Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Συχνά ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας αναφέρεται στις ομιλίες του με περίσσιο σεβασμό στον εκλεγμένο πρόεδρο της κατοχικής δύναμης, Ταγίπ Ερντογάν, αποκαλύπτοντας μία «μεγάλη ελπίδα», την οποία διατηρεί ενδόμυχα από την εποχή προ του δημοψηφίσματος. Φαίνεται να πιστεύει ότι ο νέος «Σουλτάνος» της Τουρκίας -όπως τον αποκαλεί ο στενός κύκλος των ακραίων ισλαμιστών, που τον υπηρετούν πιστά- θα συναινέσει σε λύση του Κυπριακού.
Ειλικρινά, δεν μπορώ να αντιληφθώ τους λόγους, για τους οποίους ο κ. Αναστασιάδης πιστεύει πως ο Ερντογάν θα αποδεχθεί μία δίκαιη λύση, εκτός εάν συμβαίνουν πράγματα στο παρασκήνιο, που όλοι οι υπόλοιποι αγνοούμε. Διότι, ο νέος πρόεδρος και ο Αχμέτ Νταβούτογλου, υπουργός Εξωτερικών των «μηδενικών προβλημάτων» (που έγιναν μύρια) για την Τουρκία, έχουν δηλώσει επανηλειμμένα ότι γι’ αυτούς δεν υπάρχει η Κύπρος, όπως την βλέπουν όλες οι ξένες κυβερνήσεις, και πως το νησί αντιμετωπίζεται στο πλαίσιο της τουρκικής επεκτατικής πολιτικής, ότι δηλαδή ανήκει στη σφαίρα επιρροής της «Αυτοκρατορίας» τους.
Στο πλαίσιο αυτό, δεν δείχνουν καμία εκτίμηση για το σημερινό εκλεγμένο από το λαό πρόεδρο του νησιού, από τον οποίο –και δεν είναι μυστικό- αναμένουν να αποδεχθεί μία λύση στο πρότυπο του φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν, για να πάψει να είναι η Κύπρος πρόβλημα για την Τουρκία, αφού θα κυριαρχεί στον κατεχόμενο βορρά και θα ελέγχει τον «ελληνικό τομέα» στο νότο.
Τον περασμένο Μάιο, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε μία «από καρδιάς» κουβέντα με τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Τζόζεφ Μπάιντεν. Ξεκίνησε αυτή η συζήτηση τους από το σπίτι του κ. Αναστασιάδη στη Λεμεσό και συνεχίστηκε στη Λευκωσία. Μίλησαν ως να ήταν παλιοί φίλοι, οι οποίοι έχουν την ίδια αγωνία για την Κύπρο. Και επειδή μερικοί θα σπεύδουν να ειρωνευθούν, συνεχίζω να πιστεύω ότι ο κ. Μπάιντεν, με τον οποίο όλοι μας στην Αμερική «πάμε χρόνια πολλά πίσω» όταν πάλευε για την πατρίδα μας στη Γερουσία, παραμένει ένας μεγάλος φίλος της Κύπρου και των δικαιωμάτων των πολιτών της.
Στη συζήτηση αυτή, ο Αμερικανός αντιπρόεδρος, που εδώ και 15 μήνες είναι ο συνομιλητής του κ. Ερντογάν με δεδομένη την «απομάκρυνση» του προέδρου Ομπάμα από τον Τούρκο ηγέτη, φέρεται να εξέφρασε την πίστη ότι ο νέος πρόεδρος της Τουρκίας θα δείξει άλλο πρόσωπο για την Κύπρο μετά την εκλογή του. Είναι μία θέση που συντηρεί η αμερικανική γραφειοκρατία, και η οποία είναι λανθασμένη, διότι όλα τα δεδομένα που έχουν ενώπιον τους, δείχνουν ακριβώς το αντίθετο. Είναι βεβαίως ένα μεγάλο ζήτημα, εάν ο κ. Μπάιντεν πιστεύει ή όχι την ανάλυση των γραφειοκρατών του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, και είναι κάτι που θα φανεί στην πορεία. Πιστεύω ότι αυτή η 15μηνη συνδιαλλαγή του Αμερικανού αντιπροέδρου με τον κ. Ερντογάν, τον έχει κάνει πιό σοφό σε ότι αφορά τους σχεδιασμούς και τις διαθέσεις του «Σουλτάνου».
Από τη στιγμή, λοιπόν, που ονειρεύεται μία «νέα μεγάλη Τουρκία», και επειδή το μεγαλύτερο του επίτευγμα-στόχος είναι να ξεχάσουν οι Τούρκοι τον «πατερούλη» τους Κεμάλ Ατατούρκ, ο Ταγίπ Ερντογάν δεν θα κάνει καμία παραχώρηση για την Κύπρο, από την οποία δεν απειλείται, και οι πολιτικοί της αναζητούν ένα «πικρό συμβιβασμό», όπως ονομάζουν τη ρατσιστική διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, η οποία εξυπηρετεί μόνο τους μακροχρόνιους σχεδιασμούς της Αγκυρας για το νησί μας.
Ποιός μπορεί να εγγυηθεί ότι με τη λύση αυτή θα τελειώσουν τα βάσανα της Κύπρου και του λαού της; Ποιός μπορεί να εμπιστευθεί ένα ηγέτη, που στα τελευταία 12 χρόνια δεν έχει κάνει την παραμικρή υποχώρηση στις διαπραγματεύσεις; Ούτε ο κ. Μπάιντεν, ο οποίος κυριαρχείται από καλές προθέσεις για την Κύπρο και τους πολίτες της, μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά. Το γνωρίζει αυτό και ο κ. Αναστασιάδης και μάλιστα από πρώτο χέρι…
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: 14 Αυγούστου 1974… Την παραμονή εκείνου του αιματοβαμμένου Δεκαπενταύγουστου, χάσαμε και την Αμμόχωστο μαζί με το 40% σχεδόν του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οπως ακριβώς προέβλεπε ο χάρτης της 13ης Αυγούστου 1974, που παρέδωσαν οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες στον τότε υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χένρι Κίσιγκερ. Εδειχνε με ακρίβεια ο χάρτης τι θα συνέβαινε την επομένη… Είναι το μεγαλύτερο αποδεικτικό στοιχείο για την προδοσία, το οποίο ΔΕΝ τόλμησε κανείς και ποτέ να διαψεύσει. Οσα βιβλία και να γράψουν για το ρόλο του Χένρι Κίσιγκερ στο Κυπριακό, όσες απολογίες και να δώσουν γονατιστοί στους «σταθμάρχες» και στον πολιτικό αρχηγό των πραξικοπηματιών, όσες συγνώμες και αν εκστομίσουν για τις προηγούμενες (ορθές) θέσεις τους στα νέα αφεντικά τους, η αλήθεια είναι μόνο μία: ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Αμερικής φέρει όλη την ευθύνη για την τραγωδία της πατρίδας μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι η ευθύνη του Κίσιγκερ μετατίθεται στις κυβερνήσεις που ακολούθησαν ή στον αμερικανικό λαό, ο οποίος δείχνει μεγάλη αγάπη σε οτιδήποτε το ελληνικό. Ξεκαθαρισμένα πράγματα… Οσον αφορά το ΑΚΕΛ, ας πράξει όπως και τότε: να αναγκάσει τους οπαδούς του να γεμίσουν τα σπίτια τους και με το νέο βιβλίο, που «αποδεικνύει» ότι για το χουντικό πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή φταίει η αλήστου μνήμης «μαμά» Σοβιετική Ενωση… Ενα γερό ξύλο που σας χρειάζεται…
πηγή
Δημοσίευση σχολίου