Στις συμπληγάδες της συριακής κρίσης και του Κουρδικού βρίσκεται η κυβέρνηση Ερντογάν, κινδυνεύοντας πλέον να εμπλακεί σε μια πολεμική αναμέτρηση η οποία θα αποσταθεροποιήσει ολόκληρη την περιοχή και θα φουντώσει τις φωτιές που έχουν ήδη ανάψει στο εσωτερικό της Τουρκίας
Στις συμπληγάδες της συριακής κρίσης και του Κουρδικού βρίσκεται η κυβέρνηση Ερντογάν, κινδυνεύοντας πλέον να εμπλακεί σε μια πολεμική αναμέτρηση η οποία θα αποσταθεροποιήσει ολόκληρη την περιοχή και θα φουντώσει τις φωτιές που έχουν ήδη ανάψει στο εσωτερικό της Τουρκίας.
Ο Τ. Ερντογάν, τη στιγμή που προβάλλει διεθνώς την εικόνα της πανίσχυρης Τουρκίας, υφίσταται αμαχητί για δεύτερη φορά μέσα σε τρεις μήνες τις προσβλητικές προκλήσεις του καθεστώτος Ασαντ. Πρώτα ήταν η κατάρριψη του τουρκικού F16 τον Ιούνιο και τώρα τα πυρά πυροβολικού σε παραμεθόριο τουρκικό χωριό με θύματα αμάχους, αποκαλύπτοντας έτσι μια σταθερή προσπάθεια της Δαμασκού ή άλλων παραγόντων της περιοχής να εκβιάσουν τη στρατιωτική αντίδραση της Τουρκίας.
Ο Σύρος πρόεδρος δοκιμάζει σχεδόν εκ του ασφαλούς τις αντοχές της Τουρκίας γνωρίζοντας ότι κάθε άλλο παρά εύκολη επιλογή είναι για τον Τ. Ερντογάν η απάντηση στις προκλήσεις και η εμπλοκή της Τουρκίας σε μια διμερή σύρραξη.
Ο κ. Ασαντ μάλλον προσδοκά μια τέτοια εξέλιξη, καθώς εύκολα τότε θα μπορούσε να κατηγορήσει τους αντάρτες ως όργανα ενός εχθρικού γείτονα, που επιβουλεύεται την ακεραιότητα της Συρίας (ξυπνώντας τις μνήμες από την απώλεια της Αλεξανδρέττας), ενώ θα μπορούσε να ενεργοποιήσει και άλλα αντανακλαστικά στην περιοχή, καθώς το Ιράν και το Ιράκ δεν θα έμεναν αμέτοχα σε μια τουρκοσυριακή πολεμική εμπλοκή.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως για την ίδια την Τουρκία είναι ότι στον σχεδιασμό της Δύσης και των ΗΠΑ δεν περιλαμβάνεται προς το παρόν μια τέτοιου είδους στρατιωτική εμπλοκή, καθώς υπάρχει ο κίνδυνος ανεξέλεγκτης ανάφλεξης στην ευρύτερη περιοχή και κυρίως δεν φαίνεται να υπάρχει διάθεση για επιχειρησιακή υποστήριξη της Τουρκίας.
Οι ιδέες για Ζώνη Απαγόρευσης Πτήσεων ή επιβολή Νεκρής Ζώνης στη βόρεια Συρία αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα τόσο σε σχέση με τη διεθνή νομιμοποίησή τους, όσο και με την πρακτική εφαρμογή τους, καθώς απαιτούν στρατιωτικές δυνατότητες που δεν είναι προς το παρόν διαθέσιμες.
Ομως υπάρχει αντίδραση και από ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης που κινείται κοντά στους αλεβίτες αλλά και σε εκείνο που θεωρεί ότι η Τουρκία δεν πρέπει να εμφανισθεί σε Μ. Ανατολή και μουσουλμανικό κόσμο ως εκπρόσωπος και χωροφύλακας των ΗΠΑ και της Δύσης.
Η Τουρκία επίσης έχει να αντιμετωπίσει και την απόλυτη στάση της Ρωσίας εναντίον κάθε ιδέας στρατιωτικής εμπλοκής στη Συρία και δεν είναι τυχαία εξάλλου η ανακοίνωση του ρωσικού ΥΠΕΞ που καλούσε την... Τουρκία να δείξει αυτοσυγκράτηση. Ετσι ο κ. Ερντογάν περιορίζεται προς το παρόν σε διακηρύξεις περί της «θεωρίας του πολέμου» δηλώνοντας ότι δεν τον επιθυμεί και παρακολουθεί τις αναφορές των στρατηγών του βλέποντας καθημερινά να πριονίζεται το κύρος της μεγαλύτερης σε μέγεθος, μετά τις ΗΠΑ, στρατιωτικής μηχανής του ΝΑΤΟ.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου