Παρ΄ ό,τι τον περασμένο μήνα δημιουργήθηκαν κάποιες πρόσκαιρες ελπίδες ότι θα υπάρξει εκ νέου ανακίνηση του περίφημου έργου του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι που γνώριζαν καλά τα τεκταινόμενα είχαν μία και μοναδική βάσιμη προσδοκία προκειμένου το έργο να συνεχίσει να υφίσταται και να έχει προοπτική: την ανατροπή των πολιτικών συσχετισμών στη γειτονική Βουλγαρία ώστε να αποχωρήσει από την εξουσία η κυβέρνηση Μπορίσοφ, που είχε μπλοκάρει από το 2009 τη συμφωνία και το έργο. Ωστόσο οι πρόσφατες προεδρικές εκλογές στη γειτονική χώρα έδειξαν ότι το κόμμα GERB διατηρεί ακέραιες τις δυνάμεις του και ότι οι σοσιαλιστές που υπέγραψαν τη συμφωνία του 2007, απέχουν αρκετά από το να βρίσκονται σε τροχιά εξουσίας.
Κάπως έτσι φτάσαμε στη χθεσινή απόφαση του υπουργικού συμβουλίου της Βουλγαρίας, που αποφάσισε να θέσει τελεσίγραφο για τον κοινή συναινέσει τερματισμό της συμφωνίας του 2007 ειδάλλως σε διάστημα 12 μηνών και η Βουλγαρία δήλωσε την πρόθεσή της για αποχώρηση από το έργο.
Αξίζει να τονιστεί ότι ο αγωγός που θα έδινε μόνιμη και σταθερή διέξοδο για το ρωσικό πετρέλαιο προς τη Μεσόγειο, είχε αντιμετωπιστεί επιφυλακτικά από αρκετές πλευρές, όπως για παράδειγμα από την Ουάσιγκτον. Και αυτό παρά το ενδιαφέρον της Chevron να συμμετάσχει στον αγωγό, μεταφέροντας ποσότητες από το πετρέλαιο του Καζακστάν (η Chevron διαχειρίζεται τα κυριότερα κοιτάσματα της χώρας). Ωστόσο οι προτάσεις και οι διαβουλεύσεις που έγιναν στο παρελθόν ώστε να ενταχθεί και η Chevron στο κονσόρτιουμ του αγωγού δεν καρποφόρησαν, εξέλιξη που σύμφωνα με ορισμένες πλευρές μπορεί να έχει παίξει το ρόλο της για το ναυάγιο.
Υπό την έννοια αυτή, κάποιοι παρατηρητές θεωρούν ότι η εξέλιξη αυτή οδηγεί σε ευρύτερη αναδιάταξη του περίφημου «πόκερ» των ενεργειακών αγωγών, με σαφή υποχώρηση της ρωσικής επιρροής. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι υπό αμφισβήτηση τίθεται και ο αντίστοιχος ρωσικών συμφερόντων αγωγός φυσικού αερίου South Stream και ενισχύεται ο ρόλος του περίφημου νοτίου διαδρόμου, που περιλαμβάνει έργα ή σχέδια αγωγών αερίου όπως ο ITGI, o TAP, o Nabucco και ο SEEP. Βεβαίως στην περίπτωση του φυσικού αερίου, τα δεδομένα διαφοροποιούνται σημαντικά καθώς σε αντίθεση με το πετρέλαιο, στο φυσικό αέριο το μεγαλύτερο ποσοστό των διαθέσιμων πόρων βρίσκεται υπό τον έλεγχο της Ρωσίας, που θα συνεχίσει να είναι ο κύριος προμηθευτής της Ε.Ε. για πολλά ακόμη χρόνια.
Ιστορικό
1993: Ο οραματιστής του έργου κ. Ν. Γρηγοριάδης παρουσιάζει την ιδέα για την κατασκευή του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη.
Ιούνιος 1994: Υπογραφή δήλωσης προθέσεων των κυβερνήσεων Ελλάδας Βουλγαρίας
Δεκέμβριος 1994: Υπογραφή Μνημονίου Ελλάδας Ρωσίας
Ιούνιος 1995: Τριμερής Συνάντηση (Ρωσία – Ελλάδα – Βουλγαρία) εμπειρογνωμόνων και Υπογραφή νέου Μνημονίου.
Οκτώβριος 1997: Τριμερής Συνάντηση Εμπειρογνωμόνων. – Υπογραφή Πρωτοκόλλου για την προκήρυξη διεθνούς διαγωνισμού της μελέτης.
Φεβρουάριους 1998: Σύσταση Κοινοπραξίας ΔΕΠ-ΘΡΑΚΗ από την ΔΕΠ (25%) και Ομίλους Λάτση – Κοπελούζου (75%) με σκοπό την εκπόνηση της Μελέτης Σκοπιμότητας και Βασικού Σχεδιασμού του έργου Β/Α.
Μάιος 1998: Υπογραφή Μνημονίου σχετικά με την ίδρυση της εταιρείας Transbalkan Oil Pipeline Company.
Ιούλιος 2000: Υπογραφή Μνημονίου. Σύσταση της Τριμερούς Επιτροπής Εργασίας, πρόγραμμα δράσης και κανονισμός λειτουργίας.
Ιανουάριος 2001: Ολοκλήρωση της εκπόνησης του 2ου Στάδιου Μελέτης από την εταιρεία τεχνικών μελετών ILF.
Νοέμβριος 2004: Μονογραφή Μνημονίου Συνεργασίας μεταξύ των τριών μερών για την υποστήριξη και προώθηση του έργου.
Απρίλιος 2005: Υπογραφή του Μνημονίου Συνεργασίας για την προώθηση της κατασκευής του αγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, που υπογράφουν Δ. Σιούφας, V. Christenko και V. Tserovski.
Σεπτέμβριος 2006: Τριμερής συνάντηση κορυφής Πούτιν, Παρβάνοφ Καραμανλή. Συμφωνία των τριών ηγετών.
Φεβρουάριος 2007: Μονογράφεται το κείμενο της συμφωνίας στη Σόφια.
Μάρτιος 2007: Υπογραφή συμφωνίας στην Αθήνα, παρουσία Πούτιν και Καραμανλή.
Ιούλιος 2009: Η νέα βουλγαρική κυβέρνηση ανακοινώνει ότι προτίθεται να επαναδιαπραγματευτεί την υλοποίηση όλων των ρωσικών project στη χώρα, περιλαμβάνομένου και του Μπουργκάς.
Σεπτέμβριος 2009: Ο Γ. Παπανδρέου ως υποψήφιος πρωθυπουργός δηλώνει την πρόθεσή του για επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας για τον πετρελαιαγωγό.
Ιούνιος 2010: Η βουλγαρική κυβέρνηση απορρίπτει την περιβαλλοντική μελέτη, που γίνεται αποδεκτή τον Ιούλιο από την ελληνική πλευρά.
Νοέμβριος 2011: Δίνεται θετική αξιολόγηση στην περιβαλλοντική μελέτη από το βουλγαρικό υπουργείο περιβάλλοντος.
Δεκέμβριος 2011: Ανακοινώνεται η επίσημη αποχώρησή της Βουλγαρίας από το σχέδιο, προτείνοντας αμοιβαία υποχώρηση όλων των εταίρων (Βουλγαρίας, Ρωσίας, Ελλάδας). Σε περίπτωση που κάτι τέτοιο δεν συμβεί, η Βουλγαρία θα αποσυρθεί μετά την πάροδο δωδεκαμήνο.
Bασικά χαρακτηριστικά του project
* Mήκος 288 χλμ από το λιμάνι του Mπουργκάς στη Bουλγαρία, έως το λιμάνι της Aλεξανδρούπολης. 127 χλμ επί ελληνικού εδάφους και 161 χλμ επί βουλγαρικού εδάφους.
* Διάμετρος 36’’.
* Δυναμικότητα 35 εκατ. τόνοι πετρελαίου ετησίως, με δυναμικότητα επέκτασης σε 50 εκατ. τόνους ετησίως.
* Προϋπολογισμός έργου (σε τιμές 2005) 950 εκατ. ευρώ – 1 δισ. ευρώ για αγωγό δυναμικότητας 35 εκατ. τόνων ετησίως.
* Λιμενικές εγκαταστάσεις Aποθηκευτικοί χώροι συνολικής χωρητικότητας 650.000 κμ στο λιμάνι της Aλεξανδρούπολης και 450.000 κμ στο Mπουργκάς.
* Συνολική διαδρομή μεταφερόμενους πετρελαίου Aπό το λιμάνι του Nοβοροσίσκ στη Mαύρη θάλασσα, στο λιμάνι του Mπουργκάς και από εκεί στην Aλεξανδρούπολη.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου