Χωρίς να έχει αλλάξει τίποτε στο θέμα των μονομερών τουρκικών διεκδικήσεων στο Αιγαίο, εκδηλώθηκε την περασμένη εβδομάδα στην Αγκυρα μία ακόμη προσπάθεια για ελληνοτουρκική προσέγγιση και το ερώτημα είναι ποια θα είναι τη φορά αυτή η τύχη της. Το ερώτημα αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό καθώς τις τελευταίες δεκαετίες έχουν διεξαχθεί αλλεπάλληλες διμερείς επαφές σε όλα τα επίπεδα χωρίς απολύτως κανένα αποτέλεσμα,
απλούστατα επειδή και από τις δύο πλευρές έλειψε η αναγκαία πολιτική βούληση, η οποία προϋποθέτει την υιοθέτηση αμοιβαίων συμβιβασμών. Αν και τώρα, λόγω του γνωστού φόβου του πολιτικού κόστους, δεν επιδειχθεί η βούληση αυτή τότε το αποτέλεσμα θα είναι εκ των προτέρων γνωστό. Η ελπίδα πάντως είναι ότι μέσα από το πλέγμα των όσων συμφωνήθηκαν θα επέλθει τουλάχιστον η μείωση της έντασης, που αποτελεί και το κύριο ζητούμενο από την Αθήνα την περίοδο αυτή της δεινής οικονομικής κρίσης. Θα φανεί άλλωστε πολύ γρήγορα αν θα επαληθευθούν οι ρομαντικοί οραματισμοί του κ. Νταβούτογλου ότι «δεν πρέπει να βλέπουμε μέσα από τα παράθυρα αεροπλάνα να πετούν, αλλά να πετάμε λουλούδια από τα παράθυρα».
Προς το παρόν πάντως λουλούδια δεν φαίνονται στον ορίζοντα και τα παράθυρα των ακριτικών νησιών τρίζουν από τον βόμβο των τουρκικών F-16 που περνούν σε χαμηλές πτήσεις πάνω από τις στέγες των σπιτιών. Και όχι μόνον αυτό, αλλά έρχεται το ΝΑΤΟ για πολλοστή φορά να αμφισβητήσει το καθεστώς της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, συντασσόμενο με τις γνωστές απαράδεκτες τουρκικές θέσεις. Εστω και αν τελικά ανακλήθηκε, παραμένει το γεγονός ότι ο αμερικανός διοικητής το νατοϊκού στρατηγείου της Σμύρνης σε επιστολή του προς τους διοικητές των νατοϊκών κέντρων επιχειρήσεων και τους αρχηγούς ΓΕΑ υπογράμμιζε ότι δεν έχει αποσαφηνιστεί αν για το Αιγαίο είναι εκ μέρους του ΝΑΤΟ υπεύθυνη η Τουρκία ή η Ελλάδα! Κάτι ανάλογο είχε συμβεί παλαιότερα με τις νατοϊκές ασκήσεις στην περιώνυμη τερματική περιοχή της Λήμνου. Και είναι χαρακτηριστικό ότι τις απαράδεκτες αυτές θέσεις υιοθετούν και χώρες εκτός ΝΑΤΟ. Το Ισραήλ, ενώ είχε προτείνει στην Ελλάδα τη διεξαγωγή διμερών αεροναυτικών ασκήσεων, αρνήθηκε να συμπεριλάβει την περιοχή του Αιγαίου ανατολικά του 25ου μεσημβρινού (δηλαδή το μισό Αιγαίο) ως αμφισβητούμενη περιοχή.
Εντυπωσιάζει βέβαια η βαρύγδουπη τουρκική πρόταση για το «Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας» που συμφωνήθηκε στην Αγκυρα, ενώ χαμόγελα προκαλούν τα νέα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης με την ανταλλαγή διαλέξεων κτλ., αλλά διερωτάται κανείς πού μπορούν να οδηγήσουν όλα αυτά όταν ο κ. Νταβούτογλου παραμένει αμετακίνητος στη θέση του ότι στο Αιγαίο υπάρχουν και άλλες εκκρεμότητες εκτός από την υφαλοκρηπίδα, ενώ ο κ. Δρούτσας επαναλαμβάνει ότι η μόνη διαφορά είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Αν λοιπόν δεν συμφωνηθεί (πράγμα που δεν έγινε στην Αγκυρα) συγκεκριμένη χρονική δέσμευση για την επίλυση των θεμάτων αυτών, προτού προκύψει η ανάγκη για προσφυγή στη Χάγη, τότε και ο νέος γύρος των περίφημων διερευνητικών επαφών κινδυνεύει να έχει την τύχη του προηγούμενου, όπου οι συναντήσεις ξεπέρασαν τις 40 χωρίς κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Και ακριβώς αυτό το πολυπόθητο αποτέλεσμα είναι το μεγάλο ζητούμενο, έπειτα από όλα αυτά τα χρόνια άκαρπων επαφών.
Δημοσίευση σχολίου