Σε πείσμα όσων των επιθυμούν, οι Έλληνες ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ. Και σε πείσμα όσων επιθυμούν να δουν την αποκοπή του ψυχολογικού συνδέσμου Ελλαδιτών και Κυπρίων ΕΛΛΗΝΩΝ, ούτε εδώ πρόκειται να τους κάνουμε τη χάρη. Όπως μας θυμίζει το εξαιρετικά προσφιλές μας ΕΝ ΚΡΥΠΤΩ (http://www.enkripto.com), το οποίο αναπαράγει και σχολιάζει τη βιογραφία του ήρωα του ελληνοκυπριακού αγώνα στη μεγαλόνησο, Γρηγόρη Αυξεντίου (http://www.sansimera.gr/biographies/230), στις 3 Μαρτίου ήταν η ημέρα μνήμης για το χαμό ενός μεγάλου Έλληνα, ενός… τρομοκράτη για τους Βρετανούς, ενός ακόμα που έδωσε την ίδια του τη ζωή για τα ιδανικά του.
Εάν μας διδάσκει κάτι τόσα χρόνια μετά, είναι πως ότι και να σκεφτόμαστε, όσο κι αν διαφωνούμε για το τι πρέπει να γίνει σε κάθε έκφανση της ζωής μας στην Ελλάδα, την ομορφότερη χώρα στον κόσμο που έχουμε ιερό χρέος να τη στήσουμε πάλι στα πόδια της, αφετηρία της σκέψης μας δεν μπορεί παρά να είναι το εθνικό συμφέρον, πάνω από ιδιοτελείς οπτικές και «δεύτερες σκέψεις». Όταν καταλάβουμε πως ό,τι είναι καλό για την πατρίδα μας νομοτελειακά θα μας ωφελήσει, τότε θα έχουμε βάλει τις βάσεις για να πάμε μπροστά…
ΕΝ ΚΡΥΠΤΩ
…Να πάρουμε μια σταγόνα από το αίμα σου
να καθαρίσουμε το δικό μας,
να πάρουμε μια σταγόνα από το αίμα σου
να μπολιάσουμε το δικό μας,
να πάρουμε μια σταγόνα από το αίμα σου
να βάψουμε το δικό μας
να μη μπορέση πια ποτέ
να το ξεθωριάσει ο φόβος.
Να πάρουμε το τελευταίο σου βλέμμα
να μάς κοιτάζει μη ξεστρατίσουμε,
να πάρουμε την τελευταία σου εκπνοή
νάχουμε οξυγόνο ν’ αναπνέουμε χιλιάδες χρόνια,
να πάρουμε τις τελευταίες σου λέξεις
νάχουμε να τραγουδάμε ανεξάντλητα εμβατήρια για τη λευτεριά…
(Κ. Μόντης, «Στιγμές», 1958)
Σαν σήμερα πριν 55 χρόνια, στις 3 Μαρτίου 1957, έπεσε ηρωικά μαχόμενος κατά των Άγγλων, στην περιοχή Μαχαιρά στο όρος Τρόοδος, ο υπαρχηγός της ΕΟΚΑ Γρηγόρης Αυξεντίου. Μετά από πολύωρη μάχη, οι Άγγλοι που τον είχαν κυκλώσει έριξαν βενζίνη στο σπήλαιο – κρησφύγετό του και του ζήτησαν για τελευταία φορά να παραδοθεί. Ο ήρωας αρνήθηκε, και έγινε παρανάλωμα της φωτιάς.
Έκανε έτσι πράξη αυτό που είχε γράψει το 1950, υπηρετώντας ως έφεδρος ανθυπολοχαγός του ΕΣ στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα: «Την Λευτεριά μας, το ιδανικό των ιδανικών μας, την υπέγραψα κι εγώ, όχι μόνο σε χαρτί, μα φορώντας την τιμημένη στολή του Έλληνα φαντάρου και θα την υπογράψω οποιαδήποτε στιγμή το ζητήσει η Κύπρος μας και με το αίμα μου…». Καθώς κι αυτό που είχε πει λίγους μήνες πριν τη θυσία του στη Μονή Μαχαιρά, «Θα τους μάθω όλους τους αγωνιστές μας, όλα τα παλληκάρια μας, να πεθαίνουν. Έφθασε η στιγμή που δεν θα ξαναϊδεί ο εχθρός κανένα να παραδίδεται…».
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ (χθες, 3 Μαρτίου 1957)
Ήρωας του ελληνοκυπριακού αγώνα κατά των άγγλων δυναστών στη μεγαλόνησο.Γεννήθηκε στο χωριό Λύση Αμμοχώστου στις 22 Φεβρουαρίου 1928. Με την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο μετέβη στην Ελλάδα για να σπουδάσει στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Μπήκε τελικά στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών και παράλληλα μελετούσε για να εγγραφεί στη Φιλοσοφική. Υπηρέτησε στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα ως Ανθυπολοχαγός πεζικού και μετά επέστρεψε στην Κύπρο, όπου εργάστηκε ως οδηγός ταξί.
Στις 20 Ιανουαρίου 1955 έγινε η πρώτη συνάντηση του Αυξεντίου με τον Γεώργιο Διγενή – Γρίβα, που ήταν αρχηγός της Ε.Ο.Κ.Α. (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών) και μπήκε στον αγώνα κατά των Άγγλων. Την άνοιξη του ιδίου χρόνου συμμετείχε στις επιθέσεις κατά της Ηλεκτρικής Εταιρείας και του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Λευκωσίας.
Πολύ γρήγορα διακρίθηκε για τις ηγετικές του ικανότητες και του δόθηκε η θέση του υπαρχηγού της Ε.Ο.Κ.Α, της μεγαλύτερης απελευθερωτικής οργάνωσης στο νησί, με κύριο στόχο την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια της σύντομης αντιστασιακής του δράσης έλαβε τα ψευδώνυμα «Ζήδρος», «Ρήγας», «Αίαντας», «Άρης», «Μάστρος» και «Ζώτος».
Οι Άγγλοι κατακτητές έκαναν πολλές προσπάθειες για να τον συλλάβουν και τον επικήρυξαν με 5.000 λίρες. Ο Αυξεντίου πάντα τους ξέφευγε και ποτέ δεν έχασε το κουράγιο του. Μια φορά μεταμφιέστηκε σε καλόγερο και κέρασε τους άγγλους διώκτες του χωρίς να τον αναγνωρίσουν. Στις 10 Ιουνίου του 1955 βρήκε την ευκαιρία να παντρευτεί την αγαπημένη του Βασιλική στο μοναστήρι του Αχειροποιήτου.
Στις 12 Δεκεμβρίου 1955 ο Αυξεντίου και όλη η ιεραρχία της ΕΟΚΑ παγιδεύτηκαν από τους Βρετανούς στο όρος Τρόοδος, κοντά στο χωριό Σπίλια. Ο Αυξεντίου, όχι μόνο οδήγησε τους συντρόφους του σε ασφαλές μέρος, αλλά άφησε τους Άγγλους να αλληλοπυροβολούνται και να έχουν πολλά θύματα.
Στα τέλη Φεβρουαρίου 1957 οι αγγλικές δυνάμεις ασφαλείας έλαβαν την πληροφορία από ένα βοσκό ότι ο Αυξεντίου και η ομάδα του κρύβονται σε μια σπηλιά πλησίον της Μονής Μαχαιρά στο όρος Τρόοδος. Αμέσως, απόσπασμα από 60 στρατιώτες έφθασε εκεί το απόγευμα της 2ας Μαρτίου. Περικύκλωσε τη σπηλιά και κάλεσε τον Αυξεντίου να παραδοθεί.
Ο επικεφαλής του βρετανικού αποσπάσματος, ανθυπολοχαγός Μίντλετον, πλησίασε την είσοδο της σπηλιάς και φώναξε: «Ρίξε τα όπλα σου και παραδώσου, αλλιώς θα επιτεθούμε». Κάποιος απάντησε: «Καλά παραδινόμαστε». Τέσσερις άνδρες βγήκαν έξω, όχι και ο Αυξεντίου. Ο Μίντλετον τον κάλεσε και πάλι να παραδοθεί, αλλά έλαβε την υπερήφανη απάντηση «Μολών λαβέ».
Αμέσως, τέσσερις στρατιώτες όρμησαν μέσα στην σπηλιά. Ο Αυξεντίου τους υποδέχτηκε με καταιγιστικά πυρά. Οι τρεις Βρετανοί οπισθοχώρησαν έντρομοι, ο τέταρτος, ένας δεκανέας, έπεσε νεκρός. Ο Μίντλετον ζήτησε ενισχύσεις, οι οποίες κατέφθασαν αμέσως με ελικόπτερα. Η μάχη συνεχίσθηκε για 10 ώρες, χωρίς αποτέλεσμα για τους επιτιθέμενους. Μπροστά στο αλύγιστο θάρρος του Αυξεντίου και αφού χρησιμοποίησαν όλων των ειδών τα όπλα, οι Βρετανοί έρριψαν στη σπηλιά βόμβες πετρελαίου. Τεράστιες φλόγες κάλυψαν το σπήλαιο, για να τυλίξουν σε λίγο το κορμί του Αυξεντίου.
Η μάχη τελείωσε στις 2 το βράδυ της 3ης Μαρτίου 1957. Το πτώμα του ηρωικού πατριώτη βρέθηκε απανθρακωμένο και τάφηκε την επομένη στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας, στο χώρο που είναι γνωστός σήμερα ως «Τα Φυλακισμένα Μνήματα». Ο Γρηγόρης Αυξεντίου ήταν μόλις 29 ετών.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου