Βρετανικό αίτημα για ενεργό συμμετοχή της Πολεμικής Αεροπορίας στη Λιβύη

<center><img alt="" class="alignleft size-medium wp-image-10116" height="272" src="http://www.strategyreport.gr/wp-content/uploads/2011/04/AJlof-300x204.jpg" title="AJlof" width="400" /></center><br /> Διερευνητική προσέγγιση στην ελληνική κυβέρνηση για να συνεισφέρει αεροπορικές δυνάμεις στους βομβαρδισμούς της Λιβύης κατέθεσε κατά τη διάρκεια της Μεγάλης εβδομάδας το Λονδίνο. Σύμφωνα με πληροφορίες του <i>Βήματος</i>, η Αθήνα είπε όχι στο αίτημα του Βρετανού πρωθυπουργού David Cameron φέρεται να επικοινώνησε για το θέμα αυτό με τον Γ. Παπανδρέου. Η οριστική αρνητική απάντηση της Αθήνας δόθηκε από το υπουργείο Εθνικής Αμυνας. Υπενθυμίζεται ότι όταν συζητείτο στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, αλλά και από τη «συμμαχία των προθύμων», η επιβολή Zώνης Aπαγόρευσης Πτήσεων στη Λιβύη βάσει και του Ψηφίσματος 1973 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών είχε αρχικά εξεταστεί από τους επιτελείς του ΓΕΕΘΑ το ενδεχόμενο να προσφερθούν στην Ατλαντική Συμμαχία τέσσερα μαχητικά αεροσκάφη F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας.<br /> Ωστόσο, η προσφορά αυτή δεν έγινε τελικά. Η Αθήνα έκρινε ότι η σύγχυση αναφορικά με το ποιος θα έχει τη διοίκηση και τον έλεγχο (command and control) της επιχείρησης δεν της παρείχε την απαραίτητη κάλυψη, ενώ η συμμετοχή της χώρας μας σε καθαρά στρατιωτικές επιχειρήσεις θα μπορούσε να δημιουργήσει πολιτικές περιπλοκές ή και έντονες αντιδράσεις στο εσωτερικό. Παράλληλα όμως, αποφασίστηκε να παρασχεθούν τρεις αεροπορικές βάσεις σε ελληνικό έδαφος (Σούδα, Αραξος, Ανδραβίδα) ως διευκολύνσεις, καθώς επίσης ένα ιπτάμενο ραντάρ τύπου EMB-145 AEW&C και μία φρεγάτα του Πολεμικού Ναυτικού.<br /> Διπλωματικές και στρατιωτικές πηγές τονίζουν ότι η στροφή της Βρετανίας προς την Ελλάδα για να ζητήσει αεροπορικές δυνάμεις ώστε να αυξηθούν οι επιθέσεις εναντίον στόχων του καθεστώτος Καντάφι δείχνει ότι το Λονδίνο και το Παρίσι αναζητούν εναγωνίως να καλύψουν το κενό που έχει προκαλέσει η απόσυρση των αμερικανικών μαχητικών από τους βομβαρδισμούς. Ηδη άλλωστε, στους κόλπους των συμμετεχόντων στην επιχείρηση «Unified Protector» έχουν αρχίσει να εμφανίζονται τριβές, καθώς μόνο έξι ευρωπαϊκές χώρες – μέλη του ΝΑΤΟ προσφέρουν αυτή τη στιγμή αεροπορικές δυνάμεις κρούσης εναντίον του Καντάφι: η Βρετανία, η Γαλλία, ο Καναδάς, το Βέλγιο, η Δανία και η Νορβηγία.<br /> <br /> <div style="color: blue;"><a href="http://www.strategyreport.gr/">ΠΗΓΗ</a></div>

Βρετανικό αίτημα για ενεργό συμμετοχή της Πολεμικής Αεροπορίας στη Λιβύη

Διερευνητική προσέγγιση στην ελληνική κυβέρνηση για να συνεισφέρει αεροπορικές δυνάμεις στους βομβαρδισμούς της Λιβύης κατέθεσε κατά τη ...

Διαβάστε την συνέχεια

Κύπρος 1954-74: οι ευθύνες και των άλλων

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://nationalpride.files.wordpress.com/2010/07/aockeryneia20july74.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="262" src="http://nationalpride.files.wordpress.com/2010/07/aockeryneia20july74.jpg" width="400" /></a></div>Toυ Θεοδωρου Kουλουμπη*<br /> Σε πρόσφατο άρθρο μου στην Καθημερινή (17/4) απαρίθμησα εννέα λάθη που διαπράχθηκαν από τις ηγεσίες Αθήνας και Λευκωσίας στην εικοσαετία 1954-74. Πρότεινα ότι αν αυτά είχαν αποφευχθεί θα άλλαζαν προς το καλύτερο την τραγική μοίρα της Κύπρου (την τουρκική εισβολή και κατοχή που συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας). Τα λάθη μας θα μπορούσαν να συνοψιστούν σε τρία επίπεδα: 1. Κακή ανάγνωση του συσχετισμού δυνάμεων της περιοχής και ευρύτερα. 2. Αμφιθυμία ανάμεσα σε δύο αλληλοαναιρούμενους στόχους στο αίτημα της αυτοδιάθεσης της Κύπρου – ένωση και ανεξαρτησία. 3. Πολιτική εκμετάλλευση, για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης στους δύο πυλώνες του Ελληνισμού, ενός άκρως συγκινησιακού εθνικού θέματος. Εκλεισα το άρθρο μου γράφοντας ότι «... η θλιβερή αποτίμηση των λαθών μας δεν πρέπει, προς Θεού, να δημιουργήσει την εντύπωση ότι η Αθήνα και η Λευκωσία διεκδικούν (από μόνες τους) τα πρωτεία στην κλίμακα ευθυνών για την κυπριακή τραγωδία».<br /> <br /> Η Τουρκία έχει ίσως το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης, διότι από τη δεκαετία του 1950 εφάρμοσε μια αλυσιδωτή πολιτική προσχεδιασμένης αδιαλλαξίας με στόχο τη διχοτόμηση της Μεγαλονήσου. Επιδίωξε δυσανάλογα δικαιώματα για την τουρκοκυπριακή μειονότητα του 18% που ποτέ δεν διανοήθηκε να προσφέρει στους μειονοτικούς Κούρδους - που αποτελούσαν και αποτελούν τουλάχιστον το 20% του συνολικού πληθυσμού του τουρκικού κράτους. Το 1974 η Αγκυρα, με «οργουελική» προπαγανδιστική τεχνοτροπία, βάφτισε την εισβολή της στην Κύπρο «επιχείρηση ειρήνης» και αποκάλεσε τον ξεριζωμό του συνόλου σχεδόν των Ελληνοκυπρίων από τα Κατεχόμενα «ανταλλαγή πληθυσμών». Η τουρκική κατοχή της βόρειας Κύπρου διατηρείται μέχρι σήμερα, παρά τις δεκάδες των καταδικαστικών ψηφισμάτων και αποφάσεων του ΟΗΕ, με προφανή την τουρκική πρόθεση παγίωσης του προϊόντος της βίας και της δημιουργίας τετελεσμένων γεγονότων.<br /> <br /> Η Βρετανία διεκδικεί επίσης τεράστιο μερίδιο ευθύνης για την απεγνωσμένη της προσπάθεια να διατηρήσει το αποικιακό καθεστώς στη δεκαετία του 1950, καλλιεργώντας έγκαιρα και έντεχνα την ελληνοτουρκική αντιπαράθεση ανάμεσα στις δύο κοινότητες και τις δύο «μητέρες πατρίδες». Μετά την ανακήρυξη του κυπριακού κράτους το 1960, η Βρετανία λειτούργησε περισσότερο ως εγγυήτρια δύναμη των βρετανικών βάσεων παρά της ανεξαρτησίας και συνταγματικής ομαλότητας της Κύπρου. Η απραξία της (benign neglect) απέναντι στο πραξικόπημα του Ιωαννίδη και στην τουρκική εισβολή της κυβέρνησης Ετσεβίτ/Ερμπακάν τη φορτώνει και αυτή με σοβαρές ευθύνες για τα αιματηρά γεγονότα του Ιουλίου/Αυγούστου 1974.<br /> <br /> Οι ΗΠΑ έχουν επίσης μεγάλο ποσοστό ευθύνης για το Κυπριακό από το 1964 και μετά, που πήραν τα ηνία των δυτικών χειρισμών στο νησί. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση Τζόνσον, μετά τα αιματηρά γεγονότα του Δεκεμβρίου 1963, προσπάθησε να επιβάλει τα εναλλακτικά σχέδια Ατσεσον που θα οδηγούσαν στην κατάργηση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Στην Αθήνα τα σχέδια αυτά παρουσιάζονταν με τη μορφή της Ενωσης και στην Αγκυρα με τη μορφή της Διχοτόμησης. Οπωσδήποτε, φτάνουμε στο αποκορύφωμα των αμερικανικών ευθυνών με τους μακιαβελικούς χειρισμούς του Χένρι Κίσινγκερ την άνοιξη και το καλοκαίρι του 1974. Τα κίνητρα που οδήγησαν τον γνωστό καθηγητή/διπλωμάτη να δώσει το πράσινο φως στα σχέδια του Ιωαννίδη για τη βίαιη ανατροπή του Μακαρίου είναι μεγίστης σημασίας ερώτημα που θα πρέπει να διερευνήσουν και να ερμηνεύσουν οι ιστορικοί του μέλλοντος. Μάλλον ο Αμερικανός διπλωμάτης (που είχε ως πρότυπο τον Κλέμενς Μέτερνιχ) φανταζόταν ότι μια περιορισμένης κλίμακας ελληνοτουρκική αντιπαράθεση στην Κύπρο θα του έδινε την ευκαιρία να παίξει τον ρόλο του από μηχανής θεού.<br /> <br /> Τέλος, μεμπτή πρέπει να θεωρηθεί και η συμπεριφορά της πρώην Σοβιετικής Ενωσης, που συστηματικά καλλιέργησε ψευδαισθήσεις στον Μακάριο, καθώς και σε ορισμένους κύκλους της Αθήνας, ότι μια τουρκική εισβολή στην Κύπρο θα αντιμετώπιζε έντονη σοβιετική στρατιωτική απάντηση. Ακόμη και ένας πρωτοετής φοιτητής των Διεθνών Σχέσεων σίγουρα αντιλαμβάνεται ότι η Σοβιετική Ενωση κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου θα αποκόμιζε μεγάλα κέρδη από τη συνεχιζόμενη διαμάχη δύο σημαντικών εταίρων που θα παρέλυε τη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ.<br /> <br /> Σωστά, αν και κάπως αργά, οι ελληνικές και κυπριακές κυβερνήσεις εγκατέλειψαν το διχαστικό δόγμα του «εθνικού κέντρου» και υιοθέτησαν την αρχή του «η Κύπρος αποφασίζει (για το περιεχόμενο σχεδίου λύσης του Κυπριακού) και η Ελλάδα συμπαρίσταται». Κορυφαία στιγμή στην ιστορία της Κύπρου αποτελούν η ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στην Ευρωζώνη. Στο πλαίσιο μιας ευρωπαϊκής Κύπρου θα πρέπει να βρεθεί μια δίκαιη και λειτουργική λύση για την επανένωση του τόσο ταλαιπωρημένου αυτού κράτους.<br /> <br /> <b>*Ο κ. Θεόδωρος Κουλουμπής είναι ομότιμος καθηγητής Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Αθηνών. couloumbis@msn. com</b><br /> <div style="color: blue;"><a href="http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_30/04/2011_440585">ΠΗΓΗ</a></div>

Κύπρος 1954-74: οι ευθύνες και των άλλων

Toυ Θεοδωρου Kουλουμπη* Σε πρόσφατο άρθρο μου στην Καθημερινή (17/4) απαρίθμησα εννέα λάθη που διαπράχθηκαν από τις ηγεσίες Αθήνας και Λευκ...

Διαβάστε την συνέχεια

Φόβοι για «φούσκα» και στη Τουρκία – Η τουρκική κεντρική τράπεζα προειδοποιεί

<center><img alt="" class="aligncenter size-large wp-image-14331" height="295" src="http://gdailynews.files.wordpress.com/2011/04/1b8af35b7c284e35c5f09953b7a45393.jpg?w=700&h=517" title="1B8AF35B7C284E35C5F09953B7A45393" width="400" /></center><br /> <div align="left">Την ώρα που ο πρωθυπουργός της Τουρκίας κ. Ταγίπ Ερντογάν ανακοίνωνε το φιλόδοξο σχέδιο δημιουργίας μιας διώρυγας μήκους 45 χιλιομέτρων, πλάτους 150 μέτρων και βάθους 25 μέτρων, που θα ενώνει τη Μαύρη Θάλασσα με τη θάλασσα του Μαρμαρά στην Κωνσταντινούπολη, στη διεθνή κοινότητα επανέρχονταν οι φόβοι για πιθανό οικονομικό κραχ λόγω της συνεχούς «υπερθέρμανσης» της τουρκικής οικονομίας.</div><div align="left">Μετά την κατάρρευση των τραπεζών το 2001, τα τελευταία χρόνια η τουρκική οικονομία σταδιακά ανακάμπτει και πέρσι έφτασε να καταστεί 17η μεγαλύτερη οικονομία στο κόσμο. Η αξιοπρόσεκτη αυτή επίδοση του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης έβαλε την Τουρκία στους G20. Δηλαδή στο κλαμπ των 20μεγαλύτερων οικονομιών του πλανήτη, το οποίο πλέον θεωρείται το πραγματικό φόρουμ των ισχυρών χορών όπου λαμβάνονται οι στρατηγικές αποφάσεις για το μέλλον της παγκόσμιας οικονομίας.</div><div align="left"><span id="more-14330"></span></div><div align="left">Η τουρκική οικονομία έχει αποκτήσει δυναμισμό, οι τουρκικές επιχειρήσεις γίνονται εξωστρεφείς και αναπτύσσονται με ταχείς ρυθμούς χάρη στο φθηνό εργατικό δυναμικό. Ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας της γείτονος είναι κυριολεκτικά «τρελός» και για το 2011 ενδέχεται να κλείσει στο 9%, πλησιάζοντος το απίστευτο ποσοστό ανάπτυξης που καταγράφει η κινέζικη οικονομία. Κι όμως, παρά το γεγονός ότι το κατά κεφαλήν εισόδημα κάθε Τούρκου φτάνει μόνο στο 1 /3 του ελληνικού κατά κεφαλήν Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, ξένοι αναλυτές διαβλέπουν το ενδεχόμενο απότομης πτώσης για την καλπάζουσα τουρκική οικονομία.</div><div align="left">Από πού προέρχεται ο κίνδυνος; Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, το πρόβλημα για την Τουρκία μπορεί να δημιουργηθεί από τη ραγδαία ανάπτυξη της οικονομίας, η οποία ακολουθείται από την κατακόρυφη αύξηση της κατανάλωσης και της πιστωτικής επέκτασης στη γειτονική χώρα.</div><div align="left">Οι τουρκικές τράπεζες τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Το γεγονός αυτό αποδεικνύεται από το ρυθμό χορήγησης δανείων που φαίνεται να αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο. Τα τουρκικά πιστωτικά ιδρύματα έχουν βρει κάποιους «δημιουργικούς» τρόπους για να χρηματοδοτούν τους υποψήφιους πελάτες τους. Ήτοι, η έγκριση για καταναλωτικά δάνεια σε όσους Τούρκους το επιθυμούν γίνεται πλέον με ταχείες διαδικασίες. Οι εγκρίσεις δίνονται σχεδόν ανεξαιρέτως με SMS που αποστέλλονται μαζικά, μέσω κωδικοποιημένων τηλεφωνικών μηνυμάτων, ακόμη και με ειδοποιήσεις σε όσους κάνουν αναλήψεις χρημάτων από αυτόματα τραπεζικά μηχανήματα ότι στη διάθεσή τους βρίσκεται καταναλωτικό δάνειο το οποίο έχει ήδη εγκριθεί.</div><div align="left">Σύμφωνα με έρευνα της Standard Unlu μιας τράπεζας επενδύσεων με έδρα την Κωνσταντινούπολη, η οποία δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «New York Times», από το 2005 μέχρι το 2008 τα προσωπικά δάνεια αυξάνονταν σε ποσοστό 61% ετησίως και μόνο το 2010 αυξήθηκαν κατά ακόμη 42%. </div><div align="left">Μόλις ένας καταναλωτής λάβει ένα μήνυμα από την τράπεζα ότι έχει τις προϋποθέσεις για να λάβει καταναλωτικό δάνειο, ή έστω ενημερωθεί με μια απλή υπόμνηση από το AΤM ότι το δάνειο του έχει εγκριθεί, το μόνο που χρειάζεται προκειμένου να πάρει τα μετρητά είναι μια επίσκεψη στο υποκατάστημα της Τράπεζάς του. Οικονομικοί αναλυτές και τραπεζικά στελέχη υποστηρίζουν πως η εκρηκτική αύξηση των καταναλωτικών δανείων έχει τροφοδοτήσει μια ανησυχητική αύξηση του δημοσιονομικού ελλείμματος της Τουρκίας, το οποίο υπολογίζεται να κλείσει στο τέλος του 2011 σε ποσοστό 8% του συνολικού ΑΕΠ.</div><div align="left"><b>Σε επιφυλακή η Κεντρική Τράπεζα της Τουρκίας – Προειδοποιήσεις στους Τραπεζίτες. </b></div><div align="left">Η εξήγηση για τη στροφή των Τούρκων στο εύκολο χρήμα που τους προσφέρεται μέσα από τον τραπεζικό δανεισμό είναι ότι μετατρέπονται σιγά-σιγά σε αδηφάγους καταναλωτές. Και μπορεί η πρόσφατη αύξηση των επιτοκίων (η οποία πυροδοτήθηκε από την απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να αυξήσει στο 1,25% το βασικό επιτόκιο) να έκανε τον δανεισμό λίγο ακριβότερο, ωστόσο η εύκολη πρόσβαση μεγάλων ομάδων του τουρκικού πληθυσμού στα προσωπικά καταναλωτικά προϊόντα μάλλον ανοίγει την όρεξη των Τούρκων να δανειστούν για να ξοδέψουν περισσότερα.</div><div align="left">Και μπορεί ο υψηλός δανεισμός να αντικατοπτρίζει τη δυναμικά αναπτυσσόμενη τουρκική οικονομία, δημιουργεί όμως σοβαρούς κινδύνους «υπερθέρμανσης» που ενδέχεται να αποτελέσουν τη μαγιά για μια νέα οικονομική κρίση. Η Κεντρική Τράπεζα της Τουρκίας, αντιλαμβανόμενη τις επιθετικές διαθέσεις των ιδιωτικών τραπεζών να αυξήσουν την πιστωτική τους επέκταση, τα μερίδια τους και τελικώς την κερδοφορία τους, έχει αυξήσει το επίπεδο των καταθέσεων που οι τράπεζες πρέπει να διατηρούν υποχρεωτικά στα θησαυροφυλάκια τους. Με την πρακτική αυτή, στην πραγματικότητα έχει βάλει πλαφόν το ποσό που οι ιδιωτικές τράπεζες έχουν στη διάθεσή τους για να δανείσουν στους καταναλωτές.</div><div align="left">Σε δημόσιες τοποθετήσεις τους το τελευταίο διάστημα, Τούρκοι υπουργοί στέλνουν το μήνυμα στις διοικήσεις των τραπεζών ότι η κυβέρνηση δεν επιθυμεί να λάβει μέτρα αστυνομικού χαρακτήρα για να περιοριστεί η χορήγηση δανείων. Κι όταν μια τουρκική κυβέρνηση μιλά για μέτρα αστυνομικού χαρακτήρα, όλοι αποκωδικοποιούν την προειδοποίηση που αποστέλλεται εμμέσως.</div><div align="left">Το πρόβλημα όμως πλέον είναι ότι δεν είναι μόνο οι τραπεζίτες που διεκδικούν πελάτες, αλλά κυρίως οι πολίτες της Τουρκίας που εθίζονται στην κατανάλωση και είναι διατεθειμένοι να πληρώνουν μέχρι και 150.000 δολάρια για τα καλύτερα μοντέλα αυτοκινήτων Audi ή BMW, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι τα μισά από τα χρήματα που θα καταβάλλουν είναι φόροι.</div><div align="left">Διότι, όπως μπορούν, γα βεβαιώσουν πολλοί Έλληνες που σήμερα δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τα δάνεια τους, κάποιες εποχές η κατανάλωση καθίσταται συνώνυμη της ίδιας της ζωής.</div><div align="left"><b>Του Μάκη Πολλάτου</b><br /> <b>Εφημερίδα: ΘΕΜΑ</b></div><br /> <div style="color: blue;"><a href="http://gdailynews.wordpress.com/">ΠΗΓΗ</a></div>

Φόβοι για «φούσκα» και στη Τουρκία – Η τουρκική κεντρική τράπεζα προειδοποιεί

Την ώρα που ο πρωθυπουργός της Τουρκίας κ. Ταγίπ Ερντογάν ανακοίνωνε το φιλόδοξο σχέδιο δημιουργίας μιας διώρυγας μήκους 45 χιλιομέτρων, ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι Κούρδοι πολώνουν το προεκλογικό κλίμα.

<center><img alt="" class="aligncenter size-large wp-image-14297" height="262" src="http://gdailynews.files.wordpress.com/2011/04/kurds.jpg?w=700&h=460" title="kurds" width="400" /></center><br /> <div align="left">Σε κρίσιμο παράγοντα των τουρκικών βουλευτικών εκλογών εξελίσσεται το Κουρδικό, προμηνύοντας μια τεταμένη προεκλογική περίοδο, με το φιλοκουρδικό Κόμμα Ειρήνης και Δημοκρατίας (BDP) να εμφανίζεται να προωθεί μια στρατηγική έντασης, με στόχο να κερδίσει τη συμπάθεια της κοινής γνώμης όσον αφορά τα κουρδικά δικαιώματα.</div><div align="left">Οι ηχηρές διαδηλώσεις των Κούρδων συνεχίστηκαν στις νοτιανατολικές και στις δυτικές επαρχίες και, μετά τη δεύτερη απόφαση του Ανώτατου Εκλογικού Συμβουλίου (YSK), να επιτρέψει σε έξι από τους επτά υποψήφιους που υποστηρίζονται από το Κόμμα Ειρήνης και Δημοκρατίας (BDP) να συμμετάσχει στις εκλογές. Η πρώτη απόφαση του YSK, που προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων από ολόκληρο το πολιτικό φάσμα, απαγόρευε σε όλους τους υποψηφίους να κατέβουν στις εκλογές, γιατί έχουν προηγούμενες καταδίκες για σχέσεις με το ΡΚΚ.</div><div align="left"><span id="more-14296"></span></div><div align="left">Την κουρδική μειονότητα σαφώς και προβληματίζει η αναλγησία των τουρκικών νόμων, που είναι σχεδιασμένοι, για να προασπίζουν την κρατική εξουσία και τον έλεγχο της κοινωνίας από το κράτος. Οι εκπρόσωποί της είναι φυσιολογικό να μην εμπιστεύονται το τουρκικό κράτος, το κυβερνών ισλαμικό Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) και το νέο δημοκρατικό προσωπείο του αντιπολιτευτικού Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP). Όμως μια πολιτική πόλωσης και έντασης από το BDP δίνει τροφή στους εθνικιστικούς κύκλους και στο στρατιωτικό κατεστημένο να παρουσιάσουν τους Κούρδους ως παράγοντα αποσταθεροποίησης του κράτους.</div><div align="left">Ένας μεγάλος αριθμός Κούρδων πολιτικών, ανάμεσα τους και δήμαρχοι, οι οποίοι πρόσκεινται στο BDP, έχουν συλληφθεί από το 2009, όταν άρχισαν οι έρευνες για την οργάνωση Κοινότητες του Κουρδιστάν/ Τουρκικό Συμβούλιο (KCK/TM), που φέρονταν να έχει σχέσεις με το ΡΚΚ. Οι αντιτρομοκρατικές δυνάμεις σε μια πρόσφατη επιδρομή τους συνέλαβαν και ανέκριναν τριάντα πέντε άτομα, συμπεριλαμβανομένου και του προέδρου της τοπικής οργάνωσης του BDP στο Χακάρι.</div><div align="left">Το Κόμμα Ειρήνης και Δημοκρατίας οπό μόνο του δεν μπορεί να σηκώσει το Κουρδικό στους ώμους του και αναγκαστικά πρέπει να συμπλεύσει με το ΡΚΚ, που σε καμία περίπτωση δεν θέλει να χάσει τα ερείσματα του και τον ηγέτη σύμβολο Οτσαλάν, ο οποίος συνεχίζει να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη λήψη αποφάσεων. Το BDP και οι Κούρδοι εθνικιστές φαίνεται, σύμφωνα με την εφημερίδα «Zaman», ότι έχουν βρει διάφορους τρόπους, για να προωθήσουν τους στόχους τους μέχρι τις εκλογές. Σε αυτό το πλαίσιο θεωρείται ότι εντάσσεται και η στρατηγική των επιθέσεων εναντίον αστυνομικών μονάδων, που «εγκαινίασε» ο Οτσαλάν. Παράλληλα, τα παραρτήματα του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης στις νοτιανατολικές επαρχίες θα μπορούσαν να γίνουν στόχος των υποστηρικτών τoυ BDP, διότι αποτελεί τον μεγαλύτερο αντίπαλο του, ενώ το BDP θεωρεί ότι στις δυτικές επαρχίες, ιδιαίτερα στην Κωνσταντινούπολη, χρειάζεται απεγνωσμένα τη διατήρηση της έντασης_, για να σταθεροποιήσει τις κουρδικές ψήφους. Έχει αποδειχθεί ότι το Κουρδικό αποτελεί ένα από τα βαρόμετρα διαμόρφωσης της τουρκικής πολιτικής και εξαρτάται από το τρίπτυχο κυβέρνηση στρατός ΡΚΚ.</div><div align="left"><b>Γιώργος Πρωτόπαππας</b><br /> <b>ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΠΕΝΔΥΤΗ</b></div><br /> <div style="color: blue;"><a href="http://gdailynews.wordpress.com/">ΠΗΓΗ</a></div>

Οι Κούρδοι πολώνουν το προεκλογικό κλίμα.

Σε κρίσιμο παράγοντα των τουρκικών βουλευτικών εκλογών εξελίσσεται το Κουρδικό, προμηνύοντας μια τεταμένη προεκλογική περίοδο, με το φιλο...

Διαβάστε την συνέχεια

Νέα τηλεφωνική επικοινωνία Γ. Παπανδρέου με Μαχμουντί χωρίς αποτέλεσμα

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.skai.gr/files/temp/44F4C34001C6C913F47F99C6D70BD636.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="247" src="http://www.skai.gr/files/temp/44F4C34001C6C913F47F99C6D70BD636.jpg" width="400" /></a></div>Νέα τηλεφωνική επικοινωνία είχε ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου με τον Λίβυο ομόλογό του Αλ Μπαγντάντι Αλ Μαχμούντι, στο πλαίσιο των προσπαθειών της Ελλάδας για την έναρξη μιας πολιτικής διαδικασίας στη Λιβύη.<br /> <br /> Ο κ. Παπανδρέου επανέλαβε στον κ. Αλ Μαχμούντι την ανάγκη για άμεση κατάπαυση του πυρός και για την πλήρη εφαρμογή των αποφάσεων του Συμβουλίου του ΟΗΕ, χωρίς να λάβει κανενός είδους διαβεβαίωση ότι η τρίπολη θα συμμορφωθεί. Αντίθετα ο Λίβυος πρωθυπουργός επέμεινε στην αναστολή όλων των στρατιωτικών επιχειρήσεων της Συμμαχίας.<br /> <br /> “Κέρδη Καντάφι”<br /> <br /> Τον έλεγχο της πόλης Κούφρα πήραν οι δυνάμεις του Καντάφι, όπως μετέδωσε η κρατική τηλεόραση της Λιβύης, επικαλούμενη δηλώσεις στρατιωτικού εκπροσώπου. Σύμφωνα με το Reuters, μέχρι στιγμής δεν υπάρχει ανεξάρτητη επιβεβαίωση της πληροφορίας αυτής. Ωστόσο, όπως μετέδωσε το Γαλλικό Πρακτορείο ένοπλος των αντικαθεστωτικών επιβεβαίωσε ότι οι δυνάμεις του Καντάφι πήραν τον έλεγχο της Κούφρα.<br /> <br /> «Περίπου εξήντα 4X4, με περίπου 250 λίβυους στρατιώτες, έφτασαν στην Κούφρα», δήλωσε και πρόσθεσε ότι οι αντικαθεστωτικοί αποσύρθηκαν αφού «προέβαλλαν μικρή αντίσταση». Σύμφωνα με τον ίδιο, οι δυνάμεις του Καντάφι «ελέγχουν τώρα τα τρία τέταρτα της πόλης», ενώ δεν υπάρχουν θύματα από την άφιξη των δυνάμεων του Λίβυου ηγέτη.<br /> <br /> Διαδήλωση υπέρ Καντάφι<br /> <br /> Συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την Νατοϊκή επίθεση στη Λιβύη, πραγματοποίησαν το απόγευμα έξω από τα γραφεία του ΟΗΕ στο Ψυχικό Λίβυοι φοιτητές που σπουδάζουν στην Ελλάδα. Οι συγκεντρωμένοι φώναξαν συνθήματα υπέρ του Μουάμαρ Καντάφι, κρατώντας φωτογραφίες του αλλά και πανώ που έγραφαν «Ο Θεός, ο Μουάμαρ και η Λιβύη μόνο» και «όχι στην ξένη επέμβαση, όχι στον διαχωρισμό της Λιβύης».<br /> <br /> Τρεις αντικαθεστωτικοί Λίβυοι, με την χρήση τηλεβόα εναντιώθηκαν στους συγκεντρωμένους, φωνάζοντας συνθήματα κατά του Καντάφι, αλλά η αστυνομία τους απομάκρυνε διακριτικά. Η αστυνομία μάλιστα απέκλεισε για λίγη ώρα την οδό Χαριτωνίδου, κάθετη στην Μεσογείων και την οδό Ταπαγιέρα όπου βρίσκονται τα γραφεία του ΟΗΕ.<br /> <br /> <a href="http://e-dragoumanos.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Νέα τηλεφωνική επικοινωνία Γ. Παπανδρέου με Μαχμουντί χωρίς αποτέλεσμα

Νέα τηλεφωνική επικοινωνία είχε ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου με τον Λίβυο ομόλογό του Αλ Μπαγντάντι Αλ Μαχμούντι, στο πλαίσιο των προσπ...

Διαβάστε την συνέχεια

O TOYΡΚΟΦΩΝΟΣ ΤΥΠΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΗ ΘΡΑΚΗ ΜΑΣ!!!

<center><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUOh_hDZ_6fICdQY8iYX7tCpoy0VeE6TtV2WKRZm88ZukPJSPOP2CUBzQhOLVOP1tOYTShnAIUM_LB3ol6aS1wTkjK2n_XkkY2n3zOh7M3fyxCf_Qw55XuQaxKtt8DeTBhWsi1Gt2pUEY/s400/%25CE%25A0%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%259E%25CE%2595%25CE%259D%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259F.JPG" width="400" /></center><br /> Τις τελευταίες δεκαετίες με την ανοχή των Αθηνοκεντρικών κυβερνήσεων, χωρίς να υπάρχει κάποιος ουσιαστικός λόγος διατηρείται στην Θράκη η ύποπτη κυκλοφορία Τουρκόφωνων εφημερίδων που eκδίδονται είτε στην Ξάνθη είτε στην Κομοτηνή. Και λέμε ύποπτη γιατί δεν είναι λίγες οι φορές, αντίθετα έχουν γίνει κανόνας που οι εν λόγω εφημερίδες έχουν tαυτιστεί με τις Ανθελληνικές Θέσεις και τις απόψεις της Άγκυρας kαι άλλες φορές με τις θέσεις των πεμπτοφαλαγγιτών όπως είναι oι Ψευτοmουφτήδες και οι πρόεδροι των Ψευτοσυλλόγων.<br /> Για παράδειγμα οι εφημερίδες MILLET καθώς και η GUNDEM GAZETESI τα τελευταία τρία χρόνια είχανε ασκήσει κριτική ενάντιον της Ηρωικής Ελληνίδας δασκάλας Χαράς Νικοπούλου που ως επίσημη και διορισμένη εκπαιδευτικός από το Ελληνικό κράτος στο Μουσουλμανικό Χωριό Μ. Δέρειο βαλλόταν με κάθε τρόπο και μέσο, από τους εγκάθετους της Άγκυρας ώστε να μην μπορεί να διδάξει στα Μουσουλμανόπαιδα Ελληνικά και σε μια κίνηση γοήτρου και υπεροχής των Ψευτοϊμάμηδων και των άλλων πρακτορικών, πολέμησαν εναντίον της μέχρι που κατάφεραν να την μεταθέσουν στην Θεσσαλονίκη και να δείξουνότι είναι κράτος εν κράτη μέσα στην Ελληνικότατη Θράκη μας!<br /> ΝΑ πούμε για όσους δεν το γνωρίζουν ότι η εκδότρια της Τουρκόφωνης εφημερίδας GUNDEM GAZETESI που άσκησε κριτική εναντίον του εκπαιδευτικού έργου της δασκάλας Χαράς Νικοπούλου είναι η γνωστή στους Θρακιώτες Χουλιά Εμίν από την Κομοτηνήπου εδώ και χρόνια ταυτόχρονα εργάζεται και ως απεσταλμένη Ρεπόρτερ – δημοσιογράφος της Τουρκικής Κρατικής Τηλεόρασης Τ.R.T .Τακτικά παρουσιάζονται εκπομπές της στην Τουρκική Τηλεόραση με την ίδια θεματολογία<br /> πάντα μα πάντα που είναι τα... πάθη και οι... διώξεις που περνούσαν και περνούν οι... Τούρκοι στην Ελλάδα και την γειτονική Βουλγαρία!<br /> Πολλοί από τους αρθρογράφους σε αυτές τις Τουρκόφωνες εφημερίδες, ταυτόχρονα αρθρογραφούν και σε Ηλεκτρονικές Σελίδες Μεγάλων Τουρκικών ΜΜΕ και πάντα η θεματολογία τους περιορίζεται σε αυτήν του Ανταποκριτή από την Δυτική Θράκη, χωρίς να αναφέρεται η Ελληνική ταυτότητα της Θράκης και η Θεματολογία ταυτίζεται Μόνον με την Μουσουλμανική Μειονότητα.<br /> Η αρθρογραφία των περισσοτέρων άρθρων εμπεριέχει μέσα της την νοσταλγία για μια<br /> Σκλαβωμένη Θράκη από τους Οθωμανούς, όπως ήταν Πριν από την απελευθέρωση της από τον Ελληνικό Στρατό της Μεγάλης Ιδέας, και γνώμονας είναι οι Θέσεις, οι απόψεις,το όραμα και τα σχέδια του Μουσταφά Κεμάλ για την Ελληνική Θράκη! Ορισμένοι από αυτούς τους αρθρογράφους έχουν θέση υποψηφιότητα στην τοπική αυτοδιοίκηση, όπως το πρόσφατο παράδειγμα του Καπζά που διεκδίκησε το Δημαρχιακό θώκο του Δήμου Μύκης Ξάνθης, στηριζόμενος από το φιλοτουρκικό κόμμα που ίδρυσε ο Α. Σαδικ!<br /> Ένα άλλο αξιοπερίεργο είναι η αδιάκοπη πολύχρονη κυκλοφορία όλων αυτών των πολυέξοδων έντυπων, αν αναλογιστεί κανείς την χαμηλή πώληση τους και στις δαπάνες τους (ακριβό χαρτί, πλούσιο φωτογραφικό υλικό κ.α. <br /> Πολλά τα ερωτήματα και οι σκέψεις από τους κατοίκους της Θράκης. Για όλα αυτά τα ερωτήματα και πολλά άλλα ακόμα,εμείς που ζούμε και γνωρίζουμε πάρα πολύ καλάτα τεκταινόμενα στον χώρο της Ακριτικής Θράκης μας, μας προβλημάτισε και μας κίνησε την περιέργεια ααι ένα ακόμα πρόσφατο περιστατικό που συνέβη εν μέσω της Μεγάλης Εβδομάδας έξω από το Τουρκικό Προξενείο στην Κομοτηνή.<br /> <div class="separator"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwjlIwB_hTXadnDTgpEoraxMjgH-VysE3Ghmk62yCIUBm1QoZcWYJf4lSo9M8ReSI1qCo3IuXsTAGK5OKxp3D3ZiNj6XR8P7ELB_8AxoVcuozXyXZPXICwEmKGjbjmlC-eh34jlkc2GNk/s1600/1.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwjlIwB_hTXadnDTgpEoraxMjgH-VysE3Ghmk62yCIUBm1QoZcWYJf4lSo9M8ReSI1qCo3IuXsTAGK5OKxp3D3ZiNj6XR8P7ELB_8AxoVcuozXyXZPXICwEmKGjbjmlC-eh34jlkc2GNk/s1600/1.jpg" /></a></div>Μια σκούρα μπλε μεγάλη βαλίτσα εντοπίστηκε να βρίσκεται εγκαταλειμμένη στο πεζοδρόμιο πολυώροφης οικοδομής απέναντι στην οδό Λυκούργου 3 σε ακτίνα 70 μέτρων από την είσοδο του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής, κινητοποίησε τις αστυνομικές αρχές που απέκλεισαν το χώρο κι έβαλαν φρουρά απαγορεύοντας την διέλευση πεζών.<br /> Επί τόπου έφτασε ο διοικητής ασφαλείας, Λάμπρος Τσιάρας, αστυνομικοί της ομάδαςΔΙΑΣ, ενώ κλήθηκε στο επίμαχο σημείο ειδικός πυροτεχνουργός με τον εκπαιδευμένοσκύλο για εκρηκτικά. Η κινητοποίηση ήταν άμεση και η ετοιμότητα μεγάλη, ενώ όλες οι<br /> σχετικές κινήσεις έγιναν διακριτικά.<br /> Ο πυροτεχνουργός έφτασε μέσα σε μισή ώρα με ένα λευκό λαμπραντόρ που μύρισε την βαλίτσα, αδιαφόρησε παντελώς και αμέσως έληξε ο «κόκκινος συναγερμός». Η ακίνδυνηόπως φάνηκε βαλίτσα ανοίχθηκε και είχε μόνο καλοσιδερωμένα πουκάμισα κι ρούχαάγνωστο ποιος αφηρημένος την ξέχασε στο πεζοδρόμιο. Τελικά, η «ύποπτη» βαλίτσα δεν είχε τίποτα ύποπτο.<br /> Το ύποπτο όμως είναι ότι μαζί με τους υπαλλήλους του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής στο χώρο βρέθηκε μαζί τους λίγο πριν φτάσει η Ελληνική Αστυνομία στον τόπο του συμβάντος και ο Διευθυντής της Τουρκόφωνης Εφημερίδας BIRLIK, o γνωστός Ιλχάν Ταχσίν.Και όπως δείχνει η φωτογραφία βρίσκεται ανάμεσα στον διερμηνέα του ΤούρκουΠρόξενου Κομοτηνής και ένα άλλο άτομο που το γνωρίζει…η Κρατική!Τα ερωτήματα που πλανώνται είναι πολλά...<br /> <br /> <a href="http://elnews.gr/">ΠΗΓΗ</a>

O TOYΡΚΟΦΩΝΟΣ ΤΥΠΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΗ ΘΡΑΚΗ ΜΑΣ!!!

Τις τελευταίες δεκαετίες με την ανοχή των Αθηνοκεντρικών κυβερνήσεων, χωρίς να υπάρχει κάποιος ουσιαστικός λόγος διατηρείται στην Θράκη η...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο ανθελληνισμός στην σημερινή Τουρκία

<center><img src="http://www.pame.gr/images/politiki/tourkia-ellada.jpg" /></center><br />  Είναι παράδοξο σε μια περίοδο που υποτίθεται ότι έχει επικρατήσει η ελληνοτουρκική προσέγγιση και αναπτύσσετε με γοργούς ρυθμούς η ελληνοτουρκική φιλιά, να αναφέρει κάποιος για καλλιέργεια ανθελληνικού πνεύματος στην σημερινή Τουρκία ενώ στην Ελλάδα όποιος τολμάει να μιλήσει για κάποιες ιστορικές αλήθειες, όπως η γενοκτονία του ελληνισμού της Ανατολής, χαρακτηρίζετε σαν ...φασίστας το λιγότερο. Και όμως αν ζήσει κανείς σήμερα στην Τουρκία θα νοιώσει ένα έντονο ανθελληνισμό να καλλιεργείται με πολλά μέσα στην τουρκική επικαιρότητα. <br /> Καθημερινά σχεδόν προβάλλονται από τα τουρκικά κανάλια αμέτρητες κινηματογραφικές επιτυχίες που παρουσιάζουν το Βυζάντιο σαν την πιο διεφθαρμένη περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας και τους βυζαντινούς σαν το πιο εκπορνευμένο κράτος που έχει ποτέ εμφανιστεί στην περιοχή της Μικράς Ασίας. Σε πολλές από αυτές τις ταινίες εμφανίζετε μόνιμα ένας θεοποιημένος Τούρκος ήρωας, ο Μαλκότς. Αυτός, σαν ο Τούρκος supermen επιτίθεται τιμωρός και κατατροπώνει του «διεφθαρμένους» βυζαντινούς χριστιανούς, με τρόπο που θα τον ζήλευαν και οι μεγαλύτεροι καουμπόι του φαρ ουέστ. Παράλληλα τηλεοπτικά σήριαλ προβάλλονται καθημερινά στα μεγαλύτερα τουρκικά κανάλια με μεγάλη τηλεθέαση και με άκρως ανθελληνικό περιεχόμενο. Τα σενάρια είναι από τον πόλεμο του 1919-22, αλλά και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, το 1974, με κύριο στόχο τον εξευτελισμό του ελληνικού στρατού και της ελληνικής σημαίας. Ειδικά για το Κυπριακό εδώ η τουρκική φαντασία ξεπερνάει κάθε όριο. Μέσα σε ένα φανταστικό τοπίο οι Τούρκοι αγωνιστές μάχονται με αναλογία ένας Τούρκος με δέκα Έλληνες στα παραλίες της μεγαλονήσου και τους κατατροπώνουν, ενώ οι «βάρβαροι δολοφόνοι» της ΕΟΚΑ σκοτώνουν, βιάζουν και καίνε τους Τουρκοκυπρίους ακόμα και μέσα στις... εκκλησιές που είχαν καταφύγει για να γλυτώσουν από την θηριωδία τους.<br /> Το ίδιο κλίμα καλλιεργείται και στον τουρκικό στρατό. Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι το πρώτο μάθημα που διδάσκονται οι Ευέλπιδες της Τουρκίας στις στρατιωτικές τους σχολές, είναι το «tabya dersi», δηλαδή μάθημα τακτικής πολέμου, το οποίο αρχίζει με το γνωστό τουρκικό ρητό, «Το νερό κοιμάται αλλά ο εχθρός δεν κοιμάται». Στο μάθημα αυτό διδάσκονται πως όλα τα επιτελικά σχέδια των Τούρκων αξιωματικών επί χάρτου, καθώς και στις πολεμικές αναμετρήσεις, είναι ορθά και αποτελεσματικά ενώ τα αντίστοιχα των Ελλήνων στις κοινές ελληνοτουρκικές συναντήσεις είναι λαθεμένα και αποτυχημένα. Χαρακτηριστικό είναι και το ρητό που υπάρχει στην Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών στην Άγκυρα, «Türklerin en büyük düşmanı Rus bir Yunan iki» που σημαίνει ο μεγαλύτερος εχθρός των Τούρκων είναι πρώτος ο Ρώσος και δεύτερος ο Έλληνας.<br /> Εκεί που φαίνεται επίσης έντονα το ανθελληνικό μίσος της επίσημης Τουρκίας είναι τα τουρκικά Μουσεία. Όποιο μουσείο της Πόλης ή άλλης πόλης στην Μικρά Ασία επισκεφτείτε, θα δείτε ότι σχεδόν όλα τα αρχαία ελληνικά εκθέματα, προτομές αγαλμάτων και άλλα ευρήματα γραφούν Ρωμαϊκής εποχής και ποτέ ελληνικής. Παράλληλα τα χριστιανικά, (εικόνες, εικονοστάσια, καντήλια κ.λπ.), που επίσης κοσμούν ορισμένα τουρκικά μουσεία όπως στο Ικόνιο και αλλού, παρουσιάζονται αόριστα σαν... χριστιανικής εποχής.<br /> ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΑ ΣΗΡΙΑΛ<br /> Βρισκόμαστε στο 1920, σε μια περιοχή κοντά της Σμύρνη, σε ένα παραθαλάσσιο χωριό, όπου υπάρχει ελληνικό «κατοχικό» στρατιωτικό τμήμα. Οι «κακοί» Έλληνες είχαν καταφέρει να πιάσουν ένα Τούρκο «αντιστασιακό». Ο «αντιστασιακός» συνδέετε με την ομάδα ενός θρυλικού Τούρκου μασκοφόρου, ο οποίος καταπονεί τους Έλληνες με συνεχή σαμποτάζ και δολιοφθορές. Ο Έλληνας διοικητής, που διακρίνετε για την σκληρότητα του, αποφάσισε να οργανώσει μια δημόσια εκτέλεση του Τούρκου αντιστασιακού, για να παραδειγματίσει τους κατοίκους. Ο τόπος της εκτέλεσης στήνετε στην παραλία του χωριού, όπου συγκεντρώνονται οι κάτοικοι. Ο Έλληνας διοικητής τους βγάζει ένα σκληρό λόγο, τονίζοντας πως αυτά παθαίνει όποιος αντιστέκεται στον ελληνικό στρατό. Και ενώ ετοιμάζετε το απόσπασμα για την εκτέλεση, τότε, ξαφνικά από το πουθενά, ξεπηδά ο μεγάλος ήρωας των Τούρκων, ο μασκοφόρος καβαλάρης που ορμάει μόνος του εναντίον των Ελλήνων. Δημιουργείται σάλος και ταραχή, όλοι οι Έλληνες πέφτουν κάτω, οι κάτοικοι επευφημούν και γελούν με τα παθήματα των Ελλήνων και ο μελλοθάνατος βρίσκει την ευκαιρία, ενώ οι Έλληνες αλαφιασμένοι κυνηγούν τον μασκοφόρο, που θυμίζει καταπληκτικά τον Ζορό, να λυθεί και να το σκάσει.<br /> Όλα αυτά δεν είναι παρά μια από τις χαρακτηριστικές σκηνές του μεγάλου τουρκικού τηλεοπτικού σήριαλ με τον τίτλο, «Kursum Yarasi», «Η πληγή της σφαίρας», που προβάλλονταν επί ένα χρόνο στο μεγάλο τουρκικό κανάλι ATV, με μεγάλη τηλεθέαση. Αλλά το εκπληκτικό σε αυτή την σειρά δεν είναι αυτή η σκηνή. Είναι πολλά επεισόδια που δείχνουν πως οι Ρωμιοί χριστιανοί κάτοικοι της Μικράς Ασίας, αναπτύσσουν αντιστασιακό κίνημα κατά των... «εισβολέων» Ελλήνων, που όπου πάνε καταστρέφουν τα πάντα. Έτσι θα δεις γυναίκες που φοράνε σταυρό, να...!!! βοηθάνε τους Τούρκους αντιστασιακούς κατά των «κακών» Ελλήνων.<br /> «ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΦΤΕΡΑ»<br /> Μια άλλη, επίσης καταπληκτική τηλεοπτική σειρά, που αναφέρετε στην ιδία εποχή, (μια εποχή που την προτιμούν πολύ οι Τούρκοι για την τηλεόραση τους), είναι το, «Kirik Kanatlar», ή «Σπασμένα Φτερά», στο KanlD, στο ίδιο δηλαδή τουρκικό κανάλι που παρήγαγε και το περίφημο και πασίγνωστο σε μας σήριαλ, «Τα σύνορα της Αγάπης». Θα πάρουμε μια χαρακτηριστική σκηνή για να καταλάβουμε το στόρυ του σήριαλ. Η σκηνή είναι σε μια προκυμαία της Ιωνίας, μετά την ήττα των Ελλήνων και ενώ έχει υπογραφεί, παρά τις...έντονες διαμαρτυρίες των Τούρκων κατοίκων της περιοχής, η ανταλλαγή των πληθυσμών. Οι Ρωμιοί κάτοικοι αναγκάζονται να πάρουν τον δρόμο της προσφυγιάς. Η χαρακτηριστική σκηνή είναι στην προκυμαία, όπου έχουν αρχίσει να συγκεντρώνονται οι πρόσφυγες παρέα με... τους θρήνους των Τούρκων συγκατοίκων τους που κλαίνε οι «καημένοι» γιατί... θα φύγουν οι αγαπημένοι τους Ρωμιοί,.<br /> Το εκπληκτικό όμως δεν είναι εδώ, αλλά στο ότι ο τουρκικός στρατός, όχι μονό συνοδεύει και κουβαλά με μεγάλη ευγένεια τα υπάρχοντα των προσφύγων, μην τυχόν και κουραστούν, αλλά... έχει στήσει και ένα μεγάλο πάγκο στην προκυμαία όπου τους προσφέρει... τρόφιμα ποτά και ότι άλλο που θα τους κάνει ευχάριστο το ταξίδι της προσφυγιάς, ( θυμίζει αναγνωστικό Ρεπούση). Μάλιστα κάποιοι Τούρκοι στρατιώτες κλαίνε γιατί θα χάσουν τον φίλο τους, κάποιο Νίκο και κάποιο Κώστα. Ένας Λοχαγός είναι απαρηγόρητος για κάποια Μαρία, που τον χαιρετά με εμφανή την στενοχώρια γιατί φεύγει στην προσφυγιά. Σε λίγο τα πλοία που θα τους παραλάβουν φτάνουν και αφού οι Τούρκοι φαντάροι φορτώσουν τα υπάρχοντα τους, τότε βγάζουν τα μαντήλια. Από την μια ο τουρκικός στρατός του Κεμάλ που κλαίει απαρηγόρητος γιατί φεύγουν οι Ρωμιοί πρόσφυγες και από την άλλη οι Ρωμιοί κλαίνε και αυτοί καθώς ανεμίζουν τα μαντήλια του αποχαιρετισμού. Κάπως έτσι έγινε... η Μικρασιατική καταστροφή και η άρχισε η μεγάλη ελληνική προσφυγιά, για το περίφημο αυτό τουρκικό σήριαλ.<br /> Αυτά είναι ένα μόνο μικρό δείγμα του πως καλλιεργείται κατάλληλο κλίμα στην τουρκική τηλεόραση. Χαρακτηριστική είναι και μια άλλη σκηνή, που δείχνει πως οι Τούρκοι, το 1922 πάλι, καταφέρνουν να κάψουν ένα ελληνικό στρατόπεδο με... τσακμάκια σύγχρονης εποχής. Φαίνεται πως οι Τούρκοι ξέρουν να ξαναγράφουν την ιστορία μέσω τηλεοπτικών επιτυχιών, που έχουν ρεκόρ τηλεθέασης στην χώρα τους.<br /> ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ<br /> Την πλήρη διαστρέβλωση της ιστορίας, καθώς και ένα έντονο ανθελληνισμό, διδάσκονται τα παιδιά της Τουρκίας στα οχταετούς σκολεία υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Είναι χαρακτηριστικό πως η ιστορία στην γειτονικής χωράς έχει διαμορφωθεί σε μεγάλο βαθμό από τον ίδιο τον Κεμάλ Ατατούρκ, που μετά την πλήρη του επικράτηση, ασχολήθηκε με την ιστορία με κύριο σκοπό να προσδώσει ιστορική εντοπιότητα στο τουρκικό στοιχείο της Μικρός Ασίας<br /> Το 1955 κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στην Τουρκία το περίφημο βιβλίο του Τούρκου καθηγητή της ιστορίας, Μεχμέτ Σακά, με τίτλο, « Οι τουρκικοί λαοί του Αιγαίου», ή «Ege Denizinde Türk Hakları». Το βιβλίο αυτό σήμερα διδάσκεται συστηματικά στις μεγαλύτερες τάξεις του τουρκικού οχταετούς υποχρεωτικού σχολείου, ενώ παράλληλα προπαγανδίζετε σαν απαραίτητο ανάγνωσμα και για τις μεγαλύτερες ηλικίες στην Τουρκία, καθώς παρουσιάζει, κατά τους Τούρκους, τις τουρκικές θέσεις για το Αιγαίο. Τα μηνύματα του βιβλίου θεωρούνται σαν κεντρικά σημεία αναφοράς, της συμπεριφοράς της Τουρκίας, όσον αφορά το ζήτημα του Αιγαίου και εξηγούν κατά κάποιο τρόπο την τουρκική προκλητικότητα καθώς βασίζεται σ' αυτόν τον τρόπο παρουσίασης του θέματος και μάλιστα σε εκπαιδευτική βάση.<br /> Συγκεκριμένα από την έκδοση του βιβλίου το 1996 αναφέρονται τα εξής: Σελίδα 19: « Τα νησιά του Αιγαίου βρίσκονται σήμερα κάτω από ελληνική κατοχή». Σελίδα 21: «Η Ελλάδα δεν έχει τη δύναμη να διατηρήσει στο Αιγαίο την ειρήνη». Σελίδα 65: «Η ειρήνη στη Μέση Ανατολή και η ασφάλεια στην Ασία είναι δυνατόν να διατηρηθεί με την επιστροφή αυτών των νησιών στην Τουρκία». Σελίδα 110: «Η Τουρκία καθόρισε τα χωρικά της ύδατα σε 6 μίλια το 1930. Έτσι η Χίος, η Μυτιλήνη και η Σάμος, βρίσκονται μέσα στα χωρικά ύδατα της Τουρκίας. Το δικαίωμα κυριαρχίας μιας χώρας πάνω στα χωρικά της ύδατα της επιτρέπει να ασκεί τα ίδια δικαιώματα στα νησιά που βρίσκονται σε αυτά τα ύδατα» Σελίδα 125: « Η Ελλάδα πρέπει να δώσει αυτά τα νησιά στην Τουρκία για ένα χρονικό διάστημα έναντι ενοικίου, ή τουλάχιστον η Τουρκία και η Ελλάδα να ιδρύσουν στο Αιγαίο ένα κοινό σύστημα ασφαλείας». Αυτή η τελευταία άποψη θεωρείται από τους Τούρκους σαν... ένδειξη των διαλλακτικών τους προθέσεων και μάλιστα προβάλλεται συχνά σε διεθνείς διπλωματικές συναντήσεις με στόχο να δημιουργούνται κατάλληλες εντυπώσεις για το ποιος είναι φιλειρηνικός και ποιος δεν είναι, όσον αφορά το Αιγαίο.<br /> <b>του Νίκου Χειλαδάκη | Δημοσιογράφου – Συγγραφέα – Τουρκολόγου -</b><br /> <br /> <a href="http://elnews.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Ο ανθελληνισμός στην σημερινή Τουρκία

 Είναι παράδοξο σε μια περίοδο που υποτίθεται ότι έχει επικρατήσει η ελληνοτουρκική προσέγγιση και αναπτύσσετε με γοργούς ρυθμούς η ελληνοτ...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι επιπτώσεις από τη συμφωνία Χαμάς-Φατάχ

<center><img alt="" class="alignnone size-large wp-image-27499" height="300" src="http://www.statesmen.gr/wp-content/uploads/2011/04/hamas-fatah-436x300.jpg" title="hamas-fatah" width="436" /> </center>Μέσα στη <b>δίνη του νέου μεσανατολικού ζητήματος</b>, οι δύο αντίπαλοι στην Παλαιστίνη<b>, η <span style="text-decoration: underline;">Χαμάς</span> και η <span style="text-decoration: underline;">Φατάχ</span></b><span style="text-decoration: underline;">,</span> ανακοινώνουν στο Κάιρο την επίτευξη συμφωνίας, που προβλέπει μια μεταβατική κυβέρνηση και την προκήρυξη εκλογών σε διάστημα ενός έτους. <b>Το Ισραήλ και οι ΗΠΑ, αντέδρασαν</b>, εκφράζοντας την ανησυχία τους για την αναπάντεχη αυτή εξέλιξη.<br /> Η τελική υπογραφή της συμφωνίας θα γίνει στο Κάιρο, στις 4 Μαΐου, <b>επισφραγίζοντας μια προσπάθεια συμφιλίωσης μεταξύ των δύο αδελφών-εχθρών</b>. Ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, δήλωσε ότι ο Πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής, Μαχμούτ Αμπάς, που στηρίζεται από τη Φατάχ, έχει να διαλέξει ή την ειρήνη με το Ισραήλ, ή την ειρήνη με την Χαμάς, που ελέγχει τη ζώνη της Γκάζα και που αποτελείται από εξτρεμιστικά και φανατικά στοιχεία και διεθνώς θεωρείται τρομοκρατική οργάνωση.<br /> <b>Επίσημος στόχος της Χαμάς είναι η διάλυση του κράτους του Ισραήλ</b>.<br /> Οι ΗΠΑ, πιο διαλλακτικές, δήλωσαν ότι στηρίζουν τη συμφιλίωση μεταξύ των δύο πλευρών, στο μέτρο που υποστηρίζεται η υπόθεση της ειρήνης. Δηλαδή, <b>οι αρχές του «Κουαρτέτου»</b> (ΗΠΑ, ΟΗΕ, ΕΕ, Ρωσία), που ζητάει την παύση της βίας, το σεβασμό των συμφωνιών του παρελθόντος και την αναγνώριση του δικαιώματος του Ισραήλ να υπάρχει ως κράτος.<br /> Βέβαια, δεν είναι η πρώτη προσπάθεια συμφιλίωσης της Χαμάς με τη Φατάχ. Τον Φεβρουάριο του 2007 υπέγραψαν μια ανάλογη συμφωνία, υπό την αιγίδα της Σαουδικής Αραβίας. Τον Ιούνιο όμως του ιδίου έτους, το στρατιωτικό τμήμα της Χαμάς, κατέλαβε δια των όπλων τη ζώνη της Γάζα, <b>εγκατέστησε </b><b><span style="text-decoration: underline;">de</span></b><b><span style="text-decoration: underline;"> </span></b><b><span style="text-decoration: underline;">facto</span></b><b><span style="text-decoration: underline;"> </span></b><b> δική του διοίκηση</b>, με αποτέλεσμα να υφίστανται έκτοτε, δύο παλαιστινιακές αρχές, μια στη Ραμάλα, και μια στη Γκάζα.<br /> Η δύναμη όμως, του δημοκρατικού τσουναμιού, που σαρώνει την περιοχή, με τη <b>βοήθεια της νέας τεχνολογίας και των διαδραστικών δυνατοτήτων που προσφέρει το διαδίκτυο</b>, προκάλεσε στις 15 Μαρτίου, ένα κύμα διαμαρτυρίας και στις δύο πλευρές της Παλαιστίνης, ζητώντας τη συμφιλίωση των παλαιστίνιων.<br /> Οι επόμενες μέρες θα δείξουν <b>προς ποια κατεύθυνση θα οδηγηθεί η εξέλιξη αυτή</b>. Θα μπορούσε, αντιθέτως με ό, τι πιστεύεται, να βοηθήσει τελικά την πρόοδο του μεσανατολικού, αρκεί να επικρατήσει η λογική, σε ότι αφορά την υπαρξιακή οντότητα του Ισραήλ, ως κράτους, κάτι που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.<br /> Με την προοπτική αυτή, <b>ο διχαστικός λόγος του ισραηλινού Πρωθυπουργού δεν βοηθάει</b>, αντιθέτως με τη στάση των ΗΠΑ, που πρέπει να θεωρείται βέβαιο, ότι θα είναι και αυτή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ρωσίας και της Κίνας.<br /> Συγκρατημένη αισιοδοξία. Ο αέρας όμως αλλαγής δεν μπορεί να σταματήσει την πορεία του προς τα εμπρός. Η κατάσταση στη Συρία και η αποδυνάμωση του μετώπου Συρίας, Ιράν και Νοτίου Λιβάνου, βοηθούν σ΄ αυτό.<br /> ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Σ. ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ-ΣΤΡΑΤΗΣ<br /> <div style="color: blue;"><a href="http://www.statesmen.gr/">ΠΗΓΗ</a></div>

Οι επιπτώσεις από τη συμφωνία Χαμάς-Φατάχ

  Μέσα στη δίνη του νέου μεσανατολικού ζητήματος , οι δύο αντίπαλοι στην Παλαιστίνη , η Χαμάς και η Φατάχ , ανακοινώνουν στο Κάιρο την επί...

Διαβάστε την συνέχεια

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, Η ΑΘΗΝΑ ΜΙΛΗΣΕ ΓΙΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ''ΔΟΥΒΛΙΝΟ 2'' .

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.elkeda.gr/images/stories/immmmigrants.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="http://www.elkeda.gr/images/stories/immmmigrants.jpg" width="400" /></a></div>''Είναι αυτονόητος ο σεβασμός των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας και της υλοποίησής τους'', δήλωσε ο Υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας, ερωτηθείς, μέχρι πότε θα πρέπει να συνεχισθούν οι βομβαρδισμοί της Λιβύης. Ο 'Ελληνας Υπουργός Εξωτερικών, στη διάρκεια κοινής συνέντευξης τύπου, με τον Αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπουργό Εξωτερικών της Μάλτας Τόνιο Μποργκ, υπενθύμισε την απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να παράσχει διευκολύνσεις επιχειρησιακού τύπου, όχι όμως ενεργό συμμετοχή σε στρατιωτικές επιχειρήσεις. ''Η Ελλάδα'', συνέχισε, ''από την πρώτη στιγμή, τόνισε την ανάγκη εξεύρεσης πολιτικής λύσης και την αδυναμία εξεύρεσης λύσης μόνο με στρατιωτικά μέσα''.<br /> <br /> ''Η Μάλτα'', δήλωσε από την πλευρά του ο κ. Μποργκ, ''τηρεί όλες τις αποφάσεις του ΟΗΕ και της ΕΕ για την επιβολή κυρώσεων κατά της Λιβύης και συμβάλλουν σε στρατιωτικές επιχειρήσεις ανθρωπιστικού τύπου, όπως η απομάκρυνση ξένου στρατιωτικού προσωπικού από την έρημο κλπ. Δεν επιτρέπει όμως τη χρήση του αεροδρομίου της για επιχειρήσεις βομβαρδισμού. Το μεγάλο και δύσκολο ζήτημα πρόσθεσε, είναι πού βρίσκεται ακριβώς το όριο των δράσεων που επιτρέπει το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας''.<br /> <br /> Οι δύο άνδρες απέδωσαν μεγάλη σημασία, κατά τις σημερινές συνομιλίες τους, στο κύμα προσφύγων και μεταναστών από τη Βόρειο Αφρική, που κατευθύνεται προς τη Νότιο Ευρώπη και δεν έκρυψαν την ανησυχία τους, τόσο για τις ίδιες τις ροές, όσο και για το ότι πλήττουν κυρίως τις χώρες της Νότιας Ευρώπης. Ο κ. Δρούτσας αναφέρθηκε στην προωθούμενη από τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Χρήστο Παπουτσή ευρωπαϊκή πρωτοβουλία αναθεώρησης του "Δουβλίνου 2". Ο κ. Μποργκ ζήτησε τη φιλελευθεροποίηση των κανόνων εφαρμογής της ευρωπαϊκής Οδηγίας 55 του 2001, που υιοθετήθηκε για τα Βαλκάνια, χωρίς να εφαρμοσθεί ποτέ. Για όσους φεύγουν από την Τρίπολη, οι προνομιακοί προορισμοί ειναι το ιταλικό νησί της Λαμπεντούζα και η Μάλτα, που έχει δεχθεί ήδη 1000 πρόσφυγες από τη Λιβύη, το ισοδύναμο δηλ. λαμβανομένου υπόψιν του πληθυσμού της, 200.000 προσφύγων στη Γερμανία.<br /> <br /> Το μικρό μεσογειακό κράτος-μέλος της ΕΕ ζήτησε ήδη από την ΕΕ την εφαρμογή της Οδηγίας, (που προβλέπει μεταξύ άλλων τη χρηματοδότηση με κοινοτικά κονδύλια του επαναπατρισμού των προσφύγων) η Κομισιόν όμως απάντησε ότι ο αριθμός των προσφύγων δεν είναι τόσο μεγάλος που να το δικαιολογεί. Την ανάγκη ανακατονομής των παράνομων μεταναστών και καλύτερης αστυνόμευσης των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ, αλλά και αλλαγής του Ενωσιακού κανονισμού "Δουβλίνο 2" επεσήμανε ο 'Ελληνας Υπουργός Εξωτερικών κ. Δρούτσας, που τόνισε ότι πρέπει να ξαναδούμε τη λειτουργία αυτού του κανονισμού και της Συνθήκης Σένγκεν, με κριτήριο όμως τη βοήθεια των μεσογειακών χωρών που δέχονται τις μεταναστευτικές πιέσεις. Κληθείς να σχολιάσει τις προτάσεις αναθεώρησης της Συνθήκης Σένγκεν, ο κ. Μποργκ εξέφρασε την ελπίδα οι αλλαγές των συνθηκών να βελτιώσουν και όχι να επιδεινώσουν τη θέση των χωρών που δέχονται το κύριο βάρος των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών.<br /> <br /> Οι κ.κ. Μποργκ και Δρούτσας υπέγραψαν Μνημόνιο Κατανόησης για τις επαφές σε ανώτερο επίπεδο μεταξύ των δύο χωρών. Οι δύο υπουργοί θα συμπέσουν την Παρασκευή, σε άτυπη συνάντηση υπουργών της περιοχής, που οργανώνει ο Κύπριος υπουργός Εξωτερικών Μάρκος Κυπριανού στη Λευκωσία, με συμμετοχή επίσης του Ισραήλ και της Βουλγαρίας.<br /> <br /> <a href="http://www.elkeda.gr/">ΠΗΓΗ</a>

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, Η ΑΘΗΝΑ ΜΙΛΗΣΕ ΓΙΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ''ΔΟΥΒΛΙΝΟ 2'' .

''Είναι αυτονόητος ο σεβασμός των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας και της υλοποίησής τους'', δήλωσε ο Υπουργός Εξωτερικώ...

Διαβάστε την συνέχεια

ΝΕΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΤΥΠΟ .

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.elkeda.gr/images/stories/angela_merkel1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://www.elkeda.gr/images/stories/angela_merkel1.jpg" width="297" /></a></div>Νέο γύρο δημοσιευμάτων στο γερμανικό Τύπο σχετικά με το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, αλλά και τη δυσπιστία που γεννούν στις αγορές οι προοπτικές της ελληνικής οικονομίας, προκάλεσε η ανακοίνωση της Eurostat για την αναθεώρηση του ελλείμματος του 2010. «Το πιο προβληματικό παιδί της Ευρώπης δεν μπορεί να τηρήσει τις υποσχέσεις του», σχολιάζει πριν λίγες ημέρες το περιοδικό ''Der Spiegel'' στην ηλεκτρονική του έκδοση, σημειώνοντας παράλληλα ότι το «βουνό» του χρέους είναι μεγαλύτερο από ό,τι αναμενόταν.<br /> <br /> Υποστηρίζει παράλληλα ότι ένα τέτοιο χρέος μπορεί να εξυπηρετηθεί με υψηλότατους ρυθμούς ανάπτυξης ή με αναδιάρθρωση. Το δημοσίευμα καταλήγει ωστόσο στην εκτίμηση ότι με δεδομένο ότι η Ελλάδα δεν έχει να παρουσιάσει κάποιο μοντέλο ανάπτυξης που θα σηματοδοτήσει τη στροφή, απομένει μόνο η δυνατότητα της αναδιάρθρωσης. Σημειώνει ακόμη ότι για το ενδεχόμενο αυτό προειδοποιεί ο επικεφαλής οικονομολόγος της ΕΚΤ Γιούργκεν Σταρκ επισείοντας τον κίνδυνο που συνεπάγεται κάτι τέτοιο για τις ευρωπαϊκές τράπεζες. «Μεγαλύτερη απ ό,τι αναμενόταν η ελληνική δημοσιονομική τρύπα. Τα στοιχεία που υπέβαλε η Αθήνα διορθώνονται εκ νέου», αναφέρει σχετικό δημοσίευμα της γερμανικής έκδοσης των Financial Times.<br /> <br /> Επικαλείται επίσης δηλώσεις του οικονομολόγου και μέλους του συμβουλίου των εμπειρογνωμόνων της γερμανικής κυβέρνησης Λαρς Φελντ, ο οποίος τάσσεται υπέρ της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους. «Οι αγορές ομολόγων αντιδρούν με φρίκη», προσθέτει.<br /> <br /> «Μπορεί να σωθεί η Ελλάδα;» διερωτάται η ''Frankfurter Neue Presse'', η οποία επισημαίνει ότι η χώρα μας «...δεν τρέχει σε Μαραθώνιο, αλλά βρίσκεται σε μια Οδύσσεια και κανείς δεν γνωρίζει εάν θα φτάσει στον προορισμό της». Σε κάθε περίπτωση, τονίζει, «η δημοσίευση των νέων δημοσιονομικών στοιχείων από την Eurostat, αυξάνει τις αμφιβολίες».<br /> <br /> «Και αυτά», όπως υποστηρίζει, «μολονότι η Αθήνα έκανε μεγαλύτερες περικοπές από ό,τι αναμενόταν, περιορίζοντας πέρυσι τις δημόσιες δαπάνες από το 52,9% στο 49,5% του ΑΕΠ». Τα παραπάνω, παρατηρεί η εφημερίδα, συνιστούν απόδειξη «του φαύλου κύκλου, στον οποίο έριξε την ελληνική οικονομία η συνταγή της ΕΕ και του ΔΝΤ», ενώ την ίδια ώρα, όπως σημειώνει «οι ακραίες προσπάθειες περικοπών πνίγουν τη χώρα».<br /> <a href="http://www.blogger.com/goog_1376533907"><br /> </a><br /> <a href="http://www.elkeda.gr/">ΠΗΓΗ</a>

ΝΕΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΤΥΠΟ .

Νέο γύρο δημοσιευμάτων στο γερμανικό Τύπο σχετικά με το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, αλλά και τη δυσπιστία που γεννούν στι...

Διαβάστε την συνέχεια

ΜΕ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΠΡΟΧΩΡΑ Η ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ ΑΡΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΗΠΑ .

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.elkeda.gr/images/stories/2221386062_8de1239ebe_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="267" src="http://www.elkeda.gr/images/stories/2221386062_8de1239ebe_o.jpg" width="400" /></a></div>Μέχρι τα τέλη Ιουνίου θα έχει εγκριθεί από το αμερικανικό Κογκρέσσο η παραχώρηση στην Ελλάδα των 400 αρμάτων μάχης Μ1Α1 Abrams από τα αποθέματα του αμερικανικού Στρατού, ως απάντηση στην ελληνική LoR, αναφέρουν πηγές του ΓΕΣ. Εν συνεχεία θα μεταβούν στις ΗΠΑ αξιωματικοί των Διευθύνσεων Τεθωρακισμένων και Τεχνικού για να επιλέξουν τα άρματα ανάμεσα σε περίπου 1.000 μονάδες που έχουν αποσυρθεί την τελευταία πενταετία και εξακολουθούν να αποσύρονται. Το ενδιαφέρον είναι ότι τα άρματα είναι της παραγωγής που χρησιμοποιούν απεμπλουτισμένο ουράνιο (DU) στην θωράκισή τους.Αυτό σημαίνει ότι έχουμε μία τεράστια πρόκληση επιχειρησιακής αξιοποίησης με ένα πρακτικά αδιάτρητο θώρακα, ακόμα και από το πυρομαχικό με πυρήνα βολφραμίου το DM63 που χρησιμοποιούν τα τουρκικά LEO2A4. Επίσης είναι βέβαιο ότι θα παραληφθούν και κάποιες χιλιάδες βλήματα με πυρήνα DU που σημαίνει ότι το ισχυρότερο διατρητικό βλήμα του κόσμου θα υπηρετεί εφ'εξής στον Ελληνικό Στρατό. <br /> <br /> <br /> <br /> Στην ''ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ'' που κυκλοφορεί, μπορείτε να βρείτε δύο λεπτομερή άρθρα, το ένα για το κόστος χρήσης σε σχέση με τις δυνατότητές του, του 62 τόνων άρματος Μ1Α1, βασιζόμενο σε αμερικανικές πηγές και το άλλο για τα πυρομαχικά DU που αλλάζουν ολόκληρη την ισορροπία δυνάμεων υπερ της Ελλάδος στον αρματικό τομέα.<br /> <br /> Χαρακτηριστικό του πόσο κρίσιμα θετική ήταν η κίνηση του ΓΕΣ να ζητήσει τα 400 Μ1Α1, είναι η απάντηση που έδωσε στο Γενικό Επιτελείο Στρατού (ΓΕΣ) η τιμή που ζήτησε το αυστριακό υπουργείο Άμυνας για την τιμή των υπό απόσυρση Leopard 2A4 του αυστριακού Στρατού. Το αυστριακό υπουργείο Άμυνας κοινοποίησε ως αρχική τιμή πώλησης κάθε Leopard 2A4 το ποσό των δύο εκατομμυρίων ευρώ! Η συγκεκριμένη τιμή για άρμα 20-25 ετών είοναι πρωτάκουστη και φυσικά απορρίφθηκε.<br /> <br /> Ο αυστριακός Στρατός αποφάσισε να αποσύρει 54 άρματα μάχης Leopard 2A4 από την ενεργό υπηρεσία και να τα διαθέσει στη διεθνή αγορά. Το ΓΕΣ, πληροφορούμενο την απόσυρση των αρμάτων και στο πλαίσιο της συστηματικής πολιτικής του για εξεύρεση επιπλέον αρμάτων για την ανανέωση του αρματικού δυναμικού, προχώρησε σε προκαταρκτικές επαφές δια της επισήμου οδού με το αυστριακό υπουργείο Άμυνας. Η απάντηση όμως σε ότι αφορά το κόστος των προς διάθεση αρμάτων θα μπορούσε μάλλον να χαρακτηριστεί ως αναπάντεχη.<br /> <br /> Συνολικά είχαν παραληφθεί από την Αυστρία 114 άρματα μάχης του τύπου και ένας επιπλέον πύργος, από τα ολλανδικά αποθέματα, τα οποία εντάχθηκαν σε υπηρεσία, αντικαθιστώντας του παλαιότερους αμερικανικούς τύπους αρμάτων που αξιοποιούσαν επιχειρησιακά οι αυστριακές χερσαίες δυνάμεις (M60A1/-A3).<br /> <br /> Η αναζήτηση των 13 επιπλέον Leopard 2A4 για να συμπληρωθεί ο εξοπλισμός μιας επιλαρχίας χρονολογείται ήδη εδώ και τέσσερα με πέντε χρόνια, όταν δεν κατέστη δυνατή η υπογραφή της διακρατικής συμφωνίας της αποκαλούμενης «ενδιάμεσης λύσης ΙΙ» η οποία εκτός του εξοπλισμού συντήρησης και επισκευών τετάρτου και πέμπτου κλιμακίου για τα 170 Leopard 2HEL και τα 183 Leopard 2A4 περιελάμβανε και την προμήθεια 13 αρμάτων μάχης Leopard 2A4 από τα γερμανικά αποθέματα.<br /> <br /> Παρά τις επανειλημμένες ελληνικές αιτήσεις, μέχρι σήμερα η γερμανική πλευρά δεν έχει αποδεσμεύσει τα 13 άρματα του τύπου επικαλούμενη εξάντληση των αποθεμάτων.<br /> <a href="http://www.blogger.com/goog_1551598963"><br /> </a><br /> <a href="http://www.elkeda.gr/">ΠΗΓΗ</a>

ΜΕ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΠΡΟΧΩΡΑ Η ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ ΑΡΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΗΠΑ .

Μέχρι τα τέλη Ιουνίου θα έχει εγκριθεί από το αμερικανικό Κογκρέσσο η παραχώρηση στην Ελλάδα των 400 αρμάτων μάχης Μ1Α1 Abrams από τα αποθέμ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Συρία κλυδωνίζεται, η Μέση Ανατολή τρέμει ...

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.topnews.in/files/syria_4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="358" src="http://www.topnews.in/files/syria_4.jpg" width="400" /></a></div><b>Στο Ισραήλ συνηθίζουν να λένε ότι «στη Μέση Ανατολή δεν μπορεί να γίνει ειρήνη χωρίς την Αίγυπτο και πόλεμος χωρίς τη Συρία».</b><br /> Παρά τη σκληρή ρητορεία του έναντι του Ισραήλ και της Δύσης, το καθεστώς Άσαντ εξελίχθηκε τις τελευταίες δεκαετίες σε βασικό παίκτη της Μέσης Ανατολής, με αξιοσημείωτες ικανότητες ισορροπίας μεταξύ πολλών αντίπαλων πόλων.<br /> <br /> Παρά τις συχνές καταγγελίες ότι ενισχύει τη λιβανέζικη Χεζμπολά και την παλαιστινιακή Χαμάς, ότι επιχειρεί να μετατρέψει τον Λίβανο σε προτεκτοράτο και ότι έχει προνομιακές σχέσεις με το Ιράν, το καθεστώς Άσαντ έχαιρε μιας κάποιας «ασυλίας» από πλευράς Δύσης, ενώ για το Ισραήλ ήταν ένας προβλέψιμος παίκτης αλλά και ένας παράγοντας σταθερότητας.<br /> Επιπλέον, η οικογένεια Άσαντ, αν και προερχόμενη από τη μειονότητα των Αλεβιτών, κατόρθωσε να επιβληθεί των άλλων θρησκευτικών και εθνοτικών ομάδων, αποτελώντας ισχυρό ανάχωμα στους ακραίους ισλαμιστές.<br /> <br /> <br /> Καταστολή χωρίς τιμωρία<br /> Έχοντας έναν από τους καλύτερα οργανωμένους στρατούς στον αραβικό κόσμο, το καθεστώς Άσαντ είχε την «άνεση» να δρα ανενόχλητα, τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στον γειτονικό Λίβανο.<br /> Υπενθυμίζεται ότι το 1982 ο Χαφέζ αλ-Άσαντ, πατέρας του σημερινού προέδρου, είχε καταπνίξει στο αίμα εξέγερση στην πόλη Χαμά, που είχε υποκινηθεί από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, με απολογισμό πάνω από 30.000 νεκρούς. Ελάχιστη υπήρξε εκείνη την εποχή η αντίδραση της διεθνούς κοινότητας.<br /> Έτσι και τώρα.<br /> Οι λιγοστές εικόνες μέσω κινητών τηλεφώνων και ίντερνετ που έρχονται από τη Συρία και περιγράφουν τη βίαιη καταστολή των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων καθώς και οι πληροφορίες για πάνω από 500 ή 600 νεκρούς φέρνουν τη Δύση σε ιδιαίτερα λεπτή θέση. Είναι προφανές ότι το καθεστώς Άσαντ δεν είναι διόλου συμπαθές, αλλά, από την άλλη, ουδείς σκέφτεται μια κάποια στρατιωτική επέμβαση, ιδίως μετά τη μάλλον αδιέξοδη νατοϊκή επιχείρηση στη Λιβύη.<br /> Έτσι, πολλοί εκφράζουν τον αποτροπιασμό τους για την ωμή βία του καθεστώτος, λίγοι όμως θα διανοούνταν να κάνουν κάτι περισσότερο από κάποιες συμβολικές κινήσεις καταδίκης.<br /> <br /> <br /> Ο άξονας Δαμασκού - Τεχεράνης<br /> Είναι γεγονός ότι το καθεστώς Άσαντ κατόρθωσε να αποτινάξει σταδιακά την εικόνα του διεθνούς παρία, αποκαθιστώντας διπλωματικές σχέσεις με τις ΗΠΑ (πρόσφατα επέστρεψε στη Δαμασκό ο αμερικανός πρεσβευτής) και αναπτύσσοντας στενή συνεργασία με την -επί σειρά ετών εχθρική- Τουρκία. Επί σειρά ετών ο σημερινός πρόεδρος θεωρούνταν στη Δύση μάλλον νεωτεριστής καθώς είχε υποσχεθεί δημοκρατικά ανοίγματα και μεταρρυθμίσεις. Οι περισσότεροι αναλυτές συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι το κατεστημένο του κόμματος Μπάαθ που κυβερνά τη χώρα εδώ και σχεδόν μισό αιώνα δεν επέτρεψε στον 45χρονο Μπασάρ Αλ Άσαντ να υλοποιήσει τις μεταρρυθμίσεις που θα ήθελε.<br /> Τώρα που η χιονοστιβάδα των εξεγέρσεων στον αραβικό κόσμο έφθασε και στη Συρία, δεν είναι λίγοι (από το Ισραήλ μέχρι τις ΗΠΑ) που από την μια τρέμουν στην ιδέα ότι μια ενδεχόμενη ανατροπή του Μπασάρ Αλ Άσαντ θα μπορούσε να πυροδοτήσει ανεξέλεγκτες εξελίξεις στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, αλλά από την άλλη ευελπιστούν ότι η κρίση στη Συρία θα αποδυναμώσει τον άξονα Δαμασκού -Τεχεράνης - Χεζμπολά -Χαμάς.<br /> Χαρακτηριστικό των προβληματισμών που αναπτύσσονται στη Δύση είναι άρθρο του καθηγητή Ιταμάρ Ραμπίνοβιτς, πρώην διαπραγματευτή του Ισραήλ στις ειρηνευτικές συνομιλίες με τη Δαμασκό. Ο Ισραηλινός καθηγητής δεν κρύβει την ελπίδα του ότι «μία αποδυνάμωση του Μπασάρ Αλ Άσαντ, ή η πτώση του, θα είχε σημαντική επίπτωση τόσο στον Λίβανο όσο και στο Παλαιστινιακό». Δεν κρύβει όμως και την ανησυχία του ότι «η συνεχιζόμενη κρίση στη Συρία θα μπορούσε και να οδηγήσει σε περιφερειακή κρίση».<br /> <br /> <br /> Συμφιλίωση Παλαιστινίων<br /> Μια πρώτη εξέλιξη που πιθανότατα σχετίζεται με την κρίση στη Συρία είναι η συμφιλίωση των δύο μεγάλων αντίπαλων παλαιστινιακών παρατάξεων, της Φατάχ που ελέγχει τη Δυτική Όχθη και της Χαμάς που ελέγχει τη Λωρίδα της Γάζας. Από εκεί που οι δύο παρατάξεις έφθασαν στα πρόθυρα εμφυλίου πολέμου, κατόρθωσαν τελικά, την περασμένη Τετάρτη, να συμφωνήσουν σε ένα σχέδιο εθνικής συμφιλίωσης, κάτι που επετεύχθη υπό την αιγίδα της Αιγύπτου.<br /> Αναλυτές εκτιμούν ότι πίσω από τη συμφωνία κρύβονται δύο παράλληλες αγωνίες: από τη μια ο ηγέτης της Φατάχ και της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς φοβάται μήπως ο αραβικός αναβρασμός ξεσπάσει και στη Δυτική Όχθη, συμπαρασύροντας και τον ίδιο, και από την άλλη η Χαμάς ανησυχεί ότι τυχόν ανατροπή του συριακού καθεστώτος θα την αποδυναμώσει δραματικά, αφού είναι κοινό μυστικό ότι τα βασικά ερείσματά της είναι η μακρινή Τεχεράνη και η κοντινή Δαμασκός. Το ερώτημα που πλανάται είναι αν μετά τη συμφωνία θα επικρατήσει η «σκληρή» γραμμή της Χαμάς, ή η «ρεαλιστική» της Φατάχ. Το Ισραήλ έσπευσε να εκφράσει την ανησυχία του, ενώ η Τεχεράνη χαιρέτισε αυτήν την κίνηση παλαιστινιακής ενότητας.<br /> <br /> <br /> Αμηχανία στον Λίβανο<br /> Οι εξελίξεις στη Συρία ρίχνουν λάδι στη φωτιά που σιγοκαίει στον Λίβανο. Ηγέτες της λιβανικής αντιπολίτευσης εκφράζουν υποψίες ότι το καθεστώς της Δαμασκού -σε μια προσπάθεια να εκτρέψει την προσοχή από τη λαϊκή εξέγερση στη χώρα- θα υποκινήσει εντάσεις στον Λίβανο.<br /> Ήδη, την περασμένη εβδομάδα στην Τρίπολη του Βόρειου Λιβάνου, όπου ζει σημαντική κοινότητα Αλεβιτών, σημειώθηκαν διαδηλώσεις τόσο υπέρ όσο και κατά του Άσαντ. Από την άλλη, η Χεζμπολά, ενώ χειροκρότησε τις εξεγέρσεις στην Αίγυπτο και την Τυνησία, καταδικάζει τις διαδηλώσεις στη Συρία, θεωρώντας ότι είναι υποκινούμενες.<br /> <a href="http://www.makthes.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Η Συρία κλυδωνίζεται, η Μέση Ανατολή τρέμει ...

Στο Ισραήλ συνηθίζουν να λένε ότι «στη Μέση Ανατολή δεν μπορεί να γίνει ειρήνη χωρίς την Αίγυπτο και πόλεμος χωρίς τη Συρία». Παρά τη σκληρ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η… φωνή της Ρωσίας στην αραβική κρίση

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.tsantiri.gr/wp-content/media/2011/03/rwsia1-300x240.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://www.tsantiri.gr/wp-content/media/2011/03/rwsia1-300x240.jpg" width="400" /></a></div>Για κάποιους «παθητική και αδιάφορη», για άλλους «ψυχρή υπολογίστρια», η ρωσική διπλωματία κατάφερε να κάνει τη διαφορά και στην εν εξελίξει παρατεταμένη και πολλαπλή κρίση στον αραβικό κόσμο, με αιχμή τη Λιβύη και τη Συρία.<br /> Αξιοποιώντας ως προτέρημα τη «δικέφαλη» εξουσία της, έχει καταρχάς κατορθώσει να μιλά με διαφορετική φωνή στα υπό διαμόρφωση διεθνή ακροατήρια, με τον πρόεδρο Μεντβέντεφ να κινείται στο κλίμα των εξεγερμένων Αράβων και της κυρίαρχης στη Δύση κοινής γνώμης κατά των μοναρχικών καθεστώτων της Μέσης Ανατολής και τον πρωθυπουργό Πούτιν να συμβαδίζει με όλους όσους δεν αισθάνονται ευτυχείς από τη νατοϊκή επιχείρηση στη Λιβύη και θέτουν ερωτήματα για τις σκοπιμότητες και τον «ανθρωπισμό» της.<br /> Όμως κατά βάθος και η ρωσική ηγεσία, ανεξαρτήτως υπαρκτών ή τεχνητών διαφοροποιήσεων, είναι προφανές ότι φροντίζει πρωτίστως τα εθνικά -οικονομικά και γεωπολιτικά- συμφέροντά της, τα οποία και αναζητούν τις αναγκαστικές προσαρμογές στο ρευστό τοπίο των εξελίξεων, το οποίο και θα επιτρέψει τις μικρότερες δυνατές απώλειες και τη μέγιστη εγγύτητα στους νέους συσχετισμούς ισχύος που θα διαμορφωθούν μετά τις αλυσιδωτές κοινωνικές εκρήξεις.<br /> Απ’ αυτή την άποψη, η σχετικά «παθητική» στάση της Μόσχας δεν πηγάζει απλώς από τις αρκετά μειωμένες πλέον διασυνδέσεις της με καθεστώτα, όπως εκείνα της Τυνησίας, της Αιγύπτου ή της Λιβύης, αλλά και από την ωμή συνειδητοποίηση ότι ενδεχομένως οι απώλειες π.χ. ενεργειακών ή οπλικών συμβολαίων με την Τρίπολη να αποδειχθούν τελικά μικρότερες των κερδών από την παράταση της υψηλής τιμής στους υδρογονάνθρακες, που εξάγει η Ρωσία, ή από την εξασφάλιση νέων συμφωνιών με κυβερνήσεις «ανησυχούντων» από τις απόπειρες επιβολής των αμερικανικών δημοκρατικών προτύπων με συνταγές γενικής ισχύος. Μεταξύ των τελευταίων συγκαταλέγονται όχι μόνο τα αυταρχικά καθεστώτα στην πρώην Σοβιετική Ένωση (Κεντρική Ασία και Καύκασος), αλλά και όσες χώρες της Μέσης Ανατολής και της Ασίας μείνουν(;) τελικά ανέπαφες από τη λαίλαπα των «δημοκρατικών» εξεγέρσεων.<br /> <br /> <br /> Το έλλειμμα έγινε προτέρημα<br /> Εκφράζοντας τις «κατεστημένες» στη Ρωσία απόψεις, που δεν δείχνουν καμιά συμπάθεια σε δραστηριότητες «του δρόμου» και αμφισβητούν, διδαγμένες πικρά από την γκορμπατσοφική - γελτσινική διακυβέρνηση της δεκαετίας του ’90, τις αγαθές προθέσεις της Δύσης όταν ρητορεύει περί δημοκρατίας, ο Βλ. Πούτιν διαχώρισε εξαρχής τη θέση του από τη «διολίσθηση» του προέδρου Μεντβέντεφ προς τη διευκόλυνση της δυτικής επιχείρησης εναντίον του Καντάφι. «Διολίσθηση», η οποία δεν ήταν σαφώς ούτε βεβιασμένη κίνηση ούτε απαραίτητα κακός υπολογισμός, ανεξαρτήτως του πώς παρουσιάζεται για τις ανάγκες της πολιτικής χειραγώγησης τόσο εντός όσο και εκτός Ρωσίας και εκφράστηκε ως αποχή από την ψηφοφορία στο Συμβούλιο Ασφαλείας, η οποία και επέτρεψε να υπάρξει το ψήφισμα 1973, που υποτίθεται ότι σήμερα εφαρμόζεται. Σε κάθε περίπτωση, την ίδια στιγμή που η Ρωσία «ένιπτε τας χείρας της» για την επέμβαση διά του κατ’ εξοχήν αρμόδιου, αλλά σχετικώς «αδύναμου» και πολλαπλώς φιλελευθερίζοντος προέδρου της, ο «ισχυρός ανήρ» της χώρας Βλ. Πούτιν αναφερόταν, θεωρητικά πάντοτε, σε μια άλλη «σκληρή» πολιτική που θα έπρεπε να ακολουθηθεί, έστω και αν κατά βάθος η Μόσχα ούτε είχε τη διάθεση ούτε τις δυνάμεις πλέον να την επιβάλει. Για άλλη μια φορά λοιπόν η ρητορική του Πούτιν μετέτρεψε το έλλειμμα πραγματικής ισχύος της σημερινής Ρωσίας σε τακτικό της προτέρημα, όπως αυτό που πάντοτε διατηρεί όποιος κρατά αποστάσεις και μπορεί να βάλλει κατά πάντων, τόσο κατά του Καντάφι και του Άσαντ για υπερβολική χρήση βίας, ανεπίτρεπτη δράση εναντίον πολιτών, όσο και εναντίον των επιτιθέμενων, που μοιάζουν με «σύγχρονους σταυροφόρους» και προσπαθούν υποκριτικά να επιβάλουν τα συμφέροντά τους με τον μανδύα της «δημοκρατίας».<br /> <br /> <br /> «Η Ρωσία γνωρίζει την αγάπη των Βίκιγκς να πολεμούν»<br /> Συνειδητοποιώντας ότι η τακτική αυτή, αλλά προπαντός οι ίδιες οι εξελίξεις, οδήγησαν στο «βάλτωμα» της νατοϊκής επιχείρησης και στις αμφιλεγόμενες ηγεσίες της αντιπολίτευσης, που διεκδικούν να κυβερνήσουν τις εξεγερμένες χώρες, ο Πούτιν έδωσε πλέον το σύνθημα της γενικής κατακραυγής εναντίον της. Αυτό το σύνθημα ακολούθησαν τόσο ο υπουργός Εξωτερικών Λαβρόφ όσο εντέλει και ο πρόεδρος Μεντβέντεφ, οι οποίοι σε διάφορους τόνους δηλώνουν τώρα ότι οι επιθέσεις εναντίον επίγειων στόχων, πολύ περισσότερο οι επιδρομές εναντίον αμάχων ή των κατοικιών του Καντάφι ή μια μελλοντική χερσαία επιχείρηση, δεν καλύπτονται από το ψήφισμα περί απαγόρευσης πτήσεων, που υιοθετήθηκε στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Με τη χαρακτηριστική του αθυροστομία, που κινείται μαεστρικά μεταξύ αποκαλυπτικής ειλικρίνειας και κυνισμού, ο Πούτιν συνέχισε τις επικρίσεις του από τη Δανία και τη Σουηδία, εξηγώντας στους ξεκαρδισμένους συνομιλητές του ότι η Ρωσία «γνωρίζει την αγάπη των Βίκιγκς να πολεμούν» και θα έπρεπε ίσως να τους ευχαριστήσει που εκτόξευσαν την τιμή του πετρελαίου πάνω από τα 120 δολάρια ΗΠΑ, αν δεν ήταν οι ανθρώπινες ζωές αμάχων που χάνονται καθημερινά και η ευκολία με την οποία λαμβάνονται οι αποφάσεις για βομβαρδισμούς ή για την εξόντωση ηγετών χωρίς δίκη και στο όνομα του ανθρωπισμού. «Θα μπορούσα να σας διευκολύνω και να σας δώσω μια λίστα και με άλλες γειτονικές πετρελαιοπαραγωγές χώρες, αν χρειαστείτε» συνέχισε σαρκαστικά ο Βλ. Πούτιν, ο οποίος φαίνεται να προσπαθεί να θέσει τα όρια της ρωσικής διπλωματίας στην αποφυγή μιας χερσαίας επιχείρησης στη Λιβύη, τουλάχιστον χωρίς νέο ψήφισμα στο Συμβούλιο Ασφαλείας, και μιας οποιασδήποτε στρατιωτικής δράσης εναντίον της Συρίας, όπου μεταξύ άλλων η Μόσχα δεν διαθέτει μόνο ενεργειακά και οπλικά συμβόλαια πολλών εκατομμυρίων, αλλά και την υπό ανακατασκευή ναυτική βάση του Στόλου της Μαύρης Θάλασσας στην Ταρσό (σημερινό Ταρτούς), απαραίτητη για τις φιλόδοξες εμφανίσεις του στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο.<br /> Η Λιβύη διαθέτει την πρώτη θέση στην Αφρική σε αποθέματα πετρελαίου και την τέταρτη σε φυσικό αέριο, υπενθύμισε ο Βλ. Πούτιν, διερωτώμενος «αν αυτή είναι η πραγματική αιτία όσων συμβαίνουν σήμερα εκεί» και όχι η δημοκρατία-λάστιχο.<br /> Του<b> Γιώργου Σινανίδη</b><br /> <a href="http://www.makthes.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Η… φωνή της Ρωσίας στην αραβική κρίση

Για κάποιους «παθητική και αδιάφορη», για άλλους «ψυχρή υπολογίστρια», η ρωσική διπλωματία κατάφερε να κάνει τη διαφορά και στην εν εξελίξει...

Διαβάστε την συνέχεια

«Ο κ. Έρογλου οφείλει να μας πείσει ότι επιθυμεί λύση»

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.voria.gr/filestore/modules/news/4/8/48031/pic-0-norm.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="268" src="http://www.voria.gr/filestore/modules/news/4/8/48031/pic-0-norm.jpg" width="400" /></a></div><b>Ο κ. Δρούτσας τόνισε ότι η Ελλάδα βρίσκεται στο πλευρό της Κυπριακής Δημοκρατίας.</b><br /> Την ανησυχία του για τις προσπάθειες του Τουρκοκύπριου ηγέτη Ντερβίς Έρογλου, όπως είπε, να ξεφύγει και να εγκαταλείψει τη βάση των συνομιλιών, που έχει συμφωνηθεί και να εκφράζει θέσεις και απόψεις που θυμίζουν μόνο το παρελθόν, εξέφρασε ο υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας, μετά τη συνάντηση που είχε με τον Κύπριο πρόεδρο Δημήτρη Χριστόφια.<br /> «Νομίζω δεν υπάρχουν δικαιολογίες για αυτό και ο κ. Έρογλου οφείλει να προσέλθει στο τραπέζι των συνομιλιών με εποικοδομητικές θέσεις και να μας πείσει όλους ότι πραγματικά επιθυμεί τη λύση και το ίδιο οφείλει και η Τουρκία να κάνει», ανέφερε ο κ. Δρούτσας.<br /> Επανέλαβε ακόμη ότι η Ελλάδα βρίσκεται και θα βρίσκεται πάντα στο πλευρό της Κυπριακής Δημοκρατίας και του κυπριακού λαού.<br /> Στηρίζουμε, πρόσθεσε, με όλες μας τις δυνάμεις τις υπεύθυνες προσπάθειες του Προέδρου της Δημοκρατίας Δημήτρη Χριστόφια, προσπάθειες για μια λύση στο Κυπριακό με βάση τις αποφάσεις του ΟΗΕ και πάντα με σεβασμό στο ευρωπαϊκό κεκτημένο, για μιαν Κύπρο ενωμένη και απελευθερωμένη από τα τουρκικά στρατεύματα. «Είναι ένα αίσχος, είναι μια ντροπή, η οποία πρέπει επιτέλους να τελειώσει», τόνισε.<br /> Εξάλλου, σχετικά με τη θέση για εφαρμογή των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας για τη Λιβύη, ο κ. Δρούτσας υπενθύμισε ότι υπάρχουν και τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και για το Κυπριακό. «Αυτά πρέπει όλοι μας να τα σεβαστούμε, πρώτα από όλα και η Τουρκία και είναι πλέον θέμα αξιοπιστίας και της Τουρκίας αλλά και θέμα αξιοπιστίας και της διεθνούς κοινότητας να σεβαστεί επιτέλους και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ σε ό,τι αφορά το Κυπριακό», κατέληξε ο Έλληνας υπουργός<br /> <a href="http://www.voria.gr/">ΠΗΓΗ</a>

«Ο κ. Έρογλου οφείλει να μας πείσει ότι επιθυμεί λύση»

Ο κ. Δρούτσας τόνισε ότι η Ελλάδα βρίσκεται στο πλευρό της Κυπριακής Δημοκρατίας. Την ανησυχία του για τις προσπάθειες του Τουρκοκύπριου ηγ...

Διαβάστε την συνέχεια

Παιχνίδι των ΗΠΑ με Τουρκία και Συρία!

<center><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.defencenet.gr/defence/images/stories/WIKILEAK1s.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="294" src="http://www.defencenet.gr/defence/images/stories/WIKILEAK1s.jpg" width="400" /></a></div></center><br /> Σύμφωνα με τηλεγραφήματα της αμερικανικής πρεσβειας από την Άγκυρα που παρουσάστηκαν από το Wikileaks, οι Αμερικανοί σκεφτόντουσαν να αξιοποιήσουν την Τουρκία με στόχο την απομάκρυνση της Συρίας από τον εναγκαλισμό του Ιράν! Αυτά προκύπτουν από έγγραφα που αφορούν στη διπλωματική αλληλογραφία του 2009.Η σταδιακή αύξηση της τουρκικής επιρροής στη Συρία είχε επισημανθεί από τον Τσαρλς Χάντερ, το πρόσωπο που έπαιζε το ρόλο του πρεσβευτή στη Δαμασκό (μόλις πρόσφατα αποκαταστάθηκαν οι διπλωματικές σχέσεις και επέστρεψε επισήμων Αμερικανός πρεσβευτής στη χώρα) και έγραψε προς το State Department ότι ενδεχομένως η σχέση που έχει αναπτυχθεί ότι θα πρέπει να αξιοποιηθεί.<br /> Η διαίσθηση του Αμερικανού ήταν ότι ο Σύρος πρόεδρος Μπασάρ Αλ Άσαντ ήταν πολύ πιο πρόθυμος να ακούσει τους Τούρκους, ενώ τους Ιρανούς έδειχνε ενίοτε να τους ακούει καθώς δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά.<br /> Ωστόσο, όπως προκύπτει επίσης, Τούρκοι αξιωματούχοι φέρονται να τρομοκρατήθηκαν όταν τους προσέγγισαν οι Αμερικανοί με αντικείμενο τη συνεργασία στο ζήτημα της Συρίας, κάτι που αποδεικνύει ότι η Άγκυρα επιθυμεί να παίζει το δικό της παιχνίδι και όχι των ΗΠΑ... <br /> <b>Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr</b>

Παιχνίδι των ΗΠΑ με Τουρκία και Συρία!

Σύμφωνα με τηλεγραφήματα της αμερικανικής πρεσβειας από την Άγκυρα που παρουσάστηκαν από το Wikileaks, οι Αμερικανοί σκεφτόντουσαν να αξιοπ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Ρωσία προειδοποιεί τον Ερντογάν να σεβαστεί τη Συνθήκη Μοντρέ.

<center><img alt="" class="aligncenter size-large wp-image-14302" height="300" src="http://gdailynews.files.wordpress.com/2011/04/cf84cf84.gif?w=700&h=525" title="ΤΤ" width="400" /></center><br /> Η ανακοίνωση του Ερντογάν για τη κατασκευή της “Διώρυγας της Κωνσταντινούπολης” δηλαδή ενός δεύτερου περάσματος από τη Μαύρη Θάλασσα προς τη Θάλασσα του Μαρμαρά, έφερε την αντίδραση της Ρωσίας. Σε σημερινό πρωτοσέλιδο της, η τουρκική <b><a href="http://www.hurriyetdailynews.com/n.php?n=russia-urges-turkey-to-preserve-montreux-treaty-2011-04-29">HURRIYET</a></b>, αναφέρει πως η Ρωσία προειδοποίησε μέσω του Πρεσβευτή της στην Άγκυρα, τον Ερντογάν να σεβαστεί τη Συνθήκη Μοντρέ και να ξανά σκεφτεί τη κατασκευή του έργου.<br /> Η Συνθήκη Μοντρέ ναι μεν δίνει στη Τουρκία το δικαίωμα ελέγχου των στενών του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων, καθώς και να ρυθμίζει την κυκλοφορία στη θάλασσα, αλλά περιλαμβάνει και κάποιες νομικές πτυχές που βασίζονται στο αν τα πλοία θα είναι εμπορικά ή πολεμικά, ανάλογα με το τύπο τους, και γενικότερα εγείρουν θέματα οικονομικής φύσεως ανάμεσα στις δύο χώρες (Ρωσία και Τουρκία).<br /> <span id="more-14301"></span><br /> Ο Ρώσος πρέσβης Ivanovsky παραδέχτηκε πως όλα βρίσκονται σε αρχικό στάδιο και η χώρα του αντιδρά στα πλαίσια των πληροφοριών που έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Παράλληλα δήλωσε άγνοια στο ενδεχόμενο να εμπλακούν στη κατασκευή του έργου και Ρωσικές κατασκευαστικές εταιρίες.<br /> <b>ΣΥΝΘΗΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΩΝ ΣΤΕΝΩΝ (ΤΟΥ ΜΟΝΤΡΕ) </b><br /> Hμερομηνία Υπογραφής: 20 Ιουλίου 1936, στο Μοντρέ. Άρχισε να ισχύει στις 9 Νοεμβρίου 1936.<br /> Συμβαλλόμενα Μέρη: Κράτη Μαύρης Θάλασσας : Βουλγαρία, Ρουμανία, Σοβιετική Ένωση, Τουρκία, άλλα Κράτη : Αυστραλία, Γαλλία, Ελλάδα, Ιταλία, Αγγλία, Γιουγκοσλαβία.<br /> Σκοπός : Επιιστροφή στην Τουρκία της διαχείρισης των Στενών και διακανονισμός έλευσης των πλοίων διαμέσου των Στενών (Δαρδανέλια, θάλασσα Μαρμαρά και Βόσπορος).<br /> Κυριότερα Άρθρα :<br /> Προοίμιο : “Επιθυμούντες να ρυθμίσουμε τη διέλευση και ναυσιπλοΐα στα Στενά σε τρόπο που αυτή να εξασφαλίζεται, χωρίς να παραγνωρίζεται η ασφάλεια της Τουρκίας και των άλλων κρατών της Μαύρης Θάλασσας αποφασίσαμε να αντικαταστήσουμε με την παρούσα Συνθήκη, τη συνθήκη που υπογράψαμε στη Λοζάννη στις 24 Ιουλίου 1923″.<br /> Τμήμα 1 και 2 : Ρυθμίζει τα της διέλευσης των εμπορικών και πολεμικών<br /> Άρθρο 10 : “Πολεμικά πλοία, εκτός αυτών που εμπίπτουν στην κατηγορία που περιγράφεται στην προηγούμενη παράγραφο (ελαφρά επιφανείας, μικρά πολεμικά ή βοηθητικά πλοία), θα έχουν το δικαίωμα της διέλευσης μόνο υπό τις συνθήκες που περιγράφονται στο άρθρο 11 και 12″.<br /> (Το άρθρο 11 ρυθμίζει τη μεγάλων πλοίων κρατών της Μαύρης Θάλασσας).<br /> Άρθρο 12: “Τα κράτη της Μαύρης Θάλασσας θα έχουν το δικαίωμα διέλευσης διαμέσου των Στενών με το σκοπό να αφιχθούν στις βάσεις τους υποβρύχια που κατασκευάσθηκαν ή αγοράσθηκαν εκτός περιοχής Μαύρης Θάλασσας, ή που ήσαν για επισκευή σε ναυπηγεία εκτός Μαύρης Θάλασσας”.<br /> Άρθρο 13: Επιβάλλει προειδοποίηση στην Τουρκία για διέλευση πολεμικών πλοίων (κανονικά οκτώ (8) ημέρες για κράτη της Μαύρης Θάλασσας και δεκαπέντε (15) ημέρες για τα άλλα κράτη).<br /> Άρθρο 24: “Η Τουρκία θα επιβλέπει την εκτέλεση όλων των προβλέψεων της παρούσας Συνθήκης σχετικά με τη διέλευση πολεμικών πλοίων διαμέσου των Στενών. “<br /> Παρατήρηση : Με κοινή συναίνεση και πρακτική, η Συνθήκη εφαρμόζεται και για κράτη που δεν την έχουν υπογράψει, Για τη διέλευση των αεροπλανοφόρων αναφερόμαστε σε ιδιαίτερο κεφάλαιο – Συνθήκες Μεσογείου. Η Ιαπωνία αποκήρυξε τα εκ της Συνθήκης δικαιώματα της με τη Συνθήκη της Ειρήνης το 1951.<br /> <br /> <div style="color: blue;"><a href="http://gdailynews.wordpress.com/">ΠΗΓΗ</a></div>

Η Ρωσία προειδοποιεί τον Ερντογάν να σεβαστεί τη Συνθήκη Μοντρέ.

Η ανακοίνωση του Ερντογάν για τη κατασκευή της “Διώρυγας της Κωνσταντινούπολης” δηλαδή ενός δεύτερου περάσματος από τη Μαύρη Θάλασσα προς...

Διαβάστε την συνέχεια

Νέες ισορροπίες μετά τη συμφιλίωση Hamas–Fatah Μυστικές διαπραγματεύσεις στην Αίγυπτο

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.geostrategy.gr/images/photos/themata/hamas-fatah.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="239" src="http://www.geostrategy.gr/images/photos/themata/hamas-fatah.png" width="400" /></a></div>Μετά από μια σειρά μυστικών συναντήσεων, που πραγματοποιήθηκαν τις τελευταίες<br /> εβδομάδες στο Κάιρο, η Fatah και η Hamas συμφώνησαν «να προχωρήσουν στο σχηματισμό<br /> μιας προσωρινής παλαιστινιακής κυβέρνησης εθνικής ενότητας» και «στη διεξαγωγή εκλογών εντός ενός έτους». Η συμφωνία, που επετεύχθη με πρωτοβουλία του υπουργείου Εξωτερικών και των υπηρεσιών πληροφοριών της Αιγύπτου, χαρακτηρίσθηκε ως «ιστορική». Παρότι, η Αίγυπτος επανειλημμένα έχει διαμεσολαβήσει για τη συμφιλίωση μεταξύ των δύο πλευρών, εντούτοις, η συμφωνία προκάλεσε εντύπωση και αμηχανία στις ενδιαφερόμενες πλευρές.<br /> Ο Αιγύπτιος υπουργός Εξωτερικών Nabil Elaraby ανακοίνωσε ότι «με τη συμφωνία<br /> επιδιώκεται η αναγνώριση ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους από τον ΟΗΕ, τον<br /> επόμενο Σεπτέμβριο» και ότι «σύντομα, θα επισκεφθεί τη Ramallah, προκειμένου να<br /> συζητήσει με αξιωματούχους της Παλαιστινιακής Αρχής και για το θέμα αυτό». Ο Mahmoud<br /> Zahar, ιδρυτικό μέλος και ηγετικό στέλεχος της Hamas, που έλαβε μέρος στις συναντήσεις δήλωσε ότι «η παλαιστινιακή κυβέρνηση εθνικής ενότητας δεν θα ασχοληθεί με θέματα που αφορούν την αναγνώριση του Ισραήλ, ούτε θα συμμετέχει στις ειρηνευτικές συνομιλίες». Έτσι, κατέστησε σαφές ότι στην παρούσα φάση και τουλάχιστον μέχρι την εκλογή νέας παλαιστινιακής κυβέρνησης, δεν θα επιδιωχθεί αναθέρμανση της ειρηνευτικής διαδικασίας.<br /> Περισσότερες λεπτομέρειες αναμένεται να ανακοινωθούν επισήμως την επόμενη εβδομάδα<br /> στο Κάιρο, όπου θα πραγματοποιηθεί επίσημη υπογραφή της συμφωνίας από το Mahmoud<br /> Abbas και τον πολιτικό ηγέτη της Hamas, Khaled Meshaal, ο οποίος εδρεύει στη Δαμασκό.<br /> Προς το παρόν, έγινε γνωστό ότι η επικείμενη συμφωνία, μεταξύ άλλων, προβλέπει:<br /> Το σχηματισμό μιας «προσωρινής παλαιστινιακής κυβέρνησης εθνικής ενότητας».<br /> Την επανέναρξη των εργασιών του παλαιστινιακού Κοινοβουλίου.<br /> Την επαναλειτουργία του «Παλαιστινιακού Νομοθετικού Συμβουλίου» (Palestinian<br /> Legislative Council - PLC).<br /> Την αναδιοργάνωση της «Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης»<br /> (Palestinian Liberation Organization – PLO)<br /> Την εκατέρωθεν απελευθέρωση κρατούμενων.<br /> Την ίδρυση μιας κοινής επιτροπής ασφάλειας, που πιθανόν θα προσδιορίσει την<br /> αποστολή των παλαιστινιακών δυνάμεων ασφάλειας στη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα<br /> της Γάζας, υπό ενιαία διοίκηση.<br /> Τον καθορισμό της ημερομηνίας διεξαγωγής προεδρικών και βουλευτικών εκλογών<br /> (προς το παρόν, έγινε γνωστό ότι θα πραγματοποιηθούν εντός ενός έτους).<br /> Πρώτες αντιδράσεις από Τελ Αβίβ και Ουάσιγκτον<br /> Η αιγυπτιακή πρωτοβουλία βρήκε απροετοίμαστο το Ισραήλ, που σύμφωνα με τις<br /> πρώτες δηλώσεις του Ισραηλινού πρωθυπουργού, εμφανίζεται δυσαρεστημένο.<br /> Συγκεκριμένα, ο Binyamin Netanyahu, δήλωσε: «Η Παλαιστινιακή Αρχή θα πρέπει να επιλέξει μια ειρηνευτική συμφωνία ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Hamas. Η ειρήνη και με τις δύο πλευρές είναι αδύνατη, καθώς η Hamas επιδιώκει την καταστροφή του κράτους του Ισραήλ. Η Hamas εκτοξεύει βλήματα εναντίον των πόλεών μας και των παιδιών μας. Η συμφιλίωση (μεταξύ της Fatah και της Hamas) καταδεικνύει ότι η Παλαιστινιακή Αρχή έχει αποδυναμωθεί και δημιουργούνται ερωτήματα σχετικά με το αν η Hamas κατορθώσει να αποκτήσει τον έλεγχο της Ιουδαίας και της Σαμάρειας (επίσημη ισραηλινή ορολογία για την περιοχή της Δυτικής Όχθης), με τον τρόπο που ελέγχει τη Λωρίδα της Γάζας. Ελπίζω ότι η Παλαιστινιακή Αρχή θα προχωρήσει στη σωστή επιλογή. Θα επιλέξει την ειρήνη με το Ισραήλ. Η επιλογή είναι στα χέρια της».<br /> Παρόμοια ήταν και η αντίδραση του αντιπροέδρου της ισραηλινής κυβέρνησης, Silvan<br /> Shalom, ο οποίος αναφερόμενος στην εν λόγω συμφωνία δήλωσε: «Αποκαλύφθηκε το<br /> πραγματικό πρόσωπο των Παλαιστίνιων ηγετών, οι οποίοι αρνήθηκαν να διαπραγματευθούν<br /> με το Ισραήλ τα δύο τελευταία χρόνια. Τώρα, είναι ξεκάθαρο ότι δεν επιζητούν ειρήνη. Πως είναι δυνατόν να κάνουμε ειρήνη με ανθρώπους, οι οποίοι ανοικτά δηλώνουν ότι επιδιώκουν να καταστρέψουν το κράτος του Ισραήλ; Το παλαιστινιακό κράτος θα είναι ένα προπύργιο των Ιρανών και της Hamas στη Μέση Ανατολή».<br /> Από την πλευρά της, η Ουάσιγκτον ανακοίνωσε ότι «η εν λόγω συμφωνία θέτει σε<br /> κίνδυνο την αμερικανική βοήθεια προς την Παλαιστινιακή Αρχή, εκτός, αν η Hamas αποδεχτεί να αποκηρύξει τη βία και να αναγνωρίσει το κράτος του Ισραήλ».<br /> Αλλαγή των δεδομένων στις ισραηλινο-παλαιστινιακές σχέσεις dς γνωστόν, την ισραηλινο-παλαιστινιακή διένεξη συντηρούν έξι μείζονα προβλήματα:<br /> Η δημιουργία και τα όρια του μελλοντικού παλαιστινιακού κράτους.<br /> Το καθεστώς της Ιερουσαλήμ.<br /> Οι εβραϊκοί εποικισμοί στη Δυτική Όχθη.<br /> Το δικαίωμα επιστροφής των Παλαιστίνιων προσφύγων.<br /> Η διανομή των υδάτινων πόρων, και<br /> Ο «φράχτης ασφαλείας» περιμετρικά της Δυτικής Όχθης.<br /> Επί τέσσερα χρόνια, το ρήγμα Hamas-Fatah μεγέθυνε τα παραπάνω προβλήματα και<br /> ευνοούσε το πάγωμα της ειρηνευτικής διαδικασίας. Ο πιθανός τερματισμός της ενδο-<br /> παλαιστινιακής κρίσης και η σύσταση μιας προσωρινής παλαιστινιακής κυβέρνησης εθνικής ενότητας δημιουργεί αλλαγή του status στις σχέσεις Ισραήλ-Παλαιστίνης, και πιθανόν, σε δεύτερο χρόνο, στις σχέσεις Τελ Αβίβ- Καΐρου και Τελ Αβίβ-Δαμασκού. Ο Netanyahu γνωρίζει ότι το Ισραήλ θα κληθεί να λάβει σημαντικές αποφάσεις για να αντιμετωπίσει τη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται στα παλαιστινιακά εδάφη. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η αλλαγή των δεδομένων θα επιφέρει οπωσδήποτε περαιτέρω επιδείνωση της κατάστασης.<br /> Μετά την επίσημη συμφωνία και τη σύσταση μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας, είναι<br /> προφανές ότι θα προκύψουν μια σειρά δυσεπίλυτων προβλημάτων, για την επίλυση των<br /> οποίων απαιτείται η συναίνεση του Ισραήλ, όπως:<br /> Η μετακίνηση των Παλαιστίνιων πολιτικών μεταξύ της Δυτικής Όχθης και της Λωρίδας<br /> της Γάζας.<br /> Η διατήρηση της οικονομικής βοήθειας από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, που έχουν<br /> συμπεριλάβει τη Hamas στη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων.<br /> Η διακοπή της συνεργασίας μεταξύ Ισραήλ και Fatah, σε αρκετούς τομείς.<br /> Ειρηνευτικές συνομιλίες ή αύξηση της συγκρουσιακής κατάστασης;<br /> Η ισραηλινή πλευρά θεωρεί ότι η ενδο-παλαιστινιακή κρίση μεταξύ της Hamas και της<br /> Fatah υποστηρίζει τα εβραϊκά συμφέροντα, καθότι αποδυναμώνει τους Παλαιστίνιους. Για το λόγο αυτό, τα τελευταία χρόνια, το Τελ Αβίβ «επένδυσε» σ’ αυτή την ιδέα, κερδίζοντας χρόνο και κατεβάζοντας τον πήχη των παλαιστινιακών επιδιώξεων. Στην πραγματικότητα, εξωθούσε τους Παλαιστίνιους της Λωρίδας της Γάζας στα άκρα και στην αναζήτηση συμμάχων με ακραίες ιδεολογίες. Ταυτόχρονα, το ρήγμα στην παλαιστινιακή κοινωνία λειτουργούσε αποτρεπτικά σε οποιαδήποτε προσπάθεια επίτευξης ειρηνευτικής ισραηλινο-παλαιστινιακής συμφωνίας. Αφού, δεν ήταν δυνατόν να προκύψει «νόμιμη συμφωνία» μεταξύ των Ισραηλινών και των Παλαιστίνιων, για τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους, χωρίς τη συγκατάθεση της Hamas. Εκτός, αν προηγουμένως, είχε δημιουργηθεί επίσημα κάποια ξεχωριστή κρατική οντότητα στη Λωρίδα της Γάζας.<br /> Στην παρούσα φάση, αν το Ισραήλ αντιμετωπίσει θετικά την πρωτοβουλία του Καΐρου<br /> ή έστω αν την επανεξετάσει, τότε, θα μπορούσαν να προκύψουν οφέλη και για τις δύο<br /> πλευρές. Μάλιστα, με δεδομένη την κατάσταση που επικρατεί στην περιοχή της Μέσης<br /> Ανατολής και τις επερχόμενες γεωπολιτικές εξελίξεις, το Τελ Αβίβ θα πρέπει να επιδιώκει τη συντήρηση και τη διεύρυνση των ειρηνευτικών συμφωνιών με τον αραβικό κόσμο. Έτσι, θα μπορέσει να απομονώσει και θα αποδυναμώσει τις αντισημιτικές συμμαχίες.<br /> Προς το παρόν, οι πρώτες αντιδράσεις από το Ισραήλ δεν οδηγούν σε επίλυση των<br /> προβλημάτων. Βέβαια, είναι γεγονός ότι και οι προθέσεις των Παλαιστινίων δεν μπορούν να αποκωδικοποιηθούν στην παρούσα φάση. Δεν είναι ξεκάθαρη η στάση που θα τηρήσουν απέναντι στο Ισραήλ. Όμως, η στάση αναμονής για τους ισραηλινούς είναι προτιμότερη από τη ρητορική αντιπαράθεση, που προοιωνίζει τη δημιουργία συγκρουσιακού κλίματος. Το Τελ Αβίβ, αν δεν προκληθεί το επόμενο χρονικό διάστημα, θα πρέπει να αντιμετωπίσει την αλλαγή δεδομένων ως ευκαιρία. Θα πρέπει να «ανακαλύψει» τρόπους προσέγγισης με τη Hamas. Το Κάιρο προσφέρει αυτή την ευκαιρία και ως ένα βαθμό θα μπορούσε και η Ουάσιγκτον να υποστηρίξει μια τέτοια προσπάθεια, εφόσον βέβαια και οι προθέσεις της παλαιστινιακής πλευράς διευκολύνουν μια τέτοια εξέλιξη.<br /> Ο σχηματισμός μιας λειτουργικής παλαιστινιακής κυβέρνησης εθνικής ενότητας<br /> αποτελεί βασική προϋπόθεση, προκειμένου να καλλιεργηθεί το κατάλληλο κλίμα για<br /> ουσιαστικές ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις, μετά τη διεξαγωγή εκλογών στα παλαιστινιακά εδάφη. Αν και το σενάριο αυτό συγκεντρώνει ελάχιστες έως μηδενικές πιθανότητες, εντούτοις, είναι το μόνο που μπορεί να οδηγήσει σε θετικά αποτελέσματα. Σε αντίθετη περίπτωση, θα συντηρηθεί ή και θα αυξηθεί περαιτέρω η υφιστάμενη συγκρουσιακή κατάσταση.<br /> Επιπρόσθετα, ενδέχεται να δημιουργηθούν και τριβές με την Αίγυπτο, που διαμεσολάβησε<br /> για την προώθηση τερματισμού του ενδο-παλαιστινιακού σχίσματος.<br /> Γιαννακόπουλος Βασίλης<br /> Γεωστρατηγικός Αναλυτής<br /> <a href="http://www.geostrategy.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Νέες ισορροπίες μετά τη συμφιλίωση Hamas–Fatah Μυστικές διαπραγματεύσεις στην Αίγυπτο

Μετά από μια σειρά μυστικών συναντήσεων, που πραγματοποιήθηκαν τις τελευταίες εβδομάδες στο Κάιρο, η Fatah και η Hamas συμφώνησαν «να προχω...

Διαβάστε την συνέχεια

Γιατί στη ΣΥΡΙΑ δεν μπορεί να γίνει επέμβαση τύπου ΛΙΒΥΗΣ.Σύγκριση των χωρών.

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/AEROPLANA/F18/cache/f18garrier-474x337.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="283" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/AEROPLANA/F18/cache/f18garrier-474x337.jpg" width="400" /></a></div><br /> Μόλις προχθές ο Βρετανός ΥΕΘΑ απέκλεισε κάθε ενδεχόμενο επέμβασης του ΝΑΤΟ στη Συρία,ανάλογης μ΄ αυτή που βρίσκεται σε εξέλιξη στη Λιβύη. Η σύγκριση των δύο χωρών,της κατάστασης που επικρατεί στο εσωτερικό τους,αλλά και των σχέσεων που έχουν με τα γειτονικά κράτη εξηγεί το γιατί.<br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/KOSMOS/SYRIA/Bashar-al-Assad-007.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/KOSMOS/SYRIA/Bashar-al-Assad-007.jpg" width="400" /></a></div><br /> <br /> <b style="font-weight: bold !important;"><br /> <br /> Συρία</b><br /> <br /> Ηγέτης Πρόεδρος Μπασάρ Αλ-Άσαντ<br /> <br /> Χρόνος στην εξουσία 10 χρόνια<br /> <br /> Πληθυσμός 22,5 εκατ.<br /> <br /> Kατά κεφαλή ΑΕΠ 4.800 δολάρια<br /> <br /> Eξαγωγές πετρελαίου (βαρέλια ανά ημέρα) 0.15m<br /> <br /> Οι ξένες επενδύσεις (τελευταίο έτος) $ 9.7 δις<br /> <br /> Στρατιωτικές δαπάνες (2009) $ 2.23 δις<br /> <br /> Αδειες εξαγωγής όπλων (2009) € 2,7 εκατ.<br /> <br /> <br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/KOSMOS/LIBYA/gaddafi_461_355.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="307" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/KOSMOS/LIBYA/gaddafi_461_355.JPG" width="400" /></a></div><br /> <b style="font-weight: bold !important;">Λιβύη</b><br /> <br /> Ηγέτης συνταγματάρχης Μουαμάρ Καντάφι<br /> <br /> Στην εξουσία 32 χρόνια<br /> <br /> Πληθυσμός 6,6 εκατ.<br /> <br /> Το κατά κεφαλή ΑΕΠ 13.800 δολάρια<br /> <br /> Οι εξαγωγές πετρελαίου (βαρέλια ανά ημέρα) 1.5m<br /> <br /> Οι ξένες επενδύσεις (τελευταίο έτος) $ 6,6 δισ.<br /> <br /> Στρατιωτικών δαπανών (2009) $ 1.71δις<br /> <br /> Αδειες εξαγωγής όπλων (2009) € 343.7 εκ.<br /> <br /> <b style="font-weight: bold !important;">Νομιμότητα της παρέμβασης</b><br /> <br /> <b style="font-weight: bold !important;">Συρία:</b>Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ δεν μπόρεσε καν να συμφωνήσει σχετικά με τη διατύπωση μιας δήλωσης που θα καταδίκαζε τη βία της κυβέρνησης.Η Ρωσία λέει ότι τα γεγονότα στη Συρία δεν συνιστούν απειλή για την παγκόσμια ειρήνη.<br /> <br /> <b style="font-weight: bold !important;">Λιβύη :</b>Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ επιτρέπει "όλα τα αναγκαία μέτρα" για την προστασία των αμάχων στη Λιβύη. Τα μέλη του Συμβουλίου τόνισαν την υποστήριξη για μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων.<br /> <br /> <b style="font-weight: bold !important;">Ισορροπία των δυνάμεων</b><br /> <br /> <b style="font-weight: bold !important;">Συρία:</b> Οι ένοπλες δυνάμεις της Συρίας είναι πολύ ισχυρότερες.325.000 τακτικός στραττός και περισσότερους από 100.000 παραστρατιωτικούς,διαθέτει το καθεστώς. <br /> <br /> Οι επίλεκτες μονάδες του είναι απολύτως πιστές στην οικογένεια Άσαντ. <br /> <br /> <br /> <b style="font-weight: bold !important;">Λιβύη: </b>Ο Καντάφι έχει 50.000 ισχυρό στρατό, αλλά και παραστρατιωτικές μονάδες που αποδείχθηκαν πιο επίμονες και καλύτερα εξοπλισμένες. Υπήρχαν ελπίδες της Δύσης για μαζικές αποστασίες στις ένοπλες δυνάμεις και την κυβέρνηση αλλά αυτές οι ελπίδες αποδείχτηκαν φρούδες. <br /> Απειλές για τους αμάχους δικαιολογούν παρέμβαση<br /> <br /> <b style="font-weight: bold !important;">Σύμμαχοι</b><br /> <br /> <b style="font-weight: bold !important;">Συρία:</b> έχει ισχυρή στήριξη από έναν σημαντικό περιφερειακό παίκτη, το Ιράν, με ισχυρές ένοπλες δυνάμεις. Έχει μια ισχυρή σχέση με την Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ. μακροχρόνιους δεσμούς με τη Χεζμπολάχ στο Λίβανο και της Χαμάς στη Γάζα, κάτι που αφήνει ανοιχτό ενδεχόμενο αντίποίνων. <br /> <br /> <br /> <b style="font-weight: bold !important;">Λιβύη:</b>ο Καντάφι έχει εχθρούς σε όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα στην περιφέρειά του. Η Δυτική παρέμβαση είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα είχε γίνει αν δεν είχε εγκριθεί από τον Αραβικό Σύνδεσμο, και δεν υποστηριζόταν ενεργά από μερικά κράτη του Κόλπου. Μόνο η Βενεζουέλα τάχθηκε σθεναρά υπέρ του Καντάφι, ενώ η Ζιμπάμπουε ήταν μία από τις λίγες χώρες που είναι πρόθυμη να του δώσει ασφαλές καταφύγιο, αν παραιτηθεί.<br /> <b style="font-weight: bold !important;"><br /> Περιφερειακές συνέπειες της παρέμβασης</b><br /> <br /> <b style="font-weight: bold !important;">Συρία:</b> Απρόβλεπτες αλλά σχεδόν σίγουρα σοβαρές. Η εγγύτητα με το Ισραήλ προκαλεί κινδύνους. Θα ήταν πιθανό να αποσταθεροποιήσουν τον Λίβανο, όπου η Χεζμπολάχ έχει μια στενή σχέση με τη Συρία και το Ιράν.<br /> <br /> <b style="font-weight: bold !important;">Λιβύη: </b> Η Λιβύη έχει λίγους φίλους και είναι τοποθετημένη μεταξύ δύο κρατών που έχουν υποστεί τη δική τους δημοκρατική επανάσταση και δεν έχουν καμία συμπάθεια για το καθεστώς Καντάφι. <br /> <a href="http://www.onalert.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Γιατί στη ΣΥΡΙΑ δεν μπορεί να γίνει επέμβαση τύπου ΛΙΒΥΗΣ.Σύγκριση των χωρών.

Μόλις προχθές ο Βρετανός ΥΕΘΑ απέκλεισε κάθε ενδεχόμενο επέμβασης του ΝΑΤΟ στη Συρία,ανάλογης μ΄ αυτή που βρίσκεται σε εξέλιξη στη Λιβύη. Η...

Διαβάστε την συνέχεια

Απίστευτο: Δώσαμε συχνότητες του δορυφόρου μας HELLAS SAT στους Τούρκους!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/NEES_TECHNOLOGIES-BIOMHXANIA/cache/doryforos-474x334.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="281" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/NEES_TECHNOLOGIES-BIOMHXANIA/cache/doryforos-474x334.jpg" width="400" /></a></div>MANΩΛΗΣ ΚΩΣΤΙΔΗΣ<br /> <br /> Ο ΗELLAS SAT προσφέρει τις υπηρεσίες του στους Τούρκους. Αυτή η είδηση πριν απο λίγα χρόνια θα μπορούσε να θεωρηθεί εξωπραγματική κι όμως είναι 100% αληθινή!<br /> <br /> Η εταιρεία TURKSAΤ που διαχειρίζεται τους τουρκικούς δορυφόρους TURKSAT 2A KAI 3A δεν μπορεί να ανταποκριθεί στη ζήτηση συχνοντήτων γι'αυτο και αποφάσισε να νοικιάσει συχνότητας του ελληνικού δορυφόρου HELLAS SAT!<br /> <br /> O γενικός διευθυντής της TURKSAT Oζκάν Ντάλμπαϊ δηλώνει πως στους δυο δορυφόρους η χωριτικότητα έχει ξεπεράσει το 90%. " Η ζήτηση που έχουμε για τις συχνότητες και απο το εσωτερικό και απο το εσωτερικό είναι τεράστια. Δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε. Γι'αυτό και μέχρι το 2012 νοικιάσαμε συχνότητες απο τον ελληνικό δορυφόρο HELLAS SAT. Τις υπηρεσίες που μπρούμε να τις μεταφέρουμε τις δίνουμε στον δορυφόρο αυτό. <br /> <br /> Για παράδειγμα τις συχνότητες των τηλεοπτικών δικτύων δεν μπορούμε να τις μεταφέρουμε. Νομίζω όμως πως δεν θα φτάσει και αυτό. Θεωρώ πως μέσα στο χρόνο θα παρουμε κι άλλες συχνότητες. <br /> <br /> Ο Ντάλμπαϊ τόνισε οτι ο HELLAS SAT διέθεσε άνετα τη χωριτικότητα του καθώς "λόγω της οικονομικής τους κρίσης δεν υπάρχει ζήτηση στο εσωτερικό και δεν γεμίζουν τη χωριτικότητα τους, ήδη απο τον προηγούμενο μήνα χρησιμοποιούμε και τον ελληνικό δορυφόρο" δήλωσε.<br /> <br /> Η Τουρκία πάντως ηδη ετοιμάζεται να εκτοξεύσει δυο δορυφόρους. Ο ΤURKSAT 4A θα βρίσκεται στο διάστημα το Νοέμβριο του 2013 και ο ΤURKSAT 4B το Φεβρουάριο του 2014. Μέχρι τότε ....ας είναι καλα οι Έλληνες. <br /> <br /> Ενα απλό ερώτημα σε περίπτωση που η Ελλάδα ζητούσε τη χρήση του TURKSAT θα δίνονταν έγκριση απο την Τουρκία και κυρίως απο τις τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις που έχουν εδικές συχνότητες στους δορυφόρους αυτούς;<br /> <br /> <a href="http://www.onalert.gr/">ΠΗΓΗ</a>

Απίστευτο: Δώσαμε συχνότητες του δορυφόρου μας HELLAS SAT στους Τούρκους!

MANΩΛΗΣ ΚΩΣΤΙΔΗΣ Ο ΗELLAS SAT προσφέρει τις υπηρεσίες του στους Τούρκους. Αυτή η είδηση πριν απο λίγα χρόνια θα μπορούσε να θεωρηθεί εξωπρ...

Διαβάστε την συνέχεια

«Μη αναστρέψιμη» η κατάσταση στη Συρία

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.geostrategy.gr/images/maps/Syria%202011_350.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="351" src="http://www.geostrategy.gr/images/maps/Syria%202011_350.jpg" width="400" /></a></div>Πολιτικο-κοινωνική κατάσταση<br /> Το ντόμινο των εξεγέρσεων του αραβικού κόσμου διέρχεται από τη Συρία, όπου ο πρόεδρος Bashar al-Assad δεν φαίνεται να διαθέτει τις απαραίτητες επιλογές για να αντιμετωπίσει την πρόκληση που αντιμετωπίζει η χώρα του. Ουσιαστικά, οι ευκαιρίες χάθηκαν το 2000, όταν ανέλαβε την εξουσία. Αρχικά, ο Bashar υποσχέθηκε δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις, όμως, το «πακέτο των μεταρρυθμίσεων», γνωστό και ως “Damascus Spring”, δεν εφαρμόσθηκε ποτέ, καθώς τα μέλη της παλιάς φρουράς τον πίεσαν και τον οδήγησαν προς περισσότερο αυταρχικές πολιτικές διακυβέρνησης της χώρας.<br /> Το σοσιαλιστικό παναραβικό κόμμα Baath, που ιδρύθηκε το 1947 στη Δαμασκό για<br /> να αντιπαρατεθεί στο δυτικό ιμπεριαλισμό, κυβερνά τη χώρα από το 1963. Κοινό σύνθημα<br /> των οπαδών του ήταν το «ενότητα, ελευθερία, σοσιαλισμός». Το συριακό Σύνταγμα καθορίζει ότι το Baath αφενός ηγείται και αφετέρου παρέχει στο καθεστώς την απαιτούμενη πολιτική νομιμότητα. Έτσι, στο συριακό Κοινοβούλιο, οι 134 από τις 250 έδρες ανήκουν στο κυβερνόν κόμμα Baath, ενώ, κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης δεν κατέχει περισσότερες από 8 έδρες.<br /> Από την ημέρα που ανέλαβε πρόεδρος της Συρίας, ο Bashar απελευθέρωσε περίπου<br /> 700 πολιτικούς κρατούμενους, δίνοντας έτσι ελπίδες για βελτίωση του τομέα των<br /> ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όμως, στις συριακές φυλακές, υπάρχουν ακόμη περίπου 4.000 ή<br /> και περισσότεροι πολιτικοί κρατούμενοι. Το 2009, σύμφωνα με το «Παρατηρητήριο<br /> Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων», η κατάσταση στη χώρα άρχισε να επιδεινώνεται. Ειδικά μετά τις πρόσφατες διαδηλώσεις των αντικαθεστωτικών, ο αριθμός των πολιτικών κρατούμενων<br /> αυξήθηκε σημαντικά, αφού οι αρχές συλλαμβάνουν ακόμη και όσους διατηρούν ιστοσελίδες ή blogs με αντικαθεστωτικό περιεχόμενο.<br /> Η εθνοτική σύσταση του συριακού πληθυσμού περιλαμβάνει Άραβες (συντριπτική<br /> πλειοψηφία) και Κούρδους (7-8% του συνολικού πληθυσμού). Στο θρησκευτικό επίπεδο, οι<br /> Άραβες και Κούρδοι Σουνίτες αποτελούν την πλειοψηφία (περίπου 80%), ενώ, υπάρχουν<br /> τρεις σιιτικές σέκτες (Αλαουίτες, Δρούζοι και Ισμαηλίτες) αλλά και αρκετές μικρές χριστιανικές αιρέσεις. Η σιιτική σέκτα των Αλαουιτών συνιστά θρησκευτική μειονότητα (περίπου 12% του συνολικού πληθυσμού). Μετά το 1970, ο πατέρας του Bashar, Hafez al-Assad, απέκτησε τον πλήρη έλεγχο του στρατού και των δυνάμεων ασφάλειας, αφού τοποθέτησε σε θέσεις κλειδιά άτομα από την κοινότητα των Αλαουιτών. Αυτοί με τη σειρά τους, μέχρι σήμερα, υποστηρίζουν το καθεστώς, αλλά ταυτόχρονα, ανησυχούν ότι αν το καθεστώς αρχίσει να χάνει την εξουσία, τότε, είναι πολύ πιθανόν να ξεσπάσει μια θρησκευτική σύγκρουση μεταξύ Αλαουιτών και Σουνιτών.<br /> Στη Συρία, εδώ και 48 χρόνια, ισχύει η «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», που έχει ως<br /> αποτέλεσμα το δημοκρατικό έλλειμμα και τον υψηλό αριθμό πολιτικών κρατούμενων.<br /> Επικρατεί κοινωνική ανισότητα, καθώς η χώρα ελέγχεται από το κόμμα Baath, την<br /> προνομιούχα τάξη της σιιτικής σέκτας των Αλαουιτών, τους αξιωματικούς των ενόπλων<br /> δυνάμεων και τα στελέχη των δυνάμεων ασφάλειας. Επιπρόσθετα, ο υψηλός δείκτης<br /> διαφθοράς (Corruption Perceptions Index 2010 = 2,5), σύμφωνα με την “Transparency<br /> International”, κατατάσσει τη χώρα στην 127η θέση μεταξύ 178 χωρών.<br /> <br /> Οργή, διαδηλώσεις, συλλήψεις και ανθρώπινες απώλειες<br /> Πριν τις πρόσφατες διαδηλώσεις, η αντιπολίτευση στη χώρα ήταν αδύναμη και<br /> ανοργάνωτη. Το 2005, μια ομάδα 274 ακτιβιστών, οπαδών της μεταρρύθμισης,<br /> κουμουνιστών, Κούρδων, φανατικών Ισλαμιστών και διανοούμενων υπέγραψαν τη<br /> «Διακήρυξη της Δαμασκού» (Damascus Declaration), με την οποία ζητούσαν από το<br /> καθεστώς «να άρει την κατάσταση εκτάκτου ανάγκης» και «να επιτραπεί η ελευθερία του<br /> λόγου». Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα να συλληφθούν αρκετά από τα άτομα που<br /> συνυπέγραψαν τη διακήρυξη.<br /> Στις αρχές του 2011, ο Bashar δήλωνε ότι η Συρία είναι απρόσβλητη από το ντόμινο<br /> των εξεγέρσεων που επεκτεινόταν στη Βόρεια Αφρική και στη Μέση Ανατολή και ανέτρεπαν<br /> τα αραβικά καθεστώτα. Από τις 26 Ιανουαρίου, όταν ο Hasan Ali Akleh από την πόλη Al-<br /> Hasakah της ανατολικής Συρίας αυτοπυρπολήθηκε ακολουθώντας το παράδειγμα του νεαρού<br /> Τυνήσιου Mohamed Bouazizi, η κατάσταση στη χώρα επιδεινώνεται περαιτέρω.<br /> Στις 4 Φεβρουαρίου, προγραμματίσθηκε η πρώτη «ημέρα οργής». Όμως, άνδρες των<br /> δυνάμεων ασφάλειας με πολιτικά αναπτύχθηκαν έξω από το Κοινοβούλιο και η συγκέντρωση<br /> δεν πραγματοποιήθηκε. Στις 9 Φεβρουαρίου, το καθεστώς επέτρεψε την ελεύθερη πρόσβαση<br /> σε λογοκριμένες ιστοσελίδες, στο facebook και στο youtube. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να εντοπισθούν αρκετοί διαφωνούντες bloggers και να συλληφθούν. Μετά από μερικές<br /> εβδομάδες (16 Μαρτίου), πραγματοποιείται η πρώτη δυναμική διαμαρτυρία στη Δαμασκό, με αποτέλεσμα να τραυματισθεί ένας διαδηλωτής και να συλληφθούν άλλοι πέντε.<br /> Στις 18 Μαρτίου, πραγματοποιήθηκαν δυναμικές διαδηλώσεις αντικαθεστωτικών στην<br /> πόλη Daraa (νοτιο-δυτική Συρία), στην πρωτεύουσα, στην πόλη Banias (δυτική Συρία) και στην πόλη Homs (κεντρο-δυτική Συρία). Στη Daraa, οι δυνάμεις ασφάλειας επενέβησαν και κατέστειλαν βίαια τη διαδήλωση. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, σκοτώθηκαν οι πρώτοι πέντε Σύριοι διαδηλωτές. Από την επόμενη ημέρα, ξεκίνησαν μαζικές διαδηλώσεις σε πολλές συριακές πόλεις και χωριά, με αποτέλεσμα την αύξηση των ανθρώπινων απωλειών.<br /> Στις 29 Μαρτίου, ο Σύριος ηγέτης έκανε δεκτή την παραίτηση της κυβέρνησης. Δύο<br /> εβδομάδες αργότερα, σχηματίσθηκε η νέα κυβέρνηση, με πρωθυπουργό τον πρώην υπουργό<br /> Γεωργίας, Adel Safar. Στις 21 Απριλίου, εκδόθηκε διάταγμα που «άρει την κατάσταση<br /> εκτάκτου ανάγκης», «εγγυάται το δικαίωμα ειρηνικών διαδηλώσεων» και «καταργεί τα<br /> δικαστήρια εθνικής ασφάλειας». Όμως, οι αντικαθεστωτικοί παρέμειναν δύσπιστοι για τις πραγματικές προθέσεις του Assad, καθότι τις τελευταίες πέντε εβδομάδες οι ανθρώπινες απώλειες ξεπέρασαν κατά πολύ τους 350 νεκρούς και συνεχώς αυξάνονται. Έτσι, στις 24 Απριλίου, το «Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων» ζήτησε από τη διεθνή κοινότητα την άμεση σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και την επιβολή κυρώσεων κατά του συριακού καθεστώτος. [1]<br /> Διεθνής αντίδραση και συρο-αμερικανικές σχέσεις<br /> Σε όλη τη διάρκεια των αιματηρών αντικυβερνητικών διαδηλώσεων, η αντίδραση της<br /> διεθνούς κοινότητας ήταν συνεχής. Σχεδόν σε καθημερινή βάση, ο ΟΗΕ, η Ευρωπαϊκή<br /> Ένωση, οι ΗΠΑ, πολλές χώρες της Ευρώπης και διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις<br /> καταδίκαζαν τη βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων και συνιστούσαν αυτοσυγκράτηση.<br /> Στις 27 Μαρτίου, η επικεφαλής του State Department, Hillary Clinton, «απέρριψε το<br /> ενδεχόμενο ανάμειξης των ΗΠΑ στη Συρία». Η δήλωση αυτή ήταν αποτέλεσμα των<br /> ανησυχιών για περαιτέρω επιδείνωση της κατάστασης ασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Αν οι ΗΠΑ άφηναν ανοικτό το ενδεχόμενο επέμβασης στη Συρία<br /> (όπως έγινε στην περίπτωση της Λιβύης), τότε, η κλιμάκωση της έντασης θα επεκτεινόταν στις γειτονικές χώρες.<br /> Η Ουάσιγκτον και το Ισραήλ υποστηρίζουν ότι «η Συρία παίζει σημαντικό ρόλο στις<br /> εξελίξεις της Μέσης Ανατολής», παρότι δεν θεωρείται σημαντική στρατιωτική ή οικονομική δύναμη. Συγκεκριμένα, υποστηρίζουν ότι το συριακό καθεστώς:<br />  Επηρεάζει ως ένα βαθμό τις εξελίξεις στα παλαιστινιακά εδάφη (κυρίως στη Λωρίδα<br /> της Γάζας) και την ειρηνευτική διαδικασία για την επίλυση του «παλαιστινιακού<br /> προβλήματος».<br />  Επηρεάζει την πολιτική κατάσταση στο εσωτερικό του Λιβάνου, με την υποστήριξη<br /> των φιλοσιιτικών πολιτικών δυνάμεων και ιδιαίτερα με την υποστήριξη της Hezbollah.<br />  Εξοπλίζει τη στρατιωτική πτέρυγα της Hezbollah, και<br /> <br />  Έχει συνάψει στρατηγική σχέση με το Ιράν.<br /> Το ενδιαφέρον των Αμερικανών για τη Συρία εστιάζεται κυρίως στις σχέσεις<br /> Δαμασκού-Τεχεράνης και στην επιρροή του καθεστώτος Assad στα εσωτερικά του Λιβάνου.<br /> Επί προεδρίας του Barack Obama, δεν άλλαξαν και πολλά στις σχέσεις των δύο χωρών,<br /> αφού δεν καταβλήθηκαν και ιδιαίτερες προσπάθειες από το State Department. Ίσως, διότι και η ειρηνευτική διαδικασία για το «παλαιστινιακό» έχει σχεδόν παγώσει. Οι μόνες πρωτοβουλίες από αμερικανικής πλευράς είναι οι κατά καιρούς αποστολές Αμερικανών αξιωματούχων στη Συρία, για συνομιλίες σε διάφορα διμερή θέματα, όπως οι επιβληθείσες αμερικανικές κυρώσεις κατά του συριακού καθεστώτος. Οι ΗΠΑ έχουν συμπεριλάβει τη Συρία στον κατάλογο των χωρών που υποστηρίζουν τη διεθνή τρομοκρατία. Για το λόγο αυτό, της επέβαλαν μια σειρά γενικών και ειδικών κυρώσεων, οι οποίες στρέφονται κυρίως κατά του τραπεζικού συστήματος, του τεχνολογικού τομέα, του εμπορικού τομέα και των συριακών αερομεταφορών. Παρόλα αυτά, η στάση του καθεστώτος Assad απέναντι στο Ισραήλ, στο<br /> Λίβανο και στις ΗΠΑ δεν έχει αλλάξει. [2]<br /> Το Φεβρουάριο του 2005, οι ΗΠΑ ανακάλεσαν τον πρεσβευτή τους από τη Δαμασκό,<br /> λόγω της δολοφονίας του πρώην πρωθυπουργού του Λιβάνου Rafic al-Hariri. [3] Η<br /> αμερικανική πρεσβεία στη Δαμασκό επαναλειτούργησε τον Ιανουάριο του 2011, με την<br /> τοποθέτηση του διπλωμάτη Robert Stephen Ford.<br /> Το 2009, αρκετοί Αμερικανοί αναλυτές πρότειναν στον Αμερικανό πρόεδρο Obama<br /> και στην αμερικανική Γερουσία να υποστηριχθούν επίσημα οι συρο-ισραηλινές συνομιλίες, που ενδεχομένως δεν θα οδηγούσαν μόνο στη βελτίωση των συρο-ισραηλινών σχέσεων, αλλά θα είχαν ως αποτέλεσμα και τη γενικότερη αλλαγή της εξωτερικής πολιτικής της Δαμασκού. Όμως, τόσο οι εξελίξεις στα παλαιστινιακά εδάφη (διεξαγωγή της εκκαθαριστικής επιχείρησης “Cast Lead” των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων κατά της Hamas, στη Λωρίδα της Γάζας), όσο και η διαφαινόμενη απροθυμία του ισραηλινού πρωθυπουργού Benjamin Netanyahu να παραχωρήσει τα Υψώματα του Γκολάν, που κατέλαβε το Ισραήλ το 1967, δεν έφεραν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Παρόλα αυτά, οι συνομιλίες Δαμασκού-Τελ Αβίβ για την επίτευξη μιας διμερούς συμφωνίας ειρήνης παραμένουν στη διπλωματική ατζέντα των δύο πλευρών.<br /> Μελλοντικές εξελίξεις και πιθανές επιπτώσεις<br /> Η κατάσταση στη Συρία θεωρείται ως «μη αναστρέψιμη». Ενώ οι εξελίξεις στο εσωτερικό<br /> τρέχουν με γρήγορους ρυθμούς, είναι αρκετά πρόωρο να εκτιμηθεί η επόμενη ημέρα. Αν<br /> παραμείνει η κατάσταση ως έχει, τότε, οι ανθρώπινες απώλειες θα πολλαπλασιασθούν.<br /> Μία παράμετρος που πιθανόν θα καθορίσει τις μελλοντικές εξελίξεις είναι η ενότητα<br /> του καθεστώτος. Ιδιαίτερα στις τάξεις των υψηλόβαθμων στελεχών του στρατού και των<br /> δυνάμεων ασφάλειας, η συνοχή και η σχέση με το καθεστώς δεν θεωρείται διαχρονικά<br /> δεδομένη. Μία άλλη παράμετρος είναι η πιθανή αντίδραση της πλειοψηφίας των Σουνιτών<br /> Αράβων κατά της προνομιούχας σέκτας των Αλαουιτών. Στην περίπτωση αυτή, η εξέγερση<br /> στη Συρία θα λάβει θρησκευτικό χαρακτήρα και υπάρχει κίνδυνος αφενός να σημειωθούν<br /> βιαιότερα επεισόδια και αφετέρου να επεκταθούν και σε άλλες αραβικές χώρες, όπου<br /> συμβιώνουν Σιίτες και Σουνίτες Μουσουλμάνοι.<br /> Η Άγκυρα ανησυχεί ιδιαίτερα για την κατάσταση στη γειτονική Συρία. Η κουρδική<br /> κοινότητα της Συρίας επεκτείνεται στο εσωτερικό της νότιας Τουρκίας και του βορειο-δυτικού Ιράκ. Αν το καθεστώς του Bashar καταρρεύσει, τότε, είναι πιθανόν η συριακή κουρδική κοινότητα να αποκτήσει κάποιου είδους αυτονομία, η οποία θα ενισχύσει σημαντικά τις πανκουρδικές φιλοδοξίες για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους. Στα τέλη Μαρτίου, ο Τούρκος πρωθυπουργός Recep Tayyip Erdogan συμβούλεψε το Σύριο ηγέτη «να ανταποκριθεί θετικά στα λαϊκά αιτήματα και να προχωρήσει σε δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις», ενώ, λίγες ημέρες νωρίτερα, έστειλε το διοικητή της ΜΙΤ, Hakan Fidan, στη Δαμασκό. <br /> Πάντως, αν η κατάσταση ξεφύγει από τα όρια της Συρίας, τότε η ευρύτερη περιοχή<br /> της ανατολικής Μεσογείου θα απειληθεί από μια γενικευμένη σύρραξη, στην οποία θα<br /> εμπλακούν χώρες όπως το Ισραήλ, ο Λίβανος, το Ιράν, οι ΗΠΑ και η Τουρκία.<br /> <br /> [1] Human Rights Watch, “Syria: World Should Impose Sanctions on Leadership”, 24 April 2011<br /> [2] BBC, “Are US sanctions against Syria working?”, 17 February 2010<br /> [3] Στις 14 Φεβρουαρίου του 2005, ο πρώην πρωθυπουργός του Λιβάνου Rafic al-Hariri<br /> δολοφονήθηκε μαζί με άλλα 22 άτομα στη Βηρυτό. Έκτοτε, διεξάγονται έρευνες για τη δολοφονία από το «Ειδικό Δικαστήριο του Λιβάνου» , το οποίο στις δύο πρώτες εκθέσεις ανέφερε ότι «η κυβέρνηση και οι μυστικές υπηρεσίες της Συρίας ενδέχεται να συνδέονται με τη δολοφονία του Hariri». Η Δαμασκός αντικρούει τις κατηγορίες και τις χαρακτηρίζει ως «αβάσιμες». Λίγους μήνες μετά τη δολοφονία του Hariri<br /> (30 Απριλίου 2005), η Δαμασκός αναγκάσθηκε να αποσύρει τα στρατεύματά της από το Λίβανο , ενώ, ένα χρόνο αργότερα, διεξήχθη ο Δεύτερος Ισραηλινο-Λιβανικός Πόλεμος.<br /> [4] Hürriyet, “Turkey's Erdoğan urges Syria to go ahead with reforms”, 28 March 2011<br /> Γιαννακόπουλος Βασίλης<br /> <a href="http://www.geostrategy.gr/">ΠΗΓΗ</a>

«Μη αναστρέψιμη» η κατάσταση στη Συρία

Πολιτικο-κοινωνική κατάσταση Το ντόμινο των εξεγέρσεων του αραβικού κόσμου διέρχεται από τη Συρία, όπου ο πρόεδρος Bashar al-Assad δεν φαίν...

Διαβάστε την συνέχεια

Συμφωνία Ελλάδας - Ισραήλ και η Τουρκία πάλι απ'εξω

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.hellasontheweb.org/images/stories/news/2011A/aoz1-290x205.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="289" src="http://www.hellasontheweb.org/images/stories/news/2011A/aoz1-290x205.jpg" width="400" /></a></div><b>Η Ελλάδα και το Ισραήλ βρίσκονται ελάχιστα πριν από την υπογραφή μίας συμφωνίας</b>, που θέλει την Ελλάδα να μεσολαβεί στη <b>διακίνηση φυσικού αερίου από τα κοιτάσματα Λεβιάθαν προς την Ευρώπη</b>. Για αυτό τον λόγο, υπογράφτηκε μεταξύ των δύο μερών και ένα μνημόνιο κατανόησης, με βάση το οποίο <b>τα δύο μέρη θα προσεγγίσουν από κοινού την Ευρωπαϊκή Ένωση</b> με σκοπό την υποστήριξη της. Οι πρόσφατες διαπραγματεύσεις, ακολούθησαν μετα τη σύσκεψη που έλαβε χώρα τον Αύγουστο 2010 μεταξύ των πρωθυπουργών <b>Νετανιάχου</b> και <b>Παπανδρέου</b> όπου ο Νετανιάχου, είχε προτείνει το Ισραήλ να μας προμηθεύει με φυσικό αέριο.<br /> <div style="text-align: justify;">Μετά τη συνάντηση Νετανιάχου - Παπανδρέου, πραγματοποιήθηκαν αρκετές άλλες μυστικές συνομιλίες μεταξύ των δύο χωρών με σκοπό την προώθηση της πρωτοβουλίας. Παράλληλα, τον περασμένο μήνα, βρέθηκε στην Ιερουσαλήμ και έλαβε μέρος και ο Κύπριος Πρόεδρος <b>Δημήτρης Χριστόφιας</b>,.</div><div style="text-align: justify;">Στην τελευταία συνάντηση, μεταξύ Ισραηλινών και Ελλήνων (τη περασμένη Πέμπτη), προτάθηκε η μελέτη σκοπιμότητας σχετικά με τον αγωγό και την διέλευση του δια μέσου του ελληνικού χώρου. Πρόκειται για ένα τεχνικά περίπλοκο εγχείρημα που θα έχει και μεγάλο κόστος, και που υπολογίζεται στα έξη δισεκατομμύρια δολλάρια ή και περισσότερο.</div><div style="text-align: justify;">Το συνολικό εγχείρημα, εκτός των διμερών ως άνω συμφωνιών, έχει και τρίτους εμπλεκόμενους παράγοντες και είναι απολύτως φυσιολογικό μία τέτοια συμφωνία, να διασφαλίζει όλους τους εταίρους (Ισραήλ, Ελλάδα, Κύπρο, Ευρωπαϊκή Ένωση).</div><div style="text-align: justify;"><b>Τι γίνεται όμως με την Τουρκία η οποία για μία ακόμη φορά, όπως με την περίπτωση της Κυπριακής ΑΟΖ, έμεινε και πάλι εντελώς απέξω;</b></div><div style="text-align: justify;">Το Ισραήλ αφήνει άτυπα να διαρρεύσει η πληροφορία: <b>«<i>Καθορίστε ΑΟΖ και κάθε αντίδραση της Τουρκίας θα είναι αιτία πολέμου και για εμάς</i>»</b></div><div style="text-align: justify;">Όποιαδήποτε απειλή ή αντίδραση και πρωτοβουλία της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδας θα θεωρείται για εμάς Casus Belli. Αυτό είναι το μήνυμα το οποίο μετέφεραν την προηγούμενη εβδομάδα Ισραηλινοί αξιωματούχοι σε ανώτατα στελέχη του ελληνικού υπουργείου Εθνικής Άμυνας.</div><div style="text-align: justify;">Ιδιαίτερα δε, μετά τον χαρακτηρισμό του Ισραήλ στην τουρκική «Κόκκινη Βίβλο» ως «βασική απειλή», το Τελ Αβίβ είναι αποφασισμένο όσο ποτέ να ενισχύσει ακόμη περισσότερο την στρατιωτική συνεργασία με την Ελλάδα. Εξάλλου, τους τελευταίους μήνες τα δείγματα στο πεδίο της προσέγγισης της Αθήνας με το Ισραήλ στον στρατιωτικό τομέα υπήρξαν θετικά. Η επικοινωνία και οι επαφές ανάμεσα στα ανώτατα κλιμάκια των ενόπλων δυνάμεων της Ελλάδας και του Ισραήλ είναι συνεχείς τους τελευταίους μήνες, ενώ έχουν πραγματοποιηθεί μυστικές συναντήσεις ανάμεσα σε ανώτερους και ανώτατους αξιωματικούς των ενόπλων δυνάμεων των δύο χωρών στην Αθήνα, με αντικείμενο τόσο την στρατιωτική συνεργασία, όσο και την μελλοντική προμήθεια ισραηλινών εξοπλιστικών προγραμμάτων (εννοείται όταν και αν η Ελλάδα αντιμετωπίσει με επιτυχία την σφοδρή οικονομική κρίση).</div><div style="text-align: justify;">Το Ισραήλ επιθυμεί να δημιουργηθεί όσο γίνεται πιο γρήγορα ένας «ενιαίος», επί της ουσίας, χώρος Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών με την Κύπρο και την Ελλάδα, στο πλαίσιο της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου. Εξάλλου δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που το Τελ Αβίβ με δική του πρωτοβουλία έδωσε στη δημοσιότητα χάρτες με βάση τους οποίους αναγνώριζε την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ελλάδας.</div><div style="text-align: justify;">Η προοπτική του καθορισμού της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης θα αποτελέσει την βάση για την υλοποίηση του σχεδίου κατασκευής αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου από το Ισραήλ στην Ελλάδα, με τη χώρα μας να αναλαμβάνει ρόλο διαμετακομιστικού κέντρου του φυσικού αερίου προς την Ευρώπη. Ήδη η Ισραηλινή πλευρά από το περασμένο καλοκαίρι έχει υποβάλει αυτή την πρόταση προς την ελληνική. Ταυτόχρονα ο καθορισμός Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης από την πλευρά της Ελλάδας, θα ενισχύσει την προοπτική απόκτησης του απαραίτητου για το Ισραήλ στρατηγικού βάθους στη Μεσόγειο.</div><div style="text-align: justify;">Στο Τελ Αβίβ, θεωρούν ότι στην παρούσα συγκυρία οι προϋποθέσεις είναι οι κατάλληλες, ώστε η Ελλάδα να προχωρήσει με τολμηρά βήματα στον καθορισμό των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών, δεδομένου ότι η κατάσταση στην ανατολική μεσόγειο, εξαιτίας των ραγδαίων εξελίξεων στον αραβικό κόσμο και ειδικότερα στο βορειο-αφρικανικό χώρο, ευνοεί τις τολμηρές, αλλά και εξαιρετικά μεγάλης στρατηγικής σημασίας αποφάσεις.</div><br /> <a href="http://www.hellasontheweb.org/">ΠΗΓΗ</a>

Συμφωνία Ελλάδας - Ισραήλ και η Τουρκία πάλι απ'εξω

Η Ελλάδα και το Ισραήλ βρίσκονται ελάχιστα πριν από την υπογραφή μίας συμφωνίας , που θέλει την Ελλάδα να μεσολαβεί στη διακίνηση φυσικού αε...

Διαβάστε την συνέχεια