέα, λησμονώντας παντελώς τον γεωπολιτικό.
Εδώ δεν υπάρχει “γεωπολιτικό κριτήριο” και το θυμόμαστε μόνο στα εξοπλιστικά; Ασχέτως του πόσο ισχυρά είναι συγκεκριμένα “λόμπι” στην Αθήνα, στην προώθηση των επενδυτικών συμφερόντων του Εμιράτου. Ας είμαστε λίγο πιο προσεκτικοί και μεθοδικοί. Συνολικά.
Δημοσίευση σχολίου