Και ερχόμαστε στο κρίσιμο ερώτημα: έναντι ποιου ανταλλάγματος θα λάβει η Ελλάδα τη δέουσα βοήθεια; Σύμφωνα με κοινοτικές πηγές, η κ. Μέρκελ είναι σαφής- με την εφαρμογή ενός σκληρού δημοσιονομικού προγράμματος, που θα μειώσει δραστικά το έλλειμμα, μέσω της περικοπής των δαπανών (π.χ. πάγωμα ή μείωση μισθών όλων των δημοσίων υπαλλήλων, πάγωμα προσλήψεων) πρωτίστως, και της διεύρυνσης της φορολογικής βάσης δευτερευόντως.Εάν σε αυτά προστεθούν οι άμεσες αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα- τέτοιες που έχουν κάνει οι Ολλανδία, Γερμανία, Γαλλία κ.ά.- έχει κανείς την εικόνα...... Φυσικά, η Γερμανίδα καγκελάριος έχει εκφράσει τον σκεπτικισμό της για το πώς μπορεί η ευρωζώνη να επιβάλει μέτρα χωρίς αυτά να εγκριθούν από εθνικά κοινοβούλια, αλλά σε συνεργάτες της λέει ότι στο τέλος τέλος αυτό δεν είναι δικό της πρόβλημα. Αντιθέτως, στέλεχος του κυβερνητικού επιτελείου, που συναινούσε πως πράγματι το Βερολίνο θα βοηθήσει την Ελλάδα εάν χρειαστεί, έλεγε πως οι όροι θα είναι επαχθείς, αλλά αυτό θα είναι το κόστος «όταν τα μέτρα δεν τα παίρνουμε εμείς και αφήνουμε τους άλλους να μας τα επιβάλλλουν».
Η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ αποφάσισε τελικώς να «συνδράμει» την Ελλάδα σε περίπτωση που βρεθεί σε αδυναμία αποπληρωμής του δημοσίου χρέους της και άντλησης κεφαλαίων από τις διεθνείς αγορές- κοινώς αν βρεθεί στο όριο της χρεοκοπίας.
Η απόφαση αυτή ελήφθη από την καγκελαρία- σύμφωνα με κοινοτικές πηγές- μετά και τις τελευταίες αρνητικές εξελίξεις για την ελληνική οικονομία, μολονότι μέχρι πρότινος η κ. Μέρκελ είχε δισταγμούς. Πάντως, για τη «βοήθεια» που θα δοθεί στην Ελλάδα- έναντι σκληρών όρων, μπροστά στους οποίους τα ιρλανδικά μέτρα θα μοιάζουν... ήπια- έχουν ήδη ενημερωθεί και οι Βρυξέλλες και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Η μεταστροφή της Γερμανίας, που είχε διαψεύσει το ενδεχόμενο «βοήθειας», οφείλεται κατά κύριο λόγο στις πιέσεις των Γερμανών τραπεζιτών. Είναι χαρακτηριστικό ότι η... χειρότερη εμπειρία του ευρωπαϊκού «γύρου Παπακωνσταντίνου» ολοκληρώθηκε στη Φρανκφούρτη, στη συνάντηση που είχε με Γερμανούς θεσμικούς επενδυτές και τραπεζίτες.
Δηλαδή, αυτούς που κρατούν στα χέρια τους ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου ύψους 180 δισ. ευρώ και στους οποίους θα προστρέξουμε πάλι τον Ια νουάριο να μας δανείσουν. Οι τραπεζίτες αυτοί δεν κρύβουν την ανησυχία τους για το ενδεχόμενο χρεοκοπίας της Ελλάδας και τις συνέπειες που θα είχε μία τέτοια εξέλιξη στις γερμανικές τράπεζες και στο ευρώ.
«Μίλησαν» οι αγορές. Οι εξελίξεις της τελευταίας εβδομάδας- που παρακολουθούνται πλέον από τις Βρυξέλλες όχι απλώς με ενδιαφέρον, αλλά και με ανησυχίαέχουν εμπεδώσει την πεποίθηση ανώτερων κοινοτικών αξιωματούχων ότι «τα πράγματα έχουν πάρει τον δρόμο τους» και «οι αγορές αποφάσισαν πριν από μας για μας». Όπως εξηγούν, η νευρικότητα που δημιουργήθηκε λόγω της κρίσης δεν έχει υποχωρήσει ακόμη και στο πλαίσιο αυτό τα δημοσιονομικά προβλήματα της Ελλάδας, σε συνδυασμό με το επιβαρυμένο παρελθόν της, την κατέστησαν αδύναμο κρίκο της ευρωζώνης. Άρα, «εύκολη λεία» για τις αγορές που φοβούνται πάντα το σύνδρομο Λίμαν Μπράδερς στην Ευρώπη. Η αστάθεια όμως στην ευρωζώνη και στο νόμισμα είναι κάτι που δεν αρέσει καθόλου στη Γερμανία- το μεγάλο αφεντικό της ζώνης, όπως όλοι γνωρίζουν- και κυρίως στην Άνγκελα Μέρκελ.
Παράδειγμα για άλλους. Έτσι, προσθέτουν οι κοινοτικοί, αφού ανέμενε λίγο καιρό μήπως τυχόν η νέα κυβέρνηση λάβει εκείνα τα μέτρα που θα καθησύχαζαν τις αγορές και θα απέτρεπαν οποιοδήποτε ενδεχόμενο «μόλυνσης» άλλων χωρών- όπως η Ισπανία ή η Πορτογαλία- αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια της.
Τι σημαίνει αυτό; Κατ΄ αρχάς ότι εργάζεται με βάση τις εκτιμήσεις των αγορών- πως δεν αποκλείεται η Ελλάδα να μην είναι σε θέση να εξυπηρετήσει το χρέος της. Κάτι που ορισμένοι ονομάζουν χρεοκοπία- μονάχα που η χρεοκοπία δεν υφίσταται σε συνθήκες ευρωζώνης. Ενάντια σε όλες τις δηλώσεις πως η Ένωση ή η ευρωζώνη δεν πρόκειται να συνδράμει την Ελλάδα, διότι αυτό απαγορεύεται από τις Συνθήκες και άλλα συναφή, το Βερολίνο έχει αποφασίσει- όπως έλαβαν γνώση οι Βρυξέλλες- ότι θα προστρέξει σε αρωγή της Αθήνας. Η κ. Μέρκελ όμως δεν θέλει να τη θεωρήσουν κορόιδο- και επίσης δεν θέλει να εισαγάγει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στα εσωτερικά της ευρωζώνης, κάτι που μπορεί να εκληφθεί ως αδυναμία.
Η «τριμερής». Έτσι, προχώρησε σε συγκεκριμένες κινήσεις στη βάση του «των φρονίμων τα παιδιά...». Φρόντισε να καθιερωθεί μια «τριμερής» συνεργασία, στην οποία μετέχει το ΔΝΤ, η Κομισιόν κι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Το κλιμάκιο αυτό έχει ήδη επισκεφθεί την Ελλάδα μία φορά και θα ξαναέρθει με εντολή όχι απλώς να δει τι συμβαίνει, αλλά με διευρυμένη εντολή πλήρους δημοσιονομικού ελέγχου. Ήδη φαίνεται πως, τουλάχιστον για το έλλειμμα, η «τριμερής» καταλήγει ότι το 2009 δεν ήταν 12,7%, αλλά κάπου 14%, γεγονός που από μόνο του τινάζει τους στόχους
Δημοσίευση σχολίου