Τι περιμένει ο Ελληνισμός από την κυβέρνηση Μπάιντεν – Ο ρόλος των Ελληνοαμερικανών

<a href="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/11/biden-ellada.jpg"><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/11/biden-ellada-696x367.jpg" /></a><br /><br /><b>Καρυώτης Θεόδωρος</b><br />Η ελληνοτουρκική διένεξη βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σημείο και το τουρκικό ερευνητικό πλοίο Ορούτς Ρεις έχει φτάσει στα 6,5 ν.μ. από το Καστελόριζο και την Στρογγύλη. Έτσι, θεώρησα χρήσιμο, να απευθυνθώ στους ελάχιστους Ελληνοαμερικανούς, που θα βρεθούν σε κάποιες θέσεις ευθύνης στην νέα κυβέρνηση του Τζο Μπάιντεν.<br /><br />Στην Αθήνα και την Λευκωσία υποψιάζονται ότι ο Ταγίπ Ερντογάν θα προβεί σε μια σημαντική παραβίαση την κυριαρχίας μας και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων μέχρι την 20η Ιανουαρίου 2021, ημερομηνία αποχώρησης από τον Λευκό Οίκο του φίλου του Ντόναλντ Τραμπ. Μια περίληψη των ελληνοαμερικανικών σχέσεων θα φανεί χρήσιμη σε όσους Ελληνοαμερικανούς αξιοποιηθούν από την κυβέρνηση Μπάιντεν.<br /><br />Βρίσκεται πάντα στην μνήμη μου το Άρθρο 121 της UNCLOS και ενθυμούμαι καλά τους αγώνες της ελληνικής και της κυπριακής αντιπροσωπείας, για την διατήρηση του και το πείσμα της Τουρκίας για την εξαφάνισή του. Το άρθρο 121, παράγραφος 2 δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφιβολίας ή παρερμηνείας γιατί ξεκάθαρα επισημαίνει ότι:<br /><br />«Με την εξαίρεση των προβλεπόμενων στην παράγραφο 3, η αιγιαλίτιδα ζώνη, η συνορεύουσα ζώνη, η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και η υφαλοκρηπίδα μιας νήσου καθορίζονται σύμφωνα με τις διατάξεις της παρούσας Σύμβασης που εφαρμόζονται σε άλλο χερσαίο έδαφος. Η εξαίρεση της παραγράφου 3 διευκρινίζει ότι: βράχοι οι οποίοι δεν μπορούν να συντηρήσουν ανθρώπινο μόνιμο πληθυσμό ή οικονομική ζωή δεν θα έχουν αποκλειστική οικονομική ζώνη ή υφαλοκρηπίδα».<br /><br />Αυτή όμως η εξαίρεση δεν επηρεάζει το καθεστώς του Αιγαίου, γιατί μολονότι υπάρχουν τέτοιου είδους ελληνικοί βράχοι, δεν αλλάζουν την μεγάλη εικόνα, μια και επικαλύπτονται από την υφαλοκρηπίδα ή την ΑΟΖ των υπόλοιπων κατοικήσιμων νησιών του Αιγαίου. Επρόκειτο για μια μεγάλη νίκη για τα ελληνικά νησιά και ιδιαίτερα για το ξεχασμένο σύμπλεγμα (Μεγίστη, Ρω, Στρογγύλη) του Καστελλόριζου.<br /><br />Η σημασία της Στρογγύλης<br /><br />Το Καστελλόριζο απέχει 80 μίλια από την Ρόδο, 170 μίλια από την Κύπρο, αλλά μόνο 1 μίλι από την Τουρκία. Έχει έκταση 5 τετραγωνικών μιλίων και κατοικείται σήμερα από περίπου 400 κατοίκους, ενώ στο τέλος του 19ου αιώνα αριθμούσε 10.000 κατοίκους. Να υπενθυμίσουμε, βέβαια, ότι το κλειδί είναι η Στρογγυλή και όχι το Καστελλόριζο. Η Ελλάδα έχει θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο, μόνο εάν δοθεί πλήρης επήρεια στην Στρογγύλη. Εάν η Στρογγύλη δεν υπάρχει στον χάρτη και δοθεί πλήρης επήρεια στο Καστελλόριζο, δεν έχουμε επαφή με την ΑΟΖ της Κύπρου.<br /><br />Η Τουρκία κατάλαβε, πολύ καθυστερημένα, ότι βρίσκεται εκτός της ενεργειακής σκακιέρας στην Ανατολική Μεσόγειο και έχει συνειδητοποιήσει ότι η Αίγυπτος, το Ισραήλ, η Κύπρος και η Ελλάδα διαθέτουν ένα μεγάλο πλούτο υδρογονανθράκων. Το μόνο που της απομένει είναι να εκβιάσει και να εκφοβίσει τους γείτονές της, στο τρίγωνο Καστελλόριζο, Κύπρος, Κρήτη. Αυτό είναι το τρίγωνο που θέλει να συνεκμεταλλευτεί με την Ελλάδα και για δεκαετίες η Αμερική φαίνεται να συμφωνεί μαζί της.<br /><br />Οι ΗΠΑ καυτηριάζουν την Κίνα, που παραβιάζει βάναυσα την UNCLOS, αλλά κωφεύουν στην προκλητική συμπεριφορά του Ερντογάν, που παριστάνει τον Κινέζο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες γνωρίζουν που βρίσκονται οι υδρογονάνθρακες στην περιοχή μας. Ιδιαίτερα γνωρίζουν, από μελέτες της CIA, ότι το Αιγαίο Αρχιπέλαγος διαθέτει ελάχιστους υδρογονάνθρακες. Φαίνεται ότι αυτό είναι και το δόλωμα των Αμερικανών προς την ελληνική κυβέρνηση, όταν αφήνουν ολόκληρο το Αιγαίο στην Ελλάδα, αλλά μας ζητούν να δώσουμε λίγη Μεσόγειο στην Τουρκία.<br /><br />Εδώ βέβαια κρύβεται η πανουργία των Αμερικανών. Με το σχέδιό τους δεν πρόκειται να δώσουν μεγαλύτερη ΑΟΖ στην Τουρκία εις βάρος των ΑΟΖ της Ελλάδας και της Κύπρου. Απλώς επιθυμούν μία συνδιαχείριση και όχι συνεκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της Ελλάδας και της Κύπρου. Έτσι πιστεύουν ότι θα λύσουν και το Κυπριακό πρόβλημα, που έχουν βάλει στο ράφι για πολύ καιρό. Όπως θα έλεγαν και οι Αμερικανοί "με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια".<div><br />ΗΠΑ και Τουρκία<br /><br />Έχω επανειλημμένα γράψει ότι οι Αμερικανοί, μέχρι σήμερα, επιθυμούν το μοίρασμα των υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου, διότι δεν θέλουν να χάσουν την Τουρκία και να την ρίξουν στην αγκαλιά της Ρωσίας. Πιστεύουν ότι η συνεκμετάλλευση ή καλύτερα η συνδιαχείριση των υδρογονανθράκων της Ελλάδας, της Κύπρου και της Τουρκίας πρέπει να επιτευχθεί πάση θυσία.<br /><br />Οι ΗΠΑ γνωρίζουν ότι η Τουρκία δεν διαθέτει υδρογονάνθρακες, αλλά θέλουν να μοιραστεί τους ανύπαρκτους υδρογονάνθρακές της με την Ελλάδα και την Κύπρο! Από το 1922 οι Τούρκοι πάντοτε υπερηφανεύονταν ότι είχαν μεγάλες ακτές, αλλά δεν διέθεταν μεγάλη θάλασσα και μετά το 1982 συνειδητοποίησαν ότι η θάλασσά τους περιορίστηκε και άλλο. Έτσι άρχισαν έναν επικίνδυνο ρητορικό πόλεμο, εκτός δύο θερμών εξαιρέσεων (1987 και 1996), αλλά από το 2018 προβάλλουν και παρανοϊκές απαιτήσεις, που σίγουρα θα συνεχιστούν και στο μέλλον.<br /><br />Πρέπει να επισημάνουμε εδώ ότι οι ειδικοί στο Δίκαιο της Θάλασσας γνωρίζουν τη θέση των ΗΠΑ, που ακολουθούν δύο μέτρα και δύο σταθμά, στο θέμα της οριοθέτησης θαλάσσιων ζωνών. Στις 10 Μαρτίου 1983 ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρέιγκαν υπέγραψε προεδρικό διάταγμα βάσει του οποίου <a href="https://slpress.gr/ethnika/poia-einai-i-kokkini-grammi-ton-ipa-gia-aoz-ti-prepei-na-kanei-i-ellada/">η Αμερική ανακήρυξε ΑΟΖ 200 ν.μ.</a> πέρα από τις ακτές της. H πράξη αυτή της Αμερικής αποκτά ιδιαίτερη σημασία για την Ελλάδα, διότι η Αμερική τη διατήρησε, σύμφωνα με την UNCLOS, ΑΟΖ για όλα ανεξαιρέτως τα νησιά της.<br /><br />Υπεροχή της ΑΟΖ<br /><br />Η Αμερική έχει οριοθετήσει την ΑΟΖ της με βάση την αρχή της ίσης απόστασης (equidistance), που τόσο αντιπαθεί η Τουρκία, με την Ρωσία, τον Καναδά, το Μεξικό, τις Μπαχάμες και την Κούβα. Όταν όμως έρχεται η ώρα να ασχοληθεί με την ελληνοτουρκική διαφορά στο Αιγαίο Αρχιπέλαγος, υποστηρίζει τις τουρκικές θέσεις περί ευθυδικίας (equity). Έτσι, οι Αμερικανοί υποστηρίζουν ότι τα δικά τους νησιά, κατοικήσιμα ή όχι, έχουν πλήρη δικαιώματα ΑΟΖ, αλλά παρόμοια δικά μας νησιά δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα. Αυτή είναι μια απαράδεκτη φιλοτουρκική θέση των Αμερικανών από το 1982, που πρέπει, επιτέλους, να ανατραπεί.<br /><br />Ο καθηγητής Άγγελος Συρίγος στο εξαιρετικό, 895 σελίδων, βιβλίο του "Ελληνοτουρκικές σχέσεις", αναφέρει επτά λόγους που επιβάλλουν την ανακήρυξη ΑΟΖ:<br />«Διασφαλίζει και επιβεβαιώνει την πολιτική και οικονομική ενότητα του ελλαδικού χώρου, τις ηπειρωτικές περιοχές με τα νησιά.<br />Προστατεύει το θαλάσσιο περιβάλλον πέραν των χωρικών υδάτων (π.χ. από πετρελαιοκηλίδες), που είναι και ο μόνος πλούτος του Αιγαίου, τον οποίο μέχρι σήμερα εκμεταλλεύεται η Ελλάδα μέσω του τουρισμού.<br />Βοηθά στην αντιμετώπιση της καταστροφής των αλιευτικών πεδίων του Αιγαίου, που υπεραλιεύονται συστηματικά πέραν των 6 μιλίων από τις ελληνικές ακτές.<br />Προσφέρει δυνατότητες οικονομικής εκμεταλλεύσεως πέραν της αιγιαλίτιδας ζώνης, μέσω, π.χ., της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ρεύματα, ύδατα και ανέμους.<br />Έχει ως βάση της το στοιχείο της αποστάσεως από τις ακτές και μόνον. Έτσι καταρρίπτει οποιοδήποτε τουρκικό επιχείρημα για γεωμορφολογικά στοιχεία του βυθού της θάλασσας, που θα μπορούσαν να συνδεθούν με την υφαλοκρηπίδα.<br />Κλείνει θέματα που δυνητικά θα μπορούσαν να εγερθούν στο μέλλον στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, όπως αυτό της ΑΟΖ.<br />Προσφέρει μεγαλύτερη ισχύ σε ένα κράτος η πρόσκτηση αυξημένων αρμοδιοτήτων στις θάλασσες που το περιβάλλουν».</div><div><br />Τι χρειαζόμαστε από τον Μπάιντεν<br /><br />Οι Ελληνοαμερικανοί, που ενδεχομένως υπηρετήσουν σε καίρια πόστα της κυβέρνησης Μπάιντεν, πρέπει να επιμείνουν στο νέο αμερικανό πρόεδρο, που πάντως αντίθετα με τον προκάτοχο του γνωρίζει καλά τη νοτιοανατολική Μεσόγειο, ότι τα αμερικανικά συμφέροντα θα εξυπηρετηθούν καλύτερα αν προχωρήσει στις παρακάτω ενέργειες:<br />Να ζητήσει από την κυβέρνηση της Τουρκίας την άμεση αποχώρησή της από την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, διότι παραβιάζει την Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS). Δεν μπορεί η Αμερική να κατακρίνει σφοδρά την Κίνα που παραβιάζει τις ΑΟΖ πέντε κρατών στη Νότια Σινική Θάλασσα, αλλά να αγνοεί παρόμοιες παραβιάσεις της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο.<br />Να δώσει το πράσινο φως για την οριοθέτηση ΑΟΖ ανάμεσα στην Ελλάδα και την Κύπρο, προειδοποιώντας ταυτόχρονα τον Ερντογάν να μη τολμήσει να επέμβει σε αυτή την καθόλα νόμιμη οριοθέτηση. Οι συνεργάτες του Μπάιντεν να του δείξουν το επόμενο χάρτη που επιβεβαιώνει ότι η Ελλάδα διαθέτει θαλάσσια σύνορα με την Κύπρο.<br /><br />Χάρτης της οριοθέτησης ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου<img height="480" src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2020/11/xartis_AOZ-300x225.png" width="640" /></div><div><br /></div><div>Αυτός ο χάρτης δείχνει ότι η ΑΟΖ της Ελλάδας εφάπτεται στο περιβόητο οικόπεδο 4 της κυπριακής ΑΟΖ, αλλά, ακόμη σημαντικότερο, εφάπτεται στο τριεθνές σημείο, που ενώνει τις ΑΟΖ Ελλάδας, Κύπρου και Αιγύπτου.<br />Να διαμηνύσει στην Ελλάδα ότι οι ΗΠΑ δεν θα αντιταχθούν εάν η Ελλάδα αποφασίσει να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα, σε όλη την επικράτεια, από 6 ν.μ. σε 12 ν.μ, σύμφωνα με τις προβλέψεις του Δικαίου της Θάλασσας, αρκεί ταυτόχρονα να επεκτείνει τον εναέριο χώρο της επίσης στα 12 ν.μ., ώστε το εύρος των χωρικών της υδάτων να ταυτίζεται με το εύρος του εναερίου χώρου και όχι να δηλώνει άλλο εύρος για τα χωρικά ύδατα και άλλο για τον εναέριο χώρο της.<br />Να ζητήσει από την Τουρκία να προβεί σε διάλογο με την Ελλάδα για την οριοθέτηση των ΑΟΖ των δυο κρατών. Σε περίπτωση αποτυχίας να είναι υποχρεωτική η προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τι περιμένει ο Ελληνισμός από την κυβέρνηση Μπάιντεν – Ο ρόλος των Ελληνοαμερικανών

Καρυώτης Θεόδωρος Η ελληνοτουρκική διένεξη βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σημείο και το τουρκικό ερευνητικό πλοίο Ορούτς Ρεις έχει φτάσει στα 6,5 ...

Διαβάστε την συνέχεια

Rafale – Mirage και F-35: Γιατί η συμμαχία Ελλάδας – ΗΑΕ είναι κρίσιμη και “πληγώνει” την Τουρκία

<img src="https://www.onalert.gr/wp-content/uploads/files/Image/NewOnAlert/AEROPLANA/F35_RAFALE-750x344.jpg" /><br /><br />Η Ελλάδα και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα υπέγραψαν πρόσφατα μια αμυντική συμφωνία που έχει δυνητικές στρατηγικές συνέπειες για την Τουρκία, δεδομένης της αμοιβαίας αντίθεσης αυτών των χωρών στην εξωτερική πολιτική της Άγκυρας, η οποία ωστόσο περιλαμβάνει και μια «διάσταση» που σχετίζεται με εξοπλιστικά προγράμματα και πιο συγκεκριμένα τα γαλλικά μαχητικά Rafale και Mirage, καθώς επίσης και τα stealth μαχητικά αεροσκάφη πέμπτης γενιάς F-35.<br /><br />Η Ελλάδα αντιτάσσεται σθεναρά στην γεώτρηση φυσικού αερίου της Τουρκίας εντός της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης της Κύπρου (ΑΟΖ), στη δημιουργία μιας τεράστιας ΑΟΖ με τη Λιβύη και στην απόπειρα διάτρησης σε αμφισβητούμενα ύδατα στο Αιγαίο Πέλαγος. Τα ΗΑΕ είναι κλειδωμένα σε έναν “ψυχρό πόλεμο” σε ολόκληρη την περιοχή με την Τουρκία και υποστηρίζουν την Ελλάδα στις εδαφικές της διαφορές.<br />Το «αντι-τουρκικό» μπλοκ<br /><br />Όπως αναφέρει αναλυτής που ειδικεύεται σε θέματα της Μέσης Ανατολής, η δημιουργία ενός πολυμερούς αντι-τουρκικού μπλοκ, ακόμη και ενός «συμβολικού διπλωματικού χώρου», θα προσφέρει τόσο στην επερχόμενη αμερικανική κυβέρνηση του Τζο Μπάιντεν όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση «εναλλακτικά πλαίσια για την αντιμετώπιση της τουρκικής συμπεριφοράς που χαρακτηρίζεται ως αποσταθεροποιητική» «.<br /><br />Όμως ο αναλυτής προσθέτει στο σημείο αυτό ότι η “στρατιωτική αξία τέτοιων συμφωνιών είναι ελάχιστη, καθώς η Τουρκία παραμένει κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ”.<br /><br /><img src="https://www.onalert.gr/wp-content/uploads/files/Image/NewOnAlert/AEROPLANA/rafale-en-exercice_articlephoto.jpg" /><br /><br />Από την άλλη, ο Γιώργος Τζογόπουλος, ανώτερος συνεργάτης του Center International de Formation Européenne και ερευνητικός συνεργάτης στο Κέντρο Στρατηγικών Μελετών Begin Sadat (BESA), σημείωσε ότι η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας βασίζεται σε «καλές σχέσεις με περιφερειακούς φορείς και σχήματα περιφερειακής συνεργασίας».<div><br />Η στρατηγική συμμαχία Ελλάδας – ΗΑΕ<br /><br />Ο ίδιος αναφέρει χαρακτηριστικά ότι: «Η συνεργασία της Ελλάδας με τα ΗΑΕ έχει ακμάσει τον τελευταίο χρόνο, ειδικά επειδή τα ΗΑΕ έχουν επικρίνει το τουρκικό μνημόνιο Τουρκίας-Λιβύης για τις θαλάσσιες ζώνες». Στη συνέχεια τονίζει ότι «και οι δύο πλευρές υποστήριξαν τον Στρατηγό Χαλίφα Χαφτάρ στον εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης, ενώ η συνεκπαίδευση μαχητικών αεροσκαφών F-16 των δύο χωρών – με βάση την Κρήτη – τον περασμένο Αύγουστο είναι ένδειξη αλληλεγγύης».<br /><br />Αναλυτές της ανεξάρτητης ερευνητικής ομάδας “BlueMelange” της Turkish Defense News, με έδρα την Άγκυρα, πιστεύουν ότι αυτό το τελευταίο σύμφωνο είναι «πολύ πιο περίπλοκο» από την τριμερή συμφωνία άμυνας και ασφάλειας Ισραήλ-Ελλάδας-Κύπρου που επιτεύχθηκε τον Σεπτέμβριο, ενώ δήλωσαν στην τουρκική εφημερίδα Ahval πως “αυτή η συμφωνία μπορεί να ανοίξει το δρόμο για ορισμένες σημαντικές συμβάσεις πωλήσεων και αγορών όπλων το επόμενο έτος».<br /><br /><img height="418" src="https://www.onalert.gr/wp-content/uploads/2019/12/haf_mirage-1.jpg" width="640" /><br /><br />Και αυτό διότι, η Ελλάδα επιδιώκει επί του παρόντος να αναβαθμίσει το οπλοστάσιο των Ενόπλων Δυνάμεων, δίνοντας έμφαση στο στόλο των μαχητικών αεροσκαφών της ελληνική Πολεμικής Αεροπορίας, όπου τα ΗΑΕ μπορούν να συνεισφέρουν στην αναβάθμιση του με χρηματοδοτήσεις.<br />Η ενίσχυση των αεροπορικών δυνάμεων<br /><br />Η Lockheed Martin αναβαθμίζει ήδη το μεγαλύτερο μέρος των ελληνικών F-16 και όπως έχει αναφέρει η αμερικανική εταιρεία, όταν αυτές οι αναβαθμίσεις ολοκληρωθούν, η Ελλάδα θα χρησιμοποιεί τα πιο προηγμένα F-16 στην Ευρώπη.<br /><br />Επίσης, η Αθήνα προχώρησε και στην ιδιαίτερα σημαντική συμφωνία με το Παρίσι για την αγορά 18 προηγμένων μαχητικών αεροσκαφών πολλαπλών ρόλων Dassault Rafale 4++ γενιάς, την ίδια στιγμή που έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον και για τα stealth μαχητικά αεροσκάφη πέμπτης γενιάς F-35, τα οποία η Τουρκία “έχασε” μετά την αγορά των ρωσικών πυραυλικών συστημάτων S-400.<br /><br /><img height="427" src="https://www.onalert.gr/wp-content/uploads/2019/11/F-35_-F-16.jpg" width="640" /><br /><br />Σε ό,τι αφορά τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, διαθέτουν την πιο προηγμένη έκδοση μαχητικών αεροσκαφών F-16 στον κόσμο και επιδιώκει παράλληλα να αποκτήσει 50 stealth μαχητικά αεροσκάφη πέμπτης γενιάς F-35 καθώς επίσης και 18 μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα τύπου Reaper από τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.<br /><br />Στο πλαίσιο αυτό, οι αναλυτές της Blue Melange επισημαίνουν μια ακόμα σημαντική διάσταση της συμφωνίας Ελλάδας – ΗΑΕ, που επικεντρώνεται γύρω από τα μαχητικά αεροσκάφη Mirage, λέγοντας ότι αν τα ΗΑΕ αποκτήσουν τα F-35, είναι πολύ πιθανό τα προηγμένα και αναβαθμισμένα Mirage 2000-9 που διαθέτουν, να ενταχθούν στο οπλοστάσιο της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας στο μέλλον.<br /><br />Πρόκειται δηλαδή για μια συμφωνία που λειτουργεί ως στρατηγικό αντίβαρο στην “επιθετική” τουρκική εξωτερική πολιτική, στην γαλλική επιρροή στην περιοχή, έχοντας την “έγκριση” των ΗΠΑ και η οποία χαρακτηρίζεται ως “win-win” και για τις δύο πλευρές.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.onalert.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Rafale – Mirage και F-35: Γιατί η συμμαχία Ελλάδας – ΗΑΕ είναι κρίσιμη και “πληγώνει” την Τουρκία

Η Ελλάδα και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα υπέγραψαν πρόσφατα μια αμυντική συμφωνία που έχει δυνητικές στρατηγικές συνέπειες για την Τουρκία, δ...

Διαβάστε την συνέχεια

Πώς η Τουρκία απειλεί και το Ιράν

<img height="360" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/1000x563/crop/both/e4/e41f44771cda4560b6d58b0e5f41ebc3.jpg?quality=80&404=default&v=8" width="640" /><br /><br />Του <b>Κώστα Ράπτη</b><br />Η δολοφονική επιχείρηση στα περίχωρα της Τεχεράνης εναντίον του πυρηνικού επιστήμονα Μοχσέν Φαχριζαντέ αποτελεί, πέραν των άλλων, μια στιγμή μεγάλης αμηχανίας για την ιρανική ηγεσία, εφόσον αποκαλύπτει την ύπαρξη πολλαπλών κενών ασφαλείας, αλλά και την ανεμπόδιστη δράση οπλισμένων αντικαθεστωτικών, ενδεχομένως με ξένους εντολείς.<br /><br />Όμως, από μία άποψη, επρόκειτο για το δεύτερο μεγάλο πλήγμα μέσα σε λίγες ημέρες. Αφού το Ιράν βρισκόταν ήδη σε αρκετά αμήχανη θέση μετά την εκεχειρία στο Ναγκόρνο Καραμπάχ που υπαγόρευσε ο Βλαντίμιρ Πούτιν στις 10 Νοεμβρίου. Μία εκεχειρία η οποία επίσης γεννά σοβαρές ανησυχίες ασφαλείας για την Ισλαμική Δημοκρατία.<br /><br />Ανεξάρτητα του βαθμού συνεννόησης που έχουν επιτύχει τα τελευταία χρόνια ως συνανάδοχοι της "Διαδικασίας της Αστάνα” για την επίλυση της πολιτικής κρίσης (αλλά και ως συνεταίροι σε ποικίλα σχήματα παράκαμψης των αμερικανικών κυρώσεων), το Ιράν και οι Τουρκία, χώρες πληθυσμιακά ισοδύναμες και με μεγάλες περιφερειακές φιλοδοξίες, αποτελούν αντικειμενικά ανταγωνιστικές δυνάμεις, όπως έχει αποδείξει και η μακραίωνη ιστορία των συγκρούσεών τους. Και τα κέρδη που κατέγραψε στο Ναγκόρνο Καραμπάχ το Αζερμπαϊτζάν και η μεγάλη προστάτιδά του Τουρκία δεν μπορούν παρά να προβληματίζουν την Τεχεράνη.<br /><br />Αν μη τι άλλο διότι η Τουρκία παραμένει πάντοτε μέλος του ΝΑΤΟ, ενώ το το Αζερμπαϊτζάν διατηρεί πολύμορφη συνεργασία με το Ισραήλ, τόσο στο επίπεδο των πληροφοριών, όσο και των εξοπλισμών, που άλλωστε υπήρξε καταλυτική για την έκβαση της πρόσφατης σύγκρουσης. Αποτελεί εξάλλου κοινό μυστικό εδώ και τουλάχιστον δέκα χρόνια ότι το Ισραήλ προσέβλεπε στο Αζερμπαϊτζάν ως "βατήρα” για μία ενδεχόμενη ισραηλινή αεροπορική επιχείρηση εναντίον των ιρανικών πυρηνικών εγκαταστάσεων.<br /><br />Για το Ιράν, η προώθηση των μεγαλύτερων αντιπάλων του στην περιοχή του Νότιου Καυκάσου, δεν αποτελεί ευχάριστη είδηση – πόσω μάλλον όταν συνοδεύεται από την εισροή τζιχαντιστών από τη Συρία, οι οποίοι θα μπορούσαν να αποσταθεροποιήσουν τη μεθόριο.<br /><br />Η αποκατάσταση της εξουσίας του Μπακού καθ' όλο το μήκος των αζερο-ιρανικών συνόρων αποτελεί την απτή αποτύπωση αυτών των ανησυχητικών για την Τεχεράνη εξελίξεων. Πολύ περισσότερο που η συμφωνία εκεχειρίας προβλέπει τη δημιουργία ασφαλούς διαδρόμου για την επικοινωνία του καθαυτό Αζερμπαϊτζάν με τον αποκομμένο θύλακα του Ναχιτσεβάν, που πρακτικά χαρίζει στην Τουρκία απρόσκοπτη πρόσβαση από τα δικά της σύνορα μέχρι την Κασπία Θάλασσα, ενώ θέτει σε κίνδυνο την χερσαία επικοινωνία του Ιράν με την Αρμενία και εκείθεν την Γεωργία.<br /><br />Η ευκολία με την οποία η Ρωσία συμφιλιώθηκε με αυτά τα δεδομένα, προκειμένου να πετύχει την δική της προώθηση στο Νότιο Καύκασο με την ανάπτυξη Ρώσων κυανόκρανων, να διασώσει τη συνεργασία της με την Τουρκία και να "δώσει ένα μάθημα” στην φιλοδυτική ηγεσία της κατά τα λοιπά συμμάχου της Αρμενίας, ασφαλώς προβληματίζει την Τεχεράνη. Και εξηγεί την επίσκεψη που προανήγγειλε (αλλά κατόπιν ανέβαλε) ο Ιρανός υπουργός Εξωτερικών Μοχάμαντ Τζαβάντ Ζαρίφ στη Μόσχα για συνομιλίες.<br /><br />Όμως το πρόβλημα είναι πλέον για το Ιράν και εσωτερικό. Το σοβιετικό και μετέπειτα ανεξάρτητο Αζερμπαϊτζάν (το οποίο αποτελούσε μαζί με την Αρμενία και την ανατολική Γεωργία περσική επαρχία μέχρι τις νίκες των τσάρων επί της Περσίας τον 19ο αιώνα) αποτελεί απλώς το βόρειο τμήμα του ευρύτερου αζερικού χώρου, με το νότιο να παραμένει μέχρι σήμερα στην ιρανική επικράτεια. Μάλιστα, οι εθνοτικά Αζέροι Ιρανοί πολίτες είναι περισσότεροι από τους κατοίκους του ανεξάρτητου Αζερμπαϊτζάν και αποτελούν την μεγαλύτερη μη περσική πληθυσμιακή ομάδα της πολυεθνοτικής Ισλαμικής Δημοκρατίας. Ακόμη και ο ανώτατος ηγέτης του Ιράν Αγιατολλάχ Χαμενεϊ είναι κατά το ήμισυ Αζέρος, όπως και ο πρώην πρωθυπουργός Μιρχοσέιν Μουσαβί.<br /><br />Αποσχιστικά κινήματα το Ιράν έχει αντιμετωπίσει το Ιράν κατά καιρούς αρκετά. Λ.χ. η δράση του κουρδικού PJKAK, αδελφής οργάνωσης του ΡΚΚ είναι ένα από τα πεδία σύγκλισης συμφερόντων με την Τουρκία. Στο Μπαλουτσεστάν, πάλι, στα σύνορα με το Πακιστάν, όπως και στην αραβόφωνη κοινότητα του Χουζεστάν στα νοτιοδυτικά έχουν σημειωθεί στο πρόσφατο παρελθόν σοβαρές τρομοκρατικές ενέργειες από αυτονομιστικές οργανώσεις, για τις οποίες μπορούμε βάσιμα να υποθέσουμε ότι έχουν άφθονη φροντίδα από το εξωτερικό. Τίποτε από όλα αυτά όμως δεν θα είναι συγκρίσιμο με ενδεχόμενη απώλεια της νομιμοφροσύνης των "Τορκί”, δηλ. των Αζέρων του Ιράν.<br /><br />Στο φόντο της κρίσης που δημιουργεί ο συνδυασμός της πανδημίας με τις αμερικανικές κυρώσεις, αλλά και της παντουρκικής αυτοπεποίθησης που εμπνέουν οι κινήσεις του Ερντογάν, τα πρώτα σχετικά σημάδια είναι ήδη ορατά – κυρίως στην κοσμικών ηθών Ταμπρίζ, τρίτη μεγαλύτερη πόλη του Ιράν. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στις εξέδρες των γηπέδων, όπου καταγράφονται έγκαιρα οι λαϊκές διαθέσεις, η εικονογραφία των Γκρίζων Λύκων και λοιπών τουρκικών εθνικών συμβόλων αφθονεί. Το Ιράν μοιάζει σταδιακά να αποκτά τη δική του "τουρκική απειλή”.<div><br /></div><div><a href="capital.gr">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πώς η Τουρκία απειλεί και το Ιράν

Του Κώστα Ράπτη Η δολοφονική επιχείρηση στα περίχωρα της Τεχεράνης εναντίον του πυρηνικού επιστήμονα Μοχσέν Φαχριζαντέ αποτελεί, πέραν των ά...

Διαβάστε την συνέχεια

Πως ο Ερντογάν ελέγχει το πεδίο πληροφοριών της Τουρκίας

<img src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2020/01/hackers.jpg" /><br /><br /><b>Merve Tahiroglu</b><br />Καθώς οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο αγωνίζονται να αντιμετωπίσουν την πανδημία του κορωνοϊού, η πλειοψηφία των Τούρκων πολιτών δεν φαίνεται να ανησυχούν. Γιατί θα έπρεπε να ανησυχούν; Κάθε μέρα, ο υπουργός υγείας τους μεταδίδει τα καλά νέα στην τηλεόραση, λέγοντας πως περισσότεροι άνθρωποι αναρρώνουν από τον θανατηφόρο ιό παρά πεθαίνουν. Ο πρόεδρός τους ορκίζεται να επιστρέψει στην κανονική κοινωνικοοικονομική ζωή μέσα σε λίγες εβδομάδες. Λίγοι Τούρκοι γνωρίζουν ότι η Τουρκία έχει πράγματι έναν από τους υψηλότερους αριθμούς στον κόσμο – γεγονός που αναφέρεται μόνο από ξένα πρακτορεία τύπου . Ακόμα λιγότεροι μοιράζονται την ανάλυση των New York Times που δηλώνει πως οι επίσημοι αριθμοί λοίμωξης της Τουρκίας ενδέχεται να μην ταιριάζουν με την πραγματικότητα.<br /><br />Σίγουρα, Τούρκοι πολίτες που αναγνωρίζουν την απειλή COVID-19 προσπάθησαν να μιλήσουν. Ωστόσο, οι προειδοποιήσεις τους, ανεπιθύμητες από την κυβέρνηση, είχαν σύντομη διάρκεια ζωής στον τουρκικό χώρο πληροφοριών. Μετά την πανδημία που έπληξε την Τουρκία στα μέσα Μαρτίου, οι αρχές έχουν ξεκινήσει ποινικές καταγγελίες εναντίον εκατοντάδων πολιτών για κοινή χρήση αναρτήσεων σχετικά με την πανδημία.<br /><br />Η Τουρκία ενέτεινε τις μεθόδους καταστολής αντιφρονούντων, επειδή ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν θέλει τα αρνητικά νέα σχετικά με την πανδημία να βλάψουν την πολιτική του εικόνα, να προκαλέσουν δημόσια αναταραχή και τελικά να ωθήσουν το νόμισμα σε κρίση. Ο έλεγχος πληροφοριών δεν είναι κάτι νέο για τον Τούρκο πρόεδρο. Στην πραγματικότητα, υπήρξε κανόνας της τουρκικής εσωτερικής πολιτικής – στον πυρήνα της προσπάθειάς της να συγκεντρώσει και να εδραιώσει την εξουσία.<br /><br /><div>Για τον Ερντογάν, έναν λαϊκιστή ηγέτη σε μια πλειοψηφική δημοκρατία, η δημόσια εικόνα είναι κορυφαία προτεραιότητα. Έχει εμμονή με το να παρακολουθεί τον δημόσιο σφυγμό και διατηρεί ένα στενό δίκτυο δημοσκόπησης. Έχοντας εισέλθει στην εθνική πολιτική το 2002 ως ισλαμιστής, μέχρι το 2011 κέρδισε σχεδόν το 50 τοις εκατό των ψήφων – εξαιρετικό για έναν Τούρκο πολιτικό. Ο Ερντογάν βλέπει τον εαυτό του ως «άνθρωπο του λαού» και συχνά επικαλείται τη «βούληση των ανθρώπων» για να δικαιολογήσει αμφιλεγόμενες πολιτικές.<br /><br />Ακόμη και όταν η δημοτικότητά του έχει εξασθενίσει – το κόμμα του δημοσκόπησε κάτω από 40 τοις εκατό στις τελευταίες εκλογές – συνέχισε να καυχιέται για τα αποτελέσματα των εκλογών του ως απόδειξη της ευρείας υποστήριξης και νομιμότητάς του. Πολλοί αυταρχικοί ηγέτες προβάλλουν αυτήν την εικόνα με νοθεία εκλογών – κατασκευαστική συγκατάθεση όπου δεν υπάρχει. Αυτό δεν ήταν ακριβώς το modus operandi του Ερντογάν. Ενώ η κυβέρνησή του κατηγορείται για κάποια εκλογική απάτη, η διαδικασία ψηφοφορίας στην Τουρκία παραμένει σε γενικές γραμμές δωρεάν.<br /><br />Αντί να καθορίζει τα αποτελέσματα, επιτρέπει στις εκλογές να προχωρήσουν – αλλά με ένα άδικο πεδίο ανταγωνισμού βαίνει πολύ προς όφελός του. Πράγματι, ο Ερντογάν βασίζεται σε μια διαφορετική τακτική για να προβάλει μια εικόνα δημοτικότητας: χειραγώγηση της κοινής γνώμης μέσω του χώρου πληροφοριών. Δεν ελέγχει απλώς κύκλους ειδήσεων με το βέλτιστα τηλεοπτικό πολυάσχολο πρόγραμμα του. Κυριολεκτικά κυριαρχεί στον δημόσιο λόγο μέσω της ιδιοκτησίας των μέσων ενημέρωσης, της αδιάκοπης λογοκρισίας, της καταστολής, αλλά και της στρατηγικής κυκλοφορίας προπαγάνδας και παραπληροφόρησης.<br /><br />Ιδιοκτησία των Media<br /><br />Ο πιο άμεσος τρόπος διαμόρφωσης πληροφοριών στην Τουρκία είναι μέσω παραδοσιακών μέσων. Η μεγάλη πλειοψηφία των Τούρκων λαμβάνει τα πολιτικά νέα από την τηλεόραση. Ο μέσος πολίτης παρακολουθεί 3,5 ​​ώρες τηλεόρασης την ημέρα, και οι περισσότεροι συντονίζονται με τις ειδήσεις – που προσεγγίζουν περίπου 20 εκατομμύρια τηλεθεατές στην πρώτη στιγμή. Οι εφημερίδες είναι η επόμενη πιο δημοφιλής πηγή πληροφοριών, αν και έχουν μικρότερο κοινό.<br /><br />Οι τριάντα εφημερίδες της Τουρκίας προσεγγίζουν περίπου 1,7 εκατομμύρια αναγνώστες την εβδομάδα. Οι τρεις κορυφαίες εφημερίδες έχουν λιγότερες από 200.000 αγορές η καθεμία. Τούτου λεχθέντος, πολλοί Τούρκοι ξοδεύουν τόσο πολύ χρόνο σε ιστότοπους ειδήσεων όσο και στα κοινωνικά μέσα. Κατά την τελευταία δεκαετία, οι σύμμαχοί της οικογένειας και του ιδιωτικού τομέα ήρθαν να αποκτήσουν και να ελέγξουν περισσότερο από το 90% των καναλιών ειδήσεων και εφημερίδων της Τουρκίας. Αυτός ο έλεγχος δίνει στον Ερντογάν ένα βασικό πλεονέκτημα στη διαμόρφωση του δημόσιου λόγου. Τα βραδινά προγράμματα ειδήσεων των καναλιών υπέρ του Ερντογάν, όπως το ATV, ανταγωνίζονται με την ανεξάρτητη τηλεόραση FOX ως τα προγράμματα με τις περισσότερες προβολές. Οι δύο εφημερίδες με τις μεγαλύτερες πωλήσεις, η Sabah και η Hurriyet, ανήκουν τώρα σε φιλοκυβερνητικούς. Οι ιστότοποι ειδήσεων με τις περισσότερες επισκέψεις είναι επίσης κυβερνητικά κανάλια: CNN Turk και NTV.<br /><br />Αυτές οι εταιρείες ενισχύουν συνεχώς την κοσμοθεωρία του Ερντογάν και την εικόνα που προβάλλεται ως ηγέτης που ενώνει την Τουρκία σε μια παγκόσμια δύναμη. Η προσέγγισή τους ποικίλλει: Οι μυριάδες ηλεκτρονικές εφημερίδες με τη μολυσματική γλώσσα τους συμπληρώνουν μια χούφτα εδραιωμένες εφημερίδες όπως η Hurriyet και κανάλια όπως το CNN Turk, που ταιριάζουν στη γραμμή της κυβέρνησης αλλά με μια εμφάνιση επαγγελματισμού. Ωστόσο, κάτω από τη σκιά του Ερντογάν, τα μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία απλώς αναπαράγουν τις δηλώσεις τύπου της κυβέρνησης και γενικά απέχουν από την αναφορά σχετικά με τις εγχώριες προκλήσεις στον κανόνα του.<br /><br />Το μονοπώλιο των παραδοσιακών μέσων ενημέρωσης έχει ένα δεύτερο όφελος για τον Ερντογάν: την αυτο λογοκρισία επαγγελματιών μέσων. Η οικονομική μόχλευση του Ερντογάν για την πλειονότητα των μέσων μαζικής ενημέρωσης σημαίνει ότι κάθε αρθρογράφος, δημοσιογράφος, παρουσιαστής, συντάκτης ή παραγωγός που απομακρύνεται από την κυρίαρχη αφήγηση αντλεί το επίκεντρο και ενδεχομένως την τιμωρία του Ερντογάν. Αυτή η γνώση προάγει την αυτο λογοκρισία μεταξύ επαγγελματιών των μέσων μαζικής ενημέρωσης που σκέφτονται δύο φορές πριν τραβήξουν την εχθρική προσοχή. Συχνά, οι συντάκτες ή οι παραγωγοί παρεμβαίνουν στη δουλειά των δημοσιογράφων εάν το θεωρούν πολιτικά ευαίσθητο – μήπως προκαλεί την οργή ενός εισαγγελέα ή φιλοκυβερνητικού αρθρογράφου.<br /><br />Λογοκρισία και καταστολή<br /><br />Παρά τον τεράστιο έλεγχο των επικοινωνιακών μέσων του Ερντογάν, χιλιάδες ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι στην Τουρκία εργάζονται καθημερινά για να επισημάνουν τις καταχρήσεις εξουσίας της κυβέρνησης και τις επιθέσεις στα ανθρώπινα δικαιώματα. Τα τελευταία χρόνια, η Άγκυρα ενέτεινε τις προσπάθειές της για καταστολή, παρενόχληση και σιωπή τέτοιων κρίσιμων φωνών μέσω ενός αυστηρού καθεστώτος λογοκρισίας που δημιουργήθηκε μέσω πολλών νόμων και κανονισμών που επιτρέπουν στις αρχές να ποινικοποιούν τη δημοσιογραφία, να κλείνουν ιστότοπους και αστυνομικά κοινωνικά μέσα.<br /><br />Από το 2015, η Τουρκία αποτελεί το νούμερο ένα ”κράτος φυλακή” δημοσιογράφων στον κόσμο. Επί του παρόντος, περισσότεροι από 100 εργαζόμενοι στα μέσα ενημέρωσης βρίσκονται στη φυλακή. Οι περισσότεροι από αυτούς κατηγορούνται για συμμετοχή ή προπαγάνδα εκ μέρους μιας τρομοκρατικής οργάνωσης – συχνά σε σχέση με την κάλυψη ομάδων που θεωρούνται από την κυβέρνηση “τρομοκράτες”. Οι δημοσιογράφοι – όπως ακριβώς οι απλοί χρήστες του Διαδικτύου – στοχοποιούνται επίσης για τις δημοσιεύσεις τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, εάν επικρίνουν την κυβέρνηση. Ο ίδιος ο Ερντογάν έχει ξεκινήσει πολλές αγωγές εναντίον δημοσιογράφων για δυσφήμηση.<br /><br />Πέρα από τη σιωπή των κριτικών, αυτές οι αγωγές έχουν επίσης ως αποτέλεσμα την πρόκληση αυτο λογοκρισίας μεταξύ άλλων ανεξάρτητων δημοσιογράφων. Με ανεξάρτητες εταιρείες μέσων ενημέρωσης υπό αυξανόμενη πίεση καθώς περισσότερα καταστήματα είναι ”διπλωμένα” στην αυτοκρατορία του Ερντογάν, η κριτική κάλυψη μπορεί να ισοδυναμεί με δήλωση πολέμου με την Άγκυρα.<br /><br />Το καθεστώς λογοκρισίας διευθύνεται από δύο υπηρεσίες: τον επίσημο επιτηρητή ραδιοφώνου και τηλεόρασης της Τουρκίας, το RTUK και το τμήμα καταπολέμησης του εγκλήματος στον κυβερνοχώρο της εθνικής αστυνομίας, το οποίο ηγείται των κυβερνητικών ερευνών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μαζί, αυτές οι εταιρείες παρακολουθούν, καταργούν και διερευνούν όλο το μη έντυπο περιεχόμενο – μετάδοση και ψηφιακό – κατόπιν εντολής της κυβέρνησης του Erdo Eran. Η RTUK επιβλέπει όλο το περιεχόμενο εκπομπής στα τουρκικά τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά κανάλια και χρησιμοποιεί αυτήν την ισχύ συχνά για να επιβάλλει πρόστιμο ή να αναστείλει ανεξάρτητους ραδιοτηλεοπτικούς φορείς.<br /><br />Το περασμένο καλοκαίρι, το φιλοερντογανικό κοινοβούλιο παραχώρησε στο RTUK εκτεταμένη επίβλεψη και για όλο το διαδικτυακό περιεχόμενο, συμπεριλαμβανομένων ιστότοπων ειδήσεων και πλατφορμών ροής όπως το Netflix. Ακόμα και πριν από αυτό, το RTUK αποκλείει συνήθως ιστότοπους, συμπεριλαμβανομένων των Wikipedia, Facebook και YouTube. Τον περασμένο Αύγουστο, αποκλείστηκαν 136 ιστότοποι, συμπεριλαμβανομένης της δημοφιλούς ανεξάρτητης καθημερινής Bianet.org. Τον Φεβρουάριο, μετά από αεροπορική επίθεση εναντίον Τούρκων στρατιωτών στη Συρία, το RTUK μπλόκαρε το Twitter, το Facebook, το Instagram και το Whatsapp, μαζί με άλλους ιστότοπους, για αρκετές ώρες.<br /><br />Σύμφωνα με πληροφορίες, η Άγκυρα αναζητά τρόπους να απαιτήσει από ξένες εταιρείες κοινωνικών μέσων να ορίσουν έναν τοπικό αντιπρόσωπο υπεύθυνο για τον αποκλεισμό λογαριασμών ή την κατάργηση περιεχομένου σύμφωνα με τις τουρκικές δικαστικές εντολές. Εν τω μεταξύ, το τμήμα κατά του εγκλήματος στον κυβερνοχώρο καυχιέται ότι παρακολουθεί 45 εκατομμύρια λογαριασμούς κοινωνικών μέσων. Η αδυσώπητη αστυνόμευση του διαδικτύου κέρδισε την Τουρκία στην πρώτη θέση στον αριθμό των νομικών απαιτήσεων που υποβλήθηκαν στο Twitter το 2019 – και δεύτερη στη δικαστική απόφαση εναντίον του Twitter.<br /><br />Η επαγρύπνησή της εντείνεται κατά τη διάρκεια εθνικών κρίσεων: Μετά την εισβολή της Τουρκίας τον Φεβρουάριο του 2018 στη Συρία, συνέλαβε 845 άτομα για αντίθεση στον πόλεμο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ομοίως, η αστυνομία συνέλαβε εκατοντάδες χρήστες κοινωνικών μέσων κατά τη διάρκεια της πανδημίας – και έθεσε σε παρακολούθηση χιλιάδες άλλους. Αυτές οι πρακτικές έχουν σχεδιαστεί για να ενσταλάξουν τη λογοκρισία στον χώρο των ψηφιακών μέσων.<br /><b>dayan.org</b><br />Μετάφραση <b>Χωριανόπουλος Άγγελος</b><br /><br /><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πως ο Ερντογάν ελέγχει το πεδίο πληροφοριών της Τουρκίας

Merve Tahiroglu Καθώς οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο αγωνίζονται να αντιμετωπίσουν την πανδημία του κορωνοϊού, η πλειοψηφία των Τούρκων πολιτώ...

Διαβάστε την συνέχεια

Στο έλεος του Ερντογάν οι Έλληνες αλιείς με την ευγενική χορηγία της κυβέρνησης

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/11/23/ellinotourkika_alieia.png"><img height="416" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/11/23/ellinotourkika_alieia.png" width="640" /></a><br /><br />Της <b>Κύρας Αδάμ</b><br />Το πρόσφατο περιστατικό με το ελληνικό αλιευτικό, που ψάρευε 62νμ ανατολικά της Καρπάθου και 86νμ νοτίως της Ρόδου- Μεγίστης και εκδιώχθηκε από τους Τούρκους με την βοήθεια τουρκικών UAV/DRONES, καταγράφει ανάγλυφα την επικίνδυνη πολιτική της κυβέρνησης, η οποία φυλάει ΜΟΝΟΝ τα 6νμ χωρικών υδάτων, αφήνοντας όλα τα άλλα,( ΑΟΖ, Ζώνη Αλιείας, SAR κλπ.), για φαγοπότι στον Ερντογάν.<br /><br />Επιπροσθέτως οι πτήσεις των τουρκικών UAV, που εντοπίζουν τα ελληνικά αλιευτικά και όχι μόνον, γίνονται …με την ευγενική χορηγία της κυβέρνησης, η οποία εκδίδει NOTAM για να πετούν τα τουρκικά UAV στη Μεσόγειο…<br /><br />Το ελληνικό αλιευτικό ψάρευε στην περιοχή με πράσινο χρώμα, όπως φαίνεται στο ΧΑΡΤΗ που δημοσιεύει το Militaire.<br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/11/23/turkey_alieytiko.png"><img height="640" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/11/23/turkey_alieytiko.png" width="480" /></a><br /><br />Το ελληνικό αλιευτικό ψάρευε σε περιοχή που η Τουρκία έχει ορίσει παράνομα ως τουρκο/λυβική ΑΟΖ και, ανατολικά του 28ου μεσημβρινού, μέσα στην ομοίως παράνομη τουρκική ΑΟΖ, δηλαδή σε περιοχές, τις οποίες η πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης έχει αφήσει ως νομή στον Ερντογάν.<br /><br />Επιπροσθέτως το ελληνικό αλιευτικό «τόλμησε» να ψαρέψει σε περιοχή έξω από την ηλίθια ελληνική Ζώνη Αλιείας των 6νμ των χωρικών υδάτων.<br /><br />Όπως φαίνεται στον πίνακα του Γραφείου Ωκεανικών Υποθέσεων-Δίκαιο της Θάλασσας του ΟΗΕ, η Τουρκία με νόμο του 1964(!!!) έχει ορίσει 12νμ Ζώνη Αλιείας, ενώ η Ελλάδα μόλις το 1987 δήλωσε Ζώνη Αλιείας τα 6νμ των χωρικών υδάτων της.<br /><br />Η γελοιότητα φαίνεται από το γεγονός ότι η Αλβανία διεκδικεί 15νμ Ζώνη Αλιείας, η Μάλτα 20νμμ Ζώνη Αλιείας και η Ελλάδα διεκδικεί και θέτει προς έγκριση τα 6νμ των ελληνικών χωρικών υδάτων.<br /><br />Έτσι κάθε ελληνικό αλιευτικό της Καβάλας, Αλεξανδρούπολης, Λήμνου, Λέσβου, Κρήτης, Καρπάθου, Ρόδου κλπ. όταν εξέρχεται από τα 6νμ των ελληνικών χωρικών υδάτων μπαίνει στην τουρκική Ζώνη Αλιείας των 12νμ, ( Αλεξανδρούπολη , Καβάλα κλπ.), ενώ στη Μεσόγειο μπαίνει στην παράνομη αλλά…κραταιά τουρκική ΑΟΖ, η οποία τείνει να νομιμοποιηθεί λόγω της επικίνδυνης πολιτικής της κυβέρνησης, που αρνείται να καταγγείλει την Τουρκία στο Συμβούλιο Ασφαλείας για να προασπίσει τα ελληνικά συμφέροντα. Επιπροσθέτως δεν ενημερώνει τους Έλληνες ψαράδες για την τραγική κατάσταση, ώστε αυτοί να αλλάξουν επάγγελμα.<br /><br />Η Ελλάδα μόλις το 1987 κατέθεσε διεκδίκηση (CLAIM) για την ελληνική Ζώνη Αλιείας, την οποία ο ΟΗΕ έχει καταχωρήσει στον Πίνακα Διεκδικήσεων, που παρουσιάζει το MILITAIRE.<br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/11/23/alieia.png"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/11/23/alieia.png" /></a><br /><br /> Αυτή η διεκδίκηση της Ελλάδας, εκτός του ότι αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία εφευρετικής βλακείας και ανικανότητας, είναι εξόχως επικίνδυνη για πολλούς λόγους. Και μπορεί η παρούσα κυβέρνηση να μην ευθύνεται για τις επιζήμιες αποφάσεις του παρελθόντος, δεν απαλλάσσεται όμως από την ευθύνη της απροθυμίας, αμέλειας ή ανικανότητας να αλλάξει όσες αρνητικές καταστάσεις μπορεί, για να μειώσει τα βαρύ φορτίο σε βάρος της χώρας.<br /><br />Στα 6νμ ελληνικών χωρικών υδάτων, που έχει ορίσει νόμιμα από το 1936, η Ελλάδα, σύμφωνα με τον ΟΗΕ και τον ICAO, ασκεί πλήρη και αποκλειστική κυριαρχία και κάνει όποια δραστηριότητα θέλει, χωρίς να ρωτήσει κανέναν για τις δραστηριότητες της, επομένως και στη Ζώνη Αλιείας. Ωστόσο , όταν η Αθήνα δηλώνει στον ΟΗΕ ότι ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ το δικαίωμα να ψαρεύουν ο Έλληνες ψαράδες ΜΟΝΟΝ στα χωρικά ύδατα, αυτομάτως αμφισβητεί το νομικό καθεστώς των 6νμ χωρικών υδάτων, με αποτέλεσμα η διεθνής κοινότητα να θεωρεί «κουφή» τη διαχρονική πολιτική της Αθήνας. Με αυτή την ελληνική ανοησία οι Έλληνες ψαράδες μπορούν να ψαρεύουν ΜΟΝΟΝ στα χωρικά ύδατα, τα οποία η ίδια η χώρα τα έχει θέσει υπό αμφισβήτηση στον ΟΗΕ, δηλαδή διεθνώς. Για να μπορούν οι Έλληνες αλιείς να ψαρεύουν πέραν των 6νμ, η Ελλάδα πρέπει να έχει οριοθετήσει ή να έχει διεκδικήσει στον ΟΗΕ την ΑΟΖ της. Ωστόσο στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο ,η Ελλάδα δεν το έχει πράξει, με αποτέλεσμα οι Έλληνες ψαράδες, έξω από τα 6νμ των ελληνικών χωρικών υδάτων, να πέφτουν στον καιάδα των παράνομων τουρκικών ΑΟΖ, τις οποία ο Ερντογάν έχει σπεύσει να δηλώσει ως διεκδίκηση στον ΟΗΕ.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Στο έλεος του Ερντογάν οι Έλληνες αλιείς με την ευγενική χορηγία της κυβέρνησης

Της Κύρας Αδάμ Το πρόσφατο περιστατικό με το ελληνικό αλιευτικό, που ψάρευε 62νμ ανατολικά της Καρπάθου και 86νμ νοτίως της Ρόδου- Μεγίστης ...

Διαβάστε την συνέχεια

Περίεργες δηλώσεις Στόλντεμπεργκ για το “μηχανισμό αποσυμπίεσης” στο Αιγαίο! Τι έχει συμφωνήσει η κυβέρνηση;

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/11/13/stolnteberg.jpg"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/11/13/stolnteberg-696x392.jpg" /></a><br /><br />To Oruc Reis περιφερόταν σε ύδατα ελληνικών συμφερόντων –<a href="https://www.militaire.gr/quot-ta-6-milia-i-ethniki-quot-kokkini-grammi-sto-kastelorizo-quot-anakoinose-o-gerapetritis/">κατά τον κ.Γεραπετρίτη…δυνητικών ελληνικών συμφερόντων</a>– η Τουρκία μας …απαγορεύει να ΄χουμε οποιαδήποτε στρατιωτική δραστηριότητα σε τουλάχιστον 13 νησιά μας, εκμεταλλεύεται πλήρως τον τομέα της αλιείας σε περιοχές του Αιγαίου που δεν δικαιούται, οι παραβιάσεις και η έκδοση παράνομων NAVTEX δεν έχουν σταματήσει και ο ΓΓ του ΝΑΤΟ μας λέει ότι όλα πάνε καλά με το μηχανισμό αποτροπής Ελλάδας-Τουρκίας! Κάτι παραπάνω θα ξέρει αλλά μήπως είναι ώρα να μάθουν και οι Έλληνες πολίτες τι έχει συμφωνήσει η κυβέρνηση; Όσα δήλωσε ο κ.Στόλντεμπεργκ αποκαλύπτουν ότι πολλά έχουν αλλάξει στο Αιγαίο, όλοι τα γνωρίζουν, εκτός από τους Έλληνες πολίτες!<br /><br /><i>«Καλωσορίζω το γεγονός ότι μέσα από τον μηχανισμό αποσυμπίεσης τον που έχουμε δημιουργήσει στο ΝΑΤΟ με τη στήριξη και τη δέσμευση των δύο συμμάχων του ΝΑΤΟ τους οποίους αφορά, την Ελλάδα και την Τουρκία, καταφέραμε να δημιουργήσουμε μία γραμμή επικοινωνίας, η οποία μπορεί να βοηθήσει στη μείωση των περιστατικών και των ατυχημάτων» ανέφερε ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ ερωτηθείς σχετικά στην ενημέρωση των δημοσιογράφων πριν από την τηλεδιάσκεψη των Υπουργών Εξωτερικών της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, σημειώνοντας ότι ακόμη κι αν συμβούν περιστατικά μέσω του μηχανισμού αποτροπής μπορεί «να αποτραπεί να βγουν εκτός ελέγχου».</i><br /><br />Παράλληλα, υπογράμμισε: <i>«έχω προωθήσει προτάσεις για το πώς θα ενδυναμώσουμε αυτόν τον μηχανισμό και πώς θα μειώσουμε περαιτέρω τον κίνδυνο για περιστατικά και ατυχήματα, αλλά βέβαια πρέπει να βρούμε τρόπους που δουλεύουν και για τις δύο χώρες, την Ελλάδα και την Τουρκία» και προσέθεσε ότι θα συνεχίσει να δουλεύει πάνω σε αυτό «διότι είναι σημαντικό το ΝΑΤΟ ως συμμαχία, όταν υπάρχουν διαφορές, διαφωνίες όπως βλέπουμε τώρα μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας, το ΝΑΤΟ είναι μία πλατφόρμα στην οποία μπορούμε να καθίσουμε κάτω και με ανοιχτό τρόπο να αντιμετωπίσουμε τις διαφορές, αλλά επίσης να προσπαθήσουμε να βρούμε θετικά βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση»</i>.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Περίεργες δηλώσεις Στόλντεμπεργκ για το “μηχανισμό αποσυμπίεσης” στο Αιγαίο! Τι έχει συμφωνήσει η κυβέρνηση;

To Oruc Reis περιφερόταν σε ύδατα ελληνικών συμφερόντων – κατά τον κ.Γεραπετρίτη…δυνητικών ελληνικών συμφερόντων – η Τουρκία μας …απαγορεύει...

Διαβάστε την συνέχεια

Η διάσκεψη για την Ανατολική Μεσόγειο – Το ΥΠΕΞ "μαζεύει" τα λάθη του Μαξίμου

<a href="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/10/ypex_simaies.jpg"><img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2018/10/ypex_simaies-696x368.jpg" /></a><br /><br /><b>Τάρκας Αλέξανδρος</b><br />Επιβεβλημένη και επείγουσα στροφή 180 μοιρών κάνει το υπουργείο Εξωτερικών υπό τον φόβο βατερλώ στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 10ης-11ης Δεκεμβρίου, καθώς διαπιστώθηκε ότι η βιαστική συναίνεση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στα επίσημα Συμπεράσματα της συνεδρίασης των ηγετών της ΕΕ τον Οκτώβριο, αξιοποιήθηκε στο έπακρο από την Άγκυρα.<br /><br />Όπως έχουμε υπογραμμίσει υπήρχε –και υφίσταται ακόμα– ενδεχόμενο ελληνικής ήττας σε τρία μέτωπα: Πρώτον, στη σχεδιαζόμενη πολυμερή διάσκεψη για την ανατολική Μεσόγειο, για την οποία ο πρωθυπουργός είχε συμφωνήσει (παράγραφος 22 των Συμπερασμάτων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 2ας Οκτωβρίου), χωρίς να αντιληφθεί ότι, με πρωταγωνιστική συμμετοχή της Τουρκίας, θα αναζητηθούν "ειδικές λύσεις" για την οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών, την εκμετάλλευση κοιτασμάτων υδρογονανθράκων και το Μεταναστευτικό.<br /><br />Δεύτερο πρόβλημα είναι η ασάφεια ως προς την υιοθέτηση κυρώσεων ή την απλή περιγραφή μελλοντικών –και υπό προϋποθέσεις– περιοριστικών μέτρων της ΕΕ κατά της Τουρκίας. Τρίτο θέμα είναι η γενναία χρηματοδότηση προς την Τουρκία για μία πενταετία ή επταετία προς αντιμετώπιση του Μεταναστευτικού, με απουσία πραγματικών δεσμεύσεων της Άγκυρας ως προς τη μη προώθηση χιλιάδων ατόμων προς την Ελλάδα και την Ευρώπη.<br /><br />Ενώπιον των δυσμενών εξελίξεων, η ελληνική διπλωματική υπηρεσία τις τελευταίες μέρες καλύπτει τα λάθη, τις παραλείψεις και τα κενά δράσης του Μεγάρου Μαξίμου, υπογραμμίζοντας προς συγκεκριμένους εταίρους της ΕΕ, ότι η Αθήνα δεν μπορεί να αποδεχθεί πλέον τη σύγκληση της διάσκεψης! Βασικό επιχείρημα είναι ότι, σε αντίθεση με τον περασμένο Οκτώβριο, όταν αναζητούνταν λύσεις εκτόνωσης της σχεδόν πολεμικής έντασης στην Ανατολική Μεσόγειο, η Τουρκία συνεχίζει την επιθετική τακτική της εναντίον της Ελλάδας, κυρίως μέσω της διαρκούς παραβίασης της υφαλοκρηπίδας.<br /><br />Στο νομικό επίπεδο, οι αρμόδιοι διπλωμάτες επισημαίνουν ότι οι "ειδικές λύσεις", που θα κυριαρχούσαν κατά τις διαβουλεύσεις της αρχικής και των επόμενων διασκέψεων, δεν είναι δυνατόν να διαγράψουν τις διμερείς συμφωνίες οριοθέτησης ΑΟΖ των χωρών της περιοχής, οι οποίες βασίστηκαν στο Διεθνές Δίκαιο. Σε μεταγενέστερη φάση, εκτιμάται πως η ελληνική πλευρά θα θέσει και το αίτημα ακύρωσης του τουρκολιβυκού μνημονίου που υπεγράφη πριν από ακριβώς έναν χρόνο, ανατρέποντας παρανόμως τις ισορροπίες στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />ΥΠΕΞ επιχειρηματολογία <br /><br />Ωστόσο, σύμφωνα με έγκυρες πηγές, η ελληνική επιχειρηματολογία γίνεται αποδεκτή από ορισμένους εταίρους της ΕΕ, αλλά δεν συγκινεί καθόλου την υπηρεσιακή γραφειοκρατία του Συμβουλίου και της Κομισιόν, ούτε τον υψηλό εκπρόσωπο Ζοζέπ Μπορέλ. Το πιθανότερο ενδεχόμενο είναι ότι ο Ζοζέπ Μπορέλ θα προχωρήσει κανονικά στην υποβολή των θετικών εισηγήσεών του για τη διάσκεψη στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Δεκεμβρίου.<br /><br />Ως αποτέλεσμα, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων των κρατών-μελών της ΕΕ, με πρώτο τον Κυριάκο Μητσοτάκη, θα κληθούν να αποφασίσουν την ακύρωση της διάσκεψης, την επ’ αόριστον αναβολή της, ή την υιοθέτηση αυστηρών όρων πριν από τη σύγκλησή της, οποτεδήποτε κι αν προγραμματιστεί. Ο πρωθυπουργός, ο οποίος φέρεται ότι πιστεύει πως η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ έχει απογοητευτεί από τον πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, δεν έχει καταλήξει ακόμα στην τακτική που θα ακολουθήσει σχετικά με τη διάσκεψη για την Ανατολική Μεσόγειο στη Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμβρίου.<br /><br />Παράλληλα, στο υπουργείο Εξωτερικών (μετά και τη σκληρή δήλωση του Νίκου Δένδια, ότι «η Άγκυρα δεν αφήνει περιθώριο για οποιοδήποτε θετικό θεματολόγιο στο προσεχές Ευρωπαϊκό Συμβούλιο») εξετάζονται ποικίλα σενάρια ως προς τις κυρώσεις, λαμβάνοντας υπόψη τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς συσχετισμούς. Το ίδιο πράττει και το Μέγαρο Μαξίμου. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αφενός βασίζει πολλά στη στήριξη του Γάλλου προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν και του Αυστριακού καγκελαρίου Σεμπάστιαν Κουρτς, αφετέρου ανησυχεί για την αναβλητικότητα της Άνγκελα Μέρκελ και όσων άλλων ηγετών επηρεάζει.<br /><br />Ο ρόλος των ΗΠΑ<br /><br />Όπως συνήθως συμβαίνει πριν από τη λήψη κρίσιμων αποφάσεων στην ΕΕ, ιδιαίτερα δραστήρια είναι και η αμερικανική διπλωματία, που ανησυχεί πρωτίστως για τη μακροπρόθεσμη παραμονή της Τουρκίας στο στρατόπεδο της Δύσης. Το μήνυμα των ΗΠΑ προς την Ελλάδα, τη Γαλλία και άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ είναι ότι πρέπει οι αποφάσεις περί κυρώσεων ή άλλων μέτρων να ληφθούν με μεγάλη προσοχή.<br /><br />Η Ουάσινγκτον κρίνει ότι δεν πρέπει να προκληθεί υπεραντίδραση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, είτε λόγω πραγματικής οργής του, είτε ως πρόσχημα για εσωτερική κατανάλωση στο τουρκικό εκλογικό σώμα. Πάντως, Αμερικανός διπλωμάτης με μεγάλη πείρα στην περιοχή της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής προβλέπει συνέχιση των τουρκικών προκλήσεων με το Oruc Reis μετά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και ανεξάρτητα από το είδος των αποφάσεών του.<div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η διάσκεψη για την Ανατολική Μεσόγειο – Το ΥΠΕΞ "μαζεύει" τα λάθη του Μαξίμου

Τάρκας Αλέξανδρος Επιβεβλημένη και επείγουσα στροφή 180 μοιρών κάνει το υπουργείο Εξωτερικών υπό τον φόβο βατερλώ στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τη...

Διαβάστε την συνέχεια

«Πολυετής διαδικασία η απόκτηση F-35 από την Ελλάδα» λέει ο Τ.Πάιατ - Επιβεβαιώνει την άρνηση εσπευσμένης πώλησης F-35

<img height="281" src="https://www.pronews.gr/sites/default/files/styles/full/public/article/2020/11/30/f35_paiat.jpg?itok=v4KPASyR" width="640" /><br /><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Παραπέμπει την προμήθεια μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος αναβάθμισης των F-16.</span></h3>O Aμερικανός πρέσβης Τζέφρι Πάιατ ουσιαστικά επιβεβαίωσε ότι οι ΗΠΑ απορρίπτουν το ελληνικό αίτημα για άμεση παράδοση τουλάχιστον 6 μαχητικών τεχνολογίας stelth αεροσκαφών F-35 στην Ελλάδα, μιλώντας πλέον για μια «πολυετή διαδικασία» την οποία ι ίδιος τοποθέτησε στο τέλος του προγράμματος αναβάθμισης των F-16 περί το 2027,<br /><br />«Ο δρόμος για την απόκτηση των F-35 είναι μια πολυετής διαδικασία που θα βασίζεται φυσικά στις επιτυχίες που έχουν πραγματοποιηθεί στο πρόγραμμα αναβάθμισης των F-16 Viper της Ελλάδας», είπε συγκεκριμένα ο Αμερικανός πρέσβης, διαψεύδοντας όλα τα σενάρια σχετικά με την απόκτηση ακόμη και ενός μικρού αριθμού αεροσκαφών F 35 μέσα στο επόμενος έτος. <br /><br />Φυσικά στο πλαίσιο της διπλωματικής αβρότητας, απαραίτητης για κάθε διπλωμάτη, ο κ. Πάιατ έστειλε το μήνυμα πως η αμυντική σχέση των ΗΠΑ με την Ελλάδα βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο όλων των εποχών και ότι οι ΗΠΑ εργάζονται για να την περαιτέρω ενίσχυση της, συμπεριλαμβανομένης της μελλοντικής απόκτησης των F-35 από την χώρα μας. <br /><br />Οι Ηνωμένες Πολιτείες, στo ανώτατο επίπεδo, έχουν χαιρετίσει το ενδιαφέρον της Ελλάδας να αποκτήσει τα F-35 για την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία, σημειώνει στη δήλωσή του ο Τζέφρι Πάιατ και τονίζει χαρακτηριστικά: «Έχουμε δείξει την υποστήριξή μας για την προμήθεια και συνεργαζόμαστε στενά για ένα μελλοντικό πρόγραμμα απόκτησης, το οποίο θα ενισχύσει τις αμυντικές δυνατότητες της Ελλάδας, θα διασφαλίσει τη διαλειτουργικότητα με τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ και θα βελτιώσει την περιφερειακή σταθερότητα».<br /><br />Πηγές από την Ουάσιγκτον και το αμερικανικό Πεντάγωνο ανέφεραν ότι «Μία τέτοια προμήθεια θα υπονόμευε την ισορροπία δυνάμεων μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, ειδικά από την στιγμή που η Ελλάδα έχει συμφωνήσει με την Γαλλία για τα γαλλικά Rafale»!<br /><br />Για την ακρίβεια οι ΗΠΑ δεν αρνούνται την πώληση F-35 στην Ελλάδα, αφού ήδη άλλωστε έχουν εκδώσει LoA στο παλαιότερο αίτημα επί υπουργίας Π. Καμμένου για 24 μαχητικά F-35.<br /><br />Αυτό που αρνούνται είναι να παραδώσουν μαχητικά το 2021 ή το αργότερο το πρώτο εξάμηνο του 2022, ακόμα και ελαφρά μεταχειρισμένα ή τα μαχητικά της τουρκικής παραγγελίας. <br /><br />Θα παραμείνει σε ισχύ η αμερικανική προσφορά για έναρξη παραδόσεων το... 2027 με την προϋπόθεση καταβολής προκαταβολής από την Ελλάδα το 2021!<br /><br />H αρνητική στάση των ΗΠΑ έχει να κάνει, όμως και με μία άλλη παράμετρο: Την επικράτηση του «ναυτικού κλάδου» της Lockheed Martin στην ενδοεταιρική σύγκρουση για τα F-35 και τα σκάφη παράκτιας περιπολίας MMSC που εμφανίζονται ως «φρεγάτες» και προωθούνται στην Ελλάδα με την βοήθεια ανώτατου στρατιωτικού στελέχους των ελληνικών Επιτελείων.<br /><br />Και την απόφαση της Lochheed Martin να προωθηθούν «εδώ και τώρα» οι MMSC, αφού έτσι ή αλλιώς τα F-35 θα αποκτηθούν από την Ελλάδα και την ΠΑ, σε μελλοντική προμήθεια.<br />Όταν και η Τουρκία θα έχει προμηθευτεί μαχητικά 5ης γενιάς. Είτε το εγχώριας κατασκευής TF-X, είτε τα F-35. <br /><br />Από την Ουάσιγκτον διαρρέεται επίσης ότι υπήρξε τουρκική έμμεση αλλά σαφής «προειδοποίηση» ότι «οπωσδήποτε θα προχωρήσει στην απόκτηση μαχητικών 5ης γενιάς αν οι ΗΠΑ παραδώσουν F-35 στην Ελλάδα».<br /><br />Εννοώντας... το ρωσικό Su-57, το οποίο ήδη ανακοινώθηκε ότι προμηθεύεται στην εξαγωγική του έκδοση η Αεροπορία της Αλγερίας!<br /><br />Σε αυτή την περίπτωση η Τουρκία ουσιαστικά διαρρήγνυε πλήρως τις σχέσεις της με την ατλαντική συμμαχία και το ΝΑΤΟ. Κάτι που οι ΗΠΑ δεν το θέλουν, καθώς η αμερικανική γραφειοκρατία και το «βαθύ κράτος» των ΗΠΑ (που ευνόησε αυτό που εμφανίζεται τώρα ως «εκλογή Τ. Μπάιντεν») είναι φανατικά φιλότουρκο...<div><br /></div><div><a href="https://www.pronews.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Πολυετής διαδικασία η απόκτηση F-35 από την Ελλάδα» λέει ο Τ.Πάιατ - Επιβεβαιώνει την άρνηση εσπευσμένης πώλησης F-35

Παραπέμπει την προμήθεια μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος αναβάθμισης των F-16. O Aμερικανός πρέσβης Τζέφρι Πάιατ ουσιαστικά επιβεβαίωσε...

Διαβάστε την συνέχεια

Οι έσχατοι Έλληνες της Πόλης αντέχουν ακόμα παρά τις τουρκικές πιέσεις

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiE11ji6VPt-OLQ0ZoCPiK1ZKzATnr9jAjHKVXRt6thbcq2eh2m7XPvaonAsT1JYfjg_K4P5fPQSino1dvnIZ4KR19P3hzHQCWhhxA7QEyyrP-Mb2oj4zL6PfRMWHLfwZ3QkWTaX2Du684/" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="670" data-original-width="1200" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiE11ji6VPt-OLQ0ZoCPiK1ZKzATnr9jAjHKVXRt6thbcq2eh2m7XPvaonAsT1JYfjg_K4P5fPQSino1dvnIZ4KR19P3hzHQCWhhxA7QEyyrP-Mb2oj4zL6PfRMWHLfwZ3QkWTaX2Du684/w640-h358/image.png" width="640" /></a></div><br />H εφημερίδα <a href="https://www.elperiodico.com/es/cuaderno/20201128/los-ultimos-griegos-de-constantinopla-8220794">el periódico</a> δημοσιεύει εκτενές ρεπορτάζ του ανταποκριτή της στην Κωνσταντινούπολη Adriá Rocha Cutiller με γενικό τίτλο «οι τελευταίοι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης».<br /><br />Κάνει μια περιγραφή των τελευταίων Ελλήνων που μένουν εκεί, ως τελευταίοι απόγονοι της βυζαντινής Αυτοκρατορίας, γύρω στους 1.800 Έλληνες μετά από ένα αιώνα εκδιώξεων βίας και μαζικών απελάσεων. Το ρεπορτάζ συνοδεύεται από φωτογραφίες του ίδιου του ρεπόρτερ με φωτογραφίες από το Πατριαρχείο, μια ελληνορθόδοξη εκκλησία της Πόλης και το κοιμητήριο στο Σισλί.<br /><br />Αναφέρεται στις προσωπικές μαρτυρίες του Νίκου Βασιλειάδη της Απογευματινής, της τελευταίας εφημερίδας της ελληνικής οινότητας της Πόλης, ο οποίος επέστρεψε στην Κων/πόλη ύστερα από 30 χρόνια. Ήταν 18 όταν τους έδιωξαν και γύρισε στα 48.<br />«Δεν έμενε τίποτα από το παρελθόν ήμουν πολύ θυμωμένος, αλλά τώρα ηρέμησα. Τους έχω συγχωρήσει αλλά δεν ξεχνώ. Ήταν το 1964 όταν η κυβέρνηση της Τουρκίας εκδίωξε όλους τους Έλληνες από την χώρα χωρίς διακρίσεις. Σήμερα από τους 1.700. 000 ελληνες απομένουν μόλις 1.800 μεγάλης ηλικίας που αγωνίζονται να μην εξαφανιστούν.<br /><br />Αναφέρει ιστορικά στοιχεία της Συνθήκης της Λωζάννης του 1923 και της ανταλλαγής πληθυσμών.<br /><br />Πατέρας και γυιός κάνουν τα πάντα στην εφημερίδα. Ο γιός του ήθελε να γίνει φαρμακοποιός αλλά την δεκαετία τους 1920 απαγορεύτηκε στα μέλη των μειονοτήτων να γίνουν δικηγόροι, δημόσιοι υπάλληλοι, ράφτες ή μαραγκοί. Μετά από λίγα χρόνια ήρθαν και οι φόροι στην ακίνητη περιουσία για να πάρουν τις περιουσίες τους.<br /><br />Σύμφωνα με τον Μιχάλη: «όλη μου την ζωή είχα την αίσθηση ότι δεν ανήκω στον τόπο που γεννήθηκα. Ο τρόπος μου μας μεταχειρίστηκε το τουρκικό κράτος ήταν σαφής. Αν και έχω την τουρκική ταυτότητα ποτέ δεν θα μπορούσα να γίνω αστυνομικός, στρατιωτικός, πυροσβέστης, δημόσιος υπάλληλος. Μας έστελναν ένα ξεκάθαρο μήνυμα. Δεν είσαι ένας από τους δικούς μας, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να φύγεις.<br /><br />Στις 6 Σεπτεμβρίου του 1955 μπήκαν οι Τούρκοι στα σπίτια τους και τα έσπασαν όλα. Αναφέρει τις προσωπικές μαρτυρίες τους. Εκείνες τις ημέρες δολοφονήθηκαν γύρω στους 30 Έλληνες κια βιάστηκαν πολλές γυναίκες. Καταστράφηκαν 4340 καταστήματα, 2.000 σπίτια, 110 εστιατόρεια, 27 φαρμακεία, 12 ξενοδοχεία, 11 κλινικές, 5 αθλητικές ενώσεις και δύο νεκροταφεία. Η Απογευματινή σώθηκε.<br /><br />Σύμφωνα με τον καθηγητή Macar το πογκρόμ ήταν οργανωμένο από το τουρκικό κράτος αλλά ανοιχτά δεν λέγεται. Ύστερα από τις έρευνες του καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η τουρκική κυβέρνηση ήθελε να κάνει κάτι, αλλά έχασε τον έλεγχο των μαζών. Νομίζω οτι είχαν στο νου τους ένα σχέδιο αλλά όχι τόσο μεγάλο.<br /><br />Οι εναπομείνατες τώρα προσπαθούν να διαφυλάξουν ότι απέμεινε. Ο κύριος Σταύρος 70 χρονών επιβλέπει το νεκροταφείο στο Σισλί όπου κοιμήθηκαν οι γονείς του. Σύμφωνα με τον Μιχάλη Βασιλειάδη εδώ κια 15 χρόνια δεν υπήρξε καμία χρονιά που οι γεννήσεις να ξεπερνούν τους θανάτους.<br /><br />Η σύγχρονη Κωνσταντινούπολη δεν μπορεί να την φανταστεί κανείς χωρίς την ελληνική παρουσία εκεί, όπως αναφέρει ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.<br /><br />«Βρισκόμαστε εδώ από την άφιξη του Αποστόλου Ανδρέα και μετά από την ανέγερση της Αγίας Σοφίας από τον Ιουστινιανό. Υπήρξαμε μάρτυρες ιστορικών γεγονότων όπως η τέταρτη σταυροφορία, η λατινική κατοχή της πόλης, η πτώση την Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, και μετά της οθωμανικής αυτοκρατορίας που την διαδέχθηκε. Επίσης στην ίδρυση της Δημοκρατίας της Τουρκίας. Πάντοτε ήμασταν εδώ, μερικές φορές περισσότεροι άλλες λιγότεροι αλλά πάντα εδώ. Εδώ γεννήθηκαν οι πρόγονοι μας, έζησαν και πέθαναν. Αυτή η πόλη είναι σαν το σπίτι μας. Είμαστε πολίτες αυτής της χώρας, Κι εμείς γεννηθήκαμε εδώ και θέλουμε να πεθάνουμε εδώ”.<br />Για τους Έλληνες της Πόλης η ιστορία κάνει κύκλους. Όταν οι σχέσεις Ελλάδος-Τουρκίας είναι σε ένταση αυτοί πληρώνουν τα σπασμένα. Το 2020 δεν αποτελεί εξαίρεση.<br /><br />«Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί μας προκαλεί θλίψη διότι ένα κομμάτι της κοινωνίας αν και μικρό, δεν του έδωσαν σημασία. Η Αγία Σοφία αποτελεί μνημείο για όλοους που ζουν στην σκιά της, κια αντιπροσωπέυει ένα σύμβολο συνύπαρξης των θρησκειών κια των πολιτισμών των κατοίκων αυτης της ιστορικής πόλεως, αλλά τώρα με την μετατροπή της η πόλη μας έγινε φτωχότερη», λέει ο Βαρθολομαίος.<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Οι έσχατοι Έλληνες της Πόλης αντέχουν ακόμα παρά τις τουρκικές πιέσεις

H εφημερίδα el periódico δημοσιεύει εκτενές ρεπορτάζ του ανταποκριτή της στην Κωνσταντινούπολη Adriá Rocha Cutiller με γενικό τίτλο «οι τελ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ελιγμοί Ερντογάν σε τεντωμένο σχοινί Φραστικά ανοίγματα προς τη Δύση

<img height="400" src="https://www.kathimerini.gr/wp-content/uploads/2020/11/erdogan-reuters-3.jpg" width="640" /><br />Ο Τούρκος πρόεδρος, αλλάζοντας άρδην ρητορική, εξήγγειλε μεγάλης κλίμακας μεταρρυθμίσεις στη Δικαιοσύνη και στο πεδίο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ υποσχέθηκε δέσμη δημοκρατικών μέτρων. Ελάχιστοι τον πιστεύουν.<div><br /><b>Πέτρος Παπακωνσταντίνου</b><br /><br />«Εμείς πάντα βλέπουμε τη χώρα μας ως αναπόσπαστο τμήμα της Ευρώπης», διακήρυξε ο Ταγίπ Ερντογάν σε τηλεδιάσκεψη του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) την περασμένη Κυριακή, προσθέτοντας ότι στρατηγικός στόχος του ήταν και παραμένει η «πλήρης ένταξη» της Τουρκίας στην Ε.Ε.. Την ίδια ώρα, ο υπ’ αριθμόν ένα πολιτικός του σύμβουλος, Ιμπραχήμ Καλίν («όταν ακούτε τον Καλίν, θα είναι σαν να ακούτε εμένα», έχει πει ο Ερντογάν), έσπευδε στις Βρυξέλλες γεμάτος υποσχέσεις προς τους Ευρωπαίους: «Θα υιοθετήσουμε αλλαγές, θα καταθέσουμε νέους νόμους. Η ευρωπαϊκή προοπτική μας εξακολουθεί να έχει κρίσιμη σημασία, δεν είναι χαμένη υπόθεση. Νέα νομοθετικά μέτρα θα ενισχύσουν τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών».<br /><br />Η αλλαγή τόνου από έναν πολιτικό ο οποίος πολύ πρόσφατα συνιστούσε στον Εμανουέλ Μακρόν να επισκεφθεί ψυχίατρο και παραλλήλιζε Ευρωπαίους ηγέτες με τους ναζί είναι τόσο θεαματική, που προκαλεί σκεπτικισμό. Εύλογα μπορεί να υποθέσει κανείς ότι ο Τούρκος πρόεδρος επιδίδεται σε ανέξοδες χειρονομίες καλής θέλησης για να αποφύγει την επιβολή κυρώσεων στη Σύνοδο Κορυφής της 10ης και 11ης Δεκεμβρίου. Η έντονη αντιπαράθεση μεταξύ Αγκυρας και Βερολίνου για τη νηοψία που πραγματοποίησε γερμανική φρεγάτα σε τουρκικό εμπορικό σκάφος στα ανοιχτά της Λιβύης, την περασμένη Κυριακή, έδειξε ότι ο δρόμος της εξομάλυνσης παραμένει δύσβατος. Παραμένει γεγονός, όμως, ότι αυτή τη φορά η θέση του Ερντογάν είναι πολύ δυσχερέστερη.<br /><br />Πέρα από τα πολλά ανοιχτά μέτωπα στις εξωτερικές περιπέτειές του, το κεντρικό πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει αυτή τη στιγμή ο Ερντογάν είναι η πολύ επικίνδυνη κατάσταση της οικονομίας. Η καταβαράθρωση της λίρας, ο υψηλός πληθωρισμός και η αυξανόμενη ανεργία απειλούν να κλονίσουν καίρια μια οικονομία που πιέζεται από τα περιοριστικά, λόγω πανδημίας, μέτρα και έχει ζωτική ανάγκη διαρκούς ροής ξένων κεφαλαίων. Στην εναγώνια προσπάθειά του να στηρίξει το εθνικό νόμισμα και να αναστηλώσει την εμπιστοσύνη των ξένων επενδυτών, ο Ερντογάν άλλαξε τον διοικητή της κεντρικής τράπεζας και θυσίασε τον γαμπρό του, υπουργό Οικονομικών, Μπεράτ Αλμπαϊράκ. <br /><br />Τα πιο δύσκολα έπονται. Αναγκαία για τη στήριξη της λίρας, τα νέα, υψηλότερα επιτόκια θα κάνουν πιο ακριβό το χρήμα, οδηγώντας σε απόγνωση ευάλωτες επιχειρήσεις, ενώ θα δράσουν ως τροχοπέδη στη δύσκολη ανάκαμψη μετά τα lockdowns. Πέραν των επιτοκίων, η κυβέρνηση θα χρειαστεί μέτρα δημοσιονομικής πειθαρχίας με βαρύ κοινωνικό κόστος. Ο ίδιος ο Ερντογάν προανήγγειλε την περασμένη Δευτέρα ότι, μετά την ψήφιση του προϋπολογισμού, θα παρουσιάσει πακέτο μέτρων σταθεροποίησης, τα οποία δεν θα είναι καθόλου ευχάριστα. «Εχουμε συνείδηση ότι θα χρειαστεί να πιούμε και πικρά φάρμακα σε αυτήν τη φάση», τόνισε χαρακτηριστικά.<br /><br />Μεγαλομανής μεν, ρεαλιστής δε, ο Τούρκος πρόεδρος αντιλαμβάνεται ότι η οικονομική σταθεροποίηση προϋποθέτει, αν όχι την ουσιαστική βελτίωση των σχέσεων με τη Δύση, τουλάχιστον την αποφυγή μιας καταστροφικής ρήξης, καθώς ούτε η Κίνα ούτε, πολύ περισσότερο, η Ρωσία (μια χώρα με ΑΕΠ ανάλογο με εκείνο της Ιταλίας) θα μπορούσαν να καλύψουν το κενό. «Τα λεφτά είναι στη Δύση. Δεν υπάρχει τίποτα στην Ανατολή», έγραψε χαρακτηριστικά ο Τσεμ Κουτσούκ, αρθρογράφος της φιλοκυβερνητικής εφημερίδας Turkiye, γνωστής για τις βιτριολικές επιθέσεις της απέναντι σε όλους τους επικριτές του Ερντογάν. Επιδιώκοντας να βελτιώσει την εικόνα της Τουρκίας απέναντι στις κυβερνήσεις και στους επενδυτές ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού, ο Τούρκος πρόεδρος εξήγγειλε, το τελευταίο δεκαπενθήμερο, μεγάλης κλίμακας μεταρρυθμίσεις στη Δικαιοσύνη και στο πεδίο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ υποσχέθηκε δέσμη μέτρων που «θα ανεβάζουν τον πήχυ της δημοκρατίας μας».<br /><br />Αν και οι μεταρρυθμίσεις του Ερντογάν παραμένουν για την ώρα αόριστη υπόσχεση, οι επίμονες αναφορές του άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου. Σημαντικά στελέχη του ΑΚΡ, όπως ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Μπουλέντ Αρίντς, ζήτησαν αλλαγή πολιτικής στο Κουρδικό και στο θέμα των δημοκρατικών δικαιωμάτων, αξιώνοντας την άμεση αποφυλάκιση του Σελαχατίν Ντεμιρτάς, ηγέτη του φιλοκουρδικού κόμματος HDP, και του Οσμάν Καβαλά, επιχειρηματία, πολιτικού ακτιβιστή και συνεργάτη του Τζορτζ Σόρος. Οι εξελίξεις αυτές θορύβησαν τον βασικό κυβερνητικό σύμμαχο του Ερντογάν, το ακροδεξιό ΜΗΡ του Ντεβλέτ Μπαχτσελί, απειλώντας τον κυβερνητικό συνασπισμό με διάρρηξη. Τελικά ο Ερντογάν προτίμησε να συνταχθεί με τον Μπαχτσελί και να θυσιάσει τον Αρίντς, ο οποίος παραιτήθηκε από το σώμα των ανωτέρων συμβούλων της προεδρίας. Παρά το γεγονός ότι ο Αρίντς δεν είχε ενεργό πολιτικό αξίωμα, η απώλειά του είναι σημαντική, καθώς πρόκειται για μέλος της ιστορικής τριανδρίας που ίδρυσε το ΑΚΡ το 2001, μαζί με τον επίσης αποστασιοποιημένο πρώην πρόεδρο Αμπντουλάχ Γκιουλ και τον Ερντογάν. <br /><br />Το κυριότερο, οποιαδήποτε συζήτηση περί ενίσχυσης της δημοκρατίας στην Τουρκία δεν μπορεί να είναι σοβαρή εάν δεν αγγίξει το θεμελιώδες πρόβλημα: το γεγονός ότι μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, ο Ερντογάν αντικατέστησε την ατελή, κοινοβουλευτική δημοκρατία με ένα προσωποπαγές καθεστώς εκτελεστικού προέδρου-σουλτάνου. Τίποτα δεν υποδηλώνει ότι ο ισχυρός άνδρας της Τουρκίας είναι διατεθειμένος να παραιτηθεί από υπερεξουσίες, που με τόσο κόπο και τόσο ρίσκο κατάφερε να συγκεντρώσει. «Ο Ερντογάν κατάλαβε, τελικά, ότι η ανάκαμψη της οικονομίας απαιτεί βελτίωση των σχέσεων με τη Δύση, ισχυρό Κοινοβούλιο, ανεξάρτητη Δικαιοσύνη και ανεξάρτητο Τύπο», διαπιστώνει ο έγκυρος αναλυτής Μουράτ Γετκίν, αλλά σπεύδει να προειδοποιήσει: «Οι μεταρρυθμίσεις του Ερντογάν είναι σκέτα λόγια του αέρα. Δεν είναι ειλικρινής». </div><div><br />Οι Αμερικανοί<br /><br />Στους στρεσογόνους παράγοντες του Ερντογάν πρέπει να προστεθεί και η νίκη του Τζο Μπάιντεν. Ενώ ο Ντόναλντ Τραμπ διατηρούσε καλή προσωπική σχέση με τον Τούρκο πρόεδρο, απορροφώντας τις πιέσεις του Κογκρέσου για κυρώσεις εις βάρος της Αγκυρας, ο Μπάιντεν, ως υποψήφιος των Δημοκρατικών, είχε διατυπώσει, σε εμπιστευτική συζήτησή του με τη σύνταξη των New York Times, την άποψη πως οι ΗΠΑ πρέπει να ενισχύσουν τη δημοκρατική αντιπολίτευση της Τουρκίας. Θα ήταν πρόωρο όμως να προδικάσει κάποιος τη ρήξη μεταξύ των δύο νατοϊκών συμμάχων. </div><div><br /></div><div>Τον Αύγουστο του 2016, ένα μήνα μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα, ήταν ο Μπάιντεν εκείνος που ταξίδεψε στην Τουρκία για να διαβεβαιώσει τον Ερντογάν ότι οι ΗΠΑ εξακολουθούν να τον στηρίζουν. Σε εκείνο το ταξίδι, συνοδευόταν από τον στενό του σύμβουλο Αντονι Μπλίνκεν, τον άνθρωπο που επέλεξε για το αξίωμα του υπουργού Εξωτερικών στην κυβέρνησή του. Από την πλευρά του, ο Ερντογάν συνεχάρη (όχι από τους πρώτους, αλλά όχι και από τους τελευταίους) τον Μπάιντεν για τη νίκη του και εξέφρασε την επιθυμία για στενότερη συνεργασία με τις ΗΠΑ, παρά τις όποιες τριβές. Λίγες ημέρες αργότερα, η φιλοκυβερνητική Daily Sabah δημοσίευε ανάλυση του Μπουρχανετίν Ντουράν, ο οποίος μεταξύ άλλων έλεγε: «Η Τουρκία, εξέχων σύμμαχος (των ΗΠΑ) στο ΝΑΤΟ, εξισορροπεί τη ρωσική επιρροή σε Λιβύη, Συρία και Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Την ίδια στιγμή, η χώρα μπορεί να διαδραματίσει εποικοδομητικό ρόλο, καθώς η δυτική συμμαχία, την οποία η κυβέρνηση Μπάιντεν θα επιχειρήσει να αποκαταστήσει, θα ανταγωνίζεται τη Μόσχα».</div><div><br /></div><div><a href="https://www.kathimerini.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ελιγμοί Ερντογάν σε τεντωμένο σχοινί Φραστικά ανοίγματα προς τη Δύση

Ο Τούρκος πρόεδρος, αλλάζοντας άρδην ρητορική, εξήγγειλε μεγάλης κλίμακας μεταρρυθμίσεις στη Δικαιοσύνη και στο πεδίο των ανθρωπίνων δικαιωμ...

Διαβάστε την συνέχεια

Διορία στην Ελλάδα για αυτονόμηση της Θράκης! Τουρκικό σεμινάριο!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgL4QYEMJFv6SOA8SpsmvLpQqewbAM9t6MkEMELBvBNODl-N1sRM73HIDIzuNfwHAK65UXTXSYpaRRQMAlWwwbnH83ppRHFY-eQqx4-2ZPx6VdTJw_SGf8p2hdzJkXRsezXenPEkYAACJ0/" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" data-original-height="419" data-original-width="750" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgL4QYEMJFv6SOA8SpsmvLpQqewbAM9t6MkEMELBvBNODl-N1sRM73HIDIzuNfwHAK65UXTXSYpaRRQMAlWwwbnH83ppRHFY-eQqx4-2ZPx6VdTJw_SGf8p2hdzJkXRsezXenPEkYAACJ0/w640-h358/image.png" width="640" /></a></div><br />RUBASAM είναι τα αρχικά του τουρκικού Κέντρου Στρατηγικών Ερευνών Ρούμελης-Βαλκανίων. Από τις δραστηριότητές του είναι προφανές ότι πρόκειται για ένα μόρφωμα του τουρκικού ναζιστικού καθεστώτος.<br /><br />Συχνά σε εκδηλώσεις του ως εκπρόσωπος του εμφανίζεται ο κ. Χασάν Οζκάν. Ο Οζκάν κατά τους προηγούμενες μήνες τον βλέπαμε συχνά στα μεγάλα media της Τουρκίας να εμφανίζεται ως ειδικός στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και να πρεσβεύει πάντα τις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας. Μάλιστα είναι γιος του Φερρουχ Οζκαν, αυτού που έχει δώσει διορία (!) στην Ελληνική κυβέρνηση για να παραχωρήσει αυτονομία στην “Δυτική Θράκη” όπως την αποκαλεί. ..<br /><br />Ο Χασάν στις 18/8 υποστήριζε πως “Η Ελλάδα στην Θράκη έχει εκπέσει στην θέση του εισβολέα και ότι πλέον το διεθνές δίκαιο δίνει στους Τούρκους της δυτικής Θράκης στο δικαίωμα να στήσουν μία κυβέρνηση εκεί”…<br /><br />Το επόμενο λοιπόν διάστημα αυτό το μόρφωμα οργανώνει εκπαιδευτικά σεμινάρια για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Συντονιστής θα είναι αυτός ο “φίλος μας” ο Χασάν.<br /><br />Ας δούμε όμως τους ομιλητές και τα θέματα που θα αναπτύξει ο καθένας.<br /><br />Στην 1η εβδομάδα του Δεκεμβρίου ο απόστρατος συνταγματάρχης Σουχείλ Τσομπάνογλου θα μιλήσει με θέμα “Ελληνικός επεκτατισμός”…. Ο Τσομπάνογλου είναι στέλεχος παλιό στέλεχος του RUBASAM.<br /><br />Στη 2η εβδομάδα του Δεκεμβρίου η κοσμήτορας Τουγμπά Εράι Μπιμπέρ θα μιλήσει με θέμα “Η Δυτική Θράκη στις ελληνοτουρκικές σχέσεις”. Στην τρίτη εβδομάδα του Δεκεμβρίου η κοσμήτορας Δρ. Εσρά Οζσουέρ θα μιλήσει με θέμα “Ψυχοπολιτική προσέγγιση των ελληνοτουρκικών σχέσεων”.<br /><br />Στην 4η εβδομάδα θα μιλήσει ο “ειδικός” λέει Ερντέμ Ερέν με θέμα “Ελληνική εξωτερική πολιτική και Τουρκία”. Πιθανόν να πρόκειται για συγγενή του Χαλίτ Ερέν (επικεφαλής του IRCICA) που κατάγεται από τη Θράκη και του γιου του Αμπντουλάχ Ερέν που είναι επικεφαλής της Διεύθυνσης Αποδήμων Τούρκων… Το 2018 σε άρθρο του σχετικά με την πιθανότητα αμερικανικής βάσης στην Αλεξανδρούπολη έγραφε τα εξής : “Η Τουρκία πρέπει να προσπαθήσει να εμποδίσει μία απόπειρα εισβολής αμερικάνικης προέλευσης στην περιοχή αυτή. Η σύσταση μιας στρατιωτικής βάσης στη δυτική Θράκη δεν αποσκοπεί μόνο στην αφομοίωση ή στην εξορία της κοινότητας δυτικής Θράκης αλλά και στην περικύκλωση της Τουρκίας”.<br /><br />Επίσης ένας άλλος “ειδικός” ο Μουράτ Ντερίν θα μιλήσει λέει στην πρώτη εβδομάδα του Ιανουαρίου με θέμα “Η κομματικοποίηση των Τούρκων της δυτικής Θράκης”.<br /><br />Στην 2η εβδομάδα του Ιανουαρίου 2020 η κοσμήτορας Νιλουφέρ Ερντέμ θα μιλήσει με θέμα “Οι επιπτώσεις της ανταλλαγής πληθυσμών στους Τούρκους της δυτικής Θράκης”.<br /><br />Την 3η εβδομάδα του Ιανουαρίου θα μιλήσει και μία πολίτης της Ελλάδας. Η γνωστή μας Περβιν Χαϊρουλλαχ του τουρκόψυχου συλλόγου ΠΕΚΕΜ Ροδόπης. Θα μιλήσει με θέμα “Η Δυτική Θράκη σε έγραφα απορρήτων αρχείων”.Η κ. Χαϊρουλλάχ συχνά παραβρίσκεται σε συνέδρια στο εξωτερικό όπου κατηγορεί την Ελλάδα για παραβιάσεις των δικαιωμάτων της μειονότητας.<br /><br />Την 4η εβδομάδα θα μιλήσει ο Δρ. Τουργκάι Τζιν με θέμα “Η νομική αυτονομία της τουρκικής μειονότητας στην Ελλάδα”.<br /><br />Επίσης στην 4η εβδομάδα θα μιλήσει η Δρ. Νεβάλ Κονουκ με θέμα “Oθωμανικά πολιτιστικά μνημεία στην Ελλάδα”. Η Κονούκ είναι παντρεμένη με τον πρώην επικεφαλής του κρατικού Τουρκικού Ιδρύματος Ιστορίας και νυν βουλευτή του κόμματος ΙΓΙ, Χαλάτσογλου. Μάλιστα κατά την επίσκεψη του Τσίπρα στην Άγκυρα, η τουρκική προεδρία την είχε καλέσει στο επίσημο γεύμα.<br /><br />Και η τελευταία ομιλία θα γίνει από την Δρ. Εμετέ Γκιοζουγκιουζελί με θέμα ” Νησί Μεγίστη και θαλάσσιος περιορισμός”. Η Εμετέ είναι από τις πλέον φανατικές γραφίδες ενάντια στον ελληνισμό. Υποστήριξε φυσικά τον Τατάρ στις πρόσφατες εκλογές στα κατεχόμενα. Αυτό που προφανώς την ενώνει με τον Χασάν Οζκάν, είναι η απόλυτη εξάρτηση τους από το τουρκικό ναζιστικό καθεστώς.<br /><br /><a href="https://tourkikanea.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.<div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />

Διορία στην Ελλάδα για αυτονόμηση της Θράκης! Τουρκικό σεμινάριο!

RUBASAM είναι τα αρχικά του τουρκικού Κέντρου Στρατηγικών Ερευνών Ρούμελης-Βαλκανίων. Από τις δραστηριότητές του είναι προφανές ότι πρόκειτα...

Διαβάστε την συνέχεια

Πώς στήθηκε το ελληνικό τείχος στο Oruc Reis

<a href="https://www.tovima.gr/wp-content/uploads/2020/10/22/oruc-reis-fregata.jpg"><img height="383" src="https://www.tovima.gr/wp-content/uploads/2020/10/22/oruc-reis-fregata-768x460.jpg" width="640" /></a><br /><br />Σήμερα θα σας μεταφέρω στη θαλάσσια περιοχή κοντά στο Κατελλόριζο, εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και θα σας περιγράψω τι ακριβώς συνέβη ξημερώματα της Παρασκευής, ένα μόλις 24ωρο πριν από την ολοκλήρωση της παράνομης τουρκικής NAVTEX.<br /><br />Μόλις είχε ξημερώσει και το Oruc Reis επιχείρησε να πραγματοποιήσει την πιο προκλητική του κίνηση να φτάσει δηλαδή μόλις 8,5 ναυτικά μίλια από την Στρογγύλη, στο σύμπλεγμα του Καστελόριζου. Όπου όμως εκεί το περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη, την οποία πρέπει να τη θυμούνται για καιρό οι Τούρκοι.<br /><br /><img height="397" src="https://www.tovima.gr/wp-content/uploads/2020/11/27/zodiac1-450x279.jpg" width="640" /><br /><br />Εκεί στα 6 ναυτικά μίλια εμφανίζονται ξαφνικά από το πουθενά φρεγάτες, ταχύπλοα σκάφη και ένα υποβρύχιο του Πολεμικού Ναυτικού δημιουργώντας ένα θαλάσσιο και απροσπέλαστο «τείχος» προστασίας των εθνικών χωρικών υδάτων. Την ίδια ώρα στο λιμάνι του Καστελλόριζου εισέρχονταν με τα φουσκωτά τους μέλη της επίλεκτης ομάδας της Z-MAK, με εξελιγμένο οπλισμό και με φούμο στο πρόσωπό τους, αόρατοι και αυτοί φρουροί του ακριτικού αυτού νησιού.<br /><br />Βάσει της Navtex που είχε εκδοθεί και η οποία ισχύει έως το βράδυ της Κυριακής (29/11), το τουρκικό ερευνητικό, με τα βοηθητικά του πλοία Ataman και Cengiz Han και με συνοδεία τουρκικών πολεμικών πλοίων συνέχιζε τις έρευνες σε περιοχή ελληνικής υφαλοκρηπίδας, αλλά όπως μου έλεγε ανώτατος αξιωματικός «έχουν γνώσιν οι φύλακες». Μάλιστα τα ξημερώματα έκανε έρευνες σε θαλάσσια περιοχή ελληνικής υφαλοκρηπίδας, που ήταν μόλις 8 ναυτικά μίλια νοτιοανατολικά από την Μεγίστη.<br /><br />Σκληρή γραμμή από Αθήνα και Λευκωσία<br /><br />Έτσι την Κυριακή το Oruc Reis φεύγει από την ελληνική υφαλοκρηπίδα, υποτίθεται πως σταματά τις όποιες έρευνές του, αλλά αυτό δεν γίνεται τυχαία ή επειδή η Άγκυρα επιθυμεί μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Η εκτίμηση της ελληνικής πλευράς είναι ότι θέλει να δείξει ενόψει της Συνόδου Κορυφής δείγματα καλής γειτονίας (και καλής θέλησης), χωρίς όμως να πείθει κανέναν.<br /><br />Μόνον που αυτή τη φορά η Αθήνα και η Λευκωσία στην επερχόμενη Σύνοδο Κορυφής θα απαιτήσουν σαφή δέσμευση ώστε να μην υπάρξει καμία επιθετική ενέργεια εκ μέρους της Τουρκίας και δεύτερον συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για έναρξη διερευνητικών συνομιλιών μόνον για τις θαλάσσιες ζώνες.<div><br /></div><div><a href="https://www.tovima.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Πώς στήθηκε το ελληνικό τείχος στο Oruc Reis

Σήμερα θα σας μεταφέρω στη θαλάσσια περιοχή κοντά στο Κατελλόριζο, εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και θα σας περιγράψω τι ακριβώς συνέβη ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τα τελευταία «δώρα» των Πομπέο και Τράμπ στο Ισραήλ - Γεωπολιτικά στρατόπεδα και η θέση της Ελλάδας

<img src="https://media.lawandorder.gr/images/0/800/texerani-pyrinikos.jpg" /><br /><br /><b>Θανάσης Αργυράκης </b><br />Τα κρίσιμα κομμάτια του παζλ<br />Χτες δολοφονήθηκε στην Τεχεράνη ο Ιρανός πυρηνικός επιστήμονας, Μοχσέν Φαχριζαντέχ, ο οποίος, όπως επέμεναν οι ισραηλινές μυστικές Υπηρεσίες, εφέρετο να ήταν ο «εγκέφαλος» του «προγράμματος» του Ιράν για να αποκτήσει πυρηνικά όπλα.<br /><br />Της δολοφονίας του Μ.Φαχριζαντέχ, προηγήθηκε ένα απίστευτο, πολιτικό, γεωπολιτικό παζλ, με έντονο «άρωμα» παρασκηνίου και κατασκοπευτικής ίντριγκας.<br /><br />Ενορχηστρωτής του, όπως όλα δείχνουν, είναι ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ και πρώην επικεφαλής της CIA, Μάϊκ Πομπέο, και ρόλο εκτελεστικού βραχίονα φαίνεται να έπαιξε ο Ντόναλντ Τράμπ.<br /><br />Τα «στρατόπεδα»<br /><br />Πρόκειται για ένα πυκνό σκηνικό γεγονότων, πίσω από το οποίο βρίσκεται η διαμόρφωση συγκεκριμένων «γεωπολιτικών» στρατοπέδων και σχεδίων, στα οποία είναι προσδιορισμένος και ο ρόλος της Ελλάδας.<br /><br />Στρατόπεδα που διαμορφώνονται υπό το βάρος των θεαματικών γεωπολιτικών εξελίξεων τα τελευταία χρόνια στην ευρύτερη περιοχή μας. Εδράζονται, δε, σε κοινά συμφέροντα, αλλά και αντιπαλότητες μεταξύ αρκετών χωρών στην περιοχή.<br /><br />-Το πρώτο «στρατόπεδο» είναι των Ισραήλ, Σαουδικής Αραβίας, Αιγύπτου, Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ), Μπαχρέϊν, κ.ο.κ.<br /><br />Σε αυτό φαίνεται πως επιφυλάσσεται ένας «συμμαχικός ρόλος» για την Ελλάδα και την Κύπρο. Κάτι, άλλωστε που φάνηκε και από την πρόσφατη επίσκεψη του Ελληνα πρωθυπουργού στα ΗΑΕ.<br /><br />-Το δεύτερο συνθέτουν η Τουρκία και το Κατάρ, με τους ένοπλους συμμάχους τους, τις ένοπλες οργανώσεις, πολλές φορές και τους τζιχαντιστές, εντός της Συρίας και σε άλλες περιοχές της Μέσης Ανατολής και του υπόλοιπου μουσουλμανικού κόσμου, κυρίως στην Ασία.<br /><br />-Ο «τρίτος πόλος», που άλλοτε λειτουργεί αυτόνομα για την εξυπηρέτηση των δικών του γεωπολιτικών συμφερόντων, και άλλοτε σε ρόλο διεθνούς διαμεσολαβητή, είναι η Ρωσία.<br /><br />Η Μόσχα, σε ορισμένες περιπτώσεις κλείνει «λυκοσυμμαχίες» ακόμα και με χώρες, όπως η Τουρκία, και σε άλλες περιπτώσεις βρίσκεται σε ανοικτή ένοπλη αντιπαράθεση μαζί τους. Οπως, συχνά, στη Συρία και τη Λιβύη.<br /><br />-Ο «τέταρτος πόλος», ο ονομαζόμενος «σιϊτικός», το Ιράν, που βρίσκεται σε σύγκρουση με τον ονομαζόμενο «σουνιτικό άξονα» ως επί το πλείστον της Σαουδικής Αραβίας, αλλά και με το Ισραήλ, άλλοτε ακολουθεί εξισορροπιστική πολιτική, όπως χαρακτηριστικά απέναντι στη Ρωσία και την Τουρκία, αλλά και με μεγάλες Δυτικές δυνάμεις, και άλλοτε φροντίζει να παίζει αυτόνομο ρόλο, όπως δείχνει η σημαντική εμπλοκή του στη Συρία, στο Λίβανο, κ.ο.κ.<br /><br />Το παζλ<br /><br />Το τελευταίο διάστημα σημειώθηκαν ορισμένα θεαματικά γεγονότα, ιστορικής σημασίας.<br /><br />Τα περισσότερα από αυτά έγιναν χάρις στις αμερικανικές πρωτοβουλίες. Κι ας έλεγαν άπαντες οι αναλυτές ότι οι ΗΠΑ έχουν αποσυρθεί από την ευρύτερη περιοχή μας.<br /><br />Ναι μεν η προεκλογική περίοδος στο εσωτερικό των ΗΠΑ, και κυρίως η απίστευτα σκληρή αντιπαράθεση Τράμπ - Δημοκρατικών, καθώς και οι «ιδιαιτερότητες» Τράμπ, όπως χαρακτηριστικά η «φιλική» προσωπική σχέση του με τον Ταγίπ Ερντογάν, οδηγούσε την Ουάσιγκτον σε επικίνδυνα μεγάλη αποστασιοποίηση από τις εξελίξεις στην περιοχή, ταυτόχρονα όμως προωθούνταν συστηματικά, ιδιώς από τον Μ.Πομπέο, μεγάλα γεωπολιτικά σχέδια.<br /><br />Ιδού ορισμένα από τα κομμάτια του παζλ:<br /><br />1. Τρίδυμο στη Σαουδική Αραβία: Μόλις λίγες ημέρες πριν τη δολοφονία του Ιρανού πυρηνικού επιστήμονα, Μοχσέν Φαχριζαντέχ, στη Σαουδική Αραβία συναντήθηκαν ο Μ.Πομπέο, ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, Μπενιαμίν Νετανιάχου, και ο πρίγκιπας διάδοχος της Σ.Αραβίας, Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν.<br /><br />Σύμφωνα με τον ισραηλινό Τύπο, τον Νετανιάχου συνόδευε ο Γιόσι Κοέν, επικεφαλής της ισραηλινής μυστικής Υπηρεσίας, «Μοσάντ».<br /><br />Αρχικά έγινε λόγος για μυστική συνάντηση, και μάλιστα ότι ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου μετέβη μυστικά στη Σαουδική Αραβία. Η συνάντηση, ωστόσο, διέρρευσε από την ισραηλινή πλευρά.<br /><br />Να σημειωθεί ότι το Ισραήλ και ειδικότερα ο ίδιος ο Νετανιάχου, τον Απρίλιο του 2018, είχαν «στοχοποιήσει» τον Φαχριζαντέχ «ως ηγετική μορφή του μυστικού σχεδίου ανάπτυξης πυρηνικών όπλων».<br /><br />2. Χάρη στον κατάσκοπο: Η απερχόμενη ηγεσία Τράμπ έκανε ένα «συμβολικό» (;) δωράκι στο Ισραήλ. Εδωσε άδεια να βγει εκτός των ΗΠΑ ο Τζόναθαν Πόλαρντ.<br /><br />Είχε φυλακιστεί στις ΗΠΑ το 1985 με την κατηγορία της κατασκοπείας υπέρ του Ισραήλ. Και ειδικότερα για παροχή πληροφοριών στο Τελ Αβίβ γύρω από στρατιωτικά και πυρηνικά προγράμματα των ΗΠΑ.<br /><br />Ο Πόλαρντ ήταν αναλυτής του αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού. Εξέτισε ποινή 30 ετών. Οσο βρισκόταν στη φυλακή, ο Πόλαρντ απέκτησε την ισραηλινή υπηκοότητα. Στο Ισραήλ, το οποίο, ως γνωστόν, είναι πυρηνική δύναμη, ο Πόλαρντ θεωρείται «ήρωας».<br /><br />Πριν την αποχώρησή του από τη θέση του προέδρου των ΗΠΑ, ο Μπάρακ Ομπάμα, έκανε κι' αυτός ένα «δωράκι» στο Ισραήλ δίνοντας χάρη στον Πόλαρντ. Ωστόσο, συνέχισε να υπόκειται στην απαγόρευση της εξόδου από το αμερικανικό έδαφος.<br /><br />3. Οι επισκέψεις Πομπέο: Μπορεί στην Ελλάδα και στην Τουρκία η προσοχή από την περιοδεία Πομπέο, την τελευταία μεγάλη, ως όλα δείχνουν, προτού αποχωρήσει ο Ν.Τράμπ, τον Ιανουαρίου του 2021, να εστιάστηκε στο γεγονός ότι ο επικεφαλής του State Department συναντήθηκε στην Κωνσταντινούπολη μόνο με τον Οικουμενικό Πατριάρχη, αλλά με κανέναν Τούρκο κυβερνητικό παράγοντα, ωστόσο λίγο νοτιότερα, στη Μ.Ανατολή τις εντυπώσεις «έκλεψε» η επίσκεψή του στο Ισραήλ και τη Σ.Αραβία.<br /><br />Ειδικότερα, στο Ισραήλ, όπου, ως γνωστόν, οι ΗΠΑ έχουν μεταφέρει την πρεσβεία τους στην Ιερουσαλήμ, ο Μ.Πομπέο επισκέφθηκε τα Υψώματα του Γκολάν και τον οικισμό των Εβραίων εποίκων στη Δυτική Οχθη, Πσαγκότ.<br /><br />Δύο άκρως συμβολικές κινήσεις, δεδομένου ότι αφενός το Ισραήλ έχει προσαρτήσει τα υψώματα του Γκολάν από τη Συρία, αφετέρου το ισραήλ θεωρεί τους οικισμούς εποίκων εντός παλαιστινιακών περιοχών ως ισραηλινό έδαφος. Κάτι που αποτελεί από τα σημαντικότερα «αγκάθια» του Παλαιστινιακού.<br /><br />4. Εμιράτα - Μπαχρέϊν - Ισραήλ: Τους τελευταίους μήνες υπογράφτηκαν ορισμένες ιστορικής σημασίας συμφωνίες.<br /><br />Κατ' αρχήν, μεταξύ Ισραήλ και Εμιράτων (ΗΑΕ), τον Σεπτέμβριο του 2020, υπό την αιγίδα των ΗΠΑ. Ετσι, τα ΗΑΕ έγιναν η πρώτη χώρα του Κόλπου που εξομάλυνε τις σχέσεις της με το Ισραήλ.<br /><br />Να σημειωθεί πως, προ ημερών, άρχισαν οι πρώτες απευθείας αεροπορικές πτήσεις από το Ντουμπάι στο Τελ Αβίβ.<br /><br />Στη συνέχεια, το ίδιο έκανε το Μπαχρέιν. Συμφωνίες «εξομάλυνσης» των σχέσεών τους, έχουν υπογράψει η Αίγυπτος, το 1979, και η Ιορδανία, το 1994.<br /><br />5. Κάηκαν δύο «μεγάλα χαρτιά»: Η δολοφονία του Μοχσέν Φαχριζαντέχ δεν είναι η μοναδική.<br /><br />Κατά καιρούς έχουν δολοφονηθεί και άλλοι Ιρανοί επιστήμονες, οι οποίοι φέρονταν να εργάζονται στο ονομαζόμενο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.<br /><br />Η απώλεια του Μ.Φαχριζαντέχ είναι η δεύτερη σημαντικότερη, μετά τη δολοφονία του αρχηγού των «Φρουρών της επανάστασης», και θεωρούμενου ως εκ των σημαντικότερων παραγόντων του Ιράν, με μεγάλες πολιτικές βλέψεις μάλιστα, Κασέμ Σουλεϊμανί.<br /><br />Δολοφονήθηκε τον Ιανουάριο του 2020 στη Βαγδάτη, ενώ επέστρεφε στο Ιράν από τη Συρία.<br /><br />Να σημειωθεί ότι ο Σουλεϊμανί ήταν ο άνθρωπος, ο οποίος σήκωσε όλο το βάρος της αντιπαράθεσης με τους τζιχαντιστές, επί του πεδίου των μαχών, τόσο στη Συρία όσο και στο Ιράκ.<br /><br />Θεωρείται, μάλιστα, άκρως αμφίβολο εάν θα είχαν νικηθεί, στην περίπτωση που δεν εμπλεκόταν τόσο ενεργά στις μάχες το Ιράν.<br /><br />Ο Σουλεϊμανί, επίσης, θεωρείτο ο βασικός «κρίκος» της Τεχεράνης με τη μεγάλη, μαζική οργάνωση, «Χεζμπολάχ» του Λιβάνου. Η «Χεζμπολάχ», επίσης, πολέμησε με πολύ μεγάλες δυνάμεις της στη Συρία.<br /><br />6.Πυρηνικές κόντρες ΕΕ - ΗΠΑ: Πίσω από όλα τα παραπάνω, ωστόσο, ένα ήταν το βασικό διακύβευμα: Το ονομαζόμενο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.<br /><br />Το Ισραήλ, ανέκαθεν θεωρούσε ότι, μέσω του πυρηνικού προγράμματος για ειρηνικούς σκοπούς (ηλεκτρενέργεια, κ.λ.π.), η Τεχεράνη σκόπευε να αποκτήσει πυρηνικά όπλα. Και γι' αυτό είχε επεξεργαστεί σειρά διπλωματικών, πολιτικών σχεδίων, ακόμα και βομβαρδισμούς των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν. Κατά πληροφορίες, βέβαια, και απαγωγές ή δολοφονίες Ιρανών επιστημόνων.<br /><br />Η συμφωνία Δύσης - Ιράν, ωστόσο, το 2015, επί Μπάρακ Ομπάμα, έβαλε «πάγο» στα ισραηλινά σχέδια. Τα οποία, όμως, αναθερμάνθηκαν επί προεδρίας Ντόναλντ Τράμπ.<br /><br />Οι ΗΠΑ αποσύρθηκαν απο τη συμφωνία, ενώ επέβαλαν και νέες κυρώσεις στην -ήδη προβληματική- οικονομία του Ιράν.<br /><br />Αραγε, με τη νέα προεδρία Μπάϊντεν, ποια τακτική θα ακολουθήσει η Ουάσιγκτον;<br /><br />Να σημειωθεί ότι παροιμιώδεις ηταν οι κόντρες ΕΕ - ΗΠΑ γι' αυτό το θέμα, και ιδιαίτερα ανάμεσα στο Παρίσι και την Ουάσιγκτον. Ακόμα και πρόσφατα, κατά την τελευταία περιοδεία Πομπέο, ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα των συζητήσεών του με τον Εμμανουέλ Μακρόν, ήταν η «πυρηνική συμφωνία» με το Ιράν.<br /><br />Το 2015, από τη μια οι ΗΠΑ, Ρωσία, Γαλλία, Κίνα, Βρετανία και Γερμανία, και από την άλλη το Ιράν, είχαν καταλήξει σε συμφωνία να περιοριστεί το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης με αντάλλαγμα την άρση των αυστηρών διεθνών οικονομικών κυρώσεων. Την «πατρότητα» της συμφωνίας διεκδικούσε ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, Μ.Ομπάμα.<div><br /></div><div><a href="https://www.lawandorder.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τα τελευταία «δώρα» των Πομπέο και Τράμπ στο Ισραήλ - Γεωπολιτικά στρατόπεδα και η θέση της Ελλάδας

Θανάσης Αργυράκης  Τα κρίσιμα κομμάτια του παζλ Χτες δολοφονήθηκε στην Τεχεράνη ο Ιρανός πυρηνικός επιστήμονας, Μοχσέν Φαχριζαντέχ, ο οποίος...

Διαβάστε την συνέχεια

Επιχείρηση IRINI: Τεθωρακισμένα μετέφερε στη Λιβύη το τουρκικό πλοίο, αποκαλύπτουν δημοσιεύματα σε γερμανικές εφημερίδες

<a href="https://www.armyvoice.gr/wp-content/uploads/2020/11/operation-irini.jpg"><img height="539" src="https://www.armyvoice.gr/wp-content/uploads/2020/11/operation-irini-696x586.jpg" width="640" /></a><br /><br />Γράφει ο <b>Θανάσης Αργυράκης </b><br />Οκτώ φορές είχε καταπλεύσει σε λιμάνια της Λιβύης, μόνο το 2020, το τουρκικό εμπορικό πλοίο, «Roseline A», ενώ η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει στη διάθεσή της δορυφορικές φωτογραφίες, οι οποίες δείχνουν ότι σε προηγούμενο πλού του, από το πλοίο ξεφορτώθηκαν τεθωρακισμένα οχήματα για τους συμμάχους της Άγκυρας στη Λιβύη.<br /><br />Αυτά αναφέρει, μεταξύ των άλλων, η γερμανική εφημερίδα, Süddeutsche Zeitung, σε δημοσίευμά της με τίτλο: «Λιβύη – Θανατηφόρα απληστία για ενεργειακούς πόρους».<br /><br />Επισημαίνει, μάλιστα, πως παρά το γεγονός ότι «τα όπλα έχουν σιωπήσει στη Λιβύη, οι αντιμαχόμενες πλευρές συνεχίζουν να εξοπλίζονται για τον πιθανό επόμενο γύρο των συγκρούσεων», ενώ υπογραμμίζει ότι και η υπόθεση του «Roseline A» ενισχύει αυτές τις υποψίες.<br /><br />Ως γνωστόν, προ ημερών, κομάντος από το γερμανικό πλοίο, «Hamburg», το οποίο ανήκει στην ευρωπαϊκή ναυτική δύναμη, «Ειρήνη», που έχει αποστολή της την τήρηση της απόφασης του ΟΗΕ για εμπάργκο όπλων στη Λιβύη, έκαναν «ρεσάλτο» στο τουρκικό εμπορικό πλοίο που έπλεε προς τη Λιβύη.<br /><br />Το πλοίο θεωρήθηκε ύποπτο για μεταφορά οπλισμού στη Λιβύη. Ωστόσο, η Τουρκία ζήτησε από την ΕΕ να διακοπεί η έρευνα στο πλοίο. Ετσι, οι κομάντος, αν και ερεύνησαν μερικά από τα κοντέϊνερ, αποχώρησαν χωρίς να βρουν κάτι.<br /><br />Το θέμα μετετράπη σε νέα εστία έντασης μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας. Παράλληλα, η Αγκυρα, για μια ακόμη φορά επετέθη κατά της Ελλάδας, θέλοντας έτσι να καλλιεργήσει την εικόνα ότι την ευθύνη γι’ αυτή την επιχείρηση φέρει ο Ελληνας αξιωματικός, ο οποίος είναι ο επικεφαλής των τεσσάρων πλοίων της δύναμης «IRINI».<div><br /></div><div><a href="https://www.armyvoice.gr/wp-content/uploads/2020/06/Screen-Shot-2020-06-10-at-23.33.31.png"><img height="360" src="https://www.armyvoice.gr/wp-content/uploads/2020/06/Screen-Shot-2020-06-10-at-23.33.31.png" width="640" /></a><br /><br />Τώρα, όμως, τα στοιχεία που φέρνει στην επιφάνεια ο γερμανικός Τύπος δείχνουν ότι το «Roseline A» μόνον «αθώο» δεν είναι. Αντίθετα, έχει εξαιρετικά βεβαρημένο μητρώο. Φυσικά, αναφέρει η Süddeutsche Zeitung, και «δεν ελέγχονται τυχαία τα πλοία στα ανοικτά των λιβυκών ακτών, δηλώνουν διπλωμάτες που γνωρίζουν τη διαδικασία.<br /><br />Το γεγονός, άλλωστε, ότι η Τουρκία αντιτάχθηκε στην έρευνα του φορτίου πέντε ώρες αργότερα, και έτσι η επιθεώρηση εγκαταλείφθηκε, ενισχύει αυτή την αρχική υποψία.<br /><br />Αυτή συνίστατο στο ότι οι αξιολογητές της αποστολής της ΕΕ, «Ειρήνη», είχαν στη διάθεσή τους, όπως έγραψε το περιοδικό, «Spiegel», δορυφορικές εικόνες προηγούμενου κατάπλου του πλοίου στο λιμάνι της πόλης, Μισράτα (σ.σ. σύμμαχος πόλη της Τρίπολης, με ιδιαίτερα στενή σχέση με Κατάρ – Τουρκία), οι οποίες δείχνουν να ξεφορτώνονται τεθωρακισμένα οχήματα για τους συμμάχους της Άγκυρας στη Λιβύη.<br /><br />Αυτή τη φορά, στα λίγα εμπορευματοκιβώτια, τα οποία οι στρατιώτες της Bundeswehr (σ.σ. γερμανικού στρατού) κατάφεραν να ελέγξουν, δεν βρήκαν όπλα. Όμως, στο τουρκικό λιμάνι, Αμπαρλί (Ambarli) φορτώθηκαν ύποπτα εμπορεύματα, ενώ ήταν γνωστό ότι το φορτηγό πλοίο σχετίζεται με το λαθρεμπόριο όπλων. Μόνο φέτος φέρεται να κατέπλευσε οκτώ φορές σε λιμάνια της Λιβύης».<br /><br />Κυρώσεις. Κατά τη γερμανική εφημερίδα, «ο θόρυβος που προκάλεσε ο Τούρκος πρόεδρος, Ταγίπ Ερντογάν, επικαλούμενος εικαζόμενη «παρενόχληση» του πληρώματος από τους Γερμανούς στρατιώτες, θεωρείται από τους διπλωμάτες ως ελιγμός, προκειμένου να αποσπάσει την προσοχή».<br /><br />Ειδικότερα, από τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στο μέσον του Δεκεμβρίου, όπου θα συζητηθεί το θέμα της Τουρκίας. «Μέχρι τώρα -αναφέρει η Süddeutsche Zeitung- το Βερολίνο είχε υιοθετήσει μετριοπαθή στάση και απέτρεπε τις κυρώσεις. Αυτό θα μπορούσε πλέον να αλλάξει».</div><div><br /></div><div><a href="https://www.armyvoice.gr/wp-content/uploads/2020/11/EUNAVFOR-MED-operation-IRINI.jpg"><img height="427" src="https://www.armyvoice.gr/wp-content/uploads/2020/11/EUNAVFOR-MED-operation-IRINI-1024x683.jpg" width="640" /></a><br /><br /></div><div>Η επιχείρηση IRINI σε τεντωμένο σκοινί<br /><br />Η εφημερίδα, πάντως, τονίζει ότι η διαδικασία ειρήνευσης κινείται σε τεντωμένο σκοινί και ότι, εξαιτίας της αντιπαράθεσης για τους πλούσιους ενεργειακούς πόρους της Λιβύης, δεν αποκλείεται να ναυαγήσει.<br /><br />Κάτι τέτοιο θα είχε ως συνέπεια να ξεσπάσουν και πάλι εχθροπραξίες στην εμφύλια σπαρασσόμενη χώρα. Αφήνει, δε, να διαφανεί ότι, στο πλαίσιο αυτό, συνεχίζονται οι μεταφορές όπλων και προς τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές. Της Ανατολικής και της Δυτικής Λιβύης.<br /><br />Ειδικότερα, η Süddeutsche Zeitung αναφέρει ότι στο συνεδριακό κέντρο, «Ouagadougou» (!), στην παραλιακή πόλη της Λιβύης, Σύρτη, συναντώνται πέντε εκπρόσωποι της διεθνώς αναγνωρισμένης προσωρινής κυβέρνησης στην Τρίπολη, στα Δυτικά, υπό τον πρωθυπουργό, Φαγιέλ ελ Σαράτζ, και πέντε εκπρόσωποι του ανατολικού τμήματος της χώρας, το οποίο ελέγχεται στρατιωτικά από τον «πολέμαρχο», Χαλίφα Χάφταρ.<br /><br />Από τη μεριά της, η ειδική απεσταλμένη του ΟΗΕ, Στέφανι Γουΐλλιαμς, κάνει λόγο για «αξιοσημείωτη πρόοδο».<br /><br />Δυτικοί διπλωμάτες, επίσης, βλέπουν πιθανότητες επιτυχίας του διαλόγου, επειδή, όπως λένε, οι Λίβυοι έχουν κουραστεί από τον πόλεμο που μαίνεται από το 2011, μετά την ανατροπή του Μουαμάρ Καντάφι.<br /><br />Ακόμα, στην πρωτεύουσα της Τυνησίας, εδώ και μερικές εβδομάδες, 75 Λίβυοι διαπραγματεύονται για το πώς η χώρα τους θα βγει από την κρίση. Έχουν συμφωνήσει ότι νέος πρόεδρος και νέο Κοινοβούλιο θα πρέπει να έχουν εκλεγεί έως τις 24 Δεκεμβρίου 2021.<br /><br />Μέχρι τότε, της βορειοαφρικανικής χώρας θα ηγείται ένας (υπηρεσιακός, μεταβατικός;) πρωθυπουργός, μαζί με ένα Προεδρικό Συμβούλιο από τρία μέλη, τα οποία θα εκπροσωπούν τα τρία τμήματα της χώρας: Την Τρίπολη (Δυτικά), την Κυρηναϊκή (Ανατολικά με πρωτεύουσα τη Βεγγάζη) και το Φεζάν στο Νότο με «πρωτεύουσα» την πόλη Σάμπχα.<br /><br />Προσθέτει ότι «στο παιχνίδι για το βασικό αξίωμα του πρωθυπουργού έχει μπει ο σημερινός υπουργός Εσωτερικών στην Τρίπολη, Φάτχι Μπασάγκα, ο οποίος πρόσφατα συναντήθηκε με το Γάλλο υπουργό Εξωτερικών, Ζαν Υβ Λε Ντριάν, και την υπουργό Αμυνας, Φλοράνς Παρλύ, στο Παρίσι.<br /><br />Να σημειωθεί πως η Γαλλία, μέχρι στιγμής, υποστηρίζει ανοιχτά τον Χάφταρ, ο οποίος μετά την ήττα του, κατά την επίθεσή του εναντίον της Τρίπολης, μένει στο παρασκήνιο, στην ανατολική Λιβύη. Στην ανατολική Λιβύη, επίσης, ο πρόεδρος του Κοινοβουλίου, Ακίλα Σαλέχ, ετοιμάζεται για μεγαλύτερα αξιώματα. Πρόσφατα, μάλιστα, επισκέφθηκε τη Μόσχα, όπου τον δέχτηκε ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέί Λαβρόφ».</div><div><br /></div><div><a href="https://www.armyvoice.gr/wp-content/uploads/2020/06/libya-1.jpg"><img height="427" src="https://www.armyvoice.gr/wp-content/uploads/2020/06/libya-1.jpg" width="640" /></a><br /><br /></div><div>Η «Ημισέληνος του πετρελαίου»<br /><br />Ωστόσο, σημειώνει η <a href="https://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=&cad=rja&uact=8&ved=2ahUKEwivkJidgaftAhVN-aQKHVTmCC4QFjAAegQIARAD&url=https%3A%2F%2Fwww.sueddeutsche.de%2F&usg=AOvVaw04MyRVsfWEzC2OpsX2Nf8Y">Süddeutsche Zeitung</a>, «σε αυτό το σημείο τελειώνουν τα σημεία σύγκλισης μεταξύ των αντιμαχομένων. Μέχρι τώρα, μάλιστα, οι εκπρόσωποί τους δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν ούτε ως προς την πλήρωση των παραπάνω αξιωμάτων, ούτε και ως προς την εκλογική διαδικασία». Ετσι, «σύντομα η Σύρτη και το συνεδριακό κέντρο, «Ouagadougou», που είναι γεμάτο τρύπες από σφαίρες, θα μπορούσαν και πάλι να γίνουν το επίκεντρο νέων μαχών.<br /><br />Η πόλη είναι η πύλη προς τη λεγόμενη «Ημισέληνο του Πετρελαίου» στις ακτές της Λιβύης. Και η αντιδικία για τα έσοδα από την παραγωγή πετρελαίου, η οποία έχει αυξηθεί και πάλι στα 1,2 εκ. βαρέλια την ημέρα, δεν έχει ακόμα διευθετηθεί, όπως και η διαμάχη για τα πολιτικά αξιώματα-κλειδιά.<br /><br />Εξάλλου, η πρόσβαση στους ενεργειακούς πόρους αποτελεί εδώ και καιρό το σημαντικότερο κίνητρο πίσω από τον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ των πολυάριθμων πολιτοφυλακών όλων των πλευρών».<br />Ροές όπλων<br /><br />Μεταφορές όπλων, όμως, όπως αναφέρει η Süddeutsche Zeitung, δεν γίνονται μόνον προς τη δυτική Λιβύη. «Και η άλλη πλευρά συνεχίζει να εξοπλίζεται. Οι πτήσεις με μεταφορικά αεροπλάνα προς το ανατολικό τμήμα της χώρας συνεχίζονται.<br /><br />Συχνά προέρχονται από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (ΗΑΕ), τα οποία είναι ο σημαντικότερος στρατιωτικός υποστηρικτής του Χάφταρ. Περισσότερο ακόμα και από την Αίγυπτο». Είναι εμφανές, καταλήγει η εφημερίδα, ότι «και οι δύο πλευρές θα συνεχίσουν να ενισχύονται, όπως άλλωστε προειδοποίησε η ειδική διαμεσολαβήτρια του ΟΗΕ, μιλώντας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του Οργανισμού».<br /><br />Η Στέφανι Γουΐλλιαμς, μάλιστα, είπε ότι οι εξελίξεις στην κεντρική Λιβύη είναι «ανησυχητικές», αφού εκεί, οι μονάδες του Χάφταρ προχωρούν σε οχυρωματικά έργα αντί να αποσυρθούν από το μέτωπο, όπως προέβλεπε στην πραγματικότητα η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός.<br /><br />Επιπλέον, οι πολιτοφυλακές που είναι πιστές στην κυβέρνηση της Τρίπολης συνεχίζουν τη δράση τους, ενώ και οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές απέρριψαν την εποπτεία για την τήρηση της συμφωνίας από διεθνείς παρατηρητές.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.armyvoice.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Επιχείρηση IRINI: Τεθωρακισμένα μετέφερε στη Λιβύη το τουρκικό πλοίο, αποκαλύπτουν δημοσιεύματα σε γερμανικές εφημερίδες

Γράφει ο Θανάσης Αργυράκης  Οκτώ φορές είχε καταπλεύσει σε λιμάνια της Λιβύης, μόνο το 2020, το τουρκικό εμπορικό πλοίο, «Roseline A», ενώ η...

Διαβάστε την συνέχεια

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Η Μεγάλη Βρετανία διατηρεί ένα δίκτυο 145 παράκτιων παρατηρητηρίων και βάσεων σε 42 χώρες

<img height="360" src="https://infognomonpolitics.gr/wp-content/uploads/2020/11/Saab-wins-British-Army-training-extension.jpg" width="640" /><br /><br />Οι ένοπλες δυνάμεις της Βρετανίας έχουν ένα πολύ πιο εκτεταμένο δίκτυο βάσεων από ποτέ που το παρουσίασε το Υπουργείο Άμυνας. Νέα έρευνα από την Declassified αποκαλύπτει την έκταση αυτής της παγκόσμιας στρατιωτικής παρουσίας για πρώτη φορά – καθώς η κυβέρνηση ανακοινώνει επιπλέον 10% δαπάνες για την άμυνα.<br /><br />Ο στρατός του Ηνωμένου Βασιλείου έχει τοποθεσίες βάσης σε πέντε χώρες γύρω από την Κίνα: ναυτική βάση στη Σιγκαπούρη, φρουρές στο Μπρουνέι, περιοχές δοκιμών drone στην Αυστραλία, τρεις εγκαταστάσεις στο Νεπάλ και δύναμη ταχείας αντίδρασης στο Αφγανιστάν<br /><br />Η Κύπρος φιλοξενεί 17 στρατιωτικές εγκαταστάσεις του Ηνωμένου Βασιλείου, συμπεριλαμβανομένων των βολών και των κατασκοπευτικών σταθμών, με ορισμένες να βρίσκονται εκτός των «κυρίαρχων περιοχών βάσης» του ΗΒ.<br /><br />Η Βρετανία διατηρεί στρατιωτική παρουσία σε επτά αραβικές μοναρχίες, όπου οι πολίτες έχουν λίγο ή καθόλου λόγο για τον τρόπο διακυβέρνησής τους.<br /><br />Το προσωπικό του Ηνωμένου Βασιλείου είναι τοποθετημένο σε 15 τοποθεσίες στη Σαουδική Αραβία, υποστηρίζοντας την εσωτερική καταστολή και τον πόλεμο στην Υεμένη, και σε 16 τοποθεσίες στο Ομάν, μερικά από τις οποίες διοικούνται απευθείας από τον βρετανικό στρατό.<br /><br />Στην Αφρική, τα βρετανικά στρατεύματα εδρεύουν στην Κένυα, τη Σομαλία, το Τζιμπουτί, το Μαλάουι, τη Σιέρα Λεόνε, τη Νιγηρία και το Μάλι.<br /><br />Πολλές υπερπόντιες βάσεις του Ηνωμένου Βασιλείου βρίσκονται σε φορολογικούς παραδείσους όπως οι Βερμούδες και τα Νησιά Καϊμάν.<br /><br />Ο στρατός της Βρετανίας έχει μόνιμη παρουσία σε 145 τοποθεσίες βάσης σε 42 χώρες ή εδάφη σε όλο τον κόσμο, σύμφωνα με έρευνα της Declassified UK. Το μέγεθος αυτής της παγκόσμιας στρατιωτικής παρουσίας είναι πολύ μεγαλύτερο από ό, τι πιστεύαμε προηγουμένως και είναι πιθανό να σημαίνει ότι το Ηνωμένο Βασίλειο έχει το δεύτερο μεγαλύτερο στρατιωτικό δίκτυο στον κόσμο, μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες.<br /><br />Είναι η πρώτη φορά που αποκαλύπτεται το πραγματικό μέγεθος αυτού του δικτύου.<br /><br />Το Ηνωμένο Βασίλειο χρησιμοποιεί 17 ξεχωριστές στρατιωτικές εγκαταστάσεις στην Κύπρο, 15 στη Σαουδική Αραβία και 16 στο Ομάν – με τα δύο προαναφερθέντα αυταρχικά καθεστώτα το Ηνωμένο Βασίλειο διατηρεί στενές στρατιωτικές σχέσεις.<br /><br />Οι βασικές τοποθεσίες του Ηνωμένου Βασιλείου περιλαμβάνουν 60 εγκαταστάσεις που διαχειρίζεται, καθώς και 85 εγκαταστάσεις που διευθύνονται από τους συμμάχους τους, όπου το Ηνωμένο Βασίλειο έχει σημαντική παρουσία. Αυτά φαίνεται να ταιριάζουν με την περιγραφή αυτού που ο στρατηγός Mark Carleton-Smith, αρχηγός του Γενικού Επιτελείου της Βρετανίας, ονομαζόταν πρόσφατα ως «lily pads» – ιστότοπους στους οποίους η Βρετανία έχει εύκολη πρόσβαση όποτε και όταν απαιτείται.<br /><br />Η έκθεση του Declassified δεν έχει συμπεριλάβει στα στοιχεία τις μικρές συνεισφορές του Ηνωμένου Βασιλείου στις ειρηνευτικές αποστολές του ΟΗΕ στο Νότιο Σουδάν ή στην προστατευτική ζώνη της Κύπρου, ούτε δεσμεύσεις προσωπικού σε διοικητικούς χώρους του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη ή τις περισσότερες από τις ειδικές δυνάμεις του, οι οποίες είναι σε μεγάλο βαθμό είναι άγνωστες.<br /><br />Τα ευρήματα έρχονται λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση του πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον επιπλέον 16 δισεκατομμύρια £ που θα δαπανηθούν στον βρετανικό στρατό τα επόμενα τέσσερα χρόνια – αύξηση 10%. Η<br /><br />ανακοίνωση των δαπανών προοριζόταν αρχικά να συνδυαστεί με μια αναθεώρηση της αμυντικής στρατηγικής, την οποία υπερασπίστηκε ο πρώην επικεφαλής σύμβουλος του Johnson, Dominic Cummings.<br /><br />Τα αποτελέσματα της «ολοκληρωμένης επισκόπησης της άμυνας» του Whitehall δεν αναμένονται πλέον μέχρι το επόμενο έτος. Οι ενδείξεις δείχνουν ότι η αναθεώρηση θα προτείνει μια παραδοσιακή βρετανική στρατηγική για την οικοδόμηση περισσότερων στρατιωτικών βάσεων στο εξωτερικό.<br /><br />Τον περασμένο μήνα, ο πρώην υπουργός Άμυνας Μάικλ Φάλον δήλωσε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο χρειάζεται μια πιο μόνιμη παρουσία στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού. Ο σημερινός υπουργός Άμυνας, Μπεν Γουάλας, έχει προχωρήσει περισσότερο. Τον Σεπτέμβριο ανακοίνωσε μια επένδυση ύψους 23,8 εκατομμυρίων λιρών για την επέκταση του στρατού και των ναυτικών βάσεων της Βρετανίας στο Ομάν, για να φιλοξενήσει τις νέες αερομεταφερόμενες μονάδες του Βασιλικού Ναυτικού καθώς και πολλά άρματα μάχης.<br /><br />Ο στρατηγός Carleton-Smith είπε πρόσφατα: «Πιστεύουμε ότι υπάρχει μια αγορά για μια πιο επίμονη παρουσία από τον βρετανικό στρατό (στην Ασία).»<br /><br />Ο προϊστάμενος του, Cief of Defence Staff General Sir Nick Carter, μίλησε εν κρυπτό όταν δήλωσε πως το μέλλον του στρατού είναι στις μπροστινές γραμμές της μάχης.<br /><br />Περικυκλώνοντας Την Κίνα<br /><br />Η άνοδος της Κίνας οδηγεί πολλούς σχεδιαστές της Whitehall στην πεποίθηση ότι η Βρετανία χρειάζεται στρατιωτικές βάσεις στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού για να αντισταθμίσει την εξουσία του Πεκίνου. Ωστόσο, το Ηνωμένο Βασίλειο διαθέτει ήδη στρατιωτικές βάσεις σε πέντε χώρες γύρω από την Κίνα.<br /><br />Αυτές περιλαμβάνουν μια ναυτική βάση εφοδιαστικής στο Sembawang Wharf στη Σιγκαπούρη, όπου οκτώ βρετανοί στρατιωτικοί έχουν μόνιμη βάση. Η βάση παρέχει στη Βρετανία μια ηγετική θέση με θέα στο Στενό της Μάλακας, τις πιο πολυσύχναστες ναυτιλιακές λωρίδες στον κόσμο που αποτελούν βασικό σημείο πνιγμού για τα πλοία που πλέουν από τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας στον Ινδικό Ωκεανό.<br /><br />Το Υπουργείο Άμυνας (MOD) δήλωσε προηγουμένως στο Declassified: «Η Σιγκαπούρη είναι μια στρατηγικά σημαντική τοποθεσία για το παγκόσμιο εμπόριο». Η ελίτ αστυνομική μονάδα της Σιγκαπούρης αποτελείται από Βρετανούς στρατιώτες και διοικείται από στρατιωτικούς βετεράνους του ΗΒ.<br /><br />Εκτός από τη ναυτική βάση στο χείλος της Θάλασσας της Νότιας Κίνας, ο βρετανικός στρατός έχει ακόμη μια πιο κεντρική τοποθεσία βάσης στο Μπρουνέι, κοντά στα αμφισβητούμενα νησιά Spratly.<br /><br />Ο σουλτάνος ​​του Μπρουνέι, ένας δικτάτορας που πρότεινε πρόσφατα τη θανατική ποινή για τους ομοφυλόφιλους, πληρώνει για τη βρετανική στρατιωτική υποστήριξη προκειμένου να παραμείνει στην εξουσία. Επιτρέπει επίσης στο βρετανικό γίγαντα πετρελαίου Shell να έχει σημαντικό μερίδιο στους τομείς πετρελαίου και φυσικού αερίου του Μπρουνέι.<br /><br />Το Ηνωμένο Βασίλειο διαθέτει τρεις φρουρές στο Μπρουνέι, στο στρατόπεδο στο Sittang, στο Medicina Lines και στο Tuker Lines, όπου περίπου οι μισοί στρατιώτες της Βρετανίας Gurkha έχουν μόνιμη βάση.<br /><br />Τα αρχεία του Declassified δείχνουν ότι το 1980, τα βρετανικά στρατεύματα στο Μπρουνέι βασίζονταν «στη γη που παρείχε η Shell και στη μέση του συγκροτήματος της έδρας τους».<br /><br />Ειδική διαμονή για βρετανικά στρατεύματα παρέχεται μέσω ενός δικτύου 545 διαμερισμάτων και μπανγκαλόου στο Κουάλα Μπέιλατ, κοντά στις στρατιωτικές βάσεις.<br /><br />Στο Μπρουνέι, 27 μονάδες βρετανικών στρατευμάτων έχουν λάβει τρεις εκτάσεις γης από τον Σουλτάνο σε τρεις τοποθεσίες, συμπεριλαμβανομένης της ναυτικής βάσης Muara. Οι ρόλοι τους περιλαμβάνουν ανάλυση εικόνων και οδηγίες ελεύθερων σκοπευτών.<br /><br />Η Declassified διαπίστωσε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο διαθέτει επίσης περίπου 60 άτομα σε όλη την Αυστραλία. Περίπου 25 από αυτούς κατέχουν υπερασπιστικούς ρόλους στην Ύπατη Αρμοστεία της Βρετανίας στην Καμπέρα και σε τοποθεσίες του Υπουργείου Άμυνας της Αυστραλίας κοντά στην πρωτεύουσα, όπως η Διοίκηση κοινών επιχειρήσεων της έδρας στο Bungendore.<br /><br />Τα υπόλοιπα είναι σε ανταλλαγή με 18 ξεχωριστές στρατιωτικές βάσεις της Αυστραλίας, συμπεριλαμβανομένου ενός αξιωματικού εντάλματος στην ηλεκτρονική μονάδα πολέμου της Αυστραλίας στο Cabarlah, Queensland. Τέσσερις αξιωματικοί της Royal Air Force (RAF) εδρεύουν στο αεροδρόμιο Williamtown στη Νέα Νότια Ουαλία, όπου μαθαίνουν να πετούν το εναέριο ραντάρ Wedgetail.<br /><br />Το MOD της Βρετανίας δοκιμάζει επίσης το αεροσκάφος παρακολούθησης Zephyr σε μεγάλο υψόμετρο σε μια τοποθεσία της Airbus στον απομακρυσμένο οικισμό του Wyndham στη Δυτική Αυστραλία. Το Declassified κατανοεί από την απόκριση της ελευθερίας της πληροφόρησης ότι το προσωπικό του MOD επισκέπτεται τον ιστότοπο δοκιμών αλλά δεν βασίζεται εκεί.<br /><br />Δύο μέλη της Στρατηγικής Διοίκησης του Ηνωμένου Βασιλείου, η οποία διαχειρίζεται βρετανικές στρατιωτικές επιχειρήσεις σε όλες τις υπηρεσίες, και ένα μέλος από την Defense Equipment and Support επισκέφτηκαν το Wyndham τον Σεπτέμβριο του 2019.<br /><br />Το Zephyr, το οποίο έχει σχεδιαστεί για να πετάει στη στρατόσφαιρα και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την παρακολούθηση της Κίνας, έχει καταρρεύσει δύο φορές κατά τη διάρκεια δοκιμών από το Wyndham. Ένα άλλο αεροσκάφος μεγάλου υψομέτρου, το PHASA-35, δοκιμάζεται από προσωπικό από την εταιρεία όπλων BAE Systems και το Εργαστήριο Επιστήμης και Τεχνολογίας Άμυνας του Ηνωμένου Βασιλείου στο Woomera της Νότιας Αυστραλίας.<br /><br /><img src="https://www.dailymaverick.co.za/wp-content/uploads/ezgif.com-gif-maker-1.gif" /><br /><br />Η Airbus λειτουργεί επίσης επίγειο σταθμό για τον στρατιωτικό δορυφόρο Skynet 5A για λογαριασμό του MOD στο Mawson Lakes στην Αδελαΐδα. Ένας Βρετανός ναυτικός διοικητής εδρεύει στην παράκτια πόλη, σύμφωνα με την ελευθερία ενημέρωσης.<br /><br />Επιπλέον 10 μέλη του βρετανικού στρατιωτικού προσωπικού βασίζονται σε μη καθορισμένες τοποθεσίες στη Νέα Ζηλανδία. Τα κοινοβουλευτικά δεδομένα από το 2014 έδειξαν ότι οι ρόλοι τους περιλάμβαναν την εργασία ως πλοηγός σε αεροσκάφος P-3K Orion, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη θαλάσσια επιτήρηση.<br /><br />Εν τω μεταξύ, στο Νεπάλ, στη δυτική πλευρά της Κίνας κοντά στο Θιβέτ, ο βρετανικός στρατός διαθέτει τουλάχιστον τρεις εγκαταστάσεις. Σε αυτά περιλαμβάνονται τα στρατόπεδα στρατολόγησης Gurkha στην Pokhara και το Dharan, καθώς και διοικητικές εγκαταστάσεις στην πρωτεύουσα Kathmandu.<br /><br />Η βρετανική χρήση νεαρών ανδρών ως στρατιωτών συνεχίστηκε παρά τη μαοϊκή κυβέρνηση που έφτασε στην εξουσία στο Kathmandu.<br /><br />Στο Αφγανιστάν, όπου βρίσκονται τώρα σε εξέλιξη ειρηνευτικές συνομιλίες μεταξύ της κυβέρνησης και των Ταλιμπάν, οι δυνάμεις του Ηνωμένου Βασιλείου διατηρούν εδώ και πολύ καιρό μια δύναμη ταχείας αντίδρασης στο Διεθνές Αεροδρόμιο Hamid Karzai στην Καμπούλ, καθώς και καθοδήγηση στο Σχολείο Πεζικού και τους Αφγανικούς Εθνικούς Στρατούς. Η τελευταία Αφγανική ακαδημία γνωστή και ως «Sandhurst in the Sand», χτίστηκε με 75 εκατομμύρια λίρες Αγγλίας.<br /><br />Περίπου 10 άτομα εδρεύουν στο Πακιστάν, εκπαιδεύοντας πιλότους στην ακαδημία της Πολεμικής Αεροπορίας στο Risalpur.<br /><br />Ευρώπη και Ρωσία<br /><br />Εκτός από την ανησυχία για την Κίνα, οι στρατιωτικοί αρχηγοί πιστεύουν ότι η Βρετανία είναι πλέον κλειδωμένη σε μόνιμο ανταγωνισμό με τη Ρωσία. Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει στρατιωτική παρουσία σε τουλάχιστον έξι ευρωπαϊκές χώρες, καθώς και σε διοικητικές τοποθεσίες του ΝΑΤΟ, τις οποίες το Declassified δεν έχει συμπεριλάβει στην έρευνά.<br /><br />Η Βρετανία συνεχίζει να διαχειρίζεται τέσσερις βασικές τοποθεσίες στη Γερμανία που φιλοξενούν 540 άτομα, παρά τη δεκαετή διαδρομή που ονομάζεται “Operation Owl” για να μειώσει το δίκτυο της εποχής του Ψυχρού Πολέμου.<br /><br />Δύο στρατώνες παραμένουν στο Sennelager, στη βόρεια Γερμανία, με μια τεράστια αποθήκη οχημάτων στο Mönchengladbach και μια εγκατάσταση αποθήκευσης πυρομαχικών στο Wulfen σε μια τοποθεσία που αρχικά κατασκευάστηκε από δουλεμπόριο για τους Ναζί.<br /><br />Στη Νορβηγία, ο βρετανικός στρατός διαθέτει μια βάση ελικοπτέρου με το όνομα “Clockwork” στο αεροδρόμιο Bardufoss, βαθιά στον Αρκτικό Κύκλο. Η βάση χρησιμοποιείται συχνά για ασκήσεις ορεινού πολέμου και απέχει 350 μίλια από την έδρα του βόρειου στόλου της Ρωσίας στο Severomorsk κοντά στο Murmansk.<br /><br /><img height="640" src="https://www.dailymaverick.co.za/wp-content/uploads/Bardufoss-Airport-scaled.jpeg" width="427" /><br /><br />Από την πτώση της ΕΣΣΔ, η Βρετανία έχει επεκτείνει τη στρατιωτική της παρουσία σε πρώην σοβιετικά κράτη μπλοκ. Είκοσι στρατιωτικά στελέχη του Ηνωμένου Βασιλείου δανείζονται προς το παρόν στην Τσεχική στρατιωτική ακαδημία στο Vyškov.<br /><br />Κοντά στα σύνορα της Ρωσίας, η RAF βασίζει μαχητικά αεροσκάφη Typhoon στην αεροπορική βάση Amari της Εσθονίας και στη βάση αεροπορικών μεταφορών Siauliai της Λιθουανίας, από όπου μπορούν να αναχαιτίσουν ρωσικά αεροσκάφη πάνω από τη Βαλτική ως μέρος της αποστολής «αεροπορία» του ΝΑΤΟ.<br /><br />Στην ανατολική Μεσόγειο, η Declassified διαπίστωσε ότι υπάρχουν 17 ξεχωριστές βρετανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις στην Κύπρο, τις οποίες οι αναλυτές έχουν παραδοσιακά μετρήσει ως ένα βρετανικό υπερπόντιο έδαφος που περιλαμβάνει τις «κυρίαρχες περιοχές βάσης» του Ακρωτηρίου και της Δεκέλειας, που περιέχουν 2.290 βρετανούς υπαλλήλους.<br /><br />Τα δίκτυα τα οποία διατηρήθηκαν στην ανεξαρτησία το 1960, περιλαμβάνουν διαδρόμους, σειρές βολών, στρατώνες, αποθήκες καυσίμων και σταθμούς κατασκοπείας που λειτουργούν από την υπηρεσία πληροφοριών του Ηνωμένου Βασιλείου – GCHQ.<br /><br />Το Declassified διαπίστωσε επίσης ότι πολλές από τις τοποθεσίες βρίσκονται πέρα ​​από τις κυρίαρχες περιοχές βάσης, συμπεριλαμβανομένης της κορυφής του Όλυμπου, το υψηλότερο σημείο στην Κύπρο.<br /><br /><img height="452" src="https://www.dailymaverick.co.za/wp-content/uploads/07-Embed-map-of-Cyprus-as-a-PDF-page-001-2048x1446.jpg" width="640" /><br /><br />Ένας χάρτης που αποκτήθηκε από το Declassified δείχνει ότι ο στρατός του Ηνωμένου Βασιλείου μπορεί να χρησιμοποιήσει μια μεγάλη έκταση γης έξω από το Ακρωτήρι γνωστή ως Λίμα ως περιοχή εκπαίδευσης. Η Declassified προηγουμένως αποκάλυψε ότι τα βρετανικά στρατιωτικά αεροσκάφη με χαμηλές πτήσεις έχουν προκαλέσει το θάνατο ζώων εκτροφής στην περιοχή εκπαίδευσης της Λίμα.<br /><br />Οι βρετανικές ειδικές δυνάμεις που λειτουργούν στη Συρία πιστεύεται ότι ανεφοδιάζονται αεροπορικώς από την Κύπρο, όπου τα αεροπλάνα μεταφοράς της RAF απογειώνονται πριν εξαφανιστούν τα ίχνη τους πάνω από τη Συρία.<br /><br />Λίγα είναι γνωστά για τη θέση των ομάδων ειδικών δυνάμεων του Ηνωμένου Βασιλείου στη Συρία, εκτός από τον ισχυρισμό ότι εδρεύουν στο Al-Tanf κοντά στα σύνορα Ιράκ / Ιορδανίας και / ή στο βορρά κοντά στο Manbij.<br /><br />Προστατεύοντας του Δικτάτορες του Κόλπου<br /><br />Οι πτήσεις της RAF από την Κύπρο προσγειώνονται επίσης συχνά στις δικτατορίες του Κόλπου των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων και του Κατάρ, όπου το Ηνωμένο Βασίλειο έχει μόνιμες βάσεις στα αεροδρόμια Al Minhad και Al Udeid, τα οποία διευθύνονται από περίπου 80 άτομα.<br /><br />Αυτές οι βάσεις χρησιμοποιήθηκαν για την προμήθεια στρατευμάτων στο Αφγανιστάν καθώς και για τη διεξαγωγή στρατιωτικών επιχειρήσεων στο Ιράκ, τη Συρία και τη Λιβύη.<br /><br />Το Κατάρ έχει μια κοινή μοίρα με την RAF με έδρα το RAF Coningsby στο Lincolnshire, η οποία χρηματοδοτείται κατά το ήμισυ από το εμιράτο του Κόλπου. Ο υπουργός Άμυνας James Heappey αρνήθηκε να πει στο Κοινοβούλιο πόσα στρατιωτικά στελέχη του Κατάρ εδρεύουν στο Coningsby εν μέσω σχεδίων επέκτασης της βάσης.<br /><br />Ακόμη πιο αμφιλεγόμενη είναι η μεγάλη στρατιωτική παρουσία της Βρετανίας στη Σαουδική Αραβία. Η Declassified διαπίστωσε ότι το προσωπικό του Ηνωμένου Βασιλείου είναι εγκατεστημένο σε 15 βασικούς γεωγραφικούς πυλώνες στη Σαουδική Αραβία. Στην πρωτεύουσα, Ριάντ, οι βρετανικές ένοπλες δυνάμεις είναι κατανεμημένες σε μισή ντουζίνα τοποθεσίες, συμπεριλαμβανομένων των κέντρων αεροπορικών επιχειρήσεων όπου αξιωματικοί της RAF παρατηρούν αεροπορικές επιχειρήσεις συνασπισμού υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας στην Υεμένη.<br /><br /><img src="https://www.dailymaverick.co.za/wp-content/uploads/SAUDI-LARGER-TEXT.gif" /><br /><br />Στο πλαίσιο του έργου του Υπουργείου Άμυνας Σαουδικής Ένοπλης Δύναμης (MODSAP), η BAE Systems έχει διαθέσει 73 μονάδες διαμονής σε στρατιωτικό προσωπικό του Ηνωμένου Βασιλείου στο συγκρότημα Salwa Garden Village στο Ριάντ.<br /><br />Το προσωπικό της RAF, μερικοί από τους οποίους είναι αποσπασμένοι στην BAE Systems, εξυπηρετούν επίσης την αεροπορική βάση King Fahad στο Taif, η οποία εξυπηρετεί την αεροπορική βάση King Khalid στο Khamis Mushayt κοντά στα σύνορα της Υεμένης. Επίσης διατηρεί βάση στο Tabuk όπου εκπαιδεύονται οι πιλότοι jet Hawk.<br /><br />Υπάρχουν ξεχωριστές συμβάσεις για τη Βρετανία για την υποστήριξη της «ειδικής ταξιαρχίας ασφαλείας» της Εθνικής Φρουράς της Σαουδικής Αραβίας (SANG), μιας μονάδας που προστατεύει την άρχουσα οικογένεια και προωθεί την «εσωτερική ασφάλεια».<br /><br />Πιστεύεται ότι Βρετανοί στρατιώτες τοποθετούνται στο υπουργείο της Φρουράς στο Ριάντ καθώς και στη Σχολή Σημάτων (SANGCOM) στο Khashm al-An στα περίχωρα της πρωτεύουσας, εκτός από μικρότερες ομάδες στα διοικητικά κέντρα SANG στις δυτικές και κεντρικές περιοχές στην Τζέντα και την Μπουράιντα.<br /><br />Το υπόλοιπο Βρετανικό προσωπικό στη Σαουδική Αραβία βρίσκεται στην πλούσια σε πετρέλαιο ανατολική επαρχία της, της οποίας η Σιιτική Μουσουλμανική πλειοψηφία υφίσταται σκληρές διακρίσεις από την κυρίαρχη σουνιτική μοναρχία.<br /><br />Μια ομάδα του Βασιλικού Ναυτικού διδάσκει στο King Fahd Naval Academy στο Jubail, ενώ το προσωπικό της RAF βοηθά το στόλο jet Tornado στην αεροπορική βάση του King Abdulaziz στο Dhahran. Η BAE διαμονή για Βρετανούς εργολάβους και προσωπικό παρέχεται από την εταιρεία Sara στο Khobar, κοντά στο Dhahran.<br /><br />Ένας υπολοχαγός στρατού της Βρετανίας συμβουλεύει τις μονάδες πεζικού SANG στο ανατολικό τμήμα διοίκησης στο Damman.<br /><br />Αυτά τα βρετανικά στελέχη στην ανατολική επαρχία βρίσκονται κοντά στο King Fahd Causeway, την τεράστια γέφυρα που συνδέει τη Σαουδική Αραβία με το γειτονικό νησί του Μπαχρέιν, όπου η Βρετανία διαθέτει ναυτική βάση και μικρότερη παρουσία (κοστίζει 270.000 £ ετησίως) κοντά στο διεθνές αεροδρόμιο στο Muharraq .<br /><br />Το 2011, το SANG οδήγησε τεθωρακισμένα οχήματα κατασκευασμένα από BAE πάνω από τον υπερυψωμένο δρόμο για να καταστείλει τις διαδηλώσεις υπέρ της δημοκρατίας από τη Σιιτική πλειοψηφία του Μπαχρέιν εναντίον του Σουνίτη δικτάτορα Βασιλιά Hamad.<br /><br />Η βρετανική κυβέρνηση αργότερα παραδέχτηκε: «Είναι πιθανό ότι ορισμένα μέλη της Εθνικής Φρουράς της Σαουδικής Αραβίας που είχαν αναπτυχθεί στο Μπαχρέιν μπορεί να έχουν κάνει κάποια εκπαίδευση από τη βρετανική στρατιωτική αποστολή [στο SANG].<br /><br />Μετά τη συντριβή της εξέγερσης, η Βρετανία αύξησε τη στρατιωτική της παρουσία στο Μπαχρέιν με την κατασκευή μιας ναυτικής βάσης που άνοιξε το 2018 από τον Πρίγκιπα Ανδρέα, έναν φίλο του Βασιλιά Hamad.<br /><br />Η Βρετανία διατηρεί μια σημαντική στρατιωτική παρουσία σε επτά αραβικές μοναρχίες όπου οι πολίτες έχουν λίγο ή καθόλου λόγο για τον τρόπο με τον οποίο κυβερνούνται. Σε αυτά περιλαμβάνονται περίπου 20 βρετανικά στρατεύματα που υποστηρίζουν τον Βασιλιά Αμπντουλάχ Β ‘της Ιορδανίας που εκπαιδεύτηκε από την Sandhurst.<br /><br />Ο στρατός της χώρας έλαβε βοήθεια ύψους 4 εκατομμυρίων λιρών από το σκιώδες Ταμείο Συγκρούσεων, Ασφάλειας και Σταθεροποίησης της Βρετανίας για τη δημιουργία μιας δύναμης ταχείας αντίδρασης, με έναν υπολοχαγό βρετανικού στρατού ως ”δανεικό” στη μονάδα.<br /><br />Πέρυσι αναφέρθηκε ότι ένας Βρετανός στρατιωτικός σύμβουλος του βασιλιά της Ιορδανίας, Ταξίαρχος Alex Macintosh, «απολύθηκε» αφού ασκούσε πολιτική επιρροή. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Macintosh αντικαταστάθηκε αμέσως και η Declassified έχει δει στρατιωτικά αρχεία που δείχνουν ότι ένας βρετανός Ταξίαρχος που υπηρετεί παραμένει στην Ιορδανία.<br /><br />Παρόμοιες ρυθμίσεις υπάρχουν στο Κουβέιτ, όπου βρίσκονται περίπου 40 βρετανικά στρατεύματα. Πιστεύεται ότι χρησιμοποιούν αεροσκάφη Reaper από την αεροπορική βάση του Ali Al Salem και διδάσκουν στο Κολεγιακό Διοικητικό και Προσωπικό του Μουμπάρακ Al-Abdullah του Κουβέιτ.<br /><br />Μέχρι τον Αύγουστο, ο πρώην αξιωματικός του Βασιλικού Ναυτικού Andrew Loring ήταν μεταξύ των κορυφαίων στελεχών του κολεγίου, σύμφωνα με την παράδοση να δίνει στο Βρετανικό προσωπικό πολύ ανώτερους ρόλους.<br /><br />Αν και υπάρχει βρετανικό προσωπικό ”δανικό” και στους τρεις κλάδους του στρατού του Κουβέιτ, το MOD αρνήθηκε να πει στο Declassified ποιόν ρόλος έπαιξαν στον πόλεμο στην Υεμένη, όπου το Κουβέιτ είναι μέλος του συνασπισμού υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας.<br /><br />Η πιο εκτεταμένη βρετανική στρατιωτική παρουσία στον Κόλπο βρίσκεται στο Ομάν, όπου 91 στρατεύματα του Ηνωμένου Βασιλείου υπηρετούν στον καταπιεστικό σουλτάνο της χώρας. Βρίσκονται σε 16 τοποθεσίες, μερικές από τις οποίες διοικούνται απευθείας από τον βρετανικό στρατό ή τις υπηρεσίες πληροφοριών.<br /><br />Αυτές περιλαμβάνουν τη βάση του Βασιλικού Ναυτικού στο Duqm, η οποία έχει τριπλασιαστεί σε μέγεθος ως μέρος μιας επένδυσης 23,8 εκατομμυρίων λιρών που σχεδιάστηκε για να υποστηρίξει τους νέους αερομεταφορείς της Βρετανίας κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης τους στον Ινδικό Ωκεανό και πέραν αυτής.<br /><br />Δεν είναι σαφές πόσοι Βρετανοί θα βασίζονται στο Duqm. Ο Heappey είπε στο Κοινοβούλιο: «Η δυνατότητα πρόσθετου προσωπικού να υποστηρίξει αυτόν τον κόμβο εφοδιασμού στο Duqm εξετάζεται ως μέρος της συνεχιζόμενης ολοκληρωμένης επισκόπησης της ασφάλειας, της άμυνας, της ανάπτυξης και της εξωτερικής πολιτικής».<br /><br /><img height="331" src="https://www.dailymaverick.co.za/wp-content/uploads/Duqm-2009.png" width="640" /><br /><br /><img height="331" src="https://www.dailymaverick.co.za/wp-content/uploads/Duqm-2019.png" width="640" /><br /><br />Πρόσθεσε ότι 20 άτομα έχουν αναπτυχθεί προσωρινά στην Duqm ως «Ομάδα λιμενικών εργασιών του Ηνωμένου Βασιλείου» για να βοηθήσουν στα σχέδια επέκτασης. Μια άλλη σημαντική ανάπτυξη του βασικού δικτύου της Βρετανίας στο Ομάν είναι ο νέος «κοινός χώρος εκπαίδευσης» που βρίσκεται 70 χιλιόμετρα νότια του Duqm στο Ras Madrakah, το οποίο έχει χρησιμοποιήσει για πρακτική πυροδότηση δεξαμενών. Φαίνεται ότι βρίσκονται σε εξέλιξη σχέδια για τη μεταφορά μεγάλου αριθμού δεξαμενών της Βρετανίας από την τρέχουσα σειρά πυροβολισμών στον Καναδά στο Ras Madrakah.<br /><br />Στο Ομάν, είναι ποινικό αδίκημα η προσβολή του Σουλτάνου, οπότε η εγχώρια αντίσταση στις νέες βρετανικές βάσεις είναι απίθανο να φτάσει μακριά.<br /><br />Οι βρετανικές δυνάμεις στο Duqm πιθανότατα θα συνεργαστούν στενά με τη στρατιωτική εγκατάσταση των ΗΠΑ στο Ντιέγκο Γκαρσία στα Νησιά Τσάγκος, μέρος της επικράτειας του Βρετανικού Ινδικού Ωκεανού που ανήκει στον Μαυρίκιο σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο. Περίπου 40 στρατιωτικά στελέχη του Ηνωμένου Βασιλείου βρίσκονται στο Ντιέγκο Γκαρσία.<br /><br />Η Βρετανία αρνήθηκε να επιστρέψει τα νησιά στον Μαυρίκιο, σε αντίθεση με πρόσφατο ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, αφού αφαίρεσε βίαια τον τοπικό πληθυσμό τη δεκαετία του 1970.<br /><br />Στο Ιράκ, η μόνη δημοκρατία στον αραβικό κόσμο που φιλοξένησε βρετανικά στρατεύματα φέτος, οι πολιτικές προσωπικότητες έχουν υιοθετήσει μια διαφορετική προσέγγιση. Τον Ιανουάριο, το κοινοβούλιο του Ιράκ ψήφισε να απελάσει ξένες στρατιωτικές δυνάμεις, που περιλαμβάνουν τα υπόλοιπα 400 βρετανικά στρατεύματα, και τα οποία, εάν εφαρμοστούν, θα τερματίσουν την παρουσία τους σε τέσσερις τοποθεσίες: το στρατόπεδο Havoc στο Anbar, το Camp Taji και το Union III στη Βαγδάτη και Διεθνές αεροδρόμιο Erbil στα βόρεια.<br /><br />Η άλλη στρατιωτική παρουσία της Βρετανίας στη Μέση Ανατολή βρίσκεται στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη, όπου βρίσκονται περίπου 10 στρατεύματα. Η ομάδα χωρίζεται μεταξύ της βρετανικής πρεσβείας στο Τελ Αβίβ και του γραφείου του συντονιστή ασφαλείας των Ηνωμένων Πολιτειών, το οποίο, αντιφατικά, εδρεύει στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Ιερουσαλήμ. Το Declassified ανακάλυψε πρόσφατα ότι δύο βρετανικοί στρατιωτικοί βοηθούν την ομάδα των ΗΠΑ.<br /><br /><img src="https://www.dailymaverick.co.za/wp-content/uploads/GIBRALTAR.gif" /><br /><br />Περίπου 670 βρετανοί στρατιωτικοί τοποθετούνται σε τέσσερις τοποθεσίες στο Γιβραλτάρ, συμπεριλαμβανομένου του αεροδρομίου και του ναυπηγείου. Οι εγκαταστάσεις διαμονής περιλαμβάνουν το Devil’s Tower Camp και μια πισίνα που λειτουργεί με MOD.<br /><br />Οι υπόλοιποι στρατιωτικοποιημένοι φορολογικοί παράδεισοι της Βρετανίας βρίσκονται διασχίζοντας τον Ατλαντικό Ωκεανό. Οι Βερμούδες, μια βρετανική επικράτεια στα μέσα του Ατλαντικού, κατατάσσεται ως το δεύτερο «πιο διαβρωτικό» φορολογικό καταφύγιο στον κόσμο. Περιέχει ένα μικρό στρατιωτικό χώρο στο Warwick Camp, το οποίο διευθύνονται από 350 μέλη του Βασιλικού Συντάγματος των Βερμούδων, το οποίο «συνδέεται με τον βρετανικό στρατό» και διοικείται από έναν Βρετανό αξιωματικό.<br /><br />Παρόμοια ρύθμιση υπάρχει στο βρετανικό έδαφος του Μοντσερράτ στην Καραϊβική, η οποία περιλαμβάνεται περιοδικά σε καταλόγους φορολογικών παραδείσων. Η ασφάλεια για το νησί παρέχεται από 40 τοπικούς εθελοντές της Βασιλικής Άμυνας του Μοντσερράτ που εδρεύει στο Brades.<br /><br />Αυτό το μοντέλο φαίνεται να έχει εμπνεύσει παρόμοια σχέδια στα Νησιά Καϊμάν , στα νησιά Τούρκους και στα νησιά Κάικος, δύο βρετανικές περιοχές της Καραϊβικής που είναι και οι δύο σημαντικοί φορολογικοί παράδεισοι.<br /><br />Από το 2019, έχουν γίνει προσπάθειες για τη δημιουργία ενός Συντάγματος Νήσων Cayman, το οποίο στοχεύει στην πρόσληψη 175 στρατιωτών μέχρι το τέλος του 2021. Μεγάλο μέρος της εκπαίδευσης αξιωματικών πραγματοποιήθηκε στο Sandhurst στο Ηνωμένο Βασίλειο. <br /><br />Ηνωμένες Πολιτείες<br /><br />Ενώ αυτές οι στρατιωτικές εγκαταστάσεις στην Καραϊβική είναι απίθανο να αυξηθούν σε σημαντικό μέγεθος, η παρουσία του Ηνωμένου Βασιλείου στα νησιά Falkland στο Νότιο Ατλαντικό είναι πολύ μεγαλύτερη και ακριβότερη.<br /><br />Τριάντα οκτώ χρόνια μετά τον πόλεμο του Falklands με την Αργεντινή, το Ηνωμένο Βασίλειο διατηρεί έξι ξεχωριστές τοποθεσίες στα νησιά. Οι στρατώνες και το αεροδρόμιο στο RAF Mount Pleasant είναι οι μεγαλύτεροι, αλλά βασίζονται σε μια αποβάθρα στο λιμάνι Mare και τρία αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα στο Mount Alice, στο Byron Heights και στο Mount Kent.<br /><br />Η απομακρυσμένη φύση τους προκάλεσε καταχρηστική συμπεριφορά. Η βετεράνος της RAF, Rebecca Crookshank, ισχυρίζεται ότι υπέστη σεξουαλική παρενόχληση όταν υπηρετούσε ως η μόνη γυναίκα που προσλήφθηκε στο Όρος Άλις στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Οι γυμνοί αερομεταφορείς την χαιρέτησαν κατά την άφιξή τους και έτριβαν τα γεννητικά τους όργανα εναντίον της σε ένα τελετουργικό μύησης.<br /><br />Αργότερα δέθηκε με καλώδιο σε ένα κρεβάτι. Το περιστατικό φέρεται να συνέβη σε εγκαταστάσεις όπου το MOD ξόδεψε στη συνέχεια 153 εκατομμύρια λίρες το 2017 με σκοπό να εγκαταστήσει ένα σύστημα άμυνας Sky Sabre, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου προμηθεύει η ισραηλινή εταιρεία όπλων, Rafael. Η κίνηση επικρίθηκε εκείνη την εποχή, δεδομένης της ιστορίας της Rafael να προμηθεύει πυραύλους στην Αργεντινή.<br /><br /><img src="https://www.dailymaverick.co.za/wp-content/uploads/FALKLANDS-GIF.gif" /><br /><br />Εκτός από αυτό το δίκτυο, υπάρχει ένα τοπικό αμυντικό στρατόπεδο στην πρωτεύουσα του Στάνλεϊ, ενώ τα πλοία του Βασιλικού Ναυτικού διατηρούν μια συνεχή περιπολία ανοικτά της ακτής.<br /><br />Το καθαρό αποτέλεσμα είναι μια στρατιωτική παρουσία μεταξύ 70 και 100 υπαλλήλων MOD, αν και η κυβέρνηση των Νήσων Φώκλαντ βάζει τον αριθμό πολύ υψηλότερα: 1.200 στρατεύματα και 400 πολιτικοί εργολάβοι που κοστίζουν πολύ. Η τοποθέτηση στρατιωτών και των οικογενειών τους στο εξωτερικό απαιτεί στέγαση, σχολεία, νοσοκομεία και μηχανικές εργασίες, υπό την επίβλεψη του κυβερνητικού οργανισμού άμυνας υποδομής (DIO).<br /><br />Το DIO έχει ένα δεκαετές επενδυτικό πρόγραμμα για το Falklands, προϋπολογισμού 180 εκατομμυρίων λιρών. Σχεδόν το ένα τέταρτο έχει δαπανηθεί για τη διατήρηση ”ζεστών” στρατευμάτων. Το 2016, 55,7 εκατομμύρια λίρες πήγαν σε λέβητα και σταθμό παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος για το συγκρότημα στρατιωτικών αρχηγών του Mount Pleasant.<br /><br />Το 2018, το Mare Harbour επεκτάθηκε με κόστος 19 εκατομμυρίων £, κυρίως για να εξασφαλίσει ότι τα τρόφιμα και άλλες προμήθειες μπορούν να φτάσουν στα στρατεύματα πιο εύκολα. Ο καθαρισμός, το μαγείρεμα, η εκκένωση των κάδων και άλλες διοικητικές εργασίες κοστίζει άλλα 5,4 εκατομμύρια £ ετησίως, που καταβάλλονται στην εταιρεία Sodexo. Αυτή η δαπάνη δικαιολογείται από την κυβέρνηση παρά τη δεκαετία λιτότητας στην ηπειρωτική χώρα του Ηνωμένου Βασιλείου, η οποία είδε τον 59χρονο βετεράνο του στρατού Ντέιβιντ Κλάψον να πεθαίνει το 2014 μετά τη διακοπή του επιδόματος του αιτούντος εργασία.<br /><br />Ο Clapson ήταν διαβητικός και βασίστηκε στην παροχή ψυγικής ινσουλίνης. Είχε 3,44 λίρες £ στον τραπεζικό του λογαριασμό και είχε εξαντλήσει την ηλεκτρική ενέργεια και τα τρόφιμα. Τα Falklands χρησιμεύουν επίσης ως σύνδεσμος προς το βρετανικό έδαφος της Ανταρκτικής, μια τεράστια περιοχή που προορίζεται για επιστημονική εξερεύνηση.<br /><br />Ο ερευνητικός του σταθμός στο Rothera βασίζεται σε υλικοτεχνική υποστήριξη από τον στρατό του Ηνωμένου Βασιλείου και επανατοποθετείται από το HMS Protector, ένα περιπολικό ερευνητικό πλοίο εξερεύνησης υδάτων στο Βασιλικό Ναυτικό με 65 άτομα επί του σκάφους. Η διατήρηση μιας τέτοιας «εμπρόσθιας» παρουσίας στην Ανταρκτική και στα Falklands είναι δυνατή μόνο λόγω ενός άλλου ακριβού βρετανικού εδάφους στο Νότιο Ατλαντικό, το Ascension Island, του οποίου ο διάδρομος στο Wideawake Airfield λειτουργεί ως αεροπορική γέφυρα μεταξύ Mount Pleasant και RAF Brize Norton στο Oxfordshire.<br /><br />Η Ascension έφτασε πρόσφατα στις ειδήσεις με προτάσεις του Υπουργείου Εξωτερικών για τη δημιουργία κέντρου κράτησης για αιτούντες άσυλο στο νησί, το οποίο απέχει 5.000 μίλια από το Ηνωμένο Βασίλειο. Στην πραγματικότητα, ένα τέτοιο σχέδιο είναι απίθανο να προχωρήσει.<br /><br />Ο διάδρομος χρειάζεται δαπανηρές επισκευές, και η μυστική υπηρεσία κατασκοπείας της Βρετανίας GCHQ έχει σημαντική παρουσία εκεί στο Cat Hill.<br /><br />Συνολικά φαίνεται ότι υπάρχουν πέντε στρατιωτικοί και μυστικοί ιστότοποι του Ηνωμένου Βασιλείου στο Ascension, συμπεριλαμβανομένης της διαμονής στο Travellers Hill και των συνοικιών στο Two Boats και στο George Town.<br /><br />Η αμερικανική Πολεμική Αεροπορία και η Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας λειτουργούν μαζί με το προσωπικό του Ηνωμένου Βασιλείου στο νησί, μια σχέση που αντικατοπτρίζεται στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου 730 Βρετανοί είναι απλωμένοι σε όλη τη χώρα.<br /><br />Πολλοί από αυτούς συσσωρεύονται σε αμερικανικά στρατιωτικά κέντρα διοίκησης γύρω από την Ουάσιγκτον και σε περιοχές του ΝΑΤΟ στο Norfolk της Βιρτζίνια. Η RAF διαθέτει περίπου 90 άτομα με έδρα τη βάση της Πολεμικής Αεροπορίας Creech στη Νεβάδα, όπου πετούν αεροσκάφη Reaper για επιχειρήσεις μάχης σε όλο τον κόσμο.<br /><br />Μέχρι πρόσφατα, υπήρχαν επίσης σημαντικές αναπτύξεις πιλότων RAF και Navy σε άλλα αεροδρόμια στις ΗΠΑ, όπου έμαθαν να πετούν το νέο μαχητικό F-35. Αυτό το πρόγραμμα είδε 80 Βρετανούς υπαλλήλους να διεξάγουν μακροχρόνια εκπαίδευση στη Βάση Πολεμικής Αεροπορίας Edwards (AFB) στην Καλιφόρνια.<br /><br />Επιπλέον δίκτυα που συμμετείχαν στο πρόγραμμα κατάρτισης F-35 περιελάμβαναν τον Eglin AFB στη Φλόριντα, τον αεροπορικό σταθμό Marine Corps Beaufort στη Νότια Καρολίνα και τον Ναυτικό Αεροπορικό Σταθμό Patuxent River στο Μέριλαντ. Μέχρι το 2020, πολλοί από αυτούς τους πιλότους επέστρεψαν στο Ηνωμένο Βασίλειο για να εξασκήσουν την πτήση των F-35 από τους νέους αερομεταφορείς του Royal Navy.<br /><br />Εκτός από αυτές τις αποστολές, υπάρχουν Βρετανοί στρατιωτικοί αξιωματικοί σε ανταλλαγή σε ένα ευρύ φάσμα μονάδων των ΗΠΑ. Τον Σεπτέμβριο του 2019, ο Βρετανός Στρατηγός Gerald Strickland κατείχε ανώτερο ρόλο στη στρατιωτική βάση των ΗΠΑ στο Fort Hood του Τέξας, όπου εργαζόταν στην Επιχείρηση Inherent Resolve, την αποστολή για την καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους στη Μέση Ανατολή.<br /><br />Υπήρξαν επίσης βρετανοί υπάλληλοι που τοποθετήθηκαν στη Διαστημική Μονάδα Μάχης του Προέδρου Τραμπ. Τον περασμένο Δεκέμβριο, αναφέρθηκε ότι ο Αναπληρωτής Διευθυντής του Κέντρου Συνδυασμένων Διαστημικών Επιχειρήσεων στη Βάση Πολεμικής Αεροπορίας του Βάντενμπεργκ στην Καλιφόρνια ήταν «ο καπετάνιος του Ομίλου Darren Whiteley – αξιωματικός της Βασιλικής Αεροπορίας από το Ηνωμένο Βασίλειο».<br /><br />Μία από τις λίγες βρετανικές υπερπόντιες βάσεις που φαίνεται να απειλούνται από την επισκόπηση της άμυνας της κυβέρνησης είναι η γκάμα εκπαίδευσης αρμάτων στο Suffield του Καναδά, όπου περίπου 400 μόνιμοι υπάλληλοι συντηρούν 1.000 οχήματα. Πολλά από αυτά είναι τα τάνκερ Challenger 2 και τα οχήματα μάχης πεζικού.<br /><br />Βρετανικά στρατεύματα διατηρούν μια μικρή φρουρά στο κεντρικό αεροδρόμιο του Μπελίζ από όπου έχουν πρόσβαση σε 13 τοποθεσίες για εκπαίδευση πολέμου στη ζούγκλα.<br /><br />Η Declassified πρόσφατα αποκάλυψε ότι τα βρετανικά στρατεύματα έχουν πρόσβαση στο ένα έκτο της γης του Μπελίζ, συμπεριλαμβανομένης μιας προστατευόμενης δασικής περιοχής, για μια τέτοια εκπαίδευση, η οποία περιλαμβάνει πυροβολισμούς από mortars, πυροβολικού και «πολυβόλα από ελικόπτερα». Το Μπελίζ είναι μια από τις πιο βιοποίκιλες χώρες του κόσμου, που φιλοξενεί είδη υπό εξαφάνιση και σπάνιους αρχαιολογικούς χώρους.<br /><br />Αφρική<br /><br />Μια άλλη περιοχή όπου ο βρετανικός στρατός διατηρεί ακόμη στρατιωτικές βάσεις είναι η Αφρική. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950, ο βρετανικός στρατός κατέστειλε τους αντι-αποικιακούς μαχητές στην Κένυα χρησιμοποιώντας στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου οι κρατούμενοι βασανίστηκαν και ευνουχίστηκαν.<br /><br />Μετά την ανεξαρτησία, ο βρετανικός στρατός κατάφερε να διατηρήσει τη βάση του στο στρατόπεδο Nyati στο Nanyuki, στην επαρχία Λαϊκή. Γνωστό ως BATUK, είναι το κέντρο για εκατοντάδες βρετανούς στρατιωτικούς στην Κένυα.<br /><br />Η Βρετανία έχει πρόσβαση σε πέντε ακόμη ιστότοπους στην Κένυα και σε 13 εκπαιδευτικούς χώρους, οι οποίοι χρησιμοποιούνται για την προετοιμασία στρατευμάτων προτού εγκατασταθούν στο Αφγανιστάν και αλλού. Το 2002, το MOD κατέβαλε αποζημίωση 4,5 εκατομμυρίων £ σε εκατοντάδες Κενυάτες που είχαν τραυματιστεί από μη εκρηκτικά όπλα που πυροβόλησαν τα βρετανικά στρατεύματα σε αυτούς τους χώρους εκπαίδευσης.<br /><br />Από το Nyati, Βρετανοί στρατιώτες χρησιμοποιούν επίσης την κοντινή αεροπορική βάση της Λαϊκιάς και το χώρο εκπαίδευσης στο Archers Post στο Laresoro και το Mukogodo στο Dol-Dol. Στην πρωτεύουσα του Ναϊρόμπι, τα βρετανικά στρατεύματα έχουν πρόσβαση στο στρατόπεδο Kifaru στο στρατόπεδο Kahawa και σε ένα διεθνές εκπαιδευτικό κέντρο ειρήνης στην Karen.<br /><br />Μια συμφωνία που υπεγράφη το 2016 ορίζει ότι: «Οι Επισκεπτήριες Δυνάμεις θα σέβονται τις παραδόσεις, τα έθιμα και τους πολιτισμούς των τοπικών κοινοτήτων των τόπων όπου αναπτύσσονται στο Έθνος υποδοχής». Οι Βρετανοί στρατιώτες είναι επίσης γνωστοί ότι χρησιμοποιούν τοπικούς εργαζόμενους για να καλύψουν τις σεξουαλικές τους ανάγκες.<br /><br />Η Διεθνής Αμνηστία ισχυρίζεται ότι 10.000 πολίτες έχασαν τη ζωή τους σε στρατόπεδα κράτησης του Νιγηριανού στρατού, ένα από τα οποία χρηματοδοτήθηκε εν μέρει από το Ηνωμένο Βασίλειο. Έχουν γίνει προσπάθειες επίθεσης στα βρετανικά στρατεύματα στην Κένυα. Τον Ιανουάριο, τρεις άνδρες συνελήφθησαν επειδή προσπάθησαν να εισέλθουν στη Λαϊκίπια όπου ανακρίθηκαν από την αντιτρομοκρατική αστυνομία. Πιστεύεται ότι συνδέονται με την ομάδα Al Shabaab στη γειτονική Σομαλία, όπου τα βρετανικά στρατεύματα έχουν επίσης μόνιμη παρουσία.<br /><br />Οι στρατιωτικές ομάδες εκπαίδευσης βρίσκονται στο Διεθνές Αεροδρόμιο Mogadishu, με μια άλλη ομάδα στο Κέντρο Εκπαίδευσης Ασφάλειας Baidoa. Μια μικρότερη βρετανική στρατιωτική παρουσία μπορεί να βρεθεί στο Camp Lemonnier στο Τζιμπουτί, όπου οι δυνάμεις του Ηνωμένου Βασιλείου εμπλέκονται σε επιχειρήσεις με drone πάνω από το Κέρας της Αφρικής και την Υεμένη.<br /><br />Αυτός ο μυστικός ιστότοπος συνδέεται με καλώδιο οπτικών ινών υψηλής ταχύτητας με τη βάση κατασκοπείας του Croughton στην Αγγλία, η οποία συνδέεται με την έδρα του GCHQ στο Cheltenham. Το Τζιμπουτί έχει επίσης συνδεθεί με επιχειρήσεις ειδικών δυνάμεων του Ηνωμένου Βασιλείου στην Υεμένη.<br /><br />Μια πιο εμφανής βρετανική παρουσία διατηρείται στο Μαλάουι, όπου οι Βρετανοί στρατιώτες έχουν ανατεθεί σε αποστολές λαθροθηρίας στο Εθνικό Πάρκο Liwonde και στα Nkhotakota και Majete Wildlife Reserve.<br /><br /><img src="https://www.dailymaverick.co.za/wp-content/uploads/15-Mathew-Talbot.jpeg" /><br /><br />Το 2019, ένας 22χρονος στρατιώτης, ο Mathew Talbot, καταπατήθηκε από έναν ελέφαντα στο Liwonde. Δεν υπήρχε υποστήριξη από ελικόπτερο σε κατάσταση αναμονής για να μεταφέρει τραυματισμένα στρατεύματα και χρειάστηκαν πάνω από τρεις ώρες για να φτάσει ένας παραϊατρικός κλάδος βοήθειας. Ο Talbot πέθανε πριν φτάσει στο νοσοκομείο.<br /><br />Μια έρευνα του MOD έκανε 30 συστάσεις για τη βελτίωση της ασφάλειας μετά το συμβάν. Εν τω μεταξύ, στη δυτική Αφρική, ένας Βρετανός αξιωματικός εξακολουθεί να διευθύνει την Ακαδημία Χόρτον, ένα κέντρο στρατιωτικής εκπαίδευσης, στη Σιέρα Λεόνε, μια κληρονομιά της εμπλοκής της Βρετανίας στον εμφύλιο πόλεμο της χώρας.<br /><br />Στη Νιγηρία, περίπου εννέα βρετανικά στρατεύματα έχουν δοθεί στις ένοπλες δυνάμεις της Νιγηρίας, εν μέσω αμφιλεγόμενων αρνητικών ρεκόρ για καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τα βρετανικά στρατεύματα φαίνεται να έχουν τακτική πρόσβαση στο Διεθνές Αεροδρόμιο Kaduna, όπου εκπαιδεύουν τις τοπικές δυνάμεις για να προστατευθούν από την απειλή της Boko Haram.<br /><br />Η Διεθνής Αμνηστία ισχυρίζεται ότι 10.000 πολίτες έχασαν τη ζωή τους σε στρατόπεδα κράτησης του Νιγηριανού στρατού, ένας από τους οποίους χρηματοδοτήθηκε εν μέρει από το Ηνωμένο Βασίλειο. Η στρατιωτική παρουσία της Βρετανίας στην Αφρική πρόκειται να αυξηθεί σημαντικά στο μέλλον με την ανάπτυξη μιας «ειρηνευτικής» δύναμης στο Μάλι στη Σαχάρα.<br /><br />Η χώρα έχει συγκλονιστεί από εμφύλιο πόλεμο και τρομοκρατία μετά την επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Λιβύη το 2011. Τα στρατεύματα του Ηνωμένου Βασιλείου έχουν συνεργαστεί με γαλλικές δυνάμεις στο Μάλι υπό τη σημαία της Επιχείρησης Newcombe σχεδόν συνεχώς μετά την επέμβαση της Λιβύης.<br /><br />Η τρέχουσα τάξη της μάχης περιλαμβάνει ελικόπτερα της RAF Chinook που εδρεύουν στο Γκάο και φέρουν «υλικοτεχνικές» αποστολές σε πιο απομακρυσμένες βάσεις επανδρωμένων από γαλλικά στρατεύματα που έχουν υποστεί μεγάλες απώλειες.<br /><br />Η SAS αναφέρεται επίσης ότι λειτουργεί στην περιοχή. Το μέλλον της αποστολής διακυβεύεται από το γεγονός ότι ο στρατός του Μάλι πραγματοποίησε πραξικόπημα τον Αύγουστο του 2020, μετά από μαζικές διαμαρτυρίες ενάντια στην παρουσία ξένων δυνάμεων στη χώρα και χρόνια απογοήτευσης για τον χειρισμό της σύγκρουσης από την κυβέρνηση. <br /><br />Μετάφραση <b>Χωριανόπουλος Άγγελος</b><br /><br /><div><a href="https://infognomonpolitics.gr/">πηγή</a><br /><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Η Μεγάλη Βρετανία διατηρεί ένα δίκτυο 145 παράκτιων παρατηρητηρίων και βάσεων σε 42 χώρες

Οι ένοπλες δυνάμεις της Βρετανίας έχουν ένα πολύ πιο εκτεταμένο δίκτυο βάσεων από ποτέ που το παρουσίασε το Υπουργείο Άμυνας. Νέα έρευνα από...

Διαβάστε την συνέχεια