Μπορεί διεθνώς τα περί οικονομικής κρίσης να κυριαρχούν στο διεθνή τύπο, η Τουρκία όμως ανακοίνωσε κέρδη τα οποία θα έκαναν τους πάντες να ζηλεύουν. Όπως διαβάζουμε στη Hurriyet, ένας τραπεζίτης είχε πρόσφατα δηλώσει, σχεδόν με ντροπή: «Νομίζω ότι φέτος θα «κλείσουμε» με κέρδη 3 δισεκατομμύρια τουρκικές λίρες.....
Δεν πρέπει να αισθανόμαστε άσχημα. Νομίζω όμως ότι οι Τούρκοι τραπεζίτες θα ντρέπονται για τους εαυτούς τους μέσα στην επόμενη χρονιά, αν δεν κοιτάξουν να εκμεταλλευτούν ευκαιρίες σε χώρες της Ευρώπης που υποφέρουν από τις συνέπειες της κρίσης. Και συγκεκριμένα στην Ελλάδα.
Μετά την οικονομική κρίση του 2001 στην Τουρκία, οι διεθνείς τραπεζίτες είχαν τα μάτια τους στραμμένα στη χώρα. Τώρα είναι η σειρά της Τουρκίας. Επιτρέψτε μου να πω μερικά ονόματα.
Αν οι Garanti, Akbank, Yapı Kredi και İş Bank δεν ενδιαφέρονται για τις ελληνικές τράπεζες, αυτοί χάνουν. Γιατί έχουν δυνατότερη οργάνωση κεφαλαίου, καλύτερο εργατικό δυναμικό και υψηλότερη τεχνολογική κατάρτιση. Αυτό ισχύει περισσότερο για τον κύριο Hüsnü Özyeğin, ο οποίος πούλησε την Finansbank στην ελληνική NBG το 2006 σε πολύ καλή τιμή.
Γνωρίζω ότι οι Τούρκοι τραπεζίτες προτιμούν την «οργανική» ανάπτυξη στις γειτονικές χώρες. Συγκεκριμένα, συνεχίζει το δημοσίευμα, οι Τούρκοι προτιμούν την αργή ανάπτυξη στις χώρες, είτε πρόκειται για αφρικανικές είτε για ευρωπαϊκές. Αυτή τη φορά όμως η κατάσταση είναι διαφορετική.
Για παράδειγμα, η Ελλάδα βρίσκεται στα όρια της χρεοκοπίας λόγω του χρέους ρεκόρ της τάξεως των 300 δισεκατομμυρίων ευρώ. Η ΕΕ δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να τη διώξει από τη ζώνη του ευρώ, εξαιτίας της κακοδιαχείρισης, του χρέους και της διαφθοράς.
Ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών κος Παπακωνσταντίνου δήλωσε «αν δεν σφίξουμε τη ζώνη μας και δεν αλλάξουμε τρόπο ζωής τα επόμενα τέσσερα χρόνια, θα κοπανάμε το κεφάλι μας στον τοίχο».
Οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης αναβαθμίζουν την Τουρκία και ταυτόχρονα υποβαθμίζουν την Ελλάδα. Ο πρωθυπουργός της χώρας κύριος Παπανδρέου δήλωσε «Θα φανούμε συνεπείς απέναντι στις υποχρεώσεις μας. Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να χρεοκοπήσει η χώρα».
Με άλλα λόγια, τα νέα δεν είναι τόσο καλά για τους γείτονές μας. Δεν θα ήθελα να παρεξηγηθώ, δεν λέω «αυτό είναι τέλειο!» Απλά παραθέτω τα στοιχεία.
Σε μια χώρα όπου το δημόσιο χρέος έχει φτάσει το 113% του ΑΕΠ και το έλλειμμα το 12.7%, υπεύθυνοι είναι φυσικά αυτοί που διοικούν τη χώρα.
Γι αυτό το λόγο και η κυβέρνηση του κυρίου Καραμανλή υπέστη συντριπτική ήττα και εξελέγη το σοσιαλιστικό κόμμα του κυρίου Παπανδρέου. Όμως τον περιμένει σκληρή δουλειά αφού φαίνεται ότι η χώρα πρόκειται να περάσει τα δεινά που πέρασε η Τουρκία το 2001.
Υπό αυτές τις συνθήκες το μόνο που έχω να πω σε τραπεζίτες σαν τον κύριο Hüsnü Özyeğin είναι: «Τι περιμένετε;»
Την εποχή που έγινε η εξαγορά της τουρκικής από την ελληνική τράπεζα θυμάμαι ότι αμφότερες πλευρές... ζωντάνεψαν. Θυμάμαι επίσης όμως ότι η ελληνική πλευρά, παρόλο που ήταν οι αγοραστές, πρόβαλε διάφορες αντιστάσεις.
Αρκεί να δει κανείς τις εφημερίδες της εποχής εκείνης. Μερικοί ισχυρίζονταν ότι οι Τούρκοι έκαναν κόλπα στους Έλληνες, άλλοι κατηγόρησαν την τότε κυβέρνηση Καραμανλή για προδοσία. Παρόλ 'αυτά ο Τούρκος τραπεζίτης προχώρησε στην συμφωνία με επιτυχία. Αναρωτιέμαι αν τώρα δεν είναι η ευκαιρία των Τούρκων να περάσουν στην αντεπίθεση.
Ας δούμε όμως τι θα έχουν να πουν οι ελληνικές εφημερίδες για την πώληση μιας ελληνικής τράπεζας σε μια τουρκική αφού στο παρελθόν είχαν αντιδράσει σε παρόμοια σενάρια.
Αλήθεια τι λέτε να γίνει;
Δεν πρέπει να αισθανόμαστε άσχημα. Νομίζω όμως ότι οι Τούρκοι τραπεζίτες θα ντρέπονται για τους εαυτούς τους μέσα στην επόμενη χρονιά, αν δεν κοιτάξουν να εκμεταλλευτούν ευκαιρίες σε χώρες της Ευρώπης που υποφέρουν από τις συνέπειες της κρίσης. Και συγκεκριμένα στην Ελλάδα.
Μετά την οικονομική κρίση του 2001 στην Τουρκία, οι διεθνείς τραπεζίτες είχαν τα μάτια τους στραμμένα στη χώρα. Τώρα είναι η σειρά της Τουρκίας. Επιτρέψτε μου να πω μερικά ονόματα.
Αν οι Garanti, Akbank, Yapı Kredi και İş Bank δεν ενδιαφέρονται για τις ελληνικές τράπεζες, αυτοί χάνουν. Γιατί έχουν δυνατότερη οργάνωση κεφαλαίου, καλύτερο εργατικό δυναμικό και υψηλότερη τεχνολογική κατάρτιση. Αυτό ισχύει περισσότερο για τον κύριο Hüsnü Özyeğin, ο οποίος πούλησε την Finansbank στην ελληνική NBG το 2006 σε πολύ καλή τιμή.
Γνωρίζω ότι οι Τούρκοι τραπεζίτες προτιμούν την «οργανική» ανάπτυξη στις γειτονικές χώρες. Συγκεκριμένα, συνεχίζει το δημοσίευμα, οι Τούρκοι προτιμούν την αργή ανάπτυξη στις χώρες, είτε πρόκειται για αφρικανικές είτε για ευρωπαϊκές. Αυτή τη φορά όμως η κατάσταση είναι διαφορετική.
Για παράδειγμα, η Ελλάδα βρίσκεται στα όρια της χρεοκοπίας λόγω του χρέους ρεκόρ της τάξεως των 300 δισεκατομμυρίων ευρώ. Η ΕΕ δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να τη διώξει από τη ζώνη του ευρώ, εξαιτίας της κακοδιαχείρισης, του χρέους και της διαφθοράς.
Ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών κος Παπακωνσταντίνου δήλωσε «αν δεν σφίξουμε τη ζώνη μας και δεν αλλάξουμε τρόπο ζωής τα επόμενα τέσσερα χρόνια, θα κοπανάμε το κεφάλι μας στον τοίχο».
Οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης αναβαθμίζουν την Τουρκία και ταυτόχρονα υποβαθμίζουν την Ελλάδα. Ο πρωθυπουργός της χώρας κύριος Παπανδρέου δήλωσε «Θα φανούμε συνεπείς απέναντι στις υποχρεώσεις μας. Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να χρεοκοπήσει η χώρα».
Με άλλα λόγια, τα νέα δεν είναι τόσο καλά για τους γείτονές μας. Δεν θα ήθελα να παρεξηγηθώ, δεν λέω «αυτό είναι τέλειο!» Απλά παραθέτω τα στοιχεία.
Σε μια χώρα όπου το δημόσιο χρέος έχει φτάσει το 113% του ΑΕΠ και το έλλειμμα το 12.7%, υπεύθυνοι είναι φυσικά αυτοί που διοικούν τη χώρα.
Γι αυτό το λόγο και η κυβέρνηση του κυρίου Καραμανλή υπέστη συντριπτική ήττα και εξελέγη το σοσιαλιστικό κόμμα του κυρίου Παπανδρέου. Όμως τον περιμένει σκληρή δουλειά αφού φαίνεται ότι η χώρα πρόκειται να περάσει τα δεινά που πέρασε η Τουρκία το 2001.
Υπό αυτές τις συνθήκες το μόνο που έχω να πω σε τραπεζίτες σαν τον κύριο Hüsnü Özyeğin είναι: «Τι περιμένετε;»
Την εποχή που έγινε η εξαγορά της τουρκικής από την ελληνική τράπεζα θυμάμαι ότι αμφότερες πλευρές... ζωντάνεψαν. Θυμάμαι επίσης όμως ότι η ελληνική πλευρά, παρόλο που ήταν οι αγοραστές, πρόβαλε διάφορες αντιστάσεις.
Αρκεί να δει κανείς τις εφημερίδες της εποχής εκείνης. Μερικοί ισχυρίζονταν ότι οι Τούρκοι έκαναν κόλπα στους Έλληνες, άλλοι κατηγόρησαν την τότε κυβέρνηση Καραμανλή για προδοσία. Παρόλ 'αυτά ο Τούρκος τραπεζίτης προχώρησε στην συμφωνία με επιτυχία. Αναρωτιέμαι αν τώρα δεν είναι η ευκαιρία των Τούρκων να περάσουν στην αντεπίθεση.
Ας δούμε όμως τι θα έχουν να πουν οι ελληνικές εφημερίδες για την πώληση μιας ελληνικής τράπεζας σε μια τουρκική αφού στο παρελθόν είχαν αντιδράσει σε παρόμοια σενάρια.
Αλήθεια τι λέτε να γίνει;
Δημοσίευση σχολίου