Το ερώτημα του τίτλου θα μπορούσε να τεθεί και διαφορετικά. Ευρύτερα… Δηλαδή θα μπορούσε να είναι: “Θα πρέπει να παραμείνουμε στην πολιτική της δεύτερης πηγής εξοπλισμού για την Πολεμική Αεροπορία και τις ένοπλες δυνάμεις;”. Η απάντηση είναι με σαφήνεια καταφατική. Ασφαλώς και πρέπει η Ελλάδα να ενεργοποιήσει εκ νέου την πολιτική του να απευθύνεται σε δύο εξοπλιστικές πηγές. Επομένως, θεωρητικά και υπό προϋποθέσεις και το γαλλικό μαχητικό Rafale θα μπορούσε να εξεταστεί ως μελλοντική εναλλακτική για τον εξοπλισμό της Πολεμικής Αεροπορίας.
Με βάση την ίδια οπτική φυσικά, το ίδιο ισχύει και για τα άλλα δύο ευρωπαϊκά μαχητικά. Το επίσης δικινητήριο Eurofighter-Typhoon και το σουηδικό Gripen NG. Άρα, θα πρέπει να εξετάσουμε και τις τρεις περιπτώσεις ξεχωριστά. Με βάση την κοινή λογική, τις διεθνείς πρακτικές και τα ισχύοντα δεδομένα. Επιχειρησιακά, οικονομικά και τεχνικά. Αξιοποιώντας αυτούς τους τρεις βασικούς πυλώνες, θα καταλήξουμε σε ασφαλείς απαντήσεις.
Dassault Rafale λοιπόν…
Από τα αρχικά στάδια της ανάπτυξής του έπεσε θύμα του ενδοευρωπαϊκού ανταγωνισμού. Και μίας καθοριστικής για το μέλλον της ευρωπαϊκής αμυντικής αεροπορικής βιομηχανίας διαφωνία… Οι Βρετανοί που είχαν τον πρώτο λόγο στο πρόγραμμα Eurofighter-Typhoon επέμεναν το 1985 στην ανάπτυξη μίας πλατφόρμας αέρος–αέρος υψηλών επιδόσεων.
Οι Γάλλοι που κάθισαν στο ίδιο τραπέζι διαπραγματεύσεων για την ανάπτυξη του νέου (τότε) ευρωπαϊκού μαχητικού μέσω του προγράμματος ACA (Agile Combat Aircraft) σχεδίαζαν την ανάπτυξη ενός μαχητικού πολλαπλών ρόλων, το οποίο σταδιακά θα αντικαθιστούσε εφτά διαφορετικούς τύπους μαχητικών (Mirage F1CT/CR, Mirage 2000C/N, SEPECAT Jaguar, F-8P Crusader και Super Etendard)!
Αποτέλεσμα αυτής της διαφωνίας ήταν η ξεχωριστή, εικοσαετής σχεδόν, ανάπτυξη των Eurofighter-Typhoon και Rafale και κατ΄ επέκταση η καθολική επικράτηση του F-16 στην Ευρώπη και σε παγκόσμιο επίπεδο…
Γιατί το Rafale θα ήταν επιχειρησιακά χρήσιμο
Αυτό που θα πρέπει να κρατήσουμε, διαβάζοντας τα παρακάτω, είναι ότι το Rafale θα μπορούσε κάλλιστα να αξιοποιηθεί ως πλατφόρμα στρατηγικού χαρακτήρα. Σε όλους τους ρόλους. Αέρος-αέρος, αέρος-εδάφους, αέρος-επιφανείας, και ηλεκτρονικής αναγνώρισης / επιτήρησης (ELINT/SIGINT) και φωτογραφικής.
Λέμε στρατηγικού χαρακτήρα πρώτον λόγω της μεγάλης ακτίνας του. Η οποία φτάνει τα 920 ναυτικά μίλια (1700 χιλιόμετρα) με πλήρες εσωτερικό καύσιμο (4.750 κιλά) και τρεις υποηχητικές εξωτερικές δεξαμενές καυσίμου χωρητικότητας 2000 λίτρων (έκαστη). Ίδιας γενιάς και συγκρίσιμου βάρους και επιδόσεων μαχητικό με μεγαλύτερη ακτίνα, είναι μόνο το F/A-18E Super Hornet (6.780 κιλά εσωτερικό καύσιμο!).
Αυτή η ακτίνα μάχης (Combat Radius – μετάβαση στο στόχο και επιστροφή) των 1700 χιλιομέτρων, είναι άνετα επαρκής για την κάλυψη ολόκληρων των Βαλκανίων, της τουρκικής ενδοχώρας και φυσικά του ζωτικού για τα ελληνικά συμφέροντα κάλυψη του χώρου της νοτιοανατολικής Μεσογείου (άξονας Κρήτης-Κύπρου).
Με φορτίο τεσσάρων πυραύλων MICA (EM& IR) ή Meteor, ένα ατρακτίδιο στοχοποίησης Talios (ή και Sniper που πιστοποίησαν οι Καταριανοί επάνω στα δικά τους Rafale) και δύο όπλα οριζόντιας πλεύσης μακρού πλήγματος SCALP – EG, ή δύο αντιπλοϊκούς AM-39 Exocet Block III, ή τέσσερις βόμβες LGB των 1000 λιβρών.
Τα πρώτα Rafale παραγωγής που εντάχθηκαν σε υπηρεσία ήταν τα Rafale M της γαλλικής Ναυτικής Αεροπορίας, στο τέλος του 2001. Είχαν δυνατότητες αέρος – αέρος μόνο. Ακολούθησαν τα Rafale διαμόρφωσης F2 για τη Γαλλική Αεροπορία το 2006. Με πλήρεις δυνατότητες αέρος-αέρος και περιορισμένες (συγκεκριμένες) δυνατότητες αέρος–εδάφους.
Τη διαμόρφωση F2 διαδέχθηκε η F3 από το 2009. Σημαντικές προσθήκες ήταν ο AM-39 Exocet εναντίον σκαφών επιφανείας, όλες οι εκδόσεις του ΑΑSM (HAMMER/SBU-38, 54 and 64) ), το ατρακτίδιο στοχοποίησης Damocles, το ατρακτίδιο φωτοαναγνώρισης AREOS και τον πύραυλο πυρηνικής κρούσης ASMP-A.
Από το 2012 στα Rafale παραγωγής τοποθετείται πλέον το ενεργού ηλεκτρονικής σάρωσης ραντάρ RBE 2AA, ενώ στα αεροσκάφη που ήδη βρίσκονται σε υπηρεσία το σύστημα τοποθετείται όταν αυτά θα αναβαθμιστούν στη διαμόρφωση F3R που είναι διαθέσιμη σήμερα. Τα Rafale των δύο αεροπορικών δυνάμεων της Γαλλίας (144 μονάδες) άρχισαν να αναβαθμίζονται στην υποδιαμόρφωση F3R από τις αρχές του 2019.
Περιλαμβάνει την ενσωμάτωση του νέου ατρακτιδίου στοχοποίησης TALIOS (TArgerting Longrange Identification Optronic System), του METEOR, νέο MODE S transponder και IFF interrogator Mode 5, καθώς και αναβαθμίσεις λογισμικού στο ραντάρ, το σύστημα αυτοπροστασίας και Η/Π SPECTRA και το Link 16.
Στη διαμόρφωση F4 που αναπτύσσεται τώρα, πέρα από την αναβάθμιση του SPECTRA και του ραντάρ RBE2AA, θα ενσωματωθεί και κατευθυντικό Link 16 (μεγαλύτερη ακτίνα επικοινωνιών), σύστημα απεικόνισης και στοχοποίησης επί κάσκας (HMD που υπάρχει ήδη στο Typhoon) ο MICA NG και ο FCASW (Future Cruise and Anti-ship Weapon) που αναπτύσσεται από την MBDA. Είναι μία stealth έκδοση του SCALP/Storm Shadow που πρόκειται να τον αντικαταστήσει μαζί με τον Exocet.
Το ολοκληρωμένο σύστημα αυτοπροστασίας και Η/Π SPECTRA (Système de Protection et d’Évitement des Conduites de Tir du Rafale) του RAFALE μέσω του προγράμματος ανάπτυξης της διαμόρφωσης F4 που ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2019, θα αποκτήσει παρεμβολέα με κεραίες στοιχείων GaN (Gallium Nitride).
Θα έχει έτσι τη δυνατότητα ταχύτερων και ακριβέστερων παρεμβολών εναντίον στόχων των οποίων θα καθορίζεται και η θέση γεωγραφικά. Στο πρόγραμμα ανάπτυξης της διαμόρφωσης F4 περιλαμβάνεται και ο εξοπλισμός της κεραίας του ραντάρ RBE2AA με στοιχεία GaN.
Πιστεύουμε ότι δεν χρειάζεται να αναφέρουμε τίποτα περισσότερο… Μιλάμε για μία εξαιρετική πλατφόρμα. Το Rafale θα μπορούσε κάλλιστα είτε στην παρούσα έκδοση παραγωγής F3R, είτε στην υπό ανάπτυξη F4, να καλύψει απόλυτα όλους τους προαναφερόμενους ρόλους πλήττοντας με ακρίβεια και από μεγάλες αποστάσεις στόχους στον αέρα, στην ξηρά και στην επιφάνεια της θάλασσας.
Αυτό για το οποίο ΔΕΝ κάνει φυσικά είναι η καθημερινή αστυνόμευση του εναέριου χώρου που καλύπτει το FIR Αθηνών. Αν και ενδέχεται να είναι το πλέον οικονομικό (στην καθημερινή αξιοποίηση του) δικινητήριο μαχητικό της Δύσης, δεν είναι το ίδιο κατάλληλο με τα Mirage 2000 και F-16 σε αυτό τον ρόλο.
Για να προμηθευτεί όμως ένα μαχητικό η Πολεμική Αεροπορία, όπως κάθε άλλη Αεροπορία στον κόσμο, θα πρέπει να εξεταστούν κι άλλες παράμετροι. Τα οικονομικά μεγέθη, οι εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης και η βιομηχανική συμμετοχή. Εδώ τα πράγματα περιπλέκονται…
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου