Γράφει ο Θανάσης Λυρτσογιάννης Ενα σαιξπηρικού τύπου ερώτημα, το «χρεοκοπούμε ή δεν χρεοκοπούμε», φαίνεται να απασχολεί υπουργούς, τραπεζίτες και μετά την ομοβροντία των πιέσεων από το εξωτερικό και τον ελληνικό λαό, κι αυτό παρότι το έργο που παίζεται κλίνει περισσότερο προς την αρχαία ελληνική τραγωδία
Εκεί που τα προηγούμενα χρόνια όλοι ζούσαμε σε κατάσταση αμεριμνησίας και δεν υπήρχε κανένας κίνδυνος γιατί μας προστάτευε το ευρώ και το Σύμφωνο Σταθερότητας, ξαφνικά μπήκαμε στο τούνελ της αβεβαιότητας και της ανασφάλειας.....
Μας έβαλαν οι διεθνείς οίκοι οι οποίοι ανακάλυψαν ότι μπορεί να μας στείλει η Κομισιόν στο ΔΝΤ για δανεισμό.
Κι αυτό τη στιγμή που τόσο ο Χοακίν Αλμούνια όσο και ο Ζαν Κλοντ Τρισέ είχαν πει πως δεν είναι απαραίτητο να μας στείλουν στο ΔΝΤ, γιατί τα ίδια μέτρα μπορεί να μας υποχρεώσει να τα εφαρμόσουμε και η Κομισιόν.
Αλλά αυτά για τον πέμπτο ή εικοστό πέμπτο αναλυτή μιας τράπεζας φαίνεται να είναι ψιλά γράμματα.
Ανακαλύπτουν επίσης ότι μπορεί να υπάρξει πρόβλημα με τις τράπεζες, γιατί δεν θα μπορούν δήθεν να δώσουν τα ομόλογα ως εγγύηση στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Δεν μας είπαν όμως ότι, για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να μας υποβαθμίσει 6 φορές η Moodys και τέσσερις φορές η S&P και άλλες τόσες η Fitch.
Και αν αναρωτιέστε γιατί όλα αυτά, μία απάντηση θα μπορούσε να βρεθεί στη δράση των διεθνών κερδοσκόπων στις αγορές ομολόγων. Κι αυτοί οι διεθνείς κερδοσκόποι δεν είναι κάποιοι φαντομάδες. Είναι βραχίονες των μεγάλων τραπεζών ή funds.
Δυστυχώς, είτε το θέλουμε είτε όχι -και ασφαλώς δεν το θέλουμε- στις μέρες μας υπάρχει μια ιδιότυπη δικτατορία, θα λέγαμε, των αγορών, η οποία μάλιστα επιβάλλεται σχεδόν σε όλες τις χώρες και πολύ περισσότερο στις πλέον αδύναμες και υπερχρεωμένες.
Το οξύμωρο και εξοργιστικό είναι ότι σε πολύ μεγάλο βαθμό η ρευστότητα που χρησιμοποιούν για να κερδοσκοπήσουν προέρχεται από τις Κεντρικές Τράπεζες, οι οποίες τις δανείζουν με πολύ χαμηλά επιτόκια.
Δημοσίευση σχολίου