Πλήρης είναι η δικαίωση της χθεσινοβραδινής εκτίμησης του «defencepoint.gr» στο έκτακτο δελτίο που ανάρτησε μετά την ανακοίνωση της απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Αχτίδα ελπίδας φαίνεται στον ορίζοντα μετά την συμφωνία της Λιβύης για την άμεση κατάπαυση του πυρός, τη στιγμή που ολόκληρη Μοίρα F-16 Block 60 των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, ξεκινούσε για τη Μάλτα...
Αργά χθες τη νύχτα, σε μια πρώτη ανάλυση της υπό διαμόρφωση κατάστασης είχαν εκτιμηθεί από το «defencepoint.gr», επί λέξει, τα ακόλουθα:
«Οι επόμενες ημέρες θα δείξουν εάν στόχος της απόφασης είναι η λήψη στρατιωτικών μέτρων ή απλώς η αποτροπή προέλασης των καθεστωτικών δυνάμεων στη Βεγγάζη. Είναι πιθανό, η αποχή μιας σειράς χωρών που διατηρούν ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με τη Λιβύη, να προαναγγέλλει έναρξη διπλωματικής προσπάθειας διαμεσολάβησης με σκοπό τη διευθέτηση του προβλήματος με κάποιον έντιμο συμβιβασμό, ο οποίος θα επιτρέψει στους πάντες όχι να δηλώσουν νικητές, αλλά να υποστηρίξουν ότι δεν ηττήθηκαν!»
Επίσης, σήμερα το πρωί προβήκαμε σε καταγραφή των δηλώσεων του αρχηγού της αμερικανικής Αεροπορίας, πτέραρχου Νόρτον Σβαρτς, ο οποίος υπερτόνιζε τα αρνητικά ενδεχόμενης στρατιωτικής εμπλοκής στη Λιβύη, τη στιγμή που τα μέτωπα στο Ιράν και το Αφγανιστάν παραμένουν ανοικτά, αφού θα απαιτηθεί μεταφορά κονδυλίων από τους προϋπολογισμούς αυτών των εμπλοκών.
Αυτό που έγινε λοιπόν, είναι ότι ο υπουργός Εξωτερικών της Λιβύης, Μούσα Κούσα, ανακοίνωσε την απόφαση της χώρας του για άμεση κατάπαυση κάθε είδους εχθροπραξιών και τάχθηκε μάλιστα υπέρ της απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ στο τμήμα που αναφέρεται για την προστασία των αμάχων πολιτών και την εδαφική ακεραιότητα της Λιβύης. Δήλωσε παράλληλα, ότι η Λιβύη είναι έτοιμη να προσέλθει σε διάλογο με απώτερο σκοπό να εξασφαλιστεί η ενότητα της χώρας, η οποία, εξάλλου, σύμφωνα πάντα με το λιβυκό καθεστώς, αποτέλεσε και την αφορμή των στρατιωτικών επιχειρήσεων εναντίον των εξεγερμένων.
Χωρίς να επιθυμούμε να φανούμε υπερ-αισιόδοξοι, εκτιμάται ότι οι πιθανότητες εξεύρεσης κάποιας διπλωματικής λύσης η οποία θα εξασφαλίσει αφενός την αποτροπή των βομβαρδισμών και αφετέρου θα σταματήσει την προέλαση των στρατευμάτων του καθεστώτος Καντάφι στη Βεγγάζη, όπου είναι το προπύργιο των αντικαθεστωτικών. Σίγουρα βέβαια, με την κίνηση αυτή, ο Καντάφι αφαιρεί από τους Ευρωπαίους που τάχθηκαν φανατικά υπέρ της ανάληψης στρατιωτικής δράσης τη δικαιολογητική βάση εξαπόλυσης των πληγμάτων (με την αποδοχή κατάπαυσης του πυρός). Παραχωρώντας τους με τον τρόπο αυτό μια έμμεση νίκη, ότι τον πειθανάγκασαν να σταματήσει τις επιχειρήσεις, επιχειρεί να εκτονώσει τις αντιδράσεις σε βάρος του και να δώσει μια ευκαιρία στη διπλωματία, σε κάθε περίπτωση αποδεικνύοντας ότι η στάση του είναι εξόχως πολιτική.
Από τη στιγμή μάλιστα κατά την οποία και οι δύο πλευρές τάσσονται υπέρ της διατήρησης της εδαφικής ακεραιότητας της Λιβύης και της αποτροπής διχοτόμησής της σε ανατολικό και δυτικό τμήμα, υπάρχει περιθώριο συμβιβασμού. Πλέον θα ξεκινήσει μέσω της διπλωματίας η αναζήτηση διεξόδου. Ποια είναι όμως τα πιθανότερα σενάρια, ή μάλλον οι άξονες επί των οποίων θα μπορούσε να κινηθεί αυτή η διπλωματική διευθέτηση;
Όλες οι διαθέσιμες πληροφορίες συντείνουν στο ότι ο Μουαμάρ Καντάφι δεν θα είχε και μεγάλη αντίρρηση να αποχωρήσει, υπό προϋποθέσεις, από την εξουσία στη Λιβύη. Απλά, δεν θέλει να αποχωρήσει ως ηττημένος και σίγουρα όχι με τον τρόπο που εκδιώχθηκε από την εξουσία ο Αιγύπτιος πρόεδρος Χόσνι Μουμπάρακ, ενώ είναι βέβαιο ότι θα επιδιώξει να διασφαλίσει ότι δεν θα ασκηθούν διώξεις εναντίον του και θα μπορέσει να διατηρήσει σημαντικό μέρος της οικογενειακής του περιουσίας.
Σε πρώτη φάση, από τη στιγμή που οι αντικαθεστωτικοί θα διατηρήσουν τον έλεγχο της Βεγγάζης, θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι υφίσταται το πρόπλασμα δημιουργίας ενός νέου ομοσπονδιακού ή συνομοσπονδιακού λιβυκού κράτους, το οποίο θα διασφάλιζε το προαπαιτούμενο της διατήρησης της ακεραιότητας της Λιβύης.
Αυτό που δεν είναι σαφές είναι εάν θα μπορέσει – ή αν θα το επιθυμεί – στο πλαίσιο ενός πιο δημοκρατικού καθεστώτος στη χώρα που θα οργανώσει εκλογές, να συμμετάσχει ο γιος του Καντάφι. Ως γνωστόν, η Λιβύη βασίζεται σε φυλές, αρκετές εκ των οποίων συντάχθηκαν τελικά με τον Μουαμάρ Καντάφι. Κατά συνέπεια, είναι πιθανόν η οικογένεια Καντάφι να μην αποτελεί οριστικά παρελθόν για τη Λιβύη.
Οι επόμενες ώρες και ημέρες θα δείξουν πως θα κινηθεί η διεθνής διπλωματία για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Στο σημείο αυτό, ίσως και να υπάρχει περιθώριο ελληνικής διπλωματικής εμπλοκής, δεδομένων των καλών σχέσεων της Ελλάδας με τη Λιβύη.
πηγη
Αχτίδα ελπίδας φαίνεται στον ορίζοντα μετά την συμφωνία της Λιβύης για την άμεση κατάπαυση του πυρός, τη στιγμή που ολόκληρη Μοίρα F-16 Block 60 των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, ξεκινούσε για τη Μάλτα...
Αργά χθες τη νύχτα, σε μια πρώτη ανάλυση της υπό διαμόρφωση κατάστασης είχαν εκτιμηθεί από το «defencepoint.gr», επί λέξει, τα ακόλουθα:
«Οι επόμενες ημέρες θα δείξουν εάν στόχος της απόφασης είναι η λήψη στρατιωτικών μέτρων ή απλώς η αποτροπή προέλασης των καθεστωτικών δυνάμεων στη Βεγγάζη. Είναι πιθανό, η αποχή μιας σειράς χωρών που διατηρούν ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με τη Λιβύη, να προαναγγέλλει έναρξη διπλωματικής προσπάθειας διαμεσολάβησης με σκοπό τη διευθέτηση του προβλήματος με κάποιον έντιμο συμβιβασμό, ο οποίος θα επιτρέψει στους πάντες όχι να δηλώσουν νικητές, αλλά να υποστηρίξουν ότι δεν ηττήθηκαν!»
Επίσης, σήμερα το πρωί προβήκαμε σε καταγραφή των δηλώσεων του αρχηγού της αμερικανικής Αεροπορίας, πτέραρχου Νόρτον Σβαρτς, ο οποίος υπερτόνιζε τα αρνητικά ενδεχόμενης στρατιωτικής εμπλοκής στη Λιβύη, τη στιγμή που τα μέτωπα στο Ιράν και το Αφγανιστάν παραμένουν ανοικτά, αφού θα απαιτηθεί μεταφορά κονδυλίων από τους προϋπολογισμούς αυτών των εμπλοκών.
Αυτό που έγινε λοιπόν, είναι ότι ο υπουργός Εξωτερικών της Λιβύης, Μούσα Κούσα, ανακοίνωσε την απόφαση της χώρας του για άμεση κατάπαυση κάθε είδους εχθροπραξιών και τάχθηκε μάλιστα υπέρ της απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ στο τμήμα που αναφέρεται για την προστασία των αμάχων πολιτών και την εδαφική ακεραιότητα της Λιβύης. Δήλωσε παράλληλα, ότι η Λιβύη είναι έτοιμη να προσέλθει σε διάλογο με απώτερο σκοπό να εξασφαλιστεί η ενότητα της χώρας, η οποία, εξάλλου, σύμφωνα πάντα με το λιβυκό καθεστώς, αποτέλεσε και την αφορμή των στρατιωτικών επιχειρήσεων εναντίον των εξεγερμένων.
Χωρίς να επιθυμούμε να φανούμε υπερ-αισιόδοξοι, εκτιμάται ότι οι πιθανότητες εξεύρεσης κάποιας διπλωματικής λύσης η οποία θα εξασφαλίσει αφενός την αποτροπή των βομβαρδισμών και αφετέρου θα σταματήσει την προέλαση των στρατευμάτων του καθεστώτος Καντάφι στη Βεγγάζη, όπου είναι το προπύργιο των αντικαθεστωτικών. Σίγουρα βέβαια, με την κίνηση αυτή, ο Καντάφι αφαιρεί από τους Ευρωπαίους που τάχθηκαν φανατικά υπέρ της ανάληψης στρατιωτικής δράσης τη δικαιολογητική βάση εξαπόλυσης των πληγμάτων (με την αποδοχή κατάπαυσης του πυρός). Παραχωρώντας τους με τον τρόπο αυτό μια έμμεση νίκη, ότι τον πειθανάγκασαν να σταματήσει τις επιχειρήσεις, επιχειρεί να εκτονώσει τις αντιδράσεις σε βάρος του και να δώσει μια ευκαιρία στη διπλωματία, σε κάθε περίπτωση αποδεικνύοντας ότι η στάση του είναι εξόχως πολιτική.
Από τη στιγμή μάλιστα κατά την οποία και οι δύο πλευρές τάσσονται υπέρ της διατήρησης της εδαφικής ακεραιότητας της Λιβύης και της αποτροπής διχοτόμησής της σε ανατολικό και δυτικό τμήμα, υπάρχει περιθώριο συμβιβασμού. Πλέον θα ξεκινήσει μέσω της διπλωματίας η αναζήτηση διεξόδου. Ποια είναι όμως τα πιθανότερα σενάρια, ή μάλλον οι άξονες επί των οποίων θα μπορούσε να κινηθεί αυτή η διπλωματική διευθέτηση;
Όλες οι διαθέσιμες πληροφορίες συντείνουν στο ότι ο Μουαμάρ Καντάφι δεν θα είχε και μεγάλη αντίρρηση να αποχωρήσει, υπό προϋποθέσεις, από την εξουσία στη Λιβύη. Απλά, δεν θέλει να αποχωρήσει ως ηττημένος και σίγουρα όχι με τον τρόπο που εκδιώχθηκε από την εξουσία ο Αιγύπτιος πρόεδρος Χόσνι Μουμπάρακ, ενώ είναι βέβαιο ότι θα επιδιώξει να διασφαλίσει ότι δεν θα ασκηθούν διώξεις εναντίον του και θα μπορέσει να διατηρήσει σημαντικό μέρος της οικογενειακής του περιουσίας.
Σε πρώτη φάση, από τη στιγμή που οι αντικαθεστωτικοί θα διατηρήσουν τον έλεγχο της Βεγγάζης, θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι υφίσταται το πρόπλασμα δημιουργίας ενός νέου ομοσπονδιακού ή συνομοσπονδιακού λιβυκού κράτους, το οποίο θα διασφάλιζε το προαπαιτούμενο της διατήρησης της ακεραιότητας της Λιβύης.
Αυτό που δεν είναι σαφές είναι εάν θα μπορέσει – ή αν θα το επιθυμεί – στο πλαίσιο ενός πιο δημοκρατικού καθεστώτος στη χώρα που θα οργανώσει εκλογές, να συμμετάσχει ο γιος του Καντάφι. Ως γνωστόν, η Λιβύη βασίζεται σε φυλές, αρκετές εκ των οποίων συντάχθηκαν τελικά με τον Μουαμάρ Καντάφι. Κατά συνέπεια, είναι πιθανόν η οικογένεια Καντάφι να μην αποτελεί οριστικά παρελθόν για τη Λιβύη.
Οι επόμενες ώρες και ημέρες θα δείξουν πως θα κινηθεί η διεθνής διπλωματία για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Στο σημείο αυτό, ίσως και να υπάρχει περιθώριο ελληνικής διπλωματικής εμπλοκής, δεδομένων των καλών σχέσεων της Ελλάδας με τη Λιβύη.
πηγη
Δημοσίευση σχολίου