9-9-2014
Εντονο ενδιαφέρον προκαλεί εκ νέου με το 21ο βιβλίο του με τίτλο «Παγκόσμια Τάξη», ο πάντα θαλερός 91χρονος πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χένρι Κίσινγκερ, υποστηρίζοντας ότι η ίδια η έννοια της τάξης –πυλώνας της σύγχρονης εποχής– έχει διασαλευθεί επικίνδυνα.
Σε αυτό το απόσταγμα σκέψης, ο Κίσινγκερ αντλεί μέχρι και από την πηγή της πανεπιστημιακής του σταδιοδρομίας, τη διδακτορική του διατριβή στο Χάρβαρντ πριν από εξήντα χρόνια, με θέμα την Ειρήνη της Βεστφαλίας το 1648, που έδωσε τέλος στον Τριακονταετή Πόλεμο, δημιουργώντας νέα παγκόσμια τάξη.
Στο πρόσφατο πόνημά του, ο Κίσινγκερ προειδοποιεί για τους κινδύνους του απομονωτισμού και του εθνοκεντρισμού, ως ανυπέρβλητα προσκόμματα στην ειρηνική συμβίωση μεταξύ κρατών με διαφορετικές προτεραιότητες. Ως αντίδοτο στο επικίνδυνο αυτό φαινόμενο, ο συγγραφέας και παραδοσιακός υπέρμαχος της ρεαλιστικής προσέγγισης στις διεθνείς σχέσεις, υποστηρίζει την άμεση ανάγκη για ενεργή εμπλοκή των ΗΠΑ στην αποκατάσταση της τάξης στον κόσμο.
Οι ευθύνες των ΗΠΑ
Βομβαρδίζοντας τον αναγνώστη με ιστορικές αναφορές, από τον καρδινάλιο Ρισελιέ μέχρι τον Μέτερνιχ και τον Βίσμαρκ, ο Κίσινγκερ εξηγεί πώς ο ίδιος πέτυχε να εκμεταλλευθεί το σύστημα αυτό, με μαεστρία που θα εξέπληττε ακόμη και τον ίδιο τον προαναφερθέντα Αυστριακό υπουργό. Αρνούμενος να υποταχθεί σε αξιακές ή ιδεολογικές επιταγές, ο Κίσινγκερ οδήγησε τις ΗΠΑ σε προσέγγιση με την ΕΣΣΔ και την Κίνα, προτού «παίξει» τη μία δύναμη κατά της άλλης, επιτυγχάνοντας την απεμπλοκή της Ουάσιγκτον από το Βιετνάμ.
Η αποτυχία του, όμως, να εντάξει τις αρχές του «αμερικανικού ιδεαλισμού» στις διπλωματικές του πρωτοβουλίες τού εξασφάλισε την εχθρότητα της Αριστεράς, αλλά και των φανατικά αντικομμουνιστών νεοσυντηρητικών. Συνειδητοποιώντας την αδυναμία του αυτή, ο Κίσινγκερ προτείνει στο τελευταίο του βιβλίο έναν «ανανεωμένο και σύγχρονο ιδεαλισμό», τον οποίο θεωρεί αναγκαίο για τη διαχείριση των κρίσεων στη Μέση Ανατολή. Για την ευκολία με την οποία οι τζιχαντιστές διέλυσαν το έθνος-κράτος στην προσπάθειά τους να πυροδοτήσουν παγκόσμιο ιερό πόλεμο, οι ΗΠΑ φέρουν σημαντική ευθύνη λόγω της ιδεολογικής εμμονής της κυβέρνησης Μπους για καθεστωτική αλλαγή και επιβολή δυτικών πολιτικών προτύπων σε Ιράκ, Αφγανιστάν και αλλού. «Η επιδίωξη επιβολής αμερικανικών πολιτικών αξιών μέσω στρατιωτικής κατοχής σε μέρη του κόσμου που δεν διέθεταν δημοκρατικές παραδόσεις, προσέδωσε στην αμερικανική αποστολή στο Ιράκ σισύφειο χαρακτήρα», γράφει ο Κίσινγκερ.
Στο βιβλίο του Κίσινγκερ έσπευσαν να ασκήσουν κριτική οι συνήθεις πολέμιοί του από τον χώρο της Αριστεράς. Σε εκτενές λιβελογράφημα στην ιστοσελίδα Motherjones.com, ο συντάκτης θυμίζει στον αναγνώστη τα κυριότερα «εγκλήματα» του Κίσινγκερ στη μακρά διπλωματική του σταδιοδρομία. Ο κατάλογος είναι μακρύς: Χιλή, Κύπρος, Αργεντινή, Ανατολικό Τιμόρ, Καμπότζη και Μπανγκλαντές είναι χώρες όπου οι θεωρίες του Κίσινγκερ περί ανάσχεσης του κομμουνιστικού κινδύνου και εδραίωσης της αμερικανικής επιρροής οδήγησαν σε ανείπωτες αιματοχυσίες, αφήνοντας πίσω τους ανθεκτικά ενδημικά προβλήματα.
Αλγεινή εντύπωση στον αρθρογράφο του Motherjones προκάλεσε η βιβλιοκριτική-παιάνας που συνέταξε για το βιβλίο του Κίσινγκερ η πρώην ΥΠΕΞ Χίλαρι Κλίντον. «Μια φορά κι έναν καιρό, η Χίλαρι Κλίντον διαδήλωνε κατά του πολέμου στο Βιετνάμ. Γνωρίζει πολύ καλά τι έπραξε ο Κίσινγκερ και τι εκπροσωπεί. Η κ. Κλίντον επιλέγει, αντίθετα, να τον επαινέσει, συμμετέχοντας σε μπαλέτο υποκρισίας, με στόχο ο Κίσινγκερ να εμφανισθεί ως αξιοσέβαστος παλαίμαχος πολιτικός», αναφέρει ο Ντέιβιντ Κορν στην ιστοσελίδα Motherjones.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου