 |
| Pervin Buldan, Τουρκο-Κούρδισσα βουλευτής του τουρκικού κοινοβουλίου. |
Μέρος Πρώτο.
Το αρμενικό συλλογικό ιστότοπο VAN φιλοξενεί ένα μεγάλο άρθρο που υπογράφεται από την Τουρκάλα δημοκράτισσα και φεμινίστρια Ayse Gunaysu, που δημοσιεύτηκε στο αρμενικό εβδομαδιαίο περιοδικό The Armenian Weekly της Παρασκευής 21 Ιανουαρίου, 2011.Την 20η Δεκεμβρίου 2010, οι Τούρκοι βουλευτές του Κοινοβουλίου, συμπεριλαμβανομένου του ακραίου εθνικιστικού MHP, του ισλαμικού AKP,
του εθνικιστικού CHP και άλλων ακόμη, άκουγαν μια ψηλή γυναίκα να μιλάει στη διάρκεια των συζητήσεων για τον προϋπολογισμό του Υπουργείου τουρισμού και πολιτισμού.
Έλεγε: «Ο Rafael Lemkin λέει ότι μια γενοκτονία δεν είναι μόνο η εξόντωση των αντιπροσώπων ενός έθνους, αλλά επίσης η εξόντωση των πολιτιστικών και εθνικών αξιών τους. Σήμερα, από τα 913 αρμενικά μνημεία που υπήρξαν μετά το 1923, τα 464 καταστράφηκαν ολοσχερώς, τα 252 είναι ερείπια και τα 197 χρειάζονται επείγουσα αποκατάσταση. Τα περισσότερα από αυτά τα αρμενικά θρησκευτικά κτήρια χρησιμοποιούνται ως στάβλους, ή αποθήκες και πολλές αρμενικές εκκλησίες έχουν μετατραπεί σε τεμένη. Το 1915 οι Αρμένιοι εκδιώχθηκαν από την πατρίδα τους. Έχουν υποστεί την εξορία και τη ένδεια, και όλα αυτά δημιούργησαν την οδυνηρή κραυγή του αρμενικού λαού.»
Συνεχίζει μνημονεύοντας τον Αρμένιο τραγουδιστή Aram Tigran: «μια καταιγίδα κατάστρεφε τη φωλιά μας, αφήνοντας μας ορφανά, εξόριστοι, που ονειρευόμαστε να ξαναβρούμε την φωλιά μας, ακόμα και πετρωμένη.»
Συμπεραίνει: «η άρνηση της τουρκικής κυβέρνησης να εκπληρώσει την τελευταία επιθυμία των Aram Tigran να ταφεί στo Ντιγιαρμπακίρ είναι η απόδειξη ότι η τιμωρία που επιβλήθηκε στους Αρμένιους συνεχίζει, ακόμα και μετά το θάνατό τους.»
Η ομιλήτρια ήταν η Pervin Buldan, μέλος του κουρδικού κόμματος για την Ειρήνη και τη Δημοκρατία στην πόλη Igdir, μία από τις πόλεις που υπέφερε πολύ κατά τη γενοκτονία των Αρμενίων. Είναι επίσης η χήρα του Σάββα Buldan, ένας Κούρδος επιχειρηματίας που ήταν ένα από τα θύματα των άλυτων δολοφονιών, δύστυχη διάσημη υπόθεση στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Το άψυχο σώμα του Σάββα Buldan βρέθηκε στο πλάι ενός δρόμου το 1994, μετά την απαγωγή του από «άγνωστους», και λίγο μετά τη δήλωση της Πρωθυπουργού Τανσού Τσιλέρ ότι γνώριζε την ταυτότητα των Κούρδων επιχειρηματιών που υποστήριζαν οικονομικά το PKK (το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα) και ότι θα τους εξαφάνιζε.
Ένα χρόνο αργότερα, μια Κοινοβουλευτική Επιτροπή εκπόνησε μια έκθεση σχετικά με τις άλυτες δολοφονίες, που ποτέ δεν δημοσιεύθηκε. Η Επιτροπή είχε αναφέρει ρητά ότι οι κρατικές μυστικές δυνάμεις είχαν εμπλακεί σε αυτές τις δολοφονίες.Δέκα ημέρες πριν από την κοινοβουλευτική ομιλία της Pervin Buldan, στις 10 Δεκεμβρίου, κατά τη διάρκεια μιας ημερίδας σχετικά με το κουρδικό ζήτημα που είχε οργανωθεί από το κόμμα της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας στην Κωνσταντινούπολη, ο Galip Enserioglu, πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου του Ντιαρμπακίρ, έλεγε ότι οι Αρμένιοι σφαγιάστηκαν «από τα χέρια των Κούρδων» .
«Εμείς οι Κούρδοι σήμερα πληρώνουμε το τίμημα για τις αμαρτίες του παρελθόντος» «Οι “ενωτικοί” (Ittihadists) είχαν αποφασίσει να ιδρύσουν αυτό το κράτος-έθνος και εμείς, οι Κούρδοι, όχι μόνο δεν αρκεστήκαμε να παρακολουθούμε όσα έκαναν στους Αρμένιους και σε άλλους μη-μουσουλμάνους, αλλά γίναμε το εργαλείο τους.» Οι Αρμένιοι σφαγιάστηκαν από τα ίδια τα χέρια μας. »
Συμμαχία εναντίον του κοινού εχθρού
Αυτές οι παρεμβάσεις έγιναν την ίδια στιγμή που κυριαρχούσε μια άνοδος της «εθνικής αγανάκτησης» των Τούρκων ενάντια στους Κούρδους που διακήρυξαν μια «δημοκρατική αυτονομία» και την αρχή της de facto «δίγλωσσης ζωής» - με τη χρήση της κουρδικής γλώσσας στην καθημερινή ζωή όπως, ετικέτες των τιμών στις παραδοσιακές υπαίθριες αγορές, αλλά και στην επίσημη σφαίρα, όπως οι πίνακες στη κουρδική στα δημοτικά κτίρια των κουρδικών επαρχιών.
Κατά τη διάρκεια της δίκης της Ένωσης των Κοινοτήτων του Κουρδιστάν (KCK), εναντίον της λεγόμενης αστικής επέκτασης του ΡΚΚ που είχε κηρυχθεί παράνομη, ορισμένοι ύποπτοι, ανάμεσά τους δήμαρχοι που ανήκουν στο BDP και οι πρόεδροι των τοπικών αντιπροσώπων της Ένωσης για τα ανθρώπινα δικαιώματα είχαν επιδιώξει να υπερασπισθούν τον εαυτό τους στη κουρδική, αίτημα που όμως απορρίφθηκε από το Δικαστήριο. Όταν ορισμένοι κατηγορούμενοι υπέβαλαν την υπεράσπιση τους στη κουρδική, ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου δήλωσε ότι οι ύποπτοι είχαν μιλήσει σε «μιαν άγνωστη γλώσσα». Για να διαμαρτυρηθεί κατά αυτού του γεγονότος, το BDP άρχισε να κρατάει τις συνεδριάσεις των κοινοβουλευτικών ομάδων του στην κουρδική γλώσσα.
Αυτά προκάλεσαν μια βίαιη αγανάκτηση των δύο πλευρών της τούρκικης εξουσίας: του τουρκικού στρατού και της κυβέρνησης του AKP, που κατά τα άλλα αλληλομισούνται, αποκαλύπτοντας ότι οι δύο είναι σύμμαχοι εναντίον των Κούρδων, είτε αυτοί κάνουν ένοπλο αγώνα είτε ασκούν ειρηνική πολιτική δραστηριότητα. Ο Πρόεδρος του Κοινοβουλίου, ο βουλευτής του AKP Mehmet Ali Sahin, υπενθύμισε ότι η χρήση μιας άλλης γλώσσας στο Κοινοβούλιο, συνιστά αιτία διάλυσης ενός πολιτικού κόμματος.
Παρότρυνε τους γενικούς εισαγγελείς να ασκήσουν αγωγή εναντίον του BDP. Την ίδια στιγμή, το τουρκικό Γενικό Επιτελείο εξέδωσε μια ανακοίνωση στην οποία κατέκρινε την προσπάθεια του BDP να υποκινήσει ένα δίγλωσσο καθεστώς, υποδεικνύοντας ότι τέτοια ζητήματα είναι αντίθετα προς την ιδρυτική φιλοσοφία της Δημοκρατίας της Τουρκίας και, ως εκ τούτου, είναι μια πηγή «σοβαρής ανησυχίας» . Η δήλωση περιλάμβανε, με προβλέψιμο τρόπο, την αναμενόμενη φράση, όπως όλοι γνωρίζουν στην Τουρκία, μια φράση που σημαίνει την απειλή της στρατιωτικής επέμβασης. Η φράση έλεγε: «Ο τουρκικός στρατός έχει πάντα προστατεύσει το κοσμικό ενωμένο κράτος και θα συνεχίσει να το πράττει, όπως αναφέρεται στο Σύνταγμα».
«Η πολύ δυσφημισμένη δημοκρατική αυτονομία περιγράφεται από το δημοκρατικό κόμμα του Κογκρέσου για μια δημοκρατική κοινωνία (DTK) – μια οργάνωση των Κούρδων που περιλαμβάνει διανοουμένους, εκπροσώπους των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών, πολιτικούς και μέλη του BDP – σαν το οργανωτικό μοντέλο πυραμίδας από κάτω προς τα επάνω, που εμπεριέχει το χωριό, την γειτονιά, την επαρχία και τα περιφερειακά κοινοβούλια στη βάση των συνομοσπονδιών». Στη κορυφή αυτής της δομής βρίσκεται το DTK, που θα έστελνε αντιπροσώπους στο τουρκικό Κοινοβούλιο.
Τώρα λίγα λόγια σχετικά με το θέμα του KCK : Το πρώτο κύμα συλλήψεων τον Απρίλιο του 2009 εστιάζονταν κυρίως στους ακτιβιστές του BDP (τότε DTP). Μεταγενέστερες επιχειρήσεις έφτασαν προοδευτικά στην πολιτική ιεραρχία, χτυπώντας δημάρχους και δημοτικούς σύμβουλους. Τελικά, με την διεθνή σιωπή, οι συλλήψεις κορυφώθηκαν στις 24 Δεκεμβρίου 2009, με τις συλλήψεις του αιρετού Δημάρχου Hatip Dicle και του πρόεδρου της IHD Muharrem Erbey στο Ντιγιαρμπακίρ. Το κατηγορητήριο 7.587 σελίδων που αφορά τους κύριους υπόπτους των επιχειρήσεων του KCK αποκαλύπτει ότι αυτοί οι άνθρωποι καταδιώκονται για ειρηνικές πολιτικές δραστηριότητες. Όπως σημειώνει ο Emin Aktar, πρόεδρος των δικηγόρων του Ντιγιαρμπακίρ, κανείς δεν κατηγορείται για χρήση όπλων ή βομβών, αλλά μόνο για οργάνωση λαϊκών διαδηλώσεων. Τα άτομα που συμμετέχουν στις κηδείες των μαχητών του PKK παρουσιάζονται συνεχώς ως εγκληματίες. Τα αδικήματα του Erbey περιλαμβάνουν την συμμετοχή σε μια Επιτροπή νομικών εμπειρογνωμόνων, που συστάθηκε υπό την αιγίδα του DTK για την μελέτη του τουρκικού συντάγματος και την υποβολή προτάσεων για τροπολογίες του. Το Δικαστήριο απέρριψε με αχαρακτήριστο τρόπο και παρά την πληθώρα νομικών επιχειρημάτων, τις επαναλαμβανόμενες αιτήσεις για απελευθέρωση κατηγορουμένων που είχαν φυλακιστεί για περισσότερο από ένα χρόνο χωρίς κανένα δικαστήριο να έχει καθορίσει την ενοχή τους.
Αυτό το κύμα συλλήψεων παρουσιάστηκε μετά το φιάσκο του «ανοίγματος» πέρυσι προς τους Κούρδους. Η κυβέρνηση είχε αρχικά δηλώσει ότι θα λάβει όλα τα μέτρα για να βρεθεί μια λύση στο κουρδικό ζήτημα. Αμέσως μετά, μια ομάδα Κούρδων αγωνιστών κατάθεσε τα όπλα και παραδόθηκε στις τουρκικές δυνάμεις ασφαλείας. Ενθουσιώδεις και μαζικές διαδηλώσεις Κούρδων τους υποδέχτηκαν. Το εθνικιστικό μέτωπο στη Τουρκία συγκροτήθηκε σε ένδειξη διαμαρτυρίας εναντίον αυτής της ειρηνευτικής πρωτοβουλίας. Η κυβέρνηση έκανε αμέσως στροφή 180 μοιρών συνεχίζοντας τις ομαδικές συλλήψεις των Κούρδων, με στόχο να πλήξει το ειρηνικό κουρδικό πολιτικό κίνημα.
Ayse Gunaysu
Τέλος 1ου μέρους.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου