Η Τουρκία παραμένει σημαντική για το ΝΑΤΟ... και η Ελλάδα "δεδομένη"

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwj-kSgfQZ_9xRCj8AS7SzEi6XZ-8nU6Oa4sUmsHUgHJq8r7tx3paS3CmGeWDkuC9z0WG1cI0st3SXwWv5yk7erV9x6SxTmRTRlv9bM7Njbu58oha4k6mdzUEMW85dFwum_on6dktcV8tmpLWKzx7Cfr7dPYidhU8rxsNVrEKqip_5UPKPUe3PeCGh/s895/Nato%201.jpg"><img border="0" height="375" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwj-kSgfQZ_9xRCj8AS7SzEi6XZ-8nU6Oa4sUmsHUgHJq8r7tx3paS3CmGeWDkuC9z0WG1cI0st3SXwWv5yk7erV9x6SxTmRTRlv9bM7Njbu58oha4k6mdzUEMW85dFwum_on6dktcV8tmpLWKzx7Cfr7dPYidhU8rxsNVrEKqip_5UPKPUe3PeCGh/w750-h375/Nato%201.jpg" width="750" /></a><div><br /></div><div><b>Δημήτρης Μηλάκας</b><br />Πριν ακόμη ξεκινήσει η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ, η Τουρκία κατάφερε να βρεθεί στο επίκεντρο της συζήτησης καθώς φρόντισε να απειλήσει την αμερικανική επιθυμία για διεύρυνση της συμμαχίας με την ένταξη σ’ αυτήν της Σουηδίας και της Φινλανδίας.<br /><br />Με αυτόν τον τρόπο ο Ερντογάν, βδομάδες πριν από τη σύγκλιση της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ, πέτυχε:<br /><ul style="text-align: left;"><li>Να υπενθυμίσει την ατζέντα του περί κουρδικών τρομοκρατικών οργανώσεων που υποτίθεται ότι περιθάλπονται από τις συγκεκριμένες σκανδιναβικές χώρες αλλά και από τη Δύση γενικότερα.</li><li>Να εξυπηρετήσει τη Μόσχα αφήνοντας να αιωρούνται τα προβλήματα συνοχής που, αν και συγκαλυμμένα, υπάρχουν στη συμμαχία.</li><li>Να δικαιολογήσει την τουρκική στάση υπενθυμίζοντας ότι ένα veto σε ΝΑΤΟϊκή διεύρυνση δεν είναι κάτι πρωτοφανές, καθώς η Ελλάδα αρνούνταν την ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στη συμμαχία από το 2004 και νωρίτερα.</li><li>Να αξιοποιήσει την αμερικανική «κάψα» για την ένταξη των δύο σκανδιναβικών χωρών εγείροντας ζητήματα κυριαρχίας επί των νησιών του ανατολικού Αιγαίου και των Δωδεκανήσων.</li></ul>Ο Ερντογάν έφτασε στη Μαδρίτη έχοντας απλώσει (σχεδόν) το σύνολο των αξιώσεών του υποχρεώνοντας τους Αμερικανούς να προσέλθουν σε ένα παζάρι μαζί του από το οποίο είναι απίθανο να μην εξασφαλίσει κάτι, ειδικά από τη στιγμή που πριν από την έναρξη της συνόδου «υποχώρησε» και ικανοποίησε τον μείζονα αμερικανικό στόχο για την ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ.<br /><br />Για τις ΗΠΑ είναι ξεκάθαρο ότι η Τουρκία έχει πάψει προ πολλού να είναι «δεδομένη» και υπό αυτήν την έννοια η Ουάσινγκτον δεν μπορεί να αγνοήσει τα τουρκικά συμφέροντα, όπως τα θέτει η Άγκυρα. Το γεγονός αυτό προκαλεί ιδιαίτερα προβλήματα χειρισμών στην υπερδύναμη, η οποία αναζητά μια ισορροπία που:<br /><ul style="text-align: left;"><li>Θα διασφαλίζει τους μείζονες αμερικανικούς στόχους, που είναι η συμφωνία στη νέα στρατηγική της συμμαχίας με τη διεύρυνση και με τον προσδιορισμό των εχθρών (Ρωσία, Κίνα).</li><li>Θα καθησυχάζει τη «δεδομένη» Ελλάδα, η οποία βρίσκεται στο επίκεντρο των τουρκικών αναθεωρητικών επιδιώξεων υπό την απειλή πολέμου.</li></ul>Καθώς οι ΝΑΤΟϊκές αποφάσεις διατυπώνονται κατόπιν ομοφωνίας, οι παρασκηνιακές διευθετήσεις που θα προκύψουν στην εν λόγω σύνοδο κορυφής της Μαδρίτης θα αρχίσουν να αποκρυσταλλώνονται ύστερα από κάποιο διάστημα.<br /><br />Τότε θα αρχίσει να φαίνεται ποιος έδωσε και τι πήρε σ’ αυτό το μεγάλο παζάρι που έστησε η τουρκική διπλωματία. Και τότε θα αποδειχτεί αν το να είναι κανείς δεδομένος συμπίπτει με το να είναι και κερδισμένος…<br /><br /></div><div><a href="https://www.topontiki.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Τουρκία παραμένει σημαντική για το ΝΑΤΟ... και η Ελλάδα "δεδομένη"

Δημήτρης Μηλάκας Πριν ακόμη ξεκινήσει η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ, η Τουρκία κατάφερε να βρεθεί στο επίκεντρο της συζήτησης καθώς φρόντισε να...

Διαβάστε την συνέχεια

Δηλαδή το ότι ο Ερντογάν δεν έβγαλε άχνα για τα Ελληνοτουρκικά στη Σύνοδο ήταν επιτυχία;

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFeNZPeaMs1OdxsEvR_IfaUTHHZJan59oX1hiC4Hqy8wpf_51jr-Sz00mCl2IQoxXHPWf5wJ7mNgP4hMNBeIo_OncUvXHU5N0YE4Y-FR8jwS41yyLhqbLkeY756mqMQqSsnfMzPcAI4RVWOjG0dk6Y7IhnA2duKYnalVsr_WTepj0RosBvEImcc5hh/s749/NATO-Erdogan..jpg"><img border="0" height="392" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFeNZPeaMs1OdxsEvR_IfaUTHHZJan59oX1hiC4Hqy8wpf_51jr-Sz00mCl2IQoxXHPWf5wJ7mNgP4hMNBeIo_OncUvXHU5N0YE4Y-FR8jwS41yyLhqbLkeY756mqMQqSsnfMzPcAI4RVWOjG0dk6Y7IhnA2duKYnalVsr_WTepj0RosBvEImcc5hh/w745-h392/NATO-Erdogan..jpg" width="745" /></a><div><br /></div><div>Τις τελευταίες ημέρες παρατηρείται το γνωστό τραγελαφικό, οι μεν φιλοκυβερνητικοί να παρουσιάζουν τα αποτελέσματα της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ ως προσωπική επιτυχία του Έλληνα πρωθυπουργού, οι δε αντικυβερνητικοί να βάλουν αδιακρίτως. Η αλήθεια φυσικά βρίσκεται στις νηφάλιες αντικειμενικές αναλύσεις, μακριά από μικροκομματικές σκοπιμότητες. <br /><br />Χωρίς να υπεισέλθουμε σε λεπτομέρειες επί του παρόντος, θα θέλαμε να θέσουμε το εξής ερώτημα:<br />"Δηλαδή το ότι ο Ερντογάν κράτησε σκοπίμως ο στόμα του κλειστό -ενδυόμενος δορά προβάτου- και απέφυγε την αναφορά στα Ελληνοτουρκικά στη Σύνοδο, εμείς πρέπει να το εκλάβουμε ως επιτυχία;"<br /><br />Επιτυχία θα ήταν εάν η Ελλάδα η οποία δέχεται καθημερινό bulling και πολεμική ρητορική σε βάρος της, γνωστοποιούσε τα προβλήματα φέρνοντας τον νεοΣουλτάνο σε δύσκολη θέση, αντί να του επιτρέψει να φανεί για άλλη μια φορά ως "ειρηνοποιός" που στηρίζει τη συνοχή του ΝΑΤΟ ενώ την ίδια ώρα γίνονταν 64 παραβιάσεις στο ελληνικό FIR.<br /><br />Ας μην ξεχνάμε ότι είχε ήδη προηγηθεί η τουρκική απειλή προς την Ελλάδα "να μην τολμήσει" να αναδείξει τα Ελληνοτουρκικά στη Σύνοδο. <br /><br />Η "στιβαρή" απάντηση του κυβερνητικού εκπροσώπου ήταν: "Εμείς δεν πηγαίνουμε στη Μαδρίτη με το ζωνάρι λυμένο για καβγά, αλλά δεν θα αφήσουμε καμία πρόκληση αναπάντητη, είμαστε ανυποχώρητοι στην υπεράσπιση της εθνικής μας κυριαρχίας". Ενώ πρόσθεσε "απειλητικά" ότι: "η Ελλάδα δεν πρόκειται να παίξει το παιχνίδι της ρητορικής έντασης, η οποία συχνά στοχεύει στο εσωτερικό ακροατήριο. Θα συνεχίσει ωστόσο να προβάλλει σε όλα τα φόρα τις θέσεις της και να υπερασπίζεται με ψυχραιμία και αποφασιστικότητα την εθνική της κυριαρχία και τα κυριαρχικά της δικαιώματα".<br /><br />Και το αποτέλεσμα ήταν, το "οθωμανικό σαντζάκι" όχι μόνο να υποκύψει στην τουρκική απειλή αποφεύγοντας να διεκδικήσει τα δίκαιά του... Αλλά αντιθέτως να θεωρήσει και ως "διπλωματική επιτυχία", ότι ο νεοΣουλτάνος δεν έβγαλε μιλιά για τα Ελληνοτουρκικά στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ... Συγνώμη αλλά οι μπανανίες έχουν μεγαλύτερη αξιοπρέπεια.<br /> <br /></div><div><a href="http://i-epikaira.blogspot.com">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Δηλαδή το ότι ο Ερντογάν δεν έβγαλε άχνα για τα Ελληνοτουρκικά στη Σύνοδο ήταν επιτυχία;

Τις τελευταίες ημέρες παρατηρείται το γνωστό τραγελαφικό, οι μεν φιλοκυβερνητικοί να παρουσιάζουν τα αποτελέσματα της συνόδου κορυφής του ΝΑ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ας μην βιαζόμαστε διότι θα καταλήξουμε σε λάθος συμπεράσματα: Μία άλλη ανάγνωση των γεγονότων της Μαδρίτης.

<img height="427" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/06/220629223133_SPAIN-Pedro-Sanchez-Begona-Gomez-Biden-EGGONH01-1024x683.jpg" width="750" /><br /><br /><br />Του <b>ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ</b><br />Η υποχώρηση της Τουρκίας και η απόσυρση του βέτο για την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας, ήταν αναμενόμενη διότι ο Ταγίπ Ερντογάν θα βρισκόταν μόνος εναντίον όλων και θα εκτροχίαζε τις συζητήσεις για τη νέα ατζέντα του ΝΑΤΟ. Είναι τόσο απλά τα πράγματα…<br /><br />Από τη στιγμή που έγινε η ενημέρωση του αξιωματούχου, την Τρίτη, ότι ο πρόεδρος Μπάιντεν έδειξε τη βούληση του να συναντηθεί με τον πρόεδρο της Τουρκίας, ήταν λογικό να υποθέσει κανείς ότι θα έσπαγε το αδιέξοδο. Είχαμε προβλέψει σωστά, ακριβώς επειδή ο Ερντογάν είναι τόσο προβλέψιμος.<br /><br />Το κείμενο, που υπέγραψαν οι υπουργοί Εξωτερικών της Τουρκίας, της Φινλανδίας και της Σουηδίας, χαρακτηρίζεται από γενικότητες και οπωσδήποτε -όπως τονίστηκε από τη Στοκχόλμη- προηγείται το Δίκαιο της χώρας, το Διεθνές Δίκαιο και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο.<br /><br />Αυτό σημαίνει ότι οι απελάσεις που απαιτεί η Τουρκία δεν είναι εύκολο να εγκριθούν. Θα τολμούσα να υποστηρίξω ότι δεν θα εγκριθούν ποτέ. Πέραν του γεγονότος ότι η κυβέρνηση θα καταρρεύσει ακόμα και με την υποψία ότι υποχώρησε στις απαράδεκτες απαιτήσεις του Ερντογάν.<br /><br />Διάβασα αναλύσεις που ισχυρίζονται ότι η Τουρκία τα πήρε όλα στη Μαδρίτη. Αλλά διάβασα και άλλες αναλύσεις, πιο σοβαρές που αναφέρουν ότι ο Ερντογάν αναγκάστηκε να αποσύρει το βέτο, υπό την ασφυκτική πίεση της Ουάσιγκτον. Επίσης πρέπει να υπογραμμίσουμε το γεγονός ότι ο Πρόεδρος Μπάιντεν έθεσε στον Ερντογάν τις απειλές του για εισβολή στη βόρεια Συρία και για επίθεση στο ελληνικό Αιγαίο. Οι Αμερικανοί λένε στους Τούρκους μακριά από αυτές τις δύο περιοχές. Και ομιλούμε για γεγονός.<br /><br />Είναι σημαντικό επίσης να υπερτονιστεί το ξαφνικό ταξίδι του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών της Αμερικής στην Άγκυρα την περασμένη εβδομάδα. Φαίνεται ότι η επίσκεψη αυτή ήταν καταλύτης για την τουρκική υποχώρηση.<br /><br />Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι οι Αμερικανοί έδωσαν στους Τούρκους συγκεκριμένες πληροφορίες που αφορούσαν Ρώσους ολιγάρχες, οι οποίοι βρήκαν καταφύγιο στην Τουρκία. Και τους ζήτησαν να τους διώξουν και να σταματήσουν να τους κρύβουν.<br /><br />Λόγω αυτής της επίσκεψης θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι οι Αμερικανοί χρησιμοποίησαν τα μεγάλα …”μέσα”: Τον εκβιασμό…<br /><br />Αλλά δεν είναι μόνο αυτά τα θέματα. Ο Ερντογάν γνώριζε πια όταν έφτασε στη Μαδρίτη, ότι σημαντικοί ηγέτες του ΝΑΤΟ δεν έκρυβαν το θυμό τους για το γεγονός ότι η Τουρκία εμπόδιζε την ένταξη των δύο σκανδιναβικών χωρών. Ο ισλαμιστής πρόεδρος της Τουρκίας χαλούσε το …πάρτι, και εξυπηρετούσε τον Βλαντιμίρ Πούτιν.<br /><br />Με λίγα λόγια δεν μπορούσε να φύγει από την ισπανική πρωτεύουσα και να διατηρούσε την ίδια τακτική: δηλαδή να βοηθά εξόφθαλμα τον πρόεδρο της Ρωσίας, ο οποίος είναι ο μόνος που κερδίζει όταν διαφωνούν τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ.<br /><br />Όπως γνωρίζαμε πριν από τη συνάντηση, η υφυπουργός Άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών, είχε δηλώσει ότι το Πεντάγωνο υποστηρίζει πλήρως τα σχέδια εκσυγχρονισμού της Τουρκίας για τον στόλο των F-16.<br /><br />«Αυτά τα σχέδια –είπε η Σελέστ Βαλάντερ- είναι στα σκαριά και πρέπει να υλοποιηθούν μέσω των διαδικασιών σύναψης συμβάσεων, αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστηρίζουν τον εκσυγχρονισμό του στόλου των μαχητικών της (F-16) από την Τουρκία, γιατί αυτό αποτελεί συμβολή στην ασφάλεια του ΝΑΤΟ και συνεπώς στην αμερικανική ασφάλεια», τόνισε η εν λόγω κυρία.<br /><br />Άρα επανέλαβε ότι περιλαμβάνει η γνωστή επιστολή του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στους Αμερικανούς νομοθέτες, η οποία προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στο Κογκρέσο.<br /><br />Όμως, πρέπει να υπογραμμίσουμε ξανά -διότι μερικοί ξεχνούν- ότι η πώληση ή η αναβάθμιση των F-16, δεν εξαρτάται από την κυβέρνηση του κ. Μπάιντεν. Η κυβέρνηση εισηγείται. Για τις πωλήσεις όπλων αποφασίζει το Κογκρέσο, η Βουλή και η Γερουσία. Και εκεί τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για την Τουρκία. Είμαι από αυτούς που υποστηρίζουν ότι ο κ. Μπάιντεν θα ηττηθεί από το Κογκρέσο αν επιχειρήσει να επιβάλει την αγορά των F-16 από την πίσω πόρτα.<br /><br />Η Τουρκία είναι ο ταραξίας της περιοχής και θα χρησιμοποιήσει τα F-16 εναντίον συμμάχων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Και η Αμερική, ιδιαίτερα ο πρόεδρος Μπάιντεν, δεν έχει κανένα ηθικό ή άλλο δικαίωμα να θέσει σε κίνδυνο τους φίλους της Αμερικής για να ικανοποιήσει τον αυταρχικό ηγέτη της Τουρκίας. Αρκετά με τους ανήθικους ισχυρούς της γης.<br /><br />Ας περιμένουμε, λοιπόν, διότι θα καταλήξουμε σε λάθος συμπεράσματα. Θυμίζω ότι ξεκίνησε η προσπάθεια για να ακυρωθεί η αγορά των F-35, οι άκαπνοι κορόιδευαν τους ομογενείς μας. Και όμως τα κατάφεραν. Η αγορά των F-35 ακυρώθηκε και η τουρκική βιομηχανία τιμωρήθηκε με κυρώσεις στη βάση του νόμου CAATSA. Λίγη υπομονή.<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ας μην βιαζόμαστε διότι θα καταλήξουμε σε λάθος συμπεράσματα: Μία άλλη ανάγνωση των γεγονότων της Μαδρίτης.

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Η υποχώρηση της Τουρκίας και η απόσυρση του βέτο για την ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας, ήταν αναμενόμενη διότι ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η μετάλλαξη της ΑΟΖ σε χώρο κυριαρχία. Η γεωγραφία της ισχύος.

<img src="https://slpress.gr/wp-content/uploads/2017/12/aoz-aigaio.jpg" /><br /><br /><b>Γρίβας Κώστας</b><br />Δυναμικό και όχι στατικό μέγεθος, σε αντίθεση με ό,τι γενικώς πιστεύεται, είναι το Δίκαιο της Θάλασσας: εξελίσσεται και αλλάζει αλληλεπιδρώντας με διάφορους παράγοντες. Ένας εξ αυτών είναι η διεθνής γεωγραφία της ισχύος. Η αλληλεπίδραση αυτή είναι ιδιαίτερα έντονη όσον αφορά στη διαμόρφωση των κυριαρχικών δικαιωμάτων κάθε χώρας στις θαλάσσιες εκτάσεις γύρω από αυτήν. Αυτά ισχύουν και για το Αιγαίο και για την Ανατολική Μεσόγειο.<br /><br />Συγκεκριμένα, το αρχικό όριο των χωρικών υδάτων στα τρία ναυτικά μίλια διαμορφώθηκε εν πολλοίς από το μέγιστο βεληνεκές του χερσαίου πυροβολικού εκείνη την εποχή (cannon shot rule). Άρα, η δυνατότητα προβολής ισχύος από τη στεριά στη θάλασσα υπήρξε ιστορικό θεμέλιο για τον προσδιορισμό του ορίου των χωρικών υδάτων. Η σχέση αυτή δεν έχει πάψει να υφίσταται. Εντελώς απλουστευτικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα χωρικά ύδατα ήταν, σε γενικές γραμμές, ο θαλάσσιος χώρος όπου στην περίπτωση μονομαχίας της χερσαίας με τη ναυτική ισχύ, η πρώτη θα έβγαινε κατά κανόνα νικήτρια.<br /><br />Σήμερα, λοιπόν, εμφανίζεται η πιθανότητα μιας τεράστιων διαστάσεων αλλαγής όσον αφορά αυτή τη διαχρονική μονομαχία χερσαίας και ναυτικής ισχύος, η οποία, αργά ή γρήγορα, αναμένεται να επιδράσει και στο Δίκαιο της Θάλασσας. Πιο συγκεκριμένα αναμένεται να επηρεάσει την έννοια της ΑΟΖ. Η αλλαγή αυτή είναι η προσπάθεια ισχυρών ευρασιατικών δυνάμεων, με προεξάρχουσα την Κίνα, να αναπτύξουν αποτελεσματικά χερσαία πλέγματα αντιπρόσβασης και άρνησης περιοχής (A2/AD), στόχος των οποίων είναι να μετατρέψουν τα παράκτια ευρασιατικά ύδατα, σε εύρος μεγαλύτερο των 500 χλμ., σε παγίδα θανάτου για τις αμερικανικές ναυτικές δυνάμεις, διώχνοντάς τες μακριά από τις ακτές.<div><br />Νέα γεωστρατηγική πραγματικότητα<br /><br />Διαμορφώνεται, κατά συνέπεια, μια νέα γεωστρατηγική πραγματικότητα όσον αφορά στη δυναμική ισορροπία μεταξύ χερσαίας και θαλάσσιας ισχύος σε μια παράκτια ζώνη τα μεγέθη της οποίας ξεπερνούν δραματικά τα 12 ναυτικά μίλια, που αποτελούν το σημερινό όριο των χωρικών υδάτων, δηλαδή της εθνικής κυριαρχίας στη θάλασσα. Έτσι, πολλές χώρες του κόσμου –με προεξάρχουσα την Κίνα– έχουν αρχίσει να θεωρούν τα 200 ναυτικά μίλια της ΑΟΖ, ως χώρο όπου δικαιούνται να ασκούν πλήρη κυριαρχία και όχι απλώς να έχουν το δικαίωμα της αποκλειστικής οικονομικής εκμετάλλευσης.<br /><br />Παρόμοιες απόψεις, αν και όχι τόσο ακραίες όσο αυτές της Κίνας, έχουν αρχίσει να εκφράζουν χώρες, όπως η Ινδία και η Βραζιλία. Με πολύ δυναμικό τρόπο αναμένεται σε αυτήν την ομάδα να προσχωρήσει και η Ρωσία. Με τη διαφαινόμενη τήξη του στρώματος των αρκτικών πάγων, θεωρεί ως κρίσιμης σημασίας για την ασφάλειά της να έχει τον πλήρη έλεγχο του Αρκτικού σε βάθος πολλών εκατοντάδων χιλιομέτρων από τις ρωσικές ακτές.<br /><br />Για να το πούμε απλά, η γεωγραφία της ισχύος υπαγορεύει στη Ρωσία να παρακάμψει βάση το γράμμα του ισχύοντος Δικαίου της Θάλασσας και να μην αποδεχθεί την παρουσία αμερικανικών (ή οποιωνδήποτε άλλων) ναυτικών δυνάμεων στα 12 ναυτικά μίλια από τις αχανείς βόρειες ακτές της. Άρα, ο “εμπλουτισμός” της έννοιας της ΑΟΖ ως χώρου άσκησης εθνικής κυριαρχίας και όχι απλώς αποκλειστικής οικονομικής εκμετάλλευσης είναι κάτι που ενδέχεται ήδη να έχει de facto αρχίσει και να μην είναι απλώς μια πιθανότητα για το μέλλον.<br /><a href="https://slpress.gr/ethnika/giati-richnei-sta-malaka-tin-katochiki-toyrkia-o-ekprosopos-toy-oie/"> </a><br /></div><div>Η ευκαιρία και η παγίδα<br /><br />Αυτή η διαμορφούμενη νέα γεωπολιτική πραγματικότητα (εν δυνάμει και νομική) ενδέχεται να έχει μεγάλες συνέπειες στο μέλλον στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και ισορροπίες. Εντελώς απλουστευτικά, ας σκεφτούμε τι θα συμβεί σε περίπτωση που θεωρηθεί ότι τα ελληνικά νησιά δεν έχουν δικαίωμα σε υφαλοκρηπίδα-AOZ και αυτή διαμορφωθεί με βάση την αρχή της μέσης γραμμής μεταξύ του ηπειρωτικού εδάφους των δύο χωρών. Τότε, πολλά ελληνικά νησιά, μαζί με τα χωρικά τους ύδατα, θα βρεθούν να έχουν ενσωματωθεί μέσα σε έναν χώρο εθνικής κυριαρχίας της Τουρκίας, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για το μέλλον τους.<br /><br />Αντιθέτως, αν τα ελληνικά νησιά αποκτήσουν υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ, τότε ολόκληρο το Αιγαίο και μεγάλο μέρος της Ανατολικής Μεσογείου μετατρέπεται δυνάμει σε χώρο ελληνικής εθνικής κυριαρχίας. Η ενοποίηση των αρχιπελαγικών χερσαίων δομών του Αιγαίου με τις θαλάσσιες εκτάσεις γύρω και μέσα από αυτές δημιουργεί ένα είδος “μεγάλης Ελλάδας” και η γεωπολιτική αξία της χώρας μας αυξάνεται κατακόρυφα.<br /><br />Άρα, αν πράγματι, λόγω μεταλλάξεων στο διεθνές σύστημα ισχύος, η ΑΟΖ εξελιχθεί συν τω χρόνω –τυπικά ή άτυπα, εν μέρει ή εν συνόλω– σε χώρο εθνικής κυριαρχίας, τότε η Ελλάδα ενδέχεται να βρεθεί ενώπιον ενός ακραίου διλήμματος: Ή θα κινηθεί προς τη δραστική της γεωπολιτική αναβάθμιση, ή θα κινδυνεύσει να απωλέσει μέρος της εδαφικής της επικράτειας, μιας και αυτό θα βρεθεί να έχει ενσωματωθεί μέσα σε έναν χώρο τουρκικής εθνικής κυριαρχίας.<br /><br />Βέβαια, αυτό το δίπολο είναι υπεραπλουστευμένο και δύσκολα θα προκύψουν τόσο απόλυτες καταστάσεις. Ωστόσο, δια της υπερβολής αποσκοπεί να καταδείξει ότι ενδέχεται να βρεθούμε ενώπιον μιας πρωτοφανούς κατάστασης, την οποία δεν θα είμαστε προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουμε αν συνεχίσουμε να ερμηνεύουμε το Δίκαιο της Θάλασσας ωσάν να ήταν ένα απόλυτο και στατικό μέγεθος. Είναι, όμως, μια δυναμική κατάσταση που διαμορφώνεται από την αλληλεπίδραση πολλών παραγόντων, με έναν εξ αυτών να είναι οι διεθνείς ισορροπίες ισχύος.<br />Γεωγραφία της ισχύος<br /><br />Με βάση όλα τα παραπάνω, η ανακήρυξη ΑΟΖ από την Ελλάδα επείγει και θα πρέπει να επιταχυνθεί και η οριοθέτησή της όπου αυτό είναι δυνατόν για να μη βρεθούμε ενώπιον δυσάρεστων καταστάσεων στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον. Οι συμφωνίες οριοθέτησης με την Ιταλία και με την Αίγυπτο (μερική οριοθέτηση) είχαν προβλήματα, αλλά αποτελούν νόμιμα τετελεσμένα, ενώ αρνητικό προηγούμενο είναι το τουρκολιβυκό μνημόνιο, το οποίο πρέπει να γίνει συστηματική προσπάθεια να ακυρωθεί.<br /><br />Κατά την άποψη του γράφοντος, το πιο σημαντικό για να υπερβούμε την άρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει πως τα ελληνικά νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα-ΑΟΖ είναι να διαμορφώσουμε μια γεωγραφία ισχύος που θα ενοποιεί τις αρχιπελαγικές δομές του Αιγαίου και εν μέρει της Ανατολικής Μεσογείου. Θα τις καθιστά μια γεωστρατηγική ενότητα, η οποία θα “απορροφά” τις θαλάσσιες εκτάσεις ανάμεσα στα νησιά και θα προσφέρει δραστικό πλεονέκτημα στη χώρα μας όσον αφορά την κυριαρχία στον συγκεκριμένο χώρο.<br /><br />Με βάση την παραπάνω λογική, η επίτευξη ενός τετελεσμένου στη γεωγραφία της ισχύος ενδέχεται να έχει σημαντική επίδραση, αργά ή γρήγορα, στη διαμόρφωση του διεθνούς δικαίου αναφορικά με το ποιος δικαιούται να κατέχει τη μια ή την άλλη θαλάσσια περιοχή. Η επίτευξη αυτού του σκοπού μπορεί να ακούγεται ουτοπική για πολλούς, αλλά δεν είναι έτσι. Αντιθέτως, οι σύγχρονες διεθνείς εξελίξεις στην επιστήμη και τεχνολογία του πολέμου συνδυάζονται με το ότι η Ελλάδα πλεονεκτεί λόγω του ότι κατέχει τα νησιά του Αιγαίου. Αυτό της προσφέρει μια βάση έδρασης επάνω στην οποία μπορεί να αναπτύξει ένα “πολυπλέγμα” (complex-of-complexes) αντιπρόσβασης και άρνησης περιοχής (A2/AD). Αυτό θα περιορίζει αποφασιστικά τις δυνατότητες δράσης των τουρκικών ναυτικών δυνάμεων.</div><div><br />Ανάγκη για αντισυμβατική σκέψη<br /><br />Η προσαρμογή στις ελληνικές συνθήκες δογμάτων και μεθοδολογιών του Στρατού των ΗΠΑ, όπως είναι η “Πολυχωρική Μάχη” (Multi Domain Battle) και τα “Διαχωρικά Πυρά” (Cross Domain Fires), μπορούν να διευκολύνουν σημαντικά την ανάπτυξη αυτών των πλεγμάτων. Το αν και πώς μπορεί να επιτευχθεί κάτι τέτοιο ξεφεύγει από τα όρια αυτού του άρθρου. Μπορούμε να πούμε, όμως, ότι τα σχετικά συστήματα υπάρχουν στη διεθνή αγορά και σε κάποιον βαθμό θα μπορούσαν να αναπτυχθούν και εγχωρίως.<br /><br />Όσον δε αφορά τον παράγοντα του κόστους, μια τέτοια προσπάθεια δεν είναι απαγορευτική για τις περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες της σημερινής Ελλάδας. Θα μπορούσε ακόμη και να συνεισφέρει στη δημιουργία ενός οικονομικότερου στρατεύματος, σε βάθος χρόνου, απ’ ό,τι το σημερινό. Αυτό που πρωτίστως απαιτείται είναι φαντασία, αντισυμβατική σκέψη και παρακολούθηση των διεθνών εξελίξεων στον χώρο της στρατιωτικής επιστήμης και τεχνολογίας.<br /><br />Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι, αν δεν προχωρήσει η Ελλάδα στην ανάπτυξη μιας αρχιτεκτονικής ισχύος που θα καθιστά το Αιγαίο “ελληνική λίμνη”, θα το πράξει η Τουρκία. Για την ακρίβεια, ήδη το επιχειρεί:Πρώτον, με τα μαχητικά αεροσκάφη F-35 Lightning II. Μπορεί να έχει εκδιωχθεί από το πρόγραμμα, αλλά τίποτα δεν μπορεί να αποκλεισθεί.<br />Δεύτερον, με το ρωσικό σύστημα αεράμυνας μεγάλου βεληνεκούς S-400.<br />Τρίτον, με μια οικογένεια βαλλιστικών πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς, τουρκικής ανάπτυξης, στους οποίους στο μέλλον μπορεί να περιλαμβάνονται και κατευθυνόμενοι βαλλιστικοί πύραυλοι εναντίον πλοίων (<a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Anti-ship_ballistic_missile">ASBM</a>).<br /><br />Το ανωτέρω τρίπτυχο απειλεί να θέσει το Αιγαίο μέσα σε έναν θόλο άρνησης δράσης της ελληνικής αεροπορίας και του ελληνικού ναυτικού. Κι αυτό, με ό,τι μπορεί να σημαίνει, σε βάθος χρόνου, για την ελληνική κυριαρχία στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου.</div><div><br /></div><div><a href="https://slpress.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η μετάλλαξη της ΑΟΖ σε χώρο κυριαρχία. Η γεωγραφία της ισχύος.

Γρίβας Κώστας Δυναμικό και όχι στατικό μέγεθος, σε αντίθεση με ό,τι γενικώς πιστεύεται, είναι το Δίκαιο της Θάλασσας: εξελίσσεται και αλλάζε...

Διαβάστε την συνέχεια

Η «άγνωστη» δύναμη της χώρας- Πόσοι είναι και που βρίσκονται οι ξενιτεμένοι Έλληνες

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/06/xenitemenoi.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="421" data-original-width="800" height="337" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/06/xenitemenoi.png" width="723" /></a></div><h3 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;">Έξω από τα σύνορα της Ελλάδας, υπάρχει μια άλλη Ελλάδα που τα σύνορα της απλώνονται σε όλο τον κόσμο!</span></h3>Γράφει ο <b>Δημήτρης Σταυρόπουλος</b><br />Μια «χώρα» γαλανόλευκη, με τεράστιο πληθυσμό και ανθρώπους με δύναμη, πλούτο, διασυνδέσεις, πολύτιμες γνωριμίες, αλλά κυρίως με φλόγα και αποφασιστικότητα να διαφυλάξουν και να υπερασπιστούν τα εθνικά δίκαια… <br /><br />Αυτή την εποχή που είναι απροκάλυπτα φανερές οι απειλές όχι μόνο για την εδαφική μας ακεραιότητα, αλλά και την εθνική μας κυριαρχία, είναι πολύτιμο και χρήσιμο να γνωρίζουμε πόσο μεγάλο είναι το ελληνικό Έθνος.<br /><br />ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΤΗΣ ΓΗΣ<br /><br />Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού, περισσότεροι από 6.000.000 (ισως και 7) πολίτες ελληνικής καταγωγής ζουν εκτός των ελληνικών συνόρων.<br /><br /> Τα ποσοτικά μεγέθη της νεοελληνικής Διασποράς δεν αποτελούν το βασικό κριτήριο για να εκτιμηθεί ο ρόλος των απόδημων Ελλήνων.<br /><br /> Εκείνο που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι η ποιότητα και το εύρος δραστηριότητας που αναπτύσσουν. Έτσι στις Η.Π.Α., εκτός από τους ομογενείς με τεράστιες περιουσίες, πολλοί έχουν εκλεγεί κατά καιρούς στη Γερουσία, το Κογκρέσο, τις τοπικές, πολιτειακές βουλές, αλλά και στους μεγάλους Δήμους.<br /><br /> Στην Αυστραλία, ο αριθμός των Ελλήνων γερουσιαστών και βουλευτών (πολιτειακών και ομοσπονδιακών), είναι κατά πολύ ανώτερος από αντίστοιχους αριθμούς άλλων εθνοτήτων με μεγαλύτερο πληθυσμό (π.χ. οι Ιταλοί). <br /><br />Η πολιτιστική δραστηριότητα των Ελλήνων (σε τέχνες και ανθρωπιστικές επιστήμες) στη Γαλλία, είναι εντυπωσιακή, αν σκεφτούμε τον μικρό αριθμό τους. <br /><br />Οι Έλληνες εφοπλιστές κυριαρχούν στο City του Λονδίνου, αν και μετά το Brexit κάποιοι εγκατέλειψαν τη βρετανική πρωτεύουσα.<br /><br />Η οικονομική επιφάνεια των Ελλήνων της Αφρικής ξεπερνά κατά πολύ τη «δημογραφική τους εικόνα», παρά τις αντιξοότητες που κατά καιρούς αντιμετώπιζαν (π.χ. στην Αίγυπτο επί Νάσερ).<br /><br />Πού οφείλεται όμως αυτό; <br /><br />Οι Έλληνες απόδημοι προέρχονταν από μια χώρα μικρή και φτωχή.<br /><br /> Για να επιβιώσουν όταν μετανάστευαν σε ξένες χώρες έρεπε μόνοι τους να καταφέρουν να επιβιώσουν, συχνά σε δυσάρεστες καταστάσεις στις χώρες υποδοχής, εξαιτίας θρησκευτικών, κοινωνικών ή και φυλετικών ακόμα προκαταλήψεων από τις κυρίαρχες εθνικές ομάδες σε βάρος τους.<br /><br /> Επιστράτευαν έτσι όλες τις δυνάμεις τους, κάτι που συνεχιζόταν από το ατομικό στο οικογενειακό και από εκεί στο συλλογικό, ελληνικό επίπεδο, δημιουργώντας μια κληροδοτημένη αγωνιστική παράδοση που οδηγούσε βαθμιαία και με πολύ κόπο στην οικονομική και κοινωνική τους άνοδο.<br /><br /> Και οι όποιες, ελάχιστες παραβατικές συμπεριφορές, δεν μπορούν να αμαυρώσουν την εικόνα των απόδημων Ελλήνων και την προσφορά τους, τόσο προς την Ελλάδα όσο και προς τις «δεύτερες πατρίδες» τους…<br /><br />Οι Έλληνες εκτός συνόρων είναι διεσπαρμένοι σε 140 χώρες της υφηλίου!<br /><br />Μεγαλύτερη συγκέντρωση πληθυσμού ελληνικής καταγωγής παρατηρούμε στις ΗΠΑ (περί τα 3.000.000), με δεύτερη την Ευρώπη (2.000.000)- συμπεριλαμβανομένων και των χωρών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης-, την Αυστραλία (650.000 με 700.000), τον Καναδά (περί τις 350.000), την Ασία – Αφρική (περί τις 100.000) και την Κεντρική και Νότια Αμερική (περί τις 60.000).<br /><br />ΟΙ ΝΕΟ-ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ<br /><br />Από το ξέσπασμα της ύφεσης στην Ελλάδα, υπήρξε ένα νέο κύμα μετανάστευσης από Έλληνες στο εξωτερικό.<br /><br /> Η Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού έχει συγκεντρώσει όπου δυνατόν στοιχεία για την τάση όπως αυτή καταγράφεται έως σήμερα. Η καταγραφή αυτή δεν είναι εύκολη καθώς (για φορολογικούς κυρίως λόγους) οι περισσότεροι Έλληνες που μεταναστεύουν δεν έρχονται σε επαφή με τις κατά τόπους προξενικές αρχές.<br /><br />Σύμφωνα με σχετικό έγγραφο Πρεσβείας Ουάσιγκτον δεν υπάρχουν στις Προξενικές μας Αρχές διαθέσιμα στοιχεία για τον αριθμό των Ελλήνων που μετανάστευσαν στις ΗΠΑ από το 2010 έως σήμερα. <br /><br />Σύμφωνα όμως με το Department of Homeland Security των ΗΠΑ, όπου ανευρέθησαν σχετικά στοιχεία στο διάστημα 2010 έως 2014 έχουν χορηγηθεί σε Έλληνες υπηκόους 6.340 άδειες παραμονής με καθεστώς μονίμου κατοίκου.<br /><br />Σύμφωνα με σχετικό έγγραφο Πρεσβείας Οτάβα και με στατιστικά στοιχεία του Καναδικού Υπουργείου Μετανάστευσης, Προσφύγων και Ιθαγένειας, στο διάστημα 2010 έως το πρώτο τρίμηνο του 2016 έχουν χορηγηθεί σε Έλληνες υπηκόους 1.616 άδειες παραμονής με καθεστώς μονίμου κατοίκου. Επίσης, στο διάστημα 2010 έως 2014 έχουν χορηγηθεί 687 προσωρινές άδειες εργασίας σε Έλληνες υπηκόους.<br /><br />Σύμφωνα με στοιχεία των διπλωματικών μας Αρχών στην Αυστραλία από το 2015 ,οι αφίξεις νέων Ελλήνων παρατηρήθηκαν μετά το 2010, με ροή περί τους 9.000 κατ’ έτος.<br /><br />Από στατιστικά στοιχεία της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων Ολλανδίας προκύπτει αύξηση του μεταναστευτικού ρεύματος, καθώς από 16.000 Έλληνες που ήταν πριν το 2010, ο αριθμός αυτός ανέρχεται σήμερα σε 24.000, χωρίς να συμπεριλαμβάνονται οι περίπου 2.500 φοιτητές.<br /><br />Σύμφωνα με στοιχεία της αυστριακής Στατιστικής Υπηρεσίας, μεταξύ 2010-2015 εγκαταστάθηκαν στην Αυστρία συνολικά 6165 Έλληνες.<br /><br /> Παλιννόστησαν 3235.<br /><br />Δανία:<br /><br /> Ο συνολικός αριθμός Ελλήνων που διαμένουν στη χώρα, την πρώτη ημέρα του 2016 , όπως καταγράφεται από τη δανική στατιστική υπηρεσία ήταν 2360 άτομα (όταν την αντίστοιχη ημέρα του 2010 ήταν 941). Παρατηρείται αύξηση του αριθμού των Ελλήνων, ιδιαιτέρως αυτών της ηλικιακής ομάδας 25-29 ετών.<br /><br />Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ<br /><br />Το ότι υπάρχει μία ακόμη Ελλάδα εκτός συνόρων μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, όμως έχει σε ένα μεγάλο βαθμό βάση. Μπορεί το τρίτο μεγάλο κύμα μετανάστευσης που γνωρίζει η χώρα να μην έχει τη δυναμική που είχαν τα δύο προηγούμενα (το πρώτο στις αρχές του περασμένου αιώνα και το δεύτερο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο) όμως ενισχύει σημαντικά τη δεύτερη αυτή Ελλάδα.<br /><br />Με βάση τα υπάρχοντα στοιχεία λοιπόν<br /><br />Ηνωμένο Βασίλειο:<br /><br /> Σύμφωνα με τα στοιχεία του βρετανικού Υπουργείου Εργασίας & Συντάξεων, ο αριθμός των Ελλήνων που έχουν αποκτήσει Αριθμό Κοινωνικής Ασφάλισης (National Insurance Number, NIN) έχει αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία έτη. <br /><br />Ο Αριθμός Κοινωνικής Ασφάλισης είναι απαραίτητος για την είσοδο στην αγορά εργασίας του Ηνωμένου Βασιλείου και αποτελεί τον ασφαλέστερο δείκτη για τον αριθμό των Ελλήνων που μεταβαίνουν στο Ηνωμένο Βασίλειο για απασχόληση.<br /><br />Η συντριπτική πλειοψηφία των εγγεγραμμένων (περίπου 90% του συνόλου) ανήκει στην ευρύτερη ηλικιακή ομάδα 18-44 ετών, ενώ σημαντική ποσοστιαία άνοδο παρουσιάζει και η ηλικιακή ομάδα 45-59 ετών.<br /><br /> Κατά φύλο, οι εγγεγραμμένοι το 2015 κατανέμονται κατά περίπου 45% σε γυναίκες και 55% άνδρες.<br /><br />Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα στοιχεία για τη Γερμανία.<br /><br /> Η γερμανική Ομοσπονδιακή Στατιστική Υπηρεσία υπολογίζει για το έτος 2019 τον αριθμό πολιτών ελληνικής καταγωγής, ανεξαρτήτως υπηκοότητας, στα 453.000 άτομα.<br /><br />Στην Αίγυπτο, σύμφωνα με εκτίμηση του αντιπροέδρου της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξάνδρειας Ανδρέα Βαφειάδη, ζουν μόλις 9.000 άτομα με ελληνική υπηκοότητα, από τα οποία το πολύ 300, ζουν στην Αλεξάνδρεια.<br /><br />Ας δούμε όμως και τους Έλληνες απόδημους σε διάφορους άλλες χώρες με βάση απογραφές ή εκτιμήσεις: Καναδάς 252.960 (απογραφή 2011), Νότια Αφρική 120.000, Βέλγιο 35.000, Γαλλία 35.000, Ελβετία 11.000, Ιταλία 30.000, Ολλανδία 12.5000, Σουηδία 12.000-15.000, Σερβία 15.000 και Λουξεμβούργο 2.000. <br /><br />Αναφέρουμε επίσης μία ξεχωριστή περίπτωση.<br /><br /> Στο Μεξικό ζουν περίπου 4.000 Έλληνες σήμερα, αν και ποτέ δεν υπήρξε οργανωμένη μεταναστευτική κίνηση προς τη χώρα αυτή.<br /><br />Λουξεμβούργο: <br /><br />Σύμφωνα με την υπηρεσία μετανάστευσης του Υπ. Εξωτερικών Λουξεμβούργου, ο αριθμός των Ελλήνων πολιτών στο Λουξεμβούργο το 2014 ήταν 2108, ενώ το 2015 ήταν 2572.<br /><br />Κούβα:<br /><br /> Σύμφωνα με την κρατική στατιστική υπηρεσία της Κούβας, στο διάστημα 2010-2015 έχουν μεταναστεύσει στην Κούβα 29 Έλληνες πολίτες.<br /><br />Ελβετία: <br /><br />Οι Έλληνες που εγκαταστάθηκαν τα τελευταία χρόνια στην περιοχή δικαιοδοσίας του Γενικού Προξενείου Γενεύης (Καντόνια Γενεύης, Βω (Vaud) και Βαλαί (Valais)) υπολογίζονται σε περίπου 5.000. <br /><br />Η πλειονότητά τους είναι υψηλής μορφώσεως και εργάζονται σε νοσοκομεία, πολυεθνικές εταιρίες, πανεπιστημιακά ιδρύματα, ερευνητικά κέντρα, τραπεζικούς οργανισμούς και άλλες ιδιωτικές εταιρίες.<br /><br />Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα: <br /><br />Μετά το 2010 παρατηρήθηκε μια αυξητική τάση έλευσης Ελλήνων. <br /><br />Από 1.500 ομογενείς το 2010, ανήλθαν στους 1.850 το 2011, σε 2.600 το 2012 και σε 3.352 το 2013. Δραστηριοποιούνται κυρίως στον κατασκευαστικό τομέα, στο εμπόριο, στα ναυτιλιακά, στον τουρισμό.<br /><br />Κατάρ:<br /><br /> Από 450 ομογενείς το 2008, έφθασαν το 2014 στους 1.000 και συνεχίζει αυξητική τάση. <br /><br />Οι περισσότεροι απασχολούνται στις κατασκευές.<div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η «άγνωστη» δύναμη της χώρας- Πόσοι είναι και που βρίσκονται οι ξενιτεμένοι Έλληνες

Έξω από τα σύνορα της Ελλάδας, υπάρχει μια άλλη Ελλάδα που τα σύνορα της απλώνονται σε όλο τον κόσμο! Γράφει ο Δημήτρης Σταυρόπουλος Μια «χώ...

Διαβάστε την συνέχεια

«Κύριε Πρωθυπουργέ, παρακαλώ να επέμβετε επειγόντως»- Κ.Φράγκος Διαξιφισμοί

<a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/03/14/nimts.jpg"><img height="400" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2020/03/14/nimts.jpg" width="640" /></a><br /><br />Γράφει ο Κώστας Φράγκος<br /><br />Διαξιφισμοί <br /><br />ΝΙΜΤΣ: Κύριε Πρωθυπουργέ, παρακαλώ να επέμβετε επειγόντως<br /><br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/06/diaxifismoi_Screenshot-2022-06-29-at-9.02.07-PM.png"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/06/diaxifismoi_Screenshot-2022-06-29-at-9.02.07-PM-300x232.png" /></a><div><i><br /></i></div><div><i>Το ηθικό του Στρατεύματος, ιδιαίτερα των στελεχών, βασίζεται στην Ηγεσία. Υψηλό ηθικό είναι αδύνατο να επιτευχθεί χωρίς καλούς ηγήτορες.</i><br />Στρατηγός MONDGOMERY</div><div><br /></div><div><i>Τι μπορεί να ελπίζουν οι Στρατιωτικοί από μια Κυβέρνηση πολιτικάντηδων.</i><br />ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΒΟΝΑΠΑΡΤΗΣ</div><div><br /></div><div>Τα μαθήματα από τον πόλεμο του Βιετνάμ είναι σαφή. Ένα φοβερά εξοπλισμένο Στράτευμα, ηττάται από τους ξυπόλυτους Βιετναμέζους γιατί ο αμερικανός μαχητής είχε απωλέσει το ηθικό του από λάθη της πολιτικής ηγεσίας.<br />Κατά τους πολεμικούς αναλυτές η ισχύς ενός στρατεύματος προσμετράται κατα 60% από το φρόνημα του μαχητή και κατά 40% από τα όπλα.<br />Τι βλέπουν τα στελέχη του Στρατού; Ότι με μια ανήκουστη και αψυχολόγητη ενέργεια του ΥΠ-ΥΓΕΙΑΣ, η οποία δρομολογείται από πολιτικά συμφέροντα, το ΝΙΜΤΣ (Νοσηλευτικό Ίδρυμα Μετοχικού Ταμείου) για το οποίο καταβάλλουν μηνιαία εισφορά και ιδρύθηκε για την περίθαλψη βετεράνων και των οικογενειών τους χάνει την αυτονομία του, παραμερίζεται περιφρονητικά η επιστημονική και διοικητική αυτονομία του και διαχειρίζεται από ένα υπάλληλο του κ. Πλεύρη, ως παράρτημα του Λαϊκού!!<br />Για ποιο λόγο; Για προεκλογική πελατειακή εκμετάλλευση! Και όλα αυτά με αιδήμονα σιωπή του Υπουργείου Άμυνας!!<br />Αν αναφωνήσουν ΑΙΣΧΟΣ ΚΥΡΙΟΙ, υπονομεύεται το φρόνημα των στελεχών του Στρατού, θα είναι λίγο;<br />Αυτό που σεβάστηκαν οι φασίστες Ναζήδες κατακτητές το ισοπέδωσαν οι ακροδεξιοί λεγεωνάριοι του Πλεύρη.<br />Σήμερα τα στελέχη του Στρατού Ξηράς φυλάνε Θερμοπύλες.<br /><br />Θέλετε ένα δείγμα σοφίας του ΒΕΝΙ;<br /><br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/06/diaxifismoi_Screenshot-2022-06-29-at-9.02.14-PM.png"><img height="394" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/06/diaxifismoi_Screenshot-2022-06-29-at-9.02.14-PM.png" width="640" /></a><br /><br /><i>Πάσα…επιστήμη χωριζόμενη αρετής, πανουργία φαίνεται.</i><br />Πλάτων</div><div><br /></div><div>Ως βόμβα νετρονίου έπεσε στους μη διαβρωμένους πολιτικούς και πολίτες η απόφαση του κ Πρωθυπουργού να εντάξει στους επτά σοφούς της Ευρώπης, με έδρα τον Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ,τον κ Ευάγγελο Βενιζέλο, ως εκπρόσωπο της δύστυχης Ελλάδας.<br />Επιτέλους, οι δύο ολετήρες της Άμυνας Βαγγέληδες (Μεϊμαράκης, ΒΕΝΙ) θα απολαμβάνουν, ομού και μαζί, τις χλιδές της ΕΕ αμειβόμενοι για την προσφορά τους στην Ελλάδα. Εύγε Μεγάλε ανάδοχε της Αξιοκρατίας κ Κυριάκο Μητσοτάκη.<br />Εδώ, τελείωσε το σχόλιο μου και παραδίδω την γραφίδα σε μια εξαιρετική δημοσιογράφο την κ. Νινέτα Κοντράρου-Ρασσιά που δημοσίευσε το παρακάτω ρεπορτάζ στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ (24/10/14).</div><div><br />Απολαύστε το. Σας το δίνω, ακέραιο, ως έχει<br /><br />Οι παλαιότεροι των ημερών θα θυμούνται τη Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 1997 που από μια δέσμη εκδηλώσεων που οραματίστηκε η Μελίνα Μερκούρη όταν εισήγαγε το θεσμό, στήθηκε ολόκληρη φάμπρικα ολυμπιακών προδιαγραφών με εμπνευστή τον πληθωρικό (Θεσσαλονικέα) Ευάγγελος Βενιζέλο, τότε Υπουργό Πολιτισμού. Προγραμματίστηκαν 310 έργα (!) Αρχικού προϋπολογισμού 66δις δραχμών (190 εκ Ευρώ) που με υπερτιμολογήσεις και κλειστού τύπου διαγωνισμούς ανήλθαν στα 232,6 εκ. Ευρώ.<br /><br />Η πόλη κέρδισε κάποιες πολιτιστικές υποδομές, αλλά το χρήμα έρρεε χωρίς ασφαλές σύστημα ελέγχου. Οι χρηματοδοτήσεις έφθασαν μέχρι το Άγιον Όρος (βοήθεια μας) και περιέλαβαν ανακαινίσεις μοναστηριών και βυζαντινών ερειπίων.Τα έργα όμως έτσι όπως δρομολογήθηκαν την τελευταία στιγμή, δεν πρόλαβαν να ολοκληρωθούν με αποτέλεσμα να παραδοθούν κατόπιν εορτής, πεντε-εξι χρόνια αργότερα.<br /><br />Η ίδια large πολιτική εκδηλώθηκε και στο πρόγραμμα. Εκληθησαν διεθνή σχήματα και καλλιτέχνες όπως οι Ροστροπόβιτς, Μπρεγκοβιτς, Μπαρίσνικοφ, Πίτερ Μπρουκ και Μπόμπ Γουίλσον και οι U2 που για μια μόνο συναυλία έλαβαν 3,2 εκατ ευρώ. <br /><br />Το σχέδιο ήταν φιλόδοξο. ¨Έπρεπε η Θεσσαλονίκη να κάνει εμφάνιση πρωτευουσιάνας με καπέλο και έλα την Ευρώπη και να προβληθεί ως “μητρόπολη” των Βαλκανίων με προοπτική άσκησης πολιτική και διπλωματίας μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα. Στην πραγματικότητα όμως μπήκε η θάλασσα στα συρτάρια του οργανισμού “Θεσσαλονίκη ’97” και διάβρωσε τα πάντα. Έτσι επτά χρόνια μετά το πέρας του έτους 1997, ο ΟΠΠΕ-Θ εξακολούθησε να πληρώνει προσωπικό, να χρωστάει σε τρίτους που διεκδικούσαν τα οφειλόμενα στα δικαστήρια, να αντιμετωπίζει περί τις 300 μηνύσεις που είχαν υποβληθεί κατά της διοίκησης με διάφορες κατηγορίες, μεταξύ των οποίων “κακοδιαχείριση” και “απάτη”. Με λίγα λόγια, το 2004 που κάναμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες υπήρχαν ακόμη στη Θεσσαλονίκη πολλά ανοικτά νιτερέσα. Το 2004, με το χορό των υπερκοστολογήσεων των Ο.Α πάλι ο ΒΕΝΙ ήταν Υπ. Πολιτισμού.<br /><br />Το κακό είναι ότι η υπόθεση αυτή 17 χρόνια μετά συνεχίζει να μας απασχολεί. Ο ογκώδης φάκελος με τα πειραγμένα έχει περάσει από τα χέρια πολλών υπουργών Πολιτισμού των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αλλά κανείς δεν θέλησε να κάψει τα δάχτυλα του υπογράφοντας το οριστικό κλείσιμο του και την άφεση αμαρτιών που αυτό συνεπάγεται. Μαθαίνουμε πως πιέζει να το κάνει η παρούσα ηγεσία του ΥΠΠΟΑ, πράγμα που ίσως σημαίνει πως θα νομιμοποιήσει υπέρβαση έργου (σύμφωνα την έκθεση ορκωτών λογιστών) της τάξεως του 209% και λειτουργικά έξοδα.<br /><br />Το ρεπορτάζ τελειώνει με την παρακάτω φράση (sic) Εν τω μεταξύ ο κύριος υπάιτιος όλης αυτής της κατάστασης μπορεί σημερα να σφυράει αδιάφορα ελπίζοντας, κατα βαθος, να την βγάλει καθαρή όπως στην υπόθεση των υποβρυχίων… <br /><br />Η γενική πολιτική παραλυσία και ένας Εισαγγελέας<br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/06/diaxifismoi_Screenshot-2022-06-29-at-9.02.20-PM.png"><img src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/06/diaxifismoi_Screenshot-2022-06-29-at-9.02.20-PM-300x267.png" /></a><br /><br /><i>Ο πατριωτισμός είναι η αρετή του φαύλου</i><br />Oscar WILDE</div><div><br /></div><div>Ήταν μια ημέρα του Μαΐου 2004, μετά τις εκλογές, όταν κλήθηκα από την Εισαγγελία Αθήνας να καταθέσω σε ένα ανακριτή-εισαγγελέα σχετικά με μια καταγγελία που είχα κάνει από τις σελίδες του ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ, τον κ. Γιάννη Μαρίνο, με τον οποίο τότε συνεργαζόμουν.<br />Αφορούσε την προμήθεια πυροβόλων SUZANA, κόστους 18δις δρχ, από τους Σημιτοάκηδες, εντελώς ακατάλληλων, παρά την αρνητική εισήγηση του ΓΕΣ. Ο φάκελος αυτός είχε σταλεί στην Εισαγγελεία από τον τότε ΥΕΘΑ κ. Σ. Σπηλιωτόπουλο. <br />Εκεί συνάντησα για πρώτη φορά τον έντιμο και εξαίρετο δικαστικό κ. Παν. Αθανασίου. Ήταν ευγενέστατος, προσηνής και εξαιρετικά καταρτισμένος δικαστικός.<br />Δεν θα προχωρήσω σε ανάλυση και λεπτομέρειες. Βοήθησα, με όλη την ψυχή μου , τον κ. Π.Α να ψάξει το “έγκλημα”(διότι περί εγκλήματος εις βάρος της Άμυνας επρόκειτο, και δεν ήταν το μοναδικό). Το. Πόρισμα-καταπέλτης όδευσε προς τον Α. Πάγο και μετά την Βουλή (Πρόεδρος η κ. Ψαρούδα-Μπενάκη) προς συγκρότηση Επιτροπής.<br />Το πόρισμα αυτό, με επέμβαση “Θείων Δυνάμεων” και ιδιαίτερα της κλεπτομανούς συνετεχνιας εξαφανίστηκε. Δεν βρέθηκαν, είπαν αργότερα, 30 βουλευτές να κάνουν πρόταση. ΠΑΣΟΚ δράστης, ΝΔ η συγκαλύπτουσα. Ήταν μια πατριωτική επέμβαση για να μην θιγεί ο πατριωτισμός του πολιτικού κόσμου.</div><div><br />Διατήρησα με τον δικαστικό μια χαλαρή σχέση, γιατί κλήθηκα στο Εισαγγελία και για άλλες σχετικές υποθέσεις. Τον συνάντησα ξανά ως Εισαγγελέα οικονομικών Εγκλημάτων, κάπου στην οδό Πειραιώς .<br />Αργότερα πληροφορήθηκα, αδέρφια μου αλήτες συνηλίθιοι, ότι με άλλους φακέλους παράνομων πλουτισμών και αρπαχτών, έλεγχε και μια υπόθεση του “θείου Γιώργου” δηλ του μακαρίτη Τράγκα.<br />Τι έπραξε ο έντιμος Εισαγγελέας; Εστειλε ένα έγγραφο (4 Φεβ 2014- Κυβέρνηση Αντωνομπένηδων) προς τον ΠΡΟΙΣΤΑΜΕΝΟ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΩΣ ΣΔΟΕ, με εντολή διεξαγωγής προκαταρκτικής εξέτασης με αντικείμενο διακρίβωσης ενδεχόμενης διάπραξης αυταπάγγελτου δίωξης οικονομικού εγκλήματος που αφορούν τον “θείο”.<br />Ο κ. Π.Α φαίνεται ότι ενόχλησε. Υποθέτω. Αντικατεστάθη περί το τέλος του ’17 αλλά η αν…. Έκθεση δεν έφθασε στα χέρια του ερχόταν, αλλά δεν έφθανε. Δεν ξέρω τίποτε παραπάνω και δεν γράφω μη βρω κάνα μπελά.<br />Τότε, αν δεν απατώμαι, διεξαγόταν και μία άλλη έρευνα για το “πνίξιμο” της λίστας Lagarnde, στην οποία συμπεριλαμβανόταν το όνομα Τράγκα με ακόμη 250 έντιμους πολίτες φοροφυγάδες οι οποίοι ουδέν υπέστησαν. Ο κ. Βενιζέλος προτάθηκε από τον Πρωθυπουργό ως εκπρόσωπος σοφός της Ελλάδας στο 7μελές κονκλάβιο σοφών της ΕΕ, προς δόξα της αξιοκρατίας.<br /><br />Βουλευτές, οι φτωχούληδες του Θεού Ι<br /><br /><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/06/diaxifismoi_Screenshot-2022-06-29-at-9.02.25-PM.png"><img height="411" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2022/06/diaxifismoi_Screenshot-2022-06-29-at-9.02.25-PM.png" width="640" /></a><br /><i>Νέοι των πολιτικών οικογενειών της Ελλάδας μετά την αποφοίτηση τους από Αμερικανοαγγλικα πανεπιστήμια. Έτοιμοι να αναλάβουν θέση στο κοινοβούλιο. Για την Ελλάδα ρε γαμωτο!</i><br /><br />Μηδέποτε εργασθέντες» Τριακόσιοι, για να μη τους ματιάσουμε. Παρά το κραυγαλέο του αριθμού σε αναλογία με τον πληθυσμό, ουδείς Ηγέτης τολμά να διαταράξει αυτή τη φαιδρότητα. Θα θίξει τα συμφέροντα της συντεχνίας, θα περιορίσει το μέλλον των παιδιών της…<br />Διαβάζω ένα παλαιότερο κείμενο (Καθ. Οκτ’16) της κ. Τασουλας Καραϊσκάκη με τίτλο Το γλυκό δέλεαρ των προνομίων. Αντιγράφω (sic)<br /><br />“Προ ετών, είχε δοθεί η (φιλοπεριβαλλοντική) δυνατότητα στους βουλευτές να αλλάζουν τα αυτοκίνητα τους με υβριδικά, χωρίς πλαφόν στα κυβικά. ΟΙ 160 από τους 300 τα αντικατέστησαν με υπερπολυτελείς υβριδικές Lexus GS450h ( ή Lexus LS600h ή Lexus RX450h) των 3.500 κυβικών, αξίας 72.000 ευρώ έκαστη και όχι με τα φθηνότερα μοντέλα της Toyota και της Honda των 1.350-1.600 κυβικών. Συμβατικές λιμουζίνες (Mercedes, BMW, Audi, Saab) προτίμησαν 135 βουλευτές. Μόνο πέντε επέλεξαν τα φθηνά υβριδικά των 25.000 ευρώ.”Ακούστε, ακούστε, αδέρφια μου αλήτες πουλιά, ούτε ένας, ούτε δύο, αλλά 160 ταδόπουλοι βουλευτές, χωρίς ίχνος αντίληψης της κατάστασης της καταχρεωμένης και χρεωκοπημένης Χώρας, χωρίς καμμία συνειδησιακή ενόχληση της υπονόμευσης Άμυνας επιλέγουν, δωρεάν αυτοκίνητα Lexus, 3.500 κυβικών αξίας 72.000 ευρώ έκαστον συμβατικές λιμουζίνες, BMW, MERCEDES, προτίμησαν μόνο 135!! Την ίδια στιγμή το ΥΕΘΑ δεν διέθετε μερικά εκατομμύρια ευρώ για την προμήθεια πυρομαχικών αρμάτων που μοστράριζαν μόνο σε εορτές και πανηγύρια! Ντροπή σας ώρε ξιπασμένοι, φτού σας!</div><div><br />Δεν φταίνε όμως αυτοί, οι νεοπλουτήδηδες και κραγμένοι αλλά οι Ηγεσίες. Δεν βρέθηκε, μωρέ, ένας Πρωθυπουργός να δώσει τέλος σ’ αυτά τα καραγκιοζιλίκια. Σε ποιο άλλο Κράτος γίνονται αυτά, μωρέ; ΠΟΥΘΕΝΑ. Ακόμη και ο σοσιαλιστής, σύντροφος Τσίπρας έκανε το παπί καίτοι είχε υποσχεθεί προεκλογικά την κατάργηση του αίσχους. Στο συνδικάτο και οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ…Και οι λοιποί “αριστεροί” την νήσσα…<br /><br />Βουλευτές, οι φτωχούληδες του Θεού ΙΙ</div><div>Το καλοκαίρι του 2012 η Κυβέρνηση των Αντωνομπένηδων έλαβε εις χείρας έκθεση του ΚΕΠ με τίτλο “Επισκόπηση στις δαπάνες του Δημοσίου”. Ένα πακέτο, αναλύσεων, εκτιμήσεων και εισηγήσεων. <br /><br />Μεταξύ των άλλων, η έκθεση εμπεριείχε τις παρακάτω προτάσεις:Μείωση των μελών Υπουργικού Συμβουλίου σε 25 από 40 (που είχε η Κυβέρνηση). Που να φανταζόταν κανείς ότι σήμερα θα φθάναμε στους…58.<br />Κατάργηση διάθεσης αυτοκινήτων μόνο στους Βουλευτές Αθήνας – Πειραιά.<br />Μείωση διαφόρων ατελειών (τηλέφωνα-εισητήρια κά).<br />Κατάργηση αμοιβής βουλευτών για συμμετοχή στα θερινά τμήματα.<br />Περικοπή στο μισό επιδόματος γραφείου και κατοικίας κά, κάΗ κυβέρνηση των Αντωνομπένηδων εποίησεν την νήσσαν, όπως και οι επόμενες. Φρόντισαν δε να διατηρήσουν το αφορολόγητο για το μισό της βουλευτικής αποζημίωσης! Ζήτω το Έθνος.<br /><br />Βουλευτές, οι φτωχούληδες του Θεού ΙΙΙ </div><div>( το συνδικάτο της οικογενειοκρατίας)<br /><br />Ως γνωστόν οι εθνοπατέρες επιδιώκουν να τακτοποιήσουν στα επαγγελματικά τα παιδιά τους προσανατολίζοντας τα στην κατάληψη μας έδρας στην Βουλή. Να δημιουργήσουν ένα “τζάκι”. Πολλοί το έχουν κατορθώσει. Το βουλευτιλίκι είναι το πλέον προσοδοφόρο και άνετο επάγγελμα. Ενίοτε, δε, χρυσοφόρον αν επιτευχθεί και η κατάληψη υπουργικών θώκων. Αν κάνετε μια έρευνα στους 300 της Βουλής θα διαπιστώσετε ότι περί τους 50 είναι “γόνοι”. Ρίξτε άλλη μια ματιά στους υποψήφιους που, σιγά-σιγά αναδύονται. Θα βρείτε αρκετούς που δηλώνουν ότι πολιτεύονται για να συνεχίσουν την προσφορά της οικογένειας τους την Πατρίδα! Οποία υποκρισία. Αυτή, δηλαδή, η οικογενειοκρατία, ο Νεποτισμός είναι ένα άλλο παγκόσμιο ρεκόρ της θλιβερής μας χώρας το οποίο, οπωσδήποτε συμβάλλει στην αναξιοκρατία και τη διαφθορά.Αν όμως οι γονείς πολιτικοί δεν καταφέρουν να προωθήσουν το ευγενές τέκνον τους στη βουλευτική έδρα, έχοντας τέτοια λατρεία στο Ναό της Δημοκρατίας, τη Βουλή, φροντίζουν να τα διορίζουν ως υπαλλήλους της!! Δεν είναι καταπληκτικό; Κάνετε, λοιπόν μια έρευνα, αδέρφια μου αλήτες σπουργίτια στην αναρίθμητη υπαλληλία της Βουλής και θα βρείτε πληθώρα υιών, θυγατέρων ανηψιών κλπ βουλευτών. Ακόμη και βουλευτών-βαρόνων κομμάτων, λίαν εύπορων. Αν δεν κάνω λάθος ρεκόρ κατέχει ο κορυφαίος πατριώτης της ΝΔ και λάτρης της Βουλής κ. Ι. Τραγάκης. Αν δε δεχτείτε περισσότερο περίεργοι και ψάξετε να δείτε τον κατάλογο, 238 που διόρισε, εν μια νυκτί, ο τότε Πρόεδρος, μακαρίτης Πετσάλνικος (επί σεμνού Γιωργάκη) θα πάθετε…σκορβούτο. Όλο το συγγενολοϊ!!</div><div><br />Για του λόγου του αληθές, στις πρόσφατες αρχαιρεσίες, των υπαλλήλων της βουλής Πρόεδρος ανεδείχθη ο κ. Σπ. Δημοσχάκης υιός του βουλευτή της ΝΔ κ. Αν. Δημοσχάκη. Μπίνγκο!<br /><br />Βουλευτές, οι φτωχούληδες του Θεού ΙV και το διεθνές ρεζιλίκι</div><div><br /></div><div>Όλες οι παραπάνω πληροφορίες που αφορούν στους εθνοπατέρες και εθνομητέρες είναι γνωστές στις γειτονικές και συμμαχικές χώρες και βοηθούν τη Χώρα να ρεζιλεύεται διεθνώς και το κύρος της να βουλιάζει. Όχι χώρα του 3ου κόσμου αλλά του 4ου.<br />Πέραν αυτού παρουσιάζεται η ασυνείδητη σπατάλη χρημάτων για να ευημερούν οι ολίγοι ενώ οι πολίτες στενάζουν και υπάρχει αδυναμία κάλυψις των ελλειμμάτων της Άμυνας.<br />Υπάρχει, βέβαια, και κάτι άλλο που κάνει φίλους και εχθρούς να ξεραίνονται στα γέλια: χρεωκοπημένοι, αποτυχημένοι, απάτριδες τ. Πρωθυπουργοί να έχουν σκαρώσει Νόμο που να τους επιτρέπει να είναι αραχτοί στη Βουλή, επί 4ετίες, και να μη ξεκουμπίζονται ώστε να εξυγιανθεί η Βουλή.<br />Ιταλία: 60 εκ. 600 βουλευτές, Τουρκία: 80 εκ 600 βουλευτές, Ελλάδα: 10 εκ 300 βουλευτές !<br /><br />Τα παιδιά μας και τα μάτια μαςΓνωρίζετε την Ισπανίδα ηθοποιό Μαρία Λεονώρα Ντολόρες ντε Βιμπέρο Καζάλας; Όχι; Καλώς, δεν χάνετε τίποτε…<br />Δεν γνωρίζετε τον Ισπανό πολιτικό Ευρωβουλευτή Εστεμπάν Γκονζάλες Πονς; Κακώς! Είναι αυτός που προσέλαβε στο γραφείο του τον γιό του Πρωθυπουργού κ. Κυρ. Μητσοτάκη, ώστε να μην παραμείνει άνεργος και κατηφής.<br />Και ο βαρόνος της Ν.Δ κ. Μολυβιάτης έχει διορίσει τον γιο του στο Γραφείο της Ευρωβουλευτή κ. Σπυράκη (που κάνει παρέα στον άλλο βοηθό της, γιό του τ. Βουλευτή Λ. Ζαγορίτη) και την θυγατέρα του στη Βουλή.<br />Ειρήσθω εν παρόδω ότι η κ. Σπυράκη από βουλευτής Θεσσαλονίκης της ΝΔ, μεταπήδησε στο Ευρωκοινοβούλιο για 2 θητείες (με παχυλές απολαβές) και επανέρχεται η υποψήφια ΝΔ στη Θεσσαλονίκη. Επάγγελμα: Πολιτικός. Προς δόξα της ανανέωση του πολιτικού κόσμου.<br /><br />– Κάνοντας περίπατο στο διαδύκτιο έπεσα επάνω σε ένα παλιότερο δημοσίευμα του ιστότοπου <a href="http://in.gr/">in.gr</a> με τίτλο Ποιό το μέγα σκάνδαλο που κάνουν οι Ελληνες Ευρωβουλευτές με διορισμό ημετέρων-συγγενων.<br /><br />Έφριξα, όπως έχουν φρίξει και οι Ευρωβουλευτές με την Ελληνική αφιλοτιμία και ανευθυνότητα να μαζεύουν όλο το συγγενολόι τους στις Βρυξέλλες. Είμαι περίεργος για το τι κάνουν οι Αρχηγοί των κομμάτων. Δεν τους συμμαζεύουν; Δεν ντρέπονται για την εικόνα των Ελλήνων εκπροσώπων που δείχνουν το επίπεδο του πολιτικού κόσμου της δύστυχης Ελλάδας που οι πολίτες της δεν υποψιάζονται τίποτε γι΄αυτές τις βρωμοδουλειές. Αν έγραφα ονόματα θα φρίττατε.Για να σας δώσω επίσης μια εικόνα της δράσης του συνδικάτου οικογενειοκρατίας (σχεδόν κλειστό επάγγελμα όπως παλιότερα οι φουρναραίοι) σας πληροφορώ ότι η Κ (16/04) σχολιάζει ότι ο Δντης του γραφείου του Πρωθυπουργού στη Βουλή ( άλλος στον Μαξίμου και άλλος στη Βουλή) είναι ο Μιχάλης Μπεκίρης, αδελφός του οποίου ο κ. Φοίβος Μπεκίρης προορίζεται ως υποψήφιος βουλευτής της ΝΔ στην Αχαϊα. Αμφότεροι Μπεκίριδες είναι υιοί του τ. Βουλευτή της ΝΔ κ. Βασίλη Μπεκίρη.<br />Είδατε πως δένει το γλυκό; που να περισσέψουν λεφτά για την Υγεία και την Αμυνα. Προηγείται το συνδικάτο.<br /><br />Ένα ενδιαφέρον άρθρο του κ. Π. ΛασκαρίδηΣτην Καθημερινή (11 Ιουνίου)<br />Τίτλος: Να θωρακίσουμε το Ανατολικό Αιγαίο.<br />Ο αρθογράφος γνωρίζει καλά και τη θάλασσα και το Αιγαίο και το ΠΝ … ζητά άμεση ενίσχυση του Στόλου.<br />Καταλήγει (sic)<br /><br />Αν δεν γίνει αυτό αμέσως και επισυμβεί κάποια εθνική ντροπή ή καταστροφή, δεν θα ήθελε κανε΄ς να είναι στη θέση των υπευθύνων για αυτή την πολυετή εγκατάλειψη του στόλου μας.<br /><br />Επείγει λοιπόν να κινητοποιηθεί άμεσα η ηγεσία και των Ενόπλων δυνάμεων και του υπουργείου Οικονομικών και, ιδίως, του πρωθυπουργού για να δοθεί άμεσα λύση του μακροχρόνιου αυτού προβλήματος, πριν βρεθούμε μπροστά σε μη ανατρέψιμες καταστάσεις.Αγαπητέ και Σεβαστέ κ. Λασκαρίδη. Πρέπει, νομίζω, να αρχίσουμε, ΤΩΡΑ, να αναφέρουμε ονόματα αυτών που εγκαταλείψαν τον Στόλο και τις ΕΔ. Αντ΄αυτού τους στέλνουμε στο Ευρωκοινοβούλιο, στην Ευρωβουλή σε θώκους της ΕΕ. Χειροκροτούνται αντί να καταγγέλονται.<br />Χώρα στην οποία δεν υπάρχει ΑΙΔΩ και ΝΕΜΕΣΙΣ δεν έχει πολλά χρόνια μπροστά της όταν, μάλιστα, πάνω της στέκεται ο μπαμπούλας της υπογεννητικότητας.<br /><br />ΕΛΛΑΣ-ΤΡΕΛΑΣΠαραμονές εκλογών. Ο κ. Μητσοτάκης δεν μπόρεσε να χαλιναγωγήσει τους βουλευτές του, να τους δώσει να καταλάβουν ότι εκλογές θα γίνουν στο τέλος της 4ετίας και να τους προτρέψει να κοιτάνε τις δουλειές τους, ιδιαίτερα, οι Υπουργοί.<br />Ξεχύθηκαν όλοι (ακολουθεί βέβαια ο ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ κλπ) σε πόλεις και χωριά προς άγρα ψήφων! Και το Κράτος; Όπως πάντα, κομμάτια να γίνει. Με τους Τούρκους, δεν γίνεται τίποτε μωρέ! Ο Εντογάν απλά κραυγάζει!<br />Νομιμοποιούνται 500.000 αυθαίρετα (ΝΕΑ 14/6). Αυτοί οι άθλιοι πολιτικοί εξακολουθούν αυτή την οικτρή μέθοδο. Παραμονές εκλογών νομιμοποιούν τ΄αυθαίρετα για να εισπράξουν ψηφαλάκια! Διαλύουν τη Χώρα; ποιος, από εδώ και πέρα θα κτίζει νόμιμα; Παν παράνομο νομιμοποιείται παραμονές εκλογών. Διαλύουν τη χώρα οι αγύρτες!<br />Επτακόσια πενήντα (750) χρυσά συλλεκτικά νομίσματα ονομαστικής αξίας 200 ευρώ, με θέμα “100 χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή” ‘έκοψε και θα πουλήσει σε συλλέκτες ο άρχων του ΥΠΟΙΚ κ. Σκυλακάκης. Είναι καλά ο άνθρωπος; Κατεστράφη ο Ελληνισμός, κατακρεουργήθηκε ο Ελληνικός Στρατός και εμείς το γιορτάζουμε με έκδοση χρυσών νομισμάτων; Υπ΄έχει μυαλό, ώρε!<br />Προ καιρό προσελήφθησαν υπάλληλοι με την ειδικότητα “Συνοδός χλοοτάπητα (!!)”. Τρέχω, ταχέως, προς ψυχαναλυτή (Καθ. 19/6). Ηρεμώ λίγο, όταν σκέπτομαι ότι η Χώρα προόδευσε. Βγήκε από την αυστηρή οικονομική εποπτεία…<br /><br />ΕΑΒ Δεν μας τα λέτε καλάΟ Πρόεδρος των Εργαζομένων κ. Ντ. Καπίρη με δηλώσεις του διαμαρτύρεται γιατί η συντήρηση-επισκευή των C-130 δίνεται σε ιδιωτική, ελληνική εταιρεία η οποία ζητάει από την ΕΑΒ να εκπαιδεύσει τεχνικούς της να κάνουν το έργο! Προσθέτει ότι η ΕΑΒ είναι η μόνη που έχει εξουσιοδότηση από την L-M γι αυτή την εργασία.<br />Ομολογώ, ότι πρόκειται για παράδοξο!<br />Αισθάνεται κανείς κλαυσίγελω απ΄αυτή την κατάσταση!<br />Πως όμως κατάρρευσε, κυριολεκτικά, η τεράστια αυτή εταιρεία; Συμπτωματικά; Έπαιξαν ρόλο οι συνδικαλιστές; Νομίζω ναι…<br />Ο εκσυγχρονισμός των C-130 έπρεπε να διαρκέσει μόνο δύο (2) χρόνια, ξεπέρασε τα εννέα (9).Η ΠΑ πλήρωσε την ΕΑΒ για αγορά ανταλλακτικών C-130 τα οποία όμως εξατμιζόταν για πληρωμές άλλων υποχρεώσεων! Μήπως δεν είναι έτσι;<br />Μήπως και τα άλλα προγράμματα εκσυγχρονισμού επισκευών επιθεωρήσεων που ανατέθηκαν στην ΕΑΒ (ΡΡ-3, F-16) βαίνουν, καλώς; πότε θα πετάξει ένα ΡΡ-3;<br />Βρισκόμαστε σήμερα στην θλιβερή θέση να είναι διαθέσιμα μόνο δύο (2) C-130 και ο ΥΕΘΑ έχει χάσει τ’ αυγά και τα πασχάλια τον τομέα, να αναζητά στηρίγματα σε ιδιωτικά, ισως μη εξουσιοδοτημένα; Συνεργεία ή στο Ισραήλ ή την Πορτογαλία; Τις ή ποιος φταίνε; ΟΥΔΕΙΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ.<br /><br />Σημ. Και ενώ στο κρισιμότατο τομέα αεροπορικών μεταφορών παρουσιάζεται αυτό το δράμα το ΥΕΘΑ συζητάει τον αχρείαστο, εκσυγχρονισμό των LEO, καταβάλλοντας 2 δις ευρώ! Αυτά βλέπουν οι Ακαροερντογάνηδες και ξεραίνονται στα γέλια.<br /><br />Σενάρια για υποψηφιότητες ανωτάτων ε.αΣτις προσεχείς εκλογές για το Κοινοβούλιο<br />Πέραν, ασφαλώς, των τ. ενστόλων που, ήδη, είναι βουλευτές.<br />Ακούγεται, έντονα, το όνομα του τ. Α/ΓΕΕΘΑ Στρατηγού κ. Μιχάηλ Κωσταράκου. Επίσης του επίτιμου Α/ΓΕΣ, τ. ΥΦΕΘΑ Στρατηγού Αλκιβιάδη Στεφανή. (Αμφότεροι ΝΔ). Εκφράζονται διάφορες απόψεις και γνώμες για τον καθένα. Προσωπικά, νομίζω, ότι και οι δύο είναι άξιοι και προσοντούχοι να χρισθούν υποψήφιοι και να εκλεγούν. Αμφότεροι είναι προσωπικότητες και θα σταθούν.<br />Από τη άλλη πλευρά, τον ΣΥΡΙΖΑ, νομίζω ότι είναι σίγουρη η υποψηφιότητα (Επικράτεια) του κορυφαίου Ναυάρχου, τ. Α/ΓΕΝ, τ. ΥΕΘΑ κ. Ευάγγελου Αποστολάκη. Νομίζω ότι και ο Στρατηγός τ. Α/ΓΕΣ κ. Γιώργος Καμπάς είναι ικανός να διεκδικήσει έδρα.<br />Από το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ δεν ακούω τίποτε.<br /><br />Κόμματα : οι μεγάλοι “μπαταχτσήδες”Αντιγράφω (sic) σχόλιο της εφημερίδας ΤΟ ΒΗΜΑ (11 Ιουνίου)<br /><br />Το ΠΑΣΟΚ δημιούργησε τεράστια χρέη, σε σημείο που παρεμποδίζεται η λειτουργία του. Ο πρόεδρος που δημιούργησε τα χρέη (Γ. Παπανδρέου) την κοπάνησε. Άφησε τα χρέη του ΠΑΣΟΚ και πήγε κι έφτιαξε άλλο κόμμα, το οποίο χρηματοδοτείται από το ΠΑΣΟΚ.<br /><br />Οι δύο γραμματείς του προέδρου που δημιούργησε τα χρέη (Μ. Ξενογιαννακοπούλου, Γ. Ραγκούσης) την κοπάνησαν και αυτοί. Πήγαν ΣΥΡΙΖΑ και. Κάνουν τους ανήξερους.<br /><br />Ο λογαριασμός κατέληξε τελικά στον Ανδρουλάκη που δεν έχει ευθύνη ούτε για τα χρέη ούτε για εκείνους που την κοπάνησαν.<br /><br />Τέτοιο κόλπο ούτε ο αείμνηστος Κορλεόνε δεν είχε σκεφτεί!<br /><br />ΣΗΜ. Η καταχρεωμένη επίσης, ΝΔ, δεν αναφέρεται, καθότι ΤΟ ΒΗΜΑ αποτελεί το θωρηκτό τύπου της. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν γνωρίζω αν χρωστάει.</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

«Κύριε Πρωθυπουργέ, παρακαλώ να επέμβετε επειγόντως»- Κ.Φράγκος Διαξιφισμοί

Γράφει ο Κώστας Φράγκος Διαξιφισμοί ΝΙΜΤΣ: Κύριε Πρωθυπουργέ, παρακαλώ να επέμβετε επειγόντως Το ηθικό του Στρατεύματος, ιδιαίτερα των στελ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι έλεγε η κυβέρνηση για τη πιθανότητα εκσυγχρονισμού τουρκικών F-16 από τις ΗΠΑ και τι ΔΕΝ λέει τώρα!

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/08/turkish_f16_viomihania.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="800" height="360" src="https://www.militaire.gr/wp-content/uploads/2021/08/turkish_f16_viomihania.png" width="729" /></a></div><div><br /></div>Η προσπάθεια της κυβέρνησης και του «επικοινωνιακού της δικτύου» να μας πείσει ότι «δεν κατάφερε και τίποτα σπουδαίο ο Ερντογάν στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ», είναι …συγκινητική το τελευταίο 24ωρο!<br />Μόνο που η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει τοποθετηθεί εδώ και καιρό για το τι πραγματικά σημαίνει να δώσουν οι ΗΠΑ πράσινο φως για τον εκσυγχρονισμό των F-16. Το έχει πει με πάσα ειλικρίνεια ο ΥΠΕΞ Νίκος Δένδιας από το βήμα της Βουλής.<br /><br /><div style="background-color: white; box-sizing: border-box; font-family: "Open Sans"; font-size: 16px; height: 0px; padding-bottom: 380.625px; position: relative; width: 696px;"><iframe allowfullscreen="allowfullscreen" class="lazyloaded" data-ll-status="loaded" data-rocket-lazyload="fitvidscompatible" frameborder="0" height="100%" loading="lazy" src="https://streamable.com/e/19olgk" style="box-sizing: border-box; height: 380.625px; left: 0px; overflow: hidden; position: absolute; top: 0px; width: 696px;" width="100%"></iframe></div><div><br /></div>Οι Αμερικανοί δεν θα εκσυγχρονίσουν μόνο τα παλαιά τουρκικά F-16. Θα πουλήσουν και καινούργια. Κι όταν η εποχή Ερντογάν θα παρέλθει θα επαναφέρουν την Τουρκία στο πρόγραμμα F-35.Δυστυχώς η σημερινή κυβέρνηση και στα εθνικά θέματα λειτουργεί πρωτίστως με όρους κομματικούς και επικοινωνιακούς, σε συνδυασμό. Αυτό που ενδιαφέρει την κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν είναι να έχει πρωτίστως αποτέλεσμα για τη χώρα, αλλά να μην έχει άλλη φθορά η κυβέρνηση της ΝΔ. Τα Βατερλό που έχει υποστεί είναι πολλά και οι «συμφωνίες και συμμαχίες» που βαυκαλίζεται ότι έχει χτίσει είναι προςο το παρόν τουλάχιστον γράμματα τυπωμένα σε χαρτί! Επιπλέον έχει φορτώσει στην πλάτη των φορολογούμενων πολιτών τουλάχιστον 7 δις ευρώ -άλλοι τα υπολογίζουν σε 10- χωρίς σε αυτά να προσμετρούνται τα F-35 που «τρέχει» να κλείσει, έχοντας ταυτόχρονα κλείσει τα αυτιά της σε κάθε διαφορετική άποψη.<div><br />Προφανώς από σήμερα το κυβερνητικό αφήγημα θα λάβει πιο …πανηγυρικές διαστάσεις. Είναι βέβαιο ότι θα μας παρουσιάσουν ως μέγιστη επιτυχία της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, ότι ο Ερντογάν δεν έθεσε το θέμα της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Αιγαίου στη σύνοδο του ΝΑΤΟ. Εκεί που θα έπρεπε η ελληνική αντιπροσωπεία να είχε ξεμπροστιάσει την Άγκυρα και το καθεστώς Ερντογάν! Δεν τόλμησε ξανά κανείς να προφέρει έστω τη λέξη Τουρκία…</div><div><br /></div><div><a href="https://www.militaire.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τι έλεγε η κυβέρνηση για τη πιθανότητα εκσυγχρονισμού τουρκικών F-16 από τις ΗΠΑ και τι ΔΕΝ λέει τώρα!

Η προσπάθεια της κυβέρνησης και του «επικοινωνιακού της δικτύου» να μας πείσει ότι «δεν κατάφερε και τίποτα σπουδαίο ο Ερντογάν στη σύνοδο κ...

Διαβάστε την συνέχεια

Ελλάδα ΝΑΤΟ Τουρκία: Μαδρίτη 1997, Μαδρίτη 2022, υπάρχουν παραλληλισμοί;

<img height="415" src="https://img.huffingtonpost.com/asset/62bcc38a250000015932ef76.jpeg?ops=scalefit_720_noupscale" width="738" /><br /><b><br />Δρ. Χρήστος Ζιώγας</b><br />Τον Ιούλιο του 1997 στα πλαίσια πάλι της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ και ξανά στη Μαδρίτη, ο Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατίας Σ. Ντεμιρέλ και ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας Κ. Σημίτης υπέγραψαν -με την ενθάρρυνση(sic) των ΗΠΑ- κείμενο αρχών το οποίο περιείχε γενικές αναφορές περί σεβασμού του διεθνούς δικαίου και της κυριαρχίας αμφότερων των κρατών, συνάμα αναγνώριζε αμοιβαία «θεμιτά, ζωτικά συμφέροντα» στον αιγαιακό χώρο.<br /><br />Το κοινό ανακοινωθέν αιτιολογήθηκε τότε στη βάση της νέας στρατηγικής που υιοθέτησε η Ελλάδα έναντι της Τουρκίας, θεωρώντας τη μελλοντική τουρκική ένταξη στην ΕΕ ως μέσο εξομάλυνσης των διμερών σχέσεων. Για τα εικοσιπέντε χρόνια που μεσολάβησαν από τότε και την πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων θα παραθέσω μόνο μία φράση του αείμνηστου Παναγιώτη Κονδύλη, ο οποίος εις μάτην προσπάθησε να καταδείξει την κυρίαρχη στρατηγική θολούρα της περιόδου: «Η αιτιολογία, όμως δεν αποτελεί, δικαιολογία, και δεν ενδείκνυται ως πραξεολογία! Αντίθετα επιβιώνει όποιος αντιστέκεται στους ιδίους του τους μύθους και καταποντίζεται όποιος του πιστεύει μέχρι εσχάτως!». (Από τον 20ο στον 21ο αιώνα, σελ. 182)<br /><br />Με την σωρευτική γνώση πέντε περίπου δεκαετιών μάταιης προσπάθειας σωφρονισμού της Τουρκίας δια μέσου επιθυμητών αλλά ανεκπλήρωτων προϋποθέσεων, θα σφάλουμε για ακόμη μία φορά αν θεωρήσουμε το ΝΑΤΟ δικαιοδοτικό μηχανισμό, ο οποίος θα μας δικαιώσει στην νέα αντιπαράθεσή μας με την γειτονική χώρα.<br /><br />Η Ατλαντική Συμμαχία συνιστά πολιτικο-στρατιωτικό οργανισμό ο οποίος αποσκοπεί από 1949 και μετά στη συλλογική άμυνα του Ευρω-ατλαντικού χώρο και μετά το 1990 στη διεύρυνσή του. Διαχρονικά είναι πεδίο πολύ σημαντικών στρατηγικών αποκλίσεων μεταξύ των κρατών-μελών και σε καμία περίπτωση δεν συνιστά δικαιοδοτικό όργανο, όπου οι σύμμαχοι επιλύουν τις τυχόν διαφορές τους προτάσσοντας το διεθνές δίκαιο.<br /><br />Επομένως, οφείλουμε να λειτουργούμε εντός της συμμαχίας με όρους συμφέροντος, συνυπολογίζοντας στρατηγικές και συμφέροντα άλλων μελών και όχι στη βάση μίας λανθασμένης ρασιοναλιστικής αντίληψης για τον συγκεκριμένο οργανισμό. Το κοινό υπόμνημα που υπέγραψαν η Σουηδία και η Φινλανδία με την Τουρκία, ώστε να καταστεί εφικτή η είσοδός τους στο ΝΑΤΟ, συνιστά μία έμπρακτη και επίκαιρη υπόμνηση σχετικά με τις προτεραιότητες, τις στοχεύσεις και τον τρόπο λειτουργίας πρωτίστως των κρατών-μελών και δευτερευόντως της συμμαχικής γραφειοκρατίας.<br /><br />Είναι παγκοίνως γνωστό πως το ΝΑΤΟ αποφασίζει ομοφώνως. Η συναινετική λήψη αποφάσεων αποτελεί θεμελιώδη αρχή η οποία είναι κοινά αποδεκτή ως ο βασικός τρόπος λειτουργίας της Συμμαχίας από το 1949. Η προϋπόθεση ομοφωνίας λοιπόν παρέχει στην Ελλάδα τη διασφάλιση ότι καμία απόφαση δεν δυνατά να ληφθεί χωρίς την σύμφωνη γνώμη της, όπως και καμία απόφαση δεν θα επιτραπεί από την Τουρκία αν θίγει τα συμφέροντά της ή ανατρέπει τους αναθεωρητικούς της σχεδιασμούς.<br /><br />Επίσης στο Άρθρο 7 της ιδρυτικής Συνθήκης του ΝΑΤΟ, προσδιορίζεται ρητώς ότι δεν θίγονται, από τη συμμετοχή στη συμμαχία, τα παρεχόμενα από τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ δικαιώματα και υποχρεώσεις των κρατών-μελών, αναγνωρίζοντας στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών την πρωταρχική ευθύνη για την διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας.<br /><br />Το τελευταίο δεκαπενθήμερο η ελληνική κοινωνία έχει «βομβαρδιστεί» επικοινωνιακά με την απειλή ότι η Τουρκία θα θέσει το ζήτημα (απο)στρατικοποίησης των νησιών του ανατολικού Αιγαίου στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ. Συνδυαστικά με τις προαναφερθείσες υπομνήσεις ας υπενθυμίσουμε ότι:<br /><br />Πρώτον, η Ελλάδα αποφάσισε μετά το 1974 να ενισχύσει την ΑΣΔΕΝ, στρατιωτικός σχηματισμός που καλύπτει αμυντικά το ανατολικό Αιγαίο και είναι εκτός νατοϊκής δομής, για αυτόν ακριβώς τον λόγο.<br /><br />Δεύτερον, όπως ορίζει το άρθρο 7 η συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ δεν αναιρεί τα δικαιώματα που προβλέπονται στον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, όπως το άρθρο 51 το οποίο κατοχυρώνει το δικαίωμα των κρατών στη νόμιμη άμυνα.<br /><br />Τρίτον, τί είδους απόφαση δύναται να λάβει το ΝΑΤΟ επί του θέματος στο βαθμό που χρειάζεται η σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας για την οποία τρομοκρατιέται η κοινωνίας της;<br /><br />Τέταρτον και σημαντικότερο, να ενημερώσουμε τους Συμμάχους μας ότι σε περίπτωση που η Τουρκία αποφασίσει να κλιμακώσει σε στρατιωτικό επίπεδο η αντίδραση, θα είναι άμεση, μη-διαπραγματεύσιμη και πιθανόν ασύμμετρη.<br /><br />Είναι γεγονός ότι σε πολλές περιπτώσεις το ενδοσυμμαχικά διλήμματα ασφαλείας επηρεάζουν αρνητικά τη συνοχή κάθε συμμαχικής δομής, διμερούς ή πολυμερούς. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η τουρκική επιδίωξη ότι με την απειλή χρήσης βίας δύναται να αναιρέσει ένα προσδιορισμένο από τον καταστατικό χάρτη του ΟΗΕ δικαίωμα και σε περίπτωση που δεν ικανοποιηθεί θα αμφισβητήσει ευθέως την εδαφική ακεραιότητα κράτους-μέλους της Συμμαχίας, υποσκάπτει όχι μόνο τη συνοχή του οργανισμού αλλά θέτει σε άμεσο κίνδυνο την νοτιοανατολική του πτέρυγα.<br /><br /><div>Σύμφωνα με το ανακοινωθέν της δεύτερης ημέρας της Συνόδου Κορυφής στη Μαδρίτη υιοθετήθηκε το νέο δόγμα της Συμμαχίας, το οποίο προσδιορίζει την Ρωσική Ομοσπονδία ως την «πιο σημαντική και άμεση απειλή για την ασφάλεια» των κρατών – μελών της, προσκαλεί τη Σουηδία και τη Φινλανδία να ενταχθούν στους κόλπους της, ενώ αργά αλλά σταθερά η Κίνα «αναβαθμίζεται» ως προς τις στοχοθεσίες του ΝΑΤΟ.<br /><br />Εν γένει, αντικείμενο συζήτησης αποτέλεσε η μελλοντική προσαρμογή της Συμμαχίας σε έναν πιο ανταγωνιστικό κόσμο όπου οι αυταρχικές δυνάμεις θέτουν εν αμφιβόλω τη διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες.<br /><br />Διερωτάται ο κοινός νους ποια είναι η θέση της Τουρκίας επί του θέματος. Με την ολοκλήρωση της δεύτερης ημέρας της Συνόδου η Τουρκία δεν έθεσε ζήτημα για την δήθεν παράνομη στρατικοποίηση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου. Βεβαία η τωρινή τουρκική σιγή δεν σημαίνει ότι το θέμα εγκαταλείπεται και δεν θα το διατηρεί στην επικαιρότητα ή ότι δεν θα το θέσει μελλοντικά στα πλαίσια της Ατλαντικής Συμμαχίας. Σε κάθε περίπτωση η αντίδραση της Ελλάδας οφείλει να είναι άμεση και αρκούντως πειστική ως προς τις συνέπειες.<br /><br />Προσπαθώντας λοιπόν να κατανοήσουμε καλύτερα την τουρκική πολιτική έναντι της Ελλάδας είναι προφανές ότι την τελευταία τριετία η Τουρκία της ασκεί στρατηγική πειθαναγκασμού. Ως στρατηγικός πειθαναγκασμός θεωρείται η απειλή χρήσης βίας με σκοπό την αλλαγή της υφισταμένης κατάστασης (status quo). Καθ’ όλη την περίοδο, μετά την επικύρωση από την Ελλάδα της Συνθήκης για το Δίκαιο της Θάλασσας το 1995, η Τουρκία ασκούσε εναντίον της στρατηγική αποτροπής, δηλαδή μέσω της απειλής χρήσης βίας μας απέτρεπε να προβούμε σε ενέργειες που θα έθιγαν τα συμφέροντά της˙ πχ. επέκταση των χωρικών υδάτων και ανακήρυξη ΑΟΖ. Πλέον μας απειλεί να αποδεχθούμε τις τουρκικές αιτιάσεις, διότι το κόστος μιας στρατιωτικής κλιμάκωσης θα είναι μεγαλύτερο για την Ελλάδα εν σχέσει με το κόστος αποδοχής του τουρκικού αναθεωρητισμού.<br /><br />Επομένως και μέχρι πρότινος κάναμε ως έναν βαθμό πως δεν αντιλαμβανόμαστε την στρατηγική αποτροπής που υφιστάμεθα από την Τουρκία, αναπαράγοντας επιζήμιες κοινοτυπίες, όπως ότι τα διευρυμένα δικαιώματα που μας παρέχει το νέο Δίκαιο της Θάλασσας θα τα ασκήσουμε όποτε το κρίνουμε σκόπιμο.<br /><br />Πλέον, η Τουρκία επιδιώκει να μας επιβάλλει τις θέσεις της μέσω πειθαναγκασμού, και ο «στρατηγικός στρουθοκαμηλισμός» στον οποίο επιδοθήκαμε επί εικοσαετία εξάντλησε τα όριά του. Είναι γεγονός ότι υπό αυτές τις συνθήκες η ελληνική εξωτερική πολιτική έχει μερικώς εξορθολογιστεί, συνδυάζοντας τις διπλωματικές δράσεις και την στρατηγική αποτροπής μέσω της ανάταξης των στρατιωτικών μας ικανοτήτων.<br /><br />Μάλλον τώρα η σειρά πρέπει να αντιστραφεί, διότι στην συγκυρία που βρίσκεται το διεθνές σύστημα οποιαδήποτε διπλωματική προσέγγιση για να βρει ευήκοα ώτα προϋποθέτει στρατιωτικές ικανότητες και αξιοπιστία. Για του λόγου το αληθές ρωτήστε τη γερμανική κυβέρνηση.<br /><br />Αν η Τουρκία θέσει λοιπόν τις αξιώσεις της για παύση του δικαιώματος νόμιμης άμυνας σε τμήματα της ελληνικής επικράτειας σε μία μελλοντική Συνοδό Κορυφής του ΝΑΤΟ η Ελλάδα οφείλει να «κόψει» κάθε συζήτηση εν τη γενέσει της.<br /><br />Η ελληνική αντιπροσωπεία, ενώπιον των εταίρων μας στο ΝΑΤΟ και στον πλέον κατάλληλο τόπο και χρόνο, ας ενημερώσει τους συμμάχους ότι η Ελλάδα προφανώς δεν συζητά ζητήματα κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας και πως σε περίπτωση τουρκικής πρόκλησης η αντίδραση της θα είναι αυτόματη και πιθανόν ασύμμετρη ανάλογα με την τουρκική ενέργεια.<br /><br />Εν κατακλείδι, γίνεται πλέον αντιληπτό πως η Ελλάδα το επόμενο διάστημα θα βρεθεί αντιμέτωπη με τις πιο ακραίες εκφάνσεις του τουρκικού αναθεωρητισμού, κατάσταση όπου οι διπλωματικές επιλογές πιθανότατα να μην επαρκούν.<br /><br />Υπό αυτό το πρίσμα, η Ελλάδα ίσως θα πρέπει να ανασκευάσει την πολιτική της ως προς την άσκηση των δικαιωμάτων που προβλέπονται στο νέο Δίκαιο της Θάλασσας -τα οποία δεν συνιστούν ούτε εθνικό καπρίτσιο, ούτε δείγμα ημέτερου μαξιμαλισμού όπως υποστηρίζουν αρκετοί εξ ημών- αλλά αδήριτη μάλλον αναγκαιότητα και μέσο ανάσχεσης του καλπάζοντος τουρκικού ηγεμονισμού._</div><div><br /></div><div><a href="https://www.huffingtonpost.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ελλάδα ΝΑΤΟ Τουρκία: Μαδρίτη 1997, Μαδρίτη 2022, υπάρχουν παραλληλισμοί;

Δρ. Χρήστος Ζιώγας Τον Ιούλιο του 1997 στα πλαίσια πάλι της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ και ξανά στη Μαδρίτη, ο Πρόεδρος της Τουρκικής Δημοκρατ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία επί του πεδίου κινείται εκ του ασφαλούς… Η Ελλάδα δεν είναι Λιβύη ούτε Συρία.

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/06/TURKEY-EFES-2022-HELICOPTERS-790x400.jpg" /><br /><br />Του <b>Περικλή Ζορζοβίλη</b><br />Το τελευταίο διάστημα, σε καθημερινή βάση, είμαστε μάρτυρες μίας καταιγιστικού ρυθμού, ανεξέλεγκτης, λεκτικής έκφρασης της τουρκικού αναθεωρητισμού ο οποίος πλέον στρέφεται άμεσα κατά της κυριαρχίας της χώρας μας και ιδιαίτερα των μικρών, μεσαίων και μεγάλων νησιών του Ανατολικού Αιγαίου. Σε έξαλλη (ευφημισμός) κατάσταση, ηλικιωμένοι Τούρκοι πολιτικοί (ο ηλικίας 68 ετών Ερντογάν 68 ετών και οι 74χρονοι Μπαχτσελί και Κιλιτσντάρογλου), εκτοξεύουν απειλές κατά της χώρας, επιθέσεις σε προσωπικό επίπεδο κατά της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας και επιχειρούν να αντιστρέψουν την πραγματικότητα. Κατά πόδας τους ακολουθούν πλειάδα Τούρκων αξιωματούχων, οι οποίοι ζήλωσαν …τη δόξα ηρώων κινηματογραφικών ταινιών. Όπως για παράδειγμα ο εκπρόσωπος της τουρκικής προεδρίας, Ομέρ Τσελίκ, που παρακολουθώντας την τελική φάση της πολυεθνικής άσκησης «Efes 2022» ανάρτησε στον λογαριασμό του στο Twitter φωτογραφίες και το σχόλιο «Μια νύχτα θα έρθουμε ξαφνικά».<br /><br />Είναι προφανές όμως ότι στον κ. Τσελίκ διέφυγε μία μικρή λεπτομέρεια. Η απειλή του θα ήταν πιο πειστική αν συνοδεύονταν από φωτογραφίες νυκτερινών δραστηριοτήτων ή έστω από τη νυκτερινή αποβατική ενέργεια της άσκησης η οποία δεν εκτελέστηκε σε πραγματικό χρόνο αλλά μεταδόθηκε μαγνητοσκοπημένη (!) σε οθόνες στο παρατηρητήριο της άσκησης, όπως ανέφερε ο αντιστράτηγος ε.α. Λάζαρος Καμπουρίδης.<br /><br />Οι απειλές της τουρκικής πολιτικής ηγεσίας και άλλων κρατικών αξιωματούχων συστηματικά αναπαράγονται από τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης και ενισχύονται με αναλύσεις διαφόρων ειδικών και αναλυτών οι οποίοι προκειμένου να δώσουν προστιθέμενη αξία στη δημόσια εμφάνιση τους προβάλλουν πιο ακραίες και προωθημένες θέσεις.<br /><br />Ο σκοπός αυτής της διαδικασίας είναι τριπλός.<div><ul style="text-align: left;"><li>Να δημιουργηθεί «πολεμικό» κλίμα ώστε όταν η Άγκυρα αποφασίσει να κάνει το κρίσιμο βήμα, δηλαδή μία ενέργεια που θα φέρει τις δύο χώρες σε στρατιωτική αντιπαράθεση επί του πεδίου, η τουρκική κοινωνία να υποστηρίξει αυτή την επιλογή, ταυτόχρονα αποδεχόμενη να καταβάλλει και το κόστος (σε ανθρώπινο αίμα) που θα προκύψει.</li><li>Να παρουσιαστεί η Τουρκία στα μάτια της διεθνούς κοινότητας ως «ταύρος σε υαλοπωλείο», που είναι έτοιμη και αποφασισμένη να κινηθεί μονομερώς και δυναμικά για να διαμορφώσει το περιβάλλον με τους όρους της, και κατ’ επέκταση να ωθήσει τους γνωστούς και μη εξαιρετέους «επιδιαιτητές» της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης στην υποβολή συστάσεων ή και πιέσεων στην Αθήνα ώστε γίνει αποδεχθεί η «φινλανδοποίηση» της χώρας ώστε η Δύση να αποφύγει μία μείζονα κρίση.</li><li>Να «παραλλάξει» μέσω των λεκτικών λεονταρισμών και της ρητορικής επίδειξης αποφασιστικότητας, που έχουν φθάσει σε απίστευτα επίπεδα γραφικότητας, την ουσιαστική στρατιωτική αδυναμία της να επιβάλλει στο πεδίο τις απαιτήσεις της και ταυτόχρονα να αποφύγει το ρίσκο μίας άμεσης, ολοκληρωτικής στρατιωτικής αντιπαράθεσης με την Ελλάδα.</li></ul>Ας είμαστε λοιπόν κυνικοί. Αν η Τουρκία εκτιμούσε ότι μπορούσε να επιτύχει τους στόχους του νεοθωμανικού αναθεωρητισμού της με στρατιωτικά μέσα θα το είχε ήδη πράξει και πιθανότατα τα πρώτα χρόνια της προηγούμενης δεκαετίας, λίγο μετά τη χρεωκοπία του 2010, όταν η χώρα, η κοινωνία και οι θεσμοί της αντιμετώπισαν το σοκ της χρεωκοπίας.<br /><br />Δεν το έπραξε γιατί και τότε είχε κρίνει ότι ακόμα και αν ο συσχετισμός της στρατιωτικής ισχύος ήταν θετικός για αυτή, υπήρχε ικανό ποσοστού κινδύνου απωλειών και μη επιτυχίας του εγχειρήματος. Και παρά το γεγονός ότι η χώρα μας είχε εκείνη την περίοδο κάνει επίσημα γνωστό ότι θα αντιμετώπιζε τυχόν ελληνοτουρκική κρίση ως «σημειακή».<br /><br />Εξάλλου η ιστορία αποδεικνύει ότι η Τουρκία στο πεδίο κινείται εκ του ασφαλούς. Στην Κύπρο, παρά το γεγονός ότι η Ελληνική Μεραρχία αποσύρθηκε το 1967, η Άγκυρα εκμεταλλεύθηκε το πραξικόπημα του 1974 στην Κύπρο και την, λόγω της επταετούς δικτατορίας, ανώμαλη πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, για να εισβάλλει και να δημιουργήσει τετελεσμένο.<br /><br />Το 1996, ήταν η ασταθής πολιτική κατάσταση στη χώρα (μεσούσης της κρίσης, ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου παραιτήθηκε για λόγους υγείας στις 18 Ιανουαρίου 1996 και τον διαδέχθηκε ο Κώστας Σημίτης που ορκίστηκε στις 22 Ιανουαρίου 1996) και οι δικές μας αδυναμίες που οδήγησαν στο φιάσκο της Κρίσης των Ιμίων.<br /><br />Κοινό χαρακτηριστικό και στις δύο περιπτώσεις ότι ακόμη και υπό τις προαναφερθείσες συνθήκες, υπό ορισμένες προϋποθέσεις και ευνοϊκές συγκυρίες, η κατάληξη θα μπορούσε να ήταν θετική για τα ελληνικά συμφέροντα.<br /><br />Αντίθετα, τον Μάρτιο του 2020 που η Τουρκία με την οπλοποίηση των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών επιχείρησε να αποσταθεροποιήσει την Ελλάδα, να «τσακίσει» τη θέληση της τότε κυβέρνησης και να εκμαιεύσει πολιτικά και οικονομικά ανταλλάγματα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ήταν η άμεση αντίδραση και αποφασιστικότητα της ελληνικής πλευράς που οδήγησε στην κατάρρευση των τουρκικών σχεδιασμών.<br /><br />Πιθανά περισσότερο και από εμάς, η Άγκυρα έχει κατανοήσει ότι η Ελλάδα δεν είναι Λιβύη ούτε Συρία. Ότι η επιλογή μίας στρατιωτικής σύγκρουσης με την Ελλάδα ενέχει μεγάλους κινδύνους (κόστος) και ότι το επιθυμητό για την Τουρκία αποτέλεσμα κάθε άλλο παρά βέβαιο είναι. Και αυτή ακριβώς η κατανόηση, μπορεί να την οδηγήσει και σε φάση αποκλιμάκωσης.<br /><br />Τα τελευταία χρόνια, οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις έχουν αρχίσει να επουλώνουν τις πληγές της δεκαετίας των «ισχνών αγελάδων». Επίσης εξ ορισμού απολαμβάνουν το πλεονέκτημα που έχει κάθε αμυνόμενος: θα επιχειρήσουν σε έδαφος που το γνωρίζουν πολύ καλά και το οποίο μετά τόσες δεκαετίες ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης έχουν (ή θα έπρεπε να έχουν) οργανώσει αμυντικά σε υψηλό βαθμό.<br /><br />Ταυτόχρονα προγράμματα που συμβασιοποιήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια πλέον προσεγγίζουν το χρονικό σημείο που θα αρχίσουν να αποδίδουν το προσδοκώμενο όφελος (π.χ. ο εκσυγχρονισμός των μαχητικών F-16). Αυτό δεν σημαίνει ότι όλα είναι τέλεια και δεν υφίστανται περιθώρια, ακόμη και μεγάλα, για βελτιώσεις σε όλα τα επίπεδα.<br /><br />Ακόμα και αν επιβεβαιωθεί η εκτίμηση που διατυπώθηκε παραπάνω, ότι δηλαδή αν η Τουρκία μπορούσε να επιτύχει τους στόχους της με στρατιωτικά μέσα θα το είχε ήδη πράξει, κάθε άλλο παρά αποτελεί λόγο εφησυχασμού. Αντίθετα θα πρέπει να δώσει περαιτέρω ώθηση στο σχέδιο ενίσχυσης της εθνικής στρατιωτικής ισχύος (και κατ’ επέκταση της αποτρεπτικής ικανότητας) και της οικονομικής και κοινωνικής ευημερίας. Γιατί χωρίς οικονομική και κοινωνική ευημερία, ισχυρή και το κυριότερο διατηρήσιμη αμυντική ικανότητα δεν υφίσταται.<br /><br />Η Ελλάδα οφείλει να έχει λάβει μέριμνα για τα στοιχειώδη και στην περίπτωση που «ανοίξουν οι πόρτες του φρενοκομείου» να επιδείξει τη θέληση να «διαβεί τον Ρουβικώνα». Δηλαδή όχι απλώς να διαχειριστεί / εκτονώσει μία κρίση, αλλά να εκμεταλλευθεί την ευκαιρία και να επιφέρει θανάσιμο και ει δυνατόν καταληκτικό πλήγμα στον τουρκικό αναθεωρητισμό.<br /><br />Εντός και εκτός της χώρας, εντός και εκτός εισαγωγικών εταίροι, φίλοι, σύμμαχοι και εχθροί θα πρέπει να πειστούν ότι σε περίπτωση τουρκικής απόπειρας χρήσης στρατιωτικής ισχύος, η κλιμάκωση από ελληνικής πλευράς θα είναι κάθετη. Δεν χρειάζονται εντυπωσιακές δηλώσεις και μεγαλοστομίες αλλά πράξεις και δράσεις που υλοποιούνται αθόρυβα και συστηματικά. Η μόνη αναγκαία συνθήκη είναι να έχουμε λάβει μέριμνα για τα στοιχειώδη και να εστιάσουμε στην υλοποίηση των αυτονόητων. </div><div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Τουρκία επί του πεδίου κινείται εκ του ασφαλούς… Η Ελλάδα δεν είναι Λιβύη ούτε Συρία.

Του Περικλή Ζορζοβίλη Το τελευταίο διάστημα, σε καθημερινή βάση, είμαστε μάρτυρες μίας καταιγιστικού ρυθμού, ανεξέλεγκτης, λεκτικής έκφρασης...

Διαβάστε την συνέχεια

Κέρδισε ή έχασε η Ελλάδα από τον συμβιβασμό με την Τουρκία στο ΝΑΤΟ;

<img src="https://www.defence-point.gr/news/wp-content/uploads/2022/06/dendias_erdogan_kalin_nato-790x400.jpg" /><br /><br />Του <b>Ζαχαρία Μίχα</b><br />Η ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ θα προχωρήσει ομαλά. Η απειλή άσκησης βέτο από την Τουρκία αντιμετωπίστηκε με έναν τρόπο που όλοι δηλώνουν νικητές. Το ενδιαφέρον για την ελληνική πλευρά επικεντρώνεται στο ποιες θα είναι οι συνέπειες στα ελληνικά εθνικά συμφέροντα, μετά την προσαρμογή της Ατλαντικής Συμμαχίας στη βούληση της Τουρκίας. Τουλάχιστον με βάση το αποτέλεσμα αυτό προκύπτει. Σε κάθε περίπτωση, από τη στιγμή που υπήρξαν διαπραγματεύσεις, η Τουρκία έλαβε ανταλλάγματα για να αποσύρει την απειλή.<br /><br />Οι σκανδιναβικές χώρες υποστηρίζουν ότι όσα συμφωνήθηκαν με την Τουρκία δεν αντιβαίνουν τις αρχές, τις αξίες και τη νομοθεσία τους! Αυτό είναι πρόβλημα ουσίας -όχι μόνο ηθικό- για τη Δύση συνολικά, παρότι όλοι σιωπούν. Διότι και μόνο η ανάγκη να προβούν σε αυτή τη διευκρίνιση κάτι σημαίνει. Στην Τουρκία επικρατεί κλίμα πανηγυρικό. Αυτό είναι αναμενόμενο, καθώς εν όψει εκλογών, τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης προβάλουν την εικόνα ενός ηγέτη, στις επιθυμίες του οποίου υποτάχθηκε η Ατλαντική Συμμαχία.<br /><br />Αυτό είναι εν πολλοίς ορθό, διότι ο Ερντογάν και έθεσε ζητήματα στο τραπέζι και ανταλλάγματα εξασφάλισε και επαληθεύθηκε στην πράξη το στερεότυπο που επικρατεί στους κόλπους του ΝΑΤΟ, κυρίως στην Ουάσιγκτον, περί της «αναντικατάστατης Τουρκίας». Άρα συμβιβασμός επετεύχθη με μικροσκοπική-τακτική προσέγγιση του προβλήματος, ο οποίος αν εξεταστεί μακροσκοπικά-στρατηγικά, πλήττει την εικόνα του ΝΑΤΟ. Σε κάθε περίπτωση, ο Ερντογάν, ενθαρρυμένος από την επιτυχή έκβαση, θα συνεχίσει να εφαρμόζει αυτή τη διπλωματική τακτική για την εξασφάλιση περισσοτέρων ανταλλαγμάτων σε όλα τα μέτωπα.<br /><br />Η Ατλαντική Συμμαχία είναι κερδισμένη στο βαθμό που ιεραρχούσε ως κορυφαία προτεραιότητα την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας. Κερδισμένες είναι και αυτές οι δυο χώρες για τον ίδιο ακριβώς λόγο, αν και κατά μία έννοια για να το επιτύχουν καταπάτησαν παραδοσιακές αρχές τους. Η Τουρκία καταγράφει τα σημαντικότερα κέρδη. Αφενός «πούλησε» την απόσυρση του βέτο με τρόπο που να μπορεί ταυτόχρονα, στο εσωτερικό να ισχυρίζεται ότι «τα πήρε όλα κι έφυγε» και στο εξωτερικό ότι απέδειξε στην πράξη ότι αδίκως την κατηγορούν πως έχει απομακρυνθεί από τη Δύση.<br /><img src="" /><br /><br /><img src="" /><br />Ταυτόχρονα σχεδόν είχε ανακοινωθεί η δωρεά στην Ουκρανία μη επανδρωμένων αεροχημάτων TB-2 Bayraktar. Με τη Ρωσία μάλιστα να αποφεύγει να χρησιμοποιήσει την καταγγελτική ρητορική που χρησιμοποιεί σε βάρος άλλων χωρών, για να μην λειτουργήσει ως επιταχυντής της επαναπροσέγγσης της Τουρκίας με το ΝΑΤΟ. Δεν τα έχουν καταφέρει και άσχημα οι Τούρκοι.<br /><br />Καλές οι αναφορές στα περί τουρκικών εκβιασμών. Όμως στην πράξη οι αξιόπιστοι σύμμαχοι που δεν δημιουργούν προβλήματα εισπράττουν όμορφα λόγια και χτυπήματα στην πλάτη, ενώ οι εκβιαστές χειροπιαστά ανταλλάγματα. Η εξωτερική πολιτική ήταν πάντα σύγκρουση συμφερόντων, βουλήσεων και κυνισμού.<br /><br />ΟΙ ΔΙΑΚΗΡΥΞΕΙΣ ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ<br />Η αναφορά στα περί συνεργασίας της Φινλανδίας και της Σουηδίας στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας με την Τουρκία μπορεί να έχει μία κάποια εποικοδομητική ασάφεια, αλλά δεν αφήνει καμία αμφιβολία για το ποιος κέρδισε, έστω κι αν οι Σκανδιναβοί ισχυρίζονται ότι εξακολουθούν να διατηρούν τις αρχές και τις αξίες τους! Σύντομα θα τεθεί θέμα έκδοσης Κούρδων ή Τούρκων αντιφρονούντων. Θα το θέσει η Άγκυρα στην Στοκχόλμη και στο Ελσίνκι. Και οι Σκανδιναβοί θα «σφίξουν τα λουριά» στους Κούρδους ακτιβιστές με τρόπο που δεν γινόταν στο παρελθόν.<br /><br />Ανάμεσα στην έκδοση ενός προσώπου και την ευθεία άρνηση, υπάρχει και η «φιλική υπόδειξη» αποχώρησης από τη χώρα. Θα έχει ενδιαφέρον για παράδειγμα να δούμε τί θα συμβεί με τον Τούρκο αντικαθεστωτικό δημοσιογράφο Αμπντουλάχ Μποζκούρτ (με την ιστοσελίδα Nordic Monitor) που έχει βρει καταφύγιο στη Στοκχόλμη, έχοντας διαφύγει από την Τουρκία όπου κατηγορείται για σχέση με τον ιμάμη Γκιουλέν. Ας θυμηθούμε ότι τον Αμπντουλάχ Οτζαλάν δεν τον παρέδωσε η Συρία στην Τουρκία. Απλώς του είπαν ότι εάν δεν αποχωρούσε οικειοθελώς από τη Δαμασκό θα ήταν υποχρεωμένο το καθεστώς Άσαντ να τον παραδώσει….<br /><br />Μια από τις προβλέψεις της συμφωνίας αφορά την άρση κάθε εμπάργκο στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας, όπως επεδίωκε η Τουρκία τα τελευταία χρόνια. Εμπάργκο που είχε επιβληθεί λόγω των τουρκικών επιδόσεων στον ευρύτερο τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Έπαψαν αυτές οι αιτίες να υφίστανται ή μήπως έχουν επιδεινωθεί; Θέλει και ρώτημα για το αν και αυτό συνιστά επιτυχία του Ερντογάν;<br /><br />ΤΑ F-16 ΚΑΙ Η HALKBANK<br />Η Ουάσιγκτον κόμπαζε σχεδόν μετά την ανακοίνωση της συμφωνίας ότι αυτή δεν συμπεριλαμβάνει οτιδήποτε σχετικό με την επιδίωξη αγοράς 40 μαχητικών F-16 της πλέον σύγχρονης έκδοσης (Block 70/72) και την αναβάθμιση άλλων 80 στην ίδια διαμόρφωση. Δεν έγινε όμως ουδεμία αναφορά για τις δικαστικές εκκρεμότητες με την τράπεζα Halkbank και την απειλή επιβολής προστίμου πολλών δισ. δολαρίων. Μια υπόθεση που εμπλέκει την ίδια την οικογένεια Ερντογάν με τη συνεργασία Τουρκίας-Ιράν με στόχο την παράκαμψη των κυρώσεων κατά της Τεχεράνης από τις ΗΠΑ.<br /><br />Αυτό είναι υψηλότερη προτεραιότητα για τον Τούρκο ηγέτη. Διότι εάν η θανάσιμη και σε προσωπικό επίπεδο απειλή απομακρυνθεί, η διεκδίκηση των F-16 δεν είναι απαραίτητο να γίνει πιέζοντας την Ουάσιγκτον. Εφόσον απομακρύνθηκε το εξοπλιστικό εμπάργκο, για ποιον λόγο οι Τούρκοι να μην ανοίξουν διαπραγματεύσεις με τη σουηδική SAAB για τη συμπαραγωγή των εξαιρετικών και επιχειρησιακά και οικονομικά μαχητικών JAS 39 Gripen; Μαζί με την τεχνολογική συνεργασία στο πλαίσιο της ανάπτυξης του τουρκικού μαχητικού αεροσκάφους «πέμπτης γενιάς»;<br /><br />Τα αμερικανικά μέρη στο σουηδικό μαχητικό μπορούν να εγείρουν τα ίδια με την υπόθεση των F-16 εμπόδια στην πορεία. Το χρυσοφόρο δυνητικά συμβόλαιο όμως, θα είναι ισχυρότατο κίνητρο για τη Στοκχόλμη να προβεί σε περαιτέρω προσαρμογές στην πολιτική της. Εξάλλου, έχοντας αναπτύξει εξαιρετικά προηγμένες στρατιωτικές τεχνολογίες, οι Σουηδοί δεν δίστασαν σε πολλές περιπτώσεις να καταπατήσουν εν κρυπτώ τις περίφημες «αρχές και αξίες» για να προωθήσουν εξαγωγικά συμβόλαια. Αυτή η τακτική είναι «βούτυρο στο ψωμί» του Ερντογάν.<br /><br />ΚΕΡΔΙΣΕ Ή ΕΧΑΣΕ Η ΕΛΛΑΔΑ;<br />Κάπου εδώ, ενδεχομένως, θα επηρεαστούν και τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Μπορεί επισήμως η Ελλάδα να μην ασχολείται, πέραν ρητορικής φύσεως διαμαρτυριών, με το μπλοκάρισμα της εξαγωγής οπλικών συστημάτων στην Τουρκία, όμως το ανεξάρτητο ελληνικό λόμπι στην Ουάσιγκτον, σε συνεργασία με το εβραϊκό και το αρμενικό, μπλοκάρουν μέσω του προέδρου της της πανίσχυρης Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας και όχι μόνο, τις εξαγωγές αμυντικού υλικού στην Τουρκία.<br /><br />Αυτό εξυπηρετεί και τον Λευκό Οίκο σε έναν βαθμό, αφού εξασφαλίζει πειστικό άλλοθι στην κυβέρνηση Μπάιντεν. Μπορεί να αρκεί το να τακτοποιήσει την υπόθεση της Halkbank, όμως ενώπιον της προοπτικής απώλειας της τουρκικής αγοράς, οι πιέσεις στον Γερουσιαστή Μενέντεζ θα καταστούν αφόρητες. Το επιχείρημα του αμερικανικού εθνικού συμφέροντος δεν θα το προσπεράσει με ευκολία. Κάπου εκεί θα μπορούσε να επαληθευθεί η προειδοποίηση του γράφοντος για την ανάγκη ύπαρξης Σχεδίου Β από ελληνικής πλευράς, καθώς θα μπορούσε η υπόθεση των τουρκικών F-16 να μετατραπεί σε «μάχη οπισθοφυλακής».<br /><br />Η Ελλάδα θα πρέπει να εξασφαλίσει χειροπιαστά ανταλλάγματα. Φυσικά χρόνος μπορεί να κερδηθεί, καθώς η άρση των αντιρρήσεων του εβραϊκού και του αρμενικού λόμπι δεν πρέπει να θεωρείται ούτε αυτόματη, ούτε δεδομένη. Επίσης, η ελληνική πλευρά δεν θα πρέπει να αποδεχθεί να θεωρηθούν ως ανταλλάγματα, π.χ. η αποδέσμευση όπλων όπως οι πύραυλοι Harpoon AGM-84L BlockII και οι αντί-ραντάρ πύραυλοι AARGM-88E.<br /><br />Η ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΟΠΤΙΚΗ<br />Τούτων λεχθέντων, χωρίς βέβαια να είναι αδιάφορο, δεν είναι σημαντικό το γεγονός ότι συμπεριελήφθη στο νέο στρατηγικό δόγμα του ΝΑΤΟ η προστασία της κυριαρχίας, της εδαφικής ακεραιότητας, του Διεθνούς Δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δεν πρόκειται να κάνει τη διαφορά στο πεδίο της ελληνοτουρκικής διένεξης. Γι’ αυτό και η πρωθυπουργική ικανοποίηση είναι μάλλον υπερβολική, αν όχι αβάσιμη.<br /><br />«Τελικά πρυτάνευσε η κοινή λογική και το καλό της Συμμαχίας και ξεπεράστηκαν οι όποιες καιροσκοπικές και ωφελιμιστικές συμπεριφορές», ανέφερε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Άρα να υποθέσουμε ότι η κοινή λογική και το καλό της Συμμαχίας υπαγορεύει υποχωρήσεις στην Τουρκία όταν εκβιάζει; Θα ήταν καταστροφικό εάν εφαρμόζαμε αυτή τη λογική στα ελληνοτουρκικά.<br /><br />Η διπλωματία έχει αποδείξει την ικανότητά της να διαχειρίζεται τέτοιες καταστάσεις με μεσοβέζικο τρόπο, όπως φάνηκε και από την άρση του τουρκικού βέτο για την ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ. Σε ό,τι αφορά, όμως, το πρόβλημα της Ελλάδας με την Τουρκία είναι ότι δεν υπάρχει περιθώριο για συμβιβασμό, αφού στο τραπέζι υπάρχουν μόνο οι τουρκικές επεκτατικές διεκδικήσεις επί ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και ελληνικής κυριαρχίας. Ή μήπως θεωρείται αρμοδίως ότι υπάρχει;<br /><br />Η Τουρκία «φόρτωσε το καλάθι» απέναντι στους Σκανδιναβούς και όξυνε την κατάσταση. Κατέληξε στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης και εξήλθε με χειροπιαστά ανταλλάγματα. Ποια είναι τα αντίστοιχα ανταλλάγματα που μπορεί να εκχωρήσει η ελληνική πλευρά στην τουρκική, τη στιγμή που αντιμετωπίζει διαρκώς απειλή πολέμου με «επίδικο» ακόμα και την κυριαρχία ελληνικών νησιών; Η ιστορική εμπειρία δεν αφήνει περιθώρια σε αφελείς προσεγγίσεις.<div><br /></div><div><a href="https://www.defence-point.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Κέρδισε ή έχασε η Ελλάδα από τον συμβιβασμό με την Τουρκία στο ΝΑΤΟ;

Του Ζαχαρία Μίχα Η ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ θα προχωρήσει ομαλά. Η απειλή άσκησης βέτο από την Τουρκία αντιμετωπίστηκ...

Διαβάστε την συνέχεια

Η Τουρκία είναι πιο σοβαρή απειλή από τη Ρωσία και την Κίνα για τους Ευρωπαίους

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI6PIVAoUouMBEFlz1vUzelHmH5KptlLeLTMrcfPOtpRdlj5oiK1gWHS2SCmn_uYDA1dsRXwO-Jukc7JV-gCuJD3DsYnG9qqg79vhR0POA_FidfTMH_30tX-sHnSAHzeot9ZXfR7qUqamyEC2CD4TLAb9E049VNQCxAh8s4X2GRhTPx6p727TW_-k5/s1053/1.JPG"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI6PIVAoUouMBEFlz1vUzelHmH5KptlLeLTMrcfPOtpRdlj5oiK1gWHS2SCmn_uYDA1dsRXwO-Jukc7JV-gCuJD3DsYnG9qqg79vhR0POA_FidfTMH_30tX-sHnSAHzeot9ZXfR7qUqamyEC2CD4TLAb9E049VNQCxAh8s4X2GRhTPx6p727TW_-k5/w640-h408/1.JPG" /></a><br />Μια μεγάλης κλίμακας έρευνα στην Ευρώπη αποκάλυψε ότι οι Ευρωπαίοι βλέπουν την Τουρκία ως μεγαλύτερη απειλή και πρόβλημα από τη Ρωσία και την Κίνα.<br /><br /> Έρευνα για μια έκθεση της δεξαμενής σκέψης «European Council on Foreign Relations (ECFR)», που έγινε πριν λίγες ημέρες, δείχνει ότι η εμπιστοσύνη στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει εξασθενίσει κατά τη διάρκεια της πανδημίας Covid-19.<br /><br />«Διαλυμένη» η Ευρώπη<br /><br />Η πλειονότητα του κοινού, ιδίως η Γερμανία (55%), η Γαλλία (62%) και η Ιταλία (57%), εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η ΕΕ είναι «διαλυμένη», αλλά εξακολουθεί να είναι απαραίτητο εργαλείο τόσο για τον Covid-19 όσο και για άλλες διεθνείς κρίσεις. <br /><br />Για το λόγο αυτό, υποστηρίζεται περισσότερη συνεργασία μεταξύ των μελών προκειμένου να γίνει παγκόσμιος παράγοντας παρά τις κακές επιδόσεις στην επιδημία.<br /><br />«Στρατηγικοί εταίροι και όχι φυσικοί εταίροι»<br /><br />Σύμφωνα με μια προσωπική έρευνα σε 12 χώρες της ΕΕ από επιθεωρητές από εταιρείες μετρήσεων Alpha, Analitiqs, Dynata, YouGov και Datapraxis, η εμπιστοσύνη στις ΗΠΑ εξακολουθεί να είναι χαμηλή και οι Ευρωπαίοι βλέπουν χώρες όπως οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο ως «στρατηγικούς εταίρους». παρά «φυσικούς εταίρους».<br /><br />Παρά τις προσπάθειες του Μπάιντεν, μόνο 1 στους 5 Ευρωπαίους περιγράφει τις ΗΠΑ ως «σύμμαχο του οποίου οι αξίες και τα συμφέροντα είναι κοινά με την Ευρώπη».<br /><br />Οι χώρες που θεωρούν τους εαυτούς τους ως τους πιο φυσικούς συμμάχους με τις ΗΠΑ στην Ευρώπη είναι η Πολωνία και η Δανία.<br /><br />Οι μισοί ή περισσότεροι από τους πληθυσμούς της Ολλανδίας, της Σουηδίας, της Γερμανίας, της Αυστρίας, της Ισπανίας, της Γαλλίας και της Πορτογαλίας πιστεύουν τώρα ότι το αμερικανικό πολιτικό σύστημα είναι επίσης «σπασμένο και διεφθαρμένο». <br /><br />Από την άλλη πλευρά, οι Πολωνοί, οι Ούγγροι και οι Ιταλοί εξακολουθούν να πιστεύουν ότι λειτουργεί αρκετά καλά.<br /><br />Η Τουρκία είναι η μόνη χώρα που θεωρείται ανεπιθύμητη<br /><br />Ένα από τα πιο εντυπωσιακά αποτελέσματα της έρευνας αφορά την Τουρκία. Οι Ευρωπαίοι βλέπουν την Τουρκία όχι ως στρατηγικό εταίρο ή σύμμαχο της ένωσης, αλλά ως «ανεπιθύμητο» ή «εχθρό». Επιπλέον, σύμφωνα με την έρευνα, η Τουρκία είναι πιο σοβαρή απειλή για την ΕΕ από τη Ρωσία ή την Κίνα.<br /><br />Ενώ η Ρωσία και η Κίνα αξιολογήθηκαν ως στρατηγικοί εταίροι παρά ως αντίπαλοι στην έρευνα, η Τουρκία ήταν η μόνη χώρα μεταξύ όλων των χωρών που ορίστηκαν ως «εχθροί» από τους Ευρωπαίους.<br /><br />Ειδικά το 53 τοις εκατό του λαού στη Γαλλία και το 52 τοις εκατό στη Γερμανία ορίζουν την Τουρκία ως τον κύριο εχθρό της Ένωσης. Αυτή η προοπτική είναι 45 τοις εκατό στην Ολλανδία, 42 τοις εκατό στη Δανία και 40 τοις εκατό στη Σουηδία.<br /><br />Πολλοί στην Ευρώπη θέλουν η ΕΕ να συνεχίσει να επικρίνει την Τουρκία και την Κίνα όταν παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, το κράτος δικαίου ή τις δημοκρατικές αξίες.<br /><br />Όσον αφορά τις παραβιάσεις στην Τουρκία, η Ολλανδία (69%), η Αυστρία (66%), η Γερμανία (63%), η Δανία (63%), η Σουηδία (61%) πιθανότατα θέλουν να τηρήσουν ισχυρότερη στάση από άλλες χώρες.<div><br /></div><div><a href="https://www.echedoros-a.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Η Τουρκία είναι πιο σοβαρή απειλή από τη Ρωσία και την Κίνα για τους Ευρωπαίους

Μια μεγάλης κλίμακας έρευνα στην Ευρώπη αποκάλυψε ότι οι Ευρωπαίοι βλέπουν την Τουρκία ως μεγαλύτερη απειλή και πρόβλημα από τη Ρωσία και τη...

Διαβάστε την συνέχεια

Ούτε λέξη “ξαφνικά” από τον Ερντογάν για ελληνοτουρκικά και Αιγαίο στην σύνοδο ΝΑΤΟ

<img height="427" src="https://hellasjournal.com/wp-content/uploads/2022/06/220629144611_Erdogan.jpg" width="733" /><br /><br />Καμία αναφορά δεν υπήρξε, σύμφωνα με πληροφορίες, από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στα ελληνοτουρκικά, κατά την τοποθέτησή του στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ που διεξάγεται στη Μαδρίτη.<br /><br />Ο Ερντογάν στον ελάχιστο χρόνο στον οποίο μίλησε δεν έθεσε κανένα από τα ζητήματα που έθετε στον δημόσιο διάλογο όλο το προηγούμενο διάστημα, όπως την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών του ανατολικού Αιγαίου.<br /><br />Σύμφωνα με πληροφορίες από κυβερνητικές πηγές, στην τοποθέτηση του ο Ερντογάν δεν αναφέρθηκε καθόλου στις αναθεωρητικές του θέσεις για τα Ελληνοτουρκικά, αν και έκανε νύξεις για τα της τρομοκρατίας, με αναφορές στην οργάνωση του Φετουλάχ Γκιουλέν, το PKK κ.ο.κ. Ακόμα, αναφέρθηκε στις οικονομικές συνέπειες του πολέμου στην Ουκρανία, με έμφαση στον πληθωρισμό που ταλαιπωρεί ιδιαίτερα την Τουρκία.<br /><br />Μέχρι στιγμής όλοι οι ομιλητές αναφέρονται στην ρωσική εισβολή εκφράζοντας την αμέριστη συμπαράσταση τους στην Ουκρανία και την ανάγκη ενίσχυσης της υποστήριξης.<br /><br />Υπενθυμίζεται ότι ο Ερντογάν έχει προγραμματισμένη συνάντηση το απόγευμα με τον Αμερικανό πρόεδρο, Τζο Μπάιντεν, ενώ νωρίτερα είχε τετ α τετ με τον Εμανουέλ Μακρόν.<div><br /></div><div><a href="https://hellasjournal.com/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Ούτε λέξη “ξαφνικά” από τον Ερντογάν για ελληνοτουρκικά και Αιγαίο στην σύνοδο ΝΑΤΟ

Καμία αναφορά δεν υπήρξε, σύμφωνα με πληροφορίες, από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στα ελληνοτουρκικά, κατά την τοποθέτησή του στη Σύνοδο Κορυφ...

Διαβάστε την συνέχεια

Τι κέρδισε στην πραγματικότητα ο Ερντογάν από Σουηδία και Φινλανδία

<img height="360" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/1000x563/crop/both/16/16b1f527763b40849d088ed20aed83be.jpg?quality=85&404=default&v=8" width="799" /><br /><br /><b>Πέτρος Κράνιας</b><br />Σουηδία και Φινλανδία αποδέχτηκαν εν τέλει τις απαιτήσεις της Τουρκίας και χτες, κατά την πρώτη μέρα της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, επετεύχθη η υπογραφή μνημονίου από τις τρεις χώρες, που ουσιαστικά αίρει το τουρκικό βέτο και ανοίγει τον δρόμο για την ένταξη των δύο βορειοευρωπαϊκών χωρών στο ΝΑΤΟ.<br /><br />Τα τουρκικά ΜΜΕ έσπευσαν από την πρώτη στιγμή να πανηγυρίσουν με τίτλους που έλεγαν ότι "η Τουρκία πήρε ό,τι ήθελε". Μάλιστα είναι χαρακτηριστικό ότι τα πανηγύρια συνεχίζονται και την Τετάρτη, καθώς το σύνολο των τουρκικών ΜΜΕ, συνεχίζει σε ίδια γραμμή και μιλά για "νίκη του Ερντογάν στη Μαδρίτη".<br /><br />Η ουσία είναι ότι ο Τούρκος πρόεδρος βγήκε κερδισμένος, τουλάχιστον σε ένα σημείο. Το επικοινωνιακό. Τα εσωτερικής κατανάλωσης πρωτοσέλιδα έχουν προκαλέσει ομολογουμένως θόρυβο, καθώς πέραν του ότι αποκομίζονται κάποια οφέλη για την Τουρκία, η μόνη παραχώρηση που έκανε ήταν να επιτρέψει τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ, κάτι που ο Τούρκος πρόεδρος θα το εκμεταλλευτεί προεκλογικά λέγοντας ότι "εμείς ποτέ δεν δηλώσαμε αντίθετοι στη διεύρυνση του ΝΑΤΟ".<br /><br />Όπως ανακοίνωσε ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ η Άγκυρα, το Ελσίνκι και η Στοκχόλμη υπέγραψαν ένα μνημόνιο που καλύπτει τις ανησυχίες που εξέφραζε η Τουρκία, συμπεριλαμβανομένων των εξαγωγών όπλων και του αγώνα κατά της τρομοκρατίας.<br /><br />Εδώ φαίνεται να υπάρχει "ζουμί".<br /><br />Η αποπομπή της Τουρκίας από το πρόγραμμα κατασκευής των F-35, όπως και το εμπάργκο στην αναβάθμιση των αεροσκαφών F-16 που διαθέτει η Άγκυρα, δύο αποφάσεις της Ουάσιγκτον που ήρθαν ως συνέπεια της προμήθειας ρωσικών αντιαεροπορικών S-400, είχε σοβαρό διπλωματικό και όχι μόνον κόστος για την εντοργανική εξουσία.<br /><br />Σε αυτό το θέμα, μένει να φανεί από τη συνάντηση μεταξύ του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν με τον Τούρκο ομόλογό του (Τετάρτη στις 18:45 ώρα Ελλάδος), αν πρόκειται να υπάρξουν παράπλευρα ανταλλάγματα από τις ΗΠΑ για την τουρκική αλλαγή στάσης, πέρα από τη συνάντηση την ίδια, η οποία μπορεί να θεωρηθεί bonus επιβράβευσης, και την οποία επίσης θα εκμεταλλευτεί προεκλογικά ο Ερντογάν.<br /><br />Πιο ξεκάθαρο είναι το γεγονός ότι πλέον, με την άρση του εμπάργκο όπλων προς την Άγκυρα, ο Ερντογάν μπορεί πλέον να εντάξει τη σουηδική αμυντική βιομηχανία στους πιθανούς συνεργάτες του και για την προμήθεια πολυπόθητων εξελιγμένων αεροσκαφών και για την πώληση των τουρκικών Bayraktar TB2, αλλά και για πιθανές συνεργασίες για αγορά από πλευράς Τουρκίας εξαρτημάτων για τα εγχώρια προγράμματα κατασκευής αρμάτων, πλοίων και προσφάτως υποβρυχίων.<div><br />"Τρομοκρατία"<br /><br />Ο "αγώνας κατά της τρομοκρατίας" είναι άλλο ένα θέμα για το οποίο πανηγυρίζει η Τουρκία.<br /><br />Πρωτίστως το γεγονός ότι το κίνημα του ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν κατεγράφη ως μία επικίνδυνη οργάνωση, ενάντια της οποίας λαμβάνονται μέτρα, σε επίσημο έγγραφο του ΝΑΤΟ, ανοίγει τον δρόμο στον Τούρκο πρόεδρο να επικαλείται το γεγονός πως όλος ο κόσμος αποκαλεί τους γκιουλενιστές τρομοκράτες και συνεπώς να συνεχίσει το πογκρόμ εναντίον τους εντός και εκτός συνόρων και ίσως μελλοντικά να ζητήσει από τα μέλη του ΝΑΤΟ να αποδεχτούν στο σύνολό τους αυτό τον χαρακτηρισμό.<br /><br />Όπως κατεγράφη στο έγγραφο, Σουηδία και Φινλανδία δεσμεύτηκαν σε πλήρη συνεργασία με την Τουρκία στον αγώνα κατά του PKK και των "συγγενών" οργανώσεων, σε αλληλεγγύη προς την Τουρκία στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας σε όλες τις μορφές και εκδηλώσεις της και σε μη υποστήριξη των Σύρων Κούρδων του PYD/YPG. Αυτό αφορά την ατζέντα της Τουρκίας στη Συρία και το Ιράκ. Το γεγονός ότι (τουλάχιστον στα λόγια) οι δύο βορειοευρωπαϊκές χώρες θα φαίνονται ότι συνδράμουν τον Ερντογάν στη μάχη να "σπάσει" το κουρδικό μέτωπο από το να ενωθεί στα νότια και ανατολικά σύνορά του είναι μία επικοινωνιακή νίκη για τους "φανατικούς" ερντογανικούς.<br /><br />Είναι γνωστό ότι οι Κούρδοι έχουν αλλάξει "τροπάριο". Αν και επιδίωκαν την ένοπλη σύγκρουση εντός συνόρων, εδώ και αρκετά χρόνια εμφανίζονται να υποστηρίζουν τον φεντεραλισμό (ομοσπονδιοποίηση), προσπαθώντας να αποκομίσουν συγκεκριμένες ελευθερίες. Εκτός συνόρων οι Κούρδοι σε Συρία και Ιράκ προσπάθησαν να δημιουργήσουν γειτονικές με την Τουρκία "αμιγώς κουρδικές περιοχές". <br /><br />Οι υποχωρήσεις της Σουηδίας και της Φινλανδίας ως προς αυτό το θέμα δίνουν την ευκαιρία στην Τουρκία να προστεθεί ως ένας μεγάλος πονοκέφαλος, που θα συνεχίσει να καταστρατηγεί το σύστημα της Interpol ζητώντας έκδοση Κούρδων και μη, οι οποίοι σχετίζονται με τις ένοπλες κουρδικές ομάδες (ή τους οποίους η Άγκυρα θα συνδέει με αυτές) ώστε να αποδυναμώσει τις εκτός συνόρων δυνάμεις.<br /><br />Αυτό μοιάζει ως ένα καλό χαρτί που δείχνει ότι ίσως να μην πραγματοποιήσει τελικά τη νέα εισβολή στη Συρία, που τόσες φορές έχει διακηρύξει ότι ετοιμάζει. Η Ρωσία (σιωπηρά) δεν απαγορεύει ρητά μια νέα επέμβαση της Τουρκίας στη Συρία, θέλοντας έτσι να της προσφέρει έδαφος και επιρροή στην περιοχή, κάτι που δεν μπορούν να της προσφέρουν οι ΗΠΑ.<br /><br />Η Ουάσινγκτον από την πλευρά της θα προσπαθήσει να αντισταθμίσει αυτό το χαρτί και ο Ερντογάν το γνωρίζει αυτό. Στην επικείμενη συνάντηση με τον Μπάιντεν, θα προσπαθήσει να αποκομίσει κάτι (F-16; κάποια παραχώρηση στη Συρία;) ώστε να μπορέσει να δείξει για ακόμα μια φορά εντός των συνόρων πως "ό,τι θέλει το παίρνει", ενώ στην ουσία θα έχει ικανοποιήσει τις ΗΠΑ και εν μέρει τον εαυτό του.<br /><br />Το βασικό κέρδος του προέδρου της Τουρκίας είναι το γεγονός πως στο εσωτερικό της χώρας του θα μπορέσει να εμφανιστεί σε όλες τις προεκλογικές ομιλίες ως ο άνθρωπος που έχει καταστήσει τη χώρα του όχι απλώς ένα σημαντικό μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά ένα από τα κορυφαία, καθώς η ρητορική "τι κι αν θέλουν οι ΗΠΑ, έχουμε κι εμείς λόγο στην τελική απόφαση", έχει ήδη αρχίσει να κάνει την εμφάνισή της στα τουρκικά ΜΜΕ.<br /><br />Η ουσία είναι ότι ο ενθουσιασμός γύρω από τη "νίκη του Ερντογάν στη Μαδρίτη" είναι πολύ μεγαλύτερος απ' ό,τι θα έπρεπε. Στην ουσία έπαιξε ένα παιχνίδι καθυστερήσεων με την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ και κέρδισε πολύ λίγα πράγματα που θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί άμεσα πέραν του επικοινωνιακού, το οποίο είναι και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον του αυτή τη στιγμή.<br /><br />Η αμυντική βιομηχανία της Σουηδίας ίσως να είναι "τσιμπημένη" για τα διαλυμένα οικονομικά της Τουρκίας επί του παρόντος, αλλά είναι αδιαμφισβήτητο πως άνοιξε μια αγορά για πώληση των drone του γαμπρού του Ερντογάν, Σελτσούκ Μπαϊρακτάρ. Κάλλιστα και οι δύο χώρες της βόρειας Ευρώπης θα μπορούσαν να αφήσουν τις δεσμεύσεις για την τρομοκρατία στα χαρτιά και να μην δώσουν ποτέ καμία ουσιαστική βοήθεια ως προς το θέμα των Κούρδων.<br /><br />Ή τουλάχιστον να συνεχίσει η κουρδική κοινότητα να ανθεί εντός των συνόρων τους, αλλά να το κάνει πιο αθόρυβα. Ας μην ξεχνά κανείς ότι και η Τουρκία έχει δεσμευτεί να πατάξει την τρομοκρατία και, παρά το γεγονός ότι οι αποδείξεις για χρηματοδότες του Ισλαμικού Κράτους από το έδαφός της είναι συντριπτικές, συνεχίζει να διατρανώνει ότι μάχεται τους διεθνείς τρομοκράτες.<br /><br />Σουηδία και Φινλανδία θα μπορούσαν απλώς να κάνουν το ίδιο.<br /><br /><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Τι κέρδισε στην πραγματικότητα ο Ερντογάν από Σουηδία και Φινλανδία

Πέτρος Κράνιας Σουηδία και Φινλανδία αποδέχτηκαν εν τέλει τις απαιτήσεις της Τουρκίας και χτες, κατά την πρώτη μέρα της Συνόδου Κορυφής του ...

Διαβάστε την συνέχεια

Το πρόβλημα του Ερντογάν δεν ήταν Σουηδία και Φινλανδία, αλλά η κλίση της Τουρκίας προς τη Δύση.

<img height="360" src="https://www.capital.gr/Content/ImagesDatabase/p/1000x563/crop/both/f3/f31fd836fa1e4c0aabed7dd953c35ff1.jpg?quality=85&404=default&v=8" width="793" /><br /><br />Η αντίθεση του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ δεν είχε να κάνει με το πρόβλημα που έχει με τις δύο συγκεκριμένες χώρες, αλλά με την κλίση της ίδιας της Τουρκίας προς τη Δύση. Ο Ερντογάν εργαλειοποίησε την προσπάθεια των δύο χωρών να ενταχθούν στη Βορειοατλαντική Συμμαχία λόγω της αντίθεσής του στην κουλτούρα που αυτές αντιπροσωπεύουν.<br /><br />Όπως σημείωσε, μάλιστα, σε άρθρο του (προτού υπογραφεί το μνημόνιο που αίρει το τουρκικό βέτο) o συνεργάτης του Brookings Institution, Kemal Kirişci, το "μπλόκο” Ερντογάν αποτελεί σύμπτωμα της "αποστροφής του για τις αξίες που πρεσβεύει η συμμετοχή της Τουρκίας στη συμμαχία και άλλους δυτικούς θεσμούς, κυρίως στο Συμβούλιο της Ευρώπης και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων”.<br /><br />Ωστόσο, ο συνεργάτης του Brookings Institution τονίζει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ είναι σημαντικό να αποφύγουν πολιτικές που θα μπορέσει ο Ερντογάν να τις εκμεταλλευτεί στην ατζέντα του εν όψει των εθνικών εκλογών -τον Ιούνιο του 2023- προτού "διαγράψουν” εντελώς το ενδεχόμενο μιας Τουρκίας με δυτικό προσανατολισμό. Μια τέτοια κίνηση θα μπορούσε να κρατήσει ζωντανή την ελπίδα για μια Τουρκία ικανή να ανασυγκροτήσει τη δημοκρατία της και την οικονομία της και να υπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα ασφαλείας τόσο τα δικά της όσο και της διατλαντικής συμμαχίας, σε ασταθείς καιρούς.<br /><br />Η αδιαλλαξία του Ερντογάν αποδίδεται κυρίως στις ισχυρές εγχώριες προκλήσεις που αντιμετωπίζει, και κυρίως στην απελπισμένη ανάγκη του να μεταστρέψει την προσοχή των πολιτών από την τραγική κατάσταση της οικονομίας, αλλά και στην προσπάθειά του να αντιστρέψει την πτώση της δημοτικότητάς του, "παίζοντας” με τα "αχαλίνωτα” εθνικιστικά και αντιδυτικά αισθήματα μεγάλου μέρους του τουρκικού λαού.<br /><br />Όσο εύλογες κι αν είναι αυτές οι εξηγήσεις, τη γενικότερη στάση του Τούρκου προέδρου τροφοδοτεί επίσης η δυσφορία του ως προς τη μακρόχρονη κλίση της Τουρκίας προς τη Δύση, την οποία συμβολίζουν η συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ, καθώς και στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Ως εκ τούτου εργαλειοποιεί την ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας προκειμένου να αμβλύνει την προσέγγιση της χώρας προς τη Δύση, αν όχι να την αντιστρέψει, εξαλείφοντας ταυτόχρονα τους όποιους ελέγχους στη "απόλυτη" κυριαρχία του.<div><br />Οι απαιτήσεις του Τούρκου προέδρου<br /><br />Ο Ερντογάν δήλωσε αρχικά ότι δεν διάκειται θετικά προς τις υποψηφιότητες Φινλανδίας και Σουηδίας για ένταξη στο ΝΑΤΟ, καθώς αποτελούν "καταφύγια” για τρομοκράτες, αναφερόμενος στην παρουσία και τις δραστηριότητες ατόμων και οργανώσεων που έχουν δεσμούς με το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) καθώς και το δίκτυο του ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν τους οποίους αποκαλεί "τρομοκρατική οργάνωση FETO και τους οποίους κατηγορεί ως δράστες της απόπειρας πραξικοπήματος εναντίον του τον Ιούλιο του 2016. Η δήλωσή του αυτή, στις 13 Μαΐου, ενδεχομένως αρχικά να αποτέλεσε μια προσπάθεια, όπως επισημαίνει ο Kirişci, να αποσπαστεί η προσοχή από δύο γεγονότα που έλαβαν χώρα εκείνη την εποχή: τη φυλάκιση της πολιτικού της αντιπολίτευσης Τζανάν Καφταντζίογλου, στην οποία πιστώνεται ευρέως η ήττα του εκλεκτού του Ερντογάν στις δημαρχιακές εκλογές της Κωνσταντινούπολης το 2019, και τη βίαιη επέμβαση της ισραηλινής αστυνομίας στην κηδεία της δολοφονημένης Παλαιστινιοαμερικανίδας δημοσιογράφου Σιρίν Αμπού Ακλεχ, για την οποία ο Ερντογάν επέλεξε να τηρήσει σιγήν ιχθύος.<br /><br />Στη συνέχεια, όμως, ο Τούρκος πρόεδρος διεύρυνε τις επιδιώξεις του, επισημαίνοντας ότι "όλες οι μορφές εμπάργκο όπλων”, ειδικά από τη Σουηδία, κατά της αμυντικής βιομηχανίας της Τουρκίας αντιβαίνουν στο "πνεύμα της στρατιωτικής συνεργασίας κάτω από την ομπρέλα του ΝΑΤΟ”. Απώτερος στόχος του η άρση του εμπάργκο στην πώληση όπλων προς την Τουρκία, ώστε να διασφαλίσει ότι η Άγκυρα θα μπορέσει να συνεχίσει τον εξοπλισμό του στρατού της, την ώρα μάλιστα που αντιμετωπίζει τη δυστοκία των ΗΠΑ να της παράσχουν αναγκαίες για τη χώρα αμυντικές τεχνολογίες. Το πέτυχε όπως δείχνουν οι όροι του μνημονίου με Φινλανδία και Σουηδία.<br /><br />Έκτοτε, δε, ο Ερντογάν κατέστησε σαφές ότι δεν θα παραιτηθεί εύκολα του βέτο αν δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματά του. Ακολούθησε σειρά διπλωματικών επαφών για να καμφθούν οι "νόμιμες” ανησυχίες της Τουρκίας, όπως τις έχει χαρακτηρίσει πολλάκις ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ, χωρίς όμως αποτέλεσμα.<br /><br />Το αδιέξοδο αφορούσε, μεταξύ άλλων, και τους διαφορετικούς ορισμούς που δίνουν Άγκυρα και Δύση στον όρο "τρομοκρατία”, αλλά και στην επιμονή του Ερντογάν για την έκδοση στην Τουρκία προσώπων, συμπεριλαμβανομένων Σουηδών υπηκόων και μελών του σουηδικού κοινοβουλίου. Η εμπλοκή οφείλεται στο γεγονός ότι στην τουρκική νομοθεσία ο ορισμός της τρομοκρατίας υπερβαίνει την ποινικοποίηση της συμμετοχής σε βίαιες πράξεις και εκτείνεται ως την παραβίαση του βασικού δικαιώματος στην ελευθερία του λόγου. Αυτό το "ευέλικτο” και συχνά επιθετικό πλαίσιο των όρων "τρομοκράτης” και "τρομοκρατία” χρησιμοποιείται τακτικά από τον Ερντογάν και τα μέλη της κυβέρνησής του για να φιμώσουν και να καταστείλουν τους επικριτές και αντιπάλους τους.<br />Η προσθήκη... Αιγαίου και Συρίας<br /><br />Στη συνέχεια, δε, ο Ερντογάν συμπλήρωσε την ατζέντα των αιτημάτων που προτίθεται να θέσει στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ και με άλλες διεκδικήσεις, που έχουν και ελληνικό ενδιαφέρον, εμπλέκοντας τις τουρκικές βλέψεις στο Αιγαίο και συνδέοντας το θέμα της κυριαρχίας των ελληνικών νησιών με την αποστρατιωτικοποίησή τους, την ώρα που εντείνει συνεχώς την ανθελληνική ρητορική του. Ο Τούρκος πρόεδρος, μάλιστα, λέγεται ότι θα δημοσιοποιήσει στα μέλη της Συμμαχίας υποτιθέμενα ντοκουμέντα που έχει συλλέξει η κυβέρνησή του, τα οποία "δείχνουν", κατά την Άγκυρα, ότι η Ελλάδα στρατιωτικοποιεί τα νησιά παραβιάζοντας τις Συνθήκες της Λωζάνης και των Παρισίων. Κι αυτό, σε μια προσπάθεια να δείξει στον τουρκικό λαό ότι η Τουρκία προσέρχεται ως ισχυρός συνομιλητής στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ και δεν εγκαταλείπει την πολιτική της "Γαλάζιας Πατρίδας”, στοχεύοντας την ενίσχυση της δημοφιλίας του.<br /><br />Στο ίδιο πλαίσιο, προωθεί και τις νέες επιδιώξεις του στη βόρεια Συρία, προαναγγέλοντας μάλιστα ενδεχόμενη επίθεση με στόχο -όπως τονίζει- την προστασία της τουρκικής κυριαρχίας. Ο Ερντογάν, που έχει πραγματοποιήσει ήδη τρεις μεγάλες στρατιωτικές επιχειρήσεις στη χώρα σε διάστημα σχεδόν πέντε ετών, έχει βάλει στόχο τις Μονάδες Προστασίας του Λαού των Κούρδων της Συρίας (YPG) και τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF), που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ, ισχυριζόμενος ότι και οι δύο αυτές "τρομοκρατικες ομάδες” συνδέονται με το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (ΡΚΚ). Απώτερος στόχος του να εξαλείψει κάθε πιθανότητα δημιουργίας μιας ελεγχόμενης από τους Κούρδους αυτόνομης περιοχής μεταξύ των συνόρων Συρίας και Τουρκίας.<br /><br />Το "καρότο”<br /><br />Την ίδια στιγμή, και προκειμένου να λάβει από τη Δύση όσες περισσότερες παραχωρήσεις μπορεί αναφορικά με τα παραπάνω, ο Ερντογάν προβάλλει ως "καρότο” τη δυνατότητά του να συνδράμει στην επίλυση της κρίσης που έχει προκαλέσει ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία.<br /><br />Ο Τούρκος πρόεδρος αφενός διεκδικεί για τον εαυτό του τον ρόλο του συνομιλητή με τον Βλαντίμιρ Πούτιν και τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι, κλιμακώνοντας τις προσπάθειές του ώστε να επανεκκινήσουν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Μόσχας και Κιέβου για την εύρεση μιας λύσης που θα μπορούσε να οδηγήσει στον τερματισμό του πολέμου.<br /><br />Την ίδια στιγμή, προσπαθεί να εδραιώσει τη θέση του ως "παίκτη” διεθνούς εμβέλειας, επιδιώκοντας να συνδράμει στην επίλυση της επισιτιστικής κρίσης που επικρέμαται λόγω του αποκλεισμού των σιτηρών της Ουκρανίας από τη Ρωσία. Στο πλαίσιο αυτό, με διπλωματικές επαφές προσπαθεί να εξασφαλίσει, πιθανότατα και με τη συμμετοχή του τουρκικού πολεμικού ναυτικού, διόδους ώστε πλοία να μεταφέρουν σιτάρι και τρόφιμα από την Ουκρανία σε άλλες χώρες.</div><div><br />Η πηγή της αδιαλλαξίας Ερντογάν<br /><br />Η εντεινόμενη αδιαλλαξία του Ερντογάν, ωστόσο, φαίνεται ότι έχει βαθύτερες ρίζες, που σχετίζονται με τον ολοένα αυξανόμενο αυταρχισμό του, χωρίς ουσιαστικό έλεγχο από κανέναν, και την εξάλειψη των αντιπάλων του. Στάση που προκαλεί συνεχώς επικρίσεις από κυβερνήσεις της Δύσης. Όπως συνέβη στην περίπτωση του Οσμάν Καβαλά, γνωστού ακτιβιστή της κοινωνίας των πολιτών, ο οποίος καταδικάστηκε σε φυλάκιση, που προκάλεσε κύμα αντιδράσεων από ξένους πρεσβευτές που ζητούσαν από τον Τούρκο πρόεδρο να εφαρμόσει την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) και να απελευθερώσει τον Καβάλα.<br /><br />Ο Ερντογάν, αντί να συμορφωθεί, επέλεξε να απορρίψει κατηγορηματικά την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και την κίνηση πειθαρχικών μέτρων κατά της Τουρκίας από το Συμβούλιο της Ευρώπης, καταδεικνύοντας ότι δεν θέλει παρεμβάσεις στα του οίκου του. Κίνηση που έχει βλάψει βαθιά τον δυτικό προσανατολισμό της Τουρκίας.<br /><br />Όπως αντίστοιχα έχει συμβεί όσο αφορά την αξιοπιστία της ως συμμάχου του ΝΑΤΟ, μετά την απόφαση της Άγκυρας να αγοράσει πυραύλους S-400 από τη Ρωσία που οδήγησε σε ρήξη τη σχέση της με τις ΗΠΑ.<br /><br />Εξελίξεις που εντείνουν κατά καιρούς την αντιδυτική και αντιαμερικανική ρητορική του Ερντογάν, αφήγημα που βρίσκει όμως ευήκοα ώτα εντός της Τουρκίας. Ρητορική που επιδιώκει να τονώσει την ίδια στιγμή και το εκλογικό ακροατήριο του Τούρκου προέδρου, σε μια περίοδο που ο Ερντογάν έχει απωλέσει σε μεγάλο βαθμό τη δημοφιλία του και έχει μπροστά του τις προεδρικές εκλογές του 2023.<br /><br />Ωστόσο, παρά τα αντιδυτικά αισθήματα που έχει προκαλέσει ο Ερντογάν, εξακολουθεί να διστάζει εμφατικά να διακόψει τις σχέσεις του με το ΝΑΤΟ, καθώς η Τουρκία δεν είναι σε κατάσταση που να μπορεί να αντέξει οικονομικά την εγκατάλειψη της συμμαχίας.Η γεωπολιτική κατάσταση πέριξ της Τουρκίας -και συγκεκριμένα, ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία- επιδεινώνει τα οικονομικά δεινά της χώρας και επηρεάζει αρνητικά την εθνική της ασφάλεια. </div><div><br /></div><div><a href="https://www.capital.gr/">πηγή</a><br /><br /><br />Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.</div>

Το πρόβλημα του Ερντογάν δεν ήταν Σουηδία και Φινλανδία, αλλά η κλίση της Τουρκίας προς τη Δύση.

Η αντίθεση του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ δεν είχε να κάνει με το πρόβλημα ...

Διαβάστε την συνέχεια