Είτε λυθεί το Κυπριακό, είτε η τ/κ πλευρά οδηγηθεί σε μια νέα περιπέτεια, η Τουρκία επιθυμεί να εξασφαλίσει την πρωτοκαθεδρία της στην πολιτική και οικονομική ζωή των Tουρκοκυπρίων μέσα από την προώθηση των ισλαμικών αξίων και της ισλαμικής παιδείας
Την προηγούμενη εβδομάδα σημειώθηκαν σημαντικές εξελίξεις στο Κυπριακό. Στην Γενεύη οι δυο ηγέτες συναντήθηκαν με τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ. Στην συνάντηση δεν λήφθηκε καμία ζωτικής σημασίας απόφαση για την πορεία των διαπραγματεύσεων. Ωστόσο τέθηκαν επί τάπητος κάποια σημαντικά θέματα για το μέλλον του Κυπριακού. Το σημαντικότερο από όλα είναι η επόμενη συνάντηση, η οποία θα λάβει χώρα τον Οκτώβρη. Ποιος ξέρει; Ίσως και τότε θα δούμε να επαναλαμβάνεται η γνωστή, από τις προηγούμενες συνόδους, ιστορία…
Ένα περίεργο θέατρο με ένα και μοναδικό, σχεδόν εξωπραγματικό σύνθημα: «Εργαζόμαστε για την επίλυση του προβλήματος!»
Την στιγμή που εργάζονται «σκληρά» οι δυο ηγεσίες και ο ΟΗΕ για την επίλυση του προβλήματος, η Άγκυρα, δια στόματος του Υπουργού Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου, ξεκαθάρισε τις προθέσεις της για το Κυπριακό: Λύση του Κυπριακού εντός των επόμενων μηνών και συμμετοχή των τουρκοκυπρίων στην κυπριακή προεδρία της Ε.Ε. Με σκοπό να εντυπωσιάσει τους Κύπριους, ο κ. Νταβούτογλου φρόντισε να πλαισιώσει τον παραπάνω στόχο με μια «γενναιόδωρη» υπόσχεση: Σε περίπτωση λύσης του Κυπριακού, από το νερό της Ανατολής το οποίο θα φτάσει με έναν ειδικό αγωγό από την Μερσίνη στην νήσο το 2013, θα επωφεληθεί και η ελληνοκυπριακή κοινότητα.
Την προηγούμενη Παρασκευή, λίγο πριν τις δηλώσεις του κ. Νταβούτογλου, το τουρκικό κρατικό ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο ζήτησε την δική μας άποψη για την πορεία και την λύση του Κυπριακού. Απαντώντας στο «TRT», εν συντομία, επαναλάβαμε αυτό που τονίζουμε εδώ και καιρό: Η λύση σημαίνει ρίσκο, το οποίο πρέπει να πάρει η διεθνής κοινότητα και οι πολιτικές ηγεσίες των δυο κοινοτήτων. Η Τουρκία θα πρέπει να αναλογιστεί τις επιπτώσεις της στρατιωτικής της παρουσίας στο νησί και οι δυο ηγεσίες θα πρέπει να αντιμετωπίσουν την ιστορία, έστω και αν αυτό σημαίνει το τέλος των παραδοσιακών – αποικιακών θεσμών και πολιτικών κομμάτων όπως το UBP, ΑΚΕΛ, CTP, ΔΗΣΥ κ.ο.κ. Εφόσον καμία κυπριακή πολιτική δύναμη δεν είναι έτοιμη να πάρει το απαιτούμενο ρίσκο και εφόσον η Τουρκία δεν έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να αποκοπεί από το μιλιταριστικό της παρελθόν, η οποιαδήποτε βιώσιμη λύση στο Κυπριακό εξακολουθεί να είναι μια ουτοπία…
Σε μια περίοδο που οι ελπίδες για την επίλυση του Κυπριακού είναι περιορισμένες, η αναθεώρηση της βάσης συνεργασίας της Τουρκίας με την τουρκοκυπριακή κοινότητα εξακολουθεί να μονοπωλεί την επικαιρότητα στην άλλη πλευρά της πράσινης γραμμής. Σε συμφωνία με τα όσα υπογραμμίσαμε σε προηγούμενο μας άρθρο, οι κυβερνητικοί κύκλοι στην Άγκυρα δεν κρύβουν ότι ένας από τους στόχους τους είναι η «ισλαμική» πλαισίωση της εν λόγω αναθεώρησης. Πιο συγκεκριμένα, είτε λυθεί το Κυπριακό, είτε η τ/κ πλευρά οδηγηθεί σε μια νέα περιπέτεια, η Τουρκία επιθυμεί να εξασφαλίσει την πρωτοκαθεδρία της στην πολιτική και οικονομική ζωή των τουρκοκυπρίων, μέσα από την προώθηση των ισλαμικών αξίων και της ισλαμικής παιδείας.
Την προηγούμενη εβδομάδα στην Τουρκία κυκλοφόρησε ένα σημαντικό άρθρο, του οποίου ο συγγραφέας ανήκει στον συντηρητικό κύκλο διανοούμενων, ο οποίος υποστηρίζει ένθερμα την κυβέρνηση του ΑΚΡ. Ο Ασίμ Γενίχαμπερ επέλεξε έναν εντυπωσιακό τίτλο για το άρθρο του: «Καλά που δεν γίναμε σαν την μικρή πατρίδα!»
Στην εισαγωγή του άρθρου του, ο κ. Γενίχαμπερ υπενθύμισε στους αναγνώστες του ότι επί βρετανικής διοίκησης, οι τουρκοκύπριοι επέμεναν στην χρήση της τουρκικής γλώσσας και της λατινικής γραφής στις θρησκευτικές τελετουργίες τους. Κατά την γνώμη του συγγραφέα αυτή η προτίμηση των τουρκοκυπρίων ισοδυναμεί με απιστία.
Ο Τούρκος αρθρογράφος αναφέρθηκε με λεπτομέρειες στους περιορισμούς που υφίσταται η θρησκευτική παιδεία, στην άλλη πλευρά της πράσινης γραμμής. Η τ/κ ηγεσία επιμένει στην απαγόρευση της χρήσης της αραβικής γλώσσας και επιθεωρεί τα «θρησκευτικά φροντιστήρια» σύμφωνα με τα αυστηρά κριτήρια που επιβάλλει. Σύμφωνα με τον κ. Γενίχαμπερ αυτή η συμπεριφορά είναι απαράδεκτη και δείχνει ότι η τ/κ κοινότητα δεν «κατανοεί» τις μεγάλες αλλαγές που συνέβησαν στην «μητέρα πατρίδα». Κατά την άποψη του συγγραφέα, οι τ/κ δεν παραδειγματίζονται από την ε/κ κοινότητα, η οποία διοικείται από την εκκλησία, αλλά λαμβάνουν οδηγίες από τα «προδοτικά» συνδικάτα, τα οποία συνεργάζονται με την ε/κ κοινότητα.
«Πότε θα ενηλικιωθούν οι Tουρκοκύπριοι;» , ρωτά ο κ. Γενίχαμπερ…
Αν είχα την ευκαιρία να απαντήσω στον Τούρκο συγγραφέα –κάτι που ίσως επιδιώξω το επόμενο διάστημα δια μέσου του τουρκικού τύπου- θα επισήμανα ότι προτιμώ χίλιες φορές την «αθωότητα» της παιδικής ηλικίας από την ενηλικίωση που εννοεί ο ίδιος. Σε περίπτωση που οι νέες γενιές αυτού του νησιού έπαιρναν το ρίσκο να καταδικάσουν σε ιστορική λήθη τα απομεινάρια των παλιών εποχών, η «συντηρητική περιχαράκωση των τουρκοκυπρίων» θα έχανε κάθε είδους σημασία… Δυστυχώς δεν έχουμε να προσφέρουμε τίποτα άλλο παρά τις ευχές μας και την υποστήριξη μας στον άνισο αγώνα των Tουρκοκυπρίων…
www.kathimerini.com.cy
Του Νίκου Στέλγια
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου