H κρίση, ο τηλεθεατής, η ενημέρωση

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΕΡΡΙΚΟΣ ΜΠΑΡΤΖΙΝΟΠΟΥΛΟΣ
Βασικό στοιχείο για την αντιμετώπιση κάθε δύσκολης κατάστασης -προσωπικής ή γενικότερης- είναι η επίδειξη ψυχραιμίας εκ μέρους των εμπλεκομένων σε αυτήν. Νομίζω πως είναι μια αρχή την οποία κανένας δεν αμφισβητεί, αλλά και κανένας δεν φροντίζει να επιδείξει στις δύσκολες στιγμές που διερχόμαστε
. Οι κυβερνώντες αλλά και οι αντιπολιτευόμενοι έχουν επα­νει­λημμέ­να αποδείξει έως τώρα ότι αδυνατούν να αποφύγουν μεγαλό­στομες εκτιμή­σεις που δεν έχουν και τόσο σχέση με την πραγματικότητα, άσχετα αν την ερμη­νεύουν θετικά ή αρνητικά. Και φυσικά τα παραδεί­γματα είναι πολλά, έτσι ώστε να περιττεύει η αναφορά σε συγκεκριμένες περιπτώσεις.
Σπατάλες, δεσμεύσεις και αξιοπιστίαΦτάνουν πια οι αθλιότητεςΑλλο είδηση, άλλο σχόλιοΑλλο κριτική, άλλο απαξίωσηΔεν μας φταίνε οι ξένοιO δανεισμός και οι ευθύνες μαςΔιαφορετικές λογικές και πράξεις
Προσθέστε τώρα σ' αυτήν την εγγενή αδυναμία του πολιτικού μας συστή­ματος, την επίσης εγγενή αδυναμία της πλειονότητας των μέσων ενημέρωσης, και ιδιαίτερα των ηλεκτρονικών, να αποφύγουν τις ακρότητες στη διαχεί­ριση του όποιου θέματος και την εμμονή ορισμένων τηλεαστέρων να πιστεύουν πως διαθέτουν τη συνταγή για κάθε κοινωνικό, οικονομικό ή πολιτικό πρόβλημα του τόπου.

Και μόνο το γεγονός ότι υποστηρίζεται σοβαρά από ορισμένους πως το εγχείρημα μιας φορολογικής μεταρρύθμισης θα μπορούσε να είναι υπόθεση ενός ή δύο μηνών και πως η τροποποίηση διατάξεων μέσω της κοινοβουλευτικής διαδικασίας αποτελεί «ράβε-ξήλωνε της τελευταίας στιγμής», αποδεικνύει την επιπολαιότητα με την οποία αντιμετωπίζουν κορυφαίας σημασίας ζητήματα οι διαχειριζόμενοι την τηλεοπτική, κυρίως, ενημέρωση.

Αυτές είναι δυστυχώς οι παράμετροι που διαμορφώνουν το ψυχολογικό κλίμα, μέσα στο οποίο καλείται ο απλός πολίτης να αντιμετωπίσει τη χειρότερη οικονομική κρίση της μεταπολεμικής περιόδου. Και φυσικό είναι να αισθά­νεται μπερδεμένος, ανήμπορος να αξιολογήσει συμπεριφορές και γεγονό­τα, χαμένος μέσα σε καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις ότι «τα δύσκολα έχουν περάσει» και σε κινδυνολόγες διακη­ρύξεις ότι «έρχονται χειρότερες μέρες».

Η καθημερινή του ενημέρωση έχει καταντήσει μια αγχώδης παρακολού­θηση της πορείας των spreads και των εκτιμήσεων για τον μηχανισμό στήριξης. Αλλά ουσιαστικά τίποτα από τα δύο δεν θα καθορίσει το μέλλον του. Ακόμη κι αν η αγορά των ομολόγων δεν εξομαλυνθεί έως τον Μάιο, δεν θα είναι αυτή που θα καθορίσει αν θα χρεοκοπήσουμε ή όχι. Μόνο η επιτυχία ή η αποτυχία του Προγράμματος Σταθερότητας θα το κρίνει.