Γράφει ο Γιάννης Λαζάρου
Τα θέλει τελικά η τροφαντή γλουτιαία χώρα του σαρκίου μας. Αυτό είναι το τελικό συμπέρασμα του ευρωβαρόμετρου με τα αποτελέσματα τα οποία ανακοίνωσε η Κομισιόν που μάς λένε ότι το 62% των Ελλήνων θέλει να μείνει η χώρα στην ευρωζώνη και στην δικτατορία του ευρώ.
Μπορεί οι πατριώτες Ελληνάρες να μπέρδεψαν την ευρωζώνη με τις ζώνες του καράτε που μπορούν να τις αγοράσουν σε ένα γυμναστήριο ή με την ζώνη αγνότητας που έχουν φορεμένη στο μυαλό τους άπαντες για να μην εισχωρήσει καμιά κακιά ιδέα εναντίον των αδελφών και συμμάχων τους Γερμανών. Όμως εδώ δεν πρόκειται για καλαμπουράκι μιας παρέας γνήσιων απογόνων του Σωκράτη πίνοντας ουζάκια, αλλά για την ύπαρξη και το μέλλον μιας χώρας και των ανθρώπων της.
Την ίδια μέρα που η Κομισιόν έχει στα χέρια της τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι δημοκρατικά οι Έλληνες θέλουν ευρώ και διαχείριση από την ευρωζώνη, η προπαγανδιστική εφημερίδα της Μέρκελ Die Wille προτείνει, ως καλός “λαγός”, την πλήρη κηδεμονία της Ελλάδας από την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Λέμε ηγεσία γιατί δεν παίζει ρόλο ποιοι είναι οι ευρωβουλευτές αλλά ποιοι είναι αυτοί που ηγούνται του άρματος, δηλαδή οι Γερμανοί. Η Die Wille ως επιχείρημα για την πλήρη κηδεμονία της Ελλάδας από την ΕΕ έχει ότι η χώρα καταρχάς είναι χρεοκοπημένη και όχι υπό τον φόβο της χρεοκοπίας, αλλά και ότι τα χρήματα που δόθηκαν για την σωτηρία της από τους δανειστές δεν πήγαν πουθενά αλλού παρά μόνο για ρουσφέτια.
Το ρουσφέτι για τον Γερμανό δεν είναι μόνο η λαμογιά που γίνεται μεταξύ εξουσίας και αόρατων προσώπων. Το ρουσφέτι για τον Γερμανό είναι όταν το Κράτος έχει χρεοκοπήσει και αυτοί σου δανείζουν για να πληρώνεις τους υπαλλήλους αυτού του Κράτους. Μία επιχείρηση που δεν έχει λόγο ύπαρξης και που με δανεικά συνεχίζει να πληρώνει μισθούς φοροεισπρακτόρων για να έχει η γερμανική ομοσπονδιακή τράπεζα 2,5 δις ευρώ κέρδος ετησίως.
Ρουσφέτι για την ευρωπαϊκή μοντέρνα φιλοσοφία είναι όταν δίνεις λεφτά χωρίς να υπάρχει έργο παρά μόνο για να κρατάς το πόπολο σε ύπνωση. Γι' αυτό η Γερμανία μέσω της Die Wille στο λέει ξεκάθαρα: Το μαγαζί πτώχευσε και τώρα εμείς πρέπει να κάνουμε κουμάντο ανοιχτά και όχι πίσω από την κουρτίνα που ήταν μέχρι σήμερα η διαχείριση και διακυβέρνηση.
Παρόλα αυτά όμως το 62% των Ελλήνων γουστάρει διακυβέρνηση γερμανική με τον φερετζέ της ΕΕ. Δέκα (10) μονάδες παραπάνω από τους ίδιους τους Ευρωπαίους που σε απόλυτα ποσοστά μόνο το 52% θέλουν ευρώ και ευρωζώνη. Αντίθετα το 38% των Ελλήνων ξέρει πολύ καλά τι του γίνεται όχι γιατί είναι το ευφυές κομμάτι του λαού αλλά γιατί έμαθε από την προσωπική του εμπειρία, ότι όταν μια επιχείρηση πτωχεύει, το πρώτο που κόβεται είναι οι πολυτέλειες και οι θέσεις εργασίας. Πράγμα που δεν συνέβη στην “επιχείρηση” κράτος- Ελλάδα.
Φθάσαμε εδώ γιατί όλες οι δημοκρατικά ψηφισμένες κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών ήταν υπάλληλοι αφεντικών που έβλεπαν την Ελλάδα όχι ως χώρα αλλά ως Κράτος- επιχείρηση. Οι πρωθυπουργοί δεν είχαν τον ρόλο του ηγέτη αλλά τον ρόλο αυτού που θα μανατζάρει το μαγαζάκι που έστησαν στο άκρο της Ευρώπης Άγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί και όλος ο συρφετός.
Κανείς ποτέ δεν ήταν άξιος για τίποτε περισσότερο από το να εκτελεί εντολές “φιλελληνικές” και να γεμίζει το μαγαζάκι από νηστικούς που με ένα κομμάτι ψωμί θα έδιναν τις υπηρεσίες τους ως υπάλληλοι και όχι ως λειτουργοί.
Τα ψέμματα τελειώνουν, το μαγαζάκι Κράτος- Ελλάδα φθάνει στο τέλος του και ο διαχειριστής με την δήθεν ελληνική ταυτότητα (λέγε με Σαμαρά, Βενιζέλο, Παπανδρέου κλπ) θα καθίσει στον πάγκο για να πάρει την μπάλα αυτός που χρόνια καθόριζε πως θα παιχτεί.
Για τον ίδιο λόγο ακόμα και τα κόμματα της αντιπολίτευσης της χώρας για ένα πράγμα δεν μιλάνε: Την έξοδο από την ευρωζώνη. Δεν θα υπήρχαν ούτε ως ιδέα αντιπολίτευσης αν είχαν στο μυαλό τους ότι πρώτα σώζουμε την Ελλάδα και μετά τον γείτονα.
Βέβαια, τα αποτελέσματα έχουν και ένα αισιόδοξο μήνυμα. Το 99% των Ελλήνων που μέχρι πριν την “κρίση” έδινε δημοφιλίες σε υπηρέτες τύπου Στεφανόπουλου και Παπούλια, κατέβηκε στο 62% αποδεχόμενο την κατοχή της χώρας. Για πρώτη φορά μετά από πολλές δεκαετίες ένα 38% των Ελλήνων ξέρει τι γίνεται, γιατί γίνεται και από ποιον γίνεται. Είναι το ποσοστό που συγκλίνει με τα ποσοστά που βγαίνουν ανά καιρούς σε δημοσκοπήσεις το οποίο χαλάει την σούπα τόσο των κυβερνώντων και αντιπολιτευόμενων, όσο και των “φιλελλήνων” Ευρωπαίων.
Στην περίοδο που διανύουμε το αποτέλεσμα αυτής της έρευνας της Κομισιόν μας δείχνει ξεκάθαρα ότι το 62% των κατοίκων της Ελλάδας θέλουν μαγαζί που δανείζεται, ενώ το 38% βιώνοντας την αλήθεια ζητά πίσω την Πατρίδα του. Γι' αυτό οι δήθεν δημοκρατίες στηρίζονται στην ποσότητα και όχι στην ποιότητα των πολιτών τους.
Δημοσίευση σχολίου