Η Τουρκία εκδηλώνει καθημερινά στο Αιγαίο προκλήσεις που ξεπερνούν κατά πολύ τα όποια όρια ανοχής. Στην Αθήνα υπάρχουν πάντα «δικαιολογίες» που κάνουν αυτά τα όρια όλο και πιο ελαστικά. «Και τι να κάνουμε, να αρχίσουμε τις καταρρίψεις» θα ρωτήσουν όσοι εκμηδενίζουν την απόσταση «ειρήνη-πόλεμος»…
Η Ελλάδα δεν κάνει πολλά απ΄ όσα θα μπορούσε να κάνει γι΄ αυτή την κατάσταση. Πρώτα απ΄ όλα να κάνει πολύ «φασαρία», παντού. Δεν διαπιστώνουμε κάτι τέτοιο. Ούτε καν δηλώσεις για το «εσωτερικό» της χώρας δεν ακούμε πια! Λες και οι 9 υπερπτήσεις σε ελληνικό έδαφος είναι κάτι φυσιολογικό!
Ίσως πρώτα απ΄ όλα η κυβέρνηση θα πρέπει να χαράξει μία στρατηγική για το θέμα Τουρκία. Από τη μία έχουμε την άποψη Μαξίμου που έχει εκφραστεί από τον πρωθυπουργό, ο οποίος συστηματικά μιλά για «διαφορές» τις οποίες μάλιστα μπορούμε να λύσουμε με πρότυπο τις συμφωνίες που υπογράψαμε με Ιταλία και Αίγυπτο.
Από την άλλη έχουμε την άποψη του ΥΠΕΞ ,Νίκου Δένδια, όπως αυτή εκφράστηκε και στη συνέντευξη του στη Ναυτεμπορική και τον Μιχάλη Ψύλο. Τι είπε:
«Οι στρατηγικοί μας στόχοι απέναντι στη γείτονα μπορούν να συνοψιστούν σε μία φράση: Δεν επιθυμούμε την κλιμάκωση, αλλά δεν πρόκειται να αποδεχθούμε απόπειρα σφετερισμού της κυριαρχίας και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Παράλληλα, επιθυμούμε την επίλυση της μοναδικής διαφοράς που έχουμε, την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο στη βάση του διεθνούς δικαίου και ιδιαίτερα του διεθνούς δικαίου της θάλασσας.
Δεν έχουμε, όμως, ψευδαισθήσεις. Η Τουρκία, δυστυχώς, συνεχίζει να μην αποδέχεται τους βασικούς κανόνες διεθνούς συμπεριφοράς και, παράλληλα, καλλιεργεί μια επιθετική ρητορική, η οποία βαίνει πολύ πέραν αυτού που θα μπορούσε να είναι διπλωματικά αποδεκτό. Δεν θα πέσουμε όμως στην παγίδα να αντιδράσουμε σπασμωδικά. Βρισκόμαστε σε συνεχή εγρήγορση, οικοδομούμε συμμαχίες με φίλους και εταίρους και ενισχύουμε τη δύναμη αποτροπής μας. Παράλληλα, όμως, εφόσον η Τουρκία ασπαστεί το διεθνές δίκαιο, είμαστε πάντα πρόθυμοι για έναν εποικοδομητικό διάλογο».
Ο κ.Δένδιας τηρεί τη εθνική γραμμή της μίας και μόνης διαφοράς με την Τουρκία η οποία όμως αποδυναμώνεται από τις δηλώσεις περί «διαφορών» που μπορούν να ρυθμιστούν.
Η κατάσταση στα ελληνοτουρκικά δεν εξελίσσεται καλά και αρκεί κάποιος να παρακολουθήσει με ψυχραιμία κι όχι με παρωπίδες την ειδησεογραφία. Το παραμύθι της απομόνωσης του Ερντογάν έχει προκαλέσει έναν επικίνδυνο εφησυχασμό ακόμη και σ΄ ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινής γνώμης που τροφοδοτείται συστηματικά με αυτό το αφήγημα. Ο Ερντογάν μπορεί να μην είναι συμπαθής σε πολλούς «μεγάλους» του πλανήτη, αλλά φαίνεται ότι είναι απαραίτητος. Ή έχει πείσει τέλος πάντων για το πόσο απαραίτητος είναι. Συνεπώς ας προετοιμαστούμε για τα χειρότερα και ας σταματήσουμε να παραμυθιαζόμαστε όσο κι αν μας βολεύει.
Ίσως πρώτα απ΄ όλα η κυβέρνηση θα πρέπει να χαράξει μία στρατηγική για το θέμα Τουρκία. Από τη μία έχουμε την άποψη Μαξίμου που έχει εκφραστεί από τον πρωθυπουργό, ο οποίος συστηματικά μιλά για «διαφορές» τις οποίες μάλιστα μπορούμε να λύσουμε με πρότυπο τις συμφωνίες που υπογράψαμε με Ιταλία και Αίγυπτο.
Από την άλλη έχουμε την άποψη του ΥΠΕΞ ,Νίκου Δένδια, όπως αυτή εκφράστηκε και στη συνέντευξη του στη Ναυτεμπορική και τον Μιχάλη Ψύλο. Τι είπε:
«Οι στρατηγικοί μας στόχοι απέναντι στη γείτονα μπορούν να συνοψιστούν σε μία φράση: Δεν επιθυμούμε την κλιμάκωση, αλλά δεν πρόκειται να αποδεχθούμε απόπειρα σφετερισμού της κυριαρχίας και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Παράλληλα, επιθυμούμε την επίλυση της μοναδικής διαφοράς που έχουμε, την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο στη βάση του διεθνούς δικαίου και ιδιαίτερα του διεθνούς δικαίου της θάλασσας.
Δεν έχουμε, όμως, ψευδαισθήσεις. Η Τουρκία, δυστυχώς, συνεχίζει να μην αποδέχεται τους βασικούς κανόνες διεθνούς συμπεριφοράς και, παράλληλα, καλλιεργεί μια επιθετική ρητορική, η οποία βαίνει πολύ πέραν αυτού που θα μπορούσε να είναι διπλωματικά αποδεκτό. Δεν θα πέσουμε όμως στην παγίδα να αντιδράσουμε σπασμωδικά. Βρισκόμαστε σε συνεχή εγρήγορση, οικοδομούμε συμμαχίες με φίλους και εταίρους και ενισχύουμε τη δύναμη αποτροπής μας. Παράλληλα, όμως, εφόσον η Τουρκία ασπαστεί το διεθνές δίκαιο, είμαστε πάντα πρόθυμοι για έναν εποικοδομητικό διάλογο».
Ο κ.Δένδιας τηρεί τη εθνική γραμμή της μίας και μόνης διαφοράς με την Τουρκία η οποία όμως αποδυναμώνεται από τις δηλώσεις περί «διαφορών» που μπορούν να ρυθμιστούν.
Η κατάσταση στα ελληνοτουρκικά δεν εξελίσσεται καλά και αρκεί κάποιος να παρακολουθήσει με ψυχραιμία κι όχι με παρωπίδες την ειδησεογραφία. Το παραμύθι της απομόνωσης του Ερντογάν έχει προκαλέσει έναν επικίνδυνο εφησυχασμό ακόμη και σ΄ ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινής γνώμης που τροφοδοτείται συστηματικά με αυτό το αφήγημα. Ο Ερντογάν μπορεί να μην είναι συμπαθής σε πολλούς «μεγάλους» του πλανήτη, αλλά φαίνεται ότι είναι απαραίτητος. Ή έχει πείσει τέλος πάντων για το πόσο απαραίτητος είναι. Συνεπώς ας προετοιμαστούμε για τα χειρότερα και ας σταματήσουμε να παραμυθιαζόμαστε όσο κι αν μας βολεύει.
Δημοσίευση σχολίου