Ως γνωστόν, η Τουρκία, τόσο επί Κεμαλικών, όσο και επί Ερντογάν, προσπάθησε να επεκτείνει την επιρροή της, τόσο στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, όσο και των Βαλκανίων.
Για τον λόγο αυτό, πάντοτε, και ανεξάρτητα από το πολιτικό καθεστώς της (ισλαμιστές ή κεμαλικοί), υποστήριξε, εξόπλισε και προώθησε ισλαμικές και εγκληματικές ομάδες στην περιοχή (π.χ. Βοσνίους μουσουλμάνους και μέλη της Αλ Κάιντα στον πόλεμο της Βοσνίας, ή τον UCK και τα παρακλάδια του στον πόλεμο στο Κοσσυφοπέδιο της Σερβίας και στις ένοπλες συγκρούσεις στα Σκόπια το 2001 κ.λ.π.).
Ενδιαμέσως, η Τουρκιά στήριζε και «λάμβανε» τα χρήματα για την χρηματοδότηση αυτών των ομάδων, μέσω του εμπορίου ναρκωτικών που προωθούσε (π.χ. μέσω Αφγανιστάν ή στηρίζοντας την Αλβανική μαφία), με την ευγενική πάντα υποστήριξη και χορηγία και άλλων ομάδων που βοηθούσαν ισλαμιστές τρομοκράτες ή έκαναν εμπόριο ναρκωτικών στην περιοχή (π.χ. του Γκιουλέν, του Κατάρ ή της Σαουδικής Αραβίας).
Ειδικά, μετά και την άνοδο του Ερντογάν στην εξουσία, η μεγαλομανία του έφτασε σε πρωτοφανή επίπεδα και ο ίδιος πίστευε πως ως ένας «νέος χαλίφης» θα επανα-δημιουργήσει την Οθωμανική Αυτοκρατορία , με την βοήθεια και του παγκοσμίου ισλαμικού δικτύου του Γκιουλέν (που χρηματοδοτούταν από Κατάρ-Σαουδική Αραβία), με την οποίο αργότερα ήρθε, ως γνωστόν, σε ρήξη για τον έλεγχο της εξουσίας στην Τουρκιά .
Έτσι, ο ίδιος συνέχισε με μεγαλύτερη θέρμη το έργο των κεμαλικών προκατόχων του, επεκτείνοντας την τουρκική ναυτική βάση στην Αλβανία-Αυλώνα (μέσω της οποίας μπορεί να ανοίξει δεύτερο μέτωπο κατά της χώρας μας, απειλώντας παράλληλα να καταλάβει το Αιγαίο (για τον πλούτο που αυτό περιέχει), την Θράκη, καθώς και όλη την Κύπρο (που μεγάλο μέρος της βρίσκεται υπό παράνομη και βάρβαρη τουρκική κατοχή-
Στα Βαλκάνια, στηρίζει το παράνομο «καθεστώς του Κοσσυφοπέδιου» (υπεύθυνο για την διακίνηση ναρκωτικών, και του παράνομου «εμπορίου λευκής σαρκός» και όπλων στα Βαλκάνια), τον UCK που «διεκδικεί εδάφη» (έναντι της Σερβίας, του Μαυροβουνίου, των Σκοπίων, αλλά και της χώρας μας), στους μουσουλμάνους της Βοσνίας (κατά των Σέρβων και των Κροατών της χώρας) ενώ πολύ γνωστή είναι και η στήριξη του στον ISIS στην Μέση Ανατολή (στην Συρία, στο Ιράκ, αλλά και στην Λιβύη).
Σχεδιάζει ακόμα και επίθεση κατά της Αρμενίας, που έχει συμμαχία με τον Πούτιν (και φυσικά σε μια τέτοια περίπτωση ο Πούτιν δεν θα προτιμήσει την λυκοσυμμάχια των Τούρκων, αλλά την κανονική των Αρμένιων).
Ουσιαστικά, η Τουρκιά, χρησιμοποίει (και χρηματοδοτεί) τις μουσουλμανικές μειονότητες στην περιοχή με «ισλαμικό προσανατολισμό», με σκοπό να τις χρησιμοποιήσει έναντι των εχθρών της (π.χ. σε Ελλάδα, Βουλγαρία, Βοσνία, Σερβία).
Για τον ίδιο λόγο, προωθεί εκατομμύρια λαθρομετανάστες στην Ευρώπη, προκειμένου τόσο να «ισλαμοποιήσει» σταδιακά πληθυσμιακά τις χώρες που τους κατευθύνει, να μπορέσει να εισάγει ισλαμιστές και τρομοκράτες σε αυτές (τάχα ως «προσφυγές»), αλλά και για να εκβιάζει τις χώρες της ΕΕ για ανταλλάγματα, αν δεν θέλουν να τους «αποστείλει πεσκέσι» εκατομμύρια προσφυγές στα εδάφη τους και αυτές να υποστούν τις συνέπειες της «εισδοχής» τους.
Όμως, όλα τα σχέδια του αυτά, τον φέρνουν σε μετωπική σύγκρουση, όχι μόνο με τις χώρες αυτές, αλλά ακόμα και με τις Μεγάλες δυνάμεις που στηρίζουν πολλές από αυτές (π.χ. τις ΗΠΑ και την Ρωσία).
Αυτό δεν προμηνύει και τα καλυτέρα σε σχέση με την συνέχεια του Ερντογανικού καθεστώτος, μιας και είναι γνωστό σε όλους, με πόση «ευγένεια» φέρνονται οι υπερδυνάμεις, σε όποιον πάει κόντρα στις ίδιες και στα αιτήματα τους.
Το τελευταίο δε «κατόρθωμα» του Ερντογάν στην γειτονία μας, είναι η ανακοίνωση του πως η χώρα του θέλει να γίνει πυρηνική δύναμη.
Δηλαδή, μία χώρα με έναν ανεξέλεγκτο κατά βάση ηγέτη στην Μέση Ανατολή, θέλει να αποκτήσει ατομικές βόμβες, και να τις χρησιμοποιεί κατά βούληση κατά των αντιπάλων του, είτε απειλώντας και εκβιάζοντας τες με την χρήση τους εναντίον τους, είτε υλοποιώντας την απειλή αυτή στην πράξη (ακόμα και αν αυτές είναι μεγάλες δυνάμεις, όπως οι ΗΠΑ και η Ρωσία).
Ουσιαστικά, ο Ερντογάν (που είναι πρακτικά αυτή την στιγμή δικτάτορας στην Τουρκία), επιθυμεί να γίνει ο «Κιμ Γιονγκ Ουν» της Μέσης Ανατολής.
Κάτι που είναι αμφίβολο, αν θα του επιτρέψουν ποτέ ΗΠΑ και Ρωσία, αφού είναι γνωστό τι έπαθαν χώρες της περιοχής που θέλησαν πριν δεκαετίες να γίνουν πυρηνικές δυνάμεις (είτε πραγματοποιήθηκαν πραξικοπήματα σε αυτές, είτε στρατιωτική εισβολή από δυτικές χώρες).
Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι η δημιουργία όποιας νέας πυρηνικής δύναμης στην Μέση Ανατολή, θα δημιουργήσει πρόβλημα ασφάλειας στο Ισραήλ στην περιοχή (ειδικά αν αυτά κατέχονται από εχθρική προς αυτό ή ανεξέλεγκτη δύναμη), που κατέχει για την ώρα το πυρηνικό μονοπώλιο σε αυτή (200 πυρηνικές βόμβες), και στηρίζεται στα πυρηνικά και στην συμμαχία του με τις ΗΠΑ κυρίως, για την επιβίωση του.
(Και όποιος θυμάται την ιστορία, το Ισραήλ βομβάρδισε το 1981 τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράκ του Σαντάμ, για να το αποτρέψει να γίνει πυρηνική δύναμη. Και πολλοί, αναμένουν να κάνει το ίδιο σήμερα και στο εχθρικό προς αυτό Ιράν).
Και μπορεί ο Ερντογάν, να γλίτωσε από το (στητό πιθανότατα) πραξικόπημα το 2016, με ανάλογο τρόπο που ο Γκορμπατσώφ γλίτωσε από το κομμουνιστικό πραξικόπημα του 1991 εναντίον του, αλλά ο ίδιος δεν θα πρέπει να ξεχνά, ότι στην Ρωσία, μετά τον δυτικόφιλο Γιέλτσιν, οι (πρώην κομμουνιστές) σιλοβίκι , επέστρεψαν μέσω του Πούτιν στην εξουσία.
Κάτι που σημαίνει, πως αντίστοιχα και στην Τουρκία, δεν αποκλείεται να επιστρέψουν με διάφορους τρόπους οι Κεμαλικοί στην εξουσία.
Γιατί, όσο ικανός και τυχερός να είναι κανείς (π.χ. ο Ερντογάν), δεν θα πρέπει ποτέ να ξεχνά το γνωστό ρητό που ισχύει πάντα και λέει: «μια του κλέφτη, δυο του κλεφτή, τρεις και η κακή του μοίρα».
(Είναι ευρύτερα γνωστό, πως οι μεταρρυθμίσεις, η ελευθέρια και η δημοκρατία, που είχε επιφέρει ο Γκορμπατσώφ, έκαναν τους πολίτες της ΕΣΣΔ να ζητήσουν την οριστική παύση της καταπίεσης τους από το κομμουνιστικό κόμμα, ενώ ταυτόχρονα ζητούσαν να παύσει και το μονοπώλιο του στην εξουσία.
Την ίδια στιγμή, πολλές εθνότητές της χώρας, ζητούσαν την ανεξαρτησία τους. Για τον λόγο αυτό, ανώτερα μέλη (και στελέχη) του κομμουνιστικού κόμματος, του στρατού και της KGB, φοβούμενα πως θα χάσουν τα προνόμια και την δύναμη τους, λόγω των πολιτικών του Γκορμπατσώφ, ενώ η χωρά θα διαλυθεί, λόγω της δημοκρατίας, αποφάσιζαν να κάνουν πραξικόπημα εναντίον του.
Αν και αρχικά επιτυχές, τελικά αυτό κατέρρευσε, όταν ο λαός βγήκε στους δρόμους, υπό την ηγεσία του Γιέλτσιν, έναντι του στρατού των πραξικοπηματιών, ενώ οι επίδοξοι πραξικοπηματίες, συνελήφθησαν, καθαιρέθηκαν και φυλακίστηκαν.
Το αποτυχημένο αυτό πραξικόπημα, θυμίζει σε πολύ μεγάλο βαθμό, το αποτυχημένο [ή στημένο] πραξικόπημα, κατά του Ερντογάν στην Τουρκία, τον Ιούλιο του 2016).
Δημοσίευση σχολίου