Η Γερμανική ανάπτυξη έχει, όπως είναι φυσικό, και τα πολιτικά αποτελέσματα. Η Γερμανία δεν διστάζει να απαιτήσει από τους Ευρωπαίους εταίρους της υποταγή σε κρίσιμα ζητήματα οικονομικής και μη πολιτικής, συνήθως επιβάλλοντας τους όρους της.
Αυτή η εικόνα όμως, αρχίζει να προκαλεί συχνότερα αντιδράσεις και σχόλια πολλών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, που δεν συμφωνούν στη δημιουργία μιας “Γερμανικής Ευρώπης”. Αντίθετα όλο και συχνότερα οι συνήθως διιστάμενες απόψεις ανάμεσα σε Παρίσι και Λονδίνο, φαίνεται να συμπίπτουν (ακόμη κι αν πρόκειται για διαφορετικούς λόγους).Η τελευταία απόφαση υπό τον Επίτροπο Μ. Μπαρνιέ σχετικά με τη λειτουργία των Επιτροπών Ελέγχου των Τραπεζών, Χρηματιστηρίων και των Ασφαλιστικών εταιριών, έδειξε τις διαφορές εξαιρετικά καθαρά. Διαφορές που δεν εκφράστηκαν μόνο σε επίπεδο Επιτροπής αλλά και από την πλευρά των μελών του Ευρωκοινοβουλίου, που επίσης συχνά χρησιμοποιήται από εθνικές κυβερνήσεις για να εμφανίσουν οι διαφορές τους.
Η Ελλάδα
Στα πλαίσια αυτά η Ελλάδα που ακριβώς βρίσκεται; Φυσικά είναι μια χώρα οικονομικά εξαρτώμενη από την ΕΕ και κυρίως από τη Γερμανική πολιτική ηγεσία, που συχνά με τις παρεμβάσεις της καθορίζει την ατζέντα. Παρόλα αυτά, κανείς δεν έχει στερήσει από την Αθήνα τη δυνατότητα παρεμβάσεων και την ψήφο της σε επίπεδο Συμβουλίου Κορυφής ή σε επίπεδο Επιτροπής. Αυτό όμως που όλοι παρατηρούν στις Βρυξέλλες είναι ότι η Αθήνα στερείται πολιτικής, τόσο σε επίπεδο γενικής εικόνας αλλά και στα ειδικά ζητήματα που συχνά διαμορφώνουν μακροπρόθεσμα, αρνητικές συνθήκες για τη χώρα.
Αύριο θα πραγματοποιηθεί το Ecofin και το Eurogroup για να εξετάσει, ανάμεσα σε άλλα και την δεύτερη δόση του δανείου προς τη χώρα μας. Εκεί υπάρχει ένας προγραμματισμός πίεσης της Αθήνας να προχωρήσει με βιαστικά βήματα στην λήψη κι άλλων μέτρων -και οικονομικού χαρακτήρα-, παρά τα καλά λόγια που θα εξακολουθήσουν να λέγονται δημόσια. Παράλληλα, θα υπενθυμίσουν στην Αθήνα πως πρέπει να βοηθήσει στην επίλυση σημαντικών ζητημάτων, που θα αναφερθούν στην επικείμενη έκτακτη Συνάντηση Κορυφής στις 17 Σεπτεμβρίου.
Τι θα κάνει ο Γ. Παπανδρέου λοιπόν όταν βρεθεί αντιμέτωπος, χωρίς κάμερες, με την κα Μέρκελ, τον κ. Κάμερον, τον Βέλγο ομόλογό του και τον κ. Μπαρόζο που θα του ζητούν επιμόνως “να λυθεί το Κυπριακό”; Πως θα απαιτήσει από την βαρόνη Άστον να τιμήσει τις δεσμεύσεις της; Πως θα αντιδράσει όταν του υποδείξουν πως τα οικονομικά μέτρα που έλαβε δεν αποδίδουν ικανοποιητικά;
Ο κ. Παπανδρέου στους μήνες που πέρασαν από τις εκλογές πέρυσι, δεν φρόντισε να δημιουργήσει τις συμμαχίες του αντίθετα αφέθηκε να πηγαίνει όπου τον οδηγούσαν. Δεν έφθασε ποτέ στις Βρυξέλλες (κι ήταν αρκετές φορές)με κάποιες προτάσεις και σχέδια για τη θέση της χώρας ή τις Ευρωπαϊκές πολιτικές. Δε φρόντισε καν να σχηματίσει συμμαχίες.Κι αυτό θα συνεχίσει να το πληρώνει. Το δυστύχημα είναι πως μαζί του θα το πληρώνουμε κι εμείς…
ΔΡΑΓΟΥΜΑΝΟΣ
Δημοσίευση σχολίου