ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ

Το ενεργειακό παιχνίδι στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο

Ellada simera 0 Ανάλυση, Αραβικός κόσμος, Ενέργεια 19:41

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf8szAwF1ARNdoJB0LW0dSNz7zhG4FEJbxu6Vz9e2ZHGONrRQhNDHIDDuEygzrFGNKKK-Po-Pdn-oFFCt-bv0YgKHKBX6pkdccS0RxJava9M5tMXSLhYk21i6fgGoo8I29wIH4qcCjaSI/s1600/ENERGY+SEA+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="348" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf8szAwF1ARNdoJB0LW0dSNz7zhG4FEJbxu6Vz9e2ZHGONrRQhNDHIDDuEygzrFGNKKK-Po-Pdn-oFFCt-bv0YgKHKBX6pkdccS0RxJava9M5tMXSLhYk21i6fgGoo8I29wIH4qcCjaSI/s400/ENERGY+SEA+2.jpg" width="600" /></a></div><div style="text-align: center;"> 
Τι αλλάζει με την Αραβική Εξέγερση</div>Δρ. Θεόδωρος Τσακίρης 
 
Η απρόσμενη ανατροπή του καθεστώτος Μουμπάρακ στην Αίγυπτο σε συνδυασμό με τις δραματικές προκλήσεις της μεταπολεμικής ανασυγκρότησης της Λιβύης και τη δομική αποσταθεροποίηση του Μπαχρέιν, της Υεμένης και της Συρίας, έχουν δημιουργήσει έναν εντελώς νέο παράγοντα πολιτικού ρίσκου αναφορικά με την παραγωγή και εξαγωγή υδρογονανθράκων στην πιο ασταθή και ενεργειακά πλούσια περιοχή του κόσμου• μια περιοχή η οποία τυχαίνει να περιέχει περίπου τα 2/3 των βεβαιωμένων παγκόσμιων αποθεμάτων πετρελαίου και περίπου το 50% των εγνωσμένων αποθεμάτων φυσικού αερίου του πλανήτη. [1] 
Μολονότι υπάρχουν ακόμη πολλοί άγνωστοι παράγοντες σχετικά με το βάθος και τη διάρκεια της λεγόμενης «Αραβικής Άνοιξης», «Αραβικής Εξέγερσης» ή «Αραβικής Αναγέννησης» - ανάλογα με την εκάστοτε υποκειμενική θεώρηση των πραγμάτων- έχει καταστεί σαφές ότι υπάρχει σημαντική διαφορά μεταξύ των μορφών των πολιτικών ανακατατάξεων που εκδηλώθηκαν στο εσωτερικό των αραβικών καθεστώτων και το επίπεδο της αντίστοιχης τρωτότητας των καθεστώτων αυτών στις εγχώριες εξεγέρσεις. 
Οι μοναρχίες του Αραβικού Κόλπου έχουν μέχρι σήμερα επιδείξει μια πολύ μεγαλύτερη ικανότητα να κατευνάζουν αποτελεσματικά, να εξουδετερώνουν πολιτικά και εάν αυτό καταστεί απαραίτητο να υποτάσσουν με τη βία τις εστίες πιθανών εξεγέρσεων, οι οποίες, στην περίπτωσή τους, κατά κύριο λόγο προέρχονται από μια βαθιά θρησκευτική και συνεπαγόμενα πολιτική διαίρεση μεταξύ σημαντικών σε μέγεθος Σιιτικών μειονοτήτων (Σαουδική Αραβία, Κατάρ, Κουβέιτ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα) [2] και της κυβερνώσας Σουνιτικής ελίτ. 
Υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας οι μοναρχίες του Κόλπου - σε μια νέα έκδοση της Ιεράς Συμμαχίας του 19ου αιώνα στην Ευρώπη - έχουν καταφέρει να καταστείλουν στρατιωτικά τη μεγαλύτερη πηγή πιθανής αναταραχής στην περιοχή- δηλαδή την εξέγερση στο Μπαχρέιν, η οποία θα μπορούσε - εάν είχε αφεθεί ανεξέλεγκτη – να δημιουργήσει το τρίτο κράτος παγκοσμίως του οποίου η κυβέρνηση θα ελεγχόταν από Σιίτες, μετά το Ιράν και το (μεγαλύτερο μέρους του) Ιράκ. 
Μια τέτοια εξέλιξη δεν θα αποτελούσε καλό οιωνό για την εσωτερική σταθερότητα της Σαουδικής Αραβίας και του Κουβέιτ, ενώ θα επηρέαζε αρνητικά τη γεωστρατηγική θέση των ΗΠΑ και της ΕΕ στην περιοχή του Κόλπου δεδομένου ότι το Μπαχρεΐν αποτελεί τη βάση του 5ού αμερικανικού στόλου. Μια ενδεχόμενη έξωση του Στόλου παράλληλα με την προοπτική αποσταθεροποίησης της Σαουδικής Αραβίας θα είχε άμεσες και πιθανόν δραματικώς δυσμενείς επιπτώσεις στην τιμή του πετρελαίου, εν μέσω μιας πρωτοφανούς διεθνούς οικονομικής ύφεσης. 
Αν και είναι ακόμη συζητήσιμο το κατά πόσο η παρέμβαση του καθοδηγούμενου από τη Σαουδική Αραβία GCC (Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου) στο Μπαχρέιν έλυσε αποτελεσματικά το πρόβλημα της εσωτερικής ασφάλειας του Βασιλείου, η επέμβαση αυτή έχει καταστήσει σαφές τόσο εντός του Κόλπου όσο και διεθνώς ότι η ανωτέρω «Σουνιτική Ιερά Συμμαχία» των συντηρητικών μοναρχικών καθεστώτων έχει ακόμα τον έλεγχο των γεγονότων χωρίς να ελέγχεται από αυτά. Επιπροσθέτως πρέπει να σημειωθεί ότι ούτε μία δυτική - ή παγκόσμια - δύναμη δεν έχει δείξει καμιά απολύτως τάση υποστήριξης των απαιτήσεων της σιιτικής αντιπολίτευσης του Μπαχρεΐν [3]. Ακόμα και η υποστήριξη από το Ιράν παραμένει, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, μια στάση λεκτικής καταδίκης των ενεργειών του GCC παρά μια πολιτική ουσιαστικής υποβοήθησης των Σιιτών του Βασιλείου. 
Ασχέτως του εάν κανείς συμφωνεί ή όχι με την επέμβαση του GCC η απουσία διεθνούς υποστήριξης προς τους εξεγερμένους του Μπαχρεΐν σε συνδυασμό με την συντονισμένη και αποφασιστική αντίδραση των περιφερειακών δυνάμεων, αποτελούν έναν παράγοντα πολιτικής σταθερότητας ο οποίος απουσιάζει από την αντίδραση του διεθνούς και περιφερειακού συστήματος ισχύος σε ότι αφορά τις εξεγέρσεις που είτε έχουν ανατρέψει ή βρίσκονται στη διαδικασία ανατροπής των ηγετικών ελίτ στο μεσογειακό τόξο του αραβικού κόσμου, όπως συνέβη στην περίπτωση των καθεστώτων του Μουμπάρακ, του Καντάφι και του Άσαντ. 
Είναι επίσης ένας σημαντικός λόγος για τον οποίο ο δυνητικός αντίκτυπος από πλευράς εξωτερικής πολιτικής αυτών των εξεγέρσεων στη σταθερότητα της Μεσογείου είναι αρκετά σημαντικός, δεδομένου, μάλιστα, ότι οι ΗΠΑ φαίνονται απρόθυμες να διαδραματίσουν ηγετικό ρόλο στην αντιμετώπιση της πιο βαθιάς πηγής περιφερειακού κινδύνου, δηλαδή το Λιβυκό εμφύλιο πόλεμο και το ενδεχόμενο διάχυσης του στην Αλγερία και το Μαρόκο. 
Η Βόρεια Αφρική, αν και λιγότερο σημαντική για το παγκόσμιο ενεργειακό σύστημα συγκριτικά με την περιοχή του Κόλπου, αποτελεί μια ζώνη πρωτεύουσας σπουδαιότητας για την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης δεδομένου ότι (α) το 35% του συνόλου των ευρωπαϊκών εισαγωγών πετρελαίου διέρχεται μέσω του Σουέζ, (β) η Αλγερία και η Λιβυή αναλογούν στο 14% του συνόλου των πετρελαϊκών εισαγωγών της Ε.Ε. για το 2010 και (γ) η Αλγερία, η Αίγυπτος και η Λιβυή αποτελούν συνδυαστικά τη μεγαλύτερη –μετά τη Ρωσία- πηγή εισαγωγής φυσικού αερίου για την Ευρώπη, αναλογώντας το 2010 περίπου στο 17% της ευρωπαϊκής ζήτησης αερίου [4]. 
Ως εκ τούτου επιβάλλεται να αναλύσουμε κατά προτεραιότητα τις δύο σημαντικότερες πηγές αυτής της συνεχιζόμενης αστάθειας στη περιοχή της Μεσογείου, (i) την μετα-Μουμπάρακ Αίγυπτο και τις επιπτώσεις της στην Ισραηλινή ενεργειακή πολιτική ασφάλειας και (ii) την επιτακτική ανάγκη για τη μεταπολεμική ανασυγκρότηση της Λιβύης. 
Η συνεχιζόμενη ασταθής μετάβαση της Αιγύπτου 
Παρά το γεγονός ότι η μετάβαση της Αραβικής Μεσογείου προς μια πιο πλουραλιστική εσωτερική κατανομή πολιτικής εξουσίας θα μπορούσε να εγκαινιάσει μια περίοδο ομαλότητας, εσωτερικής ασφάλειας και οικονομικής ανάπτυξης, αυτή η διαδικασία μετάβασης δεν είναι ούτε εξασφαλισμένη, ούτε πρόκειται να είναι σύντομη και δυστυχώς αναίμακτη. Στην Αίγυπτο, η ανατροπή του καθεστώτος Μουμπάρακ οδήγησε στη μεταβίβαση της εξουσίας και πάλι στα χέρια της τάξης των στρατιωτικών η οποία και κυριαρχή στην πολιτική ζωή της πολυπληθέστερης αραβικής χώρας από τη Νασσερινή Επανάσταση του 1952. 
Ωστόσο, η ανακατανομή αυτής της εξουσίας μεταξύ μιας ποικιλίας διαφορετικών ομάδων συμφερόντων που θα περιλαμβάνει απόφευκτα και διάφορες ακραίες συνιστώσες της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, θα μπορούσε να έχει σημαντικές επιπτώσεις στην αιγυπτιακή εξωτερική και αμυντική πολιτική. Η ήδη αυξημένη ένταση μεταξύ της σουνιτικής πλειοψηφίας και της χριστιανικής κοπτικής μειονότητας, η οποία έχει λάβει τη μορφή των αιματηρών συγκρούσεων σε διάφορες επαρχίες της Αιγύπτου μετά τον Φεβρουάριο, αποτελεί μια απόδειξη για την αυξανόμενη αποσταθεροποίηση της χώρας, καθώς και για την αναλογικά διευρυνόμενη πολιτική επιρροή των ακραίων σουνιτικών στοιχείων. 
Αυτό δεν μπορεί να οδηγήσει κατ' ανάγκη σε μια μονομερή αναθεώρηση των συμφωνιών του Καμπ Ντέιβιντ από το Κάιρο, ωστόσο ακόμη και μια λιγότερο φιλοϊσραηλινή ή φιλοαμερικανική πολιτική έναντι του Παλαιστινιακού Ζητήματος από την πλευρά της Αιγύπτου, θα μπορούσε να αναζωπυρώσει τους φόβους των Ισραηλινών για την εκ νέου δημιουργία ενός νότιου μετώπου, ανεξάρτητα από τη στρατιωτική ικανότητα του Καϊρου να πραγματοποιήσει όντως μια τέτοια υποθετική απειλή. 
Μια πιθανή επαναπροσέγγιση μεταξύ μιας ισλαμικότερης Αιγύπτου και του θεοκρατικού Ιράν θα μπορούσε επίσης να έχει σημαντική επίδραση στην περιφερειακή σταθερότητα επηρεάζοντας όλη την ισορροπία δυνάμεων από τη Γάζα, και τη Δυτική Όχθη έως το Νότιο Λίβανο και τη Συρία. Μια πιο έντονη αντι-δυτική στροφή στην αιγυπτιακή εξωτερική πολιτική θα μπορούσε επίσης να επηρεάσει αναπόφευκτα την αιγυπτιακή ενεργειακή πολιτική τόσο ως προς την Ευρώπη όσο και ως προς την Ανατολική Μεσόγειο. 
Η Αίγυπτος διαθέτει περίπου 2,2 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα (TCM) αποθεμάτων φυσικού αερίου αλλά έχει τη δυνατότητα να εκμεταλλευθεί πολύ μεγαλύτερα αποθέματα προωθώντας περαιτέρω τη διενέργεια ερευνών & γεωτρήσεων τόσο στην Ερυθρά Θάλασσα όσο και στη Μεσόγειο. Είναι ενδεικτικό ότι χάρις στη συστηματική εκτέλεση ερευνητικών γεωτρήσεων τα αιγυπτιακά αποθέματα αυξήθηκαν μέσα σε μια μόλις δεκαετία από τα 1,4 TCM το 2000 σε περίπου 2,2 TCM το 2010 [5]. 
Ολόκληρη η λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου εκτιμάται ότι περιέχει περίπου 122 TCF (τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια) εκμεταλλεύσιμων αποθεμάτων, σύμφωνα με μια έκθεση της Αμερικανικής Γεωλογικής Υπηρεσίας που δημοσιεύθηκε το 2010. Το ίδιο ισχύει και για ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο όπου η Κύπρος και το Ισραήλ έχουν ανακαλύψει - σε μια περίοδο μικρότερη των δύο ετών ξεκινώντας από τα τέλη του 2009 - εκμεταλλεύσιμα αποθέματα συνολικής δυναμικότητας που προσεγγίζει το 1 TCM φυσικού αερίου. 
Αν και οι εξαγωγές αιγυπτιακού αερίου ανέρχονται σε λιγότερο από 1% των παγκόσμιων εξαγωγών και σε περίπου 0,010% της τελικής ευρωπαϊκής κατανάλωσης, έχουν πολύ πιο μεγάλη πολιτική και οικονομική σημασία σε περιφερειακό επίπεδο καθώς το 2010 κάλυπταν περίπου το 40% της ζήτησης αερίου στο Ισραήλ, το 84% της κατανάλωσης αερίου στην Ιορδανία και περίπου 12% της Συριακής ζήτησης. [6] 
Οποιαδήποτε ουσιαστική εκδήλωση ενός αντι-δυτικού ριζοσπαστισμού στην αιγυπτιακή εξωτερική πολιτική είναι πολύ πιθανό να θέσει επί τάπητος ορισμένα πολύ σοβαρά ερωτήματα σε επίπεδο ενεργειακής ασφάλειας και οι απαντήσεις αυτών των ερωτημάτων δεν αναμένεται να είναι ιδιαιτέρως ευχάριστες, όπως φαίνεται από την κατάρρευση της ενεργειακής αλληλεπίδρασης Καϊρου-Τέλ Αβίβ. 
Ποιά είναι τα ερωτήματα αυτά; 
Θα θελήσει επί παραδείγματι ένα νέο «φιλοισλαμικότερο» αιγυπτιακό καθεστώς να υιοθετήσει μια λιγότερο φιλική στάση απέναντι στις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές εταιρίες οι οποίες έχουν αναπτύξει τα υπεράκτια κοιτάσματα φυσικού αερίου της χώρας από τα μέσα της δεκαετίας; 
Θα συνεχίσει η Αίγυπτος να προμηθεύει με φυσικό αέριο το Ισραήλ και τα άλλα αραβικά κράτη της Ανατολικής Μεσογείου (Ιορδανία, Συρία, Λίβανος) μέσω του Διαραβικού αγωγού; Σε ποιες ποσότητες και σε ποια τιμή; Ήδη το τμήμα αυτού του αγωγού που διασχίζει την περιοχή του Σινά εξάγοντας 5,5 bcm ετησίως (bcm = δισ. κυβικά μέτρα) το 2010, βομβαρδίστηκε τέσσερις φορές από τις αρχές του έτους. Το αποτέλεσμα ήταν να διακοπούν ουσιαστικά οι αιγυπτιακές εξαγωγές που –όπως ήδη σημειώθηκε- αναλογούσαν περίπου στο 40% των ισραηλινών αναγκών. 
Ένα ακόμη σημαντικό ερώτημα είναι το κατά πόσο ένας περισσότερο αντι-δυτικός προσανατολισμός θα οδηγούσε την Αίγυπτο να αναθεωρήσει την συμφωνία του 2003 με την Κύπρο επί της οριοθέτησης των αντίστοιχων Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών τους (ΑΟΖ) ή και να στηρίξει τις λιβανέζικες αξιώσεις κατά της ισραηλινής ιδιοκτησίας επί τμημάτων του υπεράκτιου πεδίου φυσικού αερίου Λεβιάθαν. 
Θα μπορούσε μια πιο φιλο-ισλαμική μεταβολή στην αιγυπτιακή εξωτερική πολιτική να φέρει το Κάιρο πιο κοντά στην θέση της Άγκυρας για την οριοθέτηση των ορίων μεταξύ της ΑΟΖ της Κύπρου και της Ελλάδας, δημιουργώντας έτσι μια νέα πηγή τριβών ανάμεσα στην Ελλάδα, την Κύπρο, το Ισραήλ, και κατ’επέκταση την Ε.Ε.; 
Ο τρόπος που η Αίγυπτος θα επιλέξει να αναπροσανατολίσει την εξωτερική (ενεργειακή) της πολιτική θα επηρεάσει επίσης σε μεγάλο βαθμό και τις επιλογές του Ισραήλ σχετικά με την ενεργειακή του ασφάλεια και την εξελισσόμενη στρατηγική του προσέγγιση τόσο με την Κύπρο όσο και την Ελλάδα, ειδικά εάν ανακαλυφθούν σημαντικά αποθέματα υδρογονανθράκων στα ανεξερεύνητα και απροσδιόριστα ύδατα μεταξύ Κύπρου, Ελλάδας και Αιγύπτου, που είναι γεωλογικώς γνωστά ως «η λεκάνη του Ηροδότου». 
Η Αναπροσαρμογή της Ισραηλινής Ενεργειακής Πολιτικής 
Ήδη το Ισραήλ έχει ουσιαστικά διαγράψει τις εξ Αιγύπτου εισαγωγές του και προσπαθεί να επιταχύνει την ανάπτυξη του κοιτάσματος αερίου Tamar (αποθέματα 264 bcm) ή δυνατόν και μέσα στο 2013, προκειμένου να καλύψει πλήρως τις εγχώριες ανάγκες του σε φυσικό αέριο• ανάγκες, που προβλέπεται, σύμφωνα με εκτιμήσεις της Ισραηλινής Αρχής Φυσικού Αερίου, να τριπλασιαστούν στα περίπου 15 bcm ετησίως περί το 2020/2021[7] (η υψηλότερη κατανάλωση έχει καταγραφεί το 2010 και είχε φτάσει τα 5,3 bcm). [8] 
Οι υπεράκτιες ανακαλύψεις των κοιτασμάτων του Ισραήλ στο Tamar και το Leviathan (αποθέματα 453 bcm) είχαν ήδη σημαντικό αντίκτυπο όχι μόνο στην οικονομία της χώρας αλλά και στη γεωπολιτική δυναμική της περιοχής, ελαχιστοποιώντας -αν όχι ακυρώνοντας εντελώς – τα οικονομικά κίνητρα του Τελ Αβίβ για τη διατήρηση της αμοιβαίας ενεργειακής αλληλεξάρτησης που ίσχυε επί Μουμπάρακ και συνέβαλλε στη συγκράτηση των διμερών γεωστρατηγικών τριβών. 
Μια επιπρόσθετη διπλωματική επίπτωση ήταν ότι η ανακάλυψή τους ακύρωσε την προοπτική ενεργειακής εξάρτησης του Ισραήλ από την Τουρκία, μέσω της οποίας το Τέλ Αβίβ θα υποχρεούτο να εισάγει σημαντικές ποσότητες ρωσικού φυσικού αερίου σε περίπτωση που κατασκευαζόταν ο αγωγός Blue Stream 2. Η εγκατάλειψη αυτού του σχεδίου συνέτεινε δευτερογενώς στη διεύρυνση του γεωπολιτικού χάσματος ανάμεσα στο Τέλ Αβίβ και την Άγκυρα ακόμη και πρίν από την κατάληψη του τουρκικού πλοίου Μαβί Μαρμαρά τον Μαΐο του 2010. 
Πώς η περαιτέρω επιδείνωση των Ισραηλινό-Αιγυπτιακών σχέσεων θα επηρεάσει την απόφαση του Ισραήλ να εφαρμόσει τα σχέδιά του για τη μετατροπή της Κύπρου στο κέντρο υγροποιημένου φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσόγειου, συνδυάζοντας την παραγωγή του Λεβιάθαν και του κυπριακού πεδίου Αφροδίτη προκειμένου να εξάγει στην Ευρώπη έως και 20 δκμ/ε περί τα τέλη της τρέχουσας δεκαετίας; [9] Πώς ο εξελισσόμενος «ψυχρός πόλεμος» μεταξύ του Ισραήλ και της Τουρκίας θα επηρεάσει τα σχέδια αυτά καθώς και τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων για την επίλυση του Κυπριακού Ζητήματος; 
Η προκαταρκτική επιβεβαίωση της δυναμικότητας των αποθεμάτων της Κύπρου στο πεδίο της «Αφροδίτης» εντός του «Οικόπεδου 12» στις 11 Οκτωβρίου 2011 και η λεπτομερής αξιολόγησή τους από την Noble η οποία αναμένεται να ολοκληρωθεί μέσα στον Δεκέμβριο του 2011, μπορούν να δημιουργήσουν μια μοναδική αναπτυξιακή δυναμική για την οικονομία της Κύπρου που θα αναδιατάξει με τη σειρά της την περιφερειακή ισορροπία ισχύος, προσελκύοντας ευρωπαϊκά κεφάλαια και διπλωματική υποστήριξη υπέρ της αξιοποίησης των αποθεμάτων φυσικού αερίου της Κύπρου και του Ισραήλ. 
Η απόφαση της Κύπρου στις 14 Νοεμβρίου να προχωρήσει στον δεύτερο γύρο εκχωρήσεων για όλα τα πεδία της ΑΟΖ της στις αρχές του 2012, εκτιμάται ότι θα προσελκύσει το ζωηρό ενδιαφέρον μεγάλων διεθνών εταιριών όπως η γαλλική Total και η ρωσική Γκαζπρόμ. Η εμπλοκή αυτών των εταιριών, όπως ακριβώς έγινε με τη Noble, είναι απαραίτητη προκειμένου να υπάρξουν οι αναγκαίες εγγυήσεις για τη διπλωματική και –ο μη γένοιτο- στρατιωτική προστασία των δραστηριοτήτων εξερεύνησης, παραγωγής και εξαγωγής των δυνητικών αποθεμάτων που θα εκχωρηθούν στις ανωτέρω κρατικές ή υπό κρατική προστασία εταιρίες. 
Δεν θα πρέπει ωστόσο να επιχειρηθεί μια βιαστική αξιοποίηση των εν λόγω ευκαιριών. Η διαδικασία ανάπτυξης αυτών των πεδίων χρειάζεται πολλά χρόνια για να προχωρήσει και υπερβαίνει τον ορίζοντα ζώης της μιας ή δύο κυβερνητικών θητειών. Τα υπό την Noble Energy αναπτυσσόμενα πεδία στο Ισραήλ και την Κύπρο (Αφροδίτη), θα χρειαστούν πάνω από 10 δισεκατομμύρια δολάρια σε άμεσες επενδύσεις κατά τα επόμενα τέσσερα έως έξι έτη πρίν φτάσει έστω και ένα κυβικό μέτρο αερίου στην Κύπρο αλλά αποτελούν τη μεγαλύτερη αναπτυξιακή ευκαιρία στην ιστορία της Μεγαλονήσου από το 1974 και μετά. 
Η εκμετάλλευσή τους θα συμβάλλει αποφασιστικά στην έξοδο της δοκιμαζόμενης κυπριακής οικονομίας από την στενωπό στην οποία έχει εισέλθει λόγω της έκθεσης μικρού μέρους των τραπεζών της στα ελλαδικά κρατικά ομόλογα. Η Κύπρος μπορεί παράλληλα να παράσχει στο Ισραήλ μια ασφαλή εξαγωγική όδευση για τη μεταφορά ισραηλινού/κυπριακού αερίου προς την ευημερούσα ευρωπαϊκή αγορά, καλύπτωντας στην ελλαδική περίπτωση έως και το 50% των εγχώριων αναγκών της χώρας σε φυσικό αέριο, που αναμένεται παρά την οικονομική κρίση να διπλασιαστεί έως το 2020 στα περίπου 7 δις κυβικά μέτρα. 
Από ευρωπαϊκής πλευράς, το γεγονός ότι αυτός ο δυνητικός ενεργειακός δίαυλος μεγέθους 20 δκμ/ε κατ’ελάχιστον δεν εξαρτάται από αγωγούς που διασχίζουν το έδαφος της Τουρκίας και της Γεωργίας, καθιστά την ισραηλινοκυπριακή επιλογή ακόμη ελκυστικότερη σε στρατηγικό μάλιστα επίπεδο. Δεδομένου ότι η Γερμανία, η μεγαλύτερη καταναλωτής αερίου στην Ευρωζώνη αποφάσισε να εξαλήψει τη χρήση πυρηνικής ενέργειας, η σημασία της ύπαρξης ενδοευρωπαϊκών πηγών εισαγωγής (το Ισραήλ αποτελεί μέλος του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας) που θα ελέγχονται/προστεύονται από την Ε.Ε. αυξάνει τη σπουδαιότητα του πεδίου της Αφροδίτης εκθετικά και από οικονομικής και από γεωπολιτικής πλευράς. Η ανάπτυξη του πεδίου της Αφροδίτης και των υπολοίπων δεκατεσσάρων δυνητικών πεδίων φυσικού αερίου και πετρελαίου που πιθανολογούνται ότι βρίσκονται εντός της Κυπριακής ΑΟΖ με βάσει τις σεισμογραφικές έρευνες της περιόδου 2003-2007 αντιπροσωπεύουν μια στρατηγική ευκαιρία πρώτου μεγέθους για την Κύπρο και την Ελλάδα. Δεν πρέπει άλλωστε να ξεχνούμε ότι αυτές οι δύο χώρες αποτελούν τις τελευταίες πετρελαϊκά ανεξερεύνητες περιοχές της Ευρώπης όπου έως τον περασμένο Σεπτέμβριο δεν είχε διενέργηθεί καμία σοβαρή διερευνητική γεώτρηση σε βάθος μεγαλύτερο των 2 χιλιομέτρων. 
Η πολιτική αποσταθεροποίηση της Αιγύπτου και της Λιβύης, οι οποίες είναι από τις κύριες εξαγωγικές χώρες πετρελαίου φυσικού αερίου της περιοχής προς την Ευρώπη, καθιστά αυτό το επιχείρημα ακόμη πιο πρόδηλο στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη (και τις συναφείς εταιρείες ενέργειας), οι οποίες ήδη δραστηριοποιούνται στην Ανατολική Μεσόγειο (Γαλλία, Βρετανία, Γερμανία, Ισπανία και Ιταλία), και έχουν εκδηλώσει στην περίπτωση της Γαλλίας και της Γερμανίας ενδιαφέρον συμμετοχής στον ΄β γύρο εκχωρήσεων του 2012. 
Η Τουρκία προσπαθεί να χρησιμοποιήσει την διπλωματία των κανονιοφόρων του 19ου αιώνα, για να εμποδίσει ένα ευρωπαϊκό κράτος από το δικαίωμά του να παράξει στρατηγικές πρώτες ύλες που θα αποδειχθούν ολοένα και περισσότερο απαραίτητες για την ενεργειακή ασφάλεια της ίδιας της Ευρώπης. Γι 'αυτό ακριβώς το λόγο το Ισραήλ, οι ΗΠΑ και τα περισσότερα κράτη-μέλη της Ε.Ε. έχουν υπερασπιστεί τη νομιμότητα και τη σημασία της γεώτρησης της Noble στο κοίτασμα Αφροδίτη. 
Υπάρχει ωστόσο μια ποιοτική διαφορά σε ότι αφορά την ισραηλινή υποστήριξη η οποία και υπερβαίνει κατά πολύ την προώθηση των συμφερόντων του Delek Group και της συμμετοχής του με 30% στην κοινοπραξία εκμετάλλευσης της «Αφροδίτης». Το Ισραήλ δεν συμπαραστάθηκε στην Κύπρο υπερασπιζόμενο την προοπτική μετατροπής της στη βασική έδρα εξαγωγής του φυσικού του αερίου προς την Ε.Ε. Το Ισραήλ συμπαραστάθηκε (και θα συνεχίσει να συμπαρίσταται) στην Κύπρο γιατί δεν θέλει να ορίζει η Άγκυρα του που αρχίζει και το που τελειώνει η δική του ΑΟΖ, την οποία και οροθέτησε με τη Λευκωσία τον Δεκέμβριο του 2010. 
Η Πρόκληση της Μεταπολεμικής Ανοικοδόμησης της Λιβύης 
Η τρίτη σημαντική παράμετρος η οποία θα καθορίσει την πολιτική σταθερότητα της Αραβικής Μεσογείου καθώς και τη συνολική ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης είναι ο τρόπος που θα τελειώσει ο εμφύλιος πόλεμος στη Λιβύη, και η έκταση της ζημιάς στην ενεργειακή υποδομή της χώρας που μπορούν να κάνουν όσες δυνάμεις παραμένουν πιστές στο έκπτωτο καθεστώς. Η μάχη κατά του καθεστώτος και οι επιχειρήσεις μεγάλης κλίμακας μπορεί να έχουν τελειώσει αλλά η χώρα είναι σε μια κατάσταση χάους. Το χάος αυτό επιτείνεται από ένα πλήθος ένοπλων ομάδων που προέρχονται από φυλές οι οποίες ανταγωνίζονται η μία την άλλη ενώ υποδιανέμονται περαιτέρω σε περιφερειακές υποομάδες με ασαφείς επιδιώξεις για το μέλλον της χώρας. 
Ο εμφύλιος πόλεμος της Λιβύης είναι ύψιστης σημασίας για πολλούς λόγους, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος ότι η ανατροπή του Καντάφι αποτέλεσε τη μεγαλύτερη υπό ευρωπαϊκή ηγεσία στρατιωτική επέμβαση στη Μέση Ανατολή από τον πόλεμο του Σουέζ το 1956. Από ενεργειακής άποψης, ο ρυθμός της ανοικοδόμησης της Λιβύης και η επιστροφή της στην αγορά ως μια μεγάλη εξαγωγός χώρα πετρελαίου και φυσικού αερίου προς την Ευρώπη είναι ζωτικής σημασίας για τη σταθερότητα του διεθνούς πετρελαϊκού συστήματος σε μια περίοδο συστημικής αστάθειας καθώς η Σαουδική Αραβία φαίνεται διστακτική να ασκήσει το ρόλο της ως ηγεμονικού επιδιαιτητή της αγοράς, εν μέρει επειδή το Ριάντ θέλει υψηλότερες τιμές πετρελαίου για να χρηματοδοτήσει μέρος ενός εντυπωσιακού σχεδίου κοινωνικών επιδοτήσεων που χρειάζεται προκειμένου να εξουδετερώσει τις δυνητικές εστίες της δικής του αντιπολίτευσης. Παράλληλα η κλιμακούμενη διεθνής πίεση εναντίον του Ιράν που πλέον στοχεύει ολοένα και περισσότερο ακόμη και τις πετρελαϊκές εξαγωγές της χώρας δημιουργεί ένα ακόμη πιο επισφαλές περιβάλλον. 
Η πρωτοφανής απόφαση του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας (International Energy Agency / ΙΕΑ) στις 23 Ιουνίου 2011 να απελευθερώσει μέρος των δικών του στρατηγικών αποθεμάτων πετρελαίου, έτσι ώστε να καλύψει την απροθυμία της Σαουδικής Αραβίας να αυξήσει τη δικής της παραγωγή, είναι ενδεικτική της αδυναμίας του συστήματος, μολονότι (α) διανύουμε μια εποχή σχετικά υψηλών πλεονασματικών υπερπαραγωγικών ικανοτήτων (surplus production capacities) στις χώρες του Ο.Π.Ε.Κ. και δή τη Σαουδική Αραβία και (β) η διεθνής ζήτηση πετρελαίου μειώνεται λόγω της επεκτεινόμενης ευρωπαϊκής χρηματοπιστωτικής κρίσης και των υφεσιακών πιέσεων που αυτή δημιουργεί. 
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο συστημικής αστάθειας, η επιστροφή της λιβυκής παραγωγής πετρελαίου στα πρόν του Εμφυλίου (Ιανουάριος 2011) επίπεδα παραγωγής των 1,6 εκατ. βαρελίων ημερησίως (mbpd), είναι ζωτικής σημασίας. To 2010 οι λιβυκές εξαγωγές πετρελαίου αναλογούσαν στο 25% των ιταλικών, το 16% των γαλλικών, το 15% των ελληνικών, και το 13% των ισπανικών αναγκών, ενώ η Ιταλία κάλυπτε μέσω του υποθαλάσσιου αγωγού Green Stream έως και το 12% της τελικής κατανάλωσης φυσικού αερίου. 
Η Λιβύη δεν ήταν μόνο ο τέταρτος μεγαλύτερος εξαγωγός πετρελαίου προς την Ευρώπη μετά τη Ρωσία, τη Νορβηγία και τη Σαουδική Αραβία, αλλά και ένας από τους πιο ελπιδοφόρους προμηθευτές αερίου, του οποίου η καθαρή εξαγωγική ικανότητα υπολογίστηκε το 2009 από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι μπορεί να τετραπλασιαστεί σε σχεδόν 40 bcm κατ’ έτος μέχρι το 2030. [10] 
Τα αποθέματά αερίου της Λιβυής εκτιμώνται σε περίπου 1,5 TCM αλλά και πάλι οι υπεράκτιες έρευνες θα μπορούσαν να οδηγήσουν προς μια υψηλότερη εκτίμηση αποθεμάτων [11], ειδικά αν διευθετηθεί το εκκρεμές ζήτημα σχετικά με την οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδος και Λιβύης. Υπάρχουν ωστόσο και πάλι πάρα πολλά ανοιχτά ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν ικανοποιητικά πριν επιχειρηθεί να γίνει οποιαδήποτε πρόγνωση για το μέλλον της Λιβύης, η οποία και καλείται να αντιμετωπίσει τη διττή πρόκληση της πολιτικής συμφιλίωσης και της οικονομικής ανασυγκρότησης. 
Ποια είναι τα εναλλακτικά σενάρια σχετικά με την επιστροφή της Λιβύης στη διεθνή -και πιο συγκεκριμένα την ευρωπαϊκή- αγορά ενέργειας; Είναι θέμα 18 μηνών ή θα χρειαστούν 3 - 4 χρόνια; Πώς θα επηρεάσει η αναπόφευκτη αναδιάρθρωση της εγχώριας αγοράς ενέργειας της Λιβύης τη σχετική θέση των ευρωπαϊκών εταιρειών; 
Πόσο σταθερό θα αποδειχθεί ένα μετα-Κανταφικό καθεστώς και πόσο πιθανό είναι να επηρεάσει τα εκκρεμή ζητήματα μεταξύ Ελλάδας και Λιβύης για την οριοθέτηση των των αντίστοιχων ΑΟΖ και για την ολοκλήρωση των σεισμικών ερευνών που η Ελλάδα ανακοίνωσε ότι θα διεξαχθούν μετά τον Ιούνιο του 2012 για πρώτη φορά μετά από σχεδόν δεκαπέντε χρόνια; 
Είναι όντως πολύ θετικό ότι τον Νοέμβριο του 2011 η Λιβύη έφτασε να παράγει περί τα 800.000 βαρέλια/ημέρα αγγίζοντας το 50% της προπολεμικής της παραγωγής και ότι η ζημία στις περισσότερες υποδομές παραγωγής και εξαγωγής πετρελαίου από τον οκτάμηνο Εμφύλιο Πόλεμο δεν είναι εκτεταμένες. Είναι επίσης πολύ θετικό ότι η λιβυκή κρατική εταιρία πετρελαίου προβλέπει ότι στα τέλη του 2012 θα έχει αγγίξει τα 1.345 εκατομμύρια βαρέλια. [12] 
Είναι όμως αυτό αρκετό για να επιστρέψουμε στην αφελή πεποίθηση ότι η Αραβική Εξέγερση αποτέλεσε απλώς μια σύντομη παρένθεση αποσταθεροποίησης για την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρωπης; Δεν θα είναι η πρώτη φορά που έχουμε επιτελέσει αυτό το λάθος ως Ε.Ε.; 
Ιστορικά, ακόμη και μετά την εθνικοποίηση των περιουσιακών στοιχείων των διεθνών εταιρειών πετρελαίου από την Αλγερία και τη Λιβύη κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, οι ευρωπαίοι στρατηγικοί αναλυτές αντιλαμβάνονταν τη Βόρεια Αφρική ως μια περιοχή πιο ασφαλή για τις ενεργειακές εισαγωγές της Ευρώπης σε σύγκριση με τον Περσικό Κόλπο. 
Ο πόλεμος Ιράν - Ιράκ (1980-1988), ο πρώτος (1990-91) και ο δεύτερος (2003) πόλεμος του Κόλπου, η επιτυχής καταστολή των ισλαμιστών ανταρτών στην Αλγερία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 και η πλήρης εξομάλυνση, από το 2004, των σχέσεων της Λιβύης με τις Η.Π.Α. και την Ε.Ε. εδραίωσαν περαιτέρω την αντίληψη αυτή. Το πρόβλημα για την Ευρώπη είναι ότι η συγκεκριμένη αντίληψη –εαν δεν έχει καταρρεύσει πλήρως- έχει αναθεωρηθεί δομικά. 
Το ρίσκο παραγωγής και εξαγωγής υδρογονανθράκων από τη Βόρεια Αφρική έχει αυξηθεί εκθετικά και θα μπορούσε να αυξηθεί ακόμη περισσότερο αν η Αλγερία αρχίσει να αντιμετωπίζει παρόμοιες εσωτερικές δονήσεις και αναταράξεις όπως αυτές που αντιμετώπισε η Τυνησία, η Λιβύη και η Αίγυπτος κατά το τελευταίο έτος. Η Αλγερία είναι απλά πάρα πολύ μεγάλη για να αντικατασταθεί, από πλευράς πετρελαϊκών εξαγωγών και -το πιο σημαντικό - εξαγωγών φυσικού αερίου χωρίς την προσφυγή στη Σαουδική Αραβία, στη Ρωσία, και στα στρατηγικά αποθέματα της Ι.Ε.Α. ή – το πιο πιθανό- στη χρησιμοποίηση ενός συνδυασμού των ανωτέρω λύσεων. 
Τι πρέπει να κάνει η Ευρώπη σε αυτό το νέο και σαφώς πιο επικίνδυνο για την ενεργειακή της ασφάλεια περιβάλλον; 
Η πρώτη λογική αντίδραση για την Ευρώπη είναι να στραφεί στους αξιόπιστους εταίρους της: Η Ρωσία και η Νορβηγία, οι οποίες κάλυψαν το μεγαλύτερο μέρος των χαμένων λιβυκών εξαγωγών φυσικού αερίου κατά τη διάρκεια της κρίσης. Όσον αφορά την Ιταλία, η Ρωσία αντικατέστησε με σχετική ευκολία το σύνολο των λιβυκών εξαγωγών φυσικού αερίου αποδεικνύοντας έτσι ότι παραμένει ο πιο αξιόπιστος προμηθευτής «εσχάτης καταφυγής» της Ευρώπης, τουλάχιστον έως ότου αναπτύξει η ίδια η Ευρώπη μια πραγματικά διασυνδεδεμένη αγορά φυσικού αερίου και ένα κοινό σύστημα διαχείρισης των εθνικών στρατηγικών αποθεμάτων αποθήκευσης αερίου, όπου αυτά υπάρχουν. 
Η δεύτερη λογική αντίδραση είναι να ελαχιστοποιηθεί η διαμετακομιστική εξάρτηση της Ευρώπης. Αν δει κανείς τις αιτίες των μεγάλων κρίσεων εφοδιασμού σε φυσικό αέριο που έπληξαν την Ε.Ε. το 2006 και το 2009, θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η σημαντικότερη πολιτική προτεραιότητα της Ε.Ε. θα ήταν να αποφύγει να επιρρίπτει την ευθύνη πρόκλησης των κρίσεων στη Ρωσία, την Ουκρανία ή και τους δύο και να αρχίσει η ίδια την κατασκευή αγωγών που θα ήταν επωφελείς για τους περισσότερους. 
Αυτό ακριβώς είναι το σκεπτικό πίσω από την κατασκευή του Nord Stream και του South Stream, παρά το γεγονός ότι ορισμένα στελέχη της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας προσπαθούν να επιχειρηματολογήσουν υπέρ του Nord Stream και κατά του South Stream, μολονότι πρόκειται για δύο πανομοιότυπους - σε σκοπό, σημασία και ρυθμιστικό καθεστώς λειτουργίας- αγωγούς. 
Η τρίτη και σημαντικότερη αντίδραση της Ευρώπης πρέπει να συνίσταται στη μέγιστη αξιοποίηση των εγχώριων αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου. Ανεξάρτητα από το ακριβές μίγμα προέλευσης των ενεργειακών εισαγωγών της Ευρώπης και άσχετα με το πόσο επαρκώς διαφοροποιημένες, τόσο από άποψη πηγών όσο και από άποψη οδεύσεων είναι αυτές οι εισαγωγές, τα δυνητικά αποθέματα σχιστολιθικού αερίου της Ευρώπης είναι μάλλον δύσκολο να αντιστρέψουν τη δραματική μείωση της ευρωπαϊκής παραγωγής αερίου τουλάχιστον για τα επόμενα δέκα-δεκαπέντε χρόνια. Παρ 'όλα αυτά, υπάρχουν διάφορες περιοχές εντός της ΕΕ, όπως οι υπεράκτιες περιοχές της Ελλάδας και της Κύπρου, που έχουν μείνει σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητες και ανεκμετάλλευτες. 
Η προοπτική των εισαγωγών - μέσω της αξιοποίησης των κοιτασμάτων Λεβιάθαν και Αφροδίτη - μέχρι και 20 bcm κατ’ έτος από ισραηλίτικο και κυπριακό υγροποιημένο φυσικό αέριο μέχρι το 2020 – είναι μια πολύ πιο απτή και τουλάχιστον εξίσου σημαντική προοπτική με την εφαρμογή της Στρατηγικής του Νοτίου Διαδρόμου Μεταφοράς Φυσικού Αερίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 
Μόνο που υπάρχει μια σημαντική διαφορά. Μεταξύ Αζερμπαϊτζάν, Τουρκμενιστάν και Ιράκ παρεμβάλλεται –ανά περίπτωση- η Γεωργία, το Κουδρικό Πρόβλημα της Τουρκίας και του Ιράκ, όπως και ο υπό αναστολή πόλεμος του Ναγκόρνο Καραμπάχ, παράγοντες πολιτικής αποσταθεροποίησης που έχουν ήδη διακόψει τη ροή υδρογονανθράκων στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του ρωσο-γεωργιανού πολέμου τον Αύγουστο του 2008. Μεταξύ Κύπρου και Ευρώπης παρεμβάλλεται μόνο η Ελλάδα και η μελλοντική οικονομική της υφαλοκρηπίδα. 
Παραπομπές: 
[1] BP Statistical Review of World Energy 2011, p.7 & p.21. 
[2] Το Κατάρ, το Κουβέιτ και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ουδέποτε αντιμετώπισαν την απειλή μιας σοβαρής εγχώριας εξέγερσης που θα προερχόταν από μια πιθανή ισλαμιστική ριζοσπαστικοποίηση μερίδας της σουνιτικής πλειοψηφίας, όπως συνέβη με τη Σαουδική Αραβία από τις αρχές μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2000. Η Σαουδική Αραβία όντως αντιμετώπισε μια σοβαρή απειλή τύπου Αλ Κάιντα μετά την αποτυχημένη αμερικανική κατοχή στο Ιράκ από το 2003 έως 2007, η οποία όμως είχε τεθεί υπό έλεγχο σε μεγάλο βαθμό πρίν από την αρχική μετάδοση της «Αραβικής Άνοιξης» στις αρχές του 2011. Ο εσωτερικός κίνδυνος για την ασφάλεια της Σαουδικής Αραβίας το 2011, ο οποίος οδήγησε στην απόφασή της να παρέμβει στο Μπαχρέιν, ήταν ο φόβος μιας αντίστοιχης εξέγερσης από τη σιιτική μειονότητα που αποτελεί περίπου το 40% του πληθυσμού στην ζωτικής σημασίας Ανατολική Επαρχία της χώρας, στην οποία συγκεντρώνεται το 85% των πετρελαϊκών πόρων του Βασιλείου. 
Στην περίπτωση του Ομάν περίπου το 67% του πληθυσμού αποτελείται από τους Ibadhi, μια μορφή του Ισλάμ διαφορετική από εκείνη των Σουνιτών και Σιιτών. Στο Ομάν το 32% της χώρας αποτελείται από Σουνίτες, ενώ οι Σιίτες είναι λιγότεροι από 1% του πληθυσμού. Η Υεμένη βρίσκεται σε μια ξεχωριστή κατηγορία. Τα αίτια της εσωτερικής αναταραχής στη χώρα έχουν πολύ μικρή σχέση (α) είτε με το χάσμα μεταξύ Σιιτών και Σουνιτών –μολονότι η χώρα είναι διαιρεμένη σχεδόν σε ίσα μέρη μεταξύ Σουνιτών (52%) και Σιιτών (46%)- είτε (β) με την εξέγερση Σαλαφιστών τύπου Al-Κάιντα. Υπ’ αυτήν την έννοια, οι αιτίες της Υεμένικης εξέγερσης ομοιάζουν με τα αίτια των εξεγέρσεων κατά των καθεστώτων Μουμπάρακ, Άσαντ και Καντάφι, με την έννοια ότι αντιπροσωπεύει ένα κατά κύριο λόγο πολιτικό κίνημα εναντίον ενός σχεδόν τεσσαρακονταετούς διεφθαρμένου καθεστώτος. 
[3] Το μόνο κράτος που έχει επικρίνει ουσιαστικά την επέμβαση του GCC στο Μπαχρέιν είναι το Ιράν. 
[4] Arturo Gonzalo, Director of Institutional Relations, Repsol, “The New Political Risk Factor for Energy in the Mediterranean”, paper presented in the V Euromediterranean Energy Forum, Barcelona, 24-25 October 2011. 
[5] BP Statistical Review 2011, p.20. 
[6] Το 2010 η Αίγυπτος ήταν ο δεύτερος μεγαλύτερος εξαγωγός φυσικού αερίου της Βόρειας Αφρικής με συνδυασμένες εξαγωγές 15,17 δισ. κυβικών μέτρων (bcm) σε σύγκριση με 55,79 bcm της Αλγερίας και 9,75 bcm της Λιβύης. BP Statistical Review, ibid, p.31. Η Αίγυπτος εξήγαγε 2,51 bcm στην Ιορδανία, 0,69 bcm στη Συρία και περίπου 2,1 bcm στο Ισραήλ. Για τις τάσεις της κατανάλωσης βλέπε επίσης CIA World Fact Book 2011. 
[7] Παράλληλα με την επίσπευση στην αύξηση της παραγωγής του πεδίου Ταμάρ μέσα στο 2013 το Ισραήλ αποφάσισε να κατασκευάσει μέσω της ιταλικής Micoperi μια πλατφόρμα υπεράκτιας επαναεριοποίησης φυσικού αερίου (Floating Re-Gasification Terminal) δυναμικότητας 2.5 δκμ/ε έτσι ώστε να εισάγει ποσότητες Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου (Υ.Φ.Α.) για την κάλυψη των αναγκών του 2012/2013. “Israel Mulls Both LNG Imports, Exports”, World Gas Intelligence, 30/11/2011. Για την αύξηση της κατανάλωσης έως το 2021, ιδέ Yeoshua Stern, Israeli Gas Policies, paper presented in the Economist Conference Nicosia, 14/11/2011 
[8] BP Statistical Review, ibid, p.23. 
[9] Middle East Economic Survey, 30/06/2011 
[10] Για τα στατιστικά στοιχεία των ευρωπαϊκών εισαγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου του έτους 2010 ιδέ, “Unrest Halts Third of Libyan Oil Output”, Oil Daily, 24/02/2011. Για την προβολή των δυνητικών λιβυκών εξαγωγών αερίου έως το 2030 ιδέ, Jean-Arnold Vinois, "Trans-European Energy Networks: The New Energy Policy", European Commission, Directorate General for Energy, 3d TREN-E Information Day, Brussels, 30 March 2009, p.17. 
[11] U.S. Energy Information Administration, Country Analysis Brief: Libya, (Washington D.C.: February 2011), p.5. 
[12] Platts Oilgram, 17/11/2011, p.4. 
 
<a href="http://www.foreignaffairs.gr/">πηγή</a>

Το ενεργειακό παιχνίδι στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο

Τι αλλάζει με την Αραβική Εξέγερση Δρ. Θεόδωρος Τσακίρης Η απρόσμενη ανατροπή του καθεστώτος Μουμπάρακ στην Αίγυπτο σε συνδυασμό με τις ...

Διαβάστε την συνέχεια

Financial Times:"Το Ιράν θα χτυπήσει την Ευρώπη,μέσω Ελλάδας"

Ellada simera 0 Ελλάδα, Ενέργεια, κόσμος 19:23

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/IRAK-IRAN-ISRAIL-SOMALIA/IRAN/cache/IRANI_630_355-240x135.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" height="345" src="http://www.onalert.gr/files/Image/NewOnAlert/IRAK-IRAN-ISRAIL-SOMALIA/IRAN/cache/IRANI_630_355-240x135.JPG" width="600" /></a></div> 
Οι Financial Times δημοσιεύουν ένα σενάριο εμπλοκής της Ελλάδας στη διαμάχη του Ιράν με την Ευρώπη, ως ''χειρουργική'' αντίδραση στο πετρελαικό εμπάργκο.  
 
Διαβάστε όλο το άρθρο με τίτλο ''Ο ελληνικός παράγοντας στην "σκακιέρα" του Ιράν 
 
''  Το Ιράν, «μαέστρος» της ριψοκίνδυνης γεωστρατηγικής πολιτικής, έχει αφήσει τις αγορές πετρελαίου να αναρωτιούνται.  Υπάρχει πιθανότητα, που διαρκώς αυξάνεται, να εμπλακεί η Ελλάδα στην διαμάχη της Τεχεράνης με την Ευρώπη, με σοβαρές επιπτώσεις.   
 
 
Το Ιράν έχει απειλήσει να αντιδράσει προκαταβολικά στο πετρελαϊκό εμπάργκο με το οποίο απειλεί η Ε.Ε., αίροντας άμεσα τις εξαγωγές μαύρου χρυσού.  Το κοινοβούλιο της Τεχεράνης δεν κατόρθωσε την Κυριακή να εγκρίνει το νομοσχέδιο άμεσης διακοπής των ευρωπαϊκών εξαγωγών, αλλά το ζήτημα δεν έχει λήξει και ο υπουργός Πετρελαίου της χώρας κ. Rostam Ghasemi προειδοποίησε ότι η Τεχεράνη θα άρει τις εξαγωγές προς «ορισμένες χώρες» σύντομα.  Παρατηρητές εκτιμούν ότι η επόμενη κίνηση της Τεχεράνης θα συνδυάσει τα καλύτερα δυνατά πλεονεκτήματα «δημοσίων σχέσεων» με την λιγότερη δυνατή διαταραχή των πετρελαϊκών εξαγωγών.  Το πιο πιθανό σενάριο είναι να ανακοινώσει το Ιράν ότι δεν θα πωλεί πετρέλαιο στην Γαλλία, την Βρετανία και την Γερμανία, τις τρεις χώρες που εμπνεύστηκαν στην ευρωπαϊκή συμφωνία πρόσθετων κυρώσεων στο Ιράν. 
 
 
Η Τεχεράνη πωλεί ενδεικτικά μόνο ποσά αργού πετρελαίου στις τρείς χώρες, αφότου η γαλλική Total έχει ήδη σταματήσει να αγοράζει τα 80.000 βαρέλια ημερησίως που παλαιότερα εισήγαγε.  Μια τέτοια κίνηση θα είχε μικρές επιπτώσεις στις εξαγωγές του Ιράν, που ανέρχονται στα 2,2-2,4 εκατ. βαρέλια ημερησίως, αλλά θα συντηρούσε αφυπνισμένες τις πετρελαϊκές αγορές.   
 
Υπάρχει όμως κι άλλο σενάριο. 
 
 
Πετρελαϊκοί εμπειρογνώμονες φοβούνται ότι η Τεχεράνη θα μπορούσε να αιφνιδιάσει τις αγορές, περιλαμβάνοντας και την Ελλάδα στην απαγόρευση. Η καταπονημένη χώρα εξαρτάται από το Ιράν για το ένα τρίτο των εισαγωγών της. Αν και το Ιράν είναι κρίσιμο για την Ελλάδα, δεν ισχύει απαραίτητα και το αντίστροφο. 
 
Πράγματι η Αθήνα αγοράζει περίπου 100.000 βαρέλια ημερησίως από την Τεχεράνη, που δεν είναι λίγο, αλλά είναι ένα μέγεθος που θα μπορούσε να θυσιάσει προκειμένου να κάνει αντίποινα στην Ευρώπη.  Αν το Ιράν βάλει στο στόχαστρο την Ελλάδα, οι οικονομικές επιπτώσεις θα μπορούσαν να μεταδοθούν πολύ πέρα από την πετρελαϊκή αγορά, πλήττοντας ενδεχομένως την αγορά κρατικών ομολόγων της Ευρώπης και το ευρώ.  Πιο απίθανο ακόμη είναι το σενάριο να επεκτείνει την απαγόρευση εξαγωγών στους μεγάλους πελάτες του. 
 
 
Η Ιταλία, που εισάγει 180.000 βαρέλια ημερησίως και η Ισπανία, που αγοράζει 140.000 βαρέλια, είναι οι μεγαλύτεροι αγοραστές του ιρανικού αργού. Στελέχη της αγοράς αναφέρουν ότι το Ιράν δεν θέλει να χάσει άμεσα τους πελάτες του, καθώς δεν μπορεί να βρει νέες αγορές για το 15% των εξαγωγών του.  Ο κ. Ahmad Qalehbani, επικεφαλής της κρατικής National Iranian Oil Company, μετέφερε αυτό το μήνυμα στους Ιρανούς βουλευτές την Κυριακή, ζητώντας παραπάνω χρόνο. Οι αξιωματούχοι της NIOC ζητούν από τους βουλευτές να αλλάξουν την διατύπωση του νομοσχεδίου και αντί να «διατάσσουν» να «συστήνουν» στην NIOC να σταματήσει τις πωλήσεις στην Ε.Ε. 
<a href="http://www.onalert.gr/">πηγή</a>

Financial Times:"Το Ιράν θα χτυπήσει την Ευρώπη,μέσω Ελλάδας"

Οι Financial Times δημοσιεύουν ένα σενάριο εμπλοκής της Ελλάδας στη διαμάχη του Ιράν με την Ευρώπη, ως ''χειρουργική'' αν...

Διαβάστε την συνέχεια

Κίνδυνος για τα ελληνικά σύνορα

Ellada simera 0 Ελλάδα 16:19

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6IbkEatvLR_bK_2SmuQcm3UqNwFXXU_aaqnc_JUM_TeJUqQIv8Td9K1y92CSZeQDrVtpZjlVA-HqYRLvC9lw4QoWU3LQ7ILCJf44mR-YqzVq9SjnTmu1hLgqtDBeQ4nodlE07mwATeeIM/s1600/369b753b9328f84abe2e0ae2b1a09be6_XL.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5703721182252956066" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6IbkEatvLR_bK_2SmuQcm3UqNwFXXU_aaqnc_JUM_TeJUqQIv8Td9K1y92CSZeQDrVtpZjlVA-HqYRLvC9lw4QoWU3LQ7ILCJf44mR-YqzVq9SjnTmu1hLgqtDBeQ4nodlE07mwATeeIM/s400/369b753b9328f84abe2e0ae2b1a09be6_XL.jpg" style="cursor: pointer; display: block; height: 348px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 600px;" /></a> 
 
Γράφει ο Μενέλαος Τασιόπουλος 
Η πορεία των Μνημονίων θα πρέπει να σταματήσει να αντιμετωπίζεται με οικονομικούς όρους μόνον 
Η εμπέδωση κλίματος παράδοσης του εθνικού κράτους των Ελλήνων , όχι πλέον στο πλαίσιο της Ευρωζώνης, αλλά στο imperium του Γερμανογαλλικού άξονα, αρχίζει να δημιουργεί πολύ σοβαρά προβλήματα για την κυριαρχία της Ελλάδος επί των εδαφών της.. 
 
Η φιλογερμανική Βουλγαρία 
 
Δεν είναι καθόλου τυχαία η τοποθέτηση του νέου Βούλγαρου προέδρου Πλεβνελίεφ , ο οποίος υποκλινόμενος στη Γερμανική νέα κυριαρχία στην Ευρώπη, με οικονομικά αυτή τη φορά μέσα και όχι στρατιωτικά, ανέφερε ότι θα πρέπει να γίνουν τουλάχιστον 100.000 απολύσεις από τον δημόσιο τομέα στην Ελλάδα, ενώ ταυτόχρονα υποστηρίζοντας την πολιτική «σταθεροποίησης» της Γερμανίας στην Ευρώπη, κατέληγε: «Η Γερμανία θα μας οδηγήσει σε μια πολύ πιο ισχυρή Ευρώπη». 
 
Παράλληλα ο νέος Βούλγαρος Πρόεδρος μίλησε για τη χώρα του, των εξαθλιωμένων πολιτών και της κατεστραμμένης εσωτερικής οικονομίας, ως μοντέλο και πρότυπο που θα πρέπει να ακολουθήσει και η Ελλάδα. 
 
Σημειωτέον ότι οι σχέσεις Ελλάδος- Βουλγαρίας από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και παρά ότι η Βουλγαρία συμμετείχε ενεργά με σφαγές , κάψιμο χωριών , λεηλασίες, εθνικό προσηλυτισμό στην τριπλή κατοχή υπό το Γ’ Ράιχ και στη συνέχεια ανήκε στον Σιδηρούν παραπέτασμα , υπό τις εντολές της Μόσχας κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου ήταν και είναι καλές. Μάλιστα από τη δεκαετία του ’70 σε πολλές περιπτώσεις και με σταθερότητα ο άξονας Αθήνας- Σόφιας αποτέλεσε «τείχος προστασίας» απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό και διείσδυση στα Βαλκάνια. 
 
Σήμερα πλέον με την γερμανική πρόθεση να εντάξει τη Βουλγαρία στην ζώνη του ευρώ, παρά το γεγονός ότι η οικονομία της δεν προσεγγίζει ούτε κατ’ ελάχιστον τα δεδομένα της ευρωζώνης, βλέπουμε μια επαναφορά του βουλγαρικού εθνικισμού , στα δεδομένα και τις επιδιώξεις επέκτασης επί της Ελλάδος του Μεσοπολέμου. 
 
Ο χάρτης του Γ’ Ράιχ 
 
Να θυμίσουμε ότι στον χάρτη του Γ’ Ράιχ ολόκληρη η Μακεδονία και ένα κομμάτι της Θράκης βρίσκονταν υπό βουλγαρική κυριαρχία και κατοχή, με τον διακανονισμό του Ράιχ, χωρίς όμως να επιτραπεί στη Βουλγαρία η πλήρης ενσωμάτωση των εδαφών στη Βουλγαρία, εξαιτίας περισσότερο της απροθυμίας του ίδιου του Χίτλερ, που είχε πάθος με την Αρχαία Ελλάδα να επιτρέψει κάτι τέτοιο. Και προσοχή όχι για λόγους γεωπολιτικής. 
 
Οι επιδιώξεις Γκρουέφσκι- VMRO 
 
Θα πρέπει να θυμίσουμε στο σημείο αυτό ότι το κόμμα του «Μακεδονικού» εθνικισμού των Σκοπίων, υπό τον Γκρουέφσκι, το VMRO έχει συγκροτηθεί από κύκλους του Βουλγαρικού εθνικισμού, δεκαετίες πριν την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και έχει ως μόνιμο στόχο την κατάληψη της εθνικής Μακεδονίας και την πρόσβαση της Βουλγαρίας , μεταξύ των άλλων στη Θεσσαλονίκη. 
 
Τα «καρναβάλια» εθνικισμού και ανθελληνισμού στα Σκόπια , πριν λίγες εβδομάδες, μπορεί και δικαίως να αντιμετωπιστήκαν με ειρωνικά χαμόγελα στην Ελλάδα, αλλά στην περίπτωση που έχουμε μια νέα έξαρση του Βουλγαρικού εθνικισμού, τα πράγματα και οι συσχετισμοί στην Νότιο Βαλκανική, περιπλέκονται με πολύ άσχημο τρόπο. 
 
Ο τουρκικός τύπος πανηγυρίζει 
 
Από την άλλη πλευρά ο τουρκικός τύπος με πρωτοσέλιδα όπως αυτό προχθές της «Χουριέτ», με φωτογραφία Παπανδρέου να «προσκυνά» την Μέρκελ και τίτλο «Νομάρχης σε Αποικία» , δείχνουν τι θα επακολουθήσει. Η Ελλάδα, υποτασσόμενη, χωρίς ουσιώδη αντίσταση στην Γερμανική κυριαρχία , χάνει το κύρος και την οντότητα του εθνικού κράτους. Τα μηνύματα που στέλνει προς τις υπόλοιπες Βαλκανικές δυνάμεις είναι υποταγής και πλήρους ηττοπάθειας. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να ενθαρρύνονται οι επεκτατικές βλέψεις των άλλων, που νοιώθουν πλέον πιο ισχυροί ή ίσοι με την καταρρέουσα Ελλάδα. 
 
Ο συμβολισμός των Ιμίων 
 
Δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαίο αλλά ως αποτέλεσμα καλπάζοντος ενδοτισμού ότι η επέτειος των Ιμίων και η επιμνημόσυνη δέηση για τους πεσόντες Έλληνες στρατιωτικούς , περιορίσθηκε σε μια σεμνή τελετή στον Δήμο Πειραιά, όπου ο πατριώτης Δήμαρχος κ. Β. Μιχαλολιάκος δεν ξέχασε το καθήκον της Πατρίδας προς τα ηρωικά παιδιά της που θυσιάσθηκαν, αλλά και ένα μήνυμα προς τους κύκλους της Άγκυρας, ότι είμαστε ακόμη εδώ. 
 
Καμιά άλλη αναφορά από κόμματα, το κοινοβούλιο , τα εκδοτικά συγκροτήματα, λες και τα Ίμια δεν υπήρξαν. Λες και οι «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο είναι μια φυσιολογική εξέλιξη. Λες και οι κατάπτυστες δηλώσεις του Πάγκαλου και σήμερα αντιπροέδρου της κυβέρνησης Παπαδήμου, για το «παλιόπανο», εννοώντας την ελληνική σημαία ήταν δικαιολογημένες. 
 
Από την άλλη πλευρά οι Τούρκοι στην επέτειο των Ιμίων, έβγαλαν φρεγάτα στο Αιγαίο, αμφισβήτησαν τα θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας, υπογράμμισαν τις ζώνες εθνική δικαιοδοσίας των Ελλήνων. Όλα αυτά κλιμακώνουν μια ατμόσφαιρα. 
 
Η κατάσταση οικονομικής χρεοκοπίας της Ελλάδας, οι διαθέσεις του Βερολίνου, για μετατροπή της σε εσωτερική του αποικία εντός της ευρωζώνης. Το κλίμα διάλυσης στις Ένοπλες δυνάμεις. Η αδυναμία πλέον της Ελλάδος πλέον να παρακολουθήσει την κούρσα εξοπλισμών της Τουρκίας. 
 
Το κυριότερο ότι η Ευρώπη δεν αποτελεί ούτε πολιτική, ούτε στρατιωτική συμμαχία , πολύ περισσότερο τώρα που η οικονομική ένωση δεν στηρίζεται στην αλληλεγγύη , αλλά στον νέο-αποικισμό , ανοίγουν τον ασκό του Αιόλου, στην πάντα επικίνδυνη για εθνικιστική ανάφλεξη Βαλκανική. 
 
Η περίπτωση διάλυσης της Ελλάδας 
 
Οι δυνάμεις που είχαν συμμαχήσει με τον Άξονα της ναζιστικής Γερμανίας, τώρα που ένα 4ο Ράιχ , αναδιατάσσει τον χάρτη της Ευρώπης, θυμούνται τον προηγούμενο χάρτη του Ράιχ, αυτόν που η Ελλάδα βρισκόταν κάτω από τον Όλυμπο, υπό γερμανική κατοχή , με την Ήπειρο να έχει δοθεί στην Αλβανία, τη Μακεδονία στην Βουλγαρία, ενώ η Θράκη θα ήταν το δώρο στην «ουδέτερη» Τουρκία, του (επιτήδεια) φιλογερμανού Κεμάλ. 
 
Αυτά θα είχαν εμπεδωθεί στην περίπτωση που οι δυνάμεις του τότε άξονα δεν είχαν υποχωρήσει το 1944 και η Ελλάδα στα σύνορά της , δεν είχε διασφαλισθεί από τη Γιάλτα, ανήκουσα στις νικήτριες δυνάμεις του Πολέμου. 
 
Σήμερα όμως η Ελλάδα έχει παραδοθεί στο νέο Ράιχ, χωρίς πόλεμο, εννοούμε αντίδραση ουσιώδη στην οικονομική και εθνική κατοχή από τους Γερμανούς και τη Γαλλία του νέου Βισύ. Ο Παπαδήμος και το συμβούλιο των αρχηγών που συμμετέχουν στην κυβέρνηση δεν έχουν καταλάβει ότι διαπραγματεύονται ,οι «κοτζαμπάσηδες» το επίπεδο και τους όρους διαβίωσης των Ελλήνων, έχοντας παραδώσει το έθνος –κράτος στη βάση της ανεξαρτησίας και κυριαρχίας. 
 
Αλλά τότε, αν η Ελλάδα είναι προτεκτοράτο τα σύνορα της δεν είναι σταθερά αλλά μπορούν να δοθούν ως ζώνες δικαιοδοσίας , ως σύνορα εσωτερικά της ευρωζώνης, σε άλλα κράτη της Ένωσης , από την κυρίαρχη Γερμανία. 
 
Επίσης θα πρέπει πολύ σοβαρά να ληφθεί υπόψη ότι στρατηγικά η Τουρκία, από το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων , που διαλύθηκε η αυτοκρατορία της, στην πρώτη 20ετια του 20ου αιώνα, εκτιμά ότι θα πάρει τη ρεβάνς , εάν πετύχει να συγκροτήσει μια συμμαχία με τη Βουλγαρία και την Αλβανία και τη Ρουμανία, με τους Σέρβους αποδυναμωμένους ή ουδέτερους, προκειμένου να πετύχει μια αντίστοιχη με τότε Συνθήκη των Σεβρών , υπέρ αυτής , διάλυσης και ενσωμάτωσης των εδαφών της Ελλάδας. 
 
Είναι άλλωστε απολύτως γνωστό ότι το περίφημο «τουρκικό τόξο» που επιχειρεί μονίμως στη βαλκανική , αυτό έχει ως στόχο και τελική κατάληξη. 
 
Ανάγκη στρατιωτικής εγγύησης των συνόρων μας 
 
Αυτό που δεν έχει συνειδητοποιηθεί από την Αθήνα , αλλά και διεθνή κέντρα είναι ότι εάν η Ελλάδα μετατραπεί σε ευρωπαϊκό προτεκτοράτο , υπό Γερμανικό και Γαλλικό έλεγχο παύει να είναι εθνικό κράτος, άρα να έχει εθνικά σύνορα. Από την γεω-οικονομία πάμε στη γεωπολιτική και η πυριτιδαποθήκη των Βαλκανίων παίρνει φωτιά για τον απλούστατο λόγο ότι η Ελλάδα, ως έδαφος, πόροι , υποδομές, γίνεται Ελ Ντοράντο εθνικισμού και επεκτατισμού για τους γείτονες. 
 
Και από τα σύνορα της Γιάλτας πάμε στα ευρωπαϊκά σύνορα του Ράιχ, που είναι πολύ διαφορετικά από τα σημερινά. 
 
Πολύ σύντομα λοιπόν μια μεγάλη δύναμη, που δεν θα είναι ευνόητα η Γερμανία και η Γαλλία, η ευρωπαϊκή υπερδομή δηλαδή που οδηγεί τις εξελίξεις εδώ που τις οδηγεί, θα πρέπει να εγγυηθεί και με στρατιωτικά μέσα τα εθνικά σύνορα της καταρρέουσας και ηττημένης πλέον, χωρίς πόλεμο Ελλάδας. 
 
Καμία ευρωπαϊκή συνθήκη δεν εγγυάται τα εξωτερικά σύνορα των κρατών-μελών, ούτε η Σέγκεν, την εσωτερική ασφάλεια από την απειλή της λαθρομετανάστευσης. Η Ελλάδα γίνεται όμηρος και «πυροκροτητής» εξελίξεων, μέσα από οικονομικούς όρους, που οδηγούν σε αλλαγή συνόρων σε βάρος της. 
<a href="http://kostasxan.blogspot.com/">πηγή</a>

Κίνδυνος για τα ελληνικά σύνορα

Γράφει ο Μενέλαος Τασιόπουλος Η πορεία των Μνημονίων θα πρέπει να σταματήσει να αντιμετωπίζεται με οικονομικούς όρους μόνον Η εμπέδωση...

Διαβάστε την συνέχεια

Ο Ερντογάν δεν τολμά να «λυτρωθεί» από τη γενοκτονία των Αρμενίων

Ellada simera 0 Τουρκία 16:09

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://vstatic.doldigital.net/vimawebstatic/8FB7AB05043AE75AE948B6C006073EF2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="Ο Ερντογάν δεν τολμά να «λυτρωθεί» από τη γενοκτονία των Αρμενίων" border="0" height="356" src="http://vstatic.doldigital.net/vimawebstatic/8FB7AB05043AE75AE948B6C006073EF2.jpg" width="600" /></a></div> 
 
Φυλακίζει στρατηγούς και πολεμάει δικαστές, αλλά καλλιεργεί το μεγαλείο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. 
 
«Είμαστε όλοι Χραντ, είμαστε όλοι Αρμένιοι». Χιλιάδες διαδηλωτές στην Κωνσταντινούπολη διαμαρτύρονται για την απόφαση του δικαστηρίου να θεωρήσει «μεμονωμένη» ενέργεια του δολοφόνου και όχι συνωμοσία τη δολοφονία του αρμένιου δημοσιογράφου Χραντ Ντικ πριν από πέντε χρόνια 
<div class="article_tools_bottom heightfix"> 
«Σαρκοζί, Σατανά!» ήταν ο τίτλος της τουρκικής εφημερίδας «Sozcu» την επομένη της ψηφοφορίας στη γαλλική Γερουσία με την οποία ποινικοποιήθηκε η άρνηση της γενοκτονίας των Αρμενίων από τους Οθωμανούς στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Παρά το πρόβλημα εικόνας που δημιουργεί διεθνώς στην Τουρκία, η σφαγή παραμένει ταμπού για τους περισσότερους Τούρκους. Ο πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν τολμά να «λυτρωθεί». Δηλαδή να απαλλαχθεί από το βάρος του φοβερού ιστορικού εγκλήματος, να το «φορτώσει» στους διεφθαρμένους Οθωμανούς τους οποίους ανέτρεψαν οι Νεότουρκοι και ο Κεμάλ, και τελικά να πυροδοτήσει μια διαδικασία εθνικής αυτογνωσίας όπως αυτή της μεταπολεμικής Γερμανίας για τα ναζιστικά εγκλήματα. Το πολιτικό κόστος θα ήταν τεράστιο. Προτιμά το εύκολο μονοπάτι: αφενός υπηρετεί την ενοποιητική αντίληψη για το μεγαλείο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αφετέρου αφήνει περιθώρια στους σημερινούς Αρμενίους της Τουρκίας να καλλιεργούν την ταυτότητά τους. Οταν όμως δικαστήριο έκρινε ότι ο νεαρός δολοφόνος του μετριοπαθούς τουρκοαρμένιου δημοσιογράφου Χραντ Ντικ «έδρασε μόνος», επέτρεψε στη Δικαιοσύνη να καλύψει τα ολοφάνερα ίχνη που οδηγούν στο κεμαλικό παρακράτος. 
 
 
<div>«Οι Τούρκοι θεωρούν εαυτούς ίδιο έθνος με τους Οθωμανούς παρά το γεγονός ότι η κρατική δομή άλλαξε τελείως με την ίδρυση της τουρκικής δημοκρατίας» λέει μιλώντας προς «Το Βήμα» ο Μουσταφά Ακιόλ, αρθρογράφος της εφημερίδας «Hurriyet». </div><div> 
«Δεν είναι θέμα κράτους αλλά έθνους» απαντά στην ερώτησή μας γιατί το να αποκαλούνται τα γεγονότα του 1915 «γενοκτονία των Αρμενίων» ξεσηκώνει τόσο έντονα πάθη στην Τουρκία τη στιγμή που συνέβησαν επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, χρόνια πριν από την ίδρυση του σύγχρονου τουρκικού κράτους το 1923. «Το κοινό αίσθημα που επικρατεί είναι ότι "Οι πρόγονοί μας δεν μπορεί να διέπραξαν κάτι τόσο φριχτό"».</div><div> 
Την περασμένη Δευτέρα οι γάλλοι γερουσιαστές πέρασαν με 127 ψήφους υπέρ και 86 κατά την τιμωρία με φυλάκιση ως και έναν χρόνο και την επιβολή προστίμου 45.000 ευρώ σε όσους αρνούνται ή «υποβιβάζουν απαράδεκτα» τη δολοφονία 1,5 εκατομμυρίου Αρμενίων από τους Οθωμανούς. </div><div> 
Ο Ερντογάν προειδοποίησε τον γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί να μην υπογράψει το νομοσχέδιο. Απείλησε με λήψη μέτρων και έδωσε παρασκηνιακά εντολή στους τούρκους διπλωμάτες στο Παρίσι να αρχίσουν έντονο λόμπινγκ για να πείσουν 60 γερουσιαστές να προσφύγουν στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Γαλλίας - όπως απαιτείται για να καταργηθεί ο νόμος ως αντισυνταγματικός. </div><div> 
«Δεν θέλουμε να δέσουμε τα χέρια των γερουσιαστών αυτών. Γι' αυτό δεν ανακοινώθηκαν ακόμη τα μέτρα» λένε τουρκικές πηγές. Τα μέτρα θα αφορούν την ακύρωση μεγάλων παραγγελιών από γαλλικά εργοστάσια, κυρίως στον τομέα της άμυνας, αλλά και αεροπλάνα Airbus, καθώς και την πώληση των 15 δισ. ευρώ σε γαλλικά ομόλογα που διαθέτει η Κεντρική Τράπεζα της Τουρκίας και τον αποκλεισμό γαλλικών εταιρειών από διαγωνισμούς για μεγάλα έργα στην Τουρκία, κυρίως στον τομέα της ενέργειας. </div><div> 
Θα ήταν πολιτικά πολύ δύσκολο για τον Ερντογάν να κάνει την ανατροπή και να αποδεχθεί τον όρο «γενοκτονία» για τους «300.000 Αρμενίους» που οι Τούρκοι υποστηρίζουν ότι έχασαν τη ζωή τους στα γεγονότα του 1915 (ενώ όλοι οι ιστορικοί τοποθετούν τον αριθμό άνω του ενός εκατομμυρίου). Κάτι τέτοιο θα ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με όσα πιστεύει ο απλός Τούρκος και θα αποτελούσε κηλίδα στη σύγχρονη τουρκική ταυτότητα, η οποία περιλαμβάνει τον εξαγνισμό των προγόνων της σύγχρονης Τουρκίας, των Οθωμανών. </div><div> 
«Ο αρμένιος δημοσιογράφος Χραντ Ντινκ δολοφονήθηκε το 2007, όταν το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (σ.σ.: το ΑΚΡ του Ερντογάν) βρισκόταν στην εξουσία» λέει μιλώντας προς «Το Βήμα» η Οζγκέ Μουμτζού, κόρη του δολοφονηθέντος δημοσιογράφου Ουγούρ Μουμτζού. «Δεν είμαι Αρμένισσα», μας λέει, «ούτε έχω σχέσεις με την κοινότητα των Αρμενίων γενικώς. Συνδέομαι με την οικογένεια Ντινκ γιατί είμαστε μέλη της Πλατφόρμας Κοινωνικής Μνήμης». Στην οργάνωση ανήκουν συγγενείς 28 θυμάτων πολιτικών δολοφονιών στην Τουρκία.</div><div>Η κυρία Μουμτζού εξηγεί ότι «παρά τις προσπάθειες της κοινωνίας των πολιτών να συνειδητοποιήσει ο κόσμος τι ακριβώς συνέβη στη δολοφονία του Ντινκ, στις 18 Ιανουαρίου 2012 το Δικαστήριο αποφάσισε ότι μόνος υπεύθυνος είναι ο δολοφόνος (σ.σ.: ένας 19χρονος τούρκος εθνικιστής). Σύμφωνα όμως με τα στοιχεία, υπήρξε συνέργεια ανάμεσα στην αστυνομία, στην κυβέρνηση και στο κράτος. Συνεπώς είναι δύσκολο να πούμε ότι το κράτος και η κυβέρνηση κάνουν το παν για να λύσουν την υπόθεση. Αντίθετα, προσπαθούν να συγκαλύψουν όλους τους δρόμους που οδήγησαν στη δολοφονία». </div><div> 
Η αλήθεια είναι ότι χιλιάδες Τούρκοι διαδήλωσαν ειρηνικά την περασμένη εβδομάδα για να διαμαρτυρηθούν για την απόφαση του δικαστηρίου. Η Τουρκία έχει αλλάξει, όμως η γενοκτονία των Αρμενίων παραμένει ταμπού. Και θα βάλει την Αγκυρα για άλλη μία φορά σε «αμυντική» θέση όταν, όπως κάθε Φεβρουάριο ή Μάρτιο τα τελευταία χρόνια, θα τεθεί προς ψηφοφορία στο αμερικανικό Κογκρέσο η ανακήρυξη της 24ης Απριλίου ως «Ημέρας Μνήμης της Γενοκτονίας των Αρμενίων». Ως σήμερα το θέμα το μπλοκάρει πάντοτε ο Λευκός Οίκος, όμως εφέτος οι Τούρκοι φοβούνται ότι τον νόμο αυτόν θα τον υποστηρίξει και το εβραϊκό λόμπι στις ΗΠΑ.</div>«Οι δολοφόνοι του Ντινκ απέτυχαν»...«Μετά τη δεκαετία του ‘90 άλλαξαν πολλά για τους Αρμενίους της Τουρκίας» λέει μιλώντας προς «Το Βήμα» ο Μπαρούιρ Κουγιουμτζιγιάν, από τους αρχισυντάκτες της (αρμένικης) εφημερίδας «Agos» στην Κωνσταντινούπολη, την οποία ίδρυσε ο δολοφονηθείς Χραντ Ντινκ. 
 
Συνοψίζει τις αλλαγές δίνοντας ένα παράδειγμα από την προσωπική του εμπειρία. «Διανύω την τέταρτη δεκαετία της ζωής μου και όταν ξέσπασε η διαμάχη για το Ναγκόρνο-Καραμπάχ (σ.σ.: ανάμεσα στην Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν που διεκδικούν την περιοχή, το δεύτερο με την υποστήριξη της Τουρκίας) φοιτούσα στο αρμενικό λύκειο. Εκείνη την εποχή, οι καθηγητές μάς προειδοποιούσαν να μη μιλάμε αρμενικά δημοσίως, να μη χρησιμοποιούμε τα αρμενικά μας ονόματα και να μη λέμε σε ποιο σχολείο φοιτούμε αν μας ρωτήσουν. Ηταν αναγκασμένοι να μας προειδοποιήσουν γιατί υπήρχαν πολλές απειλές στην ατμόσφαιρα. Τελικά δεν συνέβη τίποτε φοβερό εκείνα τα χρόνια, αλλά ήταν αρκετό για να καταλάβω πώς αισθάνονταν ο πατέρας και η μητέρα μου αλλά και οι παππούδες μου τις περιόδους της έντασης στην Τουρκία. Εγώ πάντα αισθανόμουν ανεξάρτητος, ελεύθερος και ίσος». 
 
Ο κ. Κουγιουμτζιγιάν παράκουγε τη συμβουλή των γονιών του και φορούσε ελεύθερα τον χριστιανικό σταυρό του ενώ χρησιμοποιούσε πάντα το αρμένικο όνομά του. Την ίδια περίοδο όμως βίωσε από πρώτο χέρι τα μειονεκτήματα του να είσαι Αρμένης στην Τουρκία. «Ηθελα να γίνω πιλότος και ο μόνος τρόπος για να το πετύχω ήταν να πάω σε στρατιωτική σχολή. Οταν ζήτησα συμβουλές γι’ αυτό η απάντηση με στενοχώρησε: “Είσαι Αρμένης και στους Αρμενίους δεν επιτρέπεται να εργάζονται για την κυβέρνηση ή τον στρατό”». 
 
Οι Αρμένιοι, μας εξηγεί, διέθεταν πολλές εκκλησίες, σχολεία και περιουσία, όμως ήταν δύσκολο να τα διατηρήσουν. «Το 1996 ήταν η χρονιά που ο Χραντ Ντινκ ίδρυσε την εφημερίδα “Agos” μαζί με μια ομάδα αρμενίων ακτιβιστών. Η Τουρκία άλλαζε και ο λόγος που ίδρυσε την “Agos” ήταν η επιθυμία να εκφράσουμε ποιοι είμαστε προς τους ανθρώπους μαζί με τους οποίους ζούσαμε. Εκτός από εκείνους που έμεναν κοντά σε αρμενικές γειτονιές, η υπόλοιπη χώρα θεωρούσε τους Αρμενίους κακούς ανθρώπους και ο όρος “Αρμένης” χρησιμοποιούνταν σαν βρισιά. Ο λόγος του Ντινκ ήταν θαρραλέος και συγκίνησε πολύ κόσμο. Τούρκοι διανοούμενοι υποστήριξαν τα ζητήματα της μειονότητας». 
 
 
Σύμφωνα με τον κ. Κουγιουμτζιγιάν, οι αλλαγές στη ζωή των Αρμενίων της Τουρκίας είναι μεγάλες και δεν μπορεί κανείς να τις αγνοήσει. «Οι μειονότητες βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση σήμερα από όσο πριν από 10 ή 15 χρόνια. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι μεγάλο μέρος της βελτίωσης αυτής πραγματοποιήθηκε στα χρόνια του ΑΚΡ (σ.σ.: του κυβερνώντος κόμματος του Ερντογάν). Ομως η αλλαγή στην Τουρκία έγινε με υπερβολικά γρήγορο ρυθμό και πολλοί κύκλοι αισθάνθηκαν άβολα. Υστερα από τις μέρες της “ελπίδας”, το σκοτάδι έδειξε το πρόσωπό του. Ο Χραντ Ντινκ στοχοποιήθηκε και δολοφονήθηκε και ο λόγος ήταν ότι ήταν Αρμένης. Αλλά οι δολοφόνοι του απέτυχαν στον σκοπό τους». 
 
Ο αρχισυντάκτης της «Agos» καταλήγει ότι, εν τέλει, τα πάντα έχουν αλλάξει για τους Αρμενίους της Τουρκίας σήμερα. «Πολλοί αρθρογράφοι γράφουν για την υπόθεση του Χραντ Ντινκ και για το 1915. Η αδικία προς τους Αρμενίους ξεσηκώνει αντιδράσεις. Μετά τον νόμο που ψηφίστηκε στη Γαλλία, η τουρκική κυβέρνηση, ο κόσμος και οι εφημερίδες λένε πολύ άσχημα πράγματα, κυρίως για τον Σαρκοζί, όμως είναι προσεκτικοί όταν αναφέρονται στους Αρμενίους. Αυτά βεβαίως δεν είναι αρκετά για να ξεπληρώσουν την τιμή και την αξιοπρέπεια των Αρμενίων. Η Τουρκία έχει ακόμη πολύ δρόμο να διανύσει στην οδό του εκδημοκρατισμού. Αλλά και εμείς πρέπει να κάνουμε πολλά για να χαρίσουμε ένα καλύτερο μέλλον στα παιδιά μας».</div> 
<a href="http://www.tovima.gr/">πηγή</a>

Ο Ερντογάν δεν τολμά να «λυτρωθεί» από τη γενοκτονία των Αρμενίων

Φυλακίζει στρατηγούς και πολεμάει δικαστές, αλλά καλλιεργεί το μεγαλείο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. «Είμαστε όλοι Χραντ, είμαστε όλοι...

Διαβάστε την συνέχεια

Επιστολή στον Έλληνα βουλευτή : Γνωρίζω ότι γνωρίζεις...

Ellada simera 0 Ελλάδα, Πολιτική 15:05

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHEU9DTeDBLNeO4rGzx1Pt3g4KNd7ZbvOs58GhmXuWQcMZERvJwDhkpkeRsDE9kjxoJoBDg6S4XOnymx4j6od85eQM_9bLB-9vj2zu3CMikqaXF30z70_qeSV2X5jVgVKKF8h5yaKvBZ01/s1600/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF+%CE%BB%CE%AE%CF%88%CE%B7%CF%82.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHEU9DTeDBLNeO4rGzx1Pt3g4KNd7ZbvOs58GhmXuWQcMZERvJwDhkpkeRsDE9kjxoJoBDg6S4XOnymx4j6od85eQM_9bLB-9vj2zu3CMikqaXF30z70_qeSV2X5jVgVKKF8h5yaKvBZ01/s400/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF+%CE%BB%CE%AE%CF%88%CE%B7%CF%82.jpg" width="500" /></a></div> 
 
 
<div style="text-align: center;">Αγαπητέ εκπρόσωπέ μου – το Σύνταγμα σε λέει υπηρέτη αλλά στην δημοκρατία δεν χρειαζόμαστε υπηρέτες,</div> 
Στην ψηφοφορία του μεσοπρόθεσμου μου είπες ότι δεν γνωρίζες, ότι δεν είχες ενημερωθεί, ότι δεν μπορούσες να κάνεις αλλιώς. 
 
Στην ψηφοφορία αυτή εκπρόσωπε ψήφισες, μεταξύ άλλων, το κεφάλαιο Α του εφαρμοστικού νόμου που αφορά την «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας. 
 
Σε εκτιμώ εκπρόσωπε και πιστεύω ότι πράγματι δεν ήξερες τι ψήφισες γιατί αλλιώς δεν θα το ψήφιζες ποτέ! Λοιπόν αγαπητέ βουλευτή έχεις μια πραγματικά μεγάλη ευκαιρία για να αλλάξεις τα πράγματα. 
 
Με την νέα δανειακή σύμβαση θα ξαναέρθει στην Βουλή η παλαιά δανειακή σύμβαση την οποία έχει υπογράψει μόνο ο πρώην υπουργός οικονομικών και κατά συνέπεια δεν έχει καμία νομική ισχύ. 
Επίσης θα έρθει στην Βουλή προς κύρωση από 180 βουλευτές, εκείνος ο εφαρμοστικός νόμος που δεν είχες προλάβει να διαβάσεις και ειδικά το κεφάλαιο-Α. Ο νόμος αυτός είναι αυτή την στιγμή στον αέρα γιατί δεν έχει ψηφισθεί από τα 2/3 της Βουλής των Ελλήνων. 
 
Αγαπητέ βουλευτή είχες αρκετό χρόνο για να διαβάσεις τι ψήφισες τότε και έτσι εγώ ο εκλογέας, εντολοδόχος και τελικός κριτής σου γνωρίζω ότι γνωρίζεις. 
 
Γνωρίζεις ότι στο άρθρο 1, παρ 1-4 ψηφίζεις την εκχώρηση στους δανειστές κάθε κινητής και ακίνητης περιουσίας του Ελληνικού κράτους (συμπεριλαμβανομένων ακόμη και ταμειακών διαθεσίμων των υπό εκχώρηση στοιχείων). 
 
Γνωρίζεις ότι στο άρθρο 1, παρ 6 ψηφίζεις την παραίτηση του Ελληνικού δημοσίου από κάθε δικαίωμα που απορρέει από τα υπό «αξιοποίηση» περιουσιακά στοιχεία. Δηλαδή τα έσοδα όλων των δημόσιων υπηρεσιών και παγίων πάνε αυτούσια στους δανειστές. 
 
Γνωρίζεις ότι στο άρθρο 1, παρ 7 ψηφίζεις ότι ο Ελληνικός λαός που έχει παραιτηθεί από κάθε έσοδο των υπό «αξιοποίηση» στοιχείων αναλαμβάνει όλα τα έξοδα για την εύρυθμη λειτουργία τους. 
 
Γνωρίζεις ότι στο άρθρο 1, παρ 11 ψηφίζεις ότι το Ελληνικό δημόσιο δεν πρόκειται να λάβει ούτε ευρώ σε φόρους ή εισφορές από το ταμείο «αξιοποίησης». Ώπως, επίσης, γνωρίζεις το δικό μου αφορολόγητο είναι στις 5.000 ευρώ προς το παρόν. 
 
Γνωρίζεις ότι στο άρθρο 4, παρ 1 ψηφίζεις ότι η απόφαση για το που θα διατεθούν τα στοιχεία λαμβάνεται από τους δανειστές. Μπορεί ας πούμε το αεροδρόμια ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ να πουληθεί στα σκόπια και να αλλάξει ονομασία. 
 
Γνωρίζεις ότι στο άρθρο 9, παρ 1 δίνεις την δυνατότητα στους δανειστές να τροποποιούν τα καταστατικά των οργανισμών με μια απλή απόφαση. Δηλαδή άνετα μπορούν να αυξήσουν τα τιμολόγια ρεύματος, νερού κλπ επειδή έτσι γουστάρουν. 
 
Γνωρίζεις ότι στα άρθρα 11-14 ψηφίζεις την δυνατότητα των δανειστών να αλλάζουν συντελεστές δόμησης, να αλλάζουν χρήσεις γης, να καταλαμβάνουν αιγιαλούς και φυσικά να απαιτούν από το Ελληνικό «κράτος» να τους κατασκευάζει τις συνοδευτικές υποδομές με δικά του έξοδα. 
 
Αγαπητέ εκπρόσωπε, 
 
Δεν θέλω να μιλήσουμε για το παρελθόν, δεν θέλω να μιλήσουμε ούτε για το μέλλον θέλω μόνο να μιλήσουμε μόνο για εκείνη την στιγμή που η ματιά της ιστορίας θα πέσει πάνω σου. 
Την στιγμή της κρίσιμης ψηφοφορίας που θα ακούσεις το όνομά σου και θα πρέπει να πεις ένα ναι ή ένα ΟΧΙ! 
 
Εκείνη την στιγμή είμαι σίγουρος ότι τα γόνατά σου δεν θα τρέμουν επειδή θα σε κοιτάζουν τα μάτια 10.000.000 Ελλήνων. Δεν θα τρέμουν γιατί γνωρίζεις ότι θα πρέπει να πεις το μεγάλο ΟΧΙ! 
 
Και θα το πεις αγαπητέ εκπρόσωπε γιατί τώρα ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ! 
 
Θα κλείσω με την αγαπημένη σου ευχή προς εμένα τα τελευταία 30 χρόνια. 
 
ΚΑΛΗ ΨΗΦΟ... 
 
<a href="http://foititesoikonomikon.blogspot.com/">πηγή</a>

Επιστολή στον Έλληνα βουλευτή : Γνωρίζω ότι γνωρίζεις...

Αγαπητέ εκπρόσωπέ μου – το Σύνταγμα σε λέει υπηρέτη αλλά στην δημοκρατία δεν χρειαζόμαστε υπηρέτες, Στην ψηφοφορία του μεσοπρόθεσμου μου...

Διαβάστε την συνέχεια

Ιμια: 31 Ιανουαρίου 1996 ώρα 05:29 Λεπτό προς λεπτό η αποφράδα εκείνη μέρα! Τι προηγήθηκε, τι ακολούθησε !

Ellada simera 1 Αμυνα, Εθνικά Θέματα, Ελλάδα 13:37

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.aegeantimes.gr/images/42091.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="347" src="http://www.aegeantimes.gr/images/42091.jpg" width="600" /></a></div> 
Γιώργος Αδαλής 
 
Εσύ για σκέψου, που μπορεί να ήσουν στις 5:29 το πρωί της 31ης Ιανουαρίου 1996; Ηταν Τετάρτη, και λογικά θα δούλευες, μια μέρα μετά των Τριών Ιεραρχών! Οι περισσότεροι κοιμούνται αυτή την ώρα! Αλλά όχι όλοι! Κάποιοι ήταν επιφυλακή και η λέξη που ακουγόταν τις μέρες εκείνες ήταν μία : «ΠΟΛΕΜΟΣ» ! 
 
Στο σημερινό άρθρο θα παραθέσουμε δύο μαρτυρίες που θεωρώ σημαντικές αλλά και μια υπόθεση στο ακριτικό νησί της Λέσβου που προφανώς ο κ.Σημίτης δεν έχει καμία απολύτως όρεξη να την δει γραμμένη σε έρευνα για τα Ιμια! Πιστέψτε με γι αυτό, διότι μέχρι σήμερα ουδείς της έδωσε την απαιτούμενη σημασία, τουλάχιστον όση άξιζε για ένα τόσο μεγάλο … «ευχαριστώ»! 
 
Στο βίντεο που ακολουθεί, η αξέχαστη Μαλβίνα παρουσιάζει το ευχαριστώ του Σημίτη στους Αμερικάνους, καθώς και μια δήλωση του τότε Πρωθυπουργού, για το πως χειρίστηκε την κρίση, η οποία έχει εξαφανιστεί από τα ΜΜΕ. 
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="allowfullscreen" frameborder="0" height="366" mozallowfullscreen="mozallowfullscreen" src="https://www.youtube.com/embed/oonbtlMKQMw?feature=player_embedded" webkitallowfullscreen="webkitallowfullscreen" width="550"></iframe></div> 
 
Παράλληλα θα δούμε τι συνέβη την μέρα εκείνη, πως και πότε ξεκίνησαν τα γεγονότα για να καταλήξουμε στον θάνατο των τριών παλληκαριών στις 5:29 της 31ης Ιανουαρίου 1996 και στο απαράδεκτο ευχαριστώ του Κώστα Σημίτη στους Αμερικάνους και τις εξίσου απαράδεκτες δηλώσεις του (σε βίντεο), που μόνο Πρωθυπουργός μιας χώρας δεν κάνει. 
 
Μια προσωπική μαρτυρία της εποχής εκείνης 
 
Στον Στρατό, είχα την τύχη να υπηρετήσω στο Πυροβολικό με την ειδικότητα ΑΣΑΚ (Αρχηγός Στοιχείου Αυτοκινούμενου Πυροβόλου) και απέκτησα δεύτερη ειδικότητα «οδηγός αυτοκινούμενου πυροβόλου» (ερπιστρυοφόρου άρματος). 
 
Εμαθα με τον «Πυθαγόρα» (έναν μίνι ηλ.υπολογιστή του άρματος) να βγάζω βολές, και να στοχεύω πίσω από βουνά, ακόμη κι ένα πακέτο τσιγάρα που βρισκόταν σε απόσταση 25 χιλιομέτρων, με τα M-109/Α2 , τα αυτοκινούμενα πυροβόλα των 155 χιλιοστών και τα οκτάιντσα Μ110. Και είχα μάθει τόσο καλά το σύστημα με τον ηλ. Υπολογιστή, που μπορούσα να ρίξω βλήμα GRM ή μη κρουστικά βλήματα (με την κλίμακα του Βερνιέρου), να εκραγεί στα 200 μέτρα ύψος από το έδαφος καλύπτοντας μια τεράστια έκταση από κάτω. Έφτιαξα σε χάρτες ζώνες φραγμού πυρός που ήταν ασύλληπτες για την εποχή, λαμβάνοντας υπ όψιν τις ισοϋψείς καμπύλες από έναν στρατιωτικό χάρτη και χωρίς να έχω καμιά απολύτως βοήθεια από τους Τεχνικούς Βοηθούς Παρατηρητές (ΤΕΒ.ΠΑΡ). 
 
Κι ήμουν απλά ένας λοχιάκος, ένα φανταράκι που του άρεσαν τα κομπιούτερ κι έτσι είχε βρει τρόπο (ασχολούμενος με το πυροβόλο) να περνάει γρήγορα η μέρα του για να πάρει το απολυτήριό του. 
 
Φανταστείτε λοιπόν τι κάνανε οι πενταετείς και κάποιοι που ασχολήθηκαν με το ζήτημα πολύ παραπάνω από τους 15 μήνες που υπηρέτησα προσωπικά. 
 
Αισθάνθηκα, ότι αν έχω σε περίοδο πολέμου ένα τέτοιο άρμα με επίστρωση καουτσούκ στον πυργίσκο (όπως τα Μ-109Α6) και πυρομαχικά, τότε μόνος μου με 2-3 άνδρες , κι όχι 13 άτομα που απαιτεί ως πλήρωμα ένα Μ109, θα έπαιρνα χιλιάδες κόσμο μαζί μου, πριν ανακαλύψουν τη θέση μου οι δορυφόροι. 
 
Κι αυτό το αισθάνθηκαν πολλοί σαν κι εμένα που είχαν την τύχη να υπηρετήσουν ένα εξελιγμένο –για την εποχή- σύστημα πυροβολικού! 
Απολύθηκα από το στρατό το 1994 και έκανα πολλούς φίλους εκεί! 
 
Μου φάνηκε παράξενο, ότι ένα χρόνο αργότερα, ένας φίλος μου μόνιμος αξιωματικός, ζήτησε να συναντηθούμε για να δούμε αν μπορώ να τον βοηθήσω στην δημιουργία μιας "ζώνης φραγμού πυρός", στο Καρά Μπουρούν, (στο κόλπο της Σμύρνης) μιας και τα όρια του βεληνεκούς των πυροβόλων, ήταν κοντά στις δυνατότητες του Μ110 αρκεί να χρησιμοποιούσε κάποιος, προωθητικό βλημάτων («Hera»). 
 
Κατάλαβα ότι για να σκεφτεί ένας αξιωματικός να «φράξει» την είσοδο του κόλπου της Σμύρνης, είναι κάτι που μυρίζει μπαρούτι! Τον ρώτησα πόσο άσχημα είναι τα πράγματα και μου απάντησε .. «ΠΟΛΥ» ! 
 
Ηταν ένας μήνας πριν τις γιορτές των Χριστουγέννων του 1995. Φαίνεται ότι ο αγχωμένος φίλος αξιωματικός, ήξερε καλά τι θα συνέβαινε ένα μήνα μετά, και με δεδομένο ότι είχαν φύγει με μετάθεση αρκετοί παλιοί ΑΣΑΚ και υπαξιωματικοί, ήμουν ίσως ο μόνος «εύκαιρος» που ήξερε να κάνει αυτή τη δουλειά! 
 
Ηξερα, ότι με ένα μόνο πυροβόλο Μ110 θα κάλυπτα μια ζώνη 14 στρεμμάτων και με τρεις πυροβολαρχίες , δεν θα πέρναγε κουνούπι από τη Σμύρνη, πόσο μάλλον ο Τουρκικός Στόλος. Και οι Τούρκοι δεν θα ήξεραν από πού τους έρχεται! 
 
Κι όταν το ανακάλυπταν θα ήταν αργά! 
 
Θα καταλάβετε παρακάτω γιατί σας τα λέω όλα αυτά και γιατί κατά την θητεία μου, η μονάδα μας η 126 ΤΕ, ήταν η πιο «πολύ-φωτογραφημένη» στην Ελλάδα από τους τούρκους κατασκόπους, σε βαθμό που να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας, λέγοντας όταν είχαμε υπηρεσία, «χτενίσου ρε , μην σε δουν σε τέτοια χάλια στις φωτογραφίες οι τουρκάλες»!! Μια μονάδα, που ουσιαστικά ήταν παροπλισμένη μέχρι το 1993, όταν ο μεγαλύτερος ίσως γνώστης –τότε- του πυροβολικού, Αντισυνταγματάρχης (ΠΒ) Ε.Χαραλάμπους, την κατέστησε οργανωτικά, το νούμερο ένα φόβο των τουρκικών αποβατικών δυνάμεων! (Για την τεράστια προσφορά του προφανώς, οι μπλε και πράσινοι κόκκοι του στρατεύματος, τον «έκοψαν» από Αρχηγό της ΑΣΔΕΝ, αποστρατεύοντάς τον αργότερα προς έκπληξη όλων, κι ας είχε υπηρετήσει σε ιδιαίτερα διαβαθμισμένα πόστα στο Εξωτερικό και είχε τεράστιες περγαμηνές). 
 
Η προσωπική ιστορία που σας περιγράφω, συνέβη αμέσως μετά, τις πρώτες πληροφορίες που έφτασαν ταυτόχρονα από την ΕΥΠ αλλά και από τα αρμόδια γραφεία πληροφοριών του Στρατού, ότι οι Τούρκοι θα κλιμακώσουν τις προκλήσεις τους στο αμέσως επόμενο διάστημα. 
Κι έτσι κι έγινε! 
 
Δύο εβδομάδες μετά την συνάντησή μου με τον αξιωματικό, κι αφού είχα ολοκληρώσει την «ζώνη φραγμού πυρός» στον κόλπο του Καρά Μπουρούν, συνέβη το πρώτο περιστατικό που αποτέλεσε την προβοκάτσια των Τούρκων, και οδήγησε στην κρίση των ιμίων! Και μπορεί να μην γνώριζα μέχρι εκείνη την μέρα, πόσο «πολύ άσχημα» ήταν τα πράγματα, αλλά στις 26 Δεκεμβρίου 1995, παρακολουθώντας το δελτίο ειδήσεων, κατάλαβα καλά που χρειαζόταν η ζώνη φραγμού πυρός! 
 
ΠΩΣ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣΑΝ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ 
 
Μία μέρα μετά τα Χριστούγεννα του 1995 δηλαδή, στις 26 Δεκεμβρίου, το τουρκικό φορτηγό πλοίο «Figen Akat» προσάραξε στις βραχονησίδες Ίμια. Επρόκειτο για μια στημένη περίπτωση, ενός «δήθεν ναυτικού ατυχήματος», παρόμοια με αυτή που είχε κάνει η φρεγάτα «Γιαβούζ» όταν προσάραξε στην Κω. Ο Τούρκος πλοίαρχος του «Figen Akat» στις συνομιλίες του με τις Ελληνικές Λιμενικές Αρχές, δήλωσε ότι βρίσκεται σε … «τουρκικά χωρικά ύδατα» και αρχικά αρνείται να δεχθεί βοήθεια από ελληνικά μέσα έρευνας και διάσωσης. 
 
Δημιουργήθηκε ένταση σε διπλωματικό επίπεδο, με αποτέλεσμα στις 28 Δεκεμβρίου 1995 Ελληνικά ρυμουλκά απεγκλωβίζουν το τούρκικο πλοίο και οδηγείται στην Τουρκία. 
 
Οι τούρκοι είχαν πετύχει αυτό που ήθελαν και στις 29 Δεκεμβρίου 1995 το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών εκδίδει ρηματική διακοίνωση, στην οποία τα Ίμια χαρακτηρίζονται ως τουρκικό έδαφος διαμαρτυρόμενοι για την στάση της Ελλάδας!!! 
 
Λόγω των εορτών (!) και της πολιτικής αστάθειας, η Ελλάδα καθυστερεί απίστευτα να απαντήσει και μόλις την 10η Ιανουαρίου 1996 η Ελλάδα απορρίπτει τους ισχυρισμούς του τουρκικού ΥΠΕΞ με μια ρηματική διακοίνωση, στην οποία αναφέρεται η συνθήκη των Παρισίων του 1947, με την οποία οι βραχονησίδες Ίμια παραχωρήθηκαν από την Ιταλία στην Ελλάδα, κατά την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων. 
 
Είχε προηγηθεί μια εβδομάδα πριν, η δήλωση του τότε Αμερικάνου πρόεδρου Μπιλ Κλίντον, σε επιστολή του προς Ελληνοαμερικανό γερουσιαστή στην οποία δήλωνε ξεκάθαρα ότι «Φοβάμαι θερμό επεισόδιο». Προφανώς διότι το επεισόδιο αυτό είχε σχεδιαστεί με την ανοχή των Αμερικανών (και θα το εξηγήσουμε παρακάτω). 
 
Μέσα στον ορυμαγδό των εξελίξεων στην Ελλάδα υπενθυμίζομε ότι η ασθένεια του Ανδρέα Παπανδρέου οι αναταράξεις στο ΠΑΣΟΚ και το κενό εξουσίας στη χώρα, είχε ενθαρρύνει τους Τούρκους, οι οποίοι «έτριβαν τα χέρια τους» που η Ελλάδα βρισκόταν σε πολιτική αστάθεια! Και το κενό αυτό, -δυστυχώς- ήρθε να το καλύψει ο Κώστας Σημίτης στις 19 Ιανουαρίου 1996 οπότε και ανέλαβε την Πρωθυπουργία της χώρας! (*το δυστυχώς θα το καταλάβετε παρακάτω). 
 
Στα Ιμια όμως είχε ήδη αρχίσει ο πόλεμος νεύρων από τους Τούρκους Λιμενικούς ! Και οι Ελληνες ψαράδες είχαν καθημερινά παρενοχλήσεις από τις τουρκικές ακταιωρούς! 
 
Στις 25 Ιανουαρίου το πρωί ο τότε δήμαρχος Καλύμνου ο Δημήτρης Διακομιχάλης συνοδευόμενος από τον Αστυνομικό Διευθυντή της Καλύμνου κ. Γ. Ριόλα, μην αντέχοντας να βλέπουν το ελληνικό κράτος να εγκαταλείπει στους Τούρκους τα Ιμια, πηγαίνουν στην μεγάλη Ίμια και υψώνουν την ελληνική Σημαία. 
 
Η Τουρκία αντιδρά αμέσως και οργανώνει «φαντασμαγορική απάντηση» με πρωταγωνιστές δημοσιογράφους! Στις 28 Ιανουαρίου 1996 μία ομάδα Τούρκων δημοσιογράφων της εφημερίδας Hurriyet προσεγγίζει τα Ίμια με ελικόπτερο, υποστέλλει την ελληνική Σημαία και υψώνει την τουρκική. Στην περιοχή έπλεε το περιπολικό ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ και στις 08:00 βλέπουν την τουρκική Σημαία. Ο Αρχηγός ΓΕΝ δίνει εντολή στον πλοίαρχο του περιπολικού να σπεύσει στα Ίμια, να αφαιρέσει την τουρκική Σημαία και να υψώσει ξανά την ελληνική. 
 
Η Hurriyet ξεσηκώνει την τουρκική κοινή γνώμη με πύρινα δημοσιεύματά της και ακολουθεί σύσσωμος ο Τουρκικός Τύπος. 
 
Στην Ελλάδα ο Αρχηγός ΓΕΝ επικοινωνεί με τον τότε Αρχηγό ΓΕΕΘΑ κι επίσης Ναύαρχο, τον κ. Λυμπέρη, και τον ενημερώνει για τα γεγονότα. Ο Α/ΓΕΕΘΑ επιδοκιμάζει τις κινήσεις του Α/ΓΕΝ και παράλληλα ενημερώνει τον υπουργό Εθνικής Αμύνης Γεράσιμο Αρσένη. 
 
Τις μέρες αυτές οι τούρκοι δημοσιεύουν ένα σχέδιο που είχε εκπονηθεί από την εποχή του Γκιουβέν Ερκαγιά και τέθηκε σε εφαρμογή από το παρ ολίγο θύμα της 17Ν όταν υπηρετούσε στην Ελλάδα, Ντενίζ Μπουλούκμπασι, ο οποίος είναι και παράλληλα ο εμπνευστής της κατάργησης των αεροδιαδρόμων (πρώην 18 και 19) στο Αν,Αιγαίο (εντός του FIR Αθηνών) . Σύμφωνα με το οποίο οι Τούρκοι διεκδικούν το σύνολο των βραχονησίδων, οι οποίες βρίσκονται κοντά στα τουρκικά παράλια και δεξιά του μεσημβρινού που χωρίζει το Αιγαίο στα δύο. Επί της ουσίας, οι γκρίζες ζώνες και τα 12 μίλια, αποτελούν περιοχές τις οποίες η Τουρκία γνωρίζει ότι υπάρχουν μεγάλα κοιτάσματα υδρογονανθράκων. Αλλά αυτό τότε δεν το λέει κανείς και δεν εξηγείται ποτέ ότι το Casus Belli στο Αιγαίο αφορά στα πετρέλαια! Αντίθετα για πολλά χρόνια όποιος το έγραφε θεωρούταν Εθνικιστής !! 
 
Στις 30 Ιανουαρίου στην περιοχή επικρατεί ένταση. Το απόγευμα, ελληνικά και τουρκικά πολεμικά πλοία έχουν σπεύσει στην ευρύτερη περιοχή των Ιμίων και βρίσκονται σε διάταξη μάχης. Ταυτόχρονα, άνδρες των Ο.Υ.Κ. αποβιβάζονται στα Ανατολικά Ίμια και δυνάμεις των Ειδικών Δυνάμεων στην Καλόλιμνο. 
 
Στις 11:00 το βράδυ, διατάσσεται ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ στις στρατιωτικές δυνάμεις Έβρου και νήσων του Αιγαίου. Oι μονάδες του Δ΄ΣΣ εξέρχονται στους προβλεπόμενους από τα σχέδια, χώρους διασποράς με πλήρη επάνδρωση. 
 
31 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1996 - Η ΑΠΟΦΡΑΔΑ ΕΚΕΙΝΗ ΜΕΡΑ 
 
Και φτάνουμε στα ξημερώματα 31ης Ιανουαρίου 1996: Οι καιρικές συνθήκες στην περιοχή των Ιμίων είναι εξαιρετικά δυσχερείς. Βρέχει καταρρακτωδώς και η ορατότητα είναι κάκιστη. 
 
Στη 01:15 άνδρες της μονάδας υποβρυχίων καταστροφών (S.A.T.) του Τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού διαφεύγουν της προσοχής των στελεχών του Πολεμικού Ναυτικού που επιτηρούν τα Ίμια και αποβιβάζονται στη μικρή Ίμια, στην οποία δε βρίσκονται ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις. Η Τουρκική τηλεόραση την προηγούμενη μέρα τους έδειχνε να φεύγουν με φουσκωτά από την Αλικαρνασσό (Bodrum). Υψώνουν την τουρκική Σημαία. Θα παραμείνουν επτά ώρες. 
 
Δυστυχώς, για πρώτη φορά μετά το 1974, Τούρκοι στρατιώτες καταλαμβάνουν ελληνικό έδαφος. (Και τι έδαφος! Ακριβώς από κάτω ξεκινά το κοίτασμα πετρελαίου που είχε διερευνήσει η Γαλλική «Beicip» και κάνει ένα σχήμα “S” και καταλήγει στη Γαύδο)! Ετσι αφού δημιούργησαν την κρίση το 1987 για τα κοιτάσματα του «Μπάμπουρα» στο Β.Αιγαίο που βρίσκεται στα 10 μίλια από τη Θάσο (γι αυτό έχουν σκυλιάσει με τα 12 μίλια), δημιούργησαν την κρίση των Ιμίων για να βάλουν χέρι και στο κοίτασμα των Ιμίων, Κρήτης, Γαύδου! 
 
Για να επανέλθω στην αποφράδα ημέρα, το γεγονός της ύπαρξης τούρκων στην Ιμια, διαπιστώνεται από το περιπολικό ΑΝΤΩΝΙΟΥ και επιβεβαιώνεται από ελικόπτερο ΑΒ-212 (ΠΝ-21) της Φρεγάτας «Ναυαρίνο». Το ΚΥΣΕΑ, ύστερα από μαραθώνια σύσκεψη, απορρίπτει το ενδεχόμενο ανακατάληψης των Ιμίων, για να αποφύγει την πολεμική σύρραξη. 
 
Ακολουθεί ο διάλογος του ΓΕΝ με τη φρεγάτα «Ναυαρίνο»: 
 
Ωρα 5.04 ΓΕΝ: Το ελικόπτερο να επιστρέψει. 
Ωρα 5.05 ΝΑΥΑΡΙΝΟ: Εχω απώλεια επαφής με το ελικόπτερο. Τελευταία του αναφορά EMERGENCY – EMERGENCY 1,5 μίλι βόρεια από το σημείο του ενδιαφέροντος. 
 
Στις 5.07 ο διοικητής της ΑΣΔΕΝ Αντιστράτηγος Δημήτρης Σπυρίδων ( ο οποίος παραδέχεται σε βίντεο που θα δείτε παρακάτω ότι κατά 90% το ελικ΄πτερο το έριξαν οι Τούρκοι) ενημερώνεται ότι ο ΣΑΜ δεν έχει στο ραντάρ του το ελικόπτερο και ότι το καλεί, δεν του απαντάει και ότι ακούει τη φρεγάτα YAVUZ να το καλεί. 
Ωρα 5.13 ΓΕΝ: Ερωτηματικό: Εχετε επικοινωνίες; 
 
Ωρα 5.14 ΝΑΥΑΡΙΝΟ: Αρνητικό 
 
Ωρα 5.14 ΓΕΝ: Ερωτηματικό. Εάν αποκτήσατε κάποια στιγμή επικοινωνία. 
 
Ωρα 5.15 ΝΑΥΑΡΙΝΟ: Τον ακούσαμε που έκανε μια κλήση μόνο. 
 
Ωρα 5.16 ΓΕΝ: Τον έχετε στα Ρ/Ε; 
 
Ωρα 5.16 ΝΑΥΑΡΙΝΟ: Αρνητικό. 
 
Ωρα 5.24 ΓΕΝ: Το EMERGENCY τι ήταν; 
 
Ωρα 5.24 ΝΑΥΑΡΙΝΟ: MASTER CAUTION EMERGENCY 
 
Στις 5:29 το ελικόπτερο καταπέφτει, σκοτώνοντας τους τρεις ηρωικούς αξιωματικούς που οι συγγενείς τους ακόμη ζητάν να πληροφορηθούν τι ήταν οι τρύπες στην άτρακτο του ελικοπτέρου: 
 
Ο Αντιπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο Αντιπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο Σημαιοφόρος Έκτορας Γιαλοψός, γνώριζαν καλά ότι τους έστελναν σε αποστολή αυτοκτονίας! Και γι αυτό είχαν ζητήσει πριν φύγουν, να στείλουν τα πράγματά τους στους συγγενείς τους! Όπως θα γνώριζε κάθε «ελικοπτεράς» ότι αν σε στείλουν βράδυ, να φωτίσεις με τους φανούς σου τα κεφάλια τούρκων κομάντος, τότε θα σε ρίξουν! 
 
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ (τότε δ/κτης ΑΣΔΕΝ): "ΠΟΙΟΣ ΜΑΛΑΚΑΣ ΣΗΚΩΣΕ ΤΟ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΟ;;;" 
 
Στο βίντεο που ακολουθεί, παραθέτουμε την ιστορική μαρτυρία του τότε δ/κτή της ΑΣΔΕΝ κ. Δ.Σπυρίδων, ο οποίος μόλις πληροφορήθηκε την απογείωση του ελικοπτέρου ρώτησε επακριβώς: "Ποιος μαλάκας σήκωσε το ελικόπτερο;", εμφανώς εξοργισμένος γιατί ήξερε ότι οι τούρκοι θα το ρίξουν, και έχοντας διαταγές από τον ίδιο τον Σημίτη (όπως είδατε στο πρηγούμενο βίντεο, να αποφευχθεί οποιαδήποτε σύρραξη). 
 
Το εκπληκτικότερο όλων είναι ότι παραδέχεται δημόσια ότι κατά 90%, εκτιμά ότι το έριξαν οι Τούρκοι. Δείτε το βίντεο και συνεχίζουμε: 
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="allowfullscreen" frameborder="0" height="366" mozallowfullscreen="mozallowfullscreen" src="https://www.youtube.com/embed/cDMTIEjeDNw?feature=player_embedded" webkitallowfullscreen="webkitallowfullscreen" width="550"></iframe></div> 
 
Για την ιστορία, στις 06:10 το πρωί, οι υπουργοί Άμυνας και Εξωτερικών, Γ. Αρσένης και Θ. Πάγκαλος, ανακοινώνουν τη συμφωνία που επιτεύχθηκε μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας με προσωπική παρέμβαση του Προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον και του διαμεσολαβητή Ρίτραρντ Χόλμπρουκ. 
 
Οι ελληνικές δυνάμεις αποχωρούν από τα Ίμια παίρνοντας μαζί και την ελληνική Σημαία. Το ίδιο πράττουν και οι Τούρκοι καταδρομείς (no flags, no ships, no troops). 
 
Το πόσο άσχημο ρόλο έπαιξαν τότε οι συμμαχικές δυνάμεις, είχε φανεί ήδη, αλλά κάποιοι εδώ στην Ελλάδα, έκαναν το παν να μην αποκαλυφθεί, προφανώς για να μπορέσουν να πουν μετά το … μεγάλο «ευχαριστώ» ! 
 
ΓΙΑΤΙ ΕΝΑΣ ΙΤΑΛΟΣ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΟΛΛΑΝΔΟΣ ΚΑΤΑΣΚΟΠΕΥΑΝ ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟ ΚΑΙ ΝΑΥΤΙΚΟ ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΙΜΙΩΝ - ΠΩΣ ΣΥΝΕΛΗΦΘΗΣΑΝ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΞΕΧΑΣΤΗΚΕ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ 
 
Η Ιταλία και η Ολλανδία (γνωστή για τις θέσεις της κατά της βοήθειας προς την Ελλάδα σήμερα στην οικονομική κρίση) είχαν πληροφορηθεί για τις κινήσεις του πυροβολικού και του ναυτικού στη Μυτιλήνη, και είχαν διαπιστώσει ότι οι ενέργειες της διοίκησης Πυροβολικού, μπορούσαν να αλλάξουν σε μερικά λεπτά την ισορροπία δυνάμεων στη θάλασσα, αφού το πυροβολικό είχε αναπτυχθεί σε επιχειρησιακό συνδυασμό με το πολεμικό ναυτικό και ήταν έτοιμα να βυθίσουν και την παραμικρή βαρκούλα στην περιοχή! Γι αυτό άλλωστε, από το 1992 και μετά, το πυροβολικό έκανε κάθε χρόνο ασκήσεις συνεργασίας με το ναυτικό! 
 
Στην έδρα της μονάδας πυροβολικού με την μεγάλη δύναμη πυρός , την 126 ΤΕ, στη Λέσβο, είχαν ήδη εντοπιστεί δύο τούρκοι πράκτορες και είχαν εξουδετερωθεί το προηγούμενο καλοκαίρι! Ετσι έπρεπε η κατασκοπία να γίνει με άλλο τρόπο, για λογαριασμό της Τουρκίας! 
 
Μόλις τρεις μέρες πριν την αποφράδα εκείνη μέρα, ο Ιταλός και ο Ολανδός αξιωματικός βρισκόταν στο Σίγρι της Λέσβου και παρακολουθούσαν τις κινήσεις του πυροβολικού στο παρακείμενο πεδίο βολής των Παρακοίλων Λέσβου καθώς και τις κινήσεις του στόλου δυτικά του νησιού! 
 
Στις 28 Ιανουαρίου συνελήφθησαν επ αυτοφώρω στο Σίγρι, όπου διαπιστώθηκε ότι παρακολουθούσαν ελληνικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις και βρέθηκαν στη κατοχή τους σχεδιαγράμματα στρατιωτικών εγκαταστάσεων του νησιού, ονόματα και αριθμούς πλοίων που έπλεαν στην περιοχή και άλλες στρατιωτικής φύσεως πληροφορίες. Κυρίως όμως, είχαν στοχοποιήσει την 126 ΤΕ όπου βρισκόταν τα αυτοκινούμενα πυροβόλα που ασκούνταν ήδη στην δημιουργία ζώνης φραγμού πυρός στον κόλπο της Σμύρνης. Γεγονός που είχε προβληματίσει τους Τούρκους Επιτελείς! 
 
Με την σύλληψη αυτή, αποδείχτηκε ότι οι «σύμμαχοι» δεν ήταν και τόσο ... σύμμαχοι αλλά σαφώς και εργάζονταν υπέρ της Τουρκίας. 
 
Και ο Κώστας Σημίτης, έκανε μια από τις πολλές απαράδεκτες δηλώσεις του όταν ευχαρίστησε τους Αμερικανούς! Προφανώς ξέχασε να ευχαριστήσει και τους Ιταλούς και τους Ολλανδούς που μας κατασκόπευαν για λογαριασμό του ΝΑΤΟ δηλαδή των Αμερικανών δηλαδή των Τούρκων! 
 
Η υπόθεση αυτή, αν και σοβαρότατη, άντεξε μόνο μια μέρα στα δελτία ειδήσεων και την επομένη πνίγηκε κυριολεκτικά! Διότι όλα δείχνουν ότι πραγματοποιήθηκε σε «τοπικό επίπεδο από την ΕΥΠ, μετά από καταγγελία εστιάτορα του Σιγρίου, που βρήκε τις σημειώσεις των δύο αξιωματικών και τις παρέδωσε σε γνωστό του Αστυνομικό που τότε υπηρετούσε αποσπασμένος στο κλιμάκιο της ΕΥΠ ! Είμαι βέβαιος ότι αν το ήξερε ο τότε Πρωθυπουργός θα έδινε εντολή να … τους αφήσουν ελεύθερους να κάνουν την ... δουλειά τους, μην τυχόν και δημιουργήσουμε πρόβλημα στους … συμμάχους μας! 
 
Όπως καταλάβατε, η σύλληψη έγινε χωρίς κεντρική κάλυψη και αξίζουν εύγε στον τότε διοικητή της ΕΥΠ και στον Αστυνομικό διευθυντή! 
 
ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΑΝ ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΚΟΜΜΑΝΤΟΣ ΠΟΥ ΠΑΤΗΣΑΝ ΣΤΑ ΙΜΙΑ 
 
Από το καλό blog koukfamily.blogspot.com αντλήσαμε μερικές πληροφορίες σχετικά με την τύχη των Τούρκων κομμάντος που πάτησαν την Ιμια. Λίγους μήνες μετά τη 31η Ιανουαρίου 1996 η περιβόητη και παρασημοφορεμένη «ομάδα Καρντάκ(σσ Ιμια στην τουρκική)» των Τούρκων κομάντος συμμετείχε σε μια άσκηση στον Κόλπο της Μαρμαρίδας. Η ομάδα αυτή πήγαινε στις ασκήσεις ως ομάδα πρότυπο υπό τις διαταγές του Τούρκου Ταγματάρχη Ζεκί Σεν. Ο Ζεκί Σεν, ήταν ένας διάσημος αξιωματικός των Καταδρομών, μέλος της γνωστής μονάδος Su Altı Taarruz/SAT (αντίστοιχη της ΔΥΚ). Ο Ζεκί Σεν ήταν αδειούχος κατά την προαναφερόμενη άσκηση. Η «ομάδα Καρντάκ» απογειώθηκε με ελικόπτερο Cougar για να εκτελέσει αεραπόβαση. Ξαφνικά σφοδρή έκρηξη καταστρέφει το ελικόπτερο, σκοτώνοντας το πλήρωμα του και την «ομάδα Καρντάκ». Αύτανδρο βυθίζεται στα νερά της Μαρμαρίδας. Μαζί με τον Σακί Σεν, απουσίαζαν άλλα δύο μέλη της «Ομάδας Καρντάκ». Οι Τούρκοι δημοσιογράφοι ανέφεραν ότι υπήρξε ελληνικό σαμποτάζ, εκδίκησης για τα Ίμια. Δεν ήταν έτσι όμως! Γιατί στη συνέχεια, οι δύο παρασημοφορημένοι κομάντος που απουσίαζαν μεταφέρθηκαν σε άλλες μονάδες καταδρομών. Ο Αρχηγός τους Ζεκί Σεν, αποσπάστηκε μυστικά στην Γεωργία ως προσωπικό του ΟΗΕ. Μετά από δύο μήνες με διαφορά 3 ημερών, φεύγουν από την ζωή και οι δύο επιζώντες Τούρκοι κομάντος, και οι δύο σκοτώθηκαν σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Μέσα στο ίδιο έτος δηλαδή και οι 12 Τούρκοι κομάντος των Ιμίων, δεν ήταν πλέον στην ζωή με εξαίρεση τον Αρχηγό τους. Τα ίχνη του Ζεκί Σεν χάθηκαν για ένα διάστημα ώσπου το 2003, επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη. Στις 6 Μαΐου του 2003, ο Ζεκί Σεν γιόρτασε τα γενέθλια του με την κοπέλα του και τους φίλους του σε γνωστό κλαμπ της Κων/πόλης (LAILA) στην Περιοχή Ορτάκιοϊ (Ortaköy). Την νύχτα των γενεθλίων την πέρασε στο κοντινό ξενοδοχείο “CIRAGAN PALACE HOTEL”, παλαιό παλάτι του Σουλτάνου. Την επόμενη μέρα, το μεσημέρι στις 3.30 μ.μ., ο Ζεκί Σεν δέχθηκε στην πλατεία Ταξίμ την επίθεση τριών νεαρών, οι οποίοι τον κατακρεούργησαν με μαχαίρια και διέφυγαν στα στενά σοκάκια της Πόλης... 
 
Ακόμη κι ένα μικρό παιδί θα καταλάβαινε ότι ο Τουρκικός Στρατός, ξέπλυνε την ντροπή του, γιατί αυτοί οι άνδρες, είχαν συλληφθεί από δύο Ελληνες κομμάντος! Και αφού τους παρασημοφόρησαν, τους εξαφάνισαν έναν προς έναν, για να μην γίνει γνωστή ούτε η ξευτίλα τους, αλλά πολύ περισσότερο, για να μην αποδειχτεί ποτέ, ότι υπήρξε τηλεφώνημα ξένης δύναμης για να απελευθερωθούν! 
 
Για την υπόθεση αυτή, θα αναφερθούμε διεξοδικά στο εγγύς μέλλον! 
 
Προς το παρόν, δείτε ένα σχετικό βίντεο από την εκπομπή "Αθέατος Κόσμος" που είχε ασχοληθεί με την τουρκική "ομάδα Καρντάκ" 
 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="allowfullscreen" frameborder="0" height="366" mozallowfullscreen="mozallowfullscreen" src="https://www.youtube.com/embed/4_locQUZSwE?feature=player_embedded" webkitallowfullscreen="webkitallowfullscreen" width="550"></iframe></div> 
 
TΙ ΣΥΝΕΒΑΙΝΕ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ; 
 
Καταλήγοντας λοιπόν, θα σας παραθέσω, την μαρτυρία ενός φαντάρου της εποχής εκείνης στον Εβρο, όπου εκεί φαίνεται όλοι εκεί είχαν διαπιστώσει το μέγεθος της προδοσίας που έρχεται και φοβόντουσαν: 
 
«Πέρασαν κιόλας 16 ολόκληρα χρόνια, χωρίς να ξεχαστούν ούτε μια στιγμή όσα ζήσαμε. Άλλωστε δεν ξεχνιούνται όσοι τα έζησαν και πολλοί ίσως να μην τα ξεχάσουν και ποτέ. Εμείς ήμασταν φαντάροι κάποια σειρά του 95΄ .Ήταν οι πρώτες μέρες σε μονάδα εκστρατείας ψάρια ακόμα ζήσαμε στιγμές που μόνο στις ταινίες παρακολουθείς, Έξω απο το διοικητήριο μεγάλα βαρέλια να καίνε και οι <<γραφιάδες>> να τρέχουν να φέρνουν και να καίνε χαρτιά, χαρτιά που δεν έπρεπε να πέσουν σε ξένα χέρια...από το μεσημέρι είχαμε δει στις ειδήσεις το στόλο να φεύγει από το ναύσταθμο για τα Ιμια, αλλά κανείς μέχρι εκείνη την στιγμή δεν έλεγε τίποτα, έκανε κρύο είχε κοντά -20 και το βράδυ ξέσπασε χιονοθύελλα κανείς δεν ήθελε να ήταν έξω ένα τέτοιο βράδυ..Ξαφνικά το απόγευμα βλέπουμε το μόνιμο προσωπικό να μπαίνει μέσα, με λίγα λόγια η εντολή ήταν μία εκκένωση του στρατοπέδου .Έβλεπες κόσμο να τρέχει να μαζεύει στρώματα κουβέρτες προσωπικά είδη όλα ότι μπορείτε να φανταστείτε μόνο τα σιδερένια κρεβάτια έμειναν μέσα στους θαλάμους ,γέμισαν τα άρματα με βλήματα πυροβόλα στήθηκαν κανονικά γεμισμένα οπλισμένα έτοιμα να ρίξουν. Ολοι άφηναν τις οικογένειες τους πίσω και πήγαιναν στο πόλεμο!!!! Τότε το ακούσαμε πρώτη φορά πόλεμος...Μόνο ένας Λοχαγός ντόπιος έβαλε τις φωνές και φώναζε << μην φοβάστε ρε εμείς είμαστε τα παλικάρια >>.Ο Διοικητής κλεισμένος στο γραφείο του με χάρτες απλωμένους να κάνει σύσκεψη με το επιτελείο. Τα άρματα από το δριμύ ψύχος δύσκολα έπαιρναν μπροστά και φυσικά απο την έλλειψη μπαταριών αφού και τότε δεν υπήρχαν λεφτά!!Όλα ήταν έτοιμα και ξεκινήσαμε για το μέρος ευθύνης στο δρόμο τα τεθωρακισμένα μας πέρναγαν σαν σταματημένους ...έτρεχαν να προλάβουν να είναι πιο μπροστά απο εμάς μια και είναι απο τις πρώτες γραμμές επίθεσης , δεν συζητάμε για τα άρματα που έμειναν στο δρόμο ,για εκείνους που χάθηκαν μέσα στο χιόνι, ούτε για εκείνους που ξεχάστηκαν σε σκοπιές για πάνω απο 48 ώρες. Κάποιοι είχαν συνεννόηση με κινητά (όσοι διέθεταν) οι μπαταρίες των ασυρμάτων στο επόμενο 2 ωρο τελείωσαν. Έτσι φτάσαμε κάποιες ώρες μετά τα μεσάνυχτα ακούγαμε ερπύστριες να δουλεύουν ήμασταν πολύ κοντά. Στόχος;; Η γέφυρα της Αδριανούπολης .Όλα ήταν έτοιμα όλα κρεμόντουσαν σε ένα τηλέφωνο και σε μια λέξη… πύρ... Εμείς, με τα καλά και τα άσχημα τότε του Στρατού, ήμασταν έτοιμοι! Αλλοι δεν ήταν έτοιμοι φαίνεται! Πολύ μακριά από τον Εβρο, που κάθονταν στις ζεστές πολυθρόνες των γραφείων τους στην Αθήνα! Το πρωί κατά τις 10 χτύπησε το τηλ και είπαν ότι το θέμα έχει λήξει και να γίνει η αναδίπλωση ,δεν ξέραμε τι είχε γίνει δεν ξέραμε τίποτα. Μετά μάθαμε ότι τελευταία στιγμή άλλαξε το πλήρωμα του ελικοπτέρου στην φρεγάτα Ναβαρίνο...μετά μάθαμε οτι μια ολόκληρη τούρκικη μεραρχία κόλλησε στον λασπωμένο Έβρο ,μετά μάθαμε οτι 2 ουκάδες μας ξεβράκωσαν 10 τούρκους και τους έβαλαν στο τέλος και χέρι για αυτό που έκαναν. Μετά απο όλα αυτά έμαθα ότι για να υπερασπιστώ την πατρίδα μου μέχρι τελευταίας ρανίδας του αίματος μου πρέπει να το έχουν αποφασίσει άλλοι ...και στο τέλος πρέπει να τους ευχαριστώ που προσκύνησα και έσκυψα το κεφάλι...» 
 
Κλείνω τον ελάχιστο φόρο τιμής για τα τρία παλληκάρια μας, με ένα απόσπασμα που το αφιερώνω εξαιρετικά, σε όσους με ελαφρά την καδρία, τόσα χρόνια, επέλεγαν με την ψήφο τους να μας εκπροσωπούν στη Βουλή, όσοι υποχρέωναν ολάκερους Ναυάρχους να πουν ότι την σημαία την πήρε ο ... αέρας! Ως σαν να λέμε, την Ελλάδα... την πήρε ο αέρας!! Και στα χρόνια που πέρασαν από τότε, μας πήρε και μας σήκωσε!!! 
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="allowfullscreen" frameborder="0" height="366" mozallowfullscreen="mozallowfullscreen" src="https://www.youtube.com/embed/C7ENSE50_UA?feature=player_embedded" webkitallowfullscreen="webkitallowfullscreen" width="550"></iframe></div> 
 
 
<div class="fb-like fb_edge_widget_with_comment fb_iframe_widget" data-font="tahoma" data-href="http://www.aegeantimes.gr" data-layout="button_count" data-send="true" data-show-faces="false" data-width="30"> 
</div> 
<a href="http://www.aegeantimes.gr/">πηγή</a>

Ιμια: 31 Ιανουαρίου 1996 ώρα 05:29 Λεπτό προς λεπτό η αποφράδα εκείνη μέρα! Τι προηγήθηκε, τι ακολούθησε !

Γιώργος Αδαλής Εσύ για σκέψου, που μπορεί να ήσουν στις 5:29 το πρωί της 31ης Ιανουαρίου 1996; Ηταν Τετ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ξύπνα Νεοέλληνα

Ellada simera 0 Ελλάδα 13:06

<div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvuDD9REm4r7goQQsG0FpD-QIx1OyCxkkOqEggRPuSKsCLzc7BZtzFAwXvspvoRVVaVF8LBTmyWBl_AAkSLVV3xBn9khnP0g0iqItI-LnXwzF5UNe8MOoIF1Uk1be3sCF7HwPJBaojrU4/s320/ksypna-neoellhna.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="346" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvuDD9REm4r7goQQsG0FpD-QIx1OyCxkkOqEggRPuSKsCLzc7BZtzFAwXvspvoRVVaVF8LBTmyWBl_AAkSLVV3xBn9khnP0g0iqItI-LnXwzF5UNe8MOoIF1Uk1be3sCF7HwPJBaojrU4/s400/ksypna-neoellhna.jpg" width="600" /></a></div> 
</div>Τι άλλο περιμένεις Νεοέλληνα; 
 
Την μέρα που όλοι μας θα τρώμε από τα συσσίτια και θα μένουμε στον δρόμο; 
 
Ξύπνα τώρα Νεοέλληνα γιατί αυτή η μέρα πλησιάζει και εσύ ακόμα πιστεύεις πως θα σε λυπηθεί ο Παπαδήμος και η τρόικα, φοβάσαι πως αν η χώρα δεν πάρει το δάνειο δεν θα έχουν να πληρώσουν μισθούς και συντάξεις ενώ όμως κάθε φορά κάτι συμβαίνει και αργεί το δάνειο τα πάντα πληρώνονται στην ώρα τους, φοβάσαι πως αν δεν καταπατηθούν τα εργασιακά δικαιώματα που έχουνε υπογραφεί με το αίμα των προγόνων μας δεν θα υπάρξει πράσινη ανάπτυξη και πράσινα άλογα, στην πραγματικότητα όμως Νεοέλληνα φοβάσαι να είσαι σκέτο Έλληνας. 
<a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=4744786448641111194" name="more"></a> 
Ξύπνα Νεοέλληνα και ξεπέρασε την ''παιδική'' αρρώστια του μικροαστισμού που έχεις έμφυτη, κοίτα τι συμβαίνει και έξω από το σπίτι σου δεν είναι όλος ο κόσμος η οικογένεια σου και το μαγαζάκι σου. 
 
Στάματα να μένεις άπραγος περιμένοντας να σε σώσει ο Θεός, ο Θεός σου έδωσε και μυαλό για να το χρησιμοποιήσεις. 
 
Σταμάτα να πληρώνεις όλα αυτά τα παράλογα χαράτσια που σου επιβάλλουν,ποιο το νόημα της ζωής αν πρέπει να λες πάντα ΝΑΙ; 
 
Σταμάτα να ψηφίζεις αυτόν που ψήφιζε ο πατέρας σου και ο παππούς σου. 
 
Σταμάτα να πατάς επί πτωμάτων για να εξασφαλίσεις την θεσούλα σου. 
 
Σεβάσου όσους πέθαναν για να μπορείς εσύ σήμερα να παίζεις ήσυχος το ''βιόλι'' σου. 
 
Πως νιώθεις που η χώρα σου έχει γίνει η χώρα των συσσιτίων; 
 
Πως νιώθεις που ο κόσμος που είχε ένα φυσιολογικό βιωτικό επίπεδο πλέον μένει στον δρόμο; 
 
Πως νιώθεις που τα παιδιά σου δεν έχουνε σχολικά βιβλία; 
 
Πως νιώθεις που 1 στους 2 νέους είναι άνεργος; 
 
Πως ανέχεσαι το κάθε σλαβικό κρατίδιο να μπορεί να να αυτοαποκαλείται Μακεδονία; 
 
Πως ανέχεσαι τις συνεχείς προκλήσεις των Τούρκων; 
 
Πως ανέχεσαι ο κάθε Γερμανός να ξεφτιλίζει την χώρα σου; 
 
Όταν θα αφομοιώσεις τα παραπάνω θα καταλάβεις πως θέλει αρετή και τόλμη να πεις το δικό σου ΌΧΙ σε αυτούς που επειδή έχουν λύσει το βιοποριστικό τους πρόβλημα έχουν ως χόμπι να παίζουν με την ζωή σου. 
 
Μέχρι τότε όμως συνέχισε να παίζεις ήσυχος το βιόλ κι σου βλέποντας το δελτίο του Mega και ανακουφίσου όταν θα σου πουν πως τελικά δεν θα σου κόψουν 300 ευρώ αλλά 250.... 
 
''Μπορείς να κόψεις όλα τα λουλούδια, αλλά δεν μπορείς να εμποδίσεις την Άνοιξη να 'ρθει.'' 
Πάμπλο Νερούδα 
 
<a href="http://www.ramnousia.com/">πηγή</a>

Ξύπνα Νεοέλληνα

Τι άλλο περιμένεις Νεοέλληνα; Την μέρα που όλοι μας θα τρώμε από τα συσσίτια και θα μένουμε στον δρόμο; Ξύπνα τώρα Νεοέλληνα γιατί αυ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Γενοκτονία των Ελλήνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας

Ellada simera 0 Τουρκία 12:57

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://ellas2.files.wordpress.com/2009/04/pont006.jpg?w=495&h=396" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="340" src="http://ellas2.files.wordpress.com/2009/04/pont006.jpg?w=495&h=396" width="600" /></a></div> 
 
Η μεταβατική περίοδος από την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μέχρι την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας χαρακτηρίζεται από μια σειρά δράσεων που διεξάγονται κατά κύριο λόγο από μια μικρή ελίτ, με στόχο την οικοδόμηση ενός σύγχρονου κράτους, ενός έθνους. 
 
Μία από αυτές τις δράσεις είναι να εξαλειφθεί τελείως, δηλαδή να εξοντώσουν τις χριστιανικές μειονότητες και άλλες. 
 
Τα στοιχεία που προκύπτουν από πληθυσμιακές μελέτες μιλούν από μόνα τους: το 1912 υπήρχαν στη Μικρά Ασία και τη Θράκη 4 με 5 εκατομμύρια Χριστιανοί για 7 με 8 εκατομμύρια μουσουλμάνους. Το 1923 δεν υπήρχαν παρά μόνο 250.000 με 300.000 Χριστιανοί. 
 
Ο Ραφαήλ Λέμκιν (Raphael Lemkin) -ο νομικός ο οποίος εισήγαγε τον όρο γενοκτονία στο μητρώο του διεθνούς δικαίου- βασίστηκε στην εξόντωση των Χριστιανών της Μικράς Ασίας για τον καθορισμό αυτού του είδους εγκλήματος πολέμου, με τον νεολογισμό «γενοκτονία», ενώ ο διακεκριμένος τουρκολόγος Νεοκλής Σαρρής 
 
<a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=4744786448641111194"></a> (1940-2011) έβλεπε σε αυτή την καταστροφή των χριστιανικών μειονοτήτων, έναν από τους βασικούς πυλώνες της δημιουργίας της Τουρκικής Δημοκρατίας. 
 
Όπως επισημαίνεται από τους συντάκτες του παρόντος τόμου, το πρόσφατο ψήφισμα της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Γενοκτονία, αναγνωρίζοντας τις Γενοκτονίες των Ελλήνων και Ασσυρίων, διευρύνει το φάσμα των κοινοτήτων θυμάτων της Γενοκτονίας 
 
Σε αυτό τον τόμο, επιδιώκεται να δοθεί μια γενική εικόνα και να εκβαθυνθεί περαιτέρω η μελέτη της σκόπιμης καταστροφής και της εξάλειψης κάθε ελληνικής παρουσίας, παρουσία μεγαλύτερη από τρεις χιλιετίες σε ένα έδαφος που έγινε πλέον η «Τουρκική Δημοκρατία». 
 
Θα πρέπει να σημειωθεί το αυξημένο ενδιαφέρον τις δύο τελευταίες δεκαετίες για την έρευνα για τη Γενοκτονία των Αρμενίων στον οθωμανικό-τουρκικό χώρο, ενώ παραμένει σε στασιμότητα η έρευνα για την γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και της Θράκης. 
 
Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για αυτή τη κατάσταση, όπως π.χ. οι διαδοχικές τουρκικές κυβερνήσεις έχουν κατορθώσει να εκφοβίσουν τους διπλωμάτες στο πλαίσιο των ελληνοτουρκικών σχέσεων και η αναθεώρηση της ακαδημαϊκής ακεραιότητας (που οδηγεί ορισμένους λόγιους να πραγματοποιήσουν τη σταδιοδρομία τους ως αρνητές, με την υποστήριξη από διεθνείς ΜΚΟ, όλα στο όνομα του αγώνα κατά του εθνικισμού). 
 
Ο τόμος αυτός περιλαμβάνει άρθρα-εισφορές σε τομείς με υπότιτλους: Ιστορική Αναδρομή, Τεκμηρίωση, Ερμηνεία, Αντιπροσωπεία και Δίκαιο, Εκπαίδευση, Μνήμη, Σύλληψη, και μια εκτενή βιβλιογραφία. 
 
«Μελέτες για την Κρατική Εκστρατεία Εξόντωσης των Χριστιανών της Μικράς Ασίας (1912-1922) και τα επακόλουθά της: ιστορία, δίκαιο, μνήμη» 
 
Επιμέλεια Tessa Hofmann, Matthias Bjornlund και Βασίλειος Μειχανετσίδης 
 
<a href="http://infognomonpolitics.blogspot.com/">πηγή</a>

Η Γενοκτονία των Ελλήνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας

Η μεταβατική περίοδος από την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μέχρι την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας χαρακτηρίζεται από μια σειρά δ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η στρατηγική και η πολιτική του Ερντογάν στο Κουρδικό

Ellada simera 0 Τουρκία 12:54

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.welt.de/multimedia/archive/01129/erdogan_DW_Politik_1129541p.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="346" src="http://www.welt.de/multimedia/archive/01129/erdogan_DW_Politik_1129541p.jpg" width="600" /></a></div> 
Του Σάββα Καλεντερίδη 
Ο Ταγίπ Ερντογάν, με την άνοδό του στην εξουσία, δήλωσε ότι θα ακολουθήσει μια διαφορετική πολιτική στο Κουρδικό. Μάλιστά, το 2005, κατά τη διάρκεια επίσκεψης στην πρωθυπουργία διανοουμένων, καλλιτεχνών, πολιτικών και συνδικαλιστών, οι οποίοι είχαν υπογράψει κοινή δήλωση με την οποία καλούσαν το ΡΚΚ να αφήσει το όπλα, ο Ερντογάν τους έπε ότι «Το Κουρδικό, όπως και άλλα αρκετά προβλήματα που απασχολούν την Τουρκία, για μας είναι πρόβλημα εκδημοκρατισμού». Μάλιστα ο Ερντογάν τους υπενθύμισε παλιότερη δήλωση που είχε κάνει κατά την επίσκεψή του στο Ντιγιαρμπακίρ, όταν είπε ότι «Το Κουρδικό πρόβλημα είναι δικό μου πρόβλημα και θα το λύσουμε κυρίως μέσω του εκδημοκρατισμού». 
<a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=4744786448641111194" name="more"></a> 
<div class="MsoNormal">Ο Ερντογάν μέχρι πριν τις εκλογές του Ιουνίου του 2011, ακολούθησε πολιτική ήπιας προσέγγισης του όλου θέματος, μια πολιτική που κινήθηκε σε δυο κατευθύνσεις.</div><div class="MsoNormal">Η μια ήταν η προσέγγιση των Κούρδων, με στόχο να πάρει με το μέρος του όσο το δυνατόν περισσότερους Κούρδους παράγοντες, οι οποίοι με τη σειρά τους θα εξασφάλιζαν πολύτιμες κουρδικές ψήφους στο Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης. Το κύριο κίνητρο δεν ήταν η παραχώρηση δικαιωμάτων στον κουρδικό λαό, αλλά η εκχώρηση πολιτικής και οικονομικής εξουσίας στους παράγοντες, για να ασκήσουν κι αυτοί με τη σειρά τους αναλόγως επιρροή στις μάζες των Κούρδων ψηφοφόρων, χωρίς να θιγούν πολιτικά ζητήματα, όπως η κουρδική ταυτότητα, η εκπαίδευσης τη μητρική γλώσσα κλπ.</div><div class="MsoNormal">Σημαντικό ρόλο στην προσέγγιση έπαιξαν το ισλαμικό τάγμα Νακσιμπεντί, στο οποίο ανήκε ο Τουργκούτ Οζάλ, και το ισλαμικό τάγμα Νουρ, ιδρυτής του οποίου ήταν ο Κούρδος Σαΐντ-ι-Νουρσί. Να σημειωθεί τα τάγματα αυτά, που δραστηριοποιούνται κυρίως στο Κουρδιστάν, έπαιζαν και συνεχίζουν να παίζουν διαχρονικά καθοριστικό ρόλο στη στάση των Κούρδων πιστών απέναντι στην οθωμανική και αργότερα την τουρκική εξουσία. Το πρώτο ήταν πάντα υπέρ της συνεργασίας με την εξουσία, και το δεύτερο υποστήριζε την κουρδική ταυτότητα. Μάλιστα, ο Σαΐντ-ι-Νουρσί, επειδή θεωρήθηκε από το καθεστώς ως εθνική απειλή, μετά το θάνατό του θάφτηκε σε τοποθεσία που μέχρι σήμερα παραμένει άγνωστη. Αυτό το επικίνδυνο για τον τουρκικό εθνικισμό ισλαμικό τάγμα, άλωσε ο Φετουλλάχ Γκιουλέν, ο οποίος το μετέτρεψε σε εργαλείο του τουρκικού εθνικισμού και από τους σημαντικότερους υποστηρικτές του Ερντογάν και του ΑΚΡ.</div><div class="MsoNormal">Η άλλη κατεύθυνση ήταν η πολιτική διαχείριση του κουρδικού εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος, με στόχο μια άτυπη κατάπαυση του πυρός κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, καλλιεργώντας ταυτόχρονα ένα κλίμα αισιοδοξίας για πολιτική λύση του Κουρδικού, μέσω της παραχώρησης συνταγματικών δικαιωμάτων στους Κούρδους της Τουρκίας. Το κλίμα αυτό καλλιεργήθηκε κυρίως λόγω της εμπιστοσύνης που έδειξε το κουρδικό κίνημα και το ΡΚΚ στο τουρκικό κράτος, το οποίο κάθισε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων μαζί του, διαπραγματεύσεις που έγιναν στο Όσλο της Νορβηγίας.</div><div class="MsoNormal">Το στρατήγημα του Ερντογάν σε μεγάλο βαθμό πέτυχε, αφού το κλίμα αισιοδοξίας που καλλιεργήθηκε προεκλογικά στους Κούρδους ψηφοφόρους, για παραχώρηση συνταγματικών δικαιωμάτων, λειτούργησε υπέρ του ΑΚΡ, το οποίο είχε ως υποστηρικτή του τους Κούρδους οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες και το υπερόπλο που ακούει στο όνομα Ισλάμ. Το ΑΚΡ κατάφερε να εξασφαλίσει σημαντικό μερίδιο από τις κουρδικές ψήφους, τις οποίες ο Ερντογάν μετέφρασε κατά το δοκούν.</div><div class="MsoNormal">Έτσι, μετεκλογικά, ο Ερντογάν, που ένιωσε ενισχυμένος, σκλήρυνε τη στάση του απέναντι στους Κούρδους που συνεχίζουν να υποστηρίζουν το κουρδικό εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα, αλλά και απέναντι στο ΡΚΚ. </div><div class="MsoNormal">Πριν αναφερθούμε στην πολιτική που ακολουθεί μετεκλογικά ο Ενρτογάν απέναντι στο Κουρδικό, θα ήταν χρήσιμο να δούμε ποια ήταν η πολιτική του κουρδικού εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος όλο αυτό το διάστημα. Παράλληλα με το κλίμα αισιοδοξίας, που οφειλόταν στο γεγονός ότι το τουρκικό κράτος κάθισε για πρώτη φορά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με το ΡΚΚ, οι Κούρδοι προετοιμάζονταν για την επόμενη μέρα. Ο Οτζαλάν μιλούσε για μια Επιτροπή Τεκμηρίωσης και Συμφιλίωσης, που θα εξιχνίαζε όλα τα ανεξιχνίαστα εγκλήματα που έγιναν εναντίον των Κούρδων από το τουρκικό κράτος και τις παραστρατιωτικές του δομές και για μια Επιτροπή Συνταγματικής Αναθεώρησης, που θα εξέταζε το πλαίσιο της συνταγματικής λύσης του Κουρδικού.</div><div class="MsoNormal">Παράλληλα, οι Κούρδοι, για καλό και για κακό, προετοίμαζαν μεθοδικά τις δομές ενός κρατικού μηχανισμού που θα λειτουργούσε εν παραλλήλω με τις υφιστάμενες δομές του τουρκικού κράτους. Μάλιστα, είχαν θέσει σταδιακά σε εφαρμογή ένα σύνταγμα, που καθόριζε τη λειτουργία αυτού του άτυπου παράλληλου κουρδικού κράτους, το οποίο, σημειωτέον διαθέτει τη δική του νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική εξουσία.</div><div class="MsoNormal">Ο Ερντογάν, λοιπόν, μετά τις εκλογές, κλήθηκε να χειριστεί το Κουρδικό, έχοντας να διαχειριστεί από τη μια πλευρά την ισχυροποίηση του κόμματός του στο σύνολο της τουρκικής επικράτειας αλλά και στο Κουρδιστάν, και από την άλλη το κουρδικό εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα και το ΡΚΚ, που με διάφορες μετωπικές οργανώσεις έχτιζε μεθοδικά το παράλληλο κουρδικό κράτος, δια παν ενδεχόμενον.</div><div class="MsoNormal">Ο Ερντογάν είχε να ακολουθήσει δυο δρόμους.</div><div class="MsoNormal">Ο ένας ήταν ο δρόμος του διαλόγου, για την εξεύρεση συνταγματικής λύσης, που θα άνοιγε το δρόμο για την τελική διευθέτηση του Κουρδικού. Και όταν μιλούμε για τελική διευθέτηση, εννοούμε την αναγνώριση της κουρδικής εθνικής ταυτότητας και του δικαιώματός της στην αυτοδιάθεση, που θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμα και στον διαμελισμό της Τουρκίας.</div><div class="MsoNormal">Ο άλλος δρόμος ήταν ο παραδοσιακός. Δηλαδή άσκηση στρατιωτικής βίας εναντίον των ανταρτών, βομβαρδισμοί, επιχειρήσεις και θάνατοι, καθώς και διώξεις εναντίον των μελών των μετωπικών οργανώσεων.</div><div class="MsoNormal">Ο Ενρτογάν ακολούθησε και τους δυο δρόμους. Δηλαδή, ακολούθησε μια στρατηγική διπλής αντιπαράλληλης κατεύθυνσης. Βλέποντας ότι η ισχυρή θέση του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος ανάμεσα σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο, από τη μια πλευρά ενισχύει την διαπραγματευτική του θέση και από την άλλη αυξάνει τους κινδύνους για την ενότητα της Τουρκίας, αποφάσισε να κινηθεί με αποφασιστικότητα εναντίον του ΡΚΚ, αφήνοντας ταυτόχρονα ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας και διαλόγου.</div><div class="MsoNormal">Έτσι, αφού οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις έχουν πραγματοποιήσει δεκάδες αεροπορικές επιχειρήσεις εναντίον κουρδικών στόχων στο Νότιο Κουρδιστάν (Βόρειο Ιράκ), και αφού οι τουρκικές ειδικές δυνάμεις, υποβοηθούμενες από επιθετικά ελικόπτερα έχουν προκαλέσει σημαντικές απώλειες ιδιαίτερα σε ανώτερο στελεχιακό δυναμικό στο ΡΚΚ, οι αρμόδιες τουρκικές υπηρεσίες φέρονται να συνεχίζουν τις συνομιλίες με ανώτερα πολιτικά στελέχη του ΡΚΚ σε ευρωπαϊκό έδαφος.</div><div class="MsoNormal">Κλείνοντας το σημείωμά μας να επισημάνουμε ότι πέρα από το γενικό στόχο, που είναι η διαπραγματευτική αποδυνάμωση του κουρδικού εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος και του ΡΚΚ, ο Ερντογάν επιδιώκει να αποφύγει δυσάρεστες εκπλήξεις από τους Κούρδους την Άνοιξη του 2012. Τη στιγμή μάλιστα που η κατάσταση στο Ιράκ, τη Συρία και το Ιράν εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για την Τουρκία και η Αραβική Άνοιξη είναι σε αποδρομή, μια Κουρδική Άνοιξη θα μπορούσε να δημιουργήσει μια πολύ επικίνδυνη αλλεργία στην ήδη επιβαρημένη υγεία της Άγκυρας.</div>Αν της λέγαμε περαστικά της Άγκυρας θα μας πιστεύατε; 
<a href="http://infognomonpolitics.blogspot.com/">πηγή</a>