Για παράδειγμα ο βρετανός καθηγητής Διεθνούς Δικαίου κ. Γκρίνγουντ που ήταν ο ένας εκ των δικαστών, δεν είναι άλλος από τον άνθρωπο που ως καθηγητής του London School of Economics (LSE) υποστήριζε το δικαίωμα βομβαρδισμού της πρώην Γιουγκοσλαβίας εν ονόματι αρχών διεθνούς δικαίου! Έγινε φανερό ως με την απόφασή τους αυτή οι δικαστές ικανοποίησαν στο μέγιστο δυνατόν βαθμό τις χώρες που τους πρότειναν αλλά ταυτοχρόνως δεν μπόρεσαν να αποφύγουν να καταστήσουν πλέον ΔΙΚΑΙΩΜΑ κάθε εθνικής μειονότητας, την αρχή της ανεξαρτησίας κάτι που επιμελώς ήθελαν να αποφύγουν οι μεγάλες δυνάμεις.
Η απόφαση δημιουργεί για την Ελλάδα κα την Κύπρο, σειρά προβλημάτων που θα κληθεί να επιλύσει η κυβέρνηση άμεσα ή αργότερα.
- Το πρώτο είναι αν θα προχωρήσει σε μια διπλωματική αναγνώριση του Κοσόβου, μετά τις ευχές της βαρόνης Άστον στους πέντε ευρωπαίους εταίρους που δεν αναγνωρίζουν την Πρίστινα (Ελλάδα, κύπρος, Ρουμανία, Ισπανία και Σλοβενία) και ην επιτακτική φωνή της κας Κλίντον να τρέξουν όλοι να συμμορφωθούν με την απόφαση του ΔΔΧ (που7 δεν είναι δεσμευτική). Η απάντηση βρίσκεαι στην ακόλουθη δήλωση του ΥΠΕΞ, που μπορεί να τη μεταφράσει καθείς όπως αρέσκεται και που πάντως δεν αποτελεί «διπλωματική απάντηση» αλλά μάλλον δήλωση άγνοιας της ακολουθητέας πολιτικής… Το κείμενο έχει ως εξής:
Η ελληνική θέση είναι γνωστή. Υψηλή προτεραιότητα για την Ελλάδα συνιστά η διασφάλιση της σταθερότητας, της συνεργασίας και της ειρήνης στα Βαλκάνια. Οι αρχές αυτές καθορίζουν τη στάση μας και είναι εκείνες που θα πρέπει να πρυτανεύσουν την επαύριο της γνωμοδότησης του ΔΔΧ. Πιστεύουμε ότι ο σεβασμός και η προώθησή τους από όλους μας αποτελεί τον ασφαλέστερο δρόμο που οδηγεί στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση των Δυτικών Βαλκανίων και αυτόν ενισχύουμε με την πρωτοβουλία μας «Agenda 2014» που αναφέρεται στο ευρωπαϊκό όραμα των λαών της περιοχής.
Χθες, η ΕΕ, με δήλωσή της, κατέστησε σαφές, με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, ότι οι σχέσεις καλής γειτονίας, η περιφερειακή συνεργασία και ο διάλογος αποτελούν τα θεμέλια πάνω στα οποία έχει οικοδομηθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Ελληνική Κυβέρνηση βρίσκεται, ήδη, σε διαβουλεύσεις με τους ευρωπαίους εταίρους της και όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη». Είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε πρωτοβουλίες και να συμβάλουμε σε οποιαδήποτε διαδικασία μπορεί να αποφέρει μια συμφωνημένη λύση, προς όφελος και της σταθερότητας στα Δυτικά Βαλκάνια». Όμορφα αυτά, αλλά δεν έχουν την απάντηση αν θα αναγνωρίσουμε την Πρίστινα…
- Το δεύτερο πρόβλημα που τίθεται αφορά την αντιμετώπιση τριών διαφορετικών ζητημάτων, της ιδίας υφής. Η τουρκική μειονότητα στην Κύπρο, η μουσουλμανική, με τουρκική γλώσσα, μειονότητα στη Θράκη και η Ελληνική εθνική μειονότητα στην Αλβανία. Τα τρία ζητήματα αυτά αργά ή γρήγορα θα ζητήσουν τη λύση τους με την αναζήτηση είτε της ανεξαρτησίας, είτε με τη διαπραγμάτευσή της έναντι άλλων δικαιωμάτων. Έχει η Αθήνα υπολογίσει στη σύσταση μια επιτροπής σοφών, που θα μελετήσουν και θα παράγουν σειρά λύσεων και υποδείξεων μιας νέας πολιτικής;
- Τρίτο θέμα που γεννιέται είναι μπορεί η Αθήνα να επαναλαμβάνει από καιρού εις καιρόν ότι «θα καταφύγουμε στη Χάγη για την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου» όταν το δικαστήριο επιβεβαίωσε ότι λαμβάνει πολιτικού χαρακτήρα αποφάσεις, κάτω από πιέσεις των ισχυρών; Πως θα διακυβεύσει η οποιαδήποτε Ελληνική κυβέρνηση εθνικά συμφέροντα, υπάγοντάς τα στην αμφίβολη αξία του δικαστηρίου αυτού;
Ο ΔΡΑΓΟΥΜΑΝΟΣ
Δημοσίευση σχολίου