»Ένα «βαλκανικού» τύπου μοντέλο τηλεμαχιών, υποτίθεται κοντά στο γαλλικό, υιοθετεί η Ελλάδα, κομμένο και ραμμένο μάλλον στην ιδιότυπη πολιτική πραγματικότητα.Οι λόγοι, πολλοί, μεταξύ των οποίων: το ακλόνητο άλλοθι του διαφορετικού κοινοβουλευτικού συστήματος, αλλά κυρίως η ανωριμότητα των κομμάτων να συνομιλήσουν στο ίδιο τραπέζι και πάνω απ όλα η πρόθεση των πολιτικών αρχηγών να βγουν αλώβητοι από τη διαδικασία και αστραπατσάριστοι από τυχόν συγκρούσεις με το κοινό. Ένα είναι βέβαιο: ότι φέτος για πρώτη φορά το ελληνικό μοντέλο της παραδοσιακής τηλεμαχίας, που θα διεξαχθεί την προτελευταία εβδομάδα πριν τις εκλογές της, δεν θα είναι πλέον το ίδιο.
Ωστόσο θα παραμείνει κοντά στο γαλλικό....
Το αμερικανικό
Οι υποψήφιοι κάθονται όρθιοι.
Δέχονται ερωτήσεις από έναν ή περισσότερους δημοσιογράφους ενώπιον κοινού
Συνήθως διενεργούνται τρεις τηλεμαχίες. Κατά την πρώτη ο συντονιστής θέτει ερωτήματα εναλλάξ στους υποψηφίους, οι οποίοι έχουν 2’ για να απαντήσουν και 1’ για να αντικρούσουν τον αντίπαλο. Ο συντονιστής έχει δικαίωμα να επαναφέρει ένα ερώτημα και να εκτείνει τον διαθέσιμο χρόνο απάντησης στα 3,5’. Η 2η έχει τη μορφή συζήτησης με τον συντονιστή να θέτει τις ερωτήσεις και τα θέματα. Η 3η εξελίσσεται αποκλειστικά και μόνο γύρω από τις ερωτήσεις διαφορετικής κάθε φορά ομάδας ψηφοφόρων.
Διαρκεί 90’.
Τους αρχηγούς χωρίζει απόσταση 3 μ., το πόντιουμ έχει ύψος 1,30 μ., το σκηνικό είναι ουδέτερο χρωματικά και οι δημοσιογράφοι στο πλάι. Επιτρέπονται οι χειρονομίες.
Τις αντιπαραθέσεις παρακολουθούν από 37,5 έως 46,6 εκατ. τηλεθεατές, σε σύνολο πληθυσμού 281,4 εκατ.
Οι υποψήφιοι δεν μπορούν να ρωτήσουν ο ένας τον άλλον. Δεν υπάρχουν εναρκτήριες δηλώσεις, αλλά κάθε υποψήφιος έχει από 2’ στο κλείσιμο της αντιπαράθεσης. Οι ερωτήσεις και τα θέματα που τίθενται επιλέγονται από τον συντονιστή και δεν τίθενται υπόψιν των υποψηφίων πριν την αντιπαράθεση.
Τα debates δεν διεξάγονται πάντα «εφ’ όλης της ύλης».
Καινοτομία οι Κόκκινοι σηματοδότες στο στούντιο, προκειμένου να βοηθήσουν τους υποψήφιους να γνωρίζουν πόσος χρόνος τους απομένει. Το πράσινο προειδοποιεί ότι απομένουν 30’’, το κίτρινο 15’’ και το κόκκινο 5’’.
Το αμερικάνικο debate θεωρείται τόσο σημαντικό, καθώς συχνά έχει τη δυνατότητα να ρυθμίσει το τελικό εκλογικό αποτέλεσμα.
Το γαλλικό
Η ελληνική πραγματικότητα προσιδιάζει περισσότερο στο γαλλικό μοντέλο.
Οι δύο πολιτικοί αρχηγοί είναι καθιστοί. Υπάρχει συντονιστής δημοσιογράφος και δυνατότητα ανταλλαγής ερωτήσεων μεταξύ τους.
Ο συντονιστής δημοσιογράφος υποβοηθείται από ένα πάνελ του που διατυπώνουν τις ερωτήσεις τους.
Στην περίπτωση που οι υποψήφιοι χρησιμοποιούν περισσότερο χρόνο από τον προτεινόμενο, αφαιρείται από την επόμενη απάντηση.
Προηγείται ο πρωθυπουργός (ή πρόεδρος) ενώ ο ακολουθεί ο σκιώδης πρωθυπουργός (ή πρόεδρος), δηλαδή ο επικεφαλής του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Κάθε ομιλητής παίρνει το λόγο για 6’. Μετά το πρώτο λεπτό και πριν το τελευταίο, οι αντίπαλοι μπορούν να καταθέτουν ερωτήσεις που μπορεί να απαντά ο ομιλητής μέσα σε 2’.
Το γερμανικό
Παραλλαγή του αμερικανικού και του γαλλικού, το γερμανικό μοντέλο διαρκεί 90’. Κάθε φορά ορίζονται και νέοι κανόνες.
Οι υποψήφιοι - αντίπαλοι κάθονται όρθιοι σε πόντιουμ 1.30 μ.
Ερωτήσεις θέτουν 4 δημοσιογράφοι από μεγάλα δίκτυα και εφημερίδες.
