Οριάν Εξπρές Το τελευταίο δρομολόγιο (ύστερα από 125 χρόνια)

ΒΙΕΝΝΗ Θύμα της τεχνολογικής προόδου έπεσε (και) το περίφημο σιδηροδρομικό δρομολόγιο Οριάν Εξπρές. Ο,τι είχε απομείνει από την ιστορική διαδρομή Παρίσι- Βιέννη- Κωνσταντινούπολη καταργείται αυτή την εβδομάδα έπειτα από 125 ένδοξα χρόνια. Τα τρένα που ενέπνευσαν συγγραφείς όπως η Αγκαθα Κρίστι και ο Ιαν Φλέμινγκ παροπλίζονται οριστικά.......Στην πράξη, αυτό που θα καταργηθεί είναι το μοναδικό επί μέρους δρομολόγιο του Οριάν Εξπρές στην Ευρώπη, στη γραμμή Βιέννη- Στρασβούργο. Μαζί του καταργείται και η λογική του πολυτελούς, σχεδόν «ιδιωτικού» ταξιδιού, με τρένα όπως το ΒενετίαΣεμπλόν- Οριάν Εξπρές, ή το Εξπρές Δουνάβεως- Κωνσταντινουπόλεως- Οδησσού. Το Οριάν Εξπρές εγκαινιάστηκε το 1883 με πρωτοβουλία του βέλγου επιχειρηματία Ζορζ Ναγκελμακέρ ιδρυτή της Διεθνούς Εταιρείας Κλιναμαξών. Αρχισε με δύο δρομολόγια κάθε εβδομάδα. Ξεκινούσε από το Παρίσι, συνέχιζε Στρασβούργο, Βιέννη, Βουδαπέστη, Βουκουρέστι, με τελευταίο σταθμό τη Βάρνα της Βουλγαρίας στη Μαύρη Θάλασσα. Στη Βάρνα τα βαγόνια φορτώνονταν σε οχηματαγωγό ατμόπλοιο και με τον τρόπο αυτόν οι επιβάτες έφθαναν στην Κωνσταντινούπολη.

Με το πέρασμα των χρόνων οι γραμμές βελτιώνονταν και το δίκτυο επεκτεινόταν, ώσπου κάποια στιγμή το οχηματαγωγό πλοίο καταργήθηκε. Θρυλικός έμεινε ο πολυήμερος αποκλεισμός του συρμού στα χιόνια τον χειμώνα του 1926, στο Τσερκέζκιοϊ, όχι μακριά από την Κωνσταντινούπολη. Το περιστατικό αυτό ενέπνευσε την Αγκαθα Κρίστι να γράψει το 1934 το μυθιστόρημα «Φόνος στο Οριάν Εξπρές». Είχε προηγηθεί το 1932 ο Γκράχαμ Γκριν με το «Stamboul Τrain» και νωρίτερα, το 1897, ο Μπράμ Στόκερ στον «Δράκουλα».

Δυστυχώς το Οριάν Εξπρές εδώ και χρόνια είχε βυθιστεί στην παρακμή. Γράφει χαρακτηριστικά ο Ρόμπιν Μακ Κι στη βρετανική εφημερίδα «Οbserver»: «Για ασημένια σερβίτσια ούτε λόγος πια. Η αμαξοστοιχία που ταξίδεψα τις προάλλες είχε τέσσερα βαγόνια,χωρίς βαγκόν-ρεστοράν,χωρίς μπουφέ. Οι επιβάτες ελάχιστοι. “Είναι άνετο το ταξίδι μας γιατί δεν υπάρχει συνωστισμός” μου είπε ο ελεγκτής. Τα βαγόνια ήταν καθαρά αλλά δεν έκλεισα μάτι γιατί το τρένο σταματούσε σε κάθε σταθμό. Στις 3 τα ξημερώματα κτύπησε ξαφνικά συναγερμός για άγνωστο λόγο. Τελικά φθάσαμε στις 6 το πρωί στη Βιέννη και αποβιβαστήκαμε με ένα πλαστικό κυπελλάκι καφέ για πρωινό. Εβρεχε καταρρακτωδώς. Αγουροξυπνημένοι, οι λιγοστοί επιβάτες του Οριάν Εξπρές χάθηκαν μέσα στο πλήθος, αδιάφοροι για τη βαριά κληρονομιά που έσερνε μαζί του ο ιστορικός συρμός με τον οποίον είχαν ταξιδέψει».