Στις οκτώ Μαρτίου γιορτάζει κάθε γυναίκα, σύζυγος, κόρη, αδελφή, μάνα, φίλη, ερωμένη, υπενθυμίζοντας σε όλους τη σημαντική δύναμη που διαθέτουμε, εμείς το ωραίο φύλο. Κάθε μέρα μπορεί να είναι η μέρα της γυναίκας. Μια φόρα το χρόνο, όμως, σήμερα, δίνεται η ευκαιρία σε όλους να την τιμήσουν. Οι γυναίκες έχουν αποδείξει πως ξέρουν να διεκδικούν, αλλά και να πετυχαίνουν. Εκατόν και πλέον χρόνια πριν, 20.000 εργάτριες της κλωστοϋφαντουργίας της Νέας Υόρκης κατέβηκαν σε μαζική απεργία και ανάγκασαν την εργοδοσία να δεχθεί το αίτημα για μείωση των ωρών εργασίας και αυξήσεις στους μισθούς, σε μια εποχή που ο συνδικαλισμός ήταν απαγορευμένος. Το γυναικείο κίνημα καταγράφεται από πολιτικούς και ιστορικούς αναλυτές ως το πλέον πετυχημένο, ανατρεπτικό, προοδευτικό κίνημα του 20ού αιώνα.
Κατά κοινή ομολογία, ο 21ος αιώνας είναι ο αιώνας της καταξίωσης και της ανάδειξης του κοινωνικού φύλου των γυναικών. Της ανάδειξης, που σημαίνει ισοτιμία, ισότητα, συμπληρωματικότητα, αλληλοσεβασμό, ίσες ευκαιρίες και δικαιώματα και για τα δύο φύλα.
Στις 8 Μαρτίου:
*Το 1857 οι ράπτριες και οι υφάντρες της Νέας Υόρκης κατέβηκαν στους δρόμους, απαιτώντας μείωση των εξαντλητικών ωρών εργασίας από 16 σε 10 ώρες την ημέρα, ωράριο που οι άντρες είχαν ήδη κατακτήσει πριν από 17 χρόνια, και ζητώντας ίσα μεροκάματα με τους άντρες, όπως και ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς. Η εξέγερση αυτή πνίγηκε στο αίμα, ύστερα από βίαιη επίθεση της αστυνομίας.
*Το 1910 η Κλάρα Τσέτκιν, διεθνής αγωνιστική φυσιογνωμία του εργατικού και γυναικείου κινήματος, κατά τη διάρκεια του παγκόσμιου Συνεδρίου Σοσιαλιστριών στην Κοπεγχάγη, πρότεινε να καθιερωθεί η 8η του Μάρτη ως η «Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας». «Για να εκφράσουμε», είπε, «την αλληλεγγύη και την αγάπη για ειρήνη που μας ενώνει, και να διαδηλώσουμε τη συνεχή διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας». Και ακόμα, πρόσθεσε ότι «την ημερομηνία αυτή πρέπει οι συνδικαλιστικές οργανώσεις να συμπεριλάβουν στις εκδηλώσεις τους και τη διοργάνωση μιας ημέρας των γυναικών, που σε πρώτη φάση θα διεκδικεί το δικαίωμα της ψήφου των γυναικών και η εκδήλωση αυτή θα πρέπει να πάρει διεθνή χαρακτήρα».
*Το 1977 ο ΟΗΕ στη Γενική του Συνέλευση καθιέρωσε την Ημέρα της Γυναίκας, ως Ημέρα για τα Δικαιώματα της Γυναίκας και τη Διεθνή Ειρήνη.
Κατά κοινή ομολογία, ο 21ος αιώνας είναι ο αιώνας της καταξίωσης και της ανάδειξης του κοινωνικού φύλου των γυναικών. Της ανάδειξης, που σημαίνει ισοτιμία, ισότητα, συμπληρωματικότητα, αλληλοσεβασμό, ίσες ευκαιρίες και δικαιώματα και για τα δύο φύλα.
Στις 8 Μαρτίου:
*Το 1857 οι ράπτριες και οι υφάντρες της Νέας Υόρκης κατέβηκαν στους δρόμους, απαιτώντας μείωση των εξαντλητικών ωρών εργασίας από 16 σε 10 ώρες την ημέρα, ωράριο που οι άντρες είχαν ήδη κατακτήσει πριν από 17 χρόνια, και ζητώντας ίσα μεροκάματα με τους άντρες, όπως και ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς. Η εξέγερση αυτή πνίγηκε στο αίμα, ύστερα από βίαιη επίθεση της αστυνομίας.
*Το 1910 η Κλάρα Τσέτκιν, διεθνής αγωνιστική φυσιογνωμία του εργατικού και γυναικείου κινήματος, κατά τη διάρκεια του παγκόσμιου Συνεδρίου Σοσιαλιστριών στην Κοπεγχάγη, πρότεινε να καθιερωθεί η 8η του Μάρτη ως η «Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας». «Για να εκφράσουμε», είπε, «την αλληλεγγύη και την αγάπη για ειρήνη που μας ενώνει, και να διαδηλώσουμε τη συνεχή διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας». Και ακόμα, πρόσθεσε ότι «την ημερομηνία αυτή πρέπει οι συνδικαλιστικές οργανώσεις να συμπεριλάβουν στις εκδηλώσεις τους και τη διοργάνωση μιας ημέρας των γυναικών, που σε πρώτη φάση θα διεκδικεί το δικαίωμα της ψήφου των γυναικών και η εκδήλωση αυτή θα πρέπει να πάρει διεθνή χαρακτήρα».
*Το 1977 ο ΟΗΕ στη Γενική του Συνέλευση καθιέρωσε την Ημέρα της Γυναίκας, ως Ημέρα για τα Δικαιώματα της Γυναίκας και τη Διεθνή Ειρήνη.
Δημοσίευση σχολίου