Η μελέτη της αμερικανικής νομισματικής ιστορίας μας δείχνει πως οι Αμερικανοί ιθύνοντες δεν έχουν πάψει ποτέ να υποστηρίζουν την πολιτική του 'ισχυρού' δολαρίου αλλά στην πράξη το δολάριο έχει αποδειχτεί οτιδήποτε άλλο από ισχυρό. Πόσο μάλλον όταν δε σταθούμε μόνο στις συναλλαγματικές ισοτιμίες αλλά κοιτάξουμε ένα βήμα πιο πέρα, στην ουσία της πραγματικής αξίας του δολαρίου σήμερα, εκφραζόμενης ως την πραγματική του αγοραστική δύναμη σε σχέση με το πρόσφατο αλλά και το πιο μακρινό παρελθόν του......
Με στοιχεία από το 3FVIP.com και με αφετηρία το 1973, το δολάριο έχει χάσει,σήμερα περίπου, το 75% της αγοραστικής δύναμης που είχε τότε, δηλαδή πριν την οριστική αποσύνδεση του από το χρυσό. Πηγαίνοντας πιο πίσω, στο 1950 και συγκρίνοντάς το με το σήμερα, το δολάριο έχει χάσει, περίπου, το 87,5% της αγοραστικής του αξίας, ενώ σε σχέση με τη χρονιά του μεγάλου κραχ, το 1929,
το δολάριο έχει χάσει σήμερα το 93,33 της αγοραστικής δύναμης που είχε τότε.
Με αφετηρία τη χρονιά δημιουργίας της Κεντρικής Τράπεζας της Νέας Υόρκης (FED), το δολάριο έχει σήμερα το 5% της αγοραστικής δύναμης που είχε τότε και καθώς είναι η FED η αρμόδια για τη νομισματική πολιτική των ΗΠΑ, μάλλον δεν έχει κάνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη δουλειά της.
Αν είχε κάποιος 1 δολάριο, το 1900 και το κληροδοτούσε στα εγγόνια του, τότε αυτά θα διαπίστωναν σήμερα ότι μπορούν να αγοράσουν το 4% αυτών που αγόραζε ο παππούς τους με το ίδιο δολάριο, πριν 110 χρόνια.
Μετά από όλα τα παραπάνω, εύλογα αναρωτιέται κανείς αν το δολάριο αξίζει
περισσότερο ή λιγότερο από το χαρτί πάνω στο οποίο τυπώνεται και υπάρχουν
οικονομολόγοι που υποστηρίζουν ότι μπορεί και όχι. Αλλά πριν φτάσουμε τόσο
μακριά, έχει ενδιαφέρον να δούμε ότι σε σχέση με το καλάθι των κυριότερων
διεθνών νομισμάτων, έχει απομείνει στο δολάριο ακόμη δρόμος πριν πάρει την
αξία που είχε στα χαμηλά του, του 2008.
Μελετώντας το δείκτη δολαρίου, που μετρά την συγκριτική τιμή του έναντι των
6 μεγαλύτερων διεθνών νομισμάτων, βλέπουμε ότι η απόσταση του από το περσινό
χαμηλό του είναι, ακόμη, 6%, που σημαίνει ότι παρά τη μεγάλη πτώση που έχει
καταγράψει το αμερικανικό νόμισμα στο 2009, υπάρχουν και χειρότερα.
Για να περάσουμε στην αγορά μετοχών, μία από τις συνέπειες του πτωτικού
δολαρίου, είναι ότι τα κέρδη των ξένων επενδυτών που τοποθετούνται στις ΗΠΑ
εξαερίζονται. Ενώ παράγονται χρηματιστηριακές υπεραξίες με βάση το δολάριο,
οι επενδυτές καταγράφουν ζημίες όταν χρειαστεί να μετατρέψουν το δολάριο στο
τοπικό τους νόμισμα. Για παράδειγμα, ενώ ο S&P 500 έχει αυξηθεί με βάση το
δολάριο, περίπου, κατά 20% μέσα στο 2009, οι διεθνείς επενδυτές που
βρίσκονται εκτός ΗΠΑ, έχουν καταγράψει πολύ μικρότερα κέρδη.
Έτσι, ένας Ευρωπαίος επενδυτής, έχει κερδίσει 11,74% από την κατά 20% άνοδο
του S&P 500, ενώ το ποσοστό αυτό πέφτει στο 4,63% για ένα Βρετανό επενδυτή
και στο 4,31% για έναν Καναδό. Αν πάλι, κάποιος Αυστραλός επενδυτής είχε την
έμπνευση να προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί τη φετινή χρηματιστηριακή άνοδο
στις ΗΠΑ, τότε θα έβλεπε το κεφάλαιο του να έχει συρρικνωθεί κατά 8,88% παρά
το γεγονός ότι ο S&P 500 έχει αυξηθεί κατά 20%, μέχρι στιγμής, φέτος, ενώ αν
την ίδια έμπνευση την είχε ένας Βραζιλιάνος επενδυτής, τότε θα κατέγραφε
απώλειες 11,77%.
Με στοιχεία από το 3FVIP.com και με αφετηρία το 1973, το δολάριο έχει χάσει,σήμερα περίπου, το 75% της αγοραστικής δύναμης που είχε τότε, δηλαδή πριν την οριστική αποσύνδεση του από το χρυσό. Πηγαίνοντας πιο πίσω, στο 1950 και συγκρίνοντάς το με το σήμερα, το δολάριο έχει χάσει, περίπου, το 87,5% της αγοραστικής του αξίας, ενώ σε σχέση με τη χρονιά του μεγάλου κραχ, το 1929,
το δολάριο έχει χάσει σήμερα το 93,33 της αγοραστικής δύναμης που είχε τότε.
Με αφετηρία τη χρονιά δημιουργίας της Κεντρικής Τράπεζας της Νέας Υόρκης (FED), το δολάριο έχει σήμερα το 5% της αγοραστικής δύναμης που είχε τότε και καθώς είναι η FED η αρμόδια για τη νομισματική πολιτική των ΗΠΑ, μάλλον δεν έχει κάνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη δουλειά της.
Αν είχε κάποιος 1 δολάριο, το 1900 και το κληροδοτούσε στα εγγόνια του, τότε αυτά θα διαπίστωναν σήμερα ότι μπορούν να αγοράσουν το 4% αυτών που αγόραζε ο παππούς τους με το ίδιο δολάριο, πριν 110 χρόνια.
Μετά από όλα τα παραπάνω, εύλογα αναρωτιέται κανείς αν το δολάριο αξίζει
περισσότερο ή λιγότερο από το χαρτί πάνω στο οποίο τυπώνεται και υπάρχουν
οικονομολόγοι που υποστηρίζουν ότι μπορεί και όχι. Αλλά πριν φτάσουμε τόσο
μακριά, έχει ενδιαφέρον να δούμε ότι σε σχέση με το καλάθι των κυριότερων
διεθνών νομισμάτων, έχει απομείνει στο δολάριο ακόμη δρόμος πριν πάρει την
αξία που είχε στα χαμηλά του, του 2008.
Μελετώντας το δείκτη δολαρίου, που μετρά την συγκριτική τιμή του έναντι των
6 μεγαλύτερων διεθνών νομισμάτων, βλέπουμε ότι η απόσταση του από το περσινό
χαμηλό του είναι, ακόμη, 6%, που σημαίνει ότι παρά τη μεγάλη πτώση που έχει
καταγράψει το αμερικανικό νόμισμα στο 2009, υπάρχουν και χειρότερα.
Για να περάσουμε στην αγορά μετοχών, μία από τις συνέπειες του πτωτικού
δολαρίου, είναι ότι τα κέρδη των ξένων επενδυτών που τοποθετούνται στις ΗΠΑ
εξαερίζονται. Ενώ παράγονται χρηματιστηριακές υπεραξίες με βάση το δολάριο,
οι επενδυτές καταγράφουν ζημίες όταν χρειαστεί να μετατρέψουν το δολάριο στο
τοπικό τους νόμισμα. Για παράδειγμα, ενώ ο S&P 500 έχει αυξηθεί με βάση το
δολάριο, περίπου, κατά 20% μέσα στο 2009, οι διεθνείς επενδυτές που
βρίσκονται εκτός ΗΠΑ, έχουν καταγράψει πολύ μικρότερα κέρδη.
Έτσι, ένας Ευρωπαίος επενδυτής, έχει κερδίσει 11,74% από την κατά 20% άνοδο
του S&P 500, ενώ το ποσοστό αυτό πέφτει στο 4,63% για ένα Βρετανό επενδυτή
και στο 4,31% για έναν Καναδό. Αν πάλι, κάποιος Αυστραλός επενδυτής είχε την
έμπνευση να προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί τη φετινή χρηματιστηριακή άνοδο
στις ΗΠΑ, τότε θα έβλεπε το κεφάλαιο του να έχει συρρικνωθεί κατά 8,88% παρά
το γεγονός ότι ο S&P 500 έχει αυξηθεί κατά 20%, μέχρι στιγμής, φέτος, ενώ αν
την ίδια έμπνευση την είχε ένας Βραζιλιάνος επενδυτής, τότε θα κατέγραφε
απώλειες 11,77%.
Δημοσίευση σχολίου