Όσα είπε και κυρώς όσα δεν είπε ο Ρετζεπ Ταγίπ Ερντογάν στους Τούρκους δημοσιογράφους, oι δηλώσεις του Αμερικανού Πρέσβη στην Τουρκία Τομ Μπάρακ και οι διαρροές από τον Λευκό Οίκο έρχονται σε αρμονία με όσα το economico υποστήριξε μετά τη συνάντηση του Τούρκου ηγέτη με τον Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο.
Παρά την εντυπωσιακή υποδοχή που επεφύλαξε ο Αμερικανός πρόεδρος στον Τούρκο πελάτη του , ο οποίος πρόσφερε παραγγελίες 70 δισ. στην Αμερικανική Βιομηχανία, ο Ερντογάν επέστρεψε στην Τουρκία με σχετικά αποτελέσματα και βεβαίως χωρίς να καταφέρει να αποσπάσει ένα σαφές χρονοδιάγραμμα στο διακαές (και κύριο) αίτημά του: να αποκτήσει η χώρα του F-35, σε χρόνο που δεν θα απέχει πολύ από την άφιξη στην Ελλάδα του stealth μαχητικού πέμπτης γενιάς.
Επέστρεψε όμως και με ένα μεγάλο δίλημμα. Ο Τραμπ του έκανε σαφές “πως είναι δίπλα του και θα του προσφέρει ό,τι θέλει” από τις ΗΠΑ με έναν όρο: Να προσδεθεί η Τουρκία στο Αμερικανικό άρμα, εγκαταλείποντας τους δεσμούς της με τη Ρωσία και την Κίνα.
Αυτό σημαίνει πλήρη αναδρομολόγηση των οικονομικών του σχέσεων με άξονα τα αμερικανικά συμφέροντα (π.χ. εισαγωγές φυσικού αερίου, οικονομικές κυρώσεις στους εχθρούς ή ανταγωνιστές των ΗΠΑ) και πλήρη στροφή στην εξωτερική του πολιτική, κυρίως σε ό,τι αφορά στη Μέση Ανατολή και τις σχέσεις ΝΑΤΟ-Ρωσίας, συρρικνώνοντας έτσι τα περιθώρια “αυτόνομων” διεθνών ελιγμών της Άγκυρας.
Είναι έτοιμος να το πράξει αυτό ο Τούρκος πρόεδρος; Εξαιρετικά δύσκολο.
Πρώτον, γιατί (στη δύση της καριέρας του) θ αναιρέσει όσα χτίζει με επιμονή και μαεστρία στη διεθνή σκακιέρα με τη φλογερή επιθυμία να αναδείξει τη χώρα του σε ουσιώδη παράγοντα διεθνών εξελίξεων και τον εαυτό του σε ηγέτη διεθνούς κύρους.
Δεύτερον, γιατί γνωρίζει ότι όσα θα χάσει πετώντας “λευκή πετσέτα” στον Αμερικανό πρόεδρο θα είναι λιγότερα από αυτά που θα αποκτήσει. Ακόμα και η ενδεχόμενη πώληση σε μεταγενέστερο χρόνο των πολυπόθητων F-35 θα έχει τις αντίστοιχες προϋποθέσεις και δεσμεύσεις με αυτές που συνοδεύουν την πώληση των F-16: η Άγκυρα δεν θα μπορεί να τα χρησιμοποιήσει εναντίoν χωρών του ΝΑΤΟ και συμμάχων των ΗΠΑ (βλ. Ελλάδα, Ισραήλ, Κύπρος, Κούρδοι). Οι ΗΠΑ δίνουν τα F-35 σε συμμαχικές χώρες για να δημιουργήσουν ένα Ατλαντικό τόξο ασφαλείας από τον Ευρωπαϊκό Βορρά έως τη Μέση Ανατολή και την Αραβική Θάλασσα, δεν τα δίνουν για να εμπλακούν σε περιπέτειες μεταξύ τους ούτε για να παίξουν τον ανεξάρτητο καουμπόη στην περιοχή τους.
Το σώου του Λευκού Οίκου έληξε με τις δυο πλευρές να γνωρίζουν πως η αποκατάσταση των καλών σχέσεων ΗΠΑ και Τουρκίας παράγει τη στιγμή αυτή “soft” αποτελέσματα.
Το μέλλον θα δείξει πόσο ο Τραμπ θα θελήσει να μοιράσει μερικά σπόρια παραπάνω στον καλό του φίλο και πελάτη – και κυρίως αν θα θελήσει να του δώσει αντίδωρα σε δευτερεύοντα ζητήματα, που δεν θα επηρεάζουν όσα κρίσιμα απασχολούν σήμερα την “Ασφάλεια των ΗΠΑ” (αλλά και του Ισραήλ).
Όμως και ο Ερντογάν θα πρέπει να βάλει νερό στο κρασί του σε αυτά που μας έχει δείξει ότι επιδιώκει, αν θέλει να πάει ένα βήμα παραπάνω τη νέα προσέγγισή του με τις ΗΠΑ. Δύσκολη η εξίσωση για τον γείτονά μας.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου