Ανδρονόπουλος Μάκης
Υπάρχει άραγε πολιτική, ίσως και γεωπολιτική, μεθόδευση πίσω από την κατάρρευση της Credit Suisse; Είναι δύσκολη η απάντηση σε τέτοια ερωτήματα και συνήθως η πρώτη σκέψη οδηγείται στο ποιος κέρδισε από το γεγονός. Σίγουρα κέρδισε η UBS και μάλιστα πολλά, αλλά δεν μοιάζει να είναι η απάντηση στο ερώτημα. Σίγουρα, η “έκρηξη” της Credit Suisse κάλυψε με τη σκόνη της το αμερικάνικο τραπεζικό ναρκοπέδιο και σίγουρα με την αβεβαιότητα που προκάλεσε έβαλε με την πλάτη στον τοίχο την Ελβετία. Στο Λονδίνο κάποιοι θα κάνουν βάρδιες στα τηλέφωνα για την υποδοχή κεφαλαίων…
Τι είχε προηγηθεί; Στις 10.2.2023 η ελβετική κυβέρνηση απαγόρευσε στην Ισπανία να στείλει ελβετικής κατασκευής οπλικά συστήματα στην Ουκρανία, επικαλούμενη την ουδετερότητά της. Στη συνέχεια, η κυβέρνηση αποφάσισε να υιοθετήσει όλες τις κυρώσεις που επέβαλε η ΕΕ στη Ρωσία. Στις 15.2.2023 η ελβετική κυβέρνηση δήλωσε πως η κατάσχεση των “παγωμένων” ρωσικών περιουσιακών στοιχείων (7,5 δισ. ελβετικών φράγκων ή 8,1 δισ. δολ.) και η παροχή τους για σκοπούς σχετικούς με την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας θα αποτελούσε παραβίαση του Συντάγματός της και ότι για να γίνει κάτι τέτοιο θα χρειαστεί δημοψήφισμα.
Σημειωτέον ότι τα ρωσικά assets στα ελβετικά θησαυροφυλάκια υπολογίζονται συνολικά σε 150 δισ. ελβετικά φράγκα. Ειδικά η Credit Suisse εκτιμάται ότι διαχειριζόταν πάνω από 60 δισ. δολ. Ρώσων πελατών που της απέφεραν περί τα 600 εκατ. δολ. κέρδη το χρόνο. Αξίζει να θυμηθούμε επίσης ότι τον Ιούνιο του 2022 είχε καταγγελθεί μεταφορά τριών τόνων χρυσού αξίας 200 εκατ. δολ. από τη Ρωσία στην Ελβετία, κάτι που είχε αρνηθεί η Ένωση Βιομηχανίας Χρυσού της Ελβετίας, αλλά είχε καταγραφεί από τα τελωνεία.
Τέλος, λίγο πριν “σκάσει” η Credit Suisse το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ άρχισε να ερευνά τόσο την ίδια όσο και την UBS –με σωρεία κλητεύσεων υπαλλήλων ορισμένων μεγάλων τραπεζών των ΗΠΑ– για πιθανή στήριξη Ρώσων ολιγαρχών με σκοπό την παράκαμψη των κυρώσεων που επεβλήθηκαν μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.
Ελβετία: Τα μυστικά της συγχώνευσης
Το πώς έγινε η εξαγορά-συγχώνευση της Credit Suisse με τηn UBS έχει σημασία. Ίσως εκεί να βρίσκεται ένα αντικλείδι (συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις το κλειδί πετιέται στη θάλασσα). Να σημειώσουμε εδώ ότι πριν την ανακοίνωση της συγχώνευσης, ο αμερικανικός παράγοντας παρενέβη για να έχει λόγο στη λύση, διότι σε εκείνη τη φάση δεν ήταν γνωστό το μέγεθος της έκθεσης αμερικάνικων συμφερόντων στην Credit Suisse – ούτε τώρα έχει ανακοινωθεί κάτι.
Έγινε και πρόταση στη Saudi National Bank, το μεγαλύτερο μέτοχo της Credit Suisse, να στηρίξει τη διάσωση, αλλά περιέργως αρνήθηκε να ελέγξει τη μισή Ελβετία. Γιατί άραγε; Τί παίχτηκε εκεί; Έβαλε κανείς βέτο; Βέβαια, η Saudi National Bank είχε ήδη στηρίξει, αγοράζοντας σε καλή τιμή μετοχές πριν από καιρό, αλλά στη συνέχεια έχασε 1,1 δισ. ελβετικά φράγκα. Πάντως, τα χρηματιστηριακά rumors απέδιδαν τον πανικό στα ταμπλό στην άρνηση της Saudi National Bank για νέα κεφαλαιακή στήριξη.
Το σημαντικό είναι ότι «μετά τη συμφωνία εξαγοράς οι κάτοχοι των ομολόγων Credit Suisse AT1 δεν θα λάβουν τίποτα, ενώ οι μέτοχοι, που συνήθως κατατάσσονται κάτω από τους κατόχους ομολόγων σε όρους αποζημίωσης, θα λάβουν 3,23 δισ. δολάρια» (Καθημερινή). Αυτή η ανατροπή της τάξης των πραγμάτων είναι πολύ περίεργη. Το σίγουρο είναι πως μάλλον έχασε το Επενδυτικό Ταμείο του Κατάρ που είχε αγοράσει ομόλογα ΑΤ1, τα οποία μηδενίστηκαν.
Άλλωστε, η Credit Suisse (με ισολογισμό 530 δισ. ελβετικά φράγκα είχε διπλάσιο μέγεθος από τη Lehman Brothers) ήταν μια αμαρτωλή τράπεζα. Από το 2020 τα σκάνδαλα άρχισαν να “σκάνε” το ένα μετά το άλλο. Παρακολουθήσεις στελεχών, κατάρρευση του επενδυτικού βραχίονα Greensill και του Ταμείου Archegos (Αρχηγός), καταδίκη για ξέπλυμα μαύρου χρήματος από εμπόριο κοκαΐνης και αλλεπάλληλες αλλαγές μάνατζμεντ έφεραν χασούρες και έπληξαν το “κύρος ασφάλειας” του “πλυντηρίου”. Σε κάθε περίπτωση στα υπόγεια της τράπεζας υπάρχουν θησαυροί.
Η UBS με την εξαγορά της μεταλλάσσεται σε μια τράπεζα 1,73 τρισ. δολ., μέγεθος υπερδιπλάσιο από το ΑΕΠ της Ελβετίας (800 δισ. δολ.), γεγονός που μας έκανε να επισημάνουμε σε προηγούμενο άρθρο πως η Ελβετία από χώρα με τράπεζες, έκανε την UBS τράπεζα με χώρα. Συνεπώς, δεν είναι τυχαίο που η αξιοπιστία της Ελβετίας ως θησαυροφυλάκιο του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου “μαύρου χρήματος” και διαχειριστή του κλονίστηκε. Σύμφωνα με την Deloitte το 2021 η Ελβετία διαχειριζόταν 2,6 τρισ. δολ. Η πίεση που δέχεται το ελβετικό φράγκο έρχεται να αμφισβητήσει την υπόστασή του ως “νόμισμα καταφύγιο”. Πάντως, στο ερώτημα εάν τα γεγονότα στην Ελβετία έχουν κάποια συνάφεια με τα σαμποτάζ στους αγωγούς Νοrd Stream, η απάντηση είναι “ποιος ξέρει;”
ΥΓ: την Παρασκευή, ο μηδενισμός των ομολόγων ΑΤ1 της Credit Suisse μεταδόθηκε στην ευρύτερη αγορά της κατηγορίας αυτής μεγέθους 275 δισ. ευρώ και έπληξε τα ΑΤ1 της Deutsche Bank καθώς και CDS της (συμβόλαια ανταλλαγής πιστωτικού κινδύνου). Το γεγονός ότι την Παρασκευή 214.3.2023 η μετοχή της Deutsche Bank καταβαραθρώθηκε ίσως δεν είναι άσχετο με τα παραπάνω…
Δημοσίευση σχολίου