Υπάρχει μία γενικότερη άποψη περί ανεξαρτησίας της χρηματιστηριακής αγοράς από την πολιτική επιρροή και μη επιρροής των πολιτικών εξελίξεων από όσα λαμβάνουν χώρα στη χρηματιστηριακή οικονομία. Υποτίθεται πως αν οι πολιτικοί αφήσουν 'ήσυχο' το χρηματιστήριο, το χρηματιστήριο θα αφήσει 'ήσυχους' τους πολιτικούς. Ωστόσο, όλες οι ενδείξεις φανερώνουν πως η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική........Η χρηματιστηριακή οικονομία, σήμερα, δεν περιλαμβάνει μόνο την αγορά μετοχών αλλά επιπλέον τις αγορές εμπορευμάτων, ομολόγων και νομισμάτων, οι οποίες συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους αλλά και με την πραγματική οικονομία. Αυτό είναι κάτι το οποίο υπάρχει ως κανόνας στην επιστημονική τεχνική ανάλυση από τη δημιουργία της, ως χρηματιστηριακής θεωρίας, το 1996, όμως τα τελευταία 2 χρόνια έγινε ιδιαίτερο αισθητό στους πολιτικούς και στους πολίτες όλου του κόσμου, οι οποίοι κατανόησαν πως χρηματιστηριακή και πραγματική οικονομία περπατούν χέρι - χέρι.
Αυτή η κατανόηση σίγουρα δεν υπήρχε πάντα και ήταν μόλις στις αρχές του 2008 που ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας διαβεβαίωνε πως οι ελληνικές τράπεζες δεν ήταν εκτεθειμένες σε τοξικά ομόλογα και επομένως δεν θα αντιμετώπιζαν κανένα πρόβλημα και που η κυβέρνηση χρησιμοποιούσε αυτό το επιχείρημα για να υιοθετήσει την άποψη περί μη σύνδεσης της χρηματιστηριακής (χρηματοπιστωτικής) με την πραγματική οικονομία και να υποστηρίξει ότι η χώρα δε διέτρεχε κίνδυνο από τη διεθνή πιστωτική κρίση καθώς διέθετε μία ισχυρή οικονομία.
Ακόμη, αναφορικά με την αγορά κατοικίας, όλοι οι ειδικοί του κλάδου, χωρίς καμία απολύτως εξαίρεση, δεν έβλεπαν κανένα λόγο που θα μπορούσε η αμερικανική κρίση να επηρεάσει και την αγορά της Ελλάδας. Και όμως, το σπάσιμο της φούσκας ακινήτων, οδήγησε στην κατάρρευση της αγοράς επισφαλών δανείων και των ασφαλειών τους, για να ακολουθήσει η πιστωτική κρίση που συνέβαλλε στη χρηματιστηριακή κατάρρευση, η οποία ενέτεινε τόσο την πιστωτική ός ο και την κρίση στην αγορά κατοικίας, με αποτέλεσμα να ξεσπάσειένα διεθνής 'οικονομικός λοιμός' ο οποίος μόλυνε ολόκληρο τον κόσμο προκαλώντας μία διεθνή οικονομική ύφεση που απλώθηκε από την Αμερική μέχρι την Ευρώπη και από την Ασία μέχρι την Αφρική και τη Μέση Ανατολή..
Αν και στην Ελλάδα βιώνουμε με πολύ άσχημο τρόπο τις συνέπειες της διεθνούς κρίσης, με μία από αυτές να είναι η ανάδειξη και η μεγέθυνση όλων των εσωτερικών οικονομικών προβλημάτων μιας χώρας, το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα της σύνδεσης πολιτικής και διεθνούς χρηματιστηριακής αγοράς, σίγουρα, έρχεται από τις ΗΠΑ.
Όταν ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ομπάμα, ανέλαβε τα καθήκοντα του η χρηματιστηριακή αγορά δεν αντέδρασε καθόλου ευνοϊκά. Την ημέρα ορκωμοσίας του ο Dow Jones έκλεισε χαμηλότερα κατά 4%, απόδοση που ήταν η χειρότερη σε ημέρα ορκωμοσίας από το 1900, ενώ στις πρώτες 40 ημέρες του ως Πρόεδρος η απόδοση του Dow Jones κατέρριψε ακόμη ένα αρνητικό ρεκόρ 109 ετών.
Για πολλά ΜΜΕ η αρνητική αυτή αντίδραση της χρηματιστηριακής αγοράς ήταν ένα σημάδι ότι οι επενδυτές δεν ένιωθαν ασφαλείς με τα μέτρα που ακολουθούσε η νέα κυβέρνηση, ενώ για άλλους ήταν αποτέλεσμα της δεινής κατάστασης που κληρονομήθηκε από την παλιά κυβέρνηση. Μέχρι το Μάρτιο ο Ομπάμα δεν είχε τίποτε να δείξει ως απόδειξη ότι οι επιλογές του ήταν αποτελεσματικές αλλά ξαφνικά από το Μάρτιο και μετά, το χρηματιστήριο απογειώθηκε, η κεφαλαιοποίηση των εταιριών αυξήθηκε κατακόρυφα, οι προβλέψεις για τα εταιρικά κέρδη άρχισαν να γίνονται όλο και πιο θετικές και η κατάσταση της οικονομίας άρχισε να βελτιώνεται, τουλάχιστον στους αριθμούς, με γοργό ρυθμό.
Το αποτέλεσμα ήταν το Σεπτέμβριο να ανακοινωθεί το τέλος της ύφεσης (τεχνικά), δια στόματος Μπερνάνκι, αμέσως μετά να καταγραφεί αύξηση του αμερικανικού ΑΕΠ σε μηναία βάση, για πρώτη φορά από το 2007, αύξηση των τιμών κατοικίας, επίσης, για πρώτη φορά από το 2007 και ακόμη και μείωση της ανεργίας.
Με ελάχιστο χρόνο να απομένει για το τέλος του έτους και τον Dow Jones να ενισχύεται κατά 32% από την αρχή της χρονιάς, ο Ομπάμα αναμένεται να συνδέσει το όνομά του με την κατάρριψη πολλών θετικών ρεκόρ, μεταξύ των οποίων και αυτό της 2ης καλύτερης απόδοσης του χρηματιστηρίου σε πρώτο έτος θητείας νέου Προέδρου στα τελευταία 110 χρόνια (στοιχεία από το 3FVIP.com).
Αν και ήταν οι πολιτικές που ακολούθησε η FED αυτές που έθεσαν τους κανόνες του παιχνιδιού και αν και δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι οι πολιτικές αυτές θα θέσουν σε σοβαρό κίνδυνο την οικονομία στο μέλλον, ήταν ο Ομπάμα που ανέλαβε την τελική ευθύνη για την υιοθέτηση τους και αυτός που με στόμφο υποστηρίζει στις πρόσφατες δημόσιες ομιλίες του πως 'τα μέτρα μας απέδωσαν και έβγαλαν την οικονομία από το βάλτο'. Θα μπορούσε, άραγε, να πει το ίδιο αν ο Dow Jones έπεφτε στο επόμενο εξάμηνο κατά 30%;
Έτσι, το να υποστηρίζει κανείς ότι η χρηματιστηριακή οικονομία δεν έχει καμία σχέση με την πολιτική, είναι σα να υποστηρίζει ότι η πολιτική είναι ασύνδετη με την πραγματική οικονομία. Και όσο η χρηματιστηριακή οικονομία αυξάνει σε μέγεθος, σημασία και βαρύτητα στην πραγματική οικονομία, τόσο περισσότερο πολιτική, χρηματιστήριο και οικονομία θα γίνονται ένα.
Δημοσίευση σχολίου