GuidePedia

0


Η Ρωσική επίθεση με φτηνά μη επανδρωμένα αεροσκάφη στην Πολωνία επικαιροποίησε δραματικά το ζήτημα της ελληνικής αεράμυνας. Και αυτό γιατί η ελληνική, όπως και η νατοϊκή αεράμυνα, έχει σχεδιαστεί για να αντιμετωπίζει συμβατικά πολεμικά αεροσκάφη και -σε κάποιον βαθμό- βαλλιστικές επιθέσεις, ενώ οι πρόσφατες συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή και την Ουκρανία δείχνουν ότι ο πόλεμος διεξάγεται πλέον με πολύ διαφορετικό τρόπο.

Η αλματώδης πρόοδος της στρατιωτικής τεχνολογίας και η συνεχής προσαρμογή σε νέα δεδομένα, όπως η μαζική παραγωγή φθηνών drones και η χρήση τεχνητής νοημοσύνης σε στρατιωτικές εφαρμογές, καθιστούν παρωχημένα ακόμη και συστήματα που σήμερα θεωρείται ότι βρίσκονται στην αιχμή της τεχνολογίας.

Σύμφωνα με ανάλυση της Καθημερινής (Σταύρος Ιωαννίδης) η επιτυχία της ουκρανικής αλλά και της ισραηλινής αεράμυνας απέναντι σε μαζικές επιθέσεις με drones έγκειται σε μεγάλο βαθμό στην ταχεία προσαρμογή τους στα νέα δεδομένα. Το λογισμικό ηλεκτρονικού πολέμου των ουκρανικών συστημάτων anti-drone ανανεώνεται κάθε εβδομάδα, όταν το δόγμα των περισσότερων δυτικών συστημάτων προβλέπει την ανανέωση λογισμικού και συχνοτήτων σε ετήσια ή ακόμη χειρότερα σε πενταετή βάση. Αντίστοιχα, οι Ισραηλινοί επέλεξαν την ανάπτυξη ενός εγχώριου συστήματος πολυστρωματικής αεράμυνας, του περίφημου Iron Dome που προσαρμόζεται ανάλογα με τις απειλές που αντιμετωπίζει η χώρα, καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα επιθέσεων.

Τα τουρκικά drones

Στην ελληνική περίπτωση, καλά ενημερωμένη στρατιωτική πηγή εξηγεί ότι τα τουρκικά drones μπορούν να διεξάγουν παρατεταμένες αποστολές πληροφοριών, επιτήρησης και αναγνώρισης (ISR) κατά μήκος των ανατολικών συνόρων και των νησιών της Ελλάδας, χαρτογραφώντας αμυντικές θέσεις και παρακολουθώντας τις ναυτικές κινήσεις. Πιο κρίσιμα, τα πιθανά περιπλανώμενα πυρομαχικά τους θα μπορούσαν να απειλήσουν κρίσιμες υποδομές, συμπεριλαμβανομένων αεροδρομίων, ναυτικών στόχων και συστημάτων αεράμυνας, επιδιώκοντας να εδραιώσουν την κυριαρχία σε οποιαδήποτε πιθανή κρίση.

Πώς θα μπορούσε, λοιπόν, η Ελλάδα να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά αυτή την ασύμμετρη απειλή;

«Η απάντηση βρίσκεται σε μια πολυεπίπεδη, ολοκληρωμένη αμυντική στρατηγική. Πρώτα και κύρια είναι η συνεχής επένδυση σε σύγχρονα συστήματα αεράμυνας. Η απόκτηση γαλλικών αεροσκαφών Rafale από την και τα σχέδια αναβάθμισης του στόλου των F-16 σε Viper είναι κρίσιμα βήματα. Αυτά τα προηγμένα αεροσκάφη μπορούν να εμπλακούν με drones πέρα από την οπτική εμβέλεια. Επιπλέον, τα επίγεια συστήματα αεράμυνας μικρού έως μεσαίου βεληνεκούς (GBAD), όπως τα Mistral που αποκτήθηκαν πρόσφατα και η πιθανή απόκτηση μονάδων Patriot ή S-300, είναι απαραίτητα για τη δημιουργία μιας πυκνής αμυντικής ασπίδας πάνω από βασικά περιουσιακά στοιχεία» αναφέρει.

Η τεχνολογία, ωστόσο, είναι μόνο ένα συστατικό. «Η Ελλάδα πρέπει να επενδύσει σε μεγάλο βαθμό σε δυνατότητες ηλεκτρονικού πολέμου (EW). Η παρεμβολή των συνδέσμων διοίκησης, ελέγχου και πλοήγησης αυτών των drones μπορεί να τα καταστήσει αναποτελεσματικά, με αποτέλεσμα να χάσουν στόχους ή ακόμα και να συντριβούν. Ο συνδυασμός ηλεκτρονικού πολέμου με μονάδες κυβερνοπολέμου για την παραβίαση των ροών δεδομένων των drones προσφέρει μια μη κινητική και οικονομικά αποδοτική μέθοδο εξουδετέρωσης» τονίζουν καλά πληροφορημένες πηγές.

πηγή


Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.

Δημοσίευση σχολίου

 
Top